Rond 1883 toen Karl Marx stierf was de socialistische beweging nog vereend onder de naam; sociaal democratie. Alle socialistische groepen noemde zich zo, van revolutionair socialisten tot de gematigde socialisten. Binnen de Russische sociaal democratie vertegenwoordigde de Bolsjewieken de meerderheid van alle Russische socialisten, terwijl de Mensjewieken de minderheid vertegenwoordigde. Vladimir Ulyanov leidde de Bolsjewieken en Julius Martov was de Mensjewistische leider!
De centrale partij van de Russische sociaal democratie, was de Russische Sociaal Democratische Arbeiders Partij. Deze partij was in 1898 opgericht en meteen vervolgd door de tsaristische geheime politie. Rond 1900 sloot zich de 30 jarige Ulyanov aan bij de RSDAP onder zijn revolutionaire naam; Lenin. De jonge Lenin had een duidelijke visie voor een gecentraliseerde arbeiders partij. Hij vond dat de RSDAP een strakke partij moest zijn, waarin discipline heerste. De enorme verdeeldheid in de Russische sociaal democratie bracht hem ertoe om te pleiten voor een goed georganiseerde partij van beroeps revolutionairen. Julius Martov dacht anders. Hij wou een open partij, waar iedereen lid van kon worden. Ook was hij tegen het centralisme van Lenin!
Uiteindelijk splitste zich de partij in 1912 op. Er ontstond een RSDAP Mensjewieken en een RSDAP Bolsjewieken. In februari 1917 viel het Russische Keizerrijk en ontstond de Russische Republiek. Leider van die republiek was de Sociaal Revolutionair; Alexander Kerensky. Hij behoorde tot de rechtse vleugel van de Sociaal Revolutionaire Partij en werkte nauw samen met de bourgeoisie. Ondertussen hadden de Bolsjewieken de meerderheid gewonnen in de Sovjets ( arbeidersraden ). Deze Sovjets werden direct gekozen door arbeiders en hun afvaardigden verdiende een modaal arbeiders salaris! Er woedde een felle concurrentiestrijd tussen de burgerlijke regering en de Sovjets. Uiteindelijk namen de Sovjets in november 1917 het besluit om de burgerlijke regering af te zetten. Lenin werd gekozen tot Voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen, daarmee was de eerste socialistische arbeiders regering een feit!
Anders dan de anticommunistische geschiedenis schrijvers beweren werd geen enkele partij verboden door de Bolsjewieken na de revolutie. Het Rode Terreur zou pas rond augustus 1918 op gang komen na verschillende aanslagen op Bolsjewieken en Sovjet leiders. Maar tussen november 1917 en augustus 1918 waren de Bolsjewieken heel tolerant. Het waren contrarevolutionaire groepen die de wapens opname tegen de Sovjets en de Bolsjewieken!
De Mensjewieken waren fel tegen de revolutie geweest. Zij vonden dat Rusland nog niet klaar was voor een revolutie. De Russische Revolutie splitste de wereldwijde sociaal democratie in twee groepen. De revolutionaire communisten ( nieuwe naam voor aanhangers van Lenin ) en de gematigde socialisten. Communisten die het eens waren met Lenin splitste zich al snel af van de sociaal democratische arbeiders partijen. In sommige landen waren revolutionairen al eerder uit de sociaal democratie gestapt. De Nederlandse; Sociaal Democratische Partij werd in 1909 gesticht door revolutionaire marxisten die uit de Sociaal Democratische Arbeiders Partij gezet waren. Deze SDP kreeg in 1918 de naam; Communistische Partij; Holland!
Met de opkomst van het stalinisme hadden de gematigde socialisten een machtig wapen in de hand. De wrede collectivisaties en de stalinistische zuiveringen, versterkte de angst voor het communisme. De gematigde socialisten kregen al snel de leiding in de arbeiderspartijen en voerde een anticommunistische politiek. Stalin gaf het bevel om de gematigde socialisten neer te zetten als ''sociaal fascisten''. Tussen 1928 en 1932 waren de verhoudingen tussen de stalinistische communisten en gematigde socialisten bitter slecht!
In 1932 draaide Stalin echter helemaal bij. Want de sterke groei van het fascisme maakte hem toch onzeker. Dus werd de tactiek van het Volksfront ingevoerd. Stalinistische communisten en gematigde socialisten moesten gaan samenwerken tegen het fascisme. De stalinisten bleken opeens heel wat minder revolutionair en waren zelfs bereid om een kapitalistische regering te steunen. Stalin gaf de opdracht aan alle communistische partijen om zich aan te sluiten bij deze Volksfronten. In deze fronten zaten de gematigde socialisten, progressieve liberalen en antifascistische elementen van de bourgeoisie!
Joseph Stalin wist dat hij veel communisten moest uitmoorden om aan de macht te blijven. Daarom werden alle oude Bolsjewieken eerst geroyeerd en later vermoord, 600.000 communisten stierven onder het terreur regime van de stalinisten. Doordat Stalin aan de macht kwam, splitste zich enkele marxisten af van de communistische beweging. Een voorbeeld daarvan is de Nederlander; Henk Sneevliet, die in 1927 de Revolutionair Socialistische Partij stichtte. Sneevliet had jaren voor de Communistische Internationale gewerkt, maar de opkomst van Stalin lag hem niet goed. Sneevliet koos de kant van Leon Trotsky en werd door de stalinisten steeds meer geminacht. Uiteindelijk verliet hij de CPH en stichtte de RSP!
Henk Sneevliet behoorde tot de revolutionair socialisten die anti-stalinistisch waren. Een andere bekende revolutionair socialistische partij uit de jaren 30, was de Spaanse; Arbeiders Partij van de Marxistische Eenheid ( POUM ). De POUM was in 1935 opgericht en was revolutionair socialistisch van aard. Anders dan de Spaanse Communistische Partij en de Spaanse Socialistische Arbeiders Partij, was de POUM tegen samenwerking met de progressieve bourgeoisie. De grootste fout die de POUM maakte was dat ze tijdens de Spaanse burgeroorlog juist wel meedeed met het Volksfront. Hierdoor kon de stalinistische; NKVD belangrijke POUM leiders oppakken en vermoorden. De Spaanse stalinisten hielpen de NKVD om jacht te maken op POUM leiders en strijders. Door de onderlinge conflicten tussen Volksfront ( stalinisten & gematigde socialisten ), POUM en anarchisten, won in 1939 de rechtse generaal Franco de burgeroorlog!
Na de tweede wereld oorlog bleven de stalinisten samenwerken met de gematigde socialisten. Echter de anticommunistische; Verenigde Staten van Amerika moest daar niets van weten. De Amerikanen dreigde alle hulp stop te zetten aan een westers land, als de stalinisten in de regering zaten. Uit angst voor de Amerikanen maakte veel gematigde socialisten een einde aan de Volksfronten met de stalinisten. De nieuwe coalitiegenoot van de gematigde socialisten werd de christen democratie.
Hoewel de christenen reactionair en anticommunisten waren, konden ze zich wel vinden in de sociale politiek die de sociaal democratische partijen wouden. Christen democraten en sociaal democraten ( gematigde socialisten ) vonden elkaar in de sociale markt economie. Deze economie gaf de staat veel bevoegdheden en beperkte de macht van het kapitalisme. Hierdoor kregen arbeiders hogere salarissen en konden ze meer consumeren. Uiteindelijk waren ook de liberalen te winnen voor de sociale markt economie Hoewel die altijd aan de kant van de kapitalisten bleven staan tijdens stakingen!
De sociale markt economie werd echter geminacht door de kapitalisten. Hogere loonkosten en progressieve belastingen verminderde hun winsten. Woedend over hun lagere winsten zochten de kapitalisten hulpeloos naar landen die het niet zo nauw namen met de sociale politiek in Europa. De dictatoriale Republiek China op het eiland Taiwan, bleek een goede afzetmarkt. Ook Japan bleek heel gunstig te zijn voor het bedrijfsleven. In 1973 werd Chili de eerste neoliberale dictatuur. Dictator Pinochet gaf het kapitalisme voorrang in alles. Veel kapitalistische bedrijven vestigde zich daarom in het land. Rechtse types noemen het Pinochet tijdperk dan ook de ''Gouden Eeuw'' voor Chili!
In 1983 opende de Volksrepubliek China haar markten voor het kapitalisme. In speciale economische zones mochten buitenlandse bedrijven gebruik maken van Chinese arbeidskrachten. Door de goede ervaringen met de Chinezen vertrokken steeds meer bedrijven naar China. Hierdoor verloren westerse arbeiders hun beroepen. De neoliberalen riepen dat de bedrijven terug gelokt moesten worden met lagere belastingen en meer flexibiliteit op de arbeidsmarkt.
Voor de gematigde socialisten kwam de kapitaalvlucht naar China slecht uit. Er ontstond wanhoop, want de schulden stegen en de werkeloosheid ook. Arbeiders wouden veranderingen, maar breken met het kapitalisme durfde de gematigde socialisten echt niet. De stalinisten bleken geen alternatieven meer te bieden. Met de opkomst van Michael Gorbachev was de stalinistische degeneratie voltooid. De nieuwe Sovjet leider wou een kapitalistische USSR volgens Chinees voorbeeld.
In de jaren 80 begonnen de gematigde socialisten zich te ontdoen van wat ze het ''oude socialisme'' noemde. Het socialisme als einddoel verdween bij de meeste arbeiderspartijen. Vanaf 1990 zullen wij ze dan ook schijn-socialisten noemen. De meeste sociaal democratische partijen noemen zich nog ''socialistisch'', maar in feite zijn deze partijen gewoon kapitalistisch ingesteld.
Op 31 december 1991 kwam een einde aan de Sovjet-Unie. Een dag later werd de Russische Federatie gesticht en begonnen de dagen van armoede en sociale ellende voor 40% van de Russische bevolking. De kapitalistische kranten en tv stations vierde feest. Men brulde dat het kapitalisme gewonnen had en dat het socialisme voorgoed dood was. De sociaal democratie capituleerde en dumpte haar socialistisch gedachtengoed. Hiermee waren de schijn-socialisten geboren, deze staan ook wel bekend als salon-socialisten.
Voor de stalinisten was de dood van hun ideaal de genadeklap. Vele verlieten de marxistische leer. Anderen trokken zich in hun schaamte terug. Veel communistische activisten konden de val van de Sovjet-Unie niet verklaren. Sommigen werden radicaal stalinistisch en geven alle Sovjet leiders na Stalin's dood de schuld. Anderen beweerde dat Gorbachev een verrader was en dat hij verantwoordelijk is voor de ondergang van de USSR.
Één partij die wel profiteerde van de verrechtsing van de sociaal democratie en de ondergang van het stalinisme, was de Nederlandse; Socialistische Partij. Opgericht in 1971 als maoistische partij ontwikkelde de SP zich tot een pragmatische socialistische partij. De dogma's van Stalin en Mao werden na 1986 opzij gezet en de marxistisch leninistische leer vier jaar later ook. De SP onder leiding van Jan Marijnissen ontwikkelde zich tot een activistische partij, zonder echt nadruk te leggen op socialisme. Juist door haar activisme won de partij stemmen en zetels. Haar grootste overwinning was in 2006, toen de partij 25 zetels won!
Helaas zorgde de groei in zetels ook voor een verrechtsing. De SP is al verantwoordelijk voor verschillende neoliberale aanvallen op arbeiders. Als onderdeel van coalities met PvdA, CDA en zelfs VVD ( liberalen ) is de Socialistische Partij medeverantwoordelijk voor aanvallen op de levensstandaard van arbeiders. Rond 2012 doet de partij veel moeite om coalities te vormen met de neoliberale schijn-socialisten van de PvdA. Die zelfde schijn-socialisten die de pensioensleeftijd verhoogde naar 67 jaar, de hoogste belastingsschijf verlaagde naar 49%, die het eigen risico in de zorg verhoogde naar 400 euro en die studenten dwingen om te lenen voor hun studie. De gematigde socialisten van de SP worden steeds meer deel van de burgerlijke politiek!
Wat is nog over van de revolutionair socialisten? Zijn ze er nog? De kapitalistische pers praat er niet over. Toch zijn ze er en strijden nog steeds voor de socialistische raden-democratie. Een mooi voorbeeld van een revolutionair socialistische politicus is Joe Higgins. Joe is in 1997 gekozen in Ierland voor het Ierse parlement. Hij is lid van de Socialistische Partij en behoorde tot de revolutionair socialistische vleugel van de Ierse; Arbeids Partij. In 1990 royeerde de Arbeids Partij alle revolutionair socialisten. Als reactie op de verrechtsing van de Arbeids Partij werd de Socialistische Partij in Ierland gesticht.
Joe Higgins verloor zijn zetel in 2007, maar dat weerhield hem niet om door te gaan met zijn strijd tegen het kapitalisme. Het Ierse volk in Dublin koos hem voor het Europese parlement in 2009, waar hij de strijd aanging met de machtige Brusselse bureaucratie. Higgins was fel tegen de vrije handel met het corrupte Colombia, hij was bezorgd om het lot van arbeiders in Zuid Korea en hij sprak zich fel uit tegen de hetze van EU leiders tegen de democratisch gekozen; Hugo Chavez van Venezuela. In 2011 werd Joe Higgins herkozen in het Ierse parlement. Daar strijd hij nu tegen de kapitalistische politiek van de schijn-socialisten en conservatieven, die de Ierse regering vormen!
Laten we de schijn-socialisten anno 2012 op een rij zetten;
- Spaanse Socialistische Arbeiders Partij
- Socialistische Partij ( Portugal )
- Socialistische Partij ( Frankrijk )
- Socialistische Partij ( Wallonië )
- Socialistische Partij Anders ( Vlaanderen )
- Arbeids Partij ( Groot Britannie )
- Arbeids Partij ( Ierland )
- Partij van de Arbeid ( Nederland )
- Sociaaldemocratische Partij van Duitsland
- Luxemburgse Socialistische Arbeiders Partij
- Democratische Linkse Alliantie ( Polen )
- Bulgaarse Socialistische Partij
- Socialistische Partij van Hongarije
Deze schijn-socialisten doen alsof ze progressief en links zijn, maar in werkelijkheid zijn ze leeg en dienen het kapitalisme. Voor deze schijn-socialisten is het socialisme niets meer dan een ideaal uit het verleden. Zij hebben de kapitalistische dictatuur aanvaard en denken volgens die richtlijnen!
Welke partijen zijn dan gematigd socialistisch?
- Socialistische Partij ( Nederland )
- Die Linke ( Duitsland )
- Links Front ( Frankrijk )
- Verenigd Links ( Spanje )
- Links Blok ( Portugal )
- Linkse Socialistische Partij ( Denemarken )
- Socialistische Volkspartij ( Noorwegen )
Met gematigde socialisten bedoelen we anno 2012, socialistische partijen die balanceren tussen het socialisme en kapitalisme. Sommigen van deze partijen hebben al deelgenomen aan kapitalistische regeringen met de schijn-socialisten.
Dan de revolutionair socialistische partijen. Welke partijen zijn nog wel radicaal socialistisch en weigeren compromissen en coalities met de kapitalistische politiek:
- Socialistische Partij ( Groot Brittannië )
- Socialistische Partij ( Ierland )
- Linkse Socialistische Partij ( België )
- Socialistische Linkse Partij ( Oostenrijk )
- Partij voor Socialisme en Vrijheid ( Brazilië )
- Socialistische Arbeiderspartij ( Groot Brittannië )
- Verenigde Socialistische Partij ( Sri Lanka )
- Socialistische Partij van Nigeria
Ondanks zwaar in de minderheid zijn de revolutionair socialisten nog niet verslagen. Ze bestaan nog steeds en bezorgen de schijn-socialisten flinke hoofdpijn. Punt is dat de strijd tegen het kapitalisme nu ook betekend te strijden tegen de oude arbeiderspartijen. Want die vertegenwoordigen ook het kapitaal en haar gieren. Daarom moeten we dwars door de schijn-socialisten heen kijken en hun aanzien voor dat wat ze zijn;
VERRADERS AAN HET SOCIALISME
