In 1953 stierf Joseph Stalin, hij stond aan het begin van de
stalinistische leer, een leer die door de gehele communistische wereld na 1945 gekopieerd
werd. Die leer was een totalitaire bureaucratische vervalsing van de
oorspronkelijke marxistisch leninistische leer die Karl Marx en Vladimir Lenin bedacht hadden.
Beide Korea’s waren totalitaire
dictaturen. Noord Korea werd de Democratische
Volksrepubliek Korea genoemd en Zuid Korea kreeg de naam Republiek Korea. Na de oprichting van de
Noord Korea in 1948, werd de Arbeiders Partij van Korea alleenheerser over het
noorden. Als leider werd de 36 jarige Kim Il Sung aangesteld door Stalin.
De Sovjet Unie leverde heel wat
wapens aan Noord Korea. Stalin gaf Kim Il Sung uiteindelijk toestemming om Zuid
Korea te veroveren. In juni 1950 viel het Noorden het Zuiden binnen. De Sovjet
Unie verdedigde de acties van Noord Korea in de Verenigde Naties. Toch werd de
aanval van Noord Korea veroordeeld en de VN kwam onder Amerikaanse invloed te
staan. Ondertussen rukte Noord Korea met
231.000 man, Zuid Korea binnen. Het zuiden was totaal niet voorbereid op een
oorlog en al snel bereikte Noord Koreaanse eenheden de Zuid Koreaanse hoofdstad;
Seoul.
De Verenigde Naties, nu onder de
leiding van de Verenigde Staten vielen in september 1950 Korea binnen. Al snel
werden de legers van Noord Korea terug gedrongen. Een maand later in oktober
trokken soldaten van de VN Noord Korea binnen. Stalin merkte dat Kim Il Sung de
oorlog aan het verliezen was. In wanhoop vroeg Kim hulp aan Mao Zedong, de
Chinese stalinistische leider. De stalinisten onder Mao hadden een jaar eerder
in 1949, de Chinese nationalisten verdreven naar Taiwan en de Volksrepubliek
China uitgeroepen.
Op advies van Stalin ging Mao
akkoord. Bijna 1 miljoen Chinese soldaten trokken de grens over naar Noord Korea.
Deze aanval van China kwam onverwacht. De soldaten van de VN werden terug
gedrongen naar de huidige grenzen van Noord en Zuid Korea. Tussen 1951 en 1953
bleef het front gelijk en werden geen grote gebieden meer veroverd. Op 27 juli 1953, werd een
staakt-het-vuren getekend tussen Noord en Zuid Korea. Daarmee was de Koreaanse
oorlog informeel afgelopen. Formeel gezien is er nog steeds oorlog tussen Noord
en Zuid Korea, maar de tijd heeft veel veranderd sinds 1953.
Na de oorlog was het Noord Korea die
sterk uit de oorlog kwam. Ondanks dat de Amerikanen meer bommen op Pjongjang (
Noord Koreaanse hoofdstad ) hadden geworpen dan op Berlijn, was de
oorlogschande zeer snel hersteld. In de jaren 60 en 70 was Noord Korea een
machtige natie en economisch veel sterker dan Zuid Korea, dat leed onder
militaire corrupte regimes, die net zo totalitair als stalinistisch Noord Korea
waren.
Na de dood van Stalin 1953, ging de
stalinistische sovjet bureaucratie zich meer gematigd opstellen. Met de komst
van Nikita Khrushchev kwam er zelfs
kritiek op Stalin’s persoonlijkheidscultus. In Noord Korea ging het echter
anders. Kim Il Sung volgde eerst de koers van het klassieke sovjet stalinisme,
maar begon steeds meer een eigen ideologie te ontwikkelen.
Tot de jaren 60 was de heersende
Arbeiders Partij van Korea nog verdeeld in fracties. Die fracties waren
ontstaan bij de oprichting van de partij in 1945. Kim Il Sung was dan wel de
absolute leider, maar hij kreeg kritiek van gematigde stalinisten. Die wouden
na Stalin’s dood een reformistisch stalinisme, zonder verheerlijking van de
partijleider. In de jaren na de Koreaanse oorlog, waren er flinke ruzies tussen
de klassieke stalinisten van Kim Il Sung en de gematigde stalinisten. Eind
jaren 50 scoorde Kim een grote overwinning. Met steun van patriottische jonge
partijleden zuiverde hij de partij van de gematigde stalinisten.
Het patriottisme werd een
noodzakelijk onderdeel van Kim’s machtbasis.
In 1974 nam de Arbeiders Partij van
Korea een nieuwe ideologie aan. De marxistisch leninistische leer die van 1945
tot 1974 de ideologie van Noord Korea vormde werd vervangen door de Juche. Deze
Juche werd eerst gezien als de Koreaanse interpretatie van het marxisme leninisme,
maar al snel werd het een totaal nieuwe ideologie, volgens Kim Il Sung superior aan het marxisme leninisme.
De leer van de Juche was in feite niets
anders dan de verheerlijking van de grote leider. Het volk moest deze leider
volledig gehoorzamen. De Arbeiders Partij van Korea werd het orgaan van het
volk en mag de grote leider advies geven, maar blijft altijd onder gesteld aan
de wijsheid van de leider. Daarmee is de Juche meer een middeleeuwse religie
die één leider een goddelijke status geeft. Vanaf 1974 kan Noord Korea dus
gezien worden als een monarchie, met de Kim dynastie aan de top van de staatshiërarchie.
De persoonscultuur rond Kim Il Sung
groeide snel, vooral na 1974. De grote leider werd steeds vaker afgebeeld, standbeelden
werden gemaakt en liederen over hem werden gecomponeerd. Toch koos Noord Korea
geen kant in het Sovjet -Chinese conflict dat ontstond. Noord Korea volgde een
onafhankelijke koers van zowel China als de Sovjet Unie. Toch rekende het land
op massieve sovjet steun om te overleven. Want hoe goed de economie ook leek,
het land werd geplaagd door lage productiviteit en inefficiëntie. De elite had
daar geen last van, generaals en partijbonzen leefde een goed leven in
Pjongjang en merkte niets van het enorme leed die de arbeiders en boeren elke
dag moesten doormaken.
In de jaren 80 groeide Zuid Korea het
noorden voorbij. De rechtse dictatuur in het land werd omvergeworpen en een
democratie nam haar intrek. Hierdoor groeide de economie zeer snel en eind 1989
was de Zuid Koreaanse economie tien keer machtiger dan die van Noord Korea. Tot
overmaat van de ramp viel in 1991 de Sovjet Unie. De enigste bron van leven
voor het stalinistische regime van Kim Il Sung. Zonder sovjet steun ontstond
snel een hongersnood waaraan duizenden stierven. Toch gaf Kim niet op,
integendeel hij ging gewoon verder in het vergoddelijken van zich zelf.
Uiteindelijk had hij Noord Korea
omgetoverd tot de perfecte stalinistische dictatuur. Iedereen geloofde in Kim
en in zijn idealen, zelfs de armste Noord Koreaan geloofde in hem. Dat was
vooral duidelijk in 1994 toen het onmogelijke waar werd. Kim Il Sung, de grote
leider, de onsterfelijke leider, stief op 82 jarige leeftijd. Het hele land was
in diepe rouw. Duizenden jammerden voor zijn standbeeld in Pjongjang. Zelfs de
T.V reporters van de staatstelevisie huilden terwijl ze het nieuws verspreiden.
Kinderen, ouderen, partijbonzen, allemaal huilden ze om de man die hun leven
had bestuurd.
De enigste die een koelhoofd bewaarde
was de nieuwe grote leider van Noord Korea; Kim Jong Il. Deze nieuwe Kim was al
sinds de jaren 70 een speler op het toneel. Kim Jong Il werd in 1941 geboren en
was de tweede zoon van Kim Il Sung. Zijn moeder stierf al zeer jong op 31
jarige leeftijd. Zijn vader had weinig tijd voor hem en het zou pas tot de
jaren 60-70 zijn dat Kim Jong Il in aanmerking kwam voor de troonopvolging.
Na de dood van Kim il Sung in 1994
nam zijn zoon de macht over. Die volgde trouw de lijn die zijn vader had
uitgezet. De economie van Noord Korea stortte echter als een blok in elkaar.
Zonder sovjet hulp ontstonden hongersnoden en de levensverwachting daalde ook.
Kim Jong Il voerde in 1995 een nieuwe partij ideologie in genaamd; Songun. Deze
ideologie gaf het militair in alles voorrang. Soldaten kregen allemaal
extraatjes; betere lonen, goede huizen en een hoog aanzien. Daardoor behield
Kim Jong Il de macht na de dood van zijn vader. Zonder de steun van het
Koreaanse Volksleger zou de Kim dynastie nooit aan de macht gebleven zijn na
1994.
De persoonlijkheidscultus rond Kim Il
Sung werd na zijn dood nog sterker. Overal werd een jonge Kim Il Sung
afgebeeld. Vaak werd naast Kim Il Sung ook zijn zoon afgebeeld, beidde gezichten
domineren tot de dag van vandaag het Noord Koreaanse leven. De Arbeiders Partij
van Korea is geen orgaan van daadwerkelijke macht. Noord Korea is meer een militairreligieuze
sekte geworden. Kim Jong Il werd neergezet als de ‘’grote leider’’ maar de
vraag is of hij dat daadwerkelijk was? Het kan ook zijn dat de generaals van de
Nationale Defensiecommissie de werkelijke machthebbers zijn!
Anders dan in Europese stalinistische
landen is het reformistische stalinisme nooit in Noord Korea ontstaan. Tot de
dood van Kim Il Sung was het land een klassieke stalinistische natie met een
religie rond de grote leider. De zoon van Kim Jong Il staat klaar om de nieuwe
‘’grote leider’’ te worden. Deze 28 jarige jongen staat voor een grote
opdracht. Zal hij Noord Korea veranderen? Zal hij het Chinese pad volgen? Of
houdt hij vast aan de leer van zijn opa en vader? Dat is een vraag die alleen
de toekomst kan bepalen.
De grootste bondgenoot van Noord
Korea is China geworden, nadat de Sovjet Unie in 1991 wegviel. Het straatarme
Noord Korea rekenend op de goedkope Chinese producten om te overleven.
Ondertussen is Zuid Korea uitgeroeid tot een machtige economische reus. Het
zuiden is één van de rijkste landen van Azië geworden. Aanhangers van het
kapitalisme claimen dat het de vrije markt was, die welvaart bracht in Zuid
Korea. Dat is waar, maar dat lukte Zuid Korea alleen doordat hun
arbeidskrachten kritiekloos zich lieten uitbuiten. Vrije vakbonden waren tot
1987 niet toegestaan en de rechtse dictatuur zorgde ervoor dat andersdenkenden
( marxisten vooral ) monddood gemaakt werden.
Ondanks vijftig jaar vrede blijft de
situatie gespannen. Noord Korea bezit een leger van 1 miljoen soldaten en
dreigt vaak genoeg met oorlog. Ook is er nooit een vredesverdrag getekend.
Formeel gezien zijn Noord en Zuid Korea nog altijd met elkaar in oorlog sinds
1950, alleen is het staakt-het-vuren van 1953 nog altijd van kracht. De 21ste
eeuw werd een eeuw van de nucleaire angst. Noord Korea claimt dat ze een
atoomwapen bezitten. In totale paniek deed de westerse wereld alles om het
Noord Koreaanse atoomonderzoek te stoppen. Alleen westerse landen hebben
blijkbaar de luxe om atoomwapens te bezitten, het is typisch iets voor het
westen om zich hypocriet op te stellen in dit soort zaken.
Kim Jong Il bleef tot 19 december
2011, leider van Noord Korea. Geheel onverwacht stierf de ‘’grote leider’’ in
zijn privé trein op maandag 19 december. De Noord Koreaanse staatstelevisie
bracht het nieuws in de wereld. Huilende mensen rouwde voor de man die ze als
een ‘’godheid’’ aanzagen. Het stalinistische regime herhaalde de show die ze in
1994 hadden opgevoerd. Kim Jong Il en zijn vader hebben laten zien wat het
eindstadium van het stalinisme inhoudt. Extreem nationalisme, chauvinisme,
militarisme en stalinistisch conservatisme!
Stalinistisch Noord Korea is één grote show!
