De grootste misdaad van het maoïsme en het hypocriete westen

7 Januari 1979, Cambodja, IndoChina.

Vietnamese soldaten naderen de voormalige hoofdstad van Cambodja. De soldaten van het Vietnamese Volksleger zijn sinds 22 december bezig om de Rode Khmer van Pol Pot te vernietigen. De Rode Khmer zijn sinds 1975 aan de macht en vielen steeds vaker Vietnamees grondgebied aan. Hanoi was de aanvallen op Vietnamese dorpen zat en besloot om een einde te maken aan Pol Pot en zijn ‘’boeren paradijs’’. Wat de Vietnamese soldaten zullen aantreffen in Cambodja, is echter veel gruwelijker dan ze ooit gedacht hadden.

Alles begon met de stalinistische machtsovername door Joseph Stalin in de Sovjet Unie. Na de dood van Lenin in 1924, werd Stalin sovjet leider. Hij en de partijbureaucratie vochten een bittere strijd tegen antibureaucratische marxisten binnen de Unie Wijde Communistische Partij van de Sovjet Unie. In 1927 won Stalin de strijd en werden alle kritische bolsjewieken uit de partij gezet.

De overwinning van de stalinisten zorgde ervoor dat rond 1928 alle kritische communisten, door alle communistische partijen wereldwijd geroyeerd werden. Kritiek op Moskou was voldoende om geroyeerd te worden. Rond 1930 waren alle communistische partijen, spreekbuizen geworden voor Stalin en zijn ‘’socialisme in eigen land’’ theorie.  

Rond dat zelfde jaar werd de Indochinese Communistische Partij gesticht. De Vietnamese nationalist; Ho Chi Minh werd de leider. Hij wou Indochina ( Vietnam, Cambodja en Laos ) bevrijden uit de klauwen van het Franse Imperialisme. Frankrijk had Indochina in bezit en roofde al haar grondstoffen weg. Ho Chi Mih zag in de ‘’socialisme in eigen land’’ theorie, de beste ideologie voor zijn strijd tegen Frankrijk.

Een jonge Khmer binnen de Indochinese Communistische Partij was Saloth Sar. Hij was in 1925 geboren. Sar ging naar Frankrijk om er te studeren. Daar werd hij lid van een marxistische ( stalinistische ) cel binnen zijn universiteit. Sar was onder de indruk van het antikolonialisme en het anti-intellectualisme van de Franse Communistische Partij. 

Saloth Sar voelde zich thuis bij de anti-intellectuele communistische partij. Hij vond dat de arme boeren het revolutionaire volk waren, in tegenstelling tot de marxistische theorie die zegt dat de arbeiders, de revolutie moeten dragen. Cambodja was een boeren land en het proletariaat ( arbeidersklasse ) was er zwak. Sar was dus geen echte Stalinist, maar eerder een voorstander van ‘’agrarisch socialisme’’. Hij keerde in 1954 terug naar Indochina om zijn boerenrevolutie te verspreiden.

Cambodja was onafhankelijk geworden in 1953. Het land werd een autoritaire monarchie genaamd; het Koninkrijk Cambodja. De Fransen steunde de monarchistische overheid en zo bleef het westerse imperialisme grote invloed hebben. Voor Saloth Sar was dit een bewijs dat Cambodja helemaal niet onafhankelijk was van Frankrijk. De monarchie was voor hem een marionet van het westen.

De Indochinese Communistische Partij was in 1951 opgesplitst. De Khmer afdeling had de naam Khmer Volks Revolutionaire Partij ( KVRP ) aangenomen. Saloth Sar vond dat de partij te veel onder de controle van Ho Chi Minh en de Vietnamezen stond. In 1954 splitste zich de KVRP op. Een pro Vietnamese groep ging naar Noord Vietnam, maar de groep rond Saloth Sar bleef in Cambodja en vocht zelfstandig verder.

De corrupte verkiezingen in 1955 leidde ertoe dat veel linkse Cambodianen zich aansloten bij het verzet tegen de monarchie. Maar omdat de Khmer Volks Revolutionaire Partij te zwak was, besloot Saloth Sar om geen opstand te beginnen. Hij begon een leven als leerkracht en leefde een dubbel leven. Hij trouwde in 1956 en gaf les in Franse literatuur op een privé school.

In 1962 besloot de monarchistische regering om een heksenjacht te openen op alle linkse personen in Cambodja. De leider van de KVRP werd door de overheid opgepakt en vermoord. Dat gaf Saloth Sar de mogelijkheid om leider van de partij te worden. Hij ging naar Noord Vietnam en maakte een bondgenootschap met Ho Chi Minh. Samen met de leiding van de partij werd besloten dat de naam van de partij veranderd moest worden. De KVRP werd de Communistische Partij van Kampuchea ( Cambodja ).

Deze naamswijzing werd geheim gehouden. De laagste rangen van de partij hadden geen idee, wie of wat de partij bestuurde. Dat was gunstig voor Saloth Sar, die geloofde in sektarisme en geheimhouding. Het was rond deze tijd dat de partij brak met het klassieke marxisme leninisme ( stalinisme ). Saloth Sar was een keiharde nationalist geworden, die geloofde in de zuiverheid van het Khmer bloed. Hij koos voor het maoïsme van Mao, want dat kwam veel meer overeen met zijn idealen van een agrarische boeren staat. Zo werd de Communistische Partij van Kampuchea een nationaal maoïstische partij, de eerste racistische partij in Cambodja.

De Khmer monarchie werd in 1970 afgezet.  Cheng Heng werd de eerste premier van de Khmer Republiek. Deze nieuwe kapitalistische staat kreeg meteen steun van de Verenigde Staten van Amerika. Saloth Sar en zijn nationaal maoïstische partij zagen de Amerikanen aan als vijanden van het boeren volk. Ze bevochten daarom de Khmer Republiek.

Ondanks de steun van de Verenigde Staten was de Khmer Republiek instabiel. Tussen 1970 en 1975 waren er veel onrusten en had het land drie presidenten gehad. De Khmer Rouge ( Rode Khmer ) van Saloth Sar groeide steeds harder. Dat kwam niet door hun linkse idealen, maar eerder door hun keihard Khmer nationalisme.

In 1975 was de Khmer Republiek ten einden. De val van Zuid Vietnam en de terugtrekking van Amerikaanse soldaten in 1973, zorgde voor de val van de republikeinse Khmer regering. In april 1975 namen soldaten van de Khmer Rouge bezit van de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Penh. Veel mensen verwelkomde de Khmer Rouge, niemand kon weten dat Saloth Sar genocidale idealen had.

Na de val van de Khmer Republiek, vroeg iedereen zich af wie nu het land bestuurde. De Khmer Rouge waren heel mysterieus en geheimzinnig. De naam Angkar werd door Saloth Sar en zijn medestanders gebruikt. Maar niemand wist wie of wat Angkar was en wat het betekende. De naam Pol Pot dook opeens op. Dat was de revolutionaire naam van Saloth Sar. Hij noemde zich zelf Pol Pot, zodat niemand hem kon herkennen. Zijn identiteit was een staatsgeheim, niemand wist in de eerste jaren wie de grote leider was.

Pol Pot riep een nieuwe republiek uit. Deze republiek kreeg de naam; Democratisch Kampuchea. Het land moest een maoïstisch boerenparadijs worden. Maar anders dan Mao was Pol Pot veel extremer en radicaler. Hij begon met het ontruimen van steden. Iedereen moest op het platteland wonen. Maar het platteland was niet voorbereid op miljoenen burgers uit de steden. Duizenden stierven aan ondervoeding in de eerste maanden van Democratisch Kampuchea.

Maar daar bleef het niet bij. Pol Pot wou dat iedereen ging geloven in zijn boerenstaat. Kinderen werden opgevoed om hun ouders te verraden en te martelen. Babi’s werden zelfs vermoord door leden van Khmer Rouge, vaak puur omdat hun ouders te intellectueel waren of gewoon als straf. Voor de kleinste misdaad kon je vermoord worden. Bijvoorbeeld, als je meer eten wou werd je geslagen. Wie zijn mening zei werd opgesloten en gemarteld. Mensen werden nummers in een grote maoïstische terreur machine. Pol Pot liet zijn volk werken op enorme collectieve boerderijen. Deze boerderijen waren bijna religieuze sektes, waarin iedereen moest luisteren naar de wil van Angkar.

Er moest een nieuw volk komen. Pol Pot wou dat alle leden van de oude sociale klasse uitgeroeid werden. Zijn Khmer Rouge gingen jacht maken op iedereen die geen arme boer was. Mannen, vrouwen, kinderen, ouderen en zieken werden gewoon afgeslacht in de rijstvelden van Cambodja. Gevangenis S-21 ( Tuol Sleng ) was een martel en executie gevangenis. Hier lieten de Khmer Rouge, duizenden volwassenen en kinderen martelen en vermoorden. Tegenwoordig is S-21 een museum en een herdenkingsplaats.   

Pol Pot maakte ondertussen vriendschappen met de oude Mao Zedong. Deze beloofde Democratisch Kampuchea te steunen tegen de stalinistische Vietnamezen. Want rond deze tijd hadden de maoïsten en de stalinisten een koude oorlog relatie met elkaar. Moskou en Beijing beschuldigde elkaar van verraad aan het marxisme leninisme. De stalinistische wereld was dus verdeeld in een sovjet kamp en een chinees kamp. Vietnam stond aan de kant van Moskou en Kampuchea aan de kant van Beijing.  

Het imperialistische westen had de kant van Mao gekozen in het conflict tussen China en de Sovjet Unie. President Nixon was zelfs naar China geweest, dat was totaal ondenkbaar als je bedenkt dat het maoïsme zich juist revolutionair anti-Amerikaans opstelde. Pol Pot had weinig met buitenlandse politiek. Hij was druk bezig met het opbouwen van zijn terreur staat. De ( westerse ) medische wetenschap werd door Pol Pot afgekeurd. Alleen traditionele  medicijnen mochten gebruikt worden. Hierdoor stierven nog eens duizenden aan ziektes, die makkelijk geneesbaar waren. Hele gezinnen werden uit elkaar gerukt en ingedeeld bij werkzaamheden, zonder enige vrijheid van keus. Democratisch Kampuchea was één groot concentratiekamp. 

Het concentratiekamp Kampuchea was ook nog eens racistisch. Mensen van Vietnamese afkomst werden neergezet als slecht en onzuiver. Pol Pot vond dat alleen het Khmer volk recht had op een goed leven. Mensen van niet etnische Khmer afkomst waren minderwaardig. Zo kwam het dat de Khmer Rouge aanvallen ging uitvoeren op Vietnamese dorpen. Die werden dan aangevallen en op barbaarse wijze vernietigd.

In december 1976 verklaarde Angkar ( Pol Pot ), dat Vietnam nu de vijand van Democratisch Kampuchea was. De grote vijand was de Vietnamees geworden. Waarom? Omdat hij tegen de Khmer zuiverheid zou zijn. Het nieuwe verenigde Vietnam was niet voorbereid op dit soort aanvallen. Maar de stalinisten in Hanoi, besloten om Pol Pot niet zijn gang te laten gaan. Ze stuurde 50.000 soldaten naar Cambodja om de Khmer Rouge eens een lesje te leren.

Na een paar maanden trok Vietnam zijn 50.000 soldaten weer terug. Khmer Rouge troepen hadden flinke verliezen geleden. China stuurde ondertussen wapens naar Cambodja om Pol Pot’s leger te bewapenen. Vietnam begreep dat China de grote boosdoener was en begon een plan te maken om Cambodja te bezetten.      

Het leven in het concentratiekamp; Democratisch Kampuchea, werd per jaar erger. Nog steeds wist niemand wie nu de baas was. Angkar was nu al twee jaar aan de macht, maar wie was nu Angkar? Dat vroegen zich ook buitenlandse mensen af.

In 1977 kwam daar eindelijk antwoord op. Pol Pot verklaarde dat Angkar, de Communistische Partij van Kampuchea was en dat het land een ‘’socialistische boeren staat’’ was, volgens maoïstisch model.

Pas toen verschenen beelden en portretten van Pol Pot, die door de media broeder 1 genoemd werd. Broeder 1 had grote plannen voor de toekomst Hij wou geheel Vietnam veroveren en daarbij 50 miljoen Vietnamezen vermoorden. Geheel Indochina zou eigendom worden van het Khmer ras, want dat ras was oppermachtig. Het nazisme van Adolf Hitler zou het niet beter gezegd hebben. 

Niet iedereen was pro-Angkar. Er waren genoeg die gevlucht waren voor de genocide van Pol Pot en zijn racistische boerenstaat. Deze vluchtelingen stichtte het Khmer Nationale Bevrijdingsfront. Ze werden politiek gesteund door Vietnam en ze bevochten de Khmer Rouge. Veel leden van het Nationale Bevrijdingsfront waren oude vrienden van Pol Pot geweest. Ze waren echter niet van plan om zijn radicale idealen nog lager te steunen. De meeste waren fel tegen het extreme Khmer racisme en daardoor staatsvijanden geworden.  

Op 22 december 1978 vielen 120.000 Vietnamese soldaten, Democratisch Kampuchea binnen. Ze kregen steun van de verzetstrijders van het Nationale Bevrijdingsfront. Het westen was woedend. Vooral Amerika en Groot Brittannië vonden de daad van Vietnam een typisch voorbeeld van ‘’communistische’’ agressie tegen een ander land. Zo kwam het dat mevrouw Margaret Thatcher politieke steun verleende aan het misdadige regime van Pol Pot.

Het leger van Democratisch Kampuchea bestond uit 68.000 soldaten. Maar door de vele zuiveringen die elke jaar gehouden werden, was het een zeer slecht georganiseerd leger. Het veel sterkere leger van Vietnam rolde zo over hun heen. Op 7 januari 1979 bereikte de Vietnamezen de oude hoofdstad Phnom Penh. De stad was totaal verlaten. Alleen hier en daar waren nog wat mensen te zien. Veel gebouwen waren beschadigd, deels al verwoest door de Khmer Rouge in hun waanzin om alle steden te vernietigen.

De Vietnamezen bereikte de rijstvelden en deden een gruwelijke vondst. Overal waren menselijke restanten te vinden. Schedels lagen overal en botten staken uit de grond. Het volk van Cambodja had 1/3 van haar bevolking verloren. Tussen 1 en 2,2 miljoen mensen waren door de nationaal maoïsten van Pol Pot vermoord. Het volk was in shock en totaal verzwakt. Ondanks dat heerste er toch nog een grote haat tegen de Vietnamese ‘’bezetters’’. 

Vietnam installeerde een nieuwe regering. Deze regering bestond uit leden van het Nationale Bevrijdingsfront. De nieuwe regering had de zware taak om Cambodja weer op te bouwen. Maar dat bleek lastig, het westen weigerde te helpen. Volgens Amerika en Europa was Cambodja, een land dat door Vietnam bezet was. Het westen weigerde dus humanitaire hulp te bieden. Pol Pot kreeg ondertussen wel steun van het westen. Hij en zijn Khmer Rouge waren gevlucht in de jungle en besloten een guerrilla oorlog te voeren.  

  

Het Khmer Nationale Bevrijdingsfront veranderde haar naam in Khmer Volks Revolutionaire Partij. De partij werd een reformistische stalinistische partij en stichtte de Volksrepubliek Kampuchea. China weigerde de nieuwe volksrepubliek te erkennen net als het imperialistische westen. Alleen de Sovjet Unie en haar bondgenoten stuurde hulp om het land weer opbouwen volgens de lijn van Moskou.

In de jaren 80 kwam Ronald Reagan aan de macht in de VS. Deze rechtse president verklaarde dat Cambodja een Vietnamese vazalstaat was en dat Amerika het verzet tegen Vietnam zou steunen. Sinds de Khmer Rouge het enigste verzet waren, werden zij dus politiek en economisch door het westen gesteund. Bij de VN mocht de vlag van de Volksrepubliek Kampuchea niet wapperen. Alleen de vlag van Pol Pot’s Democratisch Kampuchea werd erkend als de vlag van het land. In de VN werd Cambodja dan ook tot 1992 vertegenwoordigd door een Pol Pot aanhanger.

De Volksrepubliek Kampuchea had te maken met een groeide haat tegen Vietnamezen. Die haat leefde al eeuwen. Maar in de vier jaar van Pol Pot heeft het volk echt een haat ontwikkeld tegen Vietnam. Vooral jonge nationalisten voelden de Vietnamese aanwezigheid aan als een bezetting. Volgens hun was de Khmer Volks Revolutionaire Partij een marionet van Vietnam. Dus vochten best wat jongeren met de Khmer Rouge mee.

In 1989 begreep het stalinistische bewind dat het zo niet langer kon. De val van het stalinisme in de wereld, maakte duidelijk dat de tijden van revoluties en ‘’socialisme’’ voorbij waren. De Volksrepubliek Kampuchea kreeg een nieuwe naam; de Staat van Cambodja. Ze hoopte zo op erkenning door het westen. Maar het westen weigerde de nieuwe staat te erkennen zolang Vietnam er soldaten had gestationeerd.

Drie jaar later droeg de Khmer Volks Revolutionaire Partij de macht over aan de VN. De Verenigde Naties moesten voor eerlijke verkiezingen zorgen. De stalinisten van de KVRP maakte gebruik van het feit dat het land enorm corrupt en totaal uitgeput was. Maar om goed over te komen bij de westerse bourgeoisie, werd de KVRP  hernoemd in de Cambodjaanse Volkspartij ( CVP ). Deze ''volkspartij'' voerde de monarchie weer in. Zo kwam het dat in 1993 het Koninkrijk Cambodja weer gesticht werd. Nu bijna 19 jaar later is er weinig veranderd. De ex-stalinisten besturen nog steeds het land, nu onder de vlag van de monarchie en kapitalisme. Cambodja blijft een schijndemocratie. De CVP wint elke verkiezing dankzij de enorme corruptie en machtsmisbruik. Pol Pot stierf in 1998, hij is nooit gestraft voor zijn misdaden!