Tegenstanders van het marxistische socialisme beweren dat de NSDAP een linkse partij was. Dat zeggen ze omdat Hitler zich veel bemoeide met de Duitse economie. De economie van Nazi Duitsland tussen 1933 en 1942 was een mix tussen staatsbemoeienis en de vrije markt. Adolf Hitler was tegen de kapitalistische parasieten die de Duitse arbeider uitbuitte. Maar zijn haat was vooral gericht tegen Joodse kapitalisten, met Duitse groot kapitalisten had de Nazi leider een betere relatie!
In de jaren 20 van de 20ste eeuw was Duitsland een verslagen en zwak land. Het machtige Duitse Keizerrijk viel in 1918 en tot 1921 was het onrustig. De revolutionair socialisten en de Duitse bourgeoisie stonden lijnrecht tegenover elkaar. Bondgenoten van de rijken en de kapitalisten waren de liberalen, conservatieven en de burgerlijke socialisten ( sociaal democraten ) van de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland. De SPD greep in 1918 de macht en wou een parlementaire democratie invoeren. Echter de arbeiders raden wouden een socialistische raden democratie, volgens het voorbeeld van de bolsjewieken in Rusland!
De SPD besloot om de bourgeoisie te steunen en gaf haar arbeiders de opdracht om de Duitse staat te verdedigen tegen de pogingen van revolutionairen om het socialisme in te voeren. SPD leider; Friedrich Ebert werd de eerste rijkspresident van Duitsland. Na het neerslaan van de arbeiders opstanden en een rechtse staatsgreep was rond 1921 de macht van de bourgeoisie veilig gesteld!
Maar het kapitalisme vertrouwde de burgerlijke socialisten niet. Ondanks hun pro-kapitalistische houding was de SPD nog steeds een arbeiderspartij. Rijke Duitsers waren bang voor de socialistische revolutie, zeker nadat de bolsjewieken in 1922 de Russische burgeroorlog wonnen. Daarom voerde rechtse milities een Wit Terreur tegen alle tegenstanders van de Duitse staat. Tussen 1918 en 1921 werden 21.000 revolutionairen vermoord door antisocialistische milities zoals het Freikorps!
De kleine NSDAP probeerde in november 1921 een nationalistische staatsgreep tegen de regering van Beieren. Dat mislukte en Adolf Hitler werd opgepakt en veroordeeld tot vijf jaar celstraf, maar hoefde uiteindelijk maar 13 maanden te zitten. De rechters in Beieren waren sympathisch tegenover de Nazi leider en konden zich vinden in zijn propaganda. Neutraal waren deze rechters absoluut niet!
Na deze mislukte staatsgreep kwam de NSDAP in het blikveld van de rijken. Nadat Hitler vrij gelaten werd besloten ze hem te steunen. Maar hun steun was nog beperkt, want de anti-kapitalistische taal van sommige Nazi leiders beviel hun niet. De nationaal conservatieve; Duitse Nationale Volks Partij ( DNVP ) was voorlopig nog de partij van de kapitalisten klasse.
De verkiezingen van 1928 gingen vooral tussen de burgerlijke socialisten van de SPD en de nationaal conservatieven van de DNVP. De nationaal conservatieven verloren die verkiezingen en de SPD bleef aan de macht samen met de liberalen van de Democratische Volkspartij. Een jaar later ontstond de economische crisis waardoor ook veel rijke Duitsers massief geld verloren op de markten. De bourgeoisie zag dat Adolf Hitler stemmen aan het winnen was van hun electoraat ( klein burgerlijk, antisemitisch en anticommunistisch ). Men besloot om de partij van Hitler een kans te geven en de NSDAP kreeg veel donaties van het bedrijfsleven!
Ondanks de antikapitalistische uitspraken van Hitler, was het anticommunisme van de nazi's doorslaggevend. De kapitalisten vreesde de Communistische Partij van Duitsland, die nog steeds radicaal tegen het kapitalisme was. Adolf Hitler beloofde de rijken dat hij niet tegen het Duitse privé bezit was. Ook beloofde hij dat de linkse vleugel van de NSDAP geen invloed had op zijn koers. De beloftes van Hitler werden geloofd, men dacht dat deze Oostenrijkse korporaal goed te gebruiken was tegen het communisme, net zoals de nationaal conservatieven van de DNVP!
Bij de verkiezingen van 1930 was de NSDAP de tweede partij van Duitsland. De sociaal democraten hadden massief stemmen verloren, echter de KPD ( communisten ) won ook veel zetels. Dit maakte de communistische partij tot de derde partij van het Duitse Rijk. De schrik zat er nu goed in bij de rijken, want er was een goede mogelijkheid dat de SPD en de KPD een coalitie konden vormen op socialistische principes. Gelukkig voor hun was er spraken van een groot conflict binnen de Duitse arbeidersbeweging. Want de SPD en KPD waren vijanden van elkaar. Moskou had in 1928 het bevel gegeven om de sociaal democraten neer te zetten als ''sociaal fascisten'' en de SPD noemde de KPD ''roodgelakte fascisten''.
Adolf Hitler maakte dankbaar misbruik van deze conflicten en twee jaar later won de NSDAP 37% van de stemmen. Toen pas merkte de KPD en SPD het gevaar dat Hitler voorstelde. De communisten versterkte hun zetels aantal bij de verkiezingen van november 1932, de nazi's vielen terug op 33%. Echter men kon geen regering vormen, dus werden weer verkiezingen gehouden voor maart 1933. Deze keer won de NSDAP, 43% van de stemmen. De SPD en KPD verloren veel stemmen aan de NSDAP die zich hierdoor als Duitse volkspartij neerzette!
Adolf Hitler werd in januari 1933 al aangesteld als rijkskanselier van het Duitse Rijk. De verkiezingen van 1933 gaven hem niet de meerderheid, maar dankzij de steun van de nationaal conservatieven kon Hitler een kabinet samenstellen. Op 27 februari 1933 ontstond brand in de Reichstag, het parlementsgebouw. Men arresteerde een Nederlandse; radencommunist, die toegaf de brand gesticht te hebben. Maar volgens USP-RSM ligt de ware dader in de NSDAP. Want de woning van Herman Goering ( tweede man van de NSDAP ) stond in directe verbinding met de Reichstag en men zegt dat Goering vlak voor de brand, nog in de tunnel was die naar de Reichstag leidde!
Door deze brand werd de KPD neergezet als hoofdschuldige. Hitler drong bij Hindenburg eropaan om de KPD te verbieden. Een dag na de brand op 27 februari 1933 werd de Communistische Partij van Duitsland verboden. Ondanks verbod stond haar naam nog wel op de stemlijst voor de verkiezingen in maart. De KPD won 81 zetels, maar deze zouden nooit bezet worden.
De Duitse kapitalisten vierde feest toen ook de SPD verboden werd. De nationaal conservatieven besloten hun partij op te heffen en lid te worden van de NSDAP. De andere rechtse en centrum partijen werden gedwongen om hun activiteiten te staken. In geheel Duitsland gingen Nazi knokploegen de straat op en arresteerde communisten en socialisten. In 1934 was Duitsland gezuiverd van alle linkse politieke partijen. De Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij was alleenheerser en zou dat tot 8 mei 1945 blijven!
Onder het Nazi regime werden vakbonden verboden. De arbeider en de kapitalist moesten gemeenschappelijk werken. Grote leugens want de nazi's en de kapitalisten bleven de arbeiders uitbuiten. Elitaire nazi's zoals Herman Goering dachten er niet aan om als eenvoudige '''kameraden van het volk'' te leven. Doordat Hilter begon aan de wederopbouw van het Duitse leger groeide de industrie. Duitsland kon hierdoor meer mensen in dienst nemen en zo kregen miljoenen Duitsers werk in de fabrieken. Hilter kon zo niet alleen steun krijgen van de kapitalisten, maar ook van arbeiders die hem dankbaar waren!
Echter in 1936 besloot de Führer om de macht van de kapitalisten te beperken. De staat ging meer bepalen wat en waar dingen gebouwd/geproduceerd moesten worden. Hoewel de kapitalisten hierdoor minder te zeggen kregen, waren ze niet ontevreden. Want de staat betaalde royaal voor het werk dat bedrijven deden. Bijvoorbeeld het bedrijf; IG Farben produceerde chemische producten voor het Reich en zou ook een grote rol spelen in de productie van Zyklon A en B. Na 1942 profiteerde veel Duitse kapitalisten van de spotgoedkope (slaven)arbeiders die de SS aan hun leverde. Veel arbeiders uit de bezette gebieden hebben dwangarbeid verricht in Nazi Duitsland tussen 1939 en 1945!
Toen de oorlog eenmaal uitbrak dwong Hilter alle bedrijven om de oorlogsproductie steunen. Hoewel de staat geen eigenaar was van bedrijven zoals Messersmith en Heinkel, moesten ze wel de eisen van de staat nastreven. De winst die deze pro-Nazi bedrijven maakte was enorm. Pas in 1942 nationaliseerde Nazi Duitsland de grote bedrijvn om alle economische productie te richten op de oorlog. Albert Speer was van 1942 tot 1945, Rijksminister van Bewapening en nam bezit van bijna alle Duitse bedrijven!
Na de val van Nazi Duitsland in mei 1945, besloot het kapitalisme om snel samen te werken met de Amerikanen, Fransen en Britten. Want in Oost Duitsland nationaliseerde de Sovjets alles. De kapitalisten die tussen 1933 en 1945 allemaal pro-Nazi waren, gedroegen zich opeens heel pro-Amerikaans. Hun anticommunisme zorgde ervoor dat ze weer snel aan de slag konden.
In Oost Duitsland werd in 1949 de Duitse Democratische Republiek opgericht. De groot kapitalisten die Hitler gesteund hadden verloren alles in de DDR. Pas in 1990 konden deze kapitalisten weer terug keren naar Oost Duitsland en de werkende klasse daar uitbuiten. In het westen heeft het jaren gestuurd voordat men kritiek ging geven op de manier waarop de kapitalisten Hitler steunde. De autoritaire Konrad Adenauer had de steun van de rijken en de kapitalisten nodig voor zijn eigen anticommunistische politiek. Dus tussen 1949 en 1968 deed de West Duitse staat weinig tegen al die kapitalisten die geprofiteerd hadden van het Nazi regime!
Adolf Hitler in gesprek met de kapitalist; Willy Messersmith
