De
Socialistische Partij wordt door sommingen nog gezien als een club van
dogmatische ‘’communisten’’ die erop uit zijn om een ‘’communistische’’
dictatuur te stichten in Nederland. Vooral rechtse kranten en websites beweren
dat. De SP is echter alles behalve communistisch ingesteld. Voor de SP wordt
het socialisme steeds meer de sociaal democratie en dat is niet positief.
In de
peilingen neemt de SP het op tegen de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie.
Deze neoliberale partij is de voorhoede van de rechtse denkers in Nederland. De
VVD probeerde in 2010 een coalitie te vormen met het Christen Democratisch
Appel en de Partij voor de Vrijheid. De financiële markten en de Europese Unie
eiste strenge bezuinigingen van bijna 18 miljard euro. Europa wou dat de arbeiders
de kosten gingen betalen voor de fouten van de banken en de grote bedrijven.
VVD, CDA en
PVV waren er bijna uit. Vier jaar van strenge neoliberale ellende stond
Nederland te wachten. Toen trok PVV leider; Geert Wilders zich terug uit de onderhandelingen. Hij beweerde dat hij de ouderen niet wou raken. Een hele hypocriete
zet, want de PVV steunde veel voorstellen van de VVD en CDA. Zonder de 22
zetels van de PVV had de coalitie geen meerderheid. Dus werden nieuwe
verkiezingen uitgeschreven voor 12 september 2012.
Politiek
links in Nederland kun je verdelen in drie partijen. De neoliberaal geworden;
Partij van de Arbeid, het gematigd sociaal liberale; GroenLinks en de klassiek
sociaal democratische; SP. Veel mensen
kunnen niet begrijpen dat wij ( United Socialist Productions ) de SP neerzetten
als een sociaal democratische partij en niet als socialistische partij! Hoe
komt dat?
We moeten
daarvoor kijken naar het karakter van de SP! Spreekt de SP over socialisme en
arbeidersmacht? Wil de partij een socialistische radendemocratie? Of slechts
een menselijker en socialer; Koninkrijk der Nederlanden? Helaas is het laatste
antwoord juist. De SP is niet tegen het kapitalisme in geheel. Ook de Nederlandse monarchie is geen probleem voor de sociaal democratische leiders van deze ''socialistische'' partij.
Waarom dan
die kritiek? Waarom mag de SP geen compromissen maken om in de regering te
komen? Op die vragen moeten we kijken naar het lot van de voormalige
arbeiderspartijen. Met arbeiderspartijen bedoelen we partijen die de steun van
de arbeidersklasse hadden. Deze partijen waren de PvdA in Nederland, de SPD in
Duitsland en de Labour Party in het Verenigd Koninkrijk. Deze arbeiderspartijen
hadden echter een grote handicap. Hun partijleiding was burgerlijk
kapitalistisch ingesteld. De basis bestond echter uit arbeiders en die
vertrouwde op partijen zoals de PvdA om op te komen voor de arbeidersklasse.
Echter de partijleiding van de arbeiderspartijen degenereerde en begonnen steeds
rechtser te worden. Na de val van het stalinisme ( communisme genoemd ) capituleerde
de arbeiderspartijen voor het kapitalisme. De sociaal democratie pleegde haar
laatste verraad aan haar basis en werd een neoliberale ideologie.
Door dit
verraad verloren mensen het vertrouwen in de politiek. Men ging niet meer
principieel stemmen. Arbeiders stemde niet meer loyaal op de PvdA. Zo kwam het
dat de werkende klasse vaak stemde op partijen waar ze het net mee eens waren.
Dat konden ook rechtse partijen zijn. Bijvoorbeeld;
in 2002 stemde enorm veel mensen op de partij van de vermoorde; Pim Fortuyn.
Deze rechts populistische leider keerde zich fel tegen de politieke elite. Hij
won zo de steun van veel mensen. Zijn dood gaf de Lijst Pim Fortuyn meteen 26
zetels in het parlement. Maar de Fortuyn revolutie duurde niet lang. Na veel
ruzies in de LPF viel de partij uit elkaar. Bij de verkiezingen van 2003 verloor de LPF 18 van haar 26 zetels. De laatste 8 zetels verloren ze bij de verkiezingen vier jaar later. De Lijst Pim Fortuyn werd in 2008 opgeheven!
De
Socialistische Partij heeft kunnen profiteren van de degeneratie der PvdA.
Doordat de Partij van de Arbeid onder Wim Kok brak met de sociaal democratie,
kon SP leider Jan Marijnissen zich neerzetten als de partij van de werkende klasse.
In het jaar 2006 won de partij 25 zetels. Veel Nederlanders wouden de SP in de
regering. Ook Jan Marijnissen wou dat. Echter de PvdA en het CDA wouden dat
absoluut niet!
Maar stel eens
voor dat het wel gelukt was! Een coalitie van PvdA, SP en CDA. Hoe zou
Nederland er dan uitzien? Socialer? Linkser? Nee! De SP zou enorm veel
compromissen moeten maken met de neoliberale PvdA en CDA. Deze twee partijen
waren al vele jaren de trouwe bestuurderspartijen van Nederland. Zij hadden
zich bewezen als trouwe partijen van het kapitaal. Want Nederland is een
kapitalistisch koninkrijk. Een land waar de vrije markt dictatuur heerst. De
beurzen eisen een stabiel kabinet dat de vrije markt steunt en niet in de weg
staat. De SP die zich beroept op het socialisme kan niet in een kapitalistisch
land regeren, dat is voor socialisten niet te doen zonder hun principes te
verraden.
Compromispolitiek
noemen de burgerlijke democraten het. Iedereen moet water bij de wijn doen. Dat
moeten socialisten echter niet. Hun sterkte ligt in hun antikapitalisme en hun
strijd voor een socialistische radendemocratie. Dat willen de partijen van het
kapitaal niet. Het kapitalisme heeft rechtse partijen en (centrum) linkse partijen in
dienst. Moet de SP ook in dienst treden van dat kapitalisme? Nee, zeggen wij.
Helaas denken de SP leiders daar anders over. Emile Roemer wil eenheid bij op
links, maar wat voor eenheid bedoeld hij? Wil hij samen met PvdA en GroenLinks,
Nederland socialistisch maken? Terwijl PvdA en GroenLinks zich al gepresenteerd
hebben als vijanden van de arbeidersklasse!
Het probleem
bij de SP is hun parlementarisme. Ze denken dat ze alles kunnen veranderen via
de parlementaire democratie. Dat is een grote zwakte. Want de parlementaire
democratie is zwak en zeer beperkt. Vroeger dacht de SP anders. Toen stond de
partij nog voor een socialistische revolutie. Maar die tijd is voorbij. In
revoluties gelooft de SP niet meer. Over socialisme wordt bij de SP niet
gesproken en over een radendemocratie al helemaal niet.
Wie nog
steeds heilig gelooft dat de SP compromissen moet maken met de kapitalistische
partijen, moet nodig gaan kijken naar de Scandinavische familie van de SP, de
Noorse SV en de Deense SF. De Socialistische Linkse Partij in Noorwegen deed
wat de SP wil doen. Ze maakte compromissen met de heersende ( neoliberale )
sociaal democraten. In 2003 won de SV bij de verkiezingen; 13% van de stemmen.
Ze kwamen in de regering en waren verantwoordelijk voor de kapitalistische politiek
die gevoerd werd. Bij de verkiezingen in 2011 won de SV nog maar 6,5%. Dat lot
staat de SP ook te wachten. De kiezers
zullen de partij in de steek laten als ze niets zien veranderen. Zelfs al wordt
de SP de grootste partij, dan nog kan ze niets veranderen. Want alle politieke
partijen in Nederland steunen het kapitalisme, zelfs de PvdA en GroenLinks.
De Deense SF
is ook een waarschuwing. De Socialistische Volkspartij in Denemarken heulde al
sinds 1966 met de kapitalistische sociaal democraten. Hierdoor won de partij
nooit meer dan 13% van de totale stemmen. Soms zakte de partij naar 6% doordat
ze weer onpopulaire handelingen hadden doorgevoerd. Bij de laatste verkiezingen
in 2011 won de SF 9% van de stemmen. Een verlies van 3% in vergelijk met 2007.
Socialisten moeten geen compromissen te maken met de partijen van het kapitalisme. Dat de SP dat
wel wil doen is zorgelijk. Straks wint de partij 30 zetels. Misschien wordt de
Socialistische Partij wel de grootste partij van Nederland! Veel stemmers willen
veranderingen. Maar met de sociaal democratie en compromissen met de
burgerlijke partijen zijn geen veranderingen te krijgen. GroenLinks noemt de SP
zelfs ''conservatief'' omdat Emile Roemer niet bereid is om de liberale dogma’s te
aanvaarden. Een stem op de SP blijft de enigste optie voor de werkende klasse op dit moment.
Maar er moet meer gebeuren willen wij af van de neoliberale dictatuur. Daarvoor
kunnen we niet vertrouwen op Emile Roemer en de leiding van de ‘’Sociaaldemocratische’’
Partij!
