Aanhangers van het kapitalisme brullen graag dat India bewijst dat ook in een democratie, socialisme niet kan werken. Want India is een democratie en had een planeconomie. Dat uiteindelijk ook hier de markt economie ingevoerd werd, bewijst volgens hun dat het socialisme niet kan werken en dat alleen marktwerking in staat is om welvaart te produceren.
Op het punt van welvaart hebben ze niet ongelijk. India is in 23 jaar enorm welvarend geworden. Jammer genoeg ligt die welvaart bij een kleine Indische elite en blijven de meeste arbeiders arm. Toch doet de neoliberale propagandamachine goed werk, overal brullen rechtse economen dat het socialistische tijdperk in India verantwoordelijk is voor de armoede en de enorme sociale ongelijkheid. Ook tegenwoordig brullen de rechtse partijen dat de bureaucratie nog een groot probleem is en dat men meer moet privatiseren!
De mislukking van de planeconomie lag niet in het plannen of het staatsbezit van bedrijven. De oorzaak lag in de stalinistische overtuiging dat de staat de economie moest besturen. Met staat wordt een kleine groep planners bedoeld. Deze kleine groep moet de hele economie van het land besturen. In een primitieve samenleving is dat te doen, maar in een complexe maatschappij met miljoenen mensen, kunnen deze planners geen overzicht houden. Verder was de staats-bureaucratie een enorme rem op de planeconomie. Bedrijven moesten verschillende staats-instellingen om toestemming vragen voordat ze iets mochten bouwen of uitvoeren!
Het Indisch Nationaal Congres was een burgerlijke linkse partij. Een klassieke sociaal democratische partij die nadruk legde op staatsbezit en nationalisatie van de economie. Echter het INC was geen aanhanger van een raden-democratie en ook arbeiders-zelfbestuur werd niet ingevoerd. In plaats daarvan moesten staats-bureaucraten de genationaliseerde bedrijven besturen. India's enorme bevolking speelde ook een problematische rol. De staats-bureaucratie waren niet in staat om de armoede en de sociale ongelijkheid te beëindigen.
Tot de jaren 80 mochten buitenlandse bedrijven zich niet vestigen in India. Buitenlandse producten waren duur door de hoge belastingen die men moest betalen. De Indische staats-bureaucratie deed aan protectionisme om haar eigen economie te beschermen. Dat viel niet in de smaak van de opkomende neoliberale wereldleiders zoals Ronald Reagan. De Amerikanen waren al niet blij met de houding van India tegenover de Sovjet-Unie. Want India had goede banden met de Sovjet-Unie tot ongenoegen van het westen!
Een belangrijke Indische leider die zich pro-neoliberaal opstelde was Rajiv Gandhi. Deze kleinzoon van de bekende Mahatma Gandhi, keerde zich tegen het zogenaamde ''Indische socialisme''. Hij was ook tegen het protectionisme en vond dat India meer kapitalistisch moest worden. In 1984 na de moord op Indira Gandhi werd hij premier van het land.De VS en het neoliberalisme wisten de jonge Rajiv te overtuigen om de vrije markt economie in te voeren. Rajiv kreeg daarbij steun van het bedrijfsleven die snakte naar neoliberale hervormingen!
De neoliberale hervormingen waren onpopulair bij het volk. Die wouden geen neoliberalisme, echter het Indisch Nationaal Congres onder de leiding van Rajiv Gandhi zette door. In 1987 kwam men er achter dat premier Rajiv corrupt was en steekpenningen had aangenomen van machtige bedrijven. Dit leidde tot een enorme verkiezingsnederlaag in 1989, wat ook meteen het einde was voor de politieke carrière van Rajiv Gandhi. Een nationaal front van oppositie partijen greep de macht en maakte een einde aan de absolute heerschappij van het INC!
In de jaren 90 werden massieve privatiseringen doorgevoerd. Met de ondergang van de Sovjet-Unie en het stalinisme, verrechtste het INC van een sociaal democratische partij in een neoliberale partij. De partij ontdeed zich van haar protectionisme en adopteerde een kapitalistisch programma tot grote vreugde van de VS en Europese kapitalisten!
De gesloten Indische economie werd geopend. Duizenden westerse bedrijven maakte dankbaar misbruik van de lage lonen en de kinderarbeid. Zelfs nu in 2013 werken nog veel kinderen in verschillende bedrijven. Ondanks dat westerse landen brullen dat ze tegen kinderarbeid zijn, profiteren elke dag duizenden westerse bedrijven van kinderarbeid in India!
Door deze opening groeide een middenklasse. Deze kleine elitaire groep Indische ondernemers heeft het goed en heeft een westerse levensstijl. Echter 65% van alle Indische arbeiders leeft van minder dan 2$ per dag, 35% leeft zelfs in bittere armoede. Dit is het resultaat van de neoliberale hervormingen die slechts goed waren voor een kleine elite!
Een echte planeconomie eist iets wat India, China en de Sovjet-Unie niet bezatten. Arbeiders-zelfbestuur en een raden-democratie. Zowel India, China als de Sovjet-Unie waren bureaucratische landen met een enorme laag parasieten ( bureucraten ) die alles wouden bepalen. De werkende klasse moest aan hun gehoorzamen en had geen democratische inspraak. In India mocht men maar eens in de vier jaar stemmen, daar kwam nog eens bij dat de stalinistische; Communistische Partij van India niets deed om een socialistische revolutie te bevorderen. Erger nog ze steunde de politiek van het INC en riepen niet op tot een socialistische revolutie en een raden-democratie!
Toen het neoliberalisme in de jaren 80 opdook, dachten vele dat het kapitalisme een beter alternatief leek dat het zogenaamde ''socialisme'' van de heersende staats-bureaucratie. Na de val van het stalinisme en de verrechtsing van het INC, zagen de miljoenen arbeiders geen alternatief en geen hoop op een betere toekomst. Sinds 1989 gaan de verkiezingen alleen nog om ''wie dient de markt het beste''. De strijd gaat dan tussen de conservatieve partij en de neoliberale; INC!
We ontkennen niet dat een groep Indische arbeiders het beter heeft gekregen. De huidige generatie jongeren met een goed diploma heeft betere kansen op de arbeidsmarkt dan vroeger. Maar herkomst speelt een grote rol. Als je geboren wordt in een armoedig gezin en geen geldt hebt voor een hogere opleiding dan kun je het wel vergeten. Het kasten systeem bestaat nog steeds, ondanks de propaganda van de bourgeoisie dat dit systeem afgeschaft is.
Dat is precies wat India, China en de Sovjet-Unie verenigde. Alle drie landen hadden een kasten systeem. In China en de Sovjet-Unie had je alleen goede kansen als je geboren werd in een gezin van een hoge partijbons. In India gelde diezelfde voorwaarden. Opklimmen door prestaties was nauwelijks mogelijk. Dat is precies wat een kasten systeem inhoudt. Ook in 2013 leven miljoenen Indische jongeren nog in bittere armoede. Hun ouders hebben geen geld en geen goed bestaan. Het neoliberalisme heeft hun geen beter leven gegeven.
De groei van de Indische economie is vooral aan de laag loon arbeid te danken. De rijken kapitalisten profiteren van de lage lonen die ze betalen. Elk jaar worden luxe huizen gebouwd voor de nieuwe rijken, met zwembaden en sauna's. Vaak is het zo dat een paar honderd meter achter deze villa's, miljoenen mensen wonen in krottenwijken. Terwijl de kinderen van de elitaire bourgeoisie in mooie auto's naar school gaan, moeten kinderen uit de krottenwijk lopen!
Politiek links in India speelt echter een smerig rechts spel. Het INC heeft haar linkse veren ingeruild voor neoliberaal teer. De Communistische Partij van India in West Bengal voerde jaren een neoliberaal beleid en uiteindelijk werd de partij zelfs weggestemd. West Bengal was jarenlang een communistisch bolwerk, totdat een rechtse partij aan de macht kwam. Wat was de oorzaak voor deze ondergang van de communistische partij? De CPI voerde de laatste 23 jaar geen socialistische politiek en uiteindelijk zagen de arbeiders geen verschil tussen de ''communisten'' en de rechtse oppositie!
Met het verraad van het Indisch Nationaal Congres aan de arbeiders, is het zeer belangrijk dat een nieuwe arbeiderspartij opgericht wordt. De Communistische Partij van India is niet te vertrouwen en blijft vastzitten in stalinistische opvattingen. Ondertussen vechten de radicale maoisten, een bloedige oorlog tegen de heersende bourgeoisie. De Communistische Partij van India ( Maoïstisch ) is illegaal en wil een gewapende opstand van arbeiders en armen tegen het kille neoliberale regime. De maoisten hebben ongeveer 15.000 strijders, die aanslagen plegen op Indische politie en leger eenheden!
Een gewapende opstand is echter contraproductief en versterkt alleen de staats repressies. Wat de Indische arbeiders nodig hebben is een partij voor hunzelf. Een partij die draait op een socialistisch programma. Zo'n socialistisch programma houdt in dat de welvaart van het land, eigendom is van iedereen en niet van een kleine elite. Zo'n arbeiderspartij kan met duidelijke socialistische taal, de stemmen van de arbeidersklasse en de armoede klasse winnen!
.jpg)
65% van alle Indiërs leeft van 2$ per dag!
37% leeft in bittere armoede, zoals hierboven te zien is
