Georgië was tot 1918 onderdeel van het Russische Imperium. Toen de Tsaar afgezet werd in februari 1917 zag de bourgeoisie van Georgië haar kans. Er was echter één groot probleem. De arbeidersklasse van het land stond niet positief tegen over de traditionele kapitalistische partijen. Echter de Sociaal Democratische Arbeiders Partij van Georgië was wel heel populair.
De mensjewieken domineerde de SDAPG. Ze besloten
om de bourgeoisie te steunen in hun onafhankelijkheidsverklaring voor het land.
Anders dan de bolsjewieken waren de mensjewieken tegen een socialistische
revolutie. Ze waren voorstanders van een parlementaire democratie en een
kapitalistische economie. In 1918 riepen de mensjewistische leiders de
Democratische Republiek Georgië uit.
Rusland werd in november 1917 een
socialistische republiek. De bolsjewieken waren daar aan de macht gekomen.
Aangezien de mensjewieken de contrarevolutie steunde werden ze in Rusland
verboden. Sovjet leider Lenin besloot om een vredesverdrag met Georgië te
tekenen. De mensjewieken gingen akkoord en beloofde dat ze de witte legers niet
zouden steunen.
Later bleek dat dit niet helemaal klopte.
Stiekem stond de regering van Georgië wel positiever tegenover de
anticommunisten dan tegenover de bolsjewieken. In Georgië zelf werden de
bolsjewieken tegengewerkt en ze mochten niet meedoen met de verkiezingen van
1919. Toch was dat geen rede om het land te bezetten. Sovjet Rusland had andere
problemen, echter één man wou dolgraag dat Georgië deel van de nieuwe Sovjet-Unie
werd; Joseph Stalin.
Stalin was een Georgiër en hij wou dat zijn
geboorteland een Sovjet republiek werd. In 1921 besloot hij om een slim plan te
bedenken. Aangezien de bolsjewieken in Georgië het moeilijk hadden bedacht hij
een plan om de Centrale Sovjet Regering ervan te overtuigen dat de Georgische arbeidersklasse om hulp vroeg tegen de mensjewistische regering.
Stalin’s plan lukte, Lenin raakte overtuigd dat de arbeiders in opstand kwamen
en de hulp van het Rode Leger nodig hadden.
De Sovjet invasie van Georgië in 1921, wordt
door de huidige rechtse regering verheerlijkt als een ‘’bolsjewistische misdaad’’.
Ook de socialistische partijen van Europa waren woedend toen hun
mensjewistische vrienden omver geworpen werden. De Europese socialistische
partijen keerde zich fel tegen Sovjet Rusland en noemde Lenin een Russische
imperialistische tiran. De bourgeoisie
van Europa moet heel tevreden geweest zijn met het slimme spel van Joseph
Stalin. Nu ook de socialistische partijen zich tegen Sovjet Rusland keerde
stond het internationale kapitalisme nog sterker tegen de Sovjet-Unie!
In februari 1921 viel de Democratische
Republiek Georgië, hun leger bleek niet bestand tegen het enorme Rode Leger van
Sovjet Rusland. De bolsjewieken stichtte de Georgische Socialistische Sovjet
Republiek. Maar waar Trotsky al bang voor was bleek werkelijkheid. De
arbeidersklasse was helemaal niet blij met de zogenaamde ‘’bevrijding’’. Veel
arbeiders kwamen onder invloed te staan van anticommunistische nationalisten.
Deze zorgde voor een massieve opstand in augustus 1924.
10.000 mensen lieten de bolsjewieken
vermoorden tussen 1921 en 1924 waaronder veel aanhangers van de
contrarevolutie. Toch was Lenin niet blij met de manier waarop Stalin zijn werk
deed in Georgië. Hij vond dat er pogingen gedaan moesten worden om de arbeiders
over te halen om het socialisme te steunen. Met brut geweld was niets op te
lossen. Helaas raakte Lenin eind 1922 ernstig ziek. Stalin gaf het bevel dat
Lenin rust nodig had en dat alleen de communistische partij mocht bepalen wie
hem zag. De zieke Sovjet leider werd geïsoleerd door zijn eigen partij. Tot
zijn dood in januari 1924 leefde Lenin eenzaam!
De Georgische Socialistische Sovjet Republiek
kende een korte periode van bloei. Tussen 1921 en 1930 had het land veel
culturele vrijheden. Deze vrijheden werden zwaar beperkt toen Stalin volledig
de macht overnam. Tijdens het grote terreur in de jaren 30 werden 150.000
mensen afgevoerd naar de concentratiekampen. Velen waren trouwe bolsjewieken die Stalin juist gesteund hadden in de jaren 20.
Tijdens de tweede wereld oorlog stuurde Sovjet
Georgië, 700.000 soldaten naar het front. 350.000 van hun werden gedood in wat
de Grote Patriottistische Oorlog genoemd werd. Lavrentiy Pavlovich Beria
was Stalin rechter hand sinds 1938. Hij was de Heinrich Himmler van de
Sovjet-Unie. Een wrede man die leider werd van de beruchte NKVD. Net als zijn
meester Stalin, was Beria een Georgiër. Hij en Stalin waren partners in crime. Samen
waren ze verantwoordelijk voor heel wat leed in zowel Rusland als in Georgië.
Na 1950 begon de centralistische macht van Moskou af te nemen.
De locale Sovjet Republieken kregen meer te zeggen. Vooral na de dood van
Stalin en de hervormingen van Nikita Sergeyevich Khrushchev. Deze laatste Sovjet
leider begon aan een periode van liberalisaties waardoor de locale Georgische
Communistische Partij meer macht kreeg. Helaas groeide de corruptie ook enorm.
Van alle Sovjet republieken werd gezegd dat de bureaucraten van de Georgische
Socialistische Sovjet Republiek het meest corrupt waren. Uiteindelijk kreeg ook
Moskou te horen dat de corruptie enorm was in het land. De schaamte daarover
was enorm. Want corruptie is in een ‘’arbeidersstaat’’ niet mogelijk, althans
dat beweerde de Sovjet regering. Grappig is dat naast de planeconomie er ook
een schaduweconomie bestond. Een kapitalistische schaduweconomie, waar de bureaucraten
en de bewoners van Georgië mee bezig waren. Achter de rode vlag en de
marxistische leer waren de staatsbureaucraten gewoon stiekem bezig met kapitalistische
zakjes.
Een groot protest ontstond in 1978. Het nationalisme onder veel jongeren
was gegroeid en men was woedend toen de Georgische Communistische Partij, besloot
om de officele status van de Georgische taal te verwijderen. De landstaal was Georgisch,
maar de partij wou dat verwijderen uit de grondwet. Veel Georgiërs waren woedend
en trokken door de straten om te demonstreren. Moskou was geschrokken en gaf de
Georgische stalinisten de opdracht om het Georgisch weer officieel tot landstaal te maken.
In 1985 werd de conservatieve stalinist; Jumber Patiashvili leider van de Georgische SSR. Hij
was geen vriend van Gorbachev en hield niet van de hervormingen die Moskou
doorvoerde. In 1989 kwam het tot grote confrontaties tussen nationalistische
jongeren en de stalinistische overheid. Op 9 april van dat jaar werden twintig
demonstranten vermoord door het Sovjet leger, dat het vuur opende op een
vreedzame demonstratie. Hierdoor groeide de haat tegen de stalinistische
overheid nog meer.
Op 28 oktober 1990 werden vrije verkiezingen gehouden. De
anticommunistische coalitie van liberalen, conservatieven en anticommunisten
wonnen de verkiezingen. In mei 1991 werd president Gamsakhurdia, de eerste leider van de
Republiek Georgië. Hij was echter een autoritair iemand die meteen jacht ging
maken op politieke tegenstanders. Het volk werd woest en wou geen
stalinistische dictatuur inruilen voor een kapitalistische dictator. De anti- Gamsakhurdia
oppositie partijen verenigd zich en dwongen de autoritaire president om te
vluchten naar de Tsjetsjeense Republiek
in de Russische Federatie.
De separatisten in Abchazië wouden hun land
losrukken uit Georgië. De nationalisten in Georgië waren daar niet blij mee.
Nadat ze Gamsakhurdi hadden verjaagd
kwam Eduard Ambrosis dze Shevardnadze
aan de macht. Hij was een patriot en een voorstander van een verenigd Georgië.
Hij stuurde het leger op de opstandelingen af. De Russische Federatie steunde
echter de opstandelingen, wat tot een korte oorlog met Rusland leidde. De
oorlog tussen Georgië en Rusland duurde slechts een kort jaar.
Die korte oorlog zorgde voor een vijandelijke sfeer tussen Rusland en Georgië. De Georgische nationalisten zeggen dat Rusland het nooit zal accepteren dat Georgië nu een vrij land is. Zij zeggen dat de Russen nog altijd woedend zijn dat ze Georgië verloren.
Shevardnadze werd een goede vriend van de VS en het kapitalisme. Maar zijn eigen volk vond hem steeds minder een man van Georgië. Vooral de nationalisten
vonden het maar niets dat hij zulke goede vriendjes was met buitenlandse
bedrijven. Een jonge nationalistenleider was Mikheil Saakashvili. Hij stichtte de
Verenigde Nationale Beweging, een liberale nationalistische partij. Saakashvili
speelde op de woede van het volk tegenover de kapitalistische elite, hij
speelde het spel zo slim dat hij mensen overtuigde dat hij beter was dan Shevardnadze.
Om alles nog nationalistischer te maken ging de Verenigde Nationale Beweging
een oude middeleeuwse vlag gebruiken. Deze vlag was volgens Mikheil Saakashvili
de echte vlag van Georgië en niet de mensjewistische vlag van 1918!
In 2003 leidde Mikheil Saakashvili de rozen
revolutie tegen de regering van Shevardnadze. Die moest vluchten en de
Verenigde Nationale Beweging won de verkiezingen. Daarop werd de vlag van Georgië
vervangen door de middeleeuwse vlag. Mikheil Saakashvili beloofde alles te doen
voor zijn volk. Maar de nationalisten leider bleek vooral gek te zijn op de
neoliberale EU en de westerse wereld.
Rusland werd gehaat door Mikheil Saakashvili. Hij vond dat de Russen de grootste
imperialisten waren. Dat liet hij duidelijk merken. Georgië koos altijd de kant
van de Amerikanen en haalde de woede van de Russen over zich heen. Vooral met
Vladimir Poetin waren de relatie bitter slecht. In 2008 wou Goergie laten zien
dat ze sterk waren. Het werd tijd om de opstandige provincies Abchazië en Zuid
Ossetië te bezetten. Rusland steunde sinds 1992 deze twee opstandige
provincies. Een aanval van Georgië zou zeker tot oorlog leidden.
Dat was ook precies wat er gebeurde. De Russische overheid was woest toen
Georgie de opstandige provincies aanviel. Rusland stuurde soldaten om zogenaamd
de provinvies te helpen. Rusland deed alsof ze de separatisten wouden helpen.
Maar de kapitalistische dictatuur rond Vladimir Poetin is er niet voor
bevrijding van volkeren. Rusland wil macht en invloed en ze willen natuurlijk
laten zien hoe sterk ze zijn.
De oorlog tussen Rusland en Georgië in 2008 duurde 9 dagen. Tijdens deze
negendaagse oorlog stierven 200 burgers. 171 Georgische soldaten sneuvelde
samen met 71 Russische soldaten. Maar de pogingen om Abchazië en Zuid Ossetië te
veroveren mislukte. Een grote nederlaag voor Mikheil Saakashvili. Na de oorlog
erkende Moskou de onafhankelijkheid van de opstandige separatisten. Alleen
Rusland erkend de landen Abchazië en Zuid Ossetië.
Het jaar 2012 is aangebroken. President Mikheil Saakashvili zit nu bijna
9 jaar op de troon van zijn Republiek Georgië. Maar het volk begint boos te
worden. Armoede en sociale ongelijkheid zijn er nog steeds. Ook is men het zat
dat de president zo veel macht heeft over de media, die natuurlijk allemaal hem
steunen. Veel buitenlandse journalisten merken dat ook Mikheil Saakashvili een
autoritair karakter heeft. Tegenstanders worden gelijk geschakeld met Russische
agenten. Wie niet nationalistisch denkt is een vijand van het volk.
Een echte linkse oppositie bestaat niet in Gerogie. Alle partijen zijn
rechts en nationalistisch. Want niemand wil een ‘’smerige communist’’ genoemd
worden door de pro- Mikheil Saakashvili media. De stalinisten in het land
bestaan nog, maar zijn hulpeloos verdeeld in twee communistische partijen.
Wat heeft het kapitalisme allemaal voor verbeteringen gebracht? Niets! Er
is vrijheid, maar die vrijheid is schijn. Armoede en sociale ongelijkheid zie
je overal. Natuurlijk in niet in de hoofdstad waar de elitaire aanhangers van
de president wonen. Toch stemt nog steeds een meerderheid van het volk op de nationalistische
partij van Mikheil Saakashvili. Vrees voor Rusland is de oorzaak. Veel
Georgiers zijn als de dood voor een tweede Russische bezetting. Dat wordt hun
elk jaar duidelijk gemaakt als men de invasie van 1921 herdenkt. Communisten
krijgen het dan extra zwaar. Het marxisme wordt vervloekt en gehaat door de
media van het land. Ondertussen worden de Georgische groot kapitalisten flink
rijk door de lage lonen en de lage belastingen!
President Mikheil Saakashvili zal nog wel een tijdje aan de macht
blijven. Zolang hij de media bestuurd en het volk bang maakt voor een Russische
invasie, wint hij elke verkiezing. Een arbeiderspartij is nodig tegen dit soort
rechtse types. Een arbeiderspartij voor al die arbeiders die een zwaar leven
hebben, dankzij de rechtse regering en haar president Mikheil Saakashvili!
