Gepubliceerd op
Om middernacht van 26 op 27 maart 2015 lanceerden gevechtsvliegtuigen behorend tot tien Arabische en islamitische (Pakistan) Landen onder leiding van Saoedi-Arabië een aanval op Jemen, onder het voorwendsel af te rekenen met de sektarische Jemenitische militie (de Houthi rebellen)van wie wordt vermoed dat ze banden hebben met een buitenlandse staat, de Islamitische Republiek Iran, die dreigt om de controle over heel Jemen over te nemen en de verkozen autoriteit omver te werpen, vertegenwoordigd door de Jemenitische president Abed Rabbo Mansour Hadi.
De militaire campagne heeft een breed scala van supporters aangetrokken in de westerse imperialistische regeringen en werd in het bijzonder verwelkomd door de meeste Arabische regeringen, dit keer herenigd op een top in Sharm el-Sheikh, minder dan twee dagen na het begin van de vijandelijkheden.
Afgezien van steun aan de oorlog tegen Jemen – Tot de Houthi-opstand wordt verpletterd, ontwapend, en het gezag terugkeert naar president Hadi – besloot de top een gezamenlijke militaire eenheid te vormen. Deze is bedoeld om tegen te gaan wat de regeringen als een bedreiging zien voor de (Arabische) natie als geheel, om haar bescherming te verzekeren, en bovenal hun eigen regimes veilig te stellen. Ze zetten alle geschillen opzij en hebben de handen ineen geslagen om alle revolutionaire strijd in het gebied te vernietigen, die veerkrachtig genoeg is gebleken om het omver te werpen.
De huidige bemoeienis van Saudi-Arabië in Jemen zaken is niet nieuw. In de jaren 1960 zette het zonder aarzelen alle middelen in, inclusief militaire capaciteit, om de royalisten te verdedigen tegen de Jemenitische revolutie, gesteund door het regime van Nasser in Egypte. Tijdens de Arabische Lente, speelde het Saoedische Koninkrijk een cruciale rol in het neerslaan van de vreedzame Jemenitische Opstanden, door druk uit te oefenen met de hulp van de Gulf Cooperation Council (GCC) om een regeling op te leggen die leidde tot het vertrek van president Ali Abdullah Saleh, maar het apparaat van het regime intact en onaangetast liet. Dit maakte de weg vrij voor Saleh, die na een lange periode van vijandigheid, om zijn kracht te bundelen met Houthi-milities, de hoofdstad Sanaa in te nemen, gevolgd door de meeste van de provincies en regio's van Jemen. Echter, de Houthis zijn nu de bondgenoten van het Iraanse regime en voeren de plannen van de ayatollahs uit, wiens nationalistische aspiraties van een groter rijk geladen is met religieuze ideologie en gewapend met de wapens van de sektarische verdeeldheid.
Echter, de huidige Saoedi-agressie tegen Jemen heeft een duidelijk verschil met eerdere interventies, omdat Riyadh kan profiteren van talloze oorlogen van de Amerikaanse regering in de regio en de manier waarop het nieuwe imperialistische campagnes voert sinds de oorlog tegen Irak in 1991. Het vormde een brede coalitie van 9 Arabische landen en één niet-Arabisch land (Pakistan) en riep direct alle Arabische regeringen op, met uitzondering van Syrië, voor een topconferentie van de Liga van Arabische Staten. Dit was naar alle waarschijnlijkheid een poging om de breedste mobilisatie van hun militaire kracht te bewerkstelligen om in de nabije toekomst deel te nemen aan een dure grondoorlog in Jemen, die naar verwachting enkele maanden duurt vanwege het ruige terrein en de bergen in het land.
De grondoorlog zou ook kunnen leiden tot een burgeroorlog, gevoed door de sektarische kloof, die zou kunnen overslaan naar de buurlanden, Arabische en niet-Arabisch. Dit is in combinatie met het versnelde tempo van een bewapeningswedloop in de regio, waarvan de grootste profiteurs de imperialistische landen en hun militaire instellingen zijn. Dit komt bij de potentiële reacties en instabiliteit in een regio met onbegrensde rijkdom en onder imperialistische controle.
Het is duidelijk dat de primaire slachtoffers van de aanval de burgerbevolking zal zijn, die niets te maken heeft met een van de partijen in het conflict, bovenop de verwoesting van voorzieningen, infrastructuur, en de militaire capaciteit van het volk van Jemen. Dit is allemaal in een land dat wordt beschouwd als een van de armste in de Arabische regio en de hele wereld.
Opmerkelijk is dat de beslissingen van de Arabische top HAD geen melding maakten van het Palestijnse volk, ondanks de recente Israëlische oorlog tegen Gaza, de enorme menselijke en materiële schade, en terwijl velen van hen nog moeten terugkeren naar huis in afwachting van hun rehabilitatie. Bovendien gaat de zionistische vijand door met het beleid om nederzettingen te bouwen in de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem, met de bedoeling om de huizen en gebouwen weg te vagen, de Palestijnse landbouwgrond, alsmede de voortdurende mishandeling van Palestijnen, door middel van moord, gevangenschap, gedwongen verplaatsing en beperkingen op mobiliteit. De Top nam zelfs niet het meest elementaire standpunt in van veroordeling, laat staan dat hij dreigde met verschillende internationaal legitieme maatregelen met betrekking tot afschrikking, aanmoedigen van daden van verzet, en voorzien in de middelen om deze uit te voeren voor een volk onder een permanente bezetting, mogelijk gemaakt door het verraad en lafheid van deze medeplichtige Arabische heersers.
In tegenstelling daartoe hebben deze heersers ervoor gekozen om de oorlog te verklaren aan een ander miserabel Arabisch land. Zij zullen een verenigde Arabische strijdmacht vormen om deel te nemen in een overvloed van komende oorlogen, met uitzondering van een oorlog met de zionistische staat (of zelfs om op enige van zijn agressiedaden te reageren). De enige oorlog waarin deze regimes geïnteresseerd zijn om die te voeren, zal gericht zijn tegen potentiële en huidige volksopstanden en opstanden binnen de Arabische wereld, en hun steun beperken aan de Palestijnse kwestie door het betalen van premies verschuldigd door de Palestijnse Oslo-Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever.
De revolutionair-marxistische organisaties die deze verklaring ondertekenen, veroordelen de verschillende agressiedaden gepleegd door de Houthi Milities in samenwerking met het leger, dat nog steeds bestuurd wordt door de voormalige tiran van Jemen, Ali Abdullah Saleh, en sterk ondersteund door de Islamitische Republiek van de mullahs van Iran. Deze organisaties veroordelen ook de recente aanval uitgevoerd door het Koninkrijk van Saudi-Arabië en zijn bondgenoten in dit brute en criminele proces en roept op tot het staken van de vijandelijkheden tussen alle betrokken partijen en de terugtrekking van alle buitenlandse militaire aanwezigheid uit Jemen. Alle interveniërende imperialistische facties, of het nu Iran is of de verschillende Golf regimes, met name Saoedi-Arabië, moeten worden gedwongen tot een enorme financiële vergoeding om de ernstige verliezen geleden door het volk van Jemen in de afgelopen jaren te verlichten, die te wijten is aan de verwoestende interventies door deze regimes.
Tot slot eisen we dat het volk van Jemen que, met volledige vrijheid, hun recht op zelfbeschikking moet worden toegestaan, en om een autoriteit te vormen van hun keuze en eigen vrije wil, zonder enige inmenging van buitenaf of dwang.
- Weg met alle inmenging van buitenlandse reactionaire regimes in Jemen, zij het Iran of Saoedi-Arabië en zijn bondgenoten!
- Weg met het koor van corrupte verraders die in Sharm El-Sheikh bijeenkwamen!
- Weg met de imperialistische steun van de reactionaire militaire aanval!
- Nee tegen burgeroorlog en ja tegen het recht op zelfbeschikking voor het volk van Jemen!
- Ja tegen alle vormen van steun om het massale revolutionaire proces in Jemen te galvaniseren!
- Ja tegen de eenheid van de werkende massa’s van de Arabische regio, van alle nationaliteiten en geloofsovertuigingen!
Ondertekenaars:
- Revolutionair Socialisten (Egypte)
- Unie van Iraakse communisten (Irak)
- Al-Munadhil-a (Marokko)
- Revolutionair Linkse Stroming(Syrië)
- Linkse Arbeiders League (Tunesië)
- Socialistische Forum (Libanon)
Een MIG-29 van de Sudanese luchtmacht, die aanvallen
uitvoert in Jemen!
