De Gouden Dageraad is een neonazi partij van de ergste soort. Deze extreem rechtse partij werd op 1 november 1993 opgericht. Haar oprichter is Nikolaos Michaloliakos, die al op 16 jarige leeftijd in aanraking kwam met neonazi opvattingen. Hij werkte jaren voor de Griekse militaire junta en trainde commando's die jacht maakte op linkse Grieken. In de jaren 90 stichtte Michaloliakos de Gouden Dageraad en verklaarde de oorlog aan buitenlanders in Griekenland.
Hoewel de Gouden Dageraad erg gewelddadig was, deed men bitter weinig. Het blijkt dat vooral politie en leger eenheden sympathiek staan tegenover de neonazi's. In het jaar 2012 is Griekenland in een diepe crisis en de armoede groeit extreem snel. Politie en leger zijn niet in staat om nog langer de orde te handhaven, dus worden de neonazi's van de Gouden Dageraad gevraag om te ''helpen''. Burgers kunnen nu de neonazi partij om hulp vragen als ze ''problemen'' hebben met buitenlanders. Men kan we nagaan hoe de neonazi's om zullen gaan met beschuldigen van de ''zuivere'' Grieken tegen buitenlanders. Vooral illegale Albanezen worden geminacht. Door de armoede en de enorme sociale ongelijkheid krijgen Albanezen de schuld van veel problemen. Armoede is een perfecte voedingsbodem voor neonazisme!
Schuldig aan de opkomst van de Gouden Dageraad is ook politiek links. De rechtse (a)sociaal democratische partij; PASOK kan men als hoofdschuldige aanwijzen. Deze (a)sociaal democraten voerde harde bezuinigingen door op bevel van de EU en het kapitalisme. Men verlaagde de lonen en de uitkeringen. Veel Griekse arbeiders kwamen op straat terecht en konden niet rondkomen van hun uitkering. Werk is er niet, toch blijft men de uitkeringen verlagen en de pensioensleeftijd verhogen. De rechtse media in Europa beweert dat Grieken allemaal met 55 jaar al met pension gaan. Een grote leugen, de meeste Grieken werken gewoon tot 62 en 65 jaar. De regering vindt echter dat men tot 67 jaar kan werken. Maar welke oude arbeider krijgt nog een baan met 50+?
Radicaal links doet echter te weinig tegen de Gouden Dageraad. De Coalitie van Radicaal Links ( Syriza ) is sinds 2012 de grootste linkse partij van Griekenland. Echter de partij is verdeeld tussen reformisme en revolutie. De leiding lijkt reformistisch te zijn, terwijl de achterban nog duidelijk revolutionair klinkt. Naast Syriza staat de Communistische Partij van Griekenland. Deze dogmatische partij is nog steeds stalinistisch en heeft niets geleerd de afgelopen 23 jaar. Erger nog men heeft Joseph Stalin gerehabiliteerd en eert nu de Sovjet leider van de ''Grote Patriottistische Oorlog''.
De Communistische Partij van Griekenland ( KKE ) is sektarisch bezig en weigert met Syriza ( Coalitie van Radicaal Links ) samen te werken. Volgens de KKE is Syriza een sociaal kapitalistische partij die geen socialisme nastreeft. Hoewel de partij gelijk heeft met bepaalde kritieken op Syriza, moet de KKE juist pleiten voor eenheid. Zowel Syriza als de KKE zijn radicaal links en moeten samenwerken op een socialistisch programma. Hierdoor kan men de Griekse arbeider overtuigen dat het socialisme de enigste oplossing is.
De burgerlijke democraten hoopte dat de Gouden Dageraad wat gematigder zou worden, nu ze lid waren van het Griekse parlement. Echter Nikolaos Michaloliakos brult er op los en dreigt Griekenland te zuiveren van alle buitenlanders. Hij ontkent de Holocaust en eist van journalisten dat ze voor hem opstaan. Aanvallen op buitenlanders zijn toegenomen sinds de Gouden Dageraad in het nieuws is. Het probleem is dat veel Grieken het eens zijn met de aanvallen op buitenlanders. 426,025 Grieken stemde op de Gouden Dageraad en vinden dat men buitenlanders hard moet aanpakken.
Syriza is nu de tweede partij van het land, maar is verdeeld. Ook weigerde men het steunen van onafhankelijke anti-fascistische comités, pas zeer recent wou Syriza meedoen met deze comités De KKE stelt zich nog steeds sektarisch op en weigert elke samenwerking met Syriza en steunt ook niet de onafhankelijke anti-fascistische comités. Dit geeft de Gouden Dageraad mooi de kans om hun aanvallen op buitenlanders te vergroten. Nu de politie niet in staat is om de orde te handhaven, zien de neonazi's zich als ''beschermer'' van de Griekse bevolking!
Niet alleen in Griekenland groeit extreem rechts. Ook in Frankrijk zijn nationalisten aan het groeien. Het extreem rechtse; Front National van Le Pen is al jaren het gezicht van het Franse nationalisme. Le Pen is een antisemitische Franse nationalist. In 1972 stichtte hij het Front National. Tijdens de jaren 70 ging het bij het FN vooral om anticommunisme. Men waarschuwde tegen de ''gevaren'' die een linkse regering zou brengen. De grootste groei maakte het FN in de jaren 80. Le Pen won 9% bij de verkiezingen van 1986, wat een grote shock was voor de Franse Socialistische Partij!
Le Pen was een felle tegenstander van de Europese Unie en bekritiseerde de Brusselse bureucratie. Hij was ook een vriend van de Iraakse dictator; Saddam Hoessein. In 2011 gaf Le Pen het voorzitterschap aan zijn dochter Marine Le Pen. Zij is nu de leidster van het FN. Haar politiek programma is vooral gebaseerd op anti-islam. Ze is fel tegen moslim immigratie en sprak haar bezorgdheid uit voor de Arabische revoluties in 2011. Marine Le Pen was positiever over de oude Arabische dictators en toonde geen solidariteit met de Arabische revolutie!
De groei van het FN sinds de jaren 80 is vooral te wijten aan de verrechtsing van de Franse Socialistische Partij ( PS ). Die bestuurde Frankrijk tussen 1982 en 1986. De sociaal democraat; Mitterrand beloofde in 100 dagen het socialisme in te voeren. Massief stemde de arbeidersklasse op de PS in de hoop dit te bereiken. Maar de PS kreeg te maken met dreigingen van het kapitalisme. De kapitalisten vertrokken uit Frankrijk en al in 1984 moest de PS een keuzen maken. De keus was tussen socialisme of de markt economie accepteren. Mitterrand en zijn ministers kozen voor de markt economie. De PS transformeerde na de val van het stalinisme in een neoliberale partij en dat gaf het Front National de kans om stemmen te winnen in de arbeiders wijken!
Door de verrechtsing van de PS eind jaren 80 kon het FN stemmen winnen. Bij de verkiezingen van 1993 won het FN 5% van de stemmen en kon één zetel winnen. De verkiezingen van 1993 waren een grote nederlaag voor de PS en haar bondgenoten. Politiek rechts zou Frankrijk bijna 20 jaar domineren!
In Duitsland werd gedacht dat neonazi's nooit meer genoeg stemmen winnen voor een zetel. Echter na de val van de Berlijnse muur en de invoering van het neoliberalisme in Oost Duitsland, groeide de rechts radicale; NPD. Deze Nationaaldemocratische Partij van Duitsland is in 1964 opgericht en is duidelijk nazistisch ingesteld. Een verbood op de NPD is echter nog steeds niet mogelijk geweest. De partij speelt het spel slim en zet zich neer als een ''brave burgerlijke'' partij voor de hardwerkende Duitse arbeider.
De NPD gelooft dat mensen niet gelijkwaardig zijn. Volgens deze leer zijn er ''betere'' mensen en ''mindere'' mensen. Hier grijpt de NPD terug op de rassenleer van de NSDAP. In haar begin jaren was de NPD vooral een partij van conservatieve ouderen, die niets wouden weten van de linkse idealen die heerste bij jongeren en studenten. Ex-nazi's vonden al snel hun weg binnen de nationaal democraten, die precies dat zeiden wat de ex-nazi's wouden horen. Maar volgens enkele historici was de oude NPD nog geen neonazi partij. Nationaal conservatief was de partij in de jaren 60, duidelijk anticommunistisch en nationalistisch. Maar pro-nazi was de NPD toen nog niet!
Dat veranderde na 1989. Veel Oost Duitse jongeren voelde zich in de steek gelaten door de partijen van het kapitalisme. Ze zagen geen welvaart en er was geen werk voor hun. De sociaal democraten en christen democraten deden niets om de jeugd van Oost Duitsland een toekomst te geven. Vele waren opgevoed met de dogmatische leer van het stalinisme. Nu vonden vele dat ze het recht hadden om alles te zeggen wat ze wouden. Verschillende extreem rechtse groepen ontstonden in de ex-DDR en terroriseerde mensen van buitenlandse afkomst. Uiteindelijk vonden veel woedende jongeren heil binnen het Duitse nationalisme van de NPD!
Na het jaar 2000 begon de NPD stemmen te winnen in Oost Duitsland. Deze keer kwamen ze ook van ouderen die zich ook in de steek gelaten voelde. De partij kwam in verschillende parlementen en was fel tegen het neoliberalisme van de sociaal democraten en christen democraten. NPD leiders beweerde dat de echte fascisten in Duitsland, toebehoorde aan de Partij van het Democratische Socialisme. In verschillende parlementen haalde de nationaal democraten uit naar de leden van de PDS en noemde hun ''rode fascisten''!
Dat de NPD fel was tegen de PDS was logisch, want de democratische socialisten waren fel anti-nazi. De burgerlijke leiders hielden het bij protesten via het parlement, maar op straat zag je de politici van het kapitaal niet. De politie van het verenigde Duitsland moest de nationaal democraten vaak beschermen tegen linkse tegen demonstranten. Later zou blijken dat de Duitse staat meer op haar hoede was voor radicaal links dan voor het gevaar van radicaal rechts. De Duitse overheid beschouwde radicaal links als gevaarlijker en dat liet de politie graag merken!
Anno 2012 is de Nationaaldemocratische Partij van Duitsland een echte neonazi partij geworden. Radicaal nationalistisch en fel tegen de gelijkheid van mensen. De afkeer van de partij gaat ook uit naar moslims, die als ''asociale buitenlanders'' neergezet worden. Steun wint de NPD nog steeds in de ex-DDR waar de sociale ongelijkheid nog steeds heerst. Verschillende leiders van de NPD zijn berucht om hun antisemitische uitspraken. Zo noemde Udo Pastörs de BRD een ''Joden-republiek''!
Tegen de NPD doet de bourgeoisie weinig. De vijand voor de kapitalisten en haar lakeien staat op links en niet op rechts, volgens de media. De politieke partij; Die Linke staat nu op de voorgrond in de strijd tussen arbeiders en neonazi's. Zo lang het kapitalisme ongelijkheid en armoede veroorzaakt zullen de neonazi's stemmen winnen van de arbeidersklasse. Tegenwoordig zijn het vooral extreem rechte jongeren die zich thuis voelen in de NPD. De partij kan haar imago als ''nette burgerlijke'' partij niet echt handhaven, als gewelddadige radicaal rechtse jongeren deelnemen aan NPD bijeenkomsten!
Een andere extreem rechtse partij die zich voordoet als een ''nette burgerlijke'' partij is de Britse Nationale Partij. De BNP is een fascistische partij in nette burgerlijke schaapskleren. Haar leider is Nick Griffin, een echte fascist. In zijn jonge waren was Giffin lid van het Nationaal Front. Deze gewelddadige neonazi partij was verantwoordelijk voor veel aanvallen op niet-blanke Britten. Griffin verliet echter het Nationaal Front omdat die te gewelddadig werden!
In de jaren 90 sloot hij zich aan bij de BNP en verdedigde het ''blanke erfgoed'' van Groot Brittannië. Anders dan de neonazi NPD is de BNP meer fascistisch dan nazistisch. Neonazi's zijn vaak antisemitisch en vereren Adolf Hitler als godheid. Fascisten zijn iets gematigder en meestal niet antisemitisch. Nick Griffin kan een fascist genoemd worden, want hij steunt vooral op het systeem van Benito Mussolini!
Net als de Gouden Dageraad en de Nationaaldemocratische Partij van Duitsland is de Britse Nationale Partij gegroeid door het verraad van de sociaal democratie. In Groot Brittannië voerde de sociaal democraten onder Tony Blair, New Labour in. Dit systeem was min of meer de voortzetting van het neoliberalisme dat ingevoerd was door de conservatieven begin jaren 80.
De Britse arbeidersklasse leed enorm onder het neoliberalisme. Vele hoopte dat de sociaal democraten weer een linkse koers zouden gaan varen. Echter Tony Blair deed heel wat anders. Hij steunde de politiek van privatiseringen en stond aan de kant van de grote bedrijven. Toch won de sociaal democratische leider veel verkiezingen, mede door zijn charisma en de vrees die vele hadden voor de conservatieven!
In Nederland hadden extreem rechtse partijen weinig kans. De enigste partij die wel genoeg stemmen kon winnen waren de Centrum Democraten van Hans Janmaat. De CD werd in 1984 opgericht na een splitsing in de Centrum Partij. In 1989 won de partij een Kamerzetel en zo kwam Hans Janmaat het parlement in. Anders dan nu was de politiek in Nederland zeer fel tegen de CD. Janmaat werd geminacht en geïsoleerd. De antifascistische sfeer was ook in het parlement te voelen.
Maar in de jaren 90 verdween dat. De politieke elite dacht dat de arbeidersklasse meer rechts was dan links. Dus probeerde men de stemmers van Hans Janmaat terug te winnen. Echter dat weerhield de Centrum Democraten er niet van om in 1994, drie zetels te winnen. Zo groot was een nationalistische partij nog nooit geweest in Nederland. Maar in 1998 verloor de CD haar drie zetels. Hans Janmaat verdween uit de tweede kamer en stierf vier jaar later. Met zijn dood kwam een einde aan de Centrum Democraten, alleen de afdeling in Gelderland bestaan anno 2012 nog steeds!
Extreem rechts groeit weer. Dat is vooral te danken aan de verrechtsing van de sociaal democratie en de neoliberale bezuinigingen. De burgerlijke partijen willen de levensstandaard van de arbeidersklasse verlagen, om te kunnen concurreren met de slavernij in China en India. Extreem rechts speelt in op de woede die veel arbeiders voelen. Buitenlanders krijgen de schuld, die zouden ''onze'' banen inpikken. Politiek links moet zich verenigen op een socialistisch programma. Zo kunnen we extreem rechts ontmaskeren en de arbeidersklasse een socialistisch alternatief bieden!
Antifascistische Actie tegen
neonazi's, fascisten en nationalisten is nodig!
