Het begon allemaal op 11 september 2001. Een dag die nooit vergeten zou worden. Op die vroege ochtend vlogen twee vliegtuigen in het World Trade Center in New York. De vliegtuigen waren gekaapt door islamitische radicalen, vermoedelijk lid van de terreur groep Al-Qaeda. Door de schade van de inslag stortte de twee symbolen van het wereldwijde kapitalisme in elkaar, 2.976 Amerikanen stierven die dag.
De conservatieve Amerikanen wouden wraak. Wraak op de islamieten, wraak op Al-Qaeda. Amerika begon een heksenjacht te openen en verklaarde het islamisme de oorlog. Doelwit nummer 1: AFGHANISTAN. Dit land stond sinds 1996 onder de alleenheerschappij van de Taliban. Deze islamitische groep voerde een streng theocratisch regime en had tot 2001 geen last gehad van het V.S imperialisme.
Vermoed werd dat de Taliban, Al-Qaeda
leiders verborgen hield. Amerika eiste daarom dat deze leiders uitgeleverd
zouden worden. Toen de Taliban dat weigerde besloot de V.S om het land binnen
te vallen. De oorlog tegen de Taliban begon op 7 oktober 2001 viel de V.S
Afghanistan binnen. Ze kregen daarbij steun van het Verenigde Islamitische Front voor
de Redding van Afghanistan. Deze verzetsbeweging bevocht het
theocratische regime van de Taliban al sinds 1996 en had de noordelijke
provincies van het land in bezit.
Al snel was het Taliban regime
verdreven. Ook Al-Qaeda was grotendeels verslagen. Toch was de strijd nog niet gewonnen. De Amerikanen
gaven de macht aan corrupte Afghaanse leiders die zich opstelde als marionetten
van de V.S. De radicaal islamieten gaven de strijd niet op en begonnen een
guerrilla oorlog tegen de bezettingsmacht. Sinds de invasie zijn nu 1.151 Amerikaanse soldaten gedood, + 6.500 Afghaanse soldaten van het nieuwe
Afghaanse leger.
In 2004 koos het land een nieuwe
regering. Officieel was alles democratisch en eerlijk gegaan. Maar in
werkelijkheid waren de verkiezingen zo corrupt als de pest. President Hamid
Karzai had nauwelijks macht buiten de hoofdstad Kaboel en hij gedroeg zich als
een aanhanger van de Amerikaanse politiek, wat hem niet populair maakte bij de
islamitische bevolking.
Het kapitalisme kreeg van Hamid
Karzai waar het om vroeg. De Afghaanse economie werd geprivatiseerd, onder het
motto van ‘’vooruitgang’’. Toch
bleven de meeste kapitalisten weg uit het land. Bang waren ze, bang voor de Taliban die nog altijd
aanslagen pleegde en terreur zaaide, vooral tegen buitenlanders.
Ondanks dat er elke maand wel tien
Amerikanen stierven bleven de conservatieven overtuigd dat hun strijd juist
was. Terwijl de Taliban en de Amerikanen oorlogje speelde werden de Afghaanse
burgers het slachtoffer van die oorlog. Sinds het begin van de oorlog in Afghanistan
zijn duizenden burgers gedood. Vaak gebeurde dat door fouten van de luchtmacht die huizen bombardeerde. Dat maakte de
buitenlandse troepen niet populair bij toch al diep gelovige Afghanen.
In 2003 was de strijd in volle gang.
President George Bush besloot toen af te rekenen met een oude vriend/vijand. Sinds de eerste
Golfoorlog was het Irak van Saddam Hoessein een doorn in het oog van de V.S
geweest. De vader van George Bush had Irak niet veroverd tijdens de Golfoorlog.
Dus besloot zoonlief om het werk van papa af te maken. Het begon allemaal met
de leugen dat Saddam Hoessein nucleaire wapens zou bezitten. Die wapens zou hij
doorverkopen aan Al-Qeada.
Deze beschuldiging was natuurlijk een
grove leugen. Sinds 1990 was het
Irak van Saddam totaal failliet. Het bezat niet eens de middelen om nucleaire
wapens te maken. Toch eiste Amerika dat Irak wapeninspecteurs toeliet. Toen
Saddam dat weigerde maakte de Verenigde Staten zich op om doelwit nummer 2 aan
te vallen: IRAK.
De Verenigde Naties gaven geen steun
aan de oorlog. Maar dat kon de Amerikanen niets schelen. Met hulp van hun
Britse vrienden vielen ze op 20 maart 2003 Irak binnen. De Britse premier Tony Blair steunde de invasie van Irak
volledig. Hij en zijn maat George Bush kregen echter flinke kritiek op hun
oorlogspolitiek. Die kritiek kwam echter niet van de hypocriete westerse
regeringen. Nee, die kritiek kwam van burgers, westerse burgers die niet wouden
dat hun jongens en meiden sneuvelde voor twee
gekken. Helaas steunde de meeste Europese regeringen de invasie, onder het
motto ‘’wij brengen democratie naar Irak’’
Ondanks de protesten ging de oorlog
in Irak en Afghanistan gewoon door. Saddam Hoessein’s regering viel en Amerika
nam bezit van het land. Al snel kwam ook in Irak het verzet opgang tegen de
Amerikaanse bezettingsmacht. Ook hier waren het meestal islamitische radicalen
die de wapens opnamen tegen de Amerikanen.
De strijd tegen de Irakese
opstadelingen duurt tot de dag van vandaag ( 2010 ) voort. 4.300 Amerikanen zijn gedood sinds de invasie in 2003. Verder zijn
er 11.900 Irakese politie en
legereenheden gedood. Maar vooral zijn het weer de burgers die moeten
lijden onder het geweld. Volgens de ergste schattingen zijn er sinds 2003 meer
dan één miljoen Irakese burgers
gedood. De laagste schattingen zijn van de Irakese overheid. Die schatten dat
er ongeveer 100.000 burgers gedood zijn.
Net als in Afghanistan werd ook de
economie van Irak geprivatiseerd. Onder Saddam Hoessein was de economie
grotendeels in handen van de staat. Maar nu de staat van Saddam weg was, moest
de economie geprivatiseerd worden om buitenlandse investeerders te lokken. Dat
was de leugen die verspreid werd door de nieuwe regering, die net zo corrupt
als het regime van Hamid Karzai is.
De oorlog tegen het terreur is niets
anders dan een oorlog om macht en geld. De oorlog in Afghanistan en in Irak
zijn volledig nutteloos. Het Amerikaanse leger heeft in beidde landen ongeveer
5.000 soldaten verloren. Al die mannen en vrouwen zijn gedood omdat een
conservatieve president wraak wou op
islamitische radicalen. Het dodenaantal is nog niet stabiel, elke dag lopen
soldaten de kans om gedood te worden. De strijd tegen het terreur is niet te
winnen op de manier waarop de Amerikanen dat doen.
De mensen van het midden oosten zien
niets in de Amerikaanse droom. Die droom is voor hun onbekend en vreemd. Ze
vinden het ook oneerlijk dat hun economie nu verkocht wordt aan Amerikaanse
kapitalisten. Ook haten ze hun eigen regeringen waarvan vele inzien dat die net
zo fout zijn als de regeringen van de Taliban en Saddam Hoessein. Het
Amerikaans imperialisme heeft de arbeiders van Irak en Afghanistan niets te
bieden. Het enigste was ze willen is olie en geld. Dat is waar het kapitalisme
op draait: hebzucht. Hebzucht heeft
de eerste wereld oorlog uitgelokt en is verantwoordelijk voor heel wat
oorlogen.
De islamitische opstandelingen winnen
elke dag meer steun. Dat komt omdat de pro westerse regeringen niet in staat
zijn om de burgers aan hun kant te houden. De islamieten beloven sociale
gelijkheid en een kans om je te verzetten tegen het Amerikaanse imperialisme.
Veel werkloze jongeren zien daar wel wat in. Als je elk gezin 1500 euro per maand zou geven, dan
zouden ze nooit in de handen van Taliban lopen. Helaas kent het kapitalisme
niet dat soort solidariteit.
Wat is de oplossing voor al dit
geweld? De Amerikanen moeten gewoon die landen verlaten. Als het volk van dat
soort landen geen zin heeft in democratie, dan moet je hun ook geen democratie
opdwingen. Democratie krijg je, als het volk een bepaalde manier van denken
heeft bereikt. De mensen in het midden oosten zijn zo ver nog niet. Die leven
in verhouding met ons, 300 jaar in het verleden. Ze lijken misschien wel
modern, maar hun gedrag tegenover andersdenkende laat zien dat ze nog volgens
middeleeuwse denkpatronen leven.
Wij kunnen hun niet dwingen om
democratisch te worden. Dat lukt nooit met wapens en kapitalistische leugens. Als
wij hun grondstoffen roven, hun dorpen platbombarderen en hun religie belachelijk maken, is het toch
logisch dat ze ons westerlingen haten! Daarom hebben wij niets te zoeken in die
landen. Helaas denken sommigen dat wij met onze moraliteit, in staat zijn om de
volkeren van Irak en Afghanistan op te voeden.
In 2009 kwam Barack Obama aan de
macht. Hij werd de eerste zwarte president van de Verenigde Staten. Men hoopte
dat Obama een einde zou maken aan de oorlog en aan het geweld. Niets bleek
waar, Obama volgt trouw de Bush doctrine
en is niet bereid om zijn soldaten uit het midden oosten te halen. Het
vertrouwen van al die Amerikaanse arbeiders in Obama is misplaatst. Ondanks
zijn mooi woorden is en blijft Obama een trouwe volgeling van het kapitalisme
en zal hij de oorlog in Irak en Afghanistan gewoon voort zetten.
Toch betekend dat niet, dat er geen
verzet tegen die oorlog moet komen. Natuurlijk moeten wij ons verzetten. We
kunnen niet toelaten dat grote multinational bedrijven de arbeidersklasse van
Irak en Afghanistan uitbuiten. Maar daarom mogen we ons niet solidair verklaren met het islamitische verzet. Te veel linkse
groepen en partijen steunen de islamitische radicalen in het midden oosten.
Kijk maar naar de Socialist Workers Party
in Groot Brittannië. Die steunde volop Hezbollah tijdens de Libanese
Israëlische oorlog.
Je wint niets door die extremistische
moslims te steunen. Het einddoel van Al-Qaeda is de wereldwijde islamitische
republiek waarin geen plaats is voor; christen democraten, liberalen,
socialisten, homoseksuelen en andere religies. Het is daarom heel belangrijk om
ons ook tegen de reactionaire islamieten te verzetten. Want hun
anti-imperialisme is niet gelijk aan het marxistische anti-imperialisme. Wij
willen een midden oosten dat vrij is van westerse imperialisten en islamitische
theocraten. Wij zijn niet tegen de Islam
als religie, wel zijn wel tegen het islamisme dat als politiek systeem een
theocratie wil stichten.
Religie is een privé zaak, dat mag
geen invloed hebben op de politiek. Vrijheid
is altijd de vrijheid van een andersdenkenden. Dat is iets dat westerse democraten en militante moslims nog moeten leren!
George W Bush begon de oorlog tegen het ''terrorisme''
Een oorlog tegen zijn eigen creaties
