Op 17 december 2010 rond 11.30 stak de 26 jarige Tarek al-Tayeb Mohamed Bouazizi, zich zelf in brand. Hij protesteerde tegen de onrechtvaardigheid dat hem was aangedaan. Bouazizi was een arme straatverkoper die het zeer moeilijk had in de neoliberale dictatuur van Ben Ali. Sociale zekerheid bestond niet, de kapitalistische markt economie was almachtig en zwak stond op de arbeidsmarkt moest maar in armoede leven. Bouazizi stond zwak op de arbeidsmarkt, daarom was hij straatverkoper.
De autoritaire politie van Ben Ali, hield ervan om arme straat verkopers te intimideren. Zo werd Bouazizi op die dag geïntimideerd, door een 45 jarige vrouwelijke politieagente. Hij voelde zich gekwetst in zijn mannelijkheid, want het is voor moslim mannen een grote schande dat vrouwen hun kunnen intimideren. De overheid deed niet eens de moeite om naar hem te luisteren. Dit maakte hem wanhopige en op 17 december 2010 om 11.30 uur stak Bouazizi zich zelf in brand!
Met deze wanhoopsdaad werd het Arabische volk na jaren van westerse en inheemse onderdrukking wakker. Tunesische jongeren waren de neoliberale dictatuur zat en ze kwamen op straat om te demonstreren. Ben Ali gaf het bevel om te schieten, maar ondanks de vele doden werd de woede alleen maar groter. De dictator probeerde zijn goed imago te behouden door Bouazizi te bezoeken in het ziekenhuis. Maar toen die enkele dagen later stierf, was de revolutie niet meer tegen te houden. De elite van het land merkte dat men Ben Ali moest laten gaan. Die was ondertussen met zijn vrouw en 1,6 ton goud, op de vlucht geslagen naar Saoedi-Arabië!
Er werden nieuwe verkiezingen gehouden en die werden gewonnen door de Renaissance Partij. Deze centrum-rechtse islamitische partij wil vooral het kapitalisme van dienst zijn. Daar kwamen veel Tunesiërs achter, want de armoede en de sociale ongelijkheid verdwenen niet. Eind 2012 is de ontevredenheid groter en groter geworden. Vertrouwen in de politici hebben jongeren en arbeiders niet meer. Daarom heeft Tunesië een arbeiderspartij nodig. Er is wel een partij die zich de Tunesische Arbeiders Partij noemt, maar deze partij is stalinistisch opgebouwd en praat burgerlijke taal!
In Egypte won de Moslim Broederschap via hun Democratische Alliantie voor Egypte, de verkiezingen. Net als de Renaissance Partij in Tunesië wil de Vrijheid en Rechtvaardigheid Partij een kapitalistisch Egypte. De gematigde islamieten wensen dan wel geen islamitische theocratie, maar de Sharia wetgeving willen ze wel in voeren. Dit stoot op verzet bij de jongeren die maanden voor de vrijheid in Egypte gedemonstreerd hadden. Deze seculiere jongeren willen geen islamitische staat. Helaas voor hun bestaat Egypte voor 90% uit moslims en de meeste stemde op de Moslim Broederschap of op de streng islamitische; Partij van het Licht!
Na bijna twee jaar van revolutie en opstand is er weinig veranderd. De revoluties hebben de vrijheid vergroot, maar het kapitalisme is nog steeds heer en meester. Hoewel de jongeren zich zorgen maken om de toekomst van hun land, zijn de kapitalisten al bezig met sinistere zaken. De Moslim Broederschap heeft zich aan het internationale kapitalisme bewezen als een pro-kapitalistische groep. Felle kritiek zal de Egyptische regering op haar neoliberale politiek niet krijgen van de EU en de VS!
Na de dood van Gaddafi en de ondergang van de Libische Arabische Jamahiriya is Libië nog zeer onstabiel. De burgerlijke regering kan met moeite de boel bij elkaar houden. Het Generale Nationale Congres bestaat voornamelijk uit onafhankelijke politici, die niet tot een politieke partij behoren. De grootste partij wel vertegenwoordigd in het congres is de Nationale Krachten Alliantie. Deze alliantie bestaat uit liberalen, Libische nationalisten en islamitische democraten. Pro-kapitalistisch is deze alliantie natuurlijk ook!
Armoede was een medeoorzaak van de Arabische revoluties. Na de val de dictaturen wou men sociale veranderingen. Die zijn echter niet gekomen, want de partijen die de regering samenstelde zijn pro-kapitalistisch van aard. Door de achter gesteldheid van de Arabische wereld konden islamitische partijen heel makkelijk stemmen winnen. Toch zullen de massa's er snel achter komen dat de islamitische partijen geen alternatief hebben op het kapitalisme. Islamitische krachten besturen Tunesië en Egypte, daar heerst nog steeds armoede en neoliberalisme!
Wat is nodig? Het belangrijkste is dat arbeiderspartijen opgericht worden. Partijen voor arbeiders en jongeren op een revolutionair socialistisch programma. Zo partij kan de steun van veel arbeiders krijgen. Het belangrijkste zal dan zijn de verovering van de macht en het afschaven van het kapitalisme. Men moet er ook rekening mee houden dat de heersende klasse haar bezig en rijkdom niet zomaar zal afstaan aan het volk. Klassenstrijd zal tot conflicten leiden. Politie en leger zullen de kant van de rijken en de klasse met bezig kiezen, daarom moeten politie en leger meteen afgeschaft worden nadat revolutionair socialisten de macht veroverd hebben!
Tarek al-Tayeb Mohamed Bouazizi stierf omdat hij in een neoliberale dictatuur leefde. In een land waar een rechtse dictator met steun van het westen, meer dan 21 jaar aan de macht was. 800 Egyptenaren werden vermoord door dictator Mubarak met Amerikaanse wapens en Europese technologie. Het westen is niet de bondgenoot van de massa's, maar een doodsvijand van iedereen die tegen uitbuiting dictatuur en armoede vecht!
Dictator Mubarak moordde 800 demonstranten uit
met westerse tanks en wapens!
