De schijn-democratie van het Koninkrijk Bhutan

Weinig mensen kennen het kleine Koninkrijk Bhutan. Dit boeddhistische koninkrijk ligt tussen India en China ( Tibet ). In 1907 werd het Koninkrijk Bhutan gesticht en erkend door het Britse imperialisme. Net als het Koninkrijk Tibet was het Koninkrijk Bhutan een absolute theocratie. Een boeddhistische theocratie waarin een koning alle macht bezat. De koning van het land wordt ook wel de Draken koning genoemd en had tot 2008 alle politieke macht in het land!

Bhutan heeft een oppervlakte van 34.900 km2 en bezit een bevolking van 742.000 inwoners. Het is een heel dunbevolkt land dat leeft van landbouw, industrie bezit men nauwelijks en de hoofdstad; Thimphu heeft net 79.000 inwoners. Bhutan speelt geen grote rol van betekenis in de wereld politiek. 

Tot 1999 was het verboden om een televisie toestel te bezitten en ook toegang tot het internet was streng verboden. De absolute monarchie isoleerde het land bijna 100 jaar van de buitenwereld. Draken Koning Jigme Singye Wangchuck was het die brak met het isolement van zijn voorvaders. Aan het begin van de 21ste eeuw begon hij met de modernisering van Bhutan!

Ondanks enkele moderniseringen bleef het land zeer conservatief, ook onder Wangchuck. Iedereen is verplicht om 14de eeuwse kleding te dragen en wie ook maar kritiek heeft op de Draken Koning wordt opgepakt en opgesloten. Politieke partijen werden dan ook vervolgt door de veiligheidsdiensten. Groot zijn die niet bepaald, want het Koninkrlijke Leger heeft slechts 6.000 soldaten in dienst. Maar door de achter gesteldheid van het land en de absolute monarchie, is het volk van Bhutan vast blijven zitten in middeleeuwse denk patronen net zoals Noord Korea! 

Alle huizen in Bhutan zijn gebouwd volgens traditionele architectuur. Je zult geen gebouwen zien van westerse makelarij. In elk gebouw zie je boeddhistische elementen, dat is ook logisch want het boeddhisme is de staats-religie en wordt door een meerderheid van alle inwoners beoefend. 

Toch is Bhutan niet helemaal conservatief en achter gesteld. De gezondheidszorg is gratis in het land, ook voor toeristen. Daarmee is het Koninkrijk Bhutan veel progressiever dan de meeste westerse landen, waar men veel geld moet neerleggen voor een gezondheidsverzekering. Natuurlijk is de gezondsheidszorg niet zoals westerlingen gewend zijn, maar het is een feit dat het gratis is en men geen geld hoeft te betalen voor een dokter of een operatie. Hoewel Bhutan arm is en onder ontwikkeld, heeft men toch ervoor gekozen om de gezondheidszorg gratis te maken. Marktwerking heerst dus niet in deze sector van de Bhutaanse economie. 

Het is in het land verboden om te roken. In 2004 besloot de Draken Koning dat roken slecht was en dus verboden moest worden. Sinds dat jaar is het dus verboden om een sigaret te roken in het land. In een westers land zou niemand het durven om roken te verbieden, maar in het Bhutan van 2004 was de Draken Koning het die de politiek bepaalde!

In het jaar 2008 deed Jigme Singye Wangchuck afstand van de troon. Hij benoemde zijn 28 jarige zoon; Khesar Namgyel Wangchuck tot opvolger. Hij werd daarmee het jongste staatshoofd van alle landen. Pas in december 2011 zou Kim Jong Un van Noord Korea, die titel overnemen. 

De jonge koning begon met een politieke transformatie. Hij wou van het land een burgerlijke ''democratie'' maken. USP-RSM zegt dat het hierbij gaat om een schijn-democratie, want alleen pro-monarchistische partijen mogen bestaan in het rijk van de Draken Koning. Partijen die een republiek nastreven of die tegen de Draken monarchie zijn, worden nog steeds vervolgt!

Khesar Namgyel Wangchuck wil geen echte democratie in zijn land, maar een schijn-democratie. Een democratie waarin de Draken Koning nog steeds veel macht behoudt, maar waar alles lijkt op democratie. Echter iedereen die naar de waarheid wil luisteren ziet al snel de leugens die de Draken Koning verspreid. Er zijn slechts twee legale partijen in het Koninkrijk Bhutan anno begin 2013. Dat zijn de:

- Volksdemocratische Partij; Een sociaal liberale partij, die beweert voor de mensenrechten op te komen. In werkelijkheid steunt de partij de monarchie en de Draken Koning. Bij de verkiezingen van 2008 won de partij slechts 2 van de 47 zetels!

- Bhutaanse Vrede en Vooruitgangspartij; Een monarchistische conservatieve partij die 45 van de 47 zetels in het parlement van Bhutan bezit. De partij is conservatief en pro-monarchistisch! 

Een sociaal democratische oppositiepartij genaamd de; Bhutaanse Volkspartij mocht niet deelnemen aan de verkiezingen. De Draken Koning wil alleen loyale politieke partijen legaliseren. De Bhutaanse Volkspartij is niet loyaal en daarom mogen ze niet meedoen met de verkiezingen. Een typisch geval van een schijn-democratie!

Revolutionair links bestaat in Bhutan alleen in de vorm van de; Bhutaanse Communistische Partij ( Marxistisch-Leninistisch-Maoistisch ). De maoisten willen van het Koninkrijk Bhutan, een volksrepubliek maken volgens maoistische richtlijnen. Ze bevechten daarom de monarchistische overheid en worden ''terroristen'' genoemd. Echter hun fout ligt in de stalinistische opvatting dat het land eerst een echte burgerlijke democratie moet worden, voordat het socialisme zijn intrek neemt. In Nepal hebben de maoisten ook een reformistische lijn gevolgd. Nepal kon socialistisch worden, maar de maoisten kozen voor een burgerlijke democratie, in plaats van een socialistische raden-democratie. Dat is hun zwakte en de beperking van het maoïsme!

Draken koning; Khesar Namgyel Wangchuck heeft veel politieke macht afgestaan aan het parlement  Maar daar zitten allemaal pro-monarchisten. Deze monarchisten luisteren naar de Draken koning en dus bezit de monarchie nog veel macht. USP-RSM noemt dat een schijn-democratie. Zeker omdat nog veel middeleeuwse wetten heersen. Vrouwen zijn niet gelijk aan de man. Homoseksualiteit is per wet verboden, maar gelukkig wordt deze wet in werkelijkheid niet uitgevoerd. Toch blijft het Koninkrijk Bhutan zeer conservatief en traditioneel. Zelfs na vijf jaar van ''democratie'' blijft de Draken koning zeer machtig. Het westen is echter heel positief over deze ''democratische'' ontwikkelingen. Natuurlijk hopen westerse landen dat de monarchisten ook pro-kapitalistisch worden en neoliberale politiek zullen voeren!

Zolang de dictatuur van de monarchisten bestaat, blijft Bhutan een ondemocratisch land. Draken koning; Khesar Namgyel Wangchuck kan zeggen wat hij wil, maar vrijheid van meningsuiting wil hij toch liever niet. Nee, hij wil een democratie waarin het volk doet wat hij wil. Dat is schijn-democratie en dat is precies hoe het Koninkrijk Bhutan er tegenwoordig uitziet. Een ''democratie'' voor monarchisten en aanhangers van de Draken koning en voor niemand anders!! 

Het Draken Koninkrijk Bhutan

Een schijn-democratie 

Misdadig regime in Pyongyang verwijderd Marx en Lenin

Eindelijk heeft het misdadige regime in Pyongyang iets positiefs gedaan. De laatste twee portretten van Marx en Lenin zijn verwijderd van het partijgebouw van de ''Arbeiders'' Partij. Deze twee portretten waren de laatste afbeeldingen van Karl Marx en Vladimir Lenin in de ''Democratische Volksrepubliek'' Korea!

Noord Korea werd als stalinistische volksrepubliek opgericht in 1948. In de jaren 50 waren Karl Marx en Vladimir Lenin vaak te zien naast Kim Il Sung en natuurlijk Joseph Stalin. Maar na de dood van Stalin en de invoering van de Juche ideologie verdwenen Marx en Lenin uit het Noord Koreaanse straatbeeld. De huidige generatie jongeren heeft waarschijnlijk geen idee wie Marx en Lenin waren!

De propaganda machine van Kim Jong Il verwijderde alle verwijzingen naar het Marxisme Leninisme. Alleen bij het partijgebouw van de Arbeiders Partij van Korea ( WPK ), bleven de portretten van Karl Marx en Vladimir  Lenin hangen. Echter nu heeft de overheid besloten om de laatste portretten van deze grote revolutionairen te verwijderen. Niet dat het proletariaat van het land daar iets van zal merken! 

Wat Noord Korea nodig heeft is een revolutionaire arbeiderspartij, op een revolutionair democratisch socialistisch programma. De WPK is geen echte arbeiderspartij. Deze partij bestaat niet eens echt meer. Natuurlijk is de WPK nog wel zichtbaar, maar haar leden hebben nauwelijks macht. Alle macht ligt in de handen van de Nationale Defensiecommissie. Ook werd het laatste partijcongres in 1980 gehouden. Dat komt precies overeen met het moment waarop Kim Il Sung besloot om Kim Jong Il te benoemen tot zijn opvolger. De WPK speelt een propaganda rol in het huidige Noord Korea aangezien alle macht bij het militair en de Kim familie ligt! 

Het partijgebouw van de Arbeiders Partij van Korea

De bovenste foto laat het gebouw zien met de 

portretten van Marx en Lenin! 

De Korea oorlog, strijd tussen stalinisten en kapitalisten!

De Koreaanse Oorlog. Een vergeten oorlog. Toch was deze oorlog misschien de enigste echte oorlog tussen stalinistische landen en kapitalistische landen. Aan de stalinistische kant stonden de; Democratische Volksrepubliek Korea, de Volksrepubliek China en de Unie van Socialistische Sovjet Republieken. Aan de kapitalistische kant stonden de; Republiek Korea, Groot Brittannië en de Verenigde Staten van Amerika. 

Voor ons westerlingen is de Koreaanse Oorlog grotendeels vergeten. Iedereen kent de Vietnam Oorlog  maar slechts weinigen weten precies hoe het zat met de oorlog in Korea tussen 1950 en 1953. Over Korea zijn minder films en minder boeken geschreven dan over Vietnam. Deze oorlog is namelijk nooit beëindigd. Noord en Zuid Korea zijn formeel nog steeds met elkaar in oorlog! 

Noord en Zuid Korea ontstonden na de ondergang van het Japanse Keizerrijk in augustus 1945. Noord Korea stond onder Sovjet bestuur en Zuid Korea onder Amerikaans bestuur. Hoewel de Koreanen graag verenigd wouden zijn, dachten de Sovjets en de Amerikanen daar anders over. De pro-westerse propaganda beweert dat Amerika een vrije democratie in Zuid Korea wou. In veel documentaires wordt nog steeds gepraat over de strijd van het ''democratische'' Zuid Korea, tegen het wrede ''communistische'' Noord Korea. Zo zien veel westerse mensen het conflict. 

De stalinistische propaganda zei dat Noord Korea een echte arbeidersstaat was en dat Zuid Korea een kapitalistische marionetten staat voorstelde. Volgens Noord Korea wou Amerika het kapitalistische systeem in Zuid Korea invoeren en alle macht geven aan een kleine elitaire groep. Ironisch, hadden de stalinisten daar helemaal gelijk in. Want alle macht kwam inderdaad in handen van een kleine anticommunistische elite rond dictator; Syngman Rhee!

Maar over het socialistische imago van hun eigen land, logen de stalinisten enorm. De Democratische Volksrepubliek Korea was geen democratische en geen socialistische natie. Kim Il Sung van de Arbeiders Partij van Korea kreeg van Stalin in 1948 het bevel over het noorden van Korea. Democratische verkiezingen kwamen nooit, want alle politieke partijen moesten zich onderwerpen aan de Arbeiders Partij van Korea! 

Anders dan in Noord Korea, kreeg Zuid Korea heel weinig wapens van de VS. Het Noord Koreaanse Volksleger kreeg T-34 tanks en zelfs MIG-15 straaljagers. Het legers van Zuid Korea was slecht bewapend en niet groter dan 100.000 man. Noord Korea had in juni 1950, meer dan 250.000 soldaten op de been! 

Tussen 1948 en 1950 waren beidde Korea's vijandelijk tegenover elkaar. Hoewel Noord Korea als eerste aanviel, waren Noord en Zuid al twee jaar elkaar aan het pesten. Soms vuurde Zuid Koreaanse artillerie op Noord Koreaans gebied en die antwoordde weer terug. Zeker is wel dat Kim Il Sung als Syngman Rhee beidde plannen maakte voor een burgeroorlog. Alleen had Kim Il Sung het voordeel dat hij meer soldaten had en betere wapens. 

In oktober 1948 brak de Yeosu-Suncheon opstand uit in Zuid Korea. Rebelse soldaten weigerde om Syngman Rhee nog langer te steunen. Daarop werden 400 soldaten vermoord en 2000 burgers omgebracht. De Amerikanen hielpen de Zuid Koreanen met het uitmoorden van deze opstandelingen!

Kim Il Sung vroeg aan Joseph Stalin om toestemming om Zuid Korea aan te vallen. Stalin ging akkoord, maar zei dat de Sovjet-Unie zich niet in het conflict zou mengen. Kim Il Sung moest het dus alleen doen. Dat deed hij dan ook en op 25 juni 1950, vielen 250.000 soldaten van het Volksleger, Zuid Korea binnen. Het zwakkere Zuid Koreaanse leger kon de oneerlijke strijd niet aan en de Zuid Koreaanse hoofdstad werd snel veroverd!

De Verenigde Naties keurde de aanval van Noord Korea af. Anticommunistische landen rond de VS besloten een gezamenlijk leger op te stellen, om de strijd aan te gaan met het ''barbaarse communisme''. Nederland stuurde bijna 4000 soldaten, waarvan vele ook dienst hadden gedaan bij de Waffen SS van Hitler tijdens de tweede wereld oorlog!

De Verenigde Staten van Amerika stuurde bijna 300.000 soldaten tussen 1950 en 1953 naar Korea. Groot Brittannië stuurde 14.200 soldaten, Canada, 6.150 en Turkije zelfs 14.936. Allemaal naar het schiereiland om een anticommunistische dictatuur in leven te laten!  

Weinig soldaten kende de werkelijkheid. De burgerlijk democratische propaganda brulde dat men de democratie kwam redden. De meeste westerse soldaten geloofde ook dat ze de vrijheid kwamen verdedigen tegen het ''misdadige'' communisme. In eigen land was de stalinistische CPN natuurlijk pro-Noord Korea. Dat maakte de partij al niet geliefd bij de Nederlandse overheid. De Communistische Partij van Nederland was zeer populair na 1945, maar die populariteit daalde toen de media in Nederland, een hetze begon tegen communisten en iedereen die marxistisch dacht. De Korea Oorlog speelde daar ook rol in, want  de media zei dat de CPN een totalitair bewind steunde!

Ongelijk hadden ze daar niet in. De CPN steunde Noord Korea en noemde Kim Il Sung een ''grote revolutionaire'' leider. Alle communistische partijen in Europa steunde de ''communistische vijand'' en werden daardoor neergezet als ''vijanden van de democratie en de vrijheid''. Hierdoor raakte veel communisten weer in dat sociale isolement waar ze voor de oorlog al in leefde. Pas na 1968 zou dat isolement verdwijnen! 

Hoe keken revolutionair socialisten en anti-stalinistische communisten naar de Koreaanse oorlog. Natuurlijk keurde ze de invasie van het anticommunistische leger af. Maar ze steunde Kim Il Sung niet. Voor de trotskisten was Kim Il Sung een marionet van Stalin. De Democratische Volksrepubliek Korea was een misvormde arbeidersstaat volgens orthodoxe trotskistische leer. Misvormd omdat ondanks de planeconomie, de arbeiders geen politieke macht hadden! 

Maar er waren enorm veel onenigheden in de anti-stalinistische; communistische Vierde Internationale over hoe men met Korea moest omgaan. Moest men Noord Korea volledig afkeuren of juist wel steunen tegen het Amerikaanse imperialisme? Door deze vele onenigheden viel de Vierde Internationale in de jaren 50 uit elkaar!  

De anticommunisten vielen in september 1950 massaal aan. Het Volksleger van Noord Korea was in de minderheid en bezat nog maar 100.000 soldaten. De anticommunisten hadden 180.000 soldaten waarvan vele goede ervaringen hadden uit de tweede wereld oorlog. Verder zorgde de luchtmacht en marine voor steun, iets wat Noord Korea niet bezat. De nieuwe MIG-15 vlogen vooral in het noorden van Korea en waren niet in het zuiden inzetbaar!

In slechts twee maanden drongen de anticommunisten het Volksleger terug naar het noorden. Kim Il Sung moest hals over kop vluchten uit Pyongyang, toen de anticommunistische soldaten de hoofdstad van Noord Korea veroverde. Nu waren de rollen omgedraaid en was het Kim Il Sung die moest vluchten voor de verenigde kracht van het anticommunisme!    

Op 25 oktober kwam de Volksrepubliek China, Noord Korea te hulp. Mao Zedong moest er niet aan denken om een anticommunistisch; Verenigd Korea naast zich te hebben. Het Chinese ''Vrijwilligersleger'' bestond uit 700.000 soldaten en drong de anticommunisten weer terug. Tussen juli 1951 en juli 1953 bleef het front min of meer gelijk. De oorlog in Korea werd een oorlog volgens het model uit de eerste wereld oorlog. Veel soldaten verloren hun leven voor een klein stukje grond keer op keer! 

In de lucht vlogen Amerikaanse B29 bommenwerpers vele aanvallen op Noord Koreaans gebied. De Sovjet MIG-15 werd ingezet om deze bommenwerpers neer te halen. Hoewel de Sovjet-Unie beweerde dat Noord Korea de toestellen vloog, bleek later dat het Sovjet Russische piloten waren die de MIG-15 bestuurde. Stalinistisch Rusland stuurde in totaal 20.000 man aan personeel, inclusief piloten en technische specialisten naar Noord Korea!

Op 27 juli 1953 werd een staak het vuren getekend tussen de stalinistische landen en de kapitalistische landen. Korea werd verdeeld en een DMZ werd ingesteld. Kim Il Sung brulde dat de oorlog een overwinning was voor het Koreaanse volk. In werkelijkheid heeft hij de Chinezen te danken, want zonder hun bijdragen was Noord Korea verslagen in oktober 1950. Syngman Rhee werd weer dictator van de Republiek Korea en liet meteen 100.000 mensen executeren die hij ervan verdachte communistisch te zijn!  

Amerika bleef Syngman Rhee nog vele jaren steunen. Echter in april 1960 kwamen studenten in opstand. De dictator gaf het bevel om hun te executeren, maar dat zorgde voor onrust onder zijn eigen aanhang. Amerika zag dat de oude Syngman Rhee zijn beste tijd had gehad. Dus vloog de CIA hem naar Amerika, waar hij vijf jaar later zou overlijden. Park Chung-hee nam na twee jaar de macht in Zuid Korea over. Hij zou van 1962 tot 1979 dictator zijn van Zuid Korea. De ironie is dat deze dictator in 1979 door zijn eigen veiligheidsdienst vermoord werd. Pas in 1987 werd Zuid Korea een burgerlijke democratie. Officieel kan men echter nog steeds personen en groepen vervolgen die marxistische opvattingen hebben. Kijk maar naar de leden van de Socialistische Arbeiders Liga van Korea, die in februari 2011 opgepakt werden. Hun misdaad? Ze waren tegen de Republiek Korea en diens regering, deze mensen mag je nog steeds oppakken volgens een wet uit de dictatoriale tijd! 

In Noord Korea groeide de alleenheerschappij van Kim Il Sung. Na de oorlog liet hij alle politieke tegenstanders binnen de Arbeiders Partij van Korea royeren en executeren. In de jaren 70 voerde Kim Il Sung zijn persoonlijke Juche ideologie in. Deze Juche verving het officiële Marxisme Leninisme ( Stalinisme ) als heersende ideologie en Noord Korea sloot zich helemaal af van de buitenwereld. Hoewel de economie tussen 1953 en 1975 sneller groeide dan die van Zuid Korea, was haar top bereikt in de jaren 70. Door de totalitaire dictatuur en isolatie van het land, stagneerde de economie begin jaren 80. Uiteindelijk zou de val van de Sovjet-Unie en het verlies van goedkope brandstoffen leiden tot een hongersnood in 1994!

Kim Il Sung bleef echter geloven in zijn sprookje. Dat sprookje was voor het Koreaanse proletariaat echter een nachtmerrie. Tussen 1994 en 1998 stierven tussen 0,5 en 3 miljoen mensen aan honger in Noord Korea. Kim Il Sung leefde echter in een luxe wereld, had genoeg te eten en was ook dik ( net als zijn zoon ). De dictator stierf op 8 juli 1994. Toch betekende zijn dood niet het einde, want zijn zoon; Kim Jong Il verklaarde dat zijn vader ''eeuwig'' president van de Democratische Volksrepubliek Korea zou blijven. 17 jaar later stierf ook Kim Jong Il. Hij werd na zijn dood ''eeuwige'' partijleider van de Arbeiders Partij van Korea. Het land wordt sinds december 2011 bestuurd door twee doden, een dode president en een dode partijleider!!!

Zuid Korea groeide na 1987 uit tot een wereld macht. De welvaart groeide enorm mede door de vele Koreaanse fabrieken en bedrijven die overal in de wereld te vinden zijn. Zuid Korea zag vroeg in dat de toekomst lag in het digitale tijdperk. Ook de auto industrie maakte een enorm groei door! 

Toch is Zuid Korea niet het paradijs dat de bourgeoisie beweert. Het land is een extreme kapitalistische ''democratie''. Bij het begrip democratie zet USP-RSM zijn vraagtekens wat de enigste politieke partij die altijd de verkiezingen wint zijn de nationaal conservatieven. Doordat deze conservatieven goede vriendjes hebben in het bedrijfsleven en de media aan hun kant hebben, wordt hun boodschap beter verspreid dan die van de (neo)liberalen. Er zijn in Zuid Korea eigenlijk maar twee belangrijke politieke partijen begin 2013! 

Saenuri Party: Een rechtse nationaal conservatieve partij. Heeft zeer goede contacten met het bedrijfsleven en de Amerikanen! 

Democratic United Party: Een (neo)liberale partij. Beweert progressief en liberaal democratisch te zijn, is echter net zo kapitalistisch ingesteld als de conservatieven. Echter niet nationalistisch zoals de Saenuri Partij!  

De Korea oorlog is nog niet voorbij. Noord en Zuid  Korea staan nog steeds zeer vijandelijk tegenover elkaar. Nationalisme is een belangrijk onderdeel van de vijandelijkheid. Noord Korea gaat daar heel extreem mee om en gebruikt het nationalisme als wapen tegen het zuiden. Haat tegen Amerikanen en zelfs Japanners is dagelijks aanwezig in Noord Koreaanse scholen en universiteiten. Zuid Korea is officieel gestopt met haat zaaien tegen Noord Korea sinds 1987, maar anti-marxistische groepen doen nog steeds aan vreselijke leugenachtige propaganda. Je kunt in  Zuid Korea beter geen marxist zijn, dat is slecht voor je carrière en (belangrijke) sociale contacten! 

Noord en Zuid Korea nog steeds met elkaar in oorlog!

De waanzin van het wapenbezit!

In de Verenigde Staten van Amerika is het een grondwettelijk recht om een wapen te bezitten. Conservatieve Amerikanen brullen dat ze wapens nodig hebben om zich te verdedigen tegen inbrekers. Maar de werkelijkheid is dat jaarlijks vele onschuldige mensen vermoord worden doordat gekken, toegang hebben tot wapens en kogels. In december 2012 werden 20 kleuters en enkele leerkrachten vermoord door een 20 jarige jongen. Deze jongen woonde bij zijn moeder die gek was op wapens. Een combinatie van een persoonlijkheidsstoornis en eenvoudige toegang tot schiettuig, leidde tot de dood van 28 mensen waaronder ook de moeder van de dader!

Het binnendringen van scholen met wapens heeft al een naam in de VS. Men noemt het ''School Shooting'' school schieten. Een bekend voorbeeld was de 23 jarige Seung-Hui Cho, die op 16 april 2007 verantwoordelijk was voor de dood van 32 mensen op zijn schoo. Cho was een Koreaanse jongen die in de VS studeerde. Volgens studenten was Cho een eenzaam iemand, die weinig sociale contacten had. Dit zie je wel vaker bij daders van dit soort misdaden. Het zijn vaak jongens met een persoonlijkheidsstoornis/contactstoornis. Ze hebben nauwelijks tot geen vrienden en vallen vaak buiten de groep. Pesten is ook een oorzaak voor het sociale isolement waarin zich potentiële daders zich bevinden! 

De Columbine High School Massacre is misschien wel de bekendste School Shooting die we kennen. Op 20 april 1999 vielen twee jongens hun school Columbine High binnen en moordde 15 leerlingen en leerkrachten uit, 21 anderen raakte gewond. De daders waren Eric David Harris ( 18 ) en Dylan Bennet Klebold ( 17 ). Beidde jongens waren gek op wapens en speelde gewelddadige spelletjes ( althans wat voor 1999 ''gewelddadig'' was ) op de computer. Eric Harris had ook last van depressie en beweerde zelfmoordneigingen te hebben. Verder werden beidde jongens gepest op school, maar anders dan wat de media beweerde waren het niet typische buitenbeentjes! 

De aanval op Columbine High School was zorgvuldig voorbereid door het tweetal. Op de dag van de aanval droegen ze zwarte kleding, daaronder waren hun wapens verborgen. Rond 11.19 uur liepen Eric en Dylan het school cafetaria in. Daar trokken ze hun wapens en begonnen op de weerloze leerlingen in de zaal te schieten. 12 leerlingen werden geraakt waarvan drie het niet zouden overleven! 

In de eerste instantie hadden Eric en Dylan bommen in het cafetaria neergelegd, maar die weigerde af te gaan. Dus besloten ze om met hun wapens de scholieren te doden. Vijf minuten na de eerste schoten kwam een politie agent aan en opende het vuur op het tweetal. Na een kort vuurgevecht trokken de twee jongens zich terug in de school, waar ze op iedereen vuurde die hun in de weg stond. In de bibliotheek zouden de meeste slachtoffers en gewonden vallen. Uiteindelijk werden 34 mensen geraakt door kogels, daarvan zouden 15 sterven! Om 12.08 uur pleegde Erix en Dylan zelfmoord met hun eigen wapens. Daarmee eindigde een dramatische School Shooting! 

Een ander voorbeeld van een School Shooting is het Northern Illinois University Shooting. Op deze universiteit werden 6 studenten gedood en raakte 25 anderen gewond. De dader was de 27 jarige Steven Phillip Kazmierczak, een jongen die mentaal niet in orde was. Rond 15.00 uur op 14 februari 2008, kwam Steven de universiteit binnen. Hij ging naar een klaslokaal waar 120 studenten bezig waren met hun lessen. Daar opende hij het vuur en dode 6 studenten koudbloedig! Uiteindelijk zouden 25 mensen geraakt worden door kogels, de politie zou er achter komen dat Steven meer dan 46 kogels afvuurde. De laatste kogel schoot hij in zijn eigen hoofd! 

Ook Steven was een eenzaam figuur op Northern Illinois University. Van de 25.000 studenten had hij geen vrienden. Men zei dat hij weinig sociale contacten zocht en zich met weinig zaken bemoeide. Steven wou het liefste mensen met een beperking helpen, maar raakte zelf verwikkeld met zijn eigen mentale problemen. Hij slikte verschillende medicijnen en zou enkele dagen voor de moorden gestopt zijn daarmee!

Er is echter één ding dat alle daders verenigd. Ze waren eenzame types, meestal buitenbeentjes en werden gepest. Het laatste ingrediënt voor een dodelijke cocktail zijn de wapens. In de USA kun je wapens heel makkelijk kopen, je koopt al pistolen en munitie bij Wal-Mart. De jongens haalde hun wapens meestal van hun ouders of kochten ze ( minst ze ouder dan 18 jaar waren ) zelfstandig in een wapenwinkel! 

Elke keer na zo'n School Shooting roept men op om de wapenwetten te versterken. Echter de conservatieve; Republikeinse Partij en vele neoliberale Democraten, moeten daar niet aan denken. Ook de National Rifle Association ( NRA ) is heel machtig in de VS. Deze pro-wapens groep heeft 4,3 miljoen leden en doet er alles aan om de politiek pro-wapenbezit te houden. De NRA kan miljoenen aan dollars inzetten om Republikeinse en Democratische politici om te kopen!  

De laatste grote School Shooting vond plaats op 17 december 2012. De 20 jarige Adam Peter Lanza dode eerst zijn moeder en nam haar wapens met zich mee. Eenmaal aangekomen bij de Sandy Hook Elementary School, opende hij het vuur op kleuters en hun leerkrachten. Adam bleef zelfs schieten op de kleuters terwijl ze al geraakt waren. Sommige lichamen hadden meer dan zes kogels in zich gekregen. Naast de kleuters werden ook enkele leerkrachten vermoord, waaronder ook het schoolhoofd. Adam Peter Lanza pleegde na de moorden zelfmoord.

Deze School Shooting was bijzonder wreed omdat het hier ging om kleuters. Jonge kinderen die niet ouder waren dan 6 jaar. Zij waren onschuldig, stonden nog maar net in het leven. Echter de 20 jarige Adam vond dat hij het recht had om hun van het leven te beroven. Na de moorden werd bekend dat de moeder van Adam hem opgevoed had met wapens. Ze had hem ook geleerd om te schieten. Daarnaast had Adam een contactstoornis genaamd; PDD-NOS ( autisme ). Door deze stoornis had hij moeite met sociale contacten en oude klasgenoten zeiden dat hij geen vrienden had. Behalve met enkele leden van de Tech Club op zijn oude school had hij geen sociale contacten!

We hebben in dit bericht expres de School Shootings gebruikt om de waanzin van het wapenbezit aan te duiden. Maar elke dag worden mensen vermoord. Soms door wrede moordenaars en soms door tieners en jonge mensen die door hun sociaal isolement, pest verleden en stoornissen denken dat ze wraak moeten nemen op de gemeenschap. Natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid bij de mensen zelf, maar met schiettuig kun je veel meer pijn en ellende verspreiden!     

USP-RSM is van mening dat wapens alleen thuishoren in de handen van politie, leger en beveiliging. Particulieren mogen geen wapens in bezit hebben. Natuurlijk denken rechtse conservatieven daar anders over. Die vinden dat het hun recht is om wapens in bezit te hebben. Het is vreemd dat diezelfde conservatieven meestal brullen dat Amerika een christelijke natie hoort te zijn en dat Bijbel moet heersen. Zij zeggen dat hun grondwet almachtig is, ondertussen negeren ze wel het feit dat diezelfde grondwet juist tegen een staats-religie is en een seculiere VS nastreeft. De rechtse conservatieven vinden dat het wapenbezit een grondwettelijk recht is. Dan zouden ze ook moeten inzien dat de grondwet van de VS seculier is en geen christelijke natie nastreeft!

Laten we hopen dat na de moord op 20 kleuters men nu eens wat gaat doen aan het wapenbezit in de VS. Zelfs de rechtse zender; Fox News heeft de NRA gevraagd hoe veel mensen nog moeten sterven. Dat Fox News zoiets doet is al heel wat, want meestal steunt Fox News alles dat rechts conservatief is. Misschien kwam het door het feit dat de slachtoffers geen volwassenen of tieners waren. Nee, het waren kleuters. Kleine onschuldige kinderen die op brute wijze vermoord werden!  

Wapens koop je gewoon in een gunshop. 

Wal-Mart verkoopt ze ook!  

Thuiszorg wordt steeds meer een luxe, dan een recht!

Ouderen moeten langer thuis kunnen blijven wonen. Alleen wanneer zij complexe hulp nodig hebben, kunnen zij gebruik maken van het verpleeghuis. Met die woorden schaft Rutte II het verzorgingshuis af.

Door Loes de Kleijn, Socialistische Alternatieve Politiek 

Waar ouderen voorheen in het verzorgingshuis kwamen, wanneer hun beperkingen of mentale gezondheid een veilige thuissituatie in de weg stonden, worden zij nu terug naar huis gestuurd. Want, zo stelt het regeerakkoord: de wijkverpleegkundige kan de verzorgingstaken van het verzorgingshuis aan huis leveren en daarom kunnen ouderen langer van hun thuis genieten. Na de thuiszorg, wordt nu het verzorgingshuis aangepakt. Vooral de huishoudelijke hulp is in het afgelopen jaar flink getroffen. Van een verworven recht voor ouderen die het huishouden niet langer zelf kunnen voeren, is de huishoudelijke hulp tot een luxe geworden voor ouderen met een aardig pensioen die zelf particuliere hulp kunnen bekostigen. Alleen ouderen die vanwege ernstige zelfvervuiling gezondheidsproblemen ondervinden, kunnen nog op hulp rekenen.

Het afbraakproces begon met de marktwerking in de sector van de huishoudelijke diensten van de thuiszorg en bereikte dit jaar een dieptepunt. De gemeenten hebben de huishoudelijke thuiszorg flink uitgekleed, in Rotterdam alleen al werd 5 miljoen bezuinigd. Wethouder Florijn, notabene van de PvdA, stelde het bezuinigingsplan op; indicatie-eisen werden opgeschroefd en de ouderen van Rotterdam verloren een derde van hun uren aan huishoudelijke zorg. Florijn riep iedereen op familieleden te zoeken om voortaan het huishouden te doen. Dat huishoudelijke hulpen een signalerende functie hebben en vaak de enige vertrouwenspersoon zijn van de zorgvrager schijnt niet belangrijk te zijn.

Naast de zorgvragers krijgen ook de huishoudelijk zorgwerkers klappen te verwerken: loondumping en ontslag liggen in het vooruitzicht. In april 2013 zal het salaris van een huishoudelijke thuiszorgmedewerker met 20 procent dalen: van 13 euro bruto naar 10 euro bruto per uur. Ruim een derde van de zorgwerkers komt op straat te staan omdat zorgvragers minder uren zorg mogen benutten.

Actie blijft gelukkig niet achterwege, huishoudelijke zorgwerkers en hun zorgvragers springen op de bres, ze eisen ‘Loon naar werk’ . Onze zorgvragers verdienen de beste zorg geleverd door een vast gezicht, iemand die ook op tijd aan de bel trekt wanneer een zorgvrager meer zorg behoeft, stellen de zorgwerkers. Alleen al in Rotterdam zijn ruim 300 medewerkers inmiddels georganiseerd in de Abvakabo FNV. Een hele prestatie als je bedenkt hoe het contact tussen zorgwerkers in deze sector al lang geleden was weggevaagd.

Ruim tienduizend Rotterdammers lieten via een petitie weten het oneens te zijn met de bezuinigingen. Meer acties volgden, inclusief een bezetting van het stadhuis. Florijn, die zich eerder van zijn sympathieke kant liet zien in de hoop de zaak te sussen, reageerde geïrriteerd toen zorgmedewerkers massaal het stadhuis binnenliepen. Toch werden de bezuinigingen aangenomen ondanks tegenstemmen van GroenLinks, de CU en SP. Ondertussen gaan de acties door, de bezuinigingsplannen worden immers pas in april 2013 in werking gesteld. De acties van de groep ‘Wij zijn de thuiszorg Rotterdam’ is er op gericht meer steun te vergaren en alsnog de plannen een halt toe roepen.

De zorgwerkers stuiten bij hun acties op een aantal obstakels. Allereerst blijft een duidelijke patiënten- en cliënten beweging nog altijd uit: een aantal ouderen dat hun hulpen ziet verdwijnen stelt zich strijdvaardig op maar de cliënten- en patiëntenbelangenverenigingen laten niks van zich horen. Deze scharen zich achter de loze beloften van de wethouder die vrijwilligers en uitkeringsgerechtigden wil inzetten om het verlies aan hulp op te vangen.

Een ander obstakel is dat verschillende zorginstellingen hun medewerkers nog altijd niet op de hoogte hebben gesteld van de loondumping. Anders dan de medewerkers van Faveo (een zorginstelling actief in Rotterdam), bleven medewerkers van Aafje en Humanitas (eveneens Rotterdamse thuiszorginstellingen) ongeïnformeerd gedurende het traject van de aanbestedingen. Daardoor was het moeilijk om de acties verder te verbreden.

Hetzelfde geldt overigens ook op landelijk niveau: hoewel alle gemeenten op een soortgelijke manier de thuiszorg uitkleden is er nog altijd geen echte landelijke beweging op gang gezet. Maar nu ook in het regeerakkoord bevestigd wordt dat nog eens bijna drie miljard zal worden bezuinigd op de thuiszorg wordt zo’n beweging hoogst noodzakelijk.

Op 27 november wordt de aftrap gegeven voor meer acties en landelijke verbreding. Een landelijke beweging is hard nodig, niet alleen om de lokale acties te ondersteunen, maar ook om Nederland wakker te schudden zodat men beseft dat een verworven goed mogelijk zijn laatste jaren beleefd.

Thuiszorg wordt steeds meer een luxe! 

Twee doden aan de macht!

Kim Jong Un en zijn generaals mogen dan wel de werkelijke machthebbers zijn in Noord Korea, maar officieel wordt het land bestuurd door twee doden. De president van de ''Democratische Volksrepubliek ' Korea is nog steeds Kim Il Sung, die sinds 1994 dood is. Zijn zoon Kim Jong Il die in 2011 stierf, is nog steeds partijleider van de Arbeiders Partij van Korea. Dus staat en partij worden bestuurd door twee doden! Het is te gek voor woorden. Noord Korea is het enigste land ter wereld, waar twee dode mannen het voor het zeggen hebben! 

Toen Kim Il Sung in 1994 stierf, werd hij eeuwig president van de ''Democratische Volksrepubliek'' Korea. Zijn zoon; Kim Jong Il werd geen president, maar werd voorzitter van de Nationale Defensiecommissie en partijleider van de Arbeiders Partij van Korea. Vlak voor zijn dood werd Kim Jong Il nog één keer herkozen als partijleider. Toen hij in december 2011 stierf, besloot men om hem eeuwig partijleider te maken. Kim Jong Un kreeg de titel; eerste secretaris van de Arbeiders Partij van Korea. Hij zal nooit partijleider worden, want die titel blijft zijn dode vader houden!

Twee doden, het land wordt bestuurd door twee doden. Hun standbeelden zijn overal te zien, hun gezichten lachen je overal aan. Voor revolutionair socialisten bewijst dit hoe krankzinnig Noord Korea bezig is. Stalinisme heeft in dit land geleid tot de verering en vergoddelijking, van twee wrede dictators. Kim Il Sung die tussen 1948 en 1994 het volk onderdrukte eerst in naam van het stalinisme en later in de naam van zijn eigen Juche ideologie. Uiteindelijk voerde zoonlief; Kim Jong Il de politiek van ''Militair Eerst'' in. Militairen zijn volgens de huidige staats doctrine de ''revolutionaire'' voorhoede. Dit is niet alleen anti-marxistisch, maar ook puur militaristisch. Noord Korea is een extreem nationalistische staat. Alleen de planeconomie is een restant uit het stalinistische tijdperk!  

Eeuwige president en eeuwige partijleider naast elkaar

TWEE MISDADIGERS! 

Woede in Tunesië, Egypte en Libië

Het is nu bijna twee jaar na de revoluties die een einde maakte aan het bewind van Ben Ali in Tunesië  Mubarak in Egypte en Gaddafi in Libië. Hoewel deze dictators afgezet zijn, is het leed nog niet voorbij. Rechtse conservatieve partijen hebben de eerste democratische verkiezingen gewonnen en voeren een asociaal beleid. In Tunesië is 51% van alle mensen werkeloos, in Egypte probeert de rechts conservatieve; Moslim Broederschap om alle macht naar zich toe te trekken. Libië is hulpeloos verdeeld tussen stammen en islamitische fundamentalisten  Ondertussen sterven in Syrië elke dag honderden mensen, in de bloedige burgeroorlog tussen dictator; Al-Assad en de rebelse revolutionairen.  

Op 17 december 2010 rond 11.30 stak de 26 jarige Tarek al-Tayeb Mohamed Bouazizi, zich zelf in brand. Hij protesteerde tegen de onrechtvaardigheid dat hem was aangedaan. Bouazizi was een arme straatverkoper die het zeer moeilijk had in de neoliberale dictatuur van Ben Ali. Sociale zekerheid bestond niet, de kapitalistische markt economie was almachtig en zwak stond op de arbeidsmarkt moest maar in armoede leven. Bouazizi stond zwak op de arbeidsmarkt, daarom was hij straatverkoper. 

De autoritaire politie van Ben Ali, hield ervan om arme straat verkopers te intimideren. Zo werd Bouazizi op die dag geïntimideerd, door een 45 jarige vrouwelijke politieagente. Hij voelde zich gekwetst in zijn mannelijkheid, want het is voor moslim mannen een grote schande dat vrouwen hun kunnen intimideren. De overheid deed niet eens de moeite om naar hem te luisteren. Dit maakte hem wanhopige en op 17 december 2010 om 11.30 uur stak Bouazizi zich zelf in brand! 

Met deze wanhoopsdaad werd het Arabische volk na jaren van westerse en inheemse onderdrukking wakker. Tunesische jongeren waren de neoliberale dictatuur zat en ze kwamen op straat om te demonstreren. Ben Ali gaf het bevel om te schieten, maar ondanks de vele doden werd de woede alleen maar groter. De dictator probeerde zijn goed imago te behouden door Bouazizi te bezoeken in het ziekenhuis. Maar toen die enkele dagen later stierf, was de revolutie niet meer tegen te houden. De elite van het land merkte dat men Ben Ali moest laten gaan. Die was ondertussen met zijn vrouw en 1,6 ton goud, op de vlucht geslagen naar Saoedi-Arabië!

Er werden nieuwe verkiezingen gehouden en die werden gewonnen door de Renaissance Partij. Deze centrum-rechtse islamitische partij wil vooral het kapitalisme van dienst zijn. Daar kwamen veel Tunesiërs achter, want de armoede en de sociale ongelijkheid verdwenen niet. Eind 2012 is de ontevredenheid groter en groter geworden. Vertrouwen in de politici hebben jongeren en arbeiders niet meer. Daarom heeft Tunesië een arbeiderspartij nodig. Er is wel een partij die zich de Tunesische Arbeiders Partij noemt, maar deze partij is stalinistisch opgebouwd en praat burgerlijke taal!  

In Egypte won de Moslim Broederschap via hun Democratische Alliantie voor Egypte, de verkiezingen. Net als de Renaissance Partij in Tunesië wil de Vrijheid en Rechtvaardigheid Partij een kapitalistisch Egypte. De gematigde islamieten wensen dan wel geen islamitische theocratie, maar de Sharia wetgeving willen ze wel in voeren. Dit stoot op verzet bij de jongeren die maanden voor de vrijheid in Egypte gedemonstreerd hadden. Deze seculiere jongeren willen geen islamitische staat. Helaas voor hun bestaat Egypte voor 90% uit moslims en de meeste stemde op de Moslim Broederschap of op de streng islamitische; Partij van het Licht! 

Na bijna twee jaar van revolutie en opstand is er weinig veranderd. De revoluties hebben de vrijheid vergroot, maar het kapitalisme is nog steeds heer en meester. Hoewel de jongeren zich zorgen maken om de toekomst van hun land, zijn de kapitalisten al bezig met sinistere zaken. De Moslim Broederschap heeft zich aan het internationale kapitalisme bewezen als een pro-kapitalistische groep. Felle kritiek zal de Egyptische regering op haar neoliberale politiek niet krijgen van de EU en de VS!  

Na de dood van Gaddafi en de ondergang van de Libische Arabische Jamahiriya is Libië nog zeer onstabiel. De burgerlijke regering kan met moeite de boel bij elkaar houden.  Het Generale Nationale Congres bestaat voornamelijk uit onafhankelijke politici, die niet tot een politieke partij behoren. De grootste partij wel vertegenwoordigd in het congres is de Nationale Krachten Alliantie. Deze alliantie bestaat uit liberalen, Libische nationalisten en islamitische democraten. Pro-kapitalistisch is deze alliantie natuurlijk ook! 

Armoede was een medeoorzaak van de Arabische revoluties. Na de val de dictaturen wou men sociale veranderingen. Die zijn echter niet gekomen, want de partijen die de regering samenstelde zijn pro-kapitalistisch van aard. Door de achter gesteldheid van de Arabische wereld konden islamitische partijen heel makkelijk stemmen winnen. Toch zullen de massa's er snel achter komen dat de islamitische partijen geen alternatief hebben op het kapitalisme. Islamitische krachten besturen Tunesië en Egypte, daar heerst nog steeds armoede en neoliberalisme! 

Wat is nodig? Het belangrijkste is dat arbeiderspartijen opgericht worden. Partijen voor arbeiders en jongeren op een revolutionair socialistisch programma. Zo partij kan de steun van veel arbeiders krijgen. Het belangrijkste zal dan zijn de verovering van de macht en het afschaven van het kapitalisme. Men moet er ook rekening mee houden dat de heersende klasse haar bezig en rijkdom niet zomaar zal afstaan aan het volk. Klassenstrijd zal tot conflicten leiden. Politie en leger zullen de kant van de rijken en de klasse met bezig kiezen, daarom moeten politie en leger meteen afgeschaft worden nadat revolutionair socialisten de macht veroverd hebben! 

Tarek al-Tayeb Mohamed Bouazizi stierf omdat hij in een neoliberale dictatuur leefde. In een land waar een rechtse dictator met steun van het westen, meer dan 21 jaar aan de macht was. 800 Egyptenaren werden vermoord door dictator Mubarak met Amerikaanse wapens en Europese technologie. Het westen is niet de bondgenoot van de massa's, maar een doodsvijand van iedereen die tegen uitbuiting  dictatuur en armoede vecht!  

  Dictator Mubarak moordde 800 demonstranten uit

met westerse tanks en wapens! 

De jonge keizer en keizerin

Ooit bestond het Koreaanse Keizerrijk. Dit rijk bestond slechts 13 jaar van 1897 tot 1910. Korea heeft slechts 13 jaar als verenigd onafhankelijk land geleefd  voordat de imperialistische Japanners in 1910 bezit namen van het schiereiland. Nu het jaar 2013 aanbreekt is Korea opgedeeld in twee landen. De Republiek Korea en de Democratische Volksrepubliek Korea. Zuid Korea is een burgerlijke democratie, waarin het kapitalisme en rechtse politiek het leven van miljoenen arbeiders bedreigt. Noord Korea aan de andere kant is de informele opvolger van het Koreaanse Keizerrijk. Op papier een ''socialistische'' Juche samenleving, in werkelijkheid een wrede stalinistische monarchie van de ergste soort! 

De ''keizer'' van Noord Korea is Kim Jong Un, een 28 jarige jonge man die in december 2011 het Noord Koreaanse rijk erfde van zijn overleden vader; Kim Jong Il. Deze Kim Jong Il had Noord Korea in 1994 geërfd van zijn vader; Kim Il Sung. Die stichtte in 1948 de Democratische Volksrepubliek Korea en zette zich zelf neer als absolute heerser. 

Kim Jong Un lijkt de politiek van zijn vader voort te zetten. Maar het is nog vroeg om daar over te oordelen. Op dit moment is de jonge keizer verwikkeld in een concurrentie strijd om de macht. De inzet is de heersende; Arbeiders Partij van Korea. Deze politieke partij bepaald namelijk de koers van het land, officieel dan.Want inofficieel is het de Kim familie die alles bepaald. De Arbeiders Partij van Korea heeft sinds de jaren 70 geen daadwerkelijke macht meer. Kim Il Sung zorgde ervoor dat zijn familie leden, belangrijke posten binnen de partij kregen. Zijn zoon Kim Jong Il was al op jonge leeftijd een belangrijke leider van de partij.  

''Grote keizer'' Kim Jong Un heeft nu ook al een vrouw. Deze Ri Sol-ju is sinds 2010 de vrouw van Kim Jong Un. We weten bitter weinig over haar verleden. Ze schijnt een zangeres geweest te zijn en behoort tot de politieke elite van Noord Korea. Ri Sol-ju is ongeveer 24 tot 27 jaar, haar geboortejaar wordt tussen 1985 en 1988 geschat. 

Mensen die haar ontmoet hebben, zeggen dat ze een hele zachtaardige vrouw is. Vermoedelijk weet ze bitter weinig van de gruwheden die elke dag plaats vinden in het Juche ''paradijs''. Als lid van de stalinistische elite moet ze altijd in luxe hebben geleefd. Luxe in Noord Korea betekend meestal een eigen flat, verwarming, televisie en genoeg te eten. Toch is Ri Sol-ju anders dan de meeste vrouwen. Ze draagt geen conservatieve jurken die vrouwen verplicht in het land moeten dragen. Ook is ze wel eens gezien zonder de badge van de Arbeiders Partij op haar kleding! 

Betekend dit dat achter haar jeugdige schoonheid, een onafhankelijk iemand staat? De vraag is ook of Ri Sol-ju echt van Kim Jong Un houdt? Want hun huwelijk was gearrangeerd door de Kim familie met toestemming van Kim Jong Il!   

De jonge ''keizerin'' van Noord Korea is op deze foto ( hier boven ) te zien zonder de partij badge met de gezichten van Kim Il Sung en Kim Jong Il. In het Noord Korea van 2012 is Kim Jong Il een ''godheid'' geworden. Zijn vader Kim Il Sung moest plaats maken op het goddelijke altaar voor zijn zoon. Inderdaad, want overal waar ''godheid'' Kim Il Sung nr.1 was moet hij nu het goddelijke domein delen met zijn zoon. Waar je ook komt je zult nooit meer Kim Il Sung alleen zien, Kim Jong Il staat altijd naast hem!

Terwijl Kim Jong Un en Ri Sol-ju in luxe leven, lijdt het volk van Noord Korea armoede. De inefficiënte planeconomie kan de eisen van de staat niet meer vervullen. Dit is niet de schuld van de planeconomie, het is de schuld van de Juche ideologie die elke handel met het buiten tot een minimum wil beperken. De productiemiddelen zijn hulpeloos verouderd en draaien al meer dan 40 jaar met verlies!

Maar de armoede en de ellende van het Noord Koreaanse volk krijgt Kim Jong Un niet te zien. Het is ook maar de vraag of hij echt weet wat er gebeurd. We weten dat hij geboren moet zijn rond 1984 en dat hij van 1996 tot 2001 in Zwitserland studeerde. Toen hij in 2001 terugkeerde naar Noord Korea was hij vermoedelijk 17 of 18 jaar. Het is onwaarschijnlijk dat hij ooit iets opgemerkt heeft van hoe de wereld naar Noord Korea kijkt. Kim Jong Un is niets voor niets gekozen door zijn vader om hem op te volgen!

Het stalinistische Noord Korea vuurde in december 2012 weer een raket de ruimte in. De hele wereld was weer in onrust, want blijkbaar mogen alleen grote landen raketten afvuren. Begin 2012 probeerde Noord Korea ook al een raket af te vuren, maar dat mislukte. Deze keer is het nog onduidelijk of het de raket gelukt is om de ruimte te bereiken. Toch is de lancering een grote imago overwinning voor Kim Jong Un. Daarmee versterkt hij zijn imago bij het volk als ''grote leider''. 

Maar de werkelijke machthebbers zijn vermoedelijk nog steeds de leden van de Nationale Defensiecommissie. Kim Jong Un is de voorzitter van de Nationale Defensiecommissie, maar of hij een pure alleenheerser is kan op dit moment nog niet gezegd worden. Want de generaals zijn ook erg machtig!

Op 17 december 2012 was Ri Sol-ju weer te zien bij de herdenking aan het overlijden van Kim Jong Il. Ze droeg nu wel een conservatieve jurk en was duidelijk zwanger. Dit is misschien haar tweede kind, want er wordt verteld dat ze al in 2010 een kind van Kim Jong Un had gekregen. Nu ze een moederrol moet gaan vervullen lijkt het erop dat ze zich meer conservatiever zal moeten kleden. Of ze dat ook echt gaat doen is af te wachten! 

De Onafhankelijke Socialisten en Revolutionair Socialisten

Tussen 1929 en 1935 kende Nederland twee radicaal socialistische partijen. De eerste was de RSP, de Revolutionair Socialistische Partij. Deze politieke partij was opgericht door kritische leden van de Communistische Partij Holland, die het niet eens waren met de stalinistische politiek. Hun leider was Henk Sneevliet, een veteraan van de Communistische Internationale en bondgenoot van Leon Trotsky. De Onafhankelijke Socialisten kwamen uit de Sociaal Democratische Arbeiders Partij en waren zeer kritisch over de gematigde houding van die partij.  

In 1909 splitste zich de eerste revolutionair socialisten af van de Sociaal Democratische Arbeiders Partij. Deze revolutionairen waren het oneens met de gematigde houding van de sociaal democratische partij. De SDAP was de grootste arbeiderspartij in Nederland, maar werd geleid door gematigde socialisten. Voor hun  was het parlementarisme de weg richting het socialisme. Anders dan de revolutionair socialisten wouden zij het socialisme bereiken via parlementaire verkiezingen en compromissen met de bourgeoisie!

De revolutionair socialisten stichtte de Sociaal Democratische Partij ( SDP ) en waren een doorn in het gezicht van de SDAP. In 1918 werd de naam van de SDP veranderd in Communistische Partij Holland ( CPH ). Ook werd de partij lid van de Communistische Internationale ( Komintern ) die zich in Moskou bevond. Vladimir Lenin was onder de indruk van Henk Sneevliet en stuurde hem als Komintern vertegenwoordiger naar China. Daar pleitte hij voor een samenwerking tussen de Chinese Nationalistische Partij en de Chinese Communistische Partij. 

Enkele Chinese communisten moesten niets weten van zo'n samenwerking. Maar Sneevliet zette fel door en zo gingen de Chinese communisten werken binnen de Kwomintang ( Chinese Nationalistische Partij ). Maar de eerdere kritiek van enkele Chinese communisten op een samenwerking met de nationalisten bleek terecht. In 1927 begon KMT leider; Chiang-Kai-Shek aan een wit terreur tegen communisten. 70.000 Chinezen werden door nationalistische soldaten vermoord, 50.000 daarvan waren lid van de CCP. De Kwomintang werd een rechtse nationalistische partij en fel anticommunistisch! 

In Nederland werd Sneevliet steeds kritischer over de ontwikkelingen in de Sovjet-Unie. De dood van Lenin in januari 1924, maakte de weg vrij voor Joseph Stalin. Deze nieuwe Sovjet leider begon de Russische Communistische Partij en de Komintern te bureaucratiseren. Sneevliet kreeg ruzies met de stalinistische partijleiding van de CPH en verliet in 1927 de communistische partij. 

Samen met enkele andere anti-stalinistische socialisten werd in 1929 de Revolutionair Socialistische Partij opgericht. Enkele jaren had Henk Sneevliet contacten met Leon Trotsky die verbannen was uit de Sovjet-Unie. Helaas waren Trotsky en Sneevliet beidde koppige types die het snel oneens werden. Zo was Leon Trotsky tegen de oprichting van de POUM in Spanje en bekritiseerde hij ook de toetreding van die partij tot het Spaanse Volksfront. Henk Sneevliet steunde de POUM juist en wou ook niet langer de Sovjet-Unie zien als een gedegenereerde arbeidersstaat.  Door de ideologische verschillen tussen Trotsky en Sneevliet, werd de latere RSAP geen lid van de Vierde Internationale die in 1938 werd opgericht. 

De Onafhankelijke Socialistische Partij werd in 1932 opgericht. Deze tweede revolutionair socialistische partij kwam echter niet uit de leninistische tradities. De OSP was een partij van socialisten die zeer kritisch waren over de manier waarop de gematigde socialisten in de SDAP om gingen met linkse socialisten. Aanleiding voor het vertrek van de onafhankelijke socialisten uit de SDAP was het verbod op hun blad binnen de partij. De gematigde socialisten hadden het blad van deze kritische socialisten verboden, hierdoor verlieten enkele duizenden de SDAP. 

In de eerste maanden leek de OSP het goed te doen. De partij had meer leden dan de RSP van Sneevliet, waaronder veel werkloze jongeren. Maar al snel ging het mis. Bij de verkiezingen van 1933 won de OSP geen zetel, een grote teleurstelling voor de jongere partijleden. Vele besloten om weer uit de partij te stappen en drie jaar na de oprichting zocht de OSP contact met de RSP om samen verder te gaan als Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. 

Echter ook in de RSAP was weinig eenheid te vinden. De onafhankelijke socialisten kwamen niet uit de leninistische traditie en voelde weinig om de stalinistsiche Sovjet-Unie te verdedigen. Voor de trotskistische; revolutionair socialisten van Henk Sneevliet, was de USSR nog steeds een arbeidersstaat en die moest men verdedigen. Daar hadden de onafhankelijke socialisten veel moeite mee, zeker omdat Henk Sneevliet daar zeer dogmatisch in was.

In 1936 kwam het al tot een scheuring, toen de partij enkele oud-OSP leden royeerde. Deze vormde de Bond van Revolutionair Socialisten, de RSAP kwam toen onder trotskistisch bestuur te staan. Maar zoals eerder gezegd was de RSAP niet echt trotskistisch. Want Sneevliet verbrak in 1938 alle contacten met Trotsky en de Internationale Communistische Liga ( voorloper op de Vierde Internationale ). 

Voor de RSP en latere RSAP waren niet alleen de kapitalistische partijen hun doodsvijanden. Ook de sociaal democraten en stalinisten werden gezien als verraders aan het proletariaat. Diezelfde stalinisten van de CPH en latere CPN noemde de trotskisten van Sneevliet, ''sociaal fascisten'', men verzon zelfs leugens dat de RSP samenwerkte met de Nationaal Socialistische Beweging van Anton Mussert! 

Henk Sneevliet was fel tegen de parlementaire democratie. Hij werd zelfs opgesloten door de parlementair democratische partijen omdat hij Hitler bekritiseerde. De Nederlandse overheid was in de jaren 30 erg bang om haar neutrale imago te verliezen bij Hitler. Vooral Duitse anti-fascisten konden zo over de grens gezet worden, recht in de handen van de Gastapo. Daarom werd Sneevliet in 1933 opgepakt voor het ''beledigen'' van een bevriend staatshoofd ( Adolf Hitler ). Hij werd gekozen in de tweede kamer terwijl hij nog in de cel zat!

Petrus Johannes (Piet) Schmidt was medeoprichter van de OSP in 1932. Hij behoorde tot die socialisten die zeer kritisch geworden waren over de slappe houding van de SDAP. In 1935 fuseerde zijn partij met de RSP tot RSAP. Schmidt werd voorzitter van de partij. Het kwam echter al snel tot de conflicten met de trotskistische socialisten. Schmidt werd in september 1936 geroyeerde uit de RSAP door zijn felle kritiek op de Sovjet-Unie, die hij niet meer wou verdedigen. Verder voelde hij zich steeds meer thuis in de parlementaire politiek en steeds minder bij het revolutionaire socialisme. Uiteindelijk vond hij dat de mensenrechten en de parlementaire democratie belangrijker waren dan alles in de wereld. Stalin en Hitler waren dan ook van het zelfde hout gesneden vond hij. Dat bracht hem in conflict met Sneevliet en de trotskistische socialisten die hem uiteindelijk royeerde uit de partij! 

Na de tweede wereld oorlog ging Piet Schmidt werken voor de jonge VN. Hij zette zich in voor de rechten van de mensen en hield zich niet meer bezig met de socialistische revolutie. Schmidt is één van de vele onafhankelijke socialisten die uiteindelijk weer lid werden van de SDAP. Vele degenereerde in burgerlijke socialisten die het parlementarisme aanvaarde. Dit soort bourgeois socialisten horen inderdaad niet thuis in een revolutionair socialistische partij!

De onafhankelijke socialisten waren anders dan de trotskistische socialisten. Ze konden geen verschil maken tussen het steunen van de planeconomie der Sovjet-Unie en de politieke dictatuur van Stalin. Sneevliet steunde de planeconomie en de progressieve ontwikkelingen die plaats gevonden hadden in de Sovjet-Unie, maar bleef anti-Stalin. Zover konden de onafhankelijke socialisten echter niet gaan. Het steunen van de Sovjet-Unie hoe klein dan ook, was voor vele meteen politieke steun aan Stalin en het stalinisme! 

Natuurlijk heeft Henk Sneevliet ook een rol gespeeld in het vertrek van veel OSP leden uit de RSAP. Want als het om dogmatisme ging dan was Sneevliet een klassieker. Zelfs de aanhangers van Leon Trotsky binnen de RSAP verlieten uiteindelijk de partij om de Groep Bolsjewiek Leninisten te stichten. Het koppige karakter van Sneevliet leidde tot het vertrek van veel strijdvaardige socialisten.

Toen de Duitsers in mei 1940, Nederland binnenvielen wist de RSAP dat men over moest gaan op illegaliteit. Op 14 mei werd besloten om de partij te ontbinden en een verzetsbeweging in het leven te roepen. Het Marx, Lenin, Luxemburg Front werd gesticht en had ongeveer 500 leden. Dit MLL-Front was één van de eerste verzetsgroepen in Nederland. Waar de SDAP en CPN nog aan het wachten waren op hoe de Duitsers zouden heersen, was het MLL Front al bezig met anti-fascistische propaganda. 

Stalin gaf aan alle stalinisten het bevel om Hitler niet te bekritiseren. Dus de CPN mocht tot 22 juni 1941 geen kritiek leveren op de nazi's. Het CPN verzet kwam dus ook pas na 22 juni 1941 opgang, toen de Duitsers de Sovjet-Unie binnenvielen. 
Binnen het MLL-Front was de inval van de Duitsers in de Sovjet-Unie een grote shock. Henk Sneevliet had beweert dat het bondgenootschap tussen Hitler en Stalin lang zou voortduren. Hij sloeg alle waarschuwingen van collega's in de lucht en weigerde net als Stalin te erkennen dat Hitler erop uit was om de Sovjet-Unie aan te vallen.

Toen de invasie op 22 juni 1941 kwam, schreef het MLL-Front nog dat Hitler en Stalin nog langdurige bondgenoten zouden blijven. Enkele verzetsstrijders weigerde dan ook om de krant van het MLL-Front te verspreiden, want de krant was duidelijk fout. Sneevliet dreigde  deze kritische verzetsstrijders te royeren als de krant niet verspreidt werd. Weer leidde de koppigheid van Sneevliet ertoe dat het MLL-Front goede mensen verloor! 

Eind 1941 werden Sneevliet en de gehele leiding van het Marx, Lenin, Luxemburg Front verraden en opgepakt. Op 12 april 1942 werden ze in het concentratiekamp Amersfoort geëxecuteerd. Hun lichamen werden in de duinen bij Leusden begraven. Daarmee kwam een einde aan het bestaan van het MLL-Front. Zonder de centrale leiding vielen de 500 strijders uit elkaar. Sommigen stichtte het Comité van Revolutionaire Marxisten, andere gingen werken voor de stalinistische verzetsgroepen van de CPN.    

Na de oorlog sloten vele onafhankelijke socialisten zich weer aan bij de SDAP/PvdA. Echter al snel zouden vele hun heil vinden in de Pacifistische Socialistische Partij. Enkele leden van de oude RSAP probeerde in de CPN te komen, maar de meeste waren na 1958 al weer geroyeerd door de stalinisten. De trotskisten probeerde tussen 1945 en 1952 een eigen communistsiche partij op te richten genaamd de Revolutionair Communistische Partij.

In 1952 werd echter besloten dat de RCP geen kans van slagen had. Politiek links was verdeeld tussen de sociaal democratische PvdA en de stalinistsche CPN. Een derde linkse partij was tot de komst van de PSP niet mogelijk. De trotskisten gingen binnen de Partij van de Arbeid werken. Sommige gingen over naar de PSP alleen om in de jaren 70 weer geroyeerd te worden uit de partij.

Eind jaren 90 verlieten de laatste trotskisten de PvdA om te gaan werken binnen de Socialistische Partij van Jan Marijnissen. Echter ook de SP was niet gediend van hun revolutionair socialistische opvattingen. In 2008 begon de SP met het royeren van trotskisten rond het blad; Offensief. 

Nederland kent drie revolutionair socialistische ( trotskistische ) organisaties. 

De grootste zijn de Internationale Socialisten, dan heb je Socialistisch Alternatief en Socialistische Alternatieve Politiek. 

Van deze groepen zijn de Internationale Socialisten het grootste, vermoedelijk met ongeveer 400 leden. De kleinste groep is vermoedelijk Socialistisch Alternatief, maar we weten niet precies hoeveel leden Socialistisch Alternatieve Politiek heeft. Anders dan de IS en Socialistisch Alternatief, werkt Socialistisch Alternatieve Politiek nog binnen de Socialistische Partij. Echter hun invloed is minimaal en ze zijn ook niet zo revolutionair ingesteld zoals de trotskisten van Offensief ( nu Socialistisch Alternatief ) dat waren! 

De huidige revolutionair socialistische beweging is in Nederland behoorlijk zwak. Terwijl revolutionair socialistisch denken meer dan ooit nodig is. Want we leven in een tijd waarin het kapitalisme alles op alles zet om de kosten van hun crisissen bij de werkende klasse te leggen. Het stalinisme is dood en de sociaal democratie werkt samen met de kapitalisten tegen de arbeidersklasse. Types zoals Henk Sneevliet zijn weer broodnodig!  

 In 1935 fuseerde de OSP met de RSP tot de

Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij