Tot het jaar 1999 was Rusland een chaotische bende. De oligarchie rond Boris Yeltsin privatiseerde de Sovjet economie op bevel van het internationale kapitalisme. 40% van alle Russen kwam in de armoede terecht. Van 147 miljoen mensen, leefde in 1995 ongeveer 58,8 miljoen in armoede. Dat is het resultaat van de kapitalistische contrarevolutie.
Vladimir Poetin nam het roer in 1999 over. Hij versterkte de staat en maakte een einde aan het chaos. Natuurlijk waren de aanhangers van het neoliberale kapitalisme niet blij met Poetin. Zijn regime versterkte de macht van de staat en hij nationaliseerde weer bedrijven. Toch was Poetin er niet op uit om de arbeidersklasse enige macht te geven. Nee, hij zorgde ervoor dat zijn ex-KGB vrienden het goed kregen. Ook leden van de oligarchie die hem tegen Yeltsin steunde kregen de beste overheidsbanen. De werkende klasse leed echter gewoon door!
Politiek links was de in de jaren 90 nog redelijk sterk. Maar het waren vooral de oud stalinisten en niet nieuwe revolutionair socialisten. De Communistische Partij van de Russische Federatie had bijna de verkiezingen van 1996 gewonnen. Dit had tot paniek geleid bij de heersende Europese en wereldwijde elite. Met hulp van de kapitalistische media versloeg Yelstin de leider van de stalinisten. Dat was de laatste keer dat de communistische partij zo dicht bij de macht was!
In Rusland is de arbeidersbeweging totaal verzwakt en verdeeld. Het land kent drie stalinistische partijen, waarvan de Communistische Partij van de Russische Federatie de grootste is. Echter naast het oude stalinisme ( marxisme leninisme genoemd ) is de CPRF ook Russisch nationalistisch en vereerd Rusland als natie. Hiermee gaat de partij totaal tegen het leninisme in dat niet-nationalistisch is. Als het gaat om de relaties tussen het westen en Rusland, dan kiezen de stalinisten altijd de kant van de Russische regering!
Naast de grotere CPRF kent Rusland nog twee kleinere stalinistische partijen. De de meest radicale daarvan is de Unie Wijde Communistische Partij Bolsjewieken. De UWCP is radicaal stalinistisch in de zin dat ze Vladimir Poetin haten en ook het kapitalisme. Voor deze radicaal stalinisten is Joseph Stalin heilig. Ze vereren hem dan ook met grote portretten en afbeeldingen. Terwijl de CPRF door het Kremlin getolereerd wordt, laat Poetin de UWCP tegenwerken. Maar het Kremlin weet dat de UWCP geen grote bedreiging is voor hun macht. De radicaal stalinisten bestaan meestal uit oude mensen die de Stalin tijd als gouden eeuw aanzien. De UWCP ziet de CPRF aan als reformistisch en weigert met hun samen te werken!
Maar niet alleen de stalinisten zijn verdeeld. De arbeidersbeweging in Rusland is erg zwak. De stalinistische overheersing en de plotselinge opkomst van het kapitalisme hebben grote gevolgen gehad voor het klassenbewustzijn. Tijdens het stalinisme werd hun verteld dat zij aan de macht waren, een schijnvertoning want de arbeiders waren slaven aan de communistische partij. Nu onder het kapitalisme wordt hun verteld dat de vrije markt almachtig is en dat niemand daar wat aan kan veranderen!
Het Linkse Front van Sergei Stanislavovich Udaltsov vereend veel linkse revolutionairen. In dit Linkse Front zitten stalinisten, maoisten, trotskisten, linkse socialisten en anarchisten. Het probleem van het Linkse Front is hun tactiek. In plaats van de arbeidersbeweging op te zetten, doen het Linkse Front vooral aan demonstraties. Deze demonstraties zijn niet altijd even zuiver. Neem de demonstraties van extreem rechts. Ook aan deze doet het Linkse Front soms mee. Terwijl rechtse nationalisten niet-Russen de schuld geven en antisemitische leuzen brullen lopen leden van het Linkse Front mee met deze nationalistische demonstranten. Ook wil Udaltsov een eenheidsfront vormen met de liberaal democraten en rechtse nationalisten tegen Vladimir Poetin. Dat is onacceptabel voor marxisten om te doen. Liberaal democraten denken volgens kapitalistische richtlijnen net zoals de rechtse nationalisten!
Verder denkt Udaltsov volgens bepaalde stalinistische richtlijnen. Zo wil hij eerst een kapitalistische democratie, voordat hij socialisme wil invoeren. Deze houding is typisch voor stalinisten. Na 1945 deden veel communistische partijen mee met kapitalistische regeringen. Hun houding was contraproductief en zorgde voor verwarring bij de communistische stemmers. Want waarom gingen hun partijen opeens verantwoordelijkheid dragen voor een kapitalistisch beleid? Veel communistische partijen verloren hierdoor stemmen, het koude oorlog klimaat hielp daar ook aan mee!
De Russische ''Socialistische'' Beweging ( RSM ) is een andere linkse beweging. De RSM maakt echter een grote fout door niet te pleiten voor een socialistische revolutie. Vertegenwoordigers van de RSM pleiten voor typische liberale standpunten zoals; vrijheid voor alle politieke gevangenen en vrijheid van meningsuiting. Ze gaan echter niet in op socialistische principes en pleiten voor een democratische revolutie in plaats van een socialistische revolutie! Het lijkt wel alsof de RSM net als het Linkse Front eerst een burgerlijk democratisch Rusland wil opbouwen. Alsof de arbeiders onder een democratisch kapitalisme er beter aan toe zijn dan onder het autoritaire kapitalisme van Vladimir Poetin!
Één van de weinige groepen die wel pleit voor socialisme is de Russische Afdeling van het Comité voor een Arbeiders Internationale. De Russische afdeling van het CWI ontstond eind 2008 nadat de groep; Socialistisch Verzet ophield met bestaan. Het Comité voor een Arbeiders Internationale stichtte in de jaren 90 de groep; Socialistisch Verzet in de voormalige Sovjet-Unie. Doel van Socialistisch Verzet was de mobilisatie van de arbeidersklasse tegen de kapitalistische contrarevolutie en de opbouw van arbeiderspartijen op een duidelijk socialistisch programma.
In 2008 gingen Rusland en de ex-Sovjet republiek; Georgië op oorlogspad. Aanleiding was de inval van Georgië in de opstandige provincie; Zuid Ossentië. De gehele kapitalistische media in het westen stond aan de kant van Georgië en was zeer kritisch over de houding van Rusland. Een deel van Socialistisch Verzet liet zich leiden door groot Russisch chauvinisme en koos kritiekloos de kant van Rusland tegen het westen. De leiding van het CWI was daar niet over te spreken. Want marxisten moeten geen imperialistische oorlog steunen, laat staan de kant van een kapitalistische natie kiezen.
De leden die trouw bleven aan de marxistische koers van het CWI, hergroepeerde zich in de Russische Afdeling van het Comité voor een Arbeiders Internationale De tegenstanders van de CWI richtlijn bleven zich nog Socialistisch Verzet noemen, totdat hun groep deel uit ging maken van de Russische ''Socialistische'' Beweging. We weten hoe trouw deze schijn-marxisten zijn aan het socialisme. Binnen de RSM pleiten ze nog steeds voor burgerlijke opvattingen en nauwelijks voor socialisme!
Politiek links blijft vreselijk zwak in Rusland. De drie stalinistische partijen zijn sektarisch en deels zelfs kapitalistisch. De CPRF lijkt meer een pion van het Kremlin en de UWCP is een bende sektarische stalinisten. Het Linkse Front steunt nationalistische demonstraties en wil een burgerlijk democratisch Rusland, net zoals de Russisch ''Socialistische'' Beweging. Het nep-socialisme van de stalinisten wil niemand meer, behalve ouderen die terug snakken naar de tijden van sociale zekerheid!
De rechtse partij; Verenigd Rusland van Vladimir Poetin kan zo rustig nog 70 jaar aan de macht blijven!
Aanhangers van de stalinistische UWCP!
