Overheid loop miljarden mis door inefficiënte belastingsdienst

De Nederlandse overheid die asociale bezuinigingen wil doorvoeren, loopt jaarlijks zeker 3,5 miljard euro mis doordat de belastingsdienst niet in staat is om dit geld op te eisen. Door de enorme werkdruk en het management van de belastingsdienst zijn arbeiders vaak verplicht om bepaalde zaken links te laten liggen. Ook de harde werkdruk is een oorzaak voor het feit dat vele fraudeurs wel herkend worden, maar niet aangepakt worden. Veel dossiers zouden niet behandeld worden omdat te weinig mensen met te veel werk zitten. Dit terwijl de belastingsdienst al 22 kantoren moet sluiten wegens bezuinigingen die Mark Rutte door voert bij de overheid! 

Ze zeggen dat er geen geld is en dat men moet bezuinigen. Dat is de logica die het kapitalisme al jaren gebruikt om mensen aan hun kant te houden. In werkelijkheid is er geld genoeg, neem die 3,5 miljard euro per jaar aan fraudeurs die niet aangepakt worden. Of neem internationale bedrijven die via bureaucratische regeltjes, maar heel weinig belasting betalen in Nederland. De grootste bedrijven in Nederland bezitten genoeg geld om ons uit de crisis te helpen, het probleem is echter dat onze politiek daar niet aan komt. Nee, ze willen aan ons geld komen en niet aan het geld van de groot kapitalisten! 

Mark Rutte, Diedriek Samsom, Alexander Pechtold, Geert Wilders en andere neoliberale politici willen het geld halen door te bezuinigen. Al onder Jan Peter Balkenende sprak men alleen maar over bezuinigingen  eigenlijk spreekt de Nederlandse overheid al sinds Paars 1 van Wim Kok over bezuinigingen  Allemaal in de naam van efficiëntie en marktwerking. 

Door de bezuinigingen bij de belastingsdienst wordt de Nederlandse overheid nog inefficiënter.  Zonder de sociale controle op fraudeurs is de kans groot dat vele met hun fraude er mee weg komen. Mark Rutte snijdt zich zelf in het vlees, maar dat wil hij niet toe geven. Nee, hij snijdt liever in de AWBZ en andere sociale zekerheden, zodat die het extra moeilijk krijgen. Want het bedrijfsleven moet met rust gelaten worden, dat is hoe een neoliberaal denkt! 

Hypocriete PVV tegen bezuinigingen?

De rechtse Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders doet een wanhopige poging om zich te distantiëren van de bezuinigingen.   Dit terwijl de PVV een neoliberale partij is, die de kapitalisten in Nederland goed van dienst wil zijn. Neem bijvoorbeeld de privatiseringen van het openbaar vervoer in Den-Haag, die de PVV ooit steunde. Verder gelooft de PVV niet in uitkeringen en cultuur, dat zijn linkse hobby's die afgeschaft moeten worden. Dat geldt trouwens ook voor Artikel 1 van de grondwet die de PVV wil afschaven! 

Het vertrouwen in Geert Wilders neemt af, zeker nadat zijn partij geen kapitalistische regeringsverantwoordelijkheid wou nemen. Terwijl de PVV altijd een rechts kabinet wou in Nederland. Ze kregen die kans, maar haakte op het laatste moment af. Want de rechtse populisten wouden niet afgestraft worden voor de asociale politiek, die Mark Rutte gevoerd zou hebben met PVV steun. Geert Wilders trad niet toe tot het kabinet Mark Rutte 1, maar gaf alleen gedoogsteun. Zo hoefde Wilders geen verantwoordelijkheid te dragen, maar kon toch heel wat rechtse standpunten steunen!

De kiezers waren echter niet meer zo pro-PVV als in 2010. Bij de verkiezingen van november 2012, verloor de PVV negen zetels en kwam op 15 uit. Dit was een flinke nederlaag voor de rechtse populisten, die dachten dat met hun anti-EU propaganda ze de kiezer aan hun kant konden houden. Nee, de steun van de kiezers ging uit naar twee iconen. Een neoliberaal icoon en een minder neoliberaal icoon. Uiteindelijk ging de strijd alleen nog tussen twee mannen en niet eens meer om idealen. De media maakte er een twee strijd van, tussen VVD leider Mark Rutte en PvdA leider Diederik Samsom. Wij revolutionair socialisten wisten echter dat de PvdA toch met de VVD zou samenwerken om het kapitalisme van dienst te zijn!

Nu het kabinet Mark Rutte 2 voor veel sociale ellende gaat zorgen neemt de onzekerheid en de woede toe. Als de SP en de FNV geen actie ondernemen en mensen mobiliseren, dan kan de PVV dat doen. Door de afwezigheid van een sterk links alternatief, kunnen rechtse populisten hun verloren terrein weer terug veroveren. Want er zijn genoeg mensen die nog wel luisteren naar de PVV, vooral als het gaat om buitenlanders, de EU en de Islam. Want buitenlanders wil de PVV alleen in Nederland hebben, als ze niet-islamistisch zijn, pro-westers denken en natuurlijk hoogopgeleid zijn!

De Socialistische Partij heeft een historische kans om weer op kracht te komen. Echter wanneer Emile Roemer vast blijft zitten in sociaal democratisch taalgebruik, zal er niets veranderen. Je bereikt niets door te praten over centrum-linkse kabinetten met de PvdA en al helemaal niet door je kritiek te beperken tot het parlement. Wat nodig is zijn acties, stakingen en massieve demonstraties. De FNV moet daar ook een belangrijke rol spelen. Want de vakbonden moeten de arbeiders-klasse mobiliseren in deze periode van klasse strijd. De heersende klasse wil via de VVD en PvdA, ons de kosten van de crisis laten betalen. Het duurt tot 2016 voordat we Mark Rutte naar huis kunnen sturen. Daarom zijn stakingen en demonstraties nodig!

Op de media kunnen we niet vertrouwen. Die staat in dienst van het kapitalisme en zal stakingen en demonstraties negatief neerzetten. De Telegraaf bijvoorbeeld zal stakingen neerzetten als ''verstoren van de economie ' en demonstraties als ''hinderlijk''. We kunnen met zekerheid zeggen dat NOS en RTL niet positief zullen zijn over potentiële arbeiders stakingen. Ze zullen vooral berichtgeving doen over de ''last'' die mensen ervaren als arbeiders staken. Daarom is het zo belangrijk dat een socialistische omroep ontstaat  die vanuit een socialistische visie bericht doen. Gelukkig is de Socialistische Omroep in de maak. Een echte linkse omroep die ( anders dan de VARA ) een echt links geluid presenteert!

Ondertussen genieten de kapitalisten van de goedkope arbeidskrachten die ze halen uit de sociale werkplaatsen. Zojuist is bekend geworden dat PostNL mensen in dienst gaat nemen uit de sociale werkplaatsen. Deze mensen met een arbeidshandicap moeten nu post gaan verspreiden en dat voor niets want ze krijgen geen contract en geen loon! Door hun beperking weten ze meestal niet hoe erg ze uitgebuit worden. De directie van het voormalige staatsbedrijf ( geprivatiseerd in 1989 ) is natuurlijk heel blij met deze spotgoedkope arbeiders. Al 500 mensen met een handicap doen nu werk voor PostNL!

PVV vertegenwoordigers

hebben veel gemeen met 

de Zware Jongens 

Paars terug? D66 wil het neoliberale kabinet helpen!

Een Paars kabinet kan niet bestaan zonder D66, zo blijkt maar weer. De ''sociaal'' liberalen van Alexander Pechtold willen het noodlijdende kabinet Mark Rutte 2, dolgraag versterken. Dat doet denken aan de eerste Paarse periode van Wim Kok in de jaren 90. Toen vierde het neoliberalisme groot feest. VVD, PvdA en D66 voerde een rechtse koers en maakte een einde aan veel sociale zekerheden. Met de ''Progressieve'' Democraten van D66 erbij, kan het kabinet zich neergezeten als een echt ''volks kabinet'' van alle politieke richtingen. Een grotere leugen bestaat niet want ook D66 is neoliberaal en bereid om flinke aanvallen uit te voeren op de levensstandaard van arbeiders en hun gezinnen! 

Progressief liberalisme is een term uit de jaren 60, een term van liberalen die niet zo dogmatisch dachten als de oude liberalen. De oude liberalen van de jaren 60, waren meestal rijke elitaire types die vooral maar één vrijheid wouden, de vrijheid om te bezitten. Het progressieve liberalisme wou de vrijheid om te bezitten behouden, maar ook een sociaal vangnet steunen. Ze verschilde met de sociaal democratie op het vlak van de overheid. De sociaal democraten ( reformistische socialisten ) vonden toen ( nu niet meer ) dat de overheid bepaalde controle moest kunnen uitoefenen op de economie. Dat wouden de sociaal liberalen echter niet, die vonden dat de overheid alleen voor een sociaal vangnet moest zorgen, maar zich niet met de economie moest bemoeien!

Echter sinds de jaren 80 is ook het progressieve liberalisme opgegaan in het neoliberalisme net als de sociaal democratie. Ook D66 steunt nu de politiek van meer markt en minder staat. Het sociale vangnet waar D66 ooit voor streed werd ook onder kabinetten met D66 afgebroken, allemaal in de naam van efficiëntie en marktwerking!

Ondertussen wordt duidelijk dat de overheid steeds meer macht wil afstaan aan de gemeentes. In de toekomst moeten de gemeentes veel sociale zaken overnemen, met slechts 75% van het geld dat de overheid nu beschikbaar heeft. Ook met werkelozen wordt asociaal omgegaan in veel gemeentes. Zo moeten werklozen vaak dwangarbeid verrichten voor hun uitkering. Dat noemt men dan een ''tegenprestatie''. Alsof werkelozen ervoor gekozen hebben om geen baan te hebben?

De neoliberale propaganda machine brult echter dat alle werkelozen lui zijn en niet willen werken. Het kan best zijn dat sommige arbeiders inderdaad niet elk werk willen doen. Maar is dat niet precies wat het kapitalisme propagandeert? Vrijheid in werk keuzen? Geen dwang? Niet dus als je werkeloos bent! Dan moet je opeens elk werk aannemen die het kapitalisme je geeft. Weiger je? Dan mag de kapitalistische overheid ( en straks de kapitalistische gemeente ) je korten op je uitkering! 

Niet alleen de sociaal liberalen vinden dat ze mee moeten doen. Ook VVD icoon Hans Wiegel steunt een regeringsdeelname van D66. Dat zou het kabinet in de Eerste Kamer genoeg zetels geven om haar plannen door te voeren. Op dit moment mist het kabinet net één zetel in de Eerste Kamer. Met D66 erbij zal men in staat zijn om de asociale plannen van Mark Rutte snel om te zetten in wetten! 

D66 doet het goed in de peilingen. Veel kiezers hebben het vertrouwen in de VVD en PvdA al opgezegd. Vooral de PvdA verliest stemmen aan D66. Wij revolutionair socialisten weten echter de ware aard van D66. Wij weten dat Alexander Pechtold net zo neoliberaal denkt als de VVD en PvdA. We zullen zien of de kiezers nog zo graag D66 stemmen, als deze partij ''regeringsverantwoordelijkheid'' draagt voor de sociale ellende die Mark Rutte en Diederik Samsom gaan verspreiden!

De Socialistische Partij wint weinig zetels in de peilingen. Dat is begrijpbaar aangezien de SP zich nauwelijks nog bezig houdt met activisme en vakbondswerk. Waar was de SP tijdens de demonstratie tegen het asociale beleid tegen vluchtelingen? Waar is de SP als arbeiders staken? Nergens, nergens!  

Emile Roemer en zijn gematigde socialisten voeren alleen nog maar oppositie binnen de comfortabele muren van de Tweede Kamer. Maar dat is juist waar de strijd zich niet afspeelt. De confrontatie tussen arbeiders en het kapitalisme speelt zich op de staat af. Ook komt de SP niet met een socialistisch programma en houdt het bij hun oude retoriek van ''voor een menselijker en socialer Nederland''. Ondertussen werkt de SP elders nauw samen met diezelfde neoliberalen, waar ze in de Tweede Kamer zo fel tegen zijn. Bijvoorbeeld in de provincie Brabant, waar de SP samen met CDA en VVD de regie voert! 

Revolutionair socialisten geloven niet in oplossingen binnen het kapitalisme. Wij geloven niet dat we deze crisis kunnen overwinnen binnen de beperkingen van dit economische systeem. De oorzaak van deze crisis ligt bij het kapitalisme, crisis is een onderdeel van het systeem. Steeds wanneer een economische crisis ontstaat dan schuiven de politici de kosten af op de werkende klasse, zodat de klasse met bezit zich niet hoeft te verantwoorden. Verliezen worden genationaliseerd, terwijl de winsten veilig in bezit van de kapitalisten blijven! 

Onze oplossingen zijn de totale nationalisatie van de financiële sector. Alle banken moeten genationaliseerd worden en onder democratisch bestuur geplaatst worden. Daarnaast moeten alle grote bedrijven genationaliseerd worden. Grote bedrijven die de economie van onze wereld domineren. Natuurlijk zullen kleine bedrijven niet genationaliseerd worden. Het doel van deze nationalisaties is niet staats-macht, maar arbeiders-macht. Het werkende volk moet de controle over de economie krijgen en democratisch bepalen wat nodig is. Op dit moment doen de kapitalisten ook aan economische planning, echter deze planning staat in dienst van hun hebzucht en drang naar geld en macht!

Helaas is de arbeiders-klasse zich niet bewust van deze alternatieven. De meeste arbeiders geloven zelfs dat het kapitalisme het enigste systeem is dat werkt. Dat heeft vooral ermee te maken dat de media in dienst staat van het kapitalisme. Nederland en de rest van de wereld bezit geen revolutionair socialistische media. Er bestaat wel wat kranten, maar geen televisie stations die een revolutionair links geluid weergeven. In Nederland is er maar één krant die vanuit een revolutionair socialistische visie schrijft en dat is De Socialist van de Internationale Socialisten. Deze krant is helaas ook geen dagblad, maar een maandblad!

De val van het stalinisme heeft revolutionair links enorm veel imagoschade opgeleverd. Voor veel revolutionair linkse mensen was de Sovjet-Unie, een icoon. Toen dit icoon verdween verloren vele hun ''geloof''. Het kapitalisme heeft daarvan goed misbruik gemaakt door te brullen dat socialisme en communisme mislukte ideologieën zijn. Ook nu nog zeggen de rechtse kranten zoals de Telegraaf en Elsevier dat socialisme erg gevaarlijk is. De meer gematigde kranten onthouden zich van systeem kritiek en als ze al eens kritiek leveren op het onmenselijke kapitalisme, dan is die kritiek niet gericht op het kapitalisme als systeem! 

Ziek zijn? Pech gehad, betalen!

Het Centraal Planbureau heeft in een rapport duidelijk gemaakt dat ze vinden dat mensen met een hoge zieke kosten, meer moeten betalen. In hun woorden: Ziek zijn? Pech gehad, betalen. Ons neoliberale kabinet bestaande uit VVD en PvdA zullen daar zeker bij mee zijn. Die zoeken maar al te graag naar mogelijkheden om het leven van arbeiders, jongeren en zieken zo moeilijk mogelijk te maken. Ziek zijn is geen keus, maar volgens het Centraal Planbureau blijkbaar wel. Daarom moeten zieken, maar een hogere ziektekosten verzekering afsluiten en meer eigen bijdragen betalen. Alsof mensen die langdurig ziek zijn een top baan hebben en veel geld verdienen? De meeste langdurig zieken leven van een uitkering en hebben niet het geld om zich extra te verzekeren, los van het feit dat de basis ziektekosten al schandalig duur is! 

Tegenwoordig kost een basis ziektekosten verzekering al snel 100 tot 120 euro per maand. Dat is allemaal het resultaat van de privatiseringen in de zorg, die in dej aren 90 door PvdA, VVD en D66 zijn ingevoerd. Zorg werd niet goedkoper, maar juist duurder. Neoliberale marktwerking maakte van de zorg een commerciële onderneming, waar elitaire directeuren en hun vriendjes royaal van profiteren! 

Een leden van de zorg directie in een zorginstelling kunnen een salaris krijgen van bijna 5000 euro bruto per maand. Dan praten we nog niet over een hoge directeur van een mega zorg verzekeraar. Laten we eens kijken naar die salarissen van top directeuren:

Zorgverzekeraar	Functie	Inkomen en pensioenbijdrage 2011	Aantal verzekerden
Achmea +	Divisie-directeur zorg	452.000 *	5.200.000
VGZ	Bestuursvoorzitter	390.000	4.200.000
CZ **	Bestuursvoorzitter	415.000	3.400.000
Menzis	Bestuursvoorzitter	391.000	2.100.000
De Friesland	Bestuursvoorzitter	350.764	820.000
DSW	Bestuursvoorzitter	298.000 *	460.000
ONVZ	Bestuursvoorzitter	210.584	402.000
ASR *** De Amersfoorste/Ditzo	Zorgdirecteur	onder de norm	290.000
Eno (Salland, Regizorg)	Bestuursvoorzitter	234.000	125.000

De top verdiener is de Divisie-directeur van Achmea+, hij verdient bijna een half miljoen euro per jaar. Dit terwijl de zorgkosten steeds hoger worden. Voor de privatiseringen kosten de zorg nog geen 50 gulden ( 22 euro ) per maand. We praten dan over een tijdperk van nog geen 23 jaar geleden. 

Tegenwoordig zegt men dat de hoge ziektekosten een oorzaak zijn van de vergrijzing. In werkelijkheid ligt het allemaal aan big business. De zorg is commercieel geworden en draait allemaal om geld. Winsten komen voor de de mens en wie niet kan betalen krijgt ook geen zorg. Ook is de zorg inefficiënt bezig door bepaalde producten heel duur te maken en andere medicijnen juist te veel te produceren. 

Revolutionair socialisten geloven in een gratis gezondheidszorg. Zorg is een mensen-recht en moet gratis voor iedereen zijn. Natuurlijk is zoiets niet betaalbaar binnen een kapitalistische gemeenschap, waarin de productiemiddelen privé bezit zijn en de meeste welvaart bij de rijken en de kapitalisten ligt. Daarom moeten mensen ziektekosten en belastingen betalen. Omdat de staat geld nodig van de mensen voor haar sociale programma's. Ondertussen liggen miljarden aan euro's, veilig opgesloten in Zwitserse banken. Revolutionair socialisten willen de onmiddellijk nationalisatie van de zorgsector onder democratisch controle van cliënten en zorg-arbeiders. Democratische arbeiders-raden zullen de genationaliseerde zorg bedrijven besturen en denk maar niet dat een directeur meer dan 60.000 euro per jaar zal verdienen! 

De Internationale Socialisten vertellen over de gevolgen van de enorme bezuiningen in de zorg sector:

Zo lang mogelijk thuis blijven wonen

Zorg in instellingen wordt gefinancierd op basis van zorgzwaartepakketten (ZZPʼs). Die zijn genummerd van 1 tot 10, waarin 1 de minst en 10 de meest intensieve zorg is. Vanaf 2013 hebben mensen met een ZZP 1 of 2 geen recht meer op zorg in een verzorgingshuis, vanaf 2014 geldt dit ook voor ZZP 3.

Met ingang van 2016 zullen zelfs mensen met een ZZP 4 geen gebruik meer kunnen maken van verblijf in een verzorgingshuis of in een instelling voor gehandicaptenzorg. ZZP 4 is bedoeld voor mensen die licht dementerend zijn, of slecht horen of zien. Hij wordt ook gebruikt voor mensen die psychiatrische patiënt zijn geweest en die intensieve begeleiding nodig hebben, en uitgebreide verzorging in een veilige omgeving.

Volgens de NOS sluiten door deze maatregel de komende jaren honderden verzorgingshuizen, tot 800 in 2020.

Huishoudelijke Hulp 

Vanaf 2014 wordt het gemeentelijke budget voor huishoudelijke hulp (HbH) gekort met 75-80 procent en wordt het een ‘maatwerkvoorziening’ voor degenen die ‘het écht nodig hebben’ en ‘niet uit eigen middelen kunnen betalen’. Met name in de grote steden heeft het overgrote deel van de cliënten die gebruik maken van deze zorgvoorziening een minimuminkomen. Voor huidige cliënten gaat deze regeling in 2015 in.

Ondersteuning, begeleiding en dagbesteding

Vanaf 2015 worden gemeenten verantwoordelijk voor ondersteuning en begeleiding van bijvoorbeeld mensen met een (lichte) vorm van dementie, een verstandelijke beperking of een psychiatrisch probleem. Maar ook mensen die een beroep doen op verslavingszorg vallen in deze categorie. De gemeenten krijgen hiervoor slechts 75 procent van het geld dat tot nu toe beschikbaar was voor deze vorm van zorg. Vanaf 2014 vervalt het huidige recht op deze vorm van zorg echter al en er is nog geen oplossing voor 2014.

Persoonlijke Verzorging

Vanaf 2015 zullen gemeenten ook verantwoordelijk worden voor Persoonlijke Verzorging en ook hierop wordt bezuinigd. Er zal geen recht meer zijn op Persoonlijke Verzorging bij een indicatie korter dan 6 maanden, dus bijvoorbeeld na een ongeval of een ernstige ziekte. Daarnaast wordt de norm voor gebruikelijke zorg verhoogd van 60 naar 90 minuten per week, ofwel: de eerste 90 minuten zorg worden niet gegeven door een professionele zorgverlener, maar zal de cliënt zelf moeten organiseren (en eventueel betalen). Ook hier geldt dat het recht op deze zorg reeds vervalt in 2014.

Inkomensondersteuning chronisch zieken en gehandicapten

Tot slot zullen gemeenten in 2015 ook verantwoordelijk worden voor de inkomensondersteuning van chronisch zieken en gehandicapten. De Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg), de fiscale regeling voor aftrek van specifieke zorgkosten (TSZ) en de compensatie Eigen Risico worden afgeschaft. Gemeenten krijgen slechts 50 procent van het huidige budget om ‘maatwerk’ te verlenen. Deze regelingen worden eveneens in 2014 afgeschaft en er is nog geen oplossing voor 2014. 

Gevolgen

Zowel thuiszorg als zorg in instellingen zijn dus aan de voorgenomen bezuinigingen onderhevig. Er is geen sprake van zorg die faalt of verdwijnt wordt opgevangen. Een aantal gevolgen:

• Huishoudelijke hulp verdwijnt grotendeels. Daarmee verdwijnt ook een belangrijke kans om problemen vroeg te onderkennen, de veelgenoemde ʻsignaalfunctieʼ. De grote bezuinigingen op zorg aan huis verergeren dit. 
• Veel cliënten zullen door het wegvallen van diverse vormen van zorg minder kunnen deelnemen aan de maatschappij.
• Deze combinatie leidt tot een toename van vereenzaming, verwaarlozing, vervuiling en versnelde achteruitgang van psychische en fysieke gezondheid van de cliënt, en soms ʻoverlastʼ voor andere mensen.
• In tegenstelling tot het uitgesproken doel, zal langer thuis wonen steeds lastiger worden en zal het beroep toenemen op mantelzorgers — die nu al overbelast zijn. 
• Ongeveer 100.000 thuiszorgmedewerkers raken werkloos. Voor de medewerkers in de instellingszorg is nog geen aantal bekend.

Afshin Ellian, houdt niet van de Arabische Revoluties

Natuurlijk zijn de neoliberalen onder ons niet blij met de Arabische opstanden. In hun ogen waren de wrede dictaturen van Ben Ali, Mubarak en Gaddafi veel beter voor dat '''domme'' Arabische volk. Deze asociale neoliberalen zeggen dat omdat ze vinden dat een vrije democratie, de radicale Islam de kans geeft om aan te macht te komen. Volgens deze logica moet een land, maar een dictatuur blijven omdat radicale moslims anders aan de macht komen. Een bekend figuur die deze opvatting deelt is Afshin Ellian, een schrijver voor het rechtse blad Elsevier! 

Ellian is in Iran opgegroeid. Als scholier leerde hij al het vak journalistiek van een van de meest prominente journalisten van Iran. Hij heeft als een freelancejournalist voor verscheidene politieke tijdschriften van Iran gewerkt. Gedurende de Iraanse Revolutie van 1978-1979 werd hij zoals vele leeftijdsgenoten een aanhanger van de Fedayan-e Khalq-e Iran. Na de revolutie kwam echter een tweedracht in deze partij. Velen werden vervolgens aanhangers van de meerderheidstak van deze partij. Ellian werd zowel lid van de Tudeh Partij van Iran ( een communistische partij ) als actief in de jongeren-organisatie ervan. 

Afshin Ellian kwam in 1989 naar Nederland. Daar raakte hij in de ban van het neoliberalisme waar hij een aanhanger van werd. Voor de linkse opvattingen heeft hij geen goed woord over. Zo schrijft hij ''De linkse Arabieren hebben zich decennialang beziggehouden met fictieve vijanden: Amerika, Israël en het kapitalisme''. Een duidelijke stelling, meneer Ellian vindt dus dat de VS, de Staat Israel en het kapitalisme geen vijanden van de arbeiders-klasse zijn. Hoe hypocriet als je bedenkt dat hij ooit lid was van de stalinistsiche Tudeh Partij van Iran. Hij verliet de partij pas na conflicten met de partijleiding, echter de opvattingen van de Tudeh Partij van Iran deelde hij! 

Hij is echter niet de enige westerse neoliberaal die vindt dat de Arabische Revoluties slecht zijn. Vooral conservatieven in de VS, zijn heel negatief tegenover de ondergang van de seculiere dictaturen in Tunesië en Egypte. Volgens de rechtse conservatieven is een rechtse seculiere dictatuur beter dan een democratie waarin radicale Moslims hun mening mogen zeggen.  Het hypocriete hiervan is dat veel Amerikaanse conservatieven, juist vreselijk religieus denken. De meeste leden van de Republikeinse Partij in de VS, wensen een christelijk Amerika! 

Westerse neoliberalen vinden dat de Arabische Revoluties ertoe geleid hebben dat radicale Moslim partijen het voor het zeggen krijgen. Ze beweren dat omdat moslim partijen, de verkiezingen in Tunesie en Egypte gewonnen hebben. Ook de opkomst van Al-Nusra in Syrië versterkt de neoliberale propagandamachine. Het is logisch dat islamitische politieke partijen de verkiezingen winnen. Deze partijen hebben jaren in de schaduw van de seculiere dictatuur moeten leven. Nu maken ze optimaal misbruik van de situatie waarin arbeiders en jongeren zich bevinden!

Maar hoewel de Islamieten de eerste verkiezingen gewonnen hebben, zegt dat helemaal niets. Want de woede in Tunesië en Egypte groeit. De rechtse Islamieten ( die net zo kapitalistisch denken als de seculiere dictators ) verliezen populariteit. De massa's zien in dat ze niets winnen met deze Islamieten aan de macht. Meneer Afshin Ellian heeft het goed fout. Natuurlijk hebben radicale islamitische partijen nu meer vrijheid, maar die vrijheid heeft de SGP en PVV ook. Het is ironisch dat rechtse denkers vinden dat een vrije democratie alleen toegankelijk hoort te zijn voor seculier denkende mensen.   

Diep in hun hart zijn veel rechtse mensen tegen de Arabische Revoluties. Allemaal omdat ze de radicale Islam vrezen. Ze gaan zo ver dat ze dictators zoals Ben Ali, Mubarak, Gaddafi en Al-Assad zien als het mindere kwaad. Het grote kwaad in hun ogen is de Islam, ook wel de politieke Islam genoemd. Het islamisme wordt zo gevreesd door rechtse mensen, dat ze zelfs vinden dat het Arabische volk geen recht heeft op de vrije democratie. Want een vrije democratie zou de radicale Islam versterken zeggen mensen zoals Afshin Ellian!  

Is het islamisme een vijand? Ja, maar niet een grotere vijand dan het westerse imperialisme. De reactionaire Islam is inderdaad een vijand en politiek links moet daar stelling tegen nemen. Maar niet op de manier waarop rechtse mensen dat doen. Wij gaan de opstanden tegen dictaturen niet veroordelen puur omdat we bang zijn voor het islamisme. We moeten juist de radicale moslims ontmaskeren voor hun pro-kapitalistische politiek. In Tunesië merkt men al hoe neoliberaal rechts de Ennahda Beweging ( heersende Islamieten ) in werkelijkheid is!

Ook de Moslim Broederschap zal in Egypte het lastig krijgen. Het Egyptische volk zal zich niet nog een keer laten onderdrukken. Er zijn al verschillende demonstraties geweest tegen de nieuwe Egyptische president Mohamed Morsi. Helaas hebben de rechtse types op één punt wel gelijk. Door de nieuwe vrijheden is het sektarisch geweld toegenomen. Radicale moslims zorgen inderdaad voor ellende en pijn. Het is daarom aan linkse Arabieren om te strijden voor een alternatief op de dictatuur van de markten en het kapitalisme. De Arabische Revoluties zijn nog maar een begin! 

Op cultureel gebied loopt de Arabische wereld inderdaad achter op de westerse wereld. Er moet veel verbeterd worden op het gebied van tolerantie.  Daar moet politiek links zich ook sterk voor maken. Meneer Afshin Ellian vindt dat politiek links zich niet moet richten op Amerika, Israël en het kapitalisme. Hij vindt dat linkse Arabieren zich braaf sociaal democratisch moeten opstellen en vooral geen kritiek mogen leveren op het zo ''almachtige'' kapitalisme. Linkse Arabieren moeten volgens hem zich bezig houden met de secularisering van het Arabische volk, binnen de grenzen van het kapitalisme. Wat Afshin Ellian zegt is niet ongewoon. Veel westerse filosofen brullen dat linkse mensen zich moeten ontdoen van hun anti-kapitalisme. Na 1989 brulde de hele westerse elite dat socialisten, de ''superiorteit'' van het kapitalisme moesten aanvaarden. Vele hebben dat ook gedaan, kijk maar naar de sociaal democratie anno 2013. Dat is echter nog steeds niet genoeg. De heersende klasse zal pas tevreden zijn als alle politieke groepen en partijen het kapitalisme erkennen en ondersteunen! 

Pech voor mensen zoals Afshin Ellian. Want revolutionair socialisten zullen niet buigen voor het kapitalisme. Wij zullen de Arabische Revolutie niet veroordelen, maar juist steunen. Echter onze steun gaan verder dan een parlementaire democratie. Uiteindelijk willen wij de parlementair democratie vervangen voor een raden-democratie. Op dit moment is het echter belangrijk dat de Arabische landen, vrije democratieën worden. De opbouw van arbeiderspartijen is een noodzaak, om een duidelijk links alternatief te bieden op de neoliberalen en islamieten!

Afshin Ellian is voor veel rechtse types

het voorbeeld hoe niet-westerse 

migranten zich moeten gedragen! 

SP en FNV moeten verzet tegen bezuinigingen leiden!

Na de nationalisatie van de SNS Bank (die kreeg 4 miljard, zij wel), kwam er nieuwe bezuinigingsronde van, hé, ook weer 4 miljard. Het kabinet heeft besloten om dit jaar niet extra te bezuinigen, maar gaat daar volgend jaar onverdroten mee verder. Mensen hebben geen of weinig geld om uit te geven. Dus de economie blijft krimpen. Er is geen economische raketgeleerde voor nodig om te voorspellen dat er de komende jaren geen economische groei komt. En dat de inkomens jaren zullen blijven dalen.

Een artikel door Pieter Brans - Socialistisch Alternatief 

Vanuit de media klinkt voordurend tromgeroffel over de noodzaak van bezuinigingen en de onvermijdelijkheid van “hervormingen” (dat zijn altijd verdere verslechteringen). Je hoort nooit iets over een mogelijk alternatief. En zeker niet over een socialistisch alternatief. Dat is logisch. De media zijn stevig in handen van de heersende elite. Maar je hoort zelfs weinig tot niets over de gevolgen van de bezuinigingen. In Amsterdam steeg het aantal zelfmoorden van 73 naar 106 van 2007 tot 2011. Landelijk is er ook een stijging van 20%.

De lijn die klinkt vanuit de media over Griekenland en andere landen in Zuid-Europa is: verzet leidt tot geweld en is zinloos. En zolang het verzet in Griekenland, Spanje en Italië door een gebrek aan leiding weinig effect lijkt te hebben, hebben de mensen in Noord-Europa de neiging thuis te blijven. Maar het is duidelijk dat het gebrek aan collectieve oplossingen de individuele wanhoop (en dus ook de zelfmoordcijfers) in de hand werkt.

In plaats van het verzet tegen bezuinigingen, armoede en werkloosheid vorm te geven, onderhandelt de FNV top met het kabinet over een sociaal akkoord. Een strategische misser. Politiek staat dit kabinet zwak. Het moet steeds op zoek naar een meerderheid. Maar zoals Arie Slob van de Christen Unie het stelde: vroeger was meedoen winnen, nu is het verliezen. Elke keer dat partijen dit kabinet aan een meerderheid helpen voor nieuwe bezuinigingen, verliezen ze steun. Dat kan niet eeuwig zo doorgaan.

Bij de verkiezingen vorig jaar slaagde de PvdA er met hulp van de media in om een naderende verkiezingsoverwinning van de SP te kapen. De PvdA deed daarmee niets nieuws. Het won de verkiezingen in de laatste drie weken met een links geluid en een nieuwe kop. En ging rechts regeren. De SP leiding liet zich helaas in de berm drukken, door zijn bereidheid tot bezuinigen (10 miljard) en door vroeg in de campagne het standpunt van 65 blijft 65 los te laten.

Je zou verwachten dat de SP alles op alles zou zetten om de politieke steun in de orde van 30-35 zetels die de partij zomer 2012 had, weer terug te vinden. En eerlijk gezegd geeft de PvdA daar ook alle gelegenheid voor. De teleurstelling onder PvdA kiezers is enorm. Vooral oudere kiezers voelen zich massaal bedonderd door de flinke achteruitgang in hun inkomens. Maar vreemd genoeg heeft de SP-leiding zich na de verkiezingen juist opvallend koest gehouden.

De gaten in het kabinetsbeleid zijn gigantisch groot. De bezuinigingen zijn zo extreem (kinderopvang, ouderenzorg, nullijn, ontslagbeperking) dat het praktisch moeilijk is om ze door te voeren. De bezuinigingen maken meer kapot dan ze lief is. Zelfs de werkgevers betwijfelen of beperking van de WW wel zo’n goed idee is. De argumenten klinken steeds holler. Het kabinet zegt te bezuinigen om de schulden niet naar de toekomst door te schuiven. Maar het wordt steeds duidelijker dat de jongeren juist geen toekomst hebben door werkloosheid, slecht onderwijs en het gebrek aan sociale zekerheid. Zelfs van hun pensioenen die nu zogenaamd veilig gesteld moeten worden door de ouderen te beroven, krijgen ze waarschijnlijk weinig te zien. Tegen de tijd dat ze daar aan toe zijn, is doorwerken tot boven de 70 waarschijnlijk de regel.

De politieke steun voor het kabinet brokkelt in hoog tempo af. De SP staat tegenover een elftal zonder leiding, met veel wisselspelers, dat met weinig overtuiging voetbalt. Waar blijft het eerste doelpunt? Het gevaar dreigt zelfs dat rechts het verzet kaapt: Wilders slaat al op de trom met zijn “verzetssite” en noemt 2013 “een zwart jaar”. Met zijn pleidooi voor belastingverlagingen en slim bezuinigen probeert hij mensen voor de kar van zijn partij te spannen en het gevaar is groot dat hij dat hem dat onder de huidige omstandigheden en de afwezigheid van de SP en FNV in de strijd tegen de bezuinigingen, voor een deel nog gaat lukken ook.

Op zaterdag 6 april is er van 12:00 tot 15:00 uur op het Malieveld in Den Haag een grote manifestatie tegen de bezuinigingen op de thuiszorg en het opheffen van 100.000 banen in deze sector. Laat het een keerpunt zijn en het begin van het verzet. Wij willen geen sociaal akkoord met verdere verslechteringen en een paar kleine krenten. Wij willen effectief verzet. Wij willen toewerken naar 24-uurs staking om dit kabinet ten val te brengen.

Wij willen een andere politiek van de SP. De SP moet politiek uiting geven aan het verzet tegen dit kabinet en de bezuinigingen. Het is nu of nooit. Je kunt als je als linkse politieke partij niet twee keer de kaas van het brood laten eten. De SP moet het verzet politiek vorm geven en werken aan een alternatief. De bezuinigingsmaatschappij van Brussel, de VVD en PvdA is voor ouderen, flexwerkers, thuiszorgmedewerkers, jongeren, bouwvakkers, havenarbeiders, mensen met kinderen, kortom voor iedereen een ramp.

De woede neemt toe. Nu leidt het vaak nog tot individuele ellende. Maar we zullen de eerste uitingen van die kwaadheid op straat gaan zien. Onder brede lagen van de bevolking steun is voor acties. Het zal er op aankomen om de strijd verder te organiseren en ook op het politieke terrein te voeren. Dat zou pas echte paniek veroorzaken bij het kamp van werkgevers en gevestigde politici. Allemaal samen, tegen de bezuinigingen, ellende en onrechtvaardigheid. Voor een links alternatief voor de kapitalistische crisis!

Cyprus in neoliberale ellende

De Republiek Cyprus zit net als de rest van Zuid Europa in een diepe crisis. Het kapitalisme eist strenge neoliberale politiek en was niet blij met de vorige president van het eiland. Deze reformistische schijn-communist van de Progressieve Partij van de het Werkende Volk, was in de ogen van de EU te traag met het invoeren van harde bezuinigingen  De verkiezingen van 2013 werden dan ook gevoerd met bangmakerij. Rechtse krachten verenigde zich door de Cyprische kiezer bang te maken voor de toekomst. Men dreigde met faillissement en armoede als men niet de EU bezuinigingen zou steunen. Hierdoor kon de rechtse partij; ''Democratische Samenkomst'' de presidentiële verkiezingen winnen!

Maar ook andere factoren speelde een rol in de overwinning van rechts. De Progressieve Partij van het Werkende Volk ( AKEL ) is volgens haar statuten een communistische partij. Echter de partij stelde zich reformistisch op en volgde trouw de wetten van een markt dictatuur. De communisten op Cyprus bleken helemaal geen gevaar te zijn voor de Europese markten. Demetris Christofias was de vorige president van Cyprus en zijn bewind was doodnormaal kapitalistisch, niet revolutionair en al helemaal niet socialistisch!

Hierdoor zagen de kiezers het verschil niet meer tussen de AKEL en DISY ( Democratische Samenkomst ). Ook de sociaal democratische oppositie bood geen linkse alternatieven. Alle politieke partijen op Cyprus hebben een kapitalistisch programma en beleid gevoerd. Bij de laatste verkiezingen stemde dan ook 78% van de kiezers, vergelijk dat met 2006 en 2001 toen kwam nog 86% en 91% stemmen! 

Om de situatie nog erger te maken besloot de regering om de spaarders te laten boeten voor de crisis in Cyprus. Er wordt een spaarders heffing ingevoerd. Spaarders met meer dan 100.000 euro betalen 9,9% en mensen met minder dan 100.000 betalen 6.75%. Natuurlijk ontstond meteen een bank run van duizenden arbeiders, die hun geld probeerde van de banken te halen. We praten hier niet over rijken of elitaire kapitalisten, maar over arbeiders die 6.75% ( of 9,9% ) van hun spaargeld zien verdwijnen. Gelukkig werd dit asociale plan door het parlement op 19-03-2013 verworpen. De vraag is echter wat de EU hierop te zeggen heeft?

De woede onder de Cyprische arbeiders groeit. Ze vinden het oneerlijk dat ze moeten betalen voor de crisis die het wereldwijde kapitalisme veroorzaakt. Cyprische arbeiders hebben de kracht om deze asociale regering omver te werpen. Massieve stakingen en demonstraties kunnen een einde maken aan de rechtse regering. Vertrouwen op de parlementaire politici zit er niet in. Alleen de arbeidersklasse is in de staat om veranderingen door te voeren. Maar daarvoor is een arbeiderspartij nodig en de AKEL kan die rol niet meer vervullen. 

Om radicaal links te verenigen is in 2011 een nieuwe linkse groep opgericht. Het Comité voor Radicaal Linkse Samenkomst ( ERAS ) probeert een radicaal links alternatief te bieden op de ellende die de markten en hun parlementair democraten veroorzaakt hebben. ERAS kan een alternatief bieden als ze met een duidelijk socialistisch programma komen. Met duidelijke eisen en een anti-kapitalistisch programma kunnen veel stemmen gewonnen worden. Men moet de AKEL ontmaskeren als een kapitalistische partij en de neoliberale ellende van DISY blootstellen!

Jongeren zullen een belangrijke rol spelen in het verzet. Want de jeugd zal hard geraakt worden door de bezuinigingen. Daarom moeten jongeren een belangrijke rol spelen in het verzet tegen de overheid en de bezuinigingen. Het geld moet gehaald worden bij de rijken en de elite van Cyprus. Want die zijn er best. Neem maar John Fredriksen, een rijke kapitalist van Noorse afkomst maar met een Cyprisch paspoort. Hij bezit 10 miljard euro en is rijk geworden door olie transport en vracht transport. Een andere Cyprische kapitalist is Suat İrfan Günsel. Deze Turks-Cyprische rijkaard bezit 1 miljard euro. Goed hij is armer dan John Fredriksen, maar ook met 1 miljard euro is Günsel één van de rijkste mensen op Noord Cyprus. Deze twee kapitalisten zijn slechts de top van de rijken. Wat vooral opvalt is het feit dat buitenlandse rijken graag Cyprisch worden. Misschien omdat de belastingen laag zijn om zaken te doen? Ook de inkomstenbelasting zal wel niet zo hoog zijn als in Nederland. 

Echter het geld wordt niet gehaald bij de rijken. De rechtse overheid haalt het geld bij de spaarders, juist bij de zuinige mensen die geld opzij leggen. 10% rooft de overheid van de spaarders weg, is het niet logisch dat arbeiders proberen om hun geld van de Cyprische banken te halen? Stel dat iemand 50.000 euro gespaard heeft, dan moet die persoon opeens 3300 euro afstaan aan de staat! 

Wat Cyprus nodig heeft is een arbeiderspartij. Of ERAS die rol kan vervullen moet nog duidelijk worden. Wel is duidelijk dat er nood is aan een anti-kapitalistisch alternatief op de dictatuur van de EU en de markten. De pseudo-communisten hebben al getoond dat ze trouw zijn aan de wetten van het kapitalisme, op hun is niet te vertrouwen. Ook de rechtse conservatieven van DISY tonen trouwheid aan het kapitaal. De sociaal democratische oppositie biedt ook niets beters. Alle parlementaire partijen willen het zelfde: Dat de Cyprische arbeider betaald voor de kapitalistische crisis! 

De AKEL is opgericht in 1926 als een communistische partij.

In werkelijkheid toont de AKEL zich helemaal niet revolutionair socialistisch!

* Update: Op 19-03-2013 heeft het parlement van Cyprus het EU-reddingsplan verworpen. Volgens dat plan moeten spaarders een eenmalige heffing betalen. Voorafgaand aan de stemming stond al vrijwel vast dat het plan het niet zou halen, ondanks een poging van de centrum-rechtse overheid om dit plan door te voeren!

PvdA leiding steunt verdere asociale bezuinigingen

De neoliberale partijleiding van de PvdA heeft nog meer asociale bezuinigingen gesteund. Ze kregen daarbij steun van de partijleden die ondanks hun kritiek toch steun gaven aan de neoliberale plannen van Diederik Samsom en Mark Rutte. In plaats van te strijden tegen de enorme aanvallen op de levensstandaard van arbeiders, kiezen de PvdA leden weer voor ''regeringsverantwoordelijkheid''. Revolutionair Socialistische Media keurt dit ten strengste af en hoopt dat deze wandaad de ogen van veel linkse stemmers zal openen!

In november 2012 waarschuwde USP-RSM voor de pseudo-linkse taal van Diederik Samsom. Revolutionair socialisten wisten al dat hij geen linkse koers zou gaan varen. Echter de linkse stemmer raakte helemaal in de ban van die charismatische Samsom en zijn ''duidelijke'' taal. Die duidelijke taal van ''Sterk en Sociaal Nederland'' viel bij veel mensen in de smaak. Men vergat totaal dat de PvdA al eerder samengewerkt had met de VVD. Toen de verkiezingen gewonnen werden door de VVD, deed de PvdA precies wat het kapitalisme van haar eiste. Ze onderwierp zich aan de neoliberale eisen van de markten en het internationale kapitaal!

Maar ook de VVD ( de partij die de boel op orde zou brengen ) heeft flink wat steun verloren. Het kapitalisme wil namelijk drastische aanvallen uitvoeren op de levensstandaard van arbeiders. Mark Rutte is echter te langzaam en blijkbaar te incompetent. De neoliberale ster van de VVD, Hans Wiegel zegt; 'Het is zo dat je van het huidige kabinet niets hoort, niets ziet',  zei Wiegel in het ochtendprogramma. 'Ministers hollen in en uit, maar een verhaal van: die kant gaan we uit met Nederland, daar zullen we terecht komt. Dat mis ik.'

Ondanks de kritische aard van veel PvdA leden steunt de partijleiding toch de asociale bezuinigingen. Vooral de sociaal zwakkeren zullen het lastig krijgen en mensen die door hun handicap niet snel een baan krijgen. Ondertussen is de arbeidsmarkt zo radicaal geworden dat steeds meer mensen uitvallen. De eisen die de kapitalisten stellen aan hun arbeiders zijn nauwelijks nog haalbaar. Neem bijvoorbeeld het feit dat iedereen flexibel moet denken, sterke sociale vaardigheden moet bezitten en veel taken tegelijk moet kunnen uitvoeren. Dat allemaal omdat men wil concurreren met landen zoals China en India. Men wil werken volgens absolute efficiëntie en de menselijke waarden tot een minimum beperken. De PvdA heeft daar geen moeite mee, want die hebben zich al 23 jaar geleden overgeven aan de vrije markt dictatuur! 

Sociaal democratisch is de PvdA niet eens meer te noemen. De echte sociaal democraten zijn de leden van de SP. Dat is niet positief want de SP hoort socialistisch van aard te zijn en niet sociaal democratisch. Helaas toont de werkelijkheid een ander verhaal. De partijleiding van de ''Socialistische'' Partij spreekt van een ''menselijker en socialer Nederland'' dat komt zeer overeen met de PvdA propaganda van een ''sterk en sociaal Nederland'' 

Ook wordt er nooit over socialisme, arbeiders zelf-bestuur en een democratische planeconomie gepraat. Het is allemaal maar ''maak de boel menselijker en socialer''. Daarmee laat de SP zien dat de partijleiding er niet op uit is om een socialistische raden-democratie in te voeren. Ook de pro-monarchistische houding van veel SP leiders is zorgelijk. Slechts enkele SP leden van de tweede kamer weigeren om trouw te zweren aan de nieuwe koning ( Willem Alexander ). Terwijl alle socialisten principieel tegen de monarchie moeten zijn! 

Mensen met een sociale huurwoningen vrezen de toekomst. De PvdA wil namelijk dat alleen arbeiders met een laag inkomen ( minder dan 30.000 euro per jaar ) in aanmerking komen voor een sociale huurwoning. Echter veel huurwoningen in de particuliere huursector kosten al snel 900 tot 1000 euro per maand aan huur. Dat kunnen veel arbeiders met een modaal inkomen niet betalen. Voor de modale arbeider zullen er pijnlijke jaren aanbreken. Dit terwijl de rijken en de economische elite, zoals gewoonlijk met rust gelaten worden! 

Aangezien de parlementaire democratie zeer beperkt is, kunnen de arbeiders weinig doen. Pas in 2016 mogen ze weer een kruisje zetten op een stembiljet. Maar tot die tijd moeten ze gehoorzamen en toekijken hoe de VVD en PvdA de dictatuur van het kapitalisme doorvoert. Daarom vinden revolutionair socialisten dat de parlementaire democratie afgeschaft moet worden. In haar plaats moet een raden-democratie komen, een echte democratie waarin arbeidersraden het voor het zeggen hebben. Deze raden staan onder directe controle van de arbeidersklasse. Want het is deze klasse, de klasse zonder bezit die de macht moet overnemen. Want op dit moment heerst de klasse met bezit ( de kapitalisten klasse ) en schuift de rekening voor hun wandaden naar de arbeiders en hun gezinnen! 

De PvdA en de SDAP

twee partijen die het kapitalisme 

goed van dienst waren!

Hervatting Koreaanse burgeroorlog?

De ''Democratische'' Volksrepubliek Korea heeft het ''staak het vuren'' van 1953 opgezegd. In theorie kan het stalinistische Noord Korea nu een aanval openen op zowel Zuid Korea als de Verenigde Staten van Amerika. Dit heeft allemaal ermee te maken, dat Zuid Korea en de VS een grootschalige oefening houden vlak voor de DMZ tussen Noord en Zuid Korea. Het paranoïde Noord Korea dreigt het zuiden te vernietigen mocht die oefening inderdaad plaatst vinden. Echter het noorden dreigt altijd wanneer het zuiden iets doet wat Pyongyang niet leuk vindt. Tot nu toe bleef het bij wat dreigementen en wat kleine aanvallen, maar nu heeft Noord Korea het ''staak het vuren'' verdrag opgezegd. In de jaren 1994, 1996, 2003, 2006  en 2009 dreigde Noord Korea ook al zich niet meer te houden aan de eisen van dit verdrag! 

We kunnen met zekerheid zeggen dat dit het werk is van de Kim Jong Il garde. De rol van Kim Jong Un hierin is ( nog ) onbekend, wel weten we dat Noord Korea onder Kim Il Sung zich aan het verdrag hield. Pas na diens dood begon het noorden zich agressiever op te stellen. Het was Kim Jong Il die de politiek van ''het militair eerst'' invoerde. Dat houdt in dat militairen gezien worden als de revolutionaire voorhoede van het volk. Dit is niet alleen totaal anti-communistisch, maar ook anti-socialistisch. Want de enigste revolutionaire voorhoede zijn de arbeiders. Echter in het totalitaire Noord Korea zijn de militairen verheven tot voorhoede. Een logische zet, want de Kim familie heeft het militair nodig om aan de macht te blijven! 

De recente agressie van Noord Korea kan ook een reactie zijn op de hardheid van de Zuid Koreaanse politiek. In de vorige jaren gedroeg Zuid Korea zich tolerant en bleef respectvol tegenover Noord Korea. Zelfs toen het noorden een aanval opende op Zuid Koreaans gebied, bleef het zuiden rustig. Echter de laatste jaren is de anti-noordelijke retoriek gegroeid. Naast de klassieke anticommunistische taal van conservatieven, vindt nu ook de Zuid Koreaanse arbeidersklasse dat men zich harder moet opstellen tegenover Noord Korea. De eerste vrouwelijke president van het land ( en dochter van dictator Park ) zal misschien wel een hardere lijn volgen dan haar voorgangers! 

In het noorden gaat het lijden door. De wrede juche monarchie is het perfecte voorbeeld van stalinistische degeneratie. Toen de ''Democratische'' Volksrepubliek Korea werd gesticht was het land een klassieke misvormde ''arbeiders-staat''. Dat houdt in dat de economie in dienst stond van de gemeenschap en niet draaide op kapitalistische principes. Dankzij deze planeconomie kon Noord Korea zich sneller herstellen dan Zuid Korea na de burgeroorlog. Echter de bureaucratische dictatuur en het wegvallen van de Sovjet-Unie zorgde voor een economische crisis!

Kim Il Sung liet in de jaren 70 het marxisme leninisme ( stalinisme ) afschaven. Bijna dertig jaar was het noorden een volksrepubliek volgens de principes van het klassieke stalinisme. Maar Kim Il Sung had zijn eigen stalinistische ideologie ontwikkeld en deze juche ideologie verving het officiële marxisme leninisme in 1972. Karl Marx en Vladimir Lenin verdwenen dan ook heel snel uit het Noord Koreaanse leven. Hun boeken werden niet meer verkocht en portretten van de twee communistische denkers langzaam verwijderd uit het  Noord Koreaanse straatbeeld. De laatste twee portretten van Karl Marx en Vladimir Lenin verdwenen in 2012. In het huidige Noord Korea zijn alle verwijzingen naar het marxisme leninisme verdwenen!

Hugo Chavez, de dood van een icoon

Hij was een icoon net als Che Guevara. Een leider die controversieel was, maar die de liefde van miljoenen arme mensen kreeg. Hugo Chavez, leider van de Boliviaanse Republiek Venezuela stierf op 5 maart 2013 aan een massieve hartaanval. De zieke president vocht al twee jaar tegen kanker en na vele operaties werd een zware hartaanval hem fataal. Volgens de staatsmedia waren zijn laatste woorden ''Ik wil niet sterven, laat mij niet sterven''. Helaas voor Hugo Chavez gaf zijn lichaam de strijd op! 

Venezuela  leerde Hugo Chavez in 1992 kennen als 38 jarige militaire leider. Hij probeerde een staatsgreep tegen de neoliberale president Carlos Perez, die zijn verkiezingsbeloftes had gebroken en die het leger op stakende arbeiders had gestuurd. Tijdens brute gevechten tussen militairen en arbeiders werden 3.000 demonstranten vermoord. Hugo Chavez was totaal van slag door dit bloedbad en besloot om samen met enkele officieren een staatsgreep te plegen. 

Echter de staatsgreep mislukte door de corruptie, slecht planning en pure pech. Het Venezolaanse leger besloot om de rechtse president loyaal te blijven. Hugo Chavez besloot om zich over te geven en gaf het bevel aan zijn mannen om geen verzet meer te bieden. Op televisie verklaarde Chavez waarom hij in opstand was gekomen. Hierdoor kreeg hij heel wat sympathie, want velen hadden genoeg van Carlos Perez!

Diezelfde Perez werd door de regering in 1993 afgezet, toen hij probeerde staatsgeld over te maken naar een organisatie die hij steunde.  Rafael Antonio Caldera werd zijn opvolger. Het was Caldera die Hugo Chavez uit de gevangenis haalde. Die kwam vrij, maar mocht niet meer terug naar het militair. Voor Chavez was dat geen probleem, hij begon zich te richten op het presidentsschap en stichtte een eigen politieke beweging. Deze beweging kreeg de naam; Vijfde Republikeinse Beweging en baseerde zich vooral op het linkse populisme, Venezolaans nationalisme en idealisme. Anders dan de dogmatische Communistische Partij van Venezuela  was de Vijfde Republikeinse Beweging helemaal gericht op het charisma en de persoonlijkheid van Hugo Chavez. Het was zijn persoonlijkheid die hem enorm veel steun opleverde!

Chavez toonde zich solidair met de zwakkeren en de armen. Iets wat de vorige presidenten nooit gedaan hadden. Democratie was iets voor de rijken in Venezeula en de opkomst bij de verkiezingen waren nooit hoog. Veel armen voelde niets voor de politici, die toch alleen maar de rijken en het kapitalisme van dienst waren. Dat veranderde echter in 1998. Hugo Chavez ging persoonlijk naar de krottenwijken en gebruikte zijn talent om massieve toespraken te houden. Met revolutionaire taalgebruik wist hij de armen aan zijn kant te krijgen. Op 6 december 1998, won Hugo Chavez met 56% van alle stemmen de verkiezingen! 

Dit was een grote shock voor de heersende elite. Die hadden nooit gedacht een dat een ex-militair van armoedige afkomst in staat zou zijn om president te worden. De media was daarom ook erg anti-Chavez. Venezuela kent acht televisie stations, daarvan zijn zeven privé bezit. Hugo Chavez merkte al snel dat de media niet aan zijn kant stond. De heersende klasse gebruikte de media om leugens en onwaarheden te verspreiden. Alleen de staats-zender bood de nieuwe president een kans om zijn boodschap te verkondigen! 

Zijn eerste drie jaar als president waren gematigd van aard. Zijn regering kan vergeleken worden met een klassieke sociaal democratische overheid. De staat begon weer invloed uit te  oefenen op de economie en er werd geld uitgegeven voor nieuwe sociale programma's. Hugo Chavez geloofde toen nog dat het kapitalisme noodzakelijk was en slechts hervormd moest worden. Later zou hij pleiten voor echt socialisme, hoewel hij nooit de macht van de heersende klasse volledig vernietigde in Venezuela! 

De rijken en hun elitaire politici waren niet blij met de populistische politiek van Chavez. Vooral het feit dat ze geen controle hadden over de politiek van Venezuela was voor hun een doorn in het oog. Dus werd in het geheim een rechtse staatsgreep gepland. We kunnen er gif op nemen dat de Verenigde Staten van Amerika op de hoogte was van deze staatsgreep. Want het was de VS, die de coup vanaf het eerste minuut steunde. Dat de Amerikanen rechtse staatsgrepen in Latijn Amerika steunde is algemeen bekend. In 1973 steunde de CIA de staatsgreep van Pinochet tegen de linkse president Salvador Allende van Chili! 

Op 11 April 2002, vielen anti-Chavez militairen het presidentiële paleis aan. Hugo Chavez werd gevangen genomen en zijn regering ontbonden. De militairen beweerde dat Chavez een gevaar voor Venezuela was, maar het volk wist beter. Men zag al snel dat de rijken en de heersende klasse achter de staatsgreep zaten. Want zeven van de acht televisie zenders steunde de coup en beweerde dat de aanhanger van Chavez, allemaal ''gewelddadig'' waren en ''gevaarlijk dictatoriaal''. 

Echter het volk liet Chavez niet in de steek. Honderdduizenden kwamen naar de hoofdstad om te demonstreren tegen de staatsgreep. Het leger was enorm verrast door het enorme aantal van mensen. De anti-Chavez media manipuleerde de beelden en zette de demonstranten neer als ''bewapende bendes'' die mensen aanvielen die de staatsgreep steunde. Want die waren er ook, mensen die vanaf het eerste moment anti-Chavez waren. Meestal behoorde die groep tot de rijkere middenklasse of de hogere elite. Studenten van rijke families kwamen op straat om hun steun te laten zien aan de staatsgreep. De media deed extreem haar best om de anti-Chavez demonstranten neer te zetten als aanhangers van de Venezolaanse democratie! 

De Verenigde Staten van Amerika steunde de staatsgreep meteen. President George W Bush toonde zich solidair met de anti-Chavez staatsgreep en erkende de nieuwe president Pedro Francisco Carmona. Deze Carmona was een rijke zakenman en natuurlijk geen vriend van Hugo Chavez. Hij werd op 11 April 2002, president van Venezuela. Echter de protesten gingen door. De pro-Chavez demonstranten groeide en ondanks de flinke hetze van de media tegen Hugo Chavez bleef het volk hem steunen. Er was een duidelijk verschil in sociale klasse. De anti-Chavez demonstranten die de staatsgreep steunde behoorde tot de hogere middenklasse en bourgeoisie. Terwijl de pro-Chavez demonstranten allemaal uit de lagere sociale klasse kwamen zoals de armoede klasse en de arbeiders klasse. 

Na 48 uur verloren de militairen hun moed. Ze zagen in dat de pro-Chavez demonstranten groter en groter werden. Om een bloedbad te voorkomen werd Francisco Carmona gevangen genomen. Hij wist echter te ontsnappen en zocht toevlucht in de Colombiaanse ambassade. Uiteindelijk zou hij vluchten naar de VS om daar in ballingschap te leven. Hugo Chavez werd vrij gelaten en keerde terug naar het presidentiële paleis, de staatsgreep was mislukt!    

El Universal, El Nacional, El Nuevo País, Globovisión, Televen, CMT en RCTV waren de zeven televisie zenders die anti-Chavez waren en dat tot zijn dood in 2013 bleven. Hugo Chavez had de hele media tegen zich. Toch kwam hij terug en toonde de wereld, dat de rechtse staatsgreep mislukt was. De zender RCTV zou in 2007 haar vergunning kwijt raken om te mogen zenden. Natuurlijk brulde de andere media zenders toen, dat Chavez een smerige ''dictator'' was en dat hij de vrijheid van meningsuiting niet respecteerde. Dit terwijl RCTV tijdens de staatsgreep van 2002 erg anti-Chavez was en enorm veel leugens en onwaarheden verspreidde om het volk anti-Chavez te maken!

Na de mislukte staatsgreep begon Hugo Chavez de staatsmedia te gebruiken tegen zijn politieke tegenstanders. Natuurlijk kreeg hij weer kritiek van de zeven privé zenders, die hem beschuldigde van het misbruiken van de staatstelevisie. Dit terwijl El Universal, El Nacional, El Nuevo País, Globovisión, Televen, CMT en RCTV elke dag bezig waren met anti-socialistische propaganda. De relatie tussen president en media werd bitter slecht en Chavez noemde de privé zenders ''marionetten van het kapitalisme en imperialisme''. 

In 2006 werd het land hernoemt. Tot dan droeg Venezuela de naam, Republiek Venezuela. Hugo Chavez maakte daar Boliviaanse Republiek Venezuela van. Ook begon hij met het verspreiden van zijn eigen ideologie  het Bolivarisme. Deze ideologie is een mix tussen links nationalisme, anti-imperialisme en oppositie tegen het IMF en de Verenigde Staten van Amerika. Het grote icoon werd Simon Bolivar, een vrijheidsstrijder die in geheel Latijn Amerika als held wordt geëerd. 

Hugo Chavez zocht bondgenootschappen  met landen die anti-VS waren. Dat waren vooral dictatoriale landen zoals Rusland, Belarus en Libië. De banden met de dictators; Poetin, Lukashenko en Gaddafi waren dan ook heel hecht. In Rusland kocht Chavez meer dan 100.000 AK-47's voor het leger. Venezuela bezit ook westerse F-16 jagers. Maar door de anti-VS houding van Chavez, blokkeerde de Amerikaanse overheid de verkoop van militaire onderdelen. Dus kocht hij nieuwe Russische Sukhoi Su-30 jagers. Ook in China is een verkoper van militair apparatuur geworden voor Venezuela!  

Met de oprichting van de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela in 2007, begon Chavez meer te praten over het daadwerkelijke socialisme. Er kwamen meer nationalisaties tot grote woede van de bezittende klasse. RCTV verloor haar licentie om te mogen zenden, Hugo Chavez zei dat dit als straf was voor de leugens en onwaarheden die de zender since de coup van 2002 verspreiden. Ook voerde de overheid een media wet in, die de media dwong om de waarheid te zeggen. Natuurlijk waren de zenders El Universal, El Nacional, El Nuevo País, Globovisión, Televen en CMT daar niet blij mee. Anti-Chavez propaganda was dagelijks te zien in vorm van komedie, praatprogramma's en nieuws. Om deze anti-Chavez propaganda tegen te gaan werd de staatsmedia enorm uitgebreid. Hugo Chavez dulde geen kritiek van mensen die bij de overheid werkte. Iedereen moest zijn socialisme van de 21ste eeuw loyaal zijn. Natuurlijk speelde de anti-Chavez media daar weer graag op in door hem een ''dictator'' te noemen!

Eind 2007, wou Chavez een ''socialistische'' ( volgens Chavez ) grondwet invoeren. Op 2 December 2007, mochten de Venezolanen stemmen tijdens een referendum. De oppositie gebruikte weer hun studenten, die als ''verdedigers van de oude grondwet'' de straat opgingen om te demonstreren tegen het socialisme van de president. Echter ook in het Chavez kamp waren onzekerheden. Het gedoe rond RCTV speelde een grote rol. Uiteindelijk kozen veel Chavez aanhangers ervoor om niet te stemmen. Hierdoor was de opkomst net iets hoger dan 55%. De anti-Chavez oppositie kwam wel massief opdagen en versloeg Hugo Chavez met 51%. Dit was het eerste pijnlijke verlies voor de president. De oppositie vierde massaal feest en noemde het een ''overwinning van democratie''! 

Internationaal vocht Chavez een felle strijd tegen de Amerikaanse overheid. Hij moest niets hebben van de Amerikaanse oorlogspolitiek en was een felle criticus van George W Bush, die hij de duivel noemde. In Latijn Amerika bouwde hij een goede relatie met andere linkse presidenten. Vooral met Evo Morales van Bolivia waren de banden heel hecht. Morales was net als Chavez van inheemse afkomst en deelde zijn anti-imperialisme. Een grote tegenstander van Chave in Latijn Amerika, was Colombia. Dit land wordt nog steeds door rechtse presidenten bestuurd. Dat heeft allemaal te maken met de FARC-EP. De Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia, vechten al sinds de jaren 60 tegen de Colombiaanse overheid. Hugo Chavez erkende de FARC-EP als een verzetsleger en niet als een terroristische groep. Hierdoor waren de banden met Colombia niet bepaald goed. Men noemde Chavez ook wel een ''FARC-EP sympathisant '  

Ook met Cuba waren de relaties goed. Hugo Chavez had een goede vriendschap met Fidel Castro. Hij en Chavez waren vaak bij elkaar op bezoek en toen Chavez ziek werd, vloog hij vaak naar Cuba voor behandelingen. De oude Fidel Castro is nu 86 jaar oud, Hugo Chavez werd slechts 58 jaar! 

Op economische vlak was de politiek van Hugo Chavez bureaucratisch en niet socialistisch. Genationaliseerde bedrijven kwamen onder staatstoezicht en niet onder arbeiderszelfbestuur. De arbeiders hadden niets te zeggen en moesten vaak met lege ogen toekijken hoe staats-bureaucraten er een bende van maakte. Stakingen werden brutaal neergeslagen door de politie, vakbondsleiders werden zelfs gearresteerd. Dit zorgde ervoor dat de rechtse oppositie, invloed begon te krijgen op de arbeiders-klasse. In het anti-Chavez kamp begon men pseudo-linkse propaganda te verspreiden. Waar men vroeger nog klassiek rechtse standpunten hanteerde, is de oppositie nu vooral bezig met dezelfde linkse retoriek als Hugo Chavez. Men kaart problemen aan die Chavez niet kon oplossen. Echter achter die pseudo-linkse taal, zit de neoliberale ideologie! 

Tijdens de Arabische Revoluties speelde Chavez een hypocriet spel. Hij bekritiseerde de Arabische dictaturen die pro-Amerikaans waren ( Tunesië en Egypte ), maar hij steunde juist weer die dictaturen die anti-Amerikaans waren ( Syrië en Libië ). Dictators zoals Ben Ali en Mubarak kregen veel kritiek van Chavez. Echter andere Arabische dictators zoals Gaddafi en Al-Assad noemde hij ''vrienden en humanisten''. Hij speelde hier het spel van ''Steun elk anti-imperialistische dictator''. Een spel dat hypocriet en contraproductief is! 

Voor de verkiezingen van Oktober 2012 was de populariteit van Chavez gedaald. Dankzij de pseudo-linkse taal van de oppositie en 14 jaar Chavez zonder socialisme, begonnen steeds meer mensen twijfels te krijgen. Ook sommige socialistische leiders die Chavez gesteund hadden besloten om zich los te maken van de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela. Hugo Chavez noemde iedereen die kritiek op hem had een ''verrader'' en toonde steeds meer autoritaire neigingen. 

Hij verenigde alle pro-Chavez partijen in de Grote Patriottistische Eenheid. De oppositie verenigde zich in de Democratische Ronden Tafel van de Eenheid. Leider van de oppositie is de Henrique Capriles, een 40 jarige advocaat en natuurlijk lid van de bourgeoisie. Maar door zijn jonger uiterlijk en pseudo-links taalgebruik werd het een spannende strijd. Op economisch vlak wil Capriles een kapitalistisch vriendelijk beleid voeren, net zoals de pseudo-linkse Lula da Silva van Brazilië deed. Toch behield Hugo Chavez de populariteit die hij al 13 jaar bezat. Ondanks alle beperkingen en problemen, won hij de verkiezingen met 55.07%. Capriles krijgt echter snel een tweede kans. Want Hugo Chavez trok zich terug uit het openbare leven en de geruchten zeiden dat hij ernstig ziek was! 

De president toonde zich zeer weinig in het openbaar na oktober 2012. Rond het nieuwe jaar werd duidelijk dat zijn kanker terug gekeerd was. Chavez ging weer naar Cuba voor behandeling. Echter het zag er slecht uit. Eind februari werd bekend dat hij een infectie had opgelopen in zijn luchtwegen. Hierdoor kon hij zeer slecht ademen. De genadeklap kwam op 5 maart 2013. Een flinke hartaanval maakte een einde aan het kleurige leven van een icoon. Hugo Chavez's laatste woorden waren ''laat mij niet sterven'' echter zijn lichaam gaf de strijd op! 

Op vrijdag 8 maart zal Hugo Chavez begraven worden volgens katholieke normen. Want katholiek is Hugo Chavez altijd gebleven. Zijn dood veranderd hem in een icoon waar men nog jaren over zal praten. De bourgeoisie is blij met zijn dood en dat lieten ze ook merken. Hier en daar vierde anti-Chavez mensen feest. Echter het merendeel van Venezuela is in diepe rouw. Vooral bij de armen en de lagere sociale klasse heeft Hugo Chavez een heldenstatus. Omdat hij hun een betere toekomst beloofde, een socialistische toekomst die echter nog steeds niet waar gemaakt is!  

Er zullen nieuwe verkiezingen komen. Vermoedelijk wint de opvolger van Hugo Chavez deze verkiezingen  Maar met zekerheid is dat niet te zeggen. De Verenigde Socialistische Partij van Venezuela ( PSUV ) zal echter nooit het socialisme kunnen verwezenlijken. Deze partij is altijd al een instrument geweest voor Hugo Chavez. Ook binnen de partij hebben revolutionair socialisten gemerkt dat kritiek op ''de grote commandant'' taboe is. De meeste leden zijn staats-bureaucraten en dogmatische aanhangers van Chavez. Voor hun is de voormalige president een icoon en ze vereren hem als een godheid. Dit is geen gezonde manier van politiek voeren. Aangezien de PSUV niet in staat is om zich los te maken van het dogmatisme rond de persoonlijkheidscultus van Chavez, moet er een nieuwe arbeiderspartij opgericht worden! 

De oppositie weet dat de PSUV een grote aanhang heeft onder het volk. Maar ze hebben de tijd. Ze hoeven alleen maar te wachten voordat men het vertrouwen verliest in de partij van Chavez. Dan zal de oppositie toeslaan en de macht van de rijken en de elite herstellen. Want die dromen al weer van het moment waarop zij weer de totale macht hebben over Venezuela!  

Het icoon Hugo Chavez, 1999-2013