Een meeloper is iemand die met de groep meegaat. Iemand die kritiekloos dat doet wat de groep doet. Meelopers zie je overal, op school en op het werk. De pestkoppen op het schoolplein worden altijd gevolgd door een groepje meelopers. Deze meelopers onderwerpen zich aan het gezag van de pester en doen wat hij/zij van hun eist!
Stalinistische meelopers ontstonden al zeer vroeg. In de Sovjet-Unie waren het staats-bureauraten die de eerste aanhangers van Joseph Stalin vormde. Deze bureaucraten steunde Stalin in zijn strijd tegen Leon Trotsky, die een felle tegenstander van de staats-bureaucratie was!
Na de dood van Felix Dzerzhinsky in 1926, kwam de Sovjet geheime dienst in de invloedssfeer van Stalin. Die begon al snel zijn aanhangers in de geheime dienst te plaatsen. Twee jaar later kon Stalin zijn tegenstanders royeren en deporteren. De Sovjet geheime politie werd het zwaard en schild van de stalinistische meelopers!
Stalin's aanhangers in de Communistische Internationale begonnen andersdenkende communisten te pesten en te intimideren. Al snel werden de eerste critici geroyeerd. Wie zich niet in de meelopers groep vestigde werd een ''trotskistische'' fascist genoemd. In het jaar 1930 beheerste de stalinisten bijna alle communistische partijen. De angst om buiten gesloten te worden was heel groot in een communistische partij. Want buiten de partij stond je alleen. De kapitalistische staat stond niet positief tegenover communisten en ook de sociaal democraten waren heel anticommunistisch. Dus werden de meeste communisten ook stalinistische meelopers. Ze deden mee met het pesten en intimideren van kritische communisten, allemaal om maar niet geroyeerd te worden!
Tot de progressieve jaren 70, beperkte de stalinistische meelopers zich tot de communistische partijen. Buiten die partijen hadden ze ook weinig steun. De sociaal democratie was fel anticommunistisch en keerde zich fel tegen elke vorm van revolutionair socialisme. Pas na 1968 kregen de stalinisten ook meelopers buiten hun partijen. Het waren vooral jonge studenten, die zich los wouden rukken uit de dogmatische samenleving van hun ouders. Deze idealistische jongeren wouden revolutie en vele werden verleid door de propaganda die het stalinisme verspreidde. Vooral de Vietnam Oorlog versterkte de stalinistische meelopers. Die droegen de vlag van Noord Vietnam en portretten van Ho Chi Minh. Dat deze stalinistische leider in de jaren 40, de anti-stalinistische communisten had uitgemoord wisten vele niet!
Het was heel stoer om revolutionair links te zijn in de jaren 70. Veel studenten steunde het misdadige regime van Mao Zedong in China, dat vele aanzagen als een zuiver voorbeeld van ''revolutionair activisme''. Verschillende maoïstische clubs werden gevormd, allemaal streng dogmatisch en totalitair. Want de leiding van zo'n Mao club, had bijna alles te zeggen over het leven van hun leden. Met wie je mocht praten, met wie je verkering mocht hebben en met wie je zou gaan trouwen. De maoïstische sektes waren heel totalitair van aard.
In diezelfde jaren 70, vond je ook meelopers buiten de maoïstische sektes en de communistische partijen. Zelfs hoge professors en leerkrachten op universiteiten waren meelopers. Als de kapitalistische media brulde over de misdaden van de ''communisten'' dan verwierpen de meelopers dit als anticommunistische propaganda. De anti-stalinistische socialisten en communisten werden ook geminacht door de stalinistische meelopers. Net als in de jaren 30 werden revolutionair socialisten, ''aanhangers van Tito'' genoemd of ''trotskistische imperialisten''. De meelopers werd verteld dat ze vooral linkse critici moesten afbeelden als vijnanden van het zuivere ''marxisme-leninisme''. Dit zogenaamde ''marxisme-leninisme'' werd gebruikt door zowel de klassieke stalinisten, als de gematigde stalinisten die na 1956 de macht kregen in de Sovjet-Unie!
Een stalinistische meeloper toonde het volgende gedrag:
- Hij/zij is heel positief over de politieke/economische ontwikkeling van de Sovjet-Unie
- Hij/zij erkent het Oostblok als een socialistische bastion tegen het Amerikaanse
imperialisme
- Hij/zij minacht de kapitalistische economie en verdiept zich in het ''marxisme-leninisme''
- Hij/zij minacht critici van de Sovjet-Unie en zet die neer als vijanden van het ''marxisme-leninisme''
- Hij/zij praat misdaden van de Sovjet-Unie goed en weigert naar andersdenkenden te luisteren
- Hij/zij heeft voornamelijk vrienden en relaties die passen bij zijn/haar eigen ideologische opvattingen
- Hij/zij ziet stalinistische landen aan als ''socialistische'' landen!
Dankzij het blinde idealisme van veel linkse jongeren, kon de kapitalistische media alle aanhangers van het socialisme neerzetten als ''aanhangers van een dictatoriale ideologie''. De sociaal democratie werd neergezet als het enigste democratische socialisme. Een slimme zet, want hierdoor stemde de meeste arbeiders steeds op sociaal democratische partijen. Want het proletariaat is niet dom, de meeste arbeiders wisten heel goed wat zich afspeelde in het Oostblok. Anders dan de dogmatische linkse jongeren, was de westerse arbeidersklasse niet vatbaar voor het revolutionaire socialisme, dat de stalinistische meelopers propagandeerde. Dat had allemaal ermee te maken dat de werkende klasse heel goed wist wat de ware aard was van het stalinisme. Helaas konden veel arbeiders ook niet het verschil zien tussen communisme en stalinisme. Nog steeds wordt het marxisme op één lijn gezet met het stalinisme!
Een bekende stalinistische meeloper was Paul Rosenmöller. Hij was in zijn studententijd, lid van de radicaal maoïstische groep, Groep Marxisten Leninisten/Rode Morgen. De GML/Rode Morgen was de enigste maoistische club, die de wilde jaren 70 overleefde. Alleen de Socialistische Partij van Daan Monjé en de GML/Rode Morgen, stonden in 1980 nog overeind. Rosenmöller was zes jaar lid van de GML/Rode Morgen en zat zelfs een jaar in het bestuur. In de jaren 1975-1978 steunde de Nederlandse maoisten, de Rode Khmer van Pol Pot. Ook Paul Rosenmöller deed zijn best om geld in te zamelen voor de kameraden in Cambodja.
Paul Rosenmöller dook in 1989 weer op. Niet meer radicaal maoistisch, maar een gematigde linkse progressieve figuur. Hij werd leider van GroenLinks, een partij die ontstaan was uit een fusie van drie linkse partijen. De gematigd stalinistische CPN, de pacifistische PSP en de progressief christelijke PPR, fuseerde tot GroenLinks. Hoewel de partij een groen eco-socialisme nastreefde, degeneerde men al snel in een nest van burgerlijke sociaal liberalen en progressieve democraten. Het socialisme verdween volledig bij GroenLinks!
Er zijn ook meelopers geweest die na de val van de Sovjet-Unie, hun ''geloof'' verloren. Na jaren van dogmatisme viel met de Sovjet-Unie ook hun geloof in een alternatief op het kapitalisme. Een bekende ex-communist is misschien wel Jan Marijnissen. Hij was leider van de Socialistische Partij na de dood van Daan Monjé. Marijnissen kwam al in de jaren 70 op als meeloper in de maoïstische beweging. Al snel werd hij geen meeloper meer maar een leider die dogmatisme afdwong op anderen. Echter in 1986 veranderde hij van tactiek. In plaats van stalinistisch dogmatisme kwam sociaal democratisch pragmatisme. De SP was in 1990 geen maoïstische partij meer en ook over socialisme sprak men steeds minder. Jan Marijnissen bouwde het stalinistisch dogmatisme af en voer zo ook volledig weg van het marxisme en het revolutionaire socialisme. In het jaar 2012 zou hij de SP niet eens meer socialistische partij noemen, mocht hij de partij opnieuw oprichten. Dit vermoed wat revolutionair socialisten al enkele jaren erkennen. De sociaal democratie is de huidige ideologie van de SP en niet het socialisme!
Veel aanhangers van voormalige communistische partijen houden zich stil. Velen durven uit schaamte niet te praten. Ze schamen zich voor het feit dat ze jarenlang spreekbuizen waren voor het stalinisme. In Duitsland doet de kapitalistische media er alles aan om voormalige aanhangers van de DDR zwart te maken. Vooral Stasi agenten worden gelijk geschakeld met de nazistische Gestapo en worden neergezet als misdadigers. Dit terwijl de meeste mensen die voor het Ministerie voor Staatsveiligheid werkte, dachten goed te doen. Voor de kapitalistische media in Duitsland is echter alles heel zwart wit. West Duitsland goed, Oost Duitsland slecht. Kapitalisme goed, communisme slecht!
Wat revolutionair socialisten dwars zit is het feit dat men de communistische ideologie zwart maakt. Alsof Karl Marx en Vladimir Lenin het stalinisme gewild zouden hebben. Lenin krijgt het nog eens extra zwaar omdat hij als hoofdschuldige wordt aangewezen. Hij zou Stalin aan de macht geholpen hebben. Dit is een grote leugen want de echte bolsjewieken die Stalin aan de macht hielpen waren Grigory Zinoview en Lev Kamenev. Die hebben bijna twee jaar met Stalin gewerkt tegen Trotsky.
Anders dan de nazistische ideologie, staat nergens in de boeken van Marx en Lenin, dat één partij moet heersen. Lenin heeft nooit geschreven over het verbieden van andersdenkende partijen. Dat die partijen in Sovjet Rusland verboden werden lag aan de burgeroorlog en hun steun aan de Witte Legers. Ook steunde de anticommunisten de invasie van 200.000 buitenlandse soldaten. De vraag is dan of je deze mensen met rust laat, wetend dat ze de vijand steunen!
De stalinistische meelopers hebben zich laten misleiden door blind idealisme. Maar hun ''geloof'' was oprecht. Helaas zet de media hun opvattingen neer als dom en fout. Echter wij revolutionair socialisten zeggen dat niet. Hun opvattingen waren niet fout, hun steun aan stalinistische landen was fout. Als de kapitalistische media hun daarop veroordeeld moeten ze ook zich zelf veroordelen. Want over rechtse dictaturen die door kapitalistische landen gesteund werden, heeft USP-RSM al vaak genoeg geschreven!
Idealistisch en anti-oorlog
Helaas ook spreekbuizen voor stalinistische regimes!
