De leninistische leer is verdeeld in twee stromingen. Beiden beweren dat ze eer aan doen aan het leninisme. USP-RSM zal aantonen waarom het trotskisme, de echte leninistische leer nastreeft en dat de stalinistische een misvormde totalitaire leer van Lenin voorstelt.
Vladimir Lenin had het nooit over leninisme. Daarom spreekt USP-RSM ook niet over leninisme, maar over revolutionair socialisme. Lenin's overtuigingen verschillen vooral met andere marxisten over de opbouw van een revolutionaire partij. Volgens Lenin moest een revolutionaire partij opgebouwd worden volgens de principes van het democratisch centralisme. Dat hield in dat er zo veel mogelijk gedebatteerd moest worden, maar dat de minderheid de besluiten de meerderheid moest uitvoeren. Na Lenin's dood zou het democratisch centralisme misvormd worden door Stalin. Het democratische accept kwam ter vervallen, democratisch centralisme werd bureaucratisch centralisme!
Het stalinisme ontstond na de Russische burgeroorlog. De eerste tekenen van bureaucratische misvorming traden op toen de communistische partij meer en meer taken van de Sovjets ging overnemen. Tijdens de burgeroorlog nam het politbureau van de partij de meeste politieke besluiten. Het Congres van de Sovjets verloor steeds meer bevoegdheden. Na 1922 domineerde de partij-bureaucratie van de Russische Communistische Partij, de nieuwe Unie van Socialistische Sovjet Republieken. De communistische partij was echter nog geen nest van elitaire bureaucraten, hoewel deze groep wel machtiger werd!
In 1923 merkte Leon Trotsky dat de bureaucratisering een groot probleem werd. Daarom werd de Linkse Oppositie opgericht. Trotsky richtte zich vooral op de Trojka van drie bolsjewistische leiders. Deze drie namen eind 1922 de politieke taken van Vladimir Lenin over. Die was door zijn ziekte niet meer in staat om Voorzitter van de Sovjet-Unie te zijn. Het waren Joseph Stalin, Lev Kamenev en Grigory Zinoview, die de machtigste personen van de Sovjet-Unie werden!
De centrale figuur van deze drie personen was Stalin. Hij manipuleerde de boel al vanaf het begin. Al tijdens de burgeroorlog konden Stalin en Trotsky het niet goed met elkaar vinden. De kapitalistische geschiedenis schrijvers beweren dat de strijd tussen Stalin en Trotsky een persoonlijke strijd om macht was. Dat klopt echter niet. Trotsky vocht niet zozeer tegen Stalin, maar eerder tegen diens bureaucratie. Want als generaal secretaris van de partij, had Stalin bijna ongelimiteerde macht!
Wel was Joseph Stalin als partijleider in staat om de bureaucratisering van de partij tegen Trotsky te gebruiken. Ook Lenin werd onder stalinistisch censuur geplaatst. Zijn kranten toonde alleen maar artikelen die door Stalin goedgekeurd waren. De ziekte Sovjet leider wist dat Stalin hem alleen dat liet zien, wat Stalin wou. Dus probeerde Lenin om terug te vechten. Echter in maart 1923 kreeg hij nog een hartaanval en raakte verlamd en stom!
Nu Lenin uitgeschakeld was kon Stalin verder gaan met het uitschakelen van Trotsky. De debatten in de partij gingen vooral over de opbouw van het socialisme in eigen land. Stalin vond dat de Sovjet-Unie geen internationale revolutie moest leiden. Men moest eerst socialisme in eigen land opbouwen. Trotsky zei dat Rusland daar niet klaar voor was, zelfs Karl Marx had niet verwacht dat de revolutie in het achtergestelde Rusland zou slagen. Volgens Trotsky was een internationale revolutie noodzakelijk. Maar voor Stalin was de mislukking van de revoluties in Europa heel gunstig. Zonder ideologische bondgenoten stond de Unie van Socialistische Sovjet Republieken niet bepaald sterk in haar schoenen!
Stalin kreeg steun van belangrijke bolsjewistische leiders. Van 1922 tot 1926 steunde Kamenev en Zinoview hem tegen de Linkse Oppositie. De Trojka steunde ook de markt economie die Sovjet-Rusland sinds 1921 bezat. Ze kregen hierdoor de steun van de Rechtse Oppositie. Deze rechtse bolsjewieken werden geleid door Nicolai Bukharin en waren voorstanders van een kapitalistische economie om Rusland sterk te maken!
In 1925 verloor Trotsky zijn post als volkscommissaris van het leger. Een slimme zet van Stalin, zo kon hij voorkomen dat het leger onder ''trotskistische'' invloed kwam. Nu het leger, staat en partij bijna volledig onder zijn controle stonden had hij Kamenev en Zinoview niet meer nodig. Die merkte in 1926 hoe ze buitenspel gezet waren. Ze probeerde met Trotsky een verenigde oppositie tegen het stalinisme te voeren. Maar Joseph Stalin was nu heer en meester over de communistische partij. In oktober 1927 werden Trotsky, Kamenev en Zinoview uit het Centraal Comité gezet. Toen de Verenigde Oppositie een demonstratie hield tegen deze daad werden de drie volledig geroyeerd uit de communistische partij.
De stalinisten zorgde er ook voor dat Nicolai Bukharin uit het Centraal Comité werd gezet. In 1929 waren de stalinisten volledig de baas in de Unie Wijde Communistische Partij. Om ervoor te zorgen dat kritische bolsjewieken meteen geroyeerd werden, besloot Stalin dat elke kritiek op de partijleiding verraad was aan het ''marxisme leninisme''. Vanaf dat moment noemde de stalinisten zich ''marxistisch leninistisch''. De trotskisten werden opgejaagd en opgesloten in de nieuwe Goelag kampen. Het waren de aanhangers van Trotsky die een speciale behandeling kregen in de concentratiekampen. Meestal waren dat martelingen en wrede pesterijen!
Arbeidskampen in de Sovjet-Unie bestonden al langer. Stalin maakte er speciale concentratiekampen van. Tussen 1922 en 1930 leefde slechts 30.000 gevangenen in deze arbeidskampen. De bewakers waren er fel op tegen dat deze gevangenen dwangarbeid moesten verrichten. Men vond het niet-socialistisch om mensen te dwingen om te werken. Pas in 1930 werden deze arbeidskampen omgebouwd tot de massieve Goelag kampen waar 14 miljoen Sovjet burgers opgesloten zouden worden. De huidige antisocialistische media beweert dat Lenin begon met de concentratiekampen. Dat is een leugen, wat het concept van concentratiekampen heeft Stalin van de Britten en niet van de inefficiënte arbeidskampen die onder Lenin bestonden!
In de jaren 30 voerde Stalin een heksenjacht op iedereen die zogenaamd ''trotskistisch'' dacht. Militairen, partijleden en arbeiders werden het slachtoffer van het Grote Terreur. Onder het motto van ''trotskistisch-fascistische'' misdaden werden honderdduizenden opgepakt en dood gemarteld door het Volkscommissariaat voor Binnenlandse Zaken ( NKVD ). Deze NKVD kreeg de taak om de Goelag kampen te bewaken en om jacht te maken op alle interne vijanden van de ''leninistische revolutie''. In werkelijkheid zaten de vijanden van Lenin in het Kremlin. Joseph Stalin persoonlijk bracht uren door met het onderteken van executie lijsten. Deze lijsten waren opgezet door NKVD leider; Beria!
In 1938 waren 800.000 Sovjet burgers opgesloten in de Goelag kampen. Meestal waren het communisten die zich tegen Stalin verzet hadden. Die pakte niet alleen hunzelf op, maar ook hun familie en vrienden. Wie bevriend was met een ''trotskistische'' verrader, kon ook op transport gezet worden. De angst voor de zwarte wagens van de NKVD was enorm. Zeker bij de jonge vrouwen van Moskou, want Beria gaf zijn NKVD agenten het bevel om jonge meisjes op te pakken en bij het langs te brengen. Beria verkrachtte zeker duizenden onschuldige meisjes en jonge vrouwen in de jaren 30!
Dat is het grootste verschil tussen stalinisme en trotskisme. Trotskisten zijn geen moordenaars en verkrachters. Ze zijn slachtoffer geworden van een terreur regime, omdat ze lijnrecht tegen de stalinisten durfde te staan en de vlag van Lenin hoog hielden. 600.000 communisten, inclusief trotskisten en zelfs loyale stalinisten werden vermoord tussen 1930 en 1953!
Ook in de communistische beweging toonde het stalinisme haar misdadigheid aan. Stalinistische knokploegen vielen anti-stalinistische communisten aan en mishandelen hun zwaar. Neem bijvoorbeeld de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij in Nederland. Deze anti-stalinistische partij was in 1935 ontstaan en verzette zich fel tegen het stalinisme. Hierop vielen knokploegen van de Communistische Partij van Nederland de leden van de RSAP aan. De burgerlijke politie deed er nauwelijks iets tegen, die vond het best dat de CPN haar concurrentie uit de weg ruimde. In Spanje werd de leider van de Arbeiders Partij van de Marxistische Eenheid opgepakt en na martelingen vermoord door de stalinistische NKVD. Inderdaad, Stalin's NKVD zat zelfs in Spanje waar ze jacht maakte op anti-stalinistische marxisten!
Na de tweede wereld oorlog was het stalinisme oppermachtig en het trotskisme bitter zwak. Dat is altijd zo gebleven. Met dwang en terreur wisten de erfgenamen van Joseph Stalin, 40 jaar lang aan de macht te blijven. Echter er waren momenten waarop het proletariaat zich verzette. Bijvoorbeeld in Oost-Duitsland in 1953, Hongarije 1956 en Tsjecho-Slowakije 1968. Ook in Polen kwamen de arbeiders in 1981 in staking. Hierop werd een militair regime ingeschakeld die de staking met geweld beëindigde. Polen wou tot 1989 een stalinistisch militair regime hebben!
Het trotskisme kon zich echter niet verenigen. Al in de jaren 50 splitste zich de Vierde Internationale op. In de jaren 60 verenigde zich enkele trotskistische groepen tot een nieuwe Vierde Internationale. Echter tegenwoordig zijn bijna 20 internationale trotskistische groepen actief. De grootste zijn de her opgerichte Vierde Internationale, de Internationale Socialistische Tendentie en het Comité voor een Arbeiders Internationale. Er zijn ook verschillende trotskistische opvattingen. Bijvoorbeeld, de leden van de Britse; Socialistische Arbeiders Partij geloven dat de Sovjet-Unie een staats-kapitalistische economie bezat. De leden van de Britse; Socialistische Partij volgen de orthodoxe trotskistische leer en blijven vast houden aan het concept van een misvormde arbeidersstaat in de Sovjet-Unie!
Een groot probleem bij trotskisten is sektarisch gedrag. Ook bureaucratisch centralisme wordt nog wel eens toegepast binnen een trotskistische partij. Hoewel ze beweren democratisch centralistisch te zijn, blijkt in de praktijk dat de leiders van een trotskistische partij soms stalinistische methodes gebruiken. Dat maakt een anti-stalinistische trotskistische partij heel hypocriet in de ogen van arbeiders. Hun sektarisch gedrag is meestal het resultaat van onenigheden tussen charismatische leiders. Vaak gaan de conflicten over persoonlijke standpunten, die dan weer niet-trotskistisch genoemd worden door een oppositie fractie. De Britse; Socialistische Arbeiders Partij ( SWP ) krijgt vaak kritiek van niet-SWP marxisten. In de laatste 23 jaar zijn veel goede marxisten uit de SWP gestapt, omdat ze genoeg hadden van de centralisatie van alle macht in een zeer klein politbureau, die gehoorzaamheid eiste zonder democratische debatten te voeren!
Na de val van het stalinisme zijn de communistische partijen grotendeels vergaan. Wat over bleef is zozeer verrechtst dat ze nauwelijks revolutionair zijn. De stalinisten doen zelfs mee met kapitalistische regeringen, zoals in Italië waar de Heropgerichte Communistische Partij deel werd van een centrum-linkse regering. Ook in Nepal kozen de maoistische stalinisten voor een kapitalistisch bestuur en geen socialistische raden-democratie. In Vietnam en China hebben de communistische partijen een markt economie toegestaan. Socialistisch waren deze landen toch al nooit, staats-kapitalistisch kun je ze nu noemen!
In Rusland heeft het trotskisme ondanks de val van het stalinisme weinig steun gevonden. Het blijven de stalinisten die de communistische beweging leiden. De Communistische Partij van de Russische Federatie eert Joseph Stalin, maar ook moeder Rusland en de markt economie. Maar het zijn vooral ouderen die nog met Stalin portretten lopen. Oude mensen die in de steek gelaten werden door de kapitalistische contrarevolutie. Voor deze groep leek het stalinistische tijdperk een gouden eeuw. De stalinisten spelen in op hun verlangens naar de tijden van sociale zekerheid, maar als het gaat om Rusland vs de buitenwereld dan kiezen de stalinisten altijd voor moeder Rusland!
Revolutionair Socialistische Media heeft genoeg bewijzen om het stalinisme te minachten en te bevechten. Het trotskisme is geen dogma, net zoals het marxisme. Het is een rode draad om de wereld te begrijpen. Voor stalinisten zijn de werken van Marx, Lenin en Stalin een heilig boek. Een soort Bijbels waar ze iedere tekst moesten leren. Dat dogmatisme is precies waar revolutionair socialisten zich niet mee bezig moeten houden. Socialisme bereik je niet door marxistische boeken uit je hoofd te leren. Socialisme bereik je pas als de meerderheid van alle mensen een ontwikkeld klassenbewustzijn heeft. Dat is de taak voor revolutionair socialisten om te ontwikkelen!
