Undercover in de Bijstand; Arbeitseinsatz anno 2013

We Are Change Rotterdam heeft een ontluisterende documentaire gemaakt over de hedendaagse Arbeitseinsatz van uitkeringsgerechtigden door SoZaWe te Rotterdam. 

We brengen de ervaringen in beeld die bijstandsgerechtigden, dag in dag uit, onvrijwillig moeten ondergaan. Deze ervaringen staan haaks op de politieke papieren werkelijkheid van Den Haag en de gemeente Rotterdam. Thema's die aan de orde komen zijn onder andere; werkverdringing, intimidatie, slechte dienstverlening door SoZaWe en de wijze waarop de gemeente Rotterdam haar begrotingsgaten dicht onder andere binnen de Roteb.

200 jaar Koninkrijk der Nederlanden = 200 jaar kapitalistische onderdrukking

Op zaterdag 30 november 2013 viert het Koninkrijk der Nederlanden haar 200 jarig bestaan. Precies 200 jaar geleden op 30 november 1813, herstelde de Europese machten het Koninkrijk der Nederlanden, dat sinds 1795 een vazalstaat en later onderdeel was van het Franse Keizerrijk. Burgerlijke democraten brullen dat we 200 jaar ''vrij'' zijn, maar revolutionair socialisten zien dat anders. Al 200 jaar is de Nederlandse kapitalisten klasse bezig met het uitbuiten van de werkende klasse. Dit begon inderdaad rond 1813 en loopt nog steeds door. Ondanks de stijging in welvaart voor arbeiders de laatste 50 jaar, blijft het kapitalisme vastberaden om alle rijkdom van deze aarde voor zich zelf te houden! 

De Republiek der Seven Verenigde Nederlanden was de naam van Nederland tussen 1588 en 1795. Het land was geen monarchie maar eerder een confederatie van provinciën, die door rijke aristocraten bestuurd werden. Een democratie was Nederland absoluut niet, de adel en de handelaren waren de elite en waren in bezit van de productie middelen. De vertegenwoordigers van de adel werden de Staten Generaal van den Nederlanden genoemd. Nog steeds draagt de burgerlijke democratie deze naam. De parlementaire vertegenwoordiging in het huidige Koninkrijk der Nederlanden draagt de naam; Staten Generaal van het Koninkrijk der Nederlanden!

Nederland was vaak in oorlog met andere landen. Een logische conclusie want oorlog gingen bijna altijd om handel. De adel van Nederland was boos op die van Engeland en de Engelsen waren weer boos op de Nederlandse handelaren. Ook de Spaanse imperialisten vonden dat ze het recht hadden om oorlog te voeren en zo was Europa bijna 300 jaar verwikkeld in oorlogen en conflicten. Een mooi voorbeeld is de 80 jarige oorlog tussen Nederland en Spanje. Dit conflict duurde van 1568 tot 1648 en zou leiden tot de onafhankelijk en oprichting van de Republiek der Seven Verenigde Nederlanden!

In 1792 kwam een einde aan het Koninkrijk Frankrijk. De Franse revolutie maakte een einde aan het monarchistische stelsel en stichtte een burgerlijke republiek. Hoewel de revolutie door het arbeidersvolk werd gesteund was het vooral de bourgeoisie die de revolutie voor zich kaapte. In plaats van de arbeidersklasse nam de bourgeoisie bezit van Frankrijk en voerde een terreur regime tegen al haar tegenstanders. De adel sloeg op de vlucht en zou pas in 1815 weer in ere hersteld worden. Ook in Nederland waren de gevolgen van de Franse revolutie zichtbaar!

Op 19 januari 1795 werd de Bataafse Republiek uitgeroepen. De zogenaamde Bataafse revolutie was meer een revolutie van de bourgeoisie, om een proletarische revolutie te voorkomen. De laatste stadhouder van Nederland sloeg op de vlucht, zijn zoon zou pas in 1813 terugkeren als Willem 1. Herman Willem Daendels greep op 28 januari 1798 de macht, nadat duidelijk werd dat de Nationale Vergaring van de Bataafse Republiek niet in staat was om het land te besturen. Drie jaar werd er alleen maar gedebatteerd, maar nooit besluiten genomen. Daendels had er genoeg van en dankzij Franse hulp werd een einde gemaakt aan de Bataafse revolutie. Frankrijk hief de republiek op en maakte van Nederland een vazalstaat. Vijf jaar later werd het Koninkrijk Holland opgericht met Lodewijk Napoleon als koning!

Koning Lodewijk deed zijn best om een goede monarch te zijn. Maar zijn broer in Parijs was niet tevreden. In 1810 werd het Koninkrijk Holland opgeheven en namen de Fransen volledig bezit van de Nederlanden. Drie jaar later verloor Napoleon de Slag om Waterloo en werd gevangen gezet op Sint Helena, een eiland dat bijna 2.000 km verwijderd ligt van de Afrikaanse kust. Daar overleed de keizer op 5 mei 1821, hij werd 52 jaar oud!

In Nederland werd de zoon van de gevluchte stadhouder gekroond tot koning. Willem 1 van het Huis Oranje, was geen democraat. Hij minachtte de oude liberalen die een democratische grondwet wouden invoeren. We zeggen heel duidelijk oude liberalen, want deze liberalen vonden dat het stemrecht alleen voor mannen gelden. Algemeen stemrecht gelde nog niet, alleen de rijke mannen mochten stemmen. Tot 1917 was er ook geen spraken van en een eerlijke democratie, want er was geen algemeen stemrecht. Vrouwen kregen pas in 1919 algemeen stemrecht. Dus van een echte vrije democratie was pas na 1919 spraken. Jongeren hadden geen actief kiesrecht tot 1964. Actief kiesrecht vanaf 18 jaar bestaat pas sinds 1971!

De dictatoriale monarch had veel moeite met de democratie ( voor rijke mannen ). Daarnaast was Willem 1 een kapitalist, die als ondernemer het land wou industrialiseren. Hij was de eerste Nederlandse monarch, die zijn rijkdom vergrote door de winsten van zijn onderneming, de Nederlandse Handels-Maatschappij. Willem 1 was de eerste kapitalistische monarch van Europa. De latere koning Leopold 2 van België, behoorde ook tot het rijtje kapitalistische koningen. Leopold 2 was niet alleen vreselijk kapitalistisch, hij was ook bijzonder wreed en verantwoordelijk voor de dood van zeven miljoen Congolese arbeiders, die hij als slaven liet werken en martelen in zijn Congo ''Vrijstaat''!

Uiteindelijk ging Willem 1 akkoord met een beperkte democratie. De grondwet van 1814 gaf nog veel macht aan de koning. Er was bitter weinig macht voor de gekozen afvaardigen van de bourgeoisie. Deze eerste grondwet hield natuurlijk niet land stand, mede door het protest van de heersende klasse. Willem 1 riep zich in 1815 uit tot koning van de Verenigde Nederlanden, daar behoorde België ook toe. De zuidelijke Nederlanden waren echter niet blij met de protestantse monarch. Het Belgische volk was katholiek en vonden dat ze ongelijk behandeld werden. In juli 1830 ontstonden rellen die uitliepen tot een volksopstand. Willem 1 stuurde zijn zoon naar het zuiden, maar die kon niet voorkomen dat de zuidelijke Nederlanden zich afsplitsten als het Koninkrijk België onder Leopold 1! 

Vernederend moest Willem 1 de onafhankelijkheid van België erkennen. In 1840 deed hij troonsafstand en stierf drie jaar later. Zijn zoon Willem 2 werd de nieuwe monarch van Nederland. Ondertussen groeide het kapitalisme. De adel verloor aan macht doordat de productie midellen in bezit kwamen van aandeelhouders. Voor de arbeiders maakte het allemaal niets uit, of nu de adel of de bourgeisoei aan de macht. Armoede onder het werkende volk was enorm, ook de grondwet uit 1840 veranderde daar niets aan. Koning Willem 2 was geen sterke monarch, na negen jaar op de troon stierf hij. Willem 2 werd opgevolgd door zijn zoon Willem 3, die door socialisten al snel de bijnaam; Koning Gorilla kreeg!

Willem 3 was een egoïstische, driftige en boosaardige monarch die weinig tegensprak duldde. Bijzonder gemeen was hij tegen zijn hofhouding, die hij voortdurend pestte en het leven zuur maakte. Door de Sociaal Democratische Bond werd hij daarom Koning Gorilla genoemd, wat er toe leidde dat Willem 3 de sociaal democratische leiders liet oppakken en berechten wegens majesteitsschennis!

Nog steeds is het verboden om de vorst en diens familie te beledigen. Het strafboek der Nederlanden zegt daarover het volgende:

Artikel 111 W.v.S.

Opzettelijke belediging van de Koning wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaren of geldboete van de vierde categorie.

Artikel 112

Opzettelijke belediging van de echtgenoot van de Koning, van de vermoedelijke opvolger van de Koning, van diens echtgenoot, of van de Regent, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie.

Artikel 113

Hij die een geschrift of afbeelding waarin een belediging voorkomt voor de Koning, de echtgenoot van de Koning, de vermoedelijke opvolger van de Koning, diens echtgenoot of de Regent, verspreidt, openlijk tentoonstelt of aanslaat of, om verspreid, openlijk tentoongesteld of aangeslagen te worden in voorraad heeft, wordt, indien hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat in het geschrift of de afbeelding zodanige belediging voorkomt, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie!

Vooral revolutionair socialisten werden door hun anti-monarchistische houding het slachtoffer van intimidaties en arrestaties. De bekende revolutionair socialist; Henk Sneevliet liet zich echter niet klein krijgen en had het lef om anti-monarchistische retoriek te gebruiken, midden in de ridderzaal in Den Haag. Dat werd hem niet in dank afgenomen en de monarchisten zorgde ervoor dat Sneevliet afgevoerd werd. Ook belande hij in de cel omdat hij een bevriend staatshoofd beledigd had in 1933. Dat bevriende staatshoofd was Adolf Hitler!

Als elitair koningshuis stond het Huis van Oranje aan de kant van de rijken en de kapitalisten. Koningin Wilhelmina gaf de gevluchte keizer van Duitsland asiel in 1918. Haar dochter Juliana kwam vaak op bezoek bij ex-keizer Wilhelm in Doorn. De monarchie in Nederland was elitair en reactionair. Dat veranderde pas na de tweede wereld oorlog toen Juliana vorstin werd. Zij voerde vooral een burgerlijk beleid en dat viel in smaak bij veel Nederlanders. Sindsdien zien de leden van het Huis van Oranje zich niet meer als ''gekozen door God om te heersen''. Maar dat haalt niet weg dat het Huis van Oranje niet kapitalistisch is. Vooral koningin Beatrix was een zaken monarch en het bedrijfsleven was heel tevreden over haar bereidheid om Nederlandse ''belangen'' van dienst te zijn!

Veel Nederlanders houden van de monarchie omdat het een dogma is. Je komt niet aan ''onze'' monarch brullen veel monarchisten. Dat is goed te merken, want republikeinen worden geïntimideerd en gearresteerd. Zelfs in 2013 arresteert de politie nog steeds mensen die tegen de monarchie demonstreren, vooral op Koningsdag ( Koninginnedag ). Om daarna glashard te beweren dat het om ''vergissingen'' ging. Nederlanders blijven echter vast houden aan het dogma van Oranje. De meesten geloven in een sprookje, dat door de monarchisten sinds 1813 verspreid wordt. Het sprookje van de goede koning en het romantische koninkrijk. Republikeinen verpesten dat sprookje en moeten daarom monddood gemaakt worden. Er zijn daar meer dan genoeg voorbeelden voor! 

Op zaterdag 30 november 2013 is het 200 jaar gelden dat besloten werd om een koninkrijk op te richten in de Nederlanden. Dit was de keus van de Europese grootmachten en nooit de keus van het Nederlandse volks geweest. Natuurlijk was de adel en de bourgeoisie wel positief over de monarchie, want dat staat voor eenheid en sterkte in hun ogen. Arbeiders hebben echter nooit een voordeel gehaald uit de monarchie. Het zijn hun belastingcenten die naar het koningshuis gaan. Ondanks de hervormingen van Juliana blijft het Huis van Oranje steenrijk met een eigen vermogen van ongeveer 6 miljard euro. Bedenk dat 1,1 miljoen Nederlanders niet kunnen rondkomen en in de armoede leven. Het Huis van Oranje behoort tot de 1300 superrijken van Nederland. Om tot die lijst te behoren moet je al minimaal een eigen vermogen van 30 miljoen euro bezitten. Dat gaan we dus vieren, het bestaan van een elitair koninkrijk dat imperialistisch van aard was en nog steeds de schijn ophoudt van tolerantie en goedheid!

WEG MET DE MONARCHIE

VOOR EEN SOCIALISTISCHE RADEN-REPUBLIEK     

Het koninkrijk is een illusie, een schijnbeeld van een maatschappij

waarin een steeds groter verschil is tussen de rijken en de armen  

De nieuwe streek van Geert Wilders

Geert Wilders, de koning van de vrijheid. Een man die het vrije woord verdedigd. Althans dat is wat de propagandamachine van Martin Bosma ons wil doen geloven. De Nederlandse belastingbetaler moet namelijk opdraaien voor de kosten van Geert's beveiliging. Terwijl Jan Modaal niet beschermd wordt door de staat, kan Wilders alles zeggen en krijgt politie bescherming. Zijn nieuwste stunt is het veranderen van de islamistische vlag van het Koninkrijk Saoedi-Arabië, een bondgenoot van het ''vrije democratische'' westen. Normaal staat op deze vlag in het Arabisch; Er is geen god behalve Allah en Mohammed is zijn profeet. Wilders maakt daar van; De islam is een leugen, Mohammed een crimineel, de Koran is vergif. Natuurlijk hoopt de PVV leider op rellen in de islamistische wereld om zo weer te kunnen tonen hoe ''minderwaardig'' moslims niet zijn. Voor dit soort streken betaald de Nederlandse belastingbetaler!  

Het Koninkrijk Saoedi-Arabië is een conservatief islamistisch koninkrijk, dat al jaren een trouwe vriend is van het westen. De koning van het Huis Saud is absolute heerser en zijn zonen vervullen belangrijke posten binnen de overheid. Zijn steenrijke familie beweert afstammeling te zijn van Mohammed, de profeet van de islamistische godsdienst. Op de vlag van Saoedi-Arabië staat in het Arabisch; Er is geen god behalve Allah en Mohammed is zijn profeet. De vlag is groen en heeft naast de islamistische tekst ook een zwaard!

Anders dan andere vlaggen wordt de vlag in Saoedi-Arabië gezien als heilig. De vlag mag nooit halfstok wapperen. Het beschadigen of vernietigen van deze vlag is een grote misdaad in de absolute monarchie. Nu heeft Geert Wilders besloten om deze vlag te bewerken, met de bedoeling om moslims flink te pesten. Dat is het doel van zijn PVV, om de moslims in Saoedi-Arabië woedend te maken. De dictator van de Partij voor de ''Vrijheid'' hoopt op flinke rellen, zoals toen met de rel rond de Deense cartoons over de profeet Mohammed!

Saoedi-Arabië lijkt heel modern, maar is een middeleeuws koninkrijk. De mentaliteit van het Huis Saud is behoorlijk ouderwets en theocratisch. Dat is vooral te zien aan de manier waarop mannen en vrouwen beoordeeld worden. Mannen mogen vrouwen slaan en meer dan één vrouw bezitten. Ook mogen mannen een vrouw doden als er spraken is van overspel. Vrouwen hebben zeer weinig rechten. Ze moeten zich bijna volledig bedekken en worden als vrouw niet gerespecteerd door de streng islamistische overheid!

Hoewel Wilders het recht op een mening heeft, is het weer typisch dat hij voor een streek kiest die tot woede zal leiden. Ondertussen biedt hij geen alternatief op de vreselijke neoliberale bezuinigingen van Mark Rutte en Diederik Samsom. Werklozen in Nederland krijgen te maken met dwangarbeid en arbeiders vrezen voor hun baan. Angst heerst en daar houdt het kapitalisme van. Want angst zorgt ervoor dat arbeiders niet snel durven te staken. Geert Wilders probeert de aandacht af te leiden van dit feit door zo'n streek uit te halen met maar één doel: De moslims van de Arabische wereld woedend maken. Dit heeft niets te maken met vrijheid van meningsuiting, dit is pesten!!

De bewerkte vlag van het Koninkrijk Saoedi-Arabië.

In het Arabisch staat er nu; 

De islam is een leugen, Mohammed een crimineel, de Koran is vergif!

Hier betaald de Nederlandse belastingbetaler voor!!

Dwangarbeid gaat door in Nederland

Werken voor je bijstandsuitkering, 36 uur in de week en dat niet voor het minimumloon of een CAO. Dwangarbeid in Nederland gebeurd en de verhalen zijn niet mis. Duizenden Nederlandse arbeiders worden geconfronteerd met dwang vanuit de gemeentes om een ''tegenprestatie'' te verrichten voor hun uitkering. Rechtse mensen juichten dit aan. Ze vinden het prachtig dat werkelozen gedwongen worden om dwangarbeid te verrichten. Dwangarbeid voor 36 uur per week, beneden het minimumloon en zonder CAO of arbeidsrechten. De gemeente Smallingerland dwong een arbeidster al vier keer om een ''contract'' te tekenen!

Naast dwang om te werken voor je uitkering is er ook dwang-therapie. Dit geld voor werkelozen die zich verzetten tegen dwangarbeid en door gemeentes ''werkweigeraars'' genoemd worden. Het wordt gekscherend “het wonder van Oss” genoemd. Die gemeente dwingt bijstandsgerechtigden “die niet willen werken” tot het volgen van cognitieve gedragstherapie. Na de therapeutische fase zou er opeens werk voor hen zijn, hoewel er landelijk gezien nog geen 100.000 vacatures openstaan voor maar liefst 700.000 werklozen. Door werklozen tot therapie te verplichten zou er als een duveltje uit een doosje werkgelegenheid ontstaan, die daarvoor nog niet bestond. Dat klinkt als een sprookje en dat is het natuurlijk ook. Dat wil zeggen: het komt voort uit de propagandamachine van de overheid, die werklozen opjaagt en onder druk zet!

Het verhaal van mevrouw Jolanda van Urk:

''In april 2012 werd ik aangemeld door de gemeente Smallingerland om een verplicht “reïntegratie”-traject te volgen bij het WSW-bedrijf Caparis. Er werd mij in eerste instantie verteld dat het voor een aantal dagdelen per week zou zijn, hetgeen bij nader inzien 36 uur bleek te zijn. Nadat ik had aangegeven de zorg te hebben voor een minderjarig kind waarbij ADHD is vastgesteld en die de nodige zorg en aandacht nodig heeft, werden de uren teruggebracht naar 32 uur per week.

Ik kreeg in eerste instantie een overeenkomst voor drie maanden, die na die periode werd verlengd met nog 6 maanden. Ik heb mij al die tijd volledig gemotiveerd ingezet, wat resulteerde in het feit dat ik een onbetaalde baan kreeg op de Schakel-afdeling, en onder andere ook fungeerde als aanspreekpunt voor de mensen met wie ik samenwerkte. Het was de bedoeling dat je door het traject uit zou stromen naar een betaalde baan, maar dat werd niet waargemaakt. Integendeel… er waren veel beloften die niet konden worden waar gemaakt, en ondertussen moet je hele dagen geestdodende en stompzinnige werkzaamheden verrichten op het niveau van mensen met een beperking. Werkzaamheden die op geen enkele wijze enige meerwaarde bieden bij het vinden van een betaalde baan.

Gelukkig vond ik na veel sollicitaties zelfstandig een baan bij de NDC Mediagroep. Ik kon daar in november vorig jaar beginnen. Met voldoende uren, zodat ik uit de bijstand was. Ik heb daar vervolgens gewerkt tot en met eind april dit jaar. Toen raakte ik mijn baan weer kwijt. Niet omdat ik niet voldeed, maar door een overname van het bedrijf en de daaropvolgende reorganisatie raakten driehonderd mensen hun baan. Waaronder ik helaas ook.

Daar sta je dan weer met lege handen, en geen inkomsten meer. Met lood in de schoenen ben ik weer naar de gemeente gegaan voor een WWB-uitkering. En dan zit je één week later weer bij Caparis. Terug bij af! Wederom een intakegesprek, en al die mooie praatjes die ik al eerder gehoord had. Weer een overeenkomst voor drie maanden. Die zijn ondertussen voorbij en onlangs werd mij de bekende verlenging van zes maanden voorgelegd die ik diende te ondertekenen. Anders zouden er sancties volgen op mijn uitkering. Dat kan ik mij uiteraard niet veroorloven en dus heb ik met tegenzin en onder protest ondertekend'' 

Jolanda van Urk, werkloze moeder! Lees haar volledige verhaal op www.doorbraak.eu

Mevrouw van Urk is niet de enigste werkloze die gedwongen wordt om lange uren te maken voor haar uitkering. In Nederland is het tegenwoordig normaal om dwang te gebruiken. ''Wie niet werkt, verdient geen geld'' brullen zowel rechtse als kapitalistisch linkse partijen. Vooral PvdA en GroenLinks doen dolgraag mee met deze dwangarbeid. Staatssecretaris Klijnsma promoot het ontduiken van het minimumloon, door werklozen te laten werken op plaatsen die ooit door betaalde arbeidskrachten werden bezet. Want een bijstandsuitkering is lager dan het minimumloon en dus goedkoper. Werkelozen die 30 tot 36 uur in de week gedwongen worden om werk te verrichten dat normaal gesproken door betaalde arbeidskrachten verricht werd. Hier zien we weer typische kapitalistische uitbuiting, waarbij de kanslozen gedwongen worden om voor een schijntje te werken. Dit heet dwangarbeid en het bestaat!

Werklozen in Nederland worden onterecht neergezet als ''lui'' en ''werkweigeraars''. Men doet alsof alle werklozen behoren tot de familie Flodder, een fictieve asociale familie uit de filmwereld. Heb je een bijstandsuitkering? Dan kan er ook streng gekeken naar je kleding. Een mooie jas is al meteen fout, heb je een huisdier dan moet dat weg. Want alles dat leuk is in het leven, mag jij als werkloze niet bezitten. Want dat kost geld en aangezien jij niet werkt verspil je gemeenschapsgeld. Om nog maar te zwijgen op het feit dat grote bedrijven nauwelijks belasting betalen!

Die worden natuurlijk niet aangepakt, want het bedrijfsleven zorgt voor werk. Althans dat is logica van de regering en alle kapitalistische partijen. In werkelijkheid geeft het bedrijfsleven niets om mensen. Alles draait om het maken van winst en als dat goedkoper elders kan, dan verhuist het kapitaal zeer snel. Daarom vinden de liberalen en (a)sociaal democraten dan Nederlandse arbeiders zich flexibeler moeten opstellen. Ze moeten tevreden zijn met lagere lonen en slechtere arbeidsvoorwaarden. Want de bedrijven moeten in Nederland blijven. Daarom doet de overheid ook niets tegen het feit dat grote bedrijven massief de belasting ontwijken. De lasten voor het bedrijfsleven moeten laag zijn, want dan komen er banen brullen de kapitalistische politici!

De asociale bezuinigingen zijn niet onvermijdelijk zoals de marktfundamentalisten beweren, als we tenminste het geld halen waar het zit en als we de politieke prioriteiten veranderen zodat mensen boven winst gaan!

• De invoering van een vermogensbelasting van 3 % op de 10 procent meest vermogenden levert jaarlijks 21 miljard euro op. 

• Van de grootste 20 bedrijven betalen er 15 geen cent vennootschapsbelasting. Als Nederlandse multinationals de reguliere 25,5 % vennootschapsbelating zouden betalen, levert dat jaarlijks 16 miljard op. 

• Het gelijk stoppen met de JSF en de 'politiemissie' in Kunduz levert 7,5 miljard op. 

• Door de hypotheekrenteaftrek voor een hypotheek boven de 350.000 af te schaffen en te beperken tot maximaal 42 % aftrek, wordt jaarlijks 7 miljard euro binnengehaald. 

• De invoering van twee extra belastingschijven van 62 % en 72 % over een inkomen van 100.000 en respectievelijk 180.000 euro brengt naar schatting 1 miljard per jaar op. 

• Het invoeren van een belasting op flitskapitaal – de duizenden miljarden waarmee er op de beurzen gegokt wordt – levert enkele miljarden op (maar liefst 57 miljard in de hele EU). En dat bij een tarief van slechts 0,1 procent. Bovendien zorgt dit ervoor dat de gokkers de economie minder makkelijk destabiliseren. 

• In heel Nederland staat 7 miljoen vierkante meter aan kantoren leeg en deskundigen voorspellen dat deze leegstand binnen vijf jaar zal uitgroeien naar ruim 10 miljoen vierkante meter. Veel kantooreigenaren houden lege kantoren in hun boekhouding omdat kantoren een hogere waarde hebben dan woningen. Door ze te dwingen om deze kantoren om te bouwen tot woningen en studentenkamers kan de woningnood worden bestreden en ontstaan er duizenden nieuwe banen. 

• Veel huizen en gebouwen in Nederland zijn niet geïsoleerd. Door deze te isoleren kunnen we het energieverbruik terugdringen en duizenden groene banen creëren!

Het is logisch dat de kapitalisten en hun politici hier niet akkoord mee zullen gaan. Zij zullen brullen dat ''werkgevers'' dan massaal op de vlucht slaan. Revolutionair socialisten vinden daarom dat de grootste bedrijven genationaliseerd moeten worden. De kapitalistische directeurs moeten vervangen worden door een democratisch gekozen directie. Deze directie mag niet meer verdienen dan het modale salaris van de onderneming. Bijvoorbeeld, als een modaal inkomen in een bedrijf 40.000 euro per jaar is. Dan mogen de leden van de directie niet meer dan 40.000 euro krijgen. De leugen dat niemand dan in de directie wil, is makkelijk te verslaan. Want het Argentijnse hotel Bauen wordt al 10 jaar bestuurd door een democratisch gekozen directie. Arbeiders zelfbestuur is te doen en werkt!

Het tweede witte terreur van de KMT

De Chinese Nationalistische Partij ook wel Kuomintang ( KMT ) is een conservatieve partij op Taiwan. Oorspronkelijk een linkse nationalistische partij, tegenwoordig conservatief rechtse en neoliberaal. De misdaden van Mao Zedong en zijn Chinese Communistische Partij kent bijna iedereen wel. Maar de misdaden van de KMT zijn minder bekend. Dat is logisch omdat onze media graag bericht deed over de misdaden van stalinistische regimes om zo het marxisme in een slecht daglicht te stellen. Echter over de massamoorden van het anticommunisme wordt weinig berichtgeving gedaan. Zeker als je bedenkt dat Taiwan ( Republiek China ) tot 1972 een bondgenoot van het westen was en gezien werd als de enigste legitieme overheid van geheel China! 

Het eerste witte terreur van de KMT vond plaats in 1927. Na de dood van de linkse Sun Yat-sen werd Chiang Kai-Shek leider van de Chinese nationalisten. De partij van Sun Yat-sen had een alliantie gevormd met de Chinese Communistische Partij. Op bevel van Moskou waren de communisten gaan samenwerken met de nationalisten tegen de krijgsheren. Maar Chiang Kai-Shek was felle anticommunist en moest niets weten van het linkse gedachtegoed van Sun Yat-sen!

Op 12 april 1927 vielen KMT soldaten de gebouwen van de CCP binnen in Sjanghai. Meer dan 500 communisten werden meteen vermoord en 5.000 ''verdwenen''. Vermoedelijk zijn die allemaal uiteindelijk gedood door de soldaten van Chiang Kai-Shek. In totaal werden 70.000 Chinezen vermoord, waarvan 50.000 lid waren van de CCP. Met deze massamoord op communisten begon de Chinese burgeroorlog die tot 1949 zou duren. Tussen 1937 en 1945 was er een staak het vuren, toen werkte Mao Zedong en Chiang Kai-Shek samen tegen de Japanners!

De eerste massamoord op Chinese communisten kwam totaal onverwacht. Slechts 10.000 communisten waren nog in leven na april 1927. Critici van de samenwerking tussen KMT en CCP hadden gelijk gekregen, echter niemand had kunnen voorzien wat de nationalisten van plan waren. Mao Zedong overleefde het witte terreur en zou de absolute leider van de CCP worden. Dat begon in 1931 toen hij voorzitter werd van de Chinese Sovjet Republiek, vier jaar later was zijn macht volledig en bepaalde hij wat er binnen de CCP gebeurde. Pas na Mao's dood in 1976 zou de partij weer ruimte krijgen voor debatten!

Na de capitulatie van Japan in augustus 1945, stonden de twee partijen weer tegen elkaar. Maar er was groot verschil. Het Chinese Volksbevrijdingsleger had veel steun onder de arme boeren. Hoewel het nationalistische leger meer soldaten had en betere wapens, kreeg het alleen steun van de rijken en de bourgeoisie in de steden. Veel boeren hadden echter genoeg van Chiang Kai-Shek wiens regering enorm corrupt was. De rijken waren echter blij met de corrupte overheid, want de KMT was zeer kapitalistisch en steunde de eigenaren van grote ondernemingen. Ook de VS was heel positief en gaf politieke steun aan Chiang Kai-Shek!

In 1946 hervatte de burgeroorlog zich. Al snel groeide het leger van Mao Zedong en Chiang Kai-Shek merkte dat hij slechtere kaarten had. Overal in China ontstonden opstanden tegen het KMT bewind. Met veel geweld sloeg de kapitalistische dictator alle opstanden neer. Bijzonder wreed was het neerslaan van de opstand op het eiland Formosa ( Taiwan ). Op 27 februari 1947 kwamen de Chinezen op het eiland in opstand tegen de KMT. Dit had verschillende oorzaken, maar een belangrijke oorzaak was mismanagement van de economie en corruptie. In augustus 1945, waren de nationalisten nog binnen gehaald als bevrijders, maar al snel groeide de haat tegen de corrupte nationalisten leiders die alle politieke en economische macht aan zich zelf gaven!

Terwijl het volk van Formosa steeds minder te eten had, werden duizenden kilo's aan voedsel verscheept naar het vasteland. Want de soldaten van het Nationale Revolutionaire Leger hadden eten nodig. Eind februari 1947 was de maat vol en het proletariaat kwam in opstand tegen de nationalistische bestuurders. De opstand begon toen politie agenten een theehuis binnenvielen en diens eigenaresse intimideerde. Toen de Chinezen de eigenares te hulp kwamen, schoten de politie agenten op hun. Een Chinees werd gedood en hiermee was de bom gevallen. Woedend over de politieke en economische situatie op het eiland kwamen duizenden in opstand!

Volkscomités werden opgesteld, democratisch gekozen en bestuurd door het werkende volk. De rechtse KMT zag het gevaar voor deze volks-opstand en sloeg met zwaar geschut terug. Duizenden werden gedood door de kogels van de nationalisten. Er wordt uitgegaan van minimaal 10.000 doden en maximaal 30.000 doden. De eisen van de volkscomités waren heel socialistisch van aard, daarom was de rechtse KMT ook zo bang voor deze opstand. Gouverneur Chen Yi verloor de controle over grote delen van het eiland. Wekenlang heerste het volk en werden democratische beslissingen genomen. Maar het Nationale Revolutionaire Leger kwam terug en vanaf 8 maart 1947, werden duizenden inwoners van Formosa vermoord door de soldaten van Chen Yi. Eind maart beval de gouverneur, dat alle politieke leiders die niet tot de KMT behoorde uitgeschakeld moesten worden. Ongeveer 3.000 leden van politieke organisaties werden opgepakt en geëxecuteerd!

Generaal dictator; Chiang Kai-Shek zei tegen de Amerikanen dat de opstand een ''communistische staatsgreep'' voorstelde. Tot 1987 was dit de officiële versie die ook gesteund werd door de Amerikanen. Schuld waren die '''smerige communisten'' van Mao Zedong, brulde de KMT leiders en het westen slikte dit als zoete koek. Dat de communisten iets met de opstand te maken hadden is grote onzin. Mao's leger was nog niet in staat om de nationalisten te verslaan in 1947. Pas in het jaar 1995 bood de hervormde KMT verontschuldigen aan voor de massamoord. Dictator Chiang Kai-Shek heeft nooit verontschuldigingen aangeboden. Hij vluchtte in 1949 naar Formosa en stichtte daar een anticommunistisch bewind, hij stierf in april 1975! 

In het westen staat het eiland bekend als Taiwan, terwijl het KMT bewind zich nog steeds de Republiek China noemt. Door de massamoord zijn er ethische spanningen ontstaan tussen de Taiwanezen en de Han Chinezen. Vooral de aanhangers van de Republiek China werden geminacht en gehaat door de ethische bevolking van het eiland. De 40 jarige anticommunistische dictatuur zorgde ervoor dat kritiek op de KMT verboden was, maar tegenwoordig staan er monumenten ter herinnering aan de massamoord van 28/2/1947!

Veel opstandelingen werden geboeid en geëxecuteerd 

Ongeveer 15.000 werden gedood in slechts 14 dagen!

Hypocriete PVV

De nationaal-conservatieve PVV is weer bezig. We weten allemaal dat de sekte van Geert Wilders mensen discrimineert op religie en ethische achtergrond. Nergens is dit duidelijker dan in de anti-islam houding van de PVV. De onderdanen van Den Leider noemen zich de ''Partij voor de Vrijheid'' maar in werkelijkheid willen ze de vrijheid van anderen beperken. Datzelfde geld voor mensen die als vluchtelingen naar Nederland komen. Daar heeft Sietse Fritsma ( PVV ) geen goed woord voor over. Vluchtelingen moeten maar elders naartoe vluchten, zoals naar Kenia of elders in Afrika vindt hij. Natuurlijk wordt een uitzondering gemaakt voor christenen, want dit ''volk'' mag wel binnen komen, moslims natuurlijk weer niet! 

De nieuwste bondgenoot van Wilders is het Franse Front National, een extreem rechtse nationalistische partij wiens oprichter tweemaal veroordeeld is voor racisme. Marine Le Pen is de leidster van deze bende nationalisten, haar vader Jean-Marie was jaren het gezicht van het Franse rechtse nationalisme. Anders dan haar extreem-rechtse vader is Marine minder radicaal. Maar dat maakt het Front National niet minder racistisch. Waar Franse nationalisten vroeger nog fel tegen joden, communisten en progressieve mensen waren, is hun nieuwe vijand anno 2013; de moslim. In Frankrijk wonen veel moslims, veel van Noord Afrikaanse afkomst. Net als in Nederland worden vele gediscrimineerd en de armoede onder gekleurde Fransen is hoger dan onder blanke Fransen!

De Partij voor de ''Vrijheid'' en het Front National willen gaan samenwerken om een eurosceptisch geluid te tonen tijdens de Europese Verkiezingen in 2014. Net als de PVV is het FN tegen de Europese Unie. Een hypocriete zet aangezien de partij van Marine Le Pen ooit een neoliberale partij was. Jean-Marie Le Pen steunde het neoliberalisme in de jaren 80, maar draaide helemaal bij na de oprichting van de EU. Le Pen's steun aan het neoliberalisme kwam puur vanuit zijn anti-socialisme. Maar na de val van de Sovjet-Unie viel de ''communistische'' vijand weg. Dus had Le Pen een nieuwe vijand nodig. Die vijand werd de Europese Unie en dus werd het FN een protectionistische partij. Ook Marine Le Pen wil de Franse kapitalisten klassen beschermen tegen buitenlandse concurrentie en met name willen ze dat Franse banen voor ( blanke ) Franse arbeiders blijven. Met economisch protectionisme weet het FN steun te winnen, zeker omdat de sociaal democraten van de Franse ''Socialistische'' Partij geen vinger uitsteken voor de Franse arbeidersklasse!  

Met vluchtelingen heeft de PVV een bijzonder probleem. In de ogen van Geert Wilders zijn alle buitenlanders gevaarlijk. Vooral Oost Europeanen, Roemen, Bulgaren en andere ''criminelen'' zouden makkelijk Nederland inkomen. Nederland kreeg kritiek van de EU toen Wilders een meldpunt opende waarin Nederlanders konden klagen over buitenlandse arbeidskrachten. Dat de PVV tegen de EU is, betekend niet dat ze tegen het neoliberale kapitalisme zijn. Wilders is een neoliberaal en had nooit problemen met het neoliberalisme. Zijn problemen liggen bij de vrije handel en de vrijheid van Europese volkeren om overal te wonen en te mogen werken binnen de EU. Want hij wil geen Oost Europeanen in Nederland hebben. Geen Polen, geen Bulgaren, Roemen of andere niet-westerse volkeren. Met Duitsers, Fransen en zelfs Hongaren heeft de PVV nooit problemen. Logisch ook want de vrouw van Geert Wilders is een Joodse Hongaarse!

Wilders heeft geen problemen met het feit dat kapitalisme mensen uitbuit, hij heeft problemen met buitenlandse arbeiders. Nu pleit Sietse Fritsma voor de afschaffing van het vluchtelingenverdrag van de Verenigde Naties. Nederland heeft dit verdrag ondertekend, een doorn in het oog van de nationalistische PVV, die geen ( islamistische ) vluchtelingen wil. Voor christelijke vluchtelingen maakt de hypocriete PVV een uitzondering. Want met het christendom heeft de sekte geen probleem!

Op gemeentelijk niveau doet de PVV alles om de bouw van Moskeeën tegen te gaan. Met leugens en discrimineerde opmerkingen, pleiten leden van de PVV tegen de bouw van gebedshuizen voor moslims. Die zouden namelijk allemaal ''geluidsoverlast'' veroorzaken en ''crimineel'' gedrag ondersteunen. Mensen worden opgeroepen om te demonstreren tegen de bouw van Moskeeën, de Partij voor de ''Vrijheid'' roept op om de vrijheid van moslims te beperken. Nergens is dit zo duidelijk als PVV'ers zich mobiliseert om de vrijheid van anderen te beperken!

Ook tijdens het debat over Zwarte Piet, stelt de PVV zich op als verdediger van de zwarte knecht. Propagandameester Martin Bosma zei dat Zwarte Piet bij Nederland hoort en dat je daar niet tegen mag zijn. Ook was de PVV aanwezig tijdens de demonstratie voor het behoudt van Zwarte Piet, toen een gekleurde vrouw werd bedreigd door veertig racistische demonstranten. Een dikke blanke man probeerde de vrouw ( die demonstreerde voor West-Papoea ) in elkaar te slaan. De veertig demonstranten riepen racistische woorden en juichte toen de politie de vrouw afvoerde. Niemand van de 360 andere aanwezigen tijdens de Zwarte Piet manifestatie, kwam de geleurde vrouw te hulp. Men keek ernaar en deed niets terwijl de racisten de vrouw intimideerde en insloten!

Op het gebied van subsidies is de sekte van Wilders ook heel hypocriet. Hoewel ze fel tegen subsidies zijn voor kunst, cultuur en andere ''linkse'' thema's, geeft de PVV wel 270.000 euro uit aan een eurosceptisch onderzoek. Wilders mocht subsidie geld daarvoor gebruiken minst het niet als campagne materiaal gebruikt wordt. Eens kijken of de PVV zich daar aan houdt. Dus ter informatie, subsidies voor kunst, cultuur en ''linkse'' thema's mogen niet, maar wel 270.000 euro uitgeven aan een eurosceptisch onderzoek! De hypocrieten!! 

Wat de Partij voor de ''Vrijheid'' het liefste wil. Een blank 

Nederland. De niet-blanke ''schapen'' moeten weg!

Socialisten slaan terug in de VS

Al bijna 100 jaar lukt het de anti-socialisten om de Amerikanen te vergiftigen met leugens en onwaarheden over het socialisme. Dat begon nog voor de eerste wereld oorlog met de oprichting van de Socialistische Partij van Amerika ( SPA ). Na de ondergang van het stalinisme werd gebruld dat socialisten niets meer te zoeken hadden in de politiek. Niemand had gedacht dat een revolutionair socialist nog een verkiezing kon winnen in de VS. Maar in de stad Seattle is het gebeurd. Kshama Sawant van Socialistisch Alternatief is gekozen in de gemeenteraad, voor het eerst sinds 100 jaar zit een revolutionair socialist in de politiek van de VS!

Er zijn veel socialistische groeperingen in de VS. Maar door onderling sektarisme en het vijandige klimaat blijven deze groepen meestal klein. Het is lastig om je als socialist uit te geven in de VS. Er zijn drie categorieën Amerikaanse socialisten op te noemen:

1) De stalinistische socialist. Deze socialisten steunen vooral anti-imperialistische landen zoals Cuba en Noord Korea en noemen die dan ''socialistisch''. Meestal noemen ze zich nog communisten in plaats van socialisten. Het zijn deze stalinistische socialisten die het socialisme een slechte naam geven. Volgens rechtse zenders zoals Fox News behoren namelijk alle socialisten tot het stalinistische kamp! 

2) De sociaal democraat. Deze gematigde socialisten willen geen socialisme. Ze noemen zich soms nog democratische socialisten, maar hun economische ideologie is het sociaal kapitalisme en niet het marxistische socialisme. Sociaal democraten in de VS werken grotendeels binnen de Democratische Partij en proberen die om te vormen tot een sociaal democratische partij!

3) De democratisch revolutionaire socialist. Voor deze socialisten is de democratie onscheidbaar van het socialisme. Socialisme zonder democratie is voor hun net als mensen zonder zuurstof. Sommigen zullen zich liever democratisch socialistisch noemen en andere weer revolutionair socialistisch. Het verschil tussen de stalinistische socialisten en de democratisch revolutionaire socialisten, is dat de anti-stalinistische socialisten een samenleving zonder dictatuur en kapitalisme steunen. Terwijl de stalinisten juist wel landen en regimes steunen die dictatoriaal van aard zijn!

De stalinistische socialisten/communisten zijn verenigd in de volgende politieke partijen;

- Partij voor Socialisme en Bevrijding. Steunt Cuba en is positief over de Sovjet-Unie.
- Communistische Partij van de USA. Een gematigde stalinistische partij, steunt de Democraten. 

Sociaal democraten hebben de volgende organisaties: 

- Sociaal Democraten USA. De ex-SPA, nu een sociaal democratische vleugel van de Democratische Partij!
- Democratische Socialisten van Amerika. Ontstaan door een fusie van socialisten en sociaal democraten!

Democratisch revolutionaire socialisten verenigde zich in de volgende partijen/groepen:

- Socialistisch Alternatief. Een trotskistische organisatie verbonden aan het C.W.I 
- Socialistische Partij van de USA. Een deel van de oude SPA die weigerde het sociaal kapitalisme te aanvaarden in 1972.

Ondanks de ondergang van het stalinisme, bleef het socialisme taboe in de VS. Rechtse kranten en televisie programma's, bleven maar brullen dat socialisme zou leiden tot ''totalitair'' communisme. Vooral het in 1996 opgerichte; Fox News is behoorlijk anti-socialistisch en beweert soms glashard dat de neoliberalen van de Democratische Partij, in werkelijkheid geheime socialisten zijn. Dat allemaal omdat sommige Democraten bepaalde sociaal democratische overtuigingen hebben. Fox News vindt echter dat iedereen die het kapitalisme wil hervormen meteen een ''gevaarlijke'' socialist moet zijn!

Het was voor socialisten bijna onmogelijk om gekozen te worden in een gemeenteraad of een parlement. De anti-socialistische propaganda in de jaren 80 en de ondergang van het stalinisme, werd keer op keer gebruikt om de grootste leugens te vertellen. Zo kregen de Amerikanen het beeld dat socialisten stonden voor een slechte economie en een dictatoriale staat. Ook zouden socialisten het atheïsme verspreiden en religie verbieden, als ze aan de macht zouden komen. Vooral in de jaren 50 werd dit beeld verkocht via stripverhalen over een Amerika onder socialisme. Rechtse christelijke organisaties waren best bereid om de anti-socialistische overheid te helpen in het zwart maken van de socialistische ideologie!

Zo werden de Amerikanen bijna 100 jaar opgevoed met anti-socialistische gevoelens. Nog steeds brullen de lakeien van het kapitalisme deze leugens. Maar de economische crisis en de groeide armoede hebben voor een omslag gezorgd. Met de komst van het internet is het nu mogelijk om iedereen toegang te geven tot alternatieve media. Media die niet dat brult wat de kapitalisten eisen. Ook beginnen Amerikanen na te denken en vooral onder jongeren is het socialisme niet meer iets puur negatiefs. 

Een persoon die een vuist zou maken tegen het kapitalisme en dwars tegen de stroom in ging was Kshama Sawant. Geboren in India kreeg ze al snel te maken met het kasten systeem. Haar familie behoorde tot de middenstand kaste, niet rijk en ook niet arm. Er werd van Kshama Sawant verwacht dat ze ook een leven zou leiden zoals dat was voorgeschreven voor haar kaste. Maar ze weigerde om te leven volgens het kastenstelsel. In 1994 studeerde ze af aan de Universiteit van Mumbai. Een paar jaar later trouwde ze met een Amerikaan en verhuisde naar de VS!

Aanvankelijk een persoon met kennis over computers, besloot ze om een studie te volgen in de economie. Ze deed dit om het kapitalisme te begrijpen en een antwoord te krijgen op haar vraag waarom er zo veel mensen in armoede leefde. Dankzij haar studie economie, werd Kshama Sawant een anti-kapitalist en een socialist. In 2006 verhuisde ze naar Seattle en vier jaar later kreeg ze het Amerikaanse staatsburgerschap. Ze mocht nu deelnemen aan verkiezingen, die gedomineerd worden door de neoliberale Democratische Partij en de conservatieve Republikeinse Partij!

In Seattle werd ze lid van Socialistisch Alternatief, de Amerikaanse afdeling van het Comité voor een Arbeiders Internationale. Ze kreeg bekendheid toen ze zich ging inzetten voor Occupy, een beweging die ontstond om de misstanden bij grote ondernemingen aan de kaak te stellen. Kshama Sawant participeerde in die beweging en pleitte voor een socialistisch alternatief op de partijen van het kapitalisme. Ze zei dat er nood is aan een nieuwe beweging, die erop uit is om de macht van het kapitaal te breken. Als lid van een anti-stalinistische socialistische organisatie had Sawant geen moeite om fel terug te slaan tegen de rechtse media, die beweerde dat ze voor een stalinistische dictatuur stond!

Om een socialistisch geluid te geven in de gemeenteraad van Seattle, besloot Kshama Sawant om mee te doen met de verkiezingen. Een politieke zelfmoordactie brulde de rechtse kranten, omdat Seattle een stad is waar de Democratische Partij oppermachtig is. De progressieve vleugel van de Democraten heerste in de stad en daar kon je als socialist niet tegen op, althans dat zeiden velen. Kshama Sawant moet het opnemen tegen een veteraan van de gemeentelijke politiek. Richard Conlin was a 16 jaar gemeenteraad lid en had de steun van de gehele Democratische Partij achter zich!

Maar de Democratische Partij had veel gezichtverlies geleden. Veel arbeiders waren wakker geworden uit de illusies die de Democraten predikte. Als het ging om te kiezen tussen arbeid en kapitaal koos de Democratische Partij altijd voor het kapitaal, voor de kapitalisten. Dit werd weer zichtbaar toen het hele kapitalistische establishment zich achter Richard Conlin schaarde. Een rechts magazine beweerde zelfs dat Kshama Sawant helemaal geen professor in de economie mocht zijn. Omdat socialisten anti-kapitalistisch denken hebben ze geen recht op studies in de economie, brulde dit rechtse magazine!

Het werd een moeilijke strijd, financieel gezien had Richard Conlin bijna 100.000 dollar mee te besteden dan Kshama Sawant. Conlin kreeg bijna 210.000 dollar van rijke donateurs en kapitalistische ondernemingen. Kshama Sawant weigerde om geld aan te nemen van kapitalisten en vertrouwde volledig op de arbeidersklasse. Dankzij donaties van gewone mensen, lukte het haar om 110.000 dollar binnen te halen!

In de stad Minneapolis deed ook een lid van Socialistisch Alternatief mee met de gemeenteraadsverkiezingen. Ty Moore, een jonge Amerikaan ging de strijd aan met de Democratische Partij en diens kandidaat; Alondra Cano. Moore had veel kritiek op het zogenaamde '''progressieve'' karakter van Cano, die gesteund werd door een lobby groep. Ty Moore weigerde elke steun van kapitalistische lobby groepen en voer op een onafhankelijk en duidelijke socialistisch profiel. Alondra Cano wist hem echter te verslaan, met 229 stemmen verschil!

Kshama Sawant en Richard Conlin gingen nek aan nek. In het begin leek de '''progressieve'' liberaal te winnen. Hij stond op 51% van de stemmen en Sawant op 49%. Maar nog niet alle stemmen waren gesteld en het werd zeer spannend. Op 16 november 2013 werd duidelijk dat Kshama Sawant met bijna 1700 stemmen voor stond. Richard Conlin besloot om te capituleren en gaf publieke toen dat hij verslagen was voor het eerst in 16 jaar tijd. Kshama Sawant heeft iets wonderbaarlijks gedaan, ze heeft een '''progressieve'' liberaal verslagen en bewezen dat socialistische idealen kunnen winnen in de Verenigde Staten van Amerika!

Wat Kshama Sawant ook anders maakt dan andere gemeenteraadsleden, zal haar weigering zijn om te genieten van een elitaire salaris. Gemeenteraadsleden in Seattle krijgen een salaris van bijna 104.000 dollar per jaar. Nog geen tien jaar geleden in 2003, was dat bedrag nog 71.000 dollar per jaar. Kshama Sawant weigert dit bedrag en zal leven op een modaal inkomen van ongeveer 40.000 dollar per jaar, zodra ze in de gemeenteraad zit. De rest van het geld zal gebruikt worden voor acties en sociale bewegingen. Socialistisch Alternatief in de VS, vindt dat vertegenwoordigers van het volk een modaal inkomen moeten verdienen!

In Nederland zou een revolutionair socialist ook steun kunnen winnen. Helaas is politiek links bij ons niet revolutionair socialistisch. De PvdA, GroenLinks en SP steunen het kapitalisme. De SP is dan wel een klassieke sociaal democratische partij, maar dat maakt haar nog niet meteen socialistisch. Revolutionair Socialistische Media vindt dat de SP geen socialistische partij meer is en daarom wordt de partij ook wel de ''Sociaaldemocratische'' Partij genoemd. De PvdA wil juist geld halen van zwakkeren en steunt volledig het neoliberale aanvalsplan van Mark Rutte. Nee, de partijen van de sociaal democratie willen geen socialisme!  

Kshama Sawant versloeg veteraan Richard Conlin!

1300 super rijken tegen 1,1 miljoen armen

De rijken in Nederland zijn weer rijker geworden. Ondanks de stijging in armoede en het feit dat veel arbeiders hun banen kwijt raken, zijn de elite van de kapitalistische klasse weer rijker geworden dan vorig jaar. Charlene de Carvalho-Heineken is de rijkste persoon van Nederland. Ze bezit een eigen vermogen van maar liefst 7.200.000.000 euro, zonder dat ze er veel voor hoefde te doen. Doordat de beurskoers dit jaar weer wat omhoog durfde te klauteren, werden haar aandelen meer waard en groeide haar vermogen. Dit is typisch voor de super rijken, weinig werken en toch rijk worden. Ook worden vele rijk door de winsten die geproduceerd worden door arbeiders, die tegenwoordig echter te horen krijgen dat hun lonen te hoog zijn en het met minder moeten doen. Daarom vinden revolutionair socialisten dat super rijken zoals Carvalho-Heineken geen recht hebben op miljarden euro's. Een maximum financieel bezit van 500.000 euro voor iedere Nederlander is voldoende, plus een maximum inkomen van 60.000 euro per jaar. Zo kunnen we voorkomen dat een rijke elite ontstaat die zich zelf verrijkt ten kosten van anderen!

Samen bezitten de super rijken van Nederland een eigen vermogen van 113,1 miljard euro. Dit geld zou heel goed gebruikt kunnen worden om de armoede in Nederland voorgoed af te schaven. Maar nee, het ligt in de handen van een zeer kleine elite die zich het recht neemt om rijk te zijn. Via rechtse politici krijgen wij arbeiders te horen dat ze het geld verdient hebben. Echt waar? Hebben mensen zoals Charlene de Carvalho-Heineken het verdient om 7,2 miljard euro te bezitten, terwijl jan modaal met een jaarinkomen van 40.000 euro bruto moet rondkomen?

Er leven maar 1300 super rijken in Nederland. Je mag je pas super rijk rekenen als je eigen vermogen hoger is dan 30 miljoen euro. Maar 1300 mensen in Nederland bezitten meer dan 30 miljoen euro eigen vermogen. Ondertussen leven 1,1 miljoen mensen in armoede en hebben moeite om rond te komen. Ter vergelijking; We hebben 1300 super rijken met een eigen vermogen van 113,3 miljard euro en bijna 1,1 miljoen mensen die nauwelijks kunnen rondkomen. Natuurlijk ligt de schuld bij de armen, zullen rechtse mensen zeggen. Want dat zijn de ''luie'' mensen die leven op de kosten van de maatschappij. Werkelijk? Mensen die naar de voedselbank moeten vinden dat leuk? 

Veel mensen die in armoede leven willen wel werken, maar worden niet aangenomen. Vaak omdat ze niet de juiste diploma's hebben of ze zijn te oud voor een kapitalist. Wie 50+ is in Nederland heeft al nauwelijks meer kans op een vaste baan. Zekerheid op werk bieden de kapitalisten niet, dit is een pure tactische zet om de werkende klasse in onzekerheid te laten. Onzekere arbeiders durven namelijk niet snel in opstand te komen voor betere lonen en arbeidsvoorzieningen. Dankzij de crisis kan het kapitalisme ook wel bezuinigen op loonkosten, door arbeiders te ontslaan en de werklast te verhogen voor de achterblijvers!

Revolutionair socialisten zijn tegen enorme rijkdom voor individuen. Een maximum inkomen van 60.000 euro en een maximaal persoonlijk bezit van 500.000 euro steunen we. Want het is gewoon niet eerlijk dat een zeer kleine groep mensen zoveel geld in bezit heeft, terwijl erg veel mensen in armoede leven en nauwelijks kunnen rondkomen. Deze groep mensen is de laatste 20 jaar neergezet als ''lui'' en ''uitkeringstrekkers''. Doordat sommigen misbruik maakte van de sociale zekerheid, gebruikt rechts nu alle middelen om werkelozen het leven moeilijk te maken. Wie niet wil werken moet maar leven zonder inkomen. Met ''willen werken'' wordt bedoeld, het aannemen van ieder werk, anders verdwijnt je uitkering. Je gaat maar werken voor minimumloon brullen de rechtse politici van PvdA tot VVD. Heb je nog geen werk, dan wordt je al snel verplicht om dwangarbeid te verrichten door 20 tot 30 uur in te week te werken voor de overheid. Dit zonder CAO en vaak ter vervanging van betaalde arbeiderskrachten die ontslagen worden ( onder het motto van bezuinigingen )!

Waarom is er nauwelijks verzet hier tegen? Omdat het rechtse gedachtegoed de laatste 23 jaar enorm dominant is geworden. Politiek links is hierin meegegaan vooral de sociaal democraten van de PvdA. GroenLinks is een brave kapitalistische partij geworden, alleen de SP zet zich nog in tegen dwangarbeid. Helaas is ook de ''Sociaaldemocratische'' Partij niet van plan om het kapitalisme af te schaven. De partij van Emile Roemer wil juist een ''menselijker en socialer'' kapitalisme. Ook is de SP niet meer tegen de monarchie, de NAVO en blijkbaar ook niet tegen de Europese Unie. Wel vindt de SP dat er minder Brussel moet komen, maar biedt geen socialistische alternatieven op de neoliberale EU!

Ook de afwezigheid van een arbeiderspartij speelt een rol. Vroeger stonden partijen zoals de CPN en PSP klaar om te demonstreren. Ook de SP was veel meer gericht op actie dan tegenwoordig. De ondergang van het stalinisme en de verrechtsing van de sociaal democratie, gaf het rechtse gedachtegoed een dominante positie in onze maatschappij. Logisch want er bestaan geen socialistische media. Er is geen grote socialistische krant of een socialistische omroep. Nu is er wel een omroep in de bouw genaamd de Socialistische Omroep, maar het is de vraag of deze omroep wel 50.000 leden kan winnen. Wie denkt dat de VARA nog links van aard is, moet eens kijken naar de salarissen van VARA presentatoren!

De kapitalisten zelf doen weinig werk. Het zijn de goedbetaalde directeuren en managers die de boel besturen. Rechts zegt dat directeurs en managers niet willen werken voor minder dan 200.000 euro per jaar. Het zijn echter ook diezelfde mensen die brullen dat de lonen van arbeiders te hoog zijn en dat we met minder moeten leven. Ondertussen weigeren die lakeien van de kapitalisten om voor minder dan 200.000 euro te werken. Veel top directeurs halen makkelijk de 500.000 of 1.000.000 miljoen euro binnen aan salaris!

Revolutionair socialisten willen dat de werkende klasse hun directie en management kiest. Dit systeem van arbeiders zelfbestuur werkt. In Argentinië wordt sinds 2003, het Hotel Bauen bestuurd door het personeel. Het hotel dreigde in 2003 failliet te gaan en de eigenaar wou alle arbeiders ontslaan. Die pikte dat niet en namen het hotel over. Ondanks leugens van rechtse kranten en de dreigingen van de kapitalistische staat, bleven de arbeiders de dienst uit maken. Nu 10 jaar later blijft het hotel winst maken en draait beter dan ooit. Dit bewijst dat de werkende klasse best in staat is om hun eigen directie en management te kiezen, daarvoor zijn geen kapitalisten nodig!

Een democratische planeconomie is mogelijk, ondanks de leugens en onwaarheden die rechts en kapitalistisch links verspreiden. De dictatuur van het kapitalisme zorgt voor ongelijkheid en armoede. In Nederland is de armoede nog niet duidelijk te zien, maar elders in de wereld wel. Alleen al in Griekenland en Spanje groeit de armoede enorm snel, vooral de jeugd werkeloosheid. Velen moeten daar leven op een inkomen van net 800 euro netto, terwijl de uitkeringen daar niet hoger dan 600 euro netto per maand zijn. De prijzen zijn in Griekenland niet lager dan in Nederland!

Tijdens de Miljonair Fair kunnen de super rijken genieten

van de nieuwste luxe producten. Alleen al de toegangskaarten
kosten 500 euro per persoon. Een smerig elitair feestje voor de
super rijken, terwijl 1,1 miljoen Nederlanders in armoede leven!

De Belgische PVDA+

Waar de Nederlandse Partij van Arbeid verantwoordelijk is voor neoliberale aanvallen op de levensstandaard van arbeiders, is de Belgische Partij van de Arbeid radicaal anders. Dit ligt vooral in de ideologische opvattingen van de Nederlandse PvdA en de Belgische PVDA+. In België is de PVDA+ ontstaan als een maoistische partij, dogmatisch en zeer stalinistisch. Terwijl in Nederland de PvdA ontstaan is door een fusie van gematigde socialisten, progressieve liberalen en linkse christenen. In die zin was de Nederlandse PvdA altijd al een gematigde sociaal democratische partij en de PVDA+ een revolutionaire partij!

De Belgische Partij van de Arbeid begon haar bestaan als een maoistische sekte in de jaren 70. Er waren in die tijd veel kleine groepen die het dogmatische maoïsme steunde. Mao Zedong was voor veel revolutionaire jongeren een held, omdat hij opstond tegen het reformisme in de Sovjet-Unie. Ter gelijk was het maoïsme een rebelse ideologie waar veel tieners in de ban van raakte. Vooral na 1968 werd het maoïsme populairder onder jongeren. In België werd in 1971 de groep; ''Alle Macht Aan De Arbeiders'' gesticht. AMADA beweerde een ''leninistische'' voorhoede organisatie te zijn, maar net als bij de meeste klassieke stalinistische partijen, werd het leninisme gebruikt als excuses om critici te royeren en alle macht te centraliseren in een al machtig partijbestuur!

Binnen maoistische sektes bepaalde leiding bijna alles. Hoe je moest leven, met wie je mocht wonen en met wie je mocht trouwen. De partijleiding bepaalde bijna alles en de individuele leden hadden bitter weinig persoonlijke vrijheid. Kritiek op de partijleiding was meteen kritiek op het almachtige ''marxisme-leninisme'', zo propagandeerde de leiders het. Uiteindelijk is het leven in zo'n totalitaire sekte niet vol te houden. De meeste jongeren die rond de jaren 70 lid werden van een maoistische partij, waren in de jaren 80 weer bekeerd tot het burgerlijke denken. Een jeugdzonde noemen ex-maoisten het nu, tot grote tevredenheid van het kapitalisme. Doordat de maoisten zo dogmatisch en totalitair dachten, werd het revolutionaire idealisme uit hun eigen leden gezogen!

AMADA was een maoistische organisatie en deed niet mee met verkiezingen. Die waren in de ogen van de leiding ''burgerlijk'' en de organisatie deed geen moeite om mee te doen met de verkiezingen. Het hoofddoel van AMADA was de socialistische revolutie in België en het installeren van een eenpartijstaat. Om dat te realiseren werd in 1979 besloten om de naam van AMADA te veranderen in Partij van de Arbeid. Generaal secretaris werd Ludo Martens, een dogmatische maoïst die geen tegensprak dulden. Van 1979 tot het jaar 2008, was Martens de absolute leider van de PVDA. Partijleden die tegen hem waren kregen te maken met intimidaties en het verwijt dat ze ''trotskistisch'' van aard waren. Helemaal volgens stalinistische principes werden critici geroyeerd. Meestal betekende dit sociaal isolement voor velen, omdat veel partijleden hun vriendenkring hadden opgebouwd binnen de maoistische organisatie!

Ludo Martens beschouwde de Sovjet-Unie als ''sociaal-imperialistisch'' een term die hij van Mao Zedong had. Toen de PVDA werd opgericht werden de gematigde stalinisten van de officiële communistische partijen neergezet als verraders en ''sociaal imperialisten''. Toen het stalinisme ten onder ging steunde de PVDA kritiekloos het regime van Fidel Castro dat opeens weer socialistisch van aard is. Dit terwijl Castro altijd een regime leidde dat volgens maoistische leer duidelijk ''sociaal-imperialistisch'' neergezet werd. Zeker omdat Castro soldaten stuurde naar Angola, terwijl de Volksrepubliek China juist een anticommunistische verzetsgroep ( FNLA ) steunde tegen de MLPA!

Ook Noord Korea kon op kriekloze steun rekenen. Ludo Martens bezocht Pyongyang en werd nog gefotografeerd met de bejaarde Kim Il Sung voordat die in 1994 overleed. Ook was Martens gek op het land Congo. Hij schreef verschillende boeken erover en was een vurige tegenstander van het totalitaire Mobutu regime. Toen die in 1997 over werd geworpen werd Ludo Martens persoonlijk adviseur van de nieuwe president. Zijn verblijf in Congo duurde maar vier jaar, want in 2001 werd de nieuwe president vermoord en Martens moest hals over kop vluchten, omdat veel Congolezen hem arrogant en racistisch noemde. Een oppositie lid zei over de Belgische maoisten leider; ”Hij is een triest geval. Hier in België stelt hij niets voor en in Congo maakt hij het mooie weer. Voor mij is hij een echte racist. Hij denkt dat hij de Congolezen alles kan wijsmaken, alleen maar omdat ze zwart zijn. Ik heb niets dan mispr ijzen voor die man''

Ondertussen lag het dagelijkse bestuur van de PVDA niet meer in de handen van Ludo Martens. Een nieuwe ster in het Centraal Comité was de hervormer Peter Mertens. Anders dan Martens was Mertens meer gericht op praktische zaken en minder dogmatisch dan de ''grote leider'' van de PVDA. Wel zou Peter Mertens typisch stalinistisch sektarisme vertonen door anti-stalinistische marxisten neer te zetten als ''contra-revolutionair''. Over de trotskistische Linkse Socialistische Partij had hij vijf foutieve stellingen:

Stelling 1: van de PS zou nog soelaas verwacht mogen worden én LSP beschermt de Parti Socialiste van Di Rupo en Onkelinckx

Stelling 2: de LSP steunde de omverwerping van het socialisme in Oost-Europa

Stelling 3: De LSP beschouwde het socialisme op een derde van de planeet als een obstakel dat uit de weg geruimd moest worden

Stelling 4: Het "virulent anti-communistische" CWI erkent niet dat het herstel van het kapitalisme in de Sovjetunie een nederlaag voor de arbeidersklasse was

Stelling 5: Het CWI en de LSP willen het socialisme in Cuba omver gooien

De Linkse Socialistische Partij reageerde natuurlijk op deze leugens in een artikel genaamd; 

Een antwoord op de PVDA. 

Met duidelijke taal toont de LSP aan hoe Mertens typische stalinistische leugens en onwaarheden gebruikt om de trotskistische beweging in een kwaad daglicht te stellen. Het is juist ironisch dat diezelfde Peter Mertens tegenwoordig partijleider is van de PVDA+ en het hele maoistische/stalinistische dogmatisme overboord heeft geworpen. 

Want in het jaar 2008 werd de ''grote leider'' van de PVDA ernstig ziek. Hij kon zijn taak als partijleider niet meer vervullen. Op het congres van de partij werd Peter Mertens gekozen tot nieuwe leider en hij begon meteen schoonschip te maken. De Partij van de Arbeid werd PVDA+ en wierp het stalinistische dogmatisme overboord. We zien hier overeenkomsten tussen de PVDA in België en de SP in Nederland. Ook de SP was ooit een maoistische partij en wierp dat dogmatisme, na de dood van hun ''grote leider'' overboord. In Nederland was Daan Monjé de ''grote leider'' van de Socialistische Partij tussen 1972 en 1986, na zijn dood nam de pragmaticus Jan Marijnissen het roer over!

Door de herstructurering van de PVDA+ en het verwerpen van het dogmatisme, werd de partij aantrekkelijker. Dit was goed te merken in 2010 toen de PVDA+ bijna 100.000 stemmen won bij de verkiezingen. Met ongeveer 4,600 leden is de Partij van de Arbeid+ de grootste radicaal linkse partij van België geworden!

Er zit echter ook een schaduwkant aan deze groei. Hoewel de PVDA+ nog beweert een marxistische partij te zijn, horen we hun nauwelijks praten over socialisme. Hun propaganda is beperkt tot sociaal democratisch taalgebruik. Wel blijft de partij steun verlenen aan Cuba en Noord Korea. Vooral over Noord Korea wordt nog gezegd dat daar de ''mens gerespecteerd'' wordt. Wij revolutionair socialisten moeten al walgen bij het aanzien van het concentratiekamp dat zich de DPRK noemt. Maar voor de PVDA+ is Noord Korea nog steeds een ''socialistische'' natie dat verdedigd moet worden tegen het Amerikaanse imperialisme. Hun steun aan dit misdadige regime is behoorlijk anticommunistisch en bewijst dat ondanks de hervormingen van Peter Mertens, men zich nog solidair voelt met totalitaire regimes. Dit doet de PVDA+ geen goed en zal alleen maar tegen de arbeidersbeweging gebruikt worden!

De website van de toen nog maoistische PVDA in het jaar 2001

Zeven jaar later zou het maoïsme/stalinisme verdwijnen!

Politiek links in Groot Brittannië

Het Verenigde Koninkrijk van Groot Brittannië ( Engeland, Schotland en Wales ) kent een sterke aanwezigheid van linkse partijen. Helaas is er door de jaren weinig eenheid gekomen. Dit ligt deels aan het sektarisch gedrag van zowel stalinistische als trotskistische partijen. Hierdoor weet de rechtse ''Arbeidspartij'' zich neer te zetten als de enigste echte linkse partij. Ook al zijn de sociaal democraten in het Verenigd Koninkrijk net zo rechts als de conservatieven van de de Conservatieve Partij.   

Revolutionair links is verdeeld in twee richtingen, je hebt stalinistische partijen en trotskistische partijen. De stalinisten minachten de trotskisten en de trotskisten minachten de stalinisten. Dit conflict is al bijna 100 jaar oud en gaat terug naar de Russische burgeroorlog en de opkomst van het stalinisme in de Sovjet-Unie. De stalinisten waren de aanhanger van Joseph Stalin, die zijn regime steunde en daarmee de totalitaire dictatuur die tot 1991 heerste in de Sovjet-Unie. De trotskisten behoorde tot de critici van Stalin en werden massief vervolgt en gedood door de Russische stalinisten. Zij waren verbonden aan Leon Trotsky, die in augustus 1940 vermoord werd door een stalinistische agent in Mexico!

Maar ook onderling zijn er sektarische conflicten. Binnen het stalinisme zijn ook richtingen die elkaar minachten en haten. Het stalinisme na Stalin's dood, werd minder dogmatisch en minder totalitair, dit tot woede van de klassieke stalinisten. Deze klassieke stalinisten minachten alle stalinistische communisten die niet 100% loyaal zijn aan de persoon Joseph Stalin. Terwijl de gematigde stalinisten juist vinden dat de klassieke stalinisten, zich dogmatisch opstellen en een slaafse loyaliteit hebben aan personen in plaats van aan idealen!

Stalinisten zijn echter niet de enigen met onderlinge conflicten. Ook binnen de trotskistische beweging zijn er verschillende meningen ontstaan. Zo zijn er aanhangers van de ''staatskapitalisme'' theorie. Deze theorie beweert dat de Sovjet-Unie geen planeconomie had, maar een staats-kapitalistische econome. De Britse; Socialistische Arbeiders Partij ( SWP ) is de partij die de theorie van het ''staatskapitalisme'' verspreid onder de trotskisten. Maar de orthodoxe trotskisten zien daar niets in. Die houden vast aan de leer van Trotsky, die zegt dat de Sovjet-Unie een gedegenereerde arbeidersstaat was en de stalinistische regimes, noemen ze misvormde arbeidersstaten!

Hoewel revolutionair links wordt gedomineerd door partijen vanuit de stalinistische/trotskistische hoek, zijn er ook partijen die een niet-leninistische vorm van het socialisme nastreven. Bijvoorbeeld de Socialistische Arbeidspartij ( SLP ). Deze partij werd in 1996 opricht door een bekende Britse vakbondsleider. De SLP is heel erg anti-EU en staat voor een socialistisch Brittannië dat zich los rukt uit de klauwen van de Europese Unie. In 2004 werden klassieke stalinisten geroyeerd uit de SLP. Bijna alle leden van het centraal comité en de hele partijafdeling in Yorkshire werd uit de partij gezet. Deze klassieke stalinisten stichtte toen de Communistische Partij van Groot Brittannië - Marxistisch-Leninistisch, een klassieke stalinistische partij die meer een sekte lijkt. Maar die sektes zijn ook te vinden bij het trotskisme. Neem bijvoorbeeld de Arbeiders Revolutionaire Partij ( WRP ). Deze partij nam geld aan van Muammar Gaddafi en dat voor een trotskistische partij, die zich juist kritisch hoort op te stellen tegen het Arabisch-nationalisme!

Andere niet-leninistische partijen zijn bijvoorbeeld de Communistische Arbeiders Organisatie. Deze partij behoort tot het linke communisme, een niet-leninistische stroming die de heerschappij van de arbeiders nastreeft, maar zonder een voorhoede partij zoals Lenin dat voor ogen had. Maar de overweldigde meerderheid van alle revolutionair linkse partijen steunen een leninistische interpretatie van het marxisme. Het verschil ligt vooral in hoe ze naar het verleden kijken. Stalinisten zien de Sovjet-Unie aan als socialistisch, terwijl trotskisten dat juist verwerpen. De stalinisten vinden dat landen zoals Cuba en Noord Korea kritiekloos gesteund moeten worden tegen het Amerikaanse imperialisme. De trotskisten geven echter kritiek op de eenpartijstaat en in het geval van Noord Korea, felle kritiek op de persoonlijkheidscultus van de twee Kim's!

De officiële Communistische Partij van Groot Brittannië bestond van 1920 tot 1991. Net als de meeste communistische partijen werd de CPGB opgericht net na de eerste wereld oorlog. Sovjet Rusland steunde de oprichting en bleef de partij tot 1991 steunen. De communisten probeerde samen te werken met de gematigde socialisten van de Arbeidspartij. Maar die waren behoorlijk anticommunistisch en de samenwerking tussen communisten en socialisten was niet bepaald vruchtbaar. In 1924 werd de partij het slachtoffer van een schandaal. Een brief vermoedelijk gestuurd door Grigory Zinoview, beweerde dat de CPGB bezig was met het infilteren van de Britse overheid. Dit leidde tot paniek bij de heersende klasse, die een anticommunistische heksenjacht opende. Later bleek dat de brief nep was, vermoedelijk gemaakt door anticommunisten om een heksenjacht te ontketenen tegen de CPGB!

Na de overwinning van Stalin in Rusland, werd de CPGB een loyale stalinistische partij. Trotskisten en critici van het stalinisme werden geroyeerd. In de jaren 30 probeerde de nu stalinistische communisten, arbeiders weg te lokken uit de officiële vakbonden. Die werden gedomineerd door de anticommunistische socialisten van de Arbeidspartij. De pogingen van de CPGB om rivaliserende vakbonden op te richten mislukte grotendeels. Lenin zei al dat communisten juist moeten werken binnen de bestaande arbeidersorganisaties, maar Stalin schilderde de sociaal democratische vakbonden af als ''sociaal fascistisch''. Pas toen Hitler benoemd werd tot rijkskanselier in Duitsland, gaf Moskou het bevel om Volksfronten op te richten met de sociaal democratie en de progressieve bourgeoisie. Trotsky bekritiseerde dit en zei dat de Volksfronten geen socialistische revolutie nastreefde en gewoon kapitalistisch van aard waren. Dat was logisch omdat de sociaal democraten en de progressieve kapitalisten allemaal in het kapitalisme geloofde!

Tijdens de tweede wereld oorlog moest de CPGB zich tegen de oorlog keren. Stalin zei dat de oorlog een imperialistische oorlog was. Dit veranderde echter op 22 juni 1941, toen de Sovjet-Unie aangevallen werd. Opeens waren alle communistische partijen voorstanders van de oorlog en steunde ze de geallieerden, die ze voor 22 juni nog beschuldigen van oorlogvoering en massamoord. Na de oorlog won de partij, twee zetels in het Huis van Lords, maar verloor die vijf jaar later mede door het anticommunisme dat heerste in het Verenigd Koninkrijk. De grootste klap voor de stalinisten kwam in 1956, toen veel partijleden de partij verlieten. Dit kwam door de Hongaarse opstand, die door de Sovjet-Unie werd neergeslagen. Veel Britse communisten konden dit niet steunen en verlieten de partij. Het was een zware klap voor de CPGB!

Maar de stalinistische partijleiding bleef dogmatisch de Sovjet-Unie steunen. Ook toen die in 1968, Tsjecho-Slowakije binnen viel. In de jaren 70 kwam het eurocommunisme op dat meer afstand wou nemen van Moskou en het stalinistische dogmatisme. Rond 1977 was het bestuur van de CPGB in de ban van het eurocommunisme, tot woede van de anti-revisionisten. Deze anti-revisionisten vonden dat de partij het marxisme-leninisme verraden had en daarom werd de Nieuwe Communistische Partij van Brittannië gesticht. Anders dan de CPGB was de NCPB juist klassiek stalinistisch en steunde niet alleen kritiekloos de Sovjet-Unie, maar ook de persoon Joseph Stalin!

In de jaren 80 waren de debatten tussen de euro-communistische partijleiding en de gebleven anti-revisionisten fel. Het verzwakte de partij, die toch al nauwelijks meer steun had onder het Britse proletariaat. In 1988 splitste zich weer een deel van de CPGB af en noemde zich Communistische Partij van Brittannië. De CPB begon haar bestaan toen kritische partijleden van de CPGB vonden dat de partijleiding door het eurocommunisme totaal de weg kwijt was. In een zekere zin hadden ze daar gelijk in. Het eurocommunisme was een doodgeboren kind, een wanhopige poging van het Europese stalinisme om afstand te nemen van de misdaden van de Sovjet-Unie, maar toch nog loyaal te blijven aan de principes van het ''socialisme in eigen land''. Toen de Jonge Communistische Liga in elkaar stortte en de krant van de CPGB failliet dreigde te gaan, besloten enkele kritische leden om een nieuwe communistische partij op te zetten!

Het einde voor de CPGB kwam in 1991. Met het verbod op de Communistische Partij van de Sovjet-Unie ( CPSU ) door Boris Yeltsin in augustus 1991, kwam ook een einde aan het bestaan van de Communistische Partij van Groot Brittannië. De laatste leidster van de partij was Nina Claire Temple, die ervan overtuigd was geraakt dat het marxistische socialisme geen kans meer had. Nu de CPSU vernietigd was en de USSR uit elkaar viel vond Nina Temple, dat de Britse communisten maar moesten capituleren voor de ''overwinning'' van het kapitalisme. Op het laatste congres van de CPGB werd besloten om de naam te veranderen in Democratisch Links, dat was op 22 november 1991. Deze sociaal democratische partij zou tot december 1998 bestaan!

Terwijl de stalinistische CPGB verging in een sociaal democratische partij. Groeide het trotskisme in Groot Brittannië. Anders dan de stalinisten, waren de trotskisten altijd tegenstanders geweest van Moskou en dus moeilijker om aan te vallen. De kapitalistische media had het geluk dat trotskisten veel sektarisch gedrag vertoonde en vaak splitste in kleine dogmatische groepen. Ideologische zuiverheid is bij veel trotskisten zeer belangrijk. Hierdoor ontstaan echter ook conflicten over wat nu wel ideologisch zuiver is en wat niet. Britse trotskisten probeerde na de tweede wereld oorlog een anti-stalinistische revolutionaire partij op te richten. De Revolutionair Communistische Partij bestond echter maar vijf jaar, omdat de Vierde Communistische Internationale besloot om de sociaal democratische arbeiders partijen om te vormen tot revolutionaire arbeiders partijen. Trotskisten moesten gaan werken binnen de sociaal democratie en die weer revolutionair socialistisch maken!

Er waren enorm veel debatten over het aansluiten bij de sociaal democratische partijen. Veel troskisten zagen geen heil in de sociaal democratie. Maar de wil van de Vierde Communistische Internationale stond boven dat van de nationale afdelingen. Dus moesten de trotskisten gaan werken binnen de sociaal democratie. Niet iedereen wou dat doen. Yigael Gluckstein was één van die trotskisten die niet lid werd van de sociaal democratische Arbeidspartij. Hij werd lid van de Socialistische Recensie groep die in 1960 de Internationale Socialisten werden. Gluckstein werkte toen onder een schuilnaam die hem bekendheid opleverde. Onder de naam Tony Cliff zou hij de geschiedenis ingaan als de oprichter van de Socialistische Arbeiders Partij! 

In 1977 waren de Internationale Socialisten van Tony Cliff, de grootste trotskistische groep in het Verenigd Koninkrijk. Met bijna 3.000 leden had de groep veel invloed op radicaal links en was groter dan menige maoistische groepen. Toen werd besloten om van de Internationale Socialisten een politieke partij te maken genaamd de Socialistische Arbeiders Partij ( SWP ). Cliff had weinig tijd voor hobby's. Net als Lenin werkte hij in zijn vrije tijd, alleen maar aan zaken gerelativeerd aan de SWP. Hij was de uitvinder van de Staatskapitalisme theorie en beweerde dat de Sovjet-Unie een kapitalistische economie had. Tony Cliff kreeg daardoor een slechte relatie met de orthodoxe trotskisten die vast hielden aan Trotsky's theorie van een degenereerde arbeidersstaat!

Toen de sociaal democratie haar draai naar rechts maakte, werd duidelijk dat de oude arbeiderspartijen niet meer socialistisch te maken waren. In 1991 werden trotskistische leden van de Britse; Arbeidspartij geroyeerd, waarna de sociaal democratie voorgoed de kant van het kapitalisme koos. De geroyeerde trotskisten waren lid van de Militante Tendentie, een revolutionair socialistische fractie van de Arbeidspartij rond het blad; Militant. Ooit was de hele Liverpool afdeling van de Arbeidspartij lid van de Militante Tendentie, tot grote schrik van het anticommunistische partijbestuur. Daarom werd ook besloten om alle revolutionair socialisten te royeren uit de Britse sociaal democratie!

Onder de naam; Militant Arbeid gingen de trotskisten verder. Uiteindelijk werd besloten om in 1996 hun groep om te noemen tot de Socialistische Partij. De SP maakt tegenwoordig deel uit van het Comité voor een Arbeiders Internationale, een groepering van trotskistische revolutionair socialisten uit meer dan 40 landen. In het Verenigd Koninkrijk zet de SP zich in voor een socialistische samenleving op democratische principes. Generaal secretaris van de Socialistische Partij is Peter Taaffe die al in de jaren 80 een bekendheid was binnen Militant! 

Een kleine groep trotskisten werkte nog binnen de nu neoliberale Arbeidspartij. Onder de naam Socialistisch Verzet proberen deze trotskisten om de Arbeidspartij weer socialistisch te maken. Volgens de Socialistische Partij zijn hun pogingen nutteloos, aangezien de sociaal democratie nu volledig kapitalistisch is en ook neoliberaal denkt. Daarom vindt de SP dat een nieuwe arbeiderspartij opgericht moet worden. Pogingen daartoe lopen echter steeds mis, mede door het sektarisch gedrag van de Socialistische Arbeiders Partij ( SWP ). De partij van Tony Cliff heeft de neiging om alles te willen bepalen. Ze gebruiken hun ledenaantal om hun zin door te drukken. Ook vindt de SWP dat je geen socialistisch programma moet gebruiken omdat dit de arbeiders zou afschrikken. De SWP is al vaker beschuldigd van sektarisch gedrag en niet alleen door de kapitalistische media. Bijna alle trotskistische groepen hebben ermee te maken gehad, dat SWP leden hun aantallen gebruiken om de wil van hun partij door te drukken!

In 2013 verlieten veel revolutionair socialisten de SWP na een verkrachtingsschandaal. Een jong lid had aangegeven dat ze verkracht was een ander lid. In plaats van naar de politie te gaan ( wordt niet vertrouwt door veel revolutionair socialisten in het Verenigd Koninkrijk ) ging ze naar de partijleiders, die een onderzoek instelde. Volgens onderzoek was er geen spraken van verkrachting wat niet goed viel bij veel revolutionair socialisten binnen en buiten de partij. Omdat de verdachte een belangrijk lid was, kwam er veel kritiek op het onderzoek. De partij gebruikte bureaucratische methodes om critici te mond te snoeren en sloot alle discussies over de verkrachtingszaak. Dit veroorzaakte een golf van woede binnen de SWP, waaraan de kapitalistische media graag deelnam. De rechtse tabloids zagen hun kans om revolutionair socialisten weer eens flink zwart te maken!

Het probleem bij de SWP is dat fracties niet toegestaan zijn. Alleen tijdens congressen mogen leden zich verenigen in fracties, die moeten echter allemaal ontbonden werden na de discussies. De SWP beroept zich op het leninisme, vrijheid van discussies maar eenheid in actie. Dit is echter foutief want Lenin verbood nooit fracties. Het fractieverbod kwam pas in 1921, mede door de Russische burgeroorlog. De SWP zit echter niet in een burgeroorlog en heeft geen rede om fracties te verbieden. Vermoedelijk worden fracties niet toegestaan om de macht centraal te houden bij de 20 leden van het centraal comité!  

Revolutionair links in Groot Brittannië is verdeeld. Zowel stalinisten als trotskisten zitten vast in sektarisch gedrag en ook onderling zijn er conflicten. Wel worden nog pogingen gedaan om revolutionair links te verenigen. Zo is er de Vakbond en Socialistische Coalitie genaamd TUSC. Hierin zitten zowel de SP als de SWP wat goed is omdat deze partijen het grootst zijn. Verder geven verschillende vakbonden steun aan TUSC. Helaas is het Britse proletariaat nog niet overtuigd. Dat is ook logisch omdat de Arbeidspartij nog door vele gezien wordt als een partij van de arbeiders. Het is de taak van revolutionair socialisten om de neoliberale sociaal democraten te ontmaskeren en te tonen dat een socialistisch alternatief mogelijk is!

Linkse eenheid, solidarteit, debat en actie

Dat zou mooi zijn als er niet zoveel sektarisme was!