De sociaal democratie zat altijd al vast in een dilemma. Moest men samenwerken met het kapitalisme of juist pleiten voor het socialisme? Na de tweede wereld oorlog kozen de meeste sociaal democratische partijen voor hervormingen en compromissen met het kapitalisme. Hierdoor groeide de welvaart omdat de burgerlijke regeringen verplicht werden om de sociale zekerheid op te bouwen. Niet alle kapitalisten waren daar blij mee, vooral de liberalen waren fel tegen het idee van een welvaart's staat. Echter de christen democraten konden zich wel vinden in de sociale markt economie, die de sociaal democratie voorstelde. Omdat de sociale markt economie geen socialisme was, konden de christen democraten zich hier in vinden. De Partij van de Arbeid legde daarmee de basis voor de welvaart die Nederlanders begonnen te ervaren!
Maar hiervoor moest de partij ook grote idealen opofferen. Want het kapitalisme bleef bestaan en ook alle misstappen van de kapitalisten moest de PvdA accepteren en zo nodig steunen. In de klassenstrijd tussen arbeid en kapitaal waren de sociaal democraten vaak verplicht om de kant van de kapitalisten te kiezen om hun regeringspartners niet woedend te maken. De kapitalistische media brulde vaak genoeg dat de sociaal democratie ''verantwoordelijkheid'' moest tonen en zich sterk moest houden tegen dat ''opstandige tuig''.
Tegenwoordig stemmen vooral de midden en hoog inkomens op de PvdA. Ongeveer 65% van het PvdA electoraat bestaat uit mensen met een modaal tot boven modaal inkomen. In de jaren 80 was dat echter anders. Toen stemde vooral de mensen met een laag inkomen of een uitkering op de PvdA, want dat was ook de groep waar de partij voor vocht. De liberalen noemde de sociaal democraten ook wel de ''partij van uitkeringen'' omdat men in de jaren 80 te snel mensen een uitkering gaf. Dit is op zijn minst gezegd zeer hypocriet want in de jaren 80 waren het juist de liberalen van de VVD, die aan de macht waren in Nederland. De Partij van de Arbeid kwam pas in 1989 weer in de regering, toen Wim Kok al begonnen was met de omzwaai naar rechts!
Er was in de Partij van de Arbeid tot 1990 een felle strijd tussen de regeringsgezinde sociaal democraten en sociaal democraten die nog in het socialisme geloofde. De regeringsgezinden vonden dat de PvdA te links was en daardoor nauwelijks aan de macht kon komen. Dit is vooral te zien aan het feit dat de PvdA in geen enkel kabinet zat van 1977 tot 1989. Deze regeringsgezinden beweerde ook dat de socialistische principes uit de jaren 70, ''ouderwets'' en ''achtergesteld'' waren. Pas in het jaar 2005 zouden de laatste socialistische principes van de PvdA uit haar beginselmanifest verdwijnen. Daarmee nam de partij afscheid van het oude beginselprogramma van 1977, waarin de nationalisatie van belangrijke industrieën, banken en verzekeringsmaatschappijen werd bepleit. Het nieuwe 'beginselmanifest' spreekt van het recht op 'de zekerheid van een fatsoenlijk bestaan', waardoor iedereen 'volwaardig aan de samenleving kan deelnemen. Een hypocriet beginselmanifest aangezien de huidige PvdA, juist bezig is met het vernietigen van het recht op zekerheid en een fatsoenlijk bestaan!
Een ander groot verschil tussen de PvdA uit 1987 en de PvdA van 2013, is hun trouw aan het koninklijk huis. In de jaren 80 waren best nog wat PvdA'ers tegen de monarchie. Natuurlijk was de partijtop pro-monarchistisch, maar nog lang niet iedere PvdA'er was meteen 100% voor de monarchie. Nu is dat anders, de meeste leden van de Partij van de Arbeid steunen het koningshuis en de nieuwe monarch Willem Alexander!
De Jonge Socialisten zijn de jongerengroep van de PvdA. In 2004 was deze jeugd groep nog democratisch socialistisch in plaats van sociaal democratisch. Dat was vooral te merken aan hun beginselen waarin ze spraken over een democratisch socialistisch visie. De JS zag zich als een democratisch socialistische jongeren orgnaisatie, op hun website in 2004 zeiden ze;
''De Jonge Socialisten in de Partij van de Arbeid stellen zich tot doel het realiseren van een democratisch-socialistische samenleving. Hiermee willen wij mogelijk maken dat iedereen een menswaardig bestaan zal leiden, een bestaan dat leidt tot zelfontplooiing en levensgeluk voor ieder mens dat deel uitmaakt van deze samenleving. Hierbij laat de JS zich leiden door haar beginselen, onvervreemdbare waarden die als uitgangspunten dienen voor zowel de vorming van ideeën als het praktisch handelen, in de politieke sfeer maar ook daarbuiten. De JS onderscheidt daarbij acht basisbeginselen, waaruit al haar andere standpunten voortvloeien: democratie, duurzaamheid, gelijkwaardigheid, solidariteit, tolerantie, vrijheid, welvaart en welzijn. Wij nodigen eenieder die een dezer democratisch socialistische doelen voor ogen heeft en deze op democratische wijze willen behalen uit te helpen bij het realiseren hiervan''
Uit de beginselen van de JS in 2004
In 2013 zijn de democratisch socialistische principes vervangen door sociaal democratische principes. Nu zijn de JS een sociaal democratische jongerenorganisatie, die geen democratisch socialisme nastreeft maar de sociaal democratie. Ze schrijven op hun website anno 2013;
''Vrijheid, gelijkwaardigheid, solidariteit, duurzaamheid zijn de beginselen van de JS. Het zijn de belangrijkste uitgangspunten om ons ideaal te verwezenlijken en staan daarom centraal in al onze standpunten. Ze vullen elkaar aan en vormen elkaars grenzen. Het evenwicht hiertussen is één van de belangrijkste uitdagingen voor progressieve politiek. Ieder mens heeft het recht om in vrijheid te leven. We moeten mensen de middelen geven om zich te ontplooien en gebruik te maken van de kansen en vrijheden die de samenleving te bieden heeft. Zonder de vrijheid om je eigen geluk te zoeken en keuzes te maken hebben kansen weinig zin. Iedereen moet vrij zijn om zijn of haar religie en mening vrij te bepalen en uit te dragen, zolang hiermee de rechten van anderen niet worden geschaad. Beperking hiervan is pas op zijn plaats als de lichamelijke integriteit van individuen op het spel staat. Vrijheid mag ook nooit gelijke kansen in de weg staan''
Uit de beginselen van de JS in 2013
In de nieuwe beginselen van de Jonge ''Socialisten'' wordt niet eens gesproken over socialisme. Revolutionair Socialistische Media vindt dat de JS haar naam beter kan veranderen naar JSD ( Jonge Sociaal Democraten ). Want socialistisch zijn ze nu echt niet meer. Net als hun moederpartij hebben de Jonge ''Socialisten'' afstand genomen van het socialisme. Ze zullen wel denken dat een democratisch socialistische economie niet werkt en dat alleen het privé bezit van de productiemiddelen zorgt voor welvaart. Typische sociaal democratische opvattingen!
Onder Wim Kok begon de transformatie van een burgerlijke arbeiderspartij in een volwaardige kapitalistische partij. Het was de ex-vakbond leider, die van de PvdA een neoliberale partij maakte. Revolutionair socialisten zagen dat dit niet iets was dat beperkt bleef tot Nederland. Ook elders in de wereld draaide sociaal democratische leiders volledig naar rechts. In Groot Brittannië werd zelfs de jongerenorganisatie van de Arbeidspartij opgeheven. Waarom? Omdat de jongeren van de Britse sociaal democratie, niet in lijn waren met de neoliberale omzwaai naar rechts. De jongeren van de Arbeidspartij waren revolutionair socialistisch en de meesten wouden helemaal geen kapitalisme in Groot Brittannië. Om de invloed van revolutionair socialisten tegen te werken begon de Britse sociaal democratie met een heksenjacht en royeerde bijna alle revolutionair socialisten. Na 1990 was ook de Britse Arbeidspartij een volledige kapitalistische partij. Dat werd zeker duidelijk toen Tony Blair begon aan NEW LABOUR en daarmee voorgoed brak met het socialisme. Blair was ook de sociaal democraat, die samen met de Amerikaanse conservatieven, oorlog voerde tegen Afghanistan en Irak.
Nu staat de Partij van de Arbeid op een historisch dieppunt in de peilingen. 11 zetels zou de partij winnen als er verkiezingen gehouden zouden worden. De linkse stemmer is eindelijk gaan begrijpen hoe verraderlijk de sociaal democraten anno 2013 zijn. Revolutionair socialisten hebben hiervoor gewaarschuwd, maar men wou niet luisteren. Nu zitten we tot 2016 vast aan Mark Rutte en zijn neoliberaal kabinet, dat met steun van de PvdA, grote aanvallen zal uitvoeren op de arbeidersklasse, jongeren en ouderen. Allemaal omdat de markten, de EU en het kapitalisme dit eisen!
Denk in maart 2014,
als er gemeenteraadsverkiezingen zijn, nog eens terug aan die oude wijsheid:
socialisten met liberalen, verraad van idealen.
