De Chinese Nationalistische Partij (
KMT ) van Sun Yat-Sen zag in dat een democratisch China niet te doen was. Een
eenpartijstaat was volgens hun tijdelijk noodzakelijk om orde te handhaven. In
Sjanghai werd in 1921 de grote concurrent van de KMT gesticht. Met hulp van
Henk Sneevliet en Chinese studenten werd de Chinese Communistische Partij ( CCP
) gesticht. Het doel van die partij; de wereldrevolutie en het marxistische
socialisme!
De KMT en de CCP sloten een alliantie
tegen de krijgsheren van China. De nationalisten en de communisten waren in het
begin nog niet vijandig tegenover elkaar. De KMT werd namelijk door de
Communistische Internationale gezien als een revolutionaire partij die gesteund
moest worden. Professor Sun Yat-Sen had grote bewondering voor het marxisme en
was ook goed te spreken over Lenin!
Door het revolutionaire karakter van
Sun-Yat-Sen werd zijn regering niet erkend door het imperialistische westen. In
1923 begon de Sovjet Unie zijn regering te steunen. Een jaar later mochten
leden van de CCP lid worden van de KMT. Deze alliantie tussen communisten en nationalisten
bleef niet lang bestaan. In 1925 stierf Sun-Yat-Sen, hij werd opgevolgd door de
militair Chiang Kai-shek. Shek was een anticommunist en zag
niets in de idealen van arbeidersdemocratie en proletarisch internationalisme.
Het idee van een socialistisch China was voor hem een nachtmerrie!
Een anticommunist aan de top van de
KMT werd niet verwelkomd door de CCP leden. Ze dreigde de alliantie met de KMT
te verbreken. Echter Joseph Stalin gaf een direct bevel aan de Chinese
communisten om de leiding van de KMT kritiekloos te steunen. Hier door bleven
de communisten binnen de KMT werken!
In 1927 begon Chiang Kai-Shek aan een groot anticommunistisch meesterplan. Ondanks dat de
communisten hem twee jaar lang kritiekloos gesteund hadden, wou hij nu van ze
af. In Sjanghai gaf hij het bevel om alle leden van de communistische partij te
vermoorden. Ongeveer 400 werden opgepakt en geëxecuteerd, 5000 raakte vermist
vermoedelijk ook vermoord.
Daarmee was de grote jacht op
communisten begonnen. Overal in KMT gebied werden communisten opgejaagd en
vermoord. Het Chinese witte terreur heeft ongeveer 70.000 levens geëist. Van de
60.000 communisten begin 1927 waren er aan het einde van dat jaar nog maar
10.000 in leven. Stalin en de nu stalinistische Communistische Internationale
waren met stomheid geslagen. Toch kreeg de sovjet leiding geen kritiek. Stalin
had net bevolen dat iedereen hem kritiekloos moest gehoorzamen. Iedereen die
niet stalinistisch was werd neergezet als tegenstander van het marxisme
leninisme ( in praktijk stalinisme )!
China werd onder Chiang Kai-Shek een eenpartijstaat. De idealen van een linkse
democratie zoals professor Sun-Yat-Sen die voor ogen had, werden nooit
ingevoerd. Nationalisme en kapitalisme werden de idealen van de KMT en de
linkse kant van de partij werd monddood gemaakt en langzaam uitgeschakeld!
De burgeroorlog werd nu uitgevochten
door drie machtige partijen. De KMT, de CCP en de krijgsheren. De communisten
kregen nauwelijks steun van Stalin’s Sovjet Unie en moesten het alleen doen. In
het zuiden van China werd in 1930 de Chinese Sovjet Republiek gesticht. Mao
Zedong werd één van haar leiders. Die nieuwe republiek werd gesticht op
stalinistische idealen: geen arbeidersdemocratie, eenpartijstaat, repressie
tegen andersdenkenden!
In 1934 werd de Chinese Sovjet
Republiek aangevallen door de KMT. De zwakke republiek had slechts 86.000
soldaten, de KMT had er 300.000. Mao Zedong gaf het bevel om via de bergen naar
het noorden te trekken. Die tocht werd de lange mars genoemd, onderweg werden
ze aangevallen door KMT soldaten die hun overal probeerde te doden. Uiteindelijk
bereikte slechts 7000 van de 86.000 levend het noorden!
De lange mars gaf Mao Zedong de macht
die hij zo graag wou. Met zijn tegenstanders uit de weg geruimd stond de
Chinese Communistische Partij onder zijn leiderschap. Mao’s greep naar de
totale macht binnen de partij was geslaagd. De antistalinistische marxisten
zeggen dat de CCP al in 1935 voorbestemd was om ooit weer het kapitalisme in te
voeren. Leon Trotsky beweerde dit in zijn boek; de Verraden Revolutie ( 1936 )!
In 1937 vielen de Japanners China binnen. Binnen de KMT vonden sommigen dat de burgeroorlog tegen de communisten moest stoppen en dat een tijdelijke alliantie nodig was. Chiang Kai-Shek wou geen tijdelijke vrede en pas nadat hij gegijzeld werd door een mede KMT commandant gaf hij toe!
De alliantie tussen de KMT en de CCP
kwam er. Samen gingen de communisten ( nu maoïsten ) en de nationalisten de
japanners te lijf. De strijd in China zou miljoenen levens kosten. De KMT
raakte tijdens de tweede wereld oorlog zo corrupt dat de maoïsten van Mao
Zedong steeds meer steun kregen van de Chinese boeren. Hoewel de intellectuelen
en de burgerij pro KMT waren, konden ze niet voorkomen dat de maoïsten steeds
meer steun kregen!
In 1945 waren de japanners verslagen.
Met de nederlaag van Japan was de alliantie tussen de CCP en de KMT verleden
tijd. In maart 1946 begon de burgeroorlog weer. De maoïsten hadden in 1946; 1,2
miljoen soldaten. De KMT bezat 4 miljoen troepen, Chiang Kai-Shek was duidelijk in de meerderheid. Maar toen gebeurde
er iets dat hij en zijn elitaire vriendjes niet verwacht hadden. Het volk begon
Mao te steunen. De communistische idealen van gelijkheid en solidariteit waren
machtiger dan de 4 miljoen soldaten van de KMT. In 1948 bezatten de maoïsten;
2,8 miljoen soldaten, de KMT nog maar 3,6 miljoen!
In 1949 dreven de legers van Mao, de
nationalisten naar de zee. Van de 4 miljoen KMT soldaten uit 1946 waren nog
maar 1,4 miljoen over. Veel KMT soldaten waren overgelopen naar Mao’s rode
leger. Uiteindelijk werden de nationalisten verdreven van het vasteland en ze trokken
zich terug naar het eiland Taiwan, vlak voor de Chinese kust. Mao riep de
Volksrepubliek China uit en zo begonnen de dagen van het maoïsme in China. Op
Taiwan leefde de verslagen Chiang Kai-Shek verder als absolute dictator van de Republiek China,
tot aan zijn dood in 1975!
De Volksrepubliek China werd een
totalitaire eenpartijstaat. Één van haar eerste doelen was de vereniging van
historisch China. Het Koninkrijk Tibet was sinds 1911 onafhankelijk. Het land
werd bestuurd door de religieuze Dalai Lama’s. Deze Lama’s bestuurde Tibet op
een middeleeuwse manier. Voor de maoïsten was dit een rede om Tibet te
“bevrijden”. In 1950 vielen soldaten van het Volks Bevrijdingsleger, Tibet
binnen. Na de verovering van Tibet beweerde Mao, dat de Volksrepubliek China
verenigd was!
Tibet blijft een omstreden onderwerp.
De Volksrepubliek China beweert dat ze het land ‘’vredig bevrijd’’ hebben van
de middeleeuwse Dalai Lama. De Dalai Lama beweert dat Tibet met geweld bezet is
en dat de Chinezen zich wreed en misdadig gedragen. Zowel de Dalai Lama en de
Chinezen hebben gelijk en geen gelijk. Tibet was een absolute monarchie, een
dictatuur bestuurd door een kleine religieuze elite. Maar de Chinezen brachten
geen bevrijding, wat China bracht was maoïstische intolerantie en wreedheid!
In de Volksrepubliek China begon Mao Zedong met het zuiveren van de Chinese samenleving. Rijke landeigenaren werden onteigend, buitenlands bezit ook. Alles in China werd eigendom van de staat. Deze verandering werd enorm gesteund door de arme boeren die door Mao gezien werden als het revolutionaire volk. In 1958 begon de Chinese Communistische Partij met de Grote Sprong Voorwaarts. Dit project liep uit op een humanitaire ramp. Tussen 20 en 43 miljoen Chinese stierven als gevolg van hongersnoden!
Ondanks de dictatuur kreeg Mao
kritiek. Sommige partijleiders vonden dat Mao te ver ging met de Grote Sprong
Voorwaarts. De grote leider was echter de kritiek snel spuugzat en hij
lanceerde een enorme persoonlijkheidscultus, volgens het traditionele
stalinistische model. Mao Zedong werd het centrum van een nieuwe stalinistische
religie, waarin Mao godheid nummer 1 werd!
Op Taiwan genoot de Republiek China
alle internationale aandacht. Het kleine land vertegenwoordigde namelijk China
in de VN, de Volksrepubliek was tot 1972 niet vertegenwoordig. De Republiek
China werd ook enorm gesteund door de anticommunistische V.S die altijd een
trouwe bondgenoot was geweest van Chiang Kai-Shek!
Het kapitalistische systeem werd in Taiwan geïntroduceerd, rijke westerse bedrijven konden voor een appel en een ei arbeiders uitbuiten. Dankzij de eenpartijstaat en de absolute macht van de KMT over het politieke leven, waren de arbeiders echte loonslaven op Taiwan!
De westerse imperialistische wereld
zag Chiang Kai-Shek als rechtmatige leider van China. Zo
kwam het dat een klein eiland geheel China vertegenwoordigde in de Verenigde
Naties. Ondertussen begon de CCP aan een groot maoïstisch experiment; de
Culturele Revolutie. Duizenden boeddhistische tempels werden gesloten en hun
monniken werden geïntimideerd en uitgescholden door de jongeren van Mao’s Rode
Garde. Deze jeugd groep bestond uit jongeren die als wilde beesten China in
trokken om de vijanden van het maoïsme te bestrijden!
De Rode Garde was door Mao
persoonlijk in het leven geroepen. Ze vormde een belangrijk onderdeel van de
Culturele Revolutie. Niet alleen oude elementen uit de Chinese cultuur werden
het slachtoffer van deze jongeren, ook gematigde maoïsten kregen er flink van
langs. Partijleiders zoals Deng Xiaoping werden publiekelijk vernederd en
neergezet als kapitalistische verraders. De Rode Garde werd uiteindelijk zo
radicaal dat ze een gevaar vormde voor Mao zelf. In 1967 begon hij dat ook in
te zien. Tijdens het hoogte punt van de Culturele Revolutie liet Mao de Rode
Garde ontbinden, het Volksbevrijdingsleger ( PLA ) moest zelfs uitrukken om
opstandige Rode Gardisten monddood te maken. Daardoor lukte het de
partijleiding om eind 1968 het radicalisme van de Rode Garde te beëindigen!
In 1972 waren de relaties tussen
China en de Sovjet Unie flink verslechterd. China was een klassieke
stalinistische ( maoïstische ) staat, terwijl de Sovjet Unie na Stalin’s dood
een meer gematigd stalinisme volgde. De Sovjet Unie kwam in conflict met
klassieke stalinisten, die in het gematigde stalinisme een verraad zagen aan
het oorspronkelijke stalinisme. De Verenigde Staten van Amerika probeerde voordeel
uit het Sovjet-Chinese conflict te halen!
Onder president Nixon werden de
relaties met de Volksrepubliek China hersteld. De Republiek China werd keihard
in de steek gelaten. Nog in het zelfde jaar ( 1972 ) nam de Volksrepubliek
China, de zetel van de Republiek China over in de VN. Het regime van Chiang Kai-Shek stond nu alleen, in de steek gelaten door dat land
dat hun tussen 1945 en 1972 zo enorm gesteund had. Chiang Kai-Shek leefde nog drie jaar, totdat hij in 1975 stierf. De
Republiek China rouwde om zijn dood, sinds 1925 was hij de grote leider van het
anticommunistische China geweest en nu was hij dood!
In 1976 stierf Mao Zedong. Hij was
van 1949 tot 1976 dictator van de Volksrepubliek China. Met zijn dood kwam een
einde aan het klassieke maoïsme en de culturele revolutie. De partijleiding
besloot om gematigde maoïsten aan de top te zetten. De belangrijkste van die
gematigde maoïsten was Deng Xiaoping. Hij nam in 1978 informeel de macht over
van Mao’s opvolger!
Deng begon met het hervormen van de
Chinese staat. Het hele revolutionaire karakter werd overboord gezet. In 1982
werd een nieuwe grondwet ingevoerd. Deze grondwet liet heel wat klassieke
socialistische idealen weg. Het recht om te staken werd uit de grondwet gehaald
en het recht om publiekelijk te debatteren ook. Hoewel deze rechten typisch
socialistisch van aard waren, werden ze in maoïstisch China ( 1949-1976 ) nooit
toegepast. De arbeidersklasse van China was en blijft tot de dag van vandaag een
slaaf aan de Chinese Communistische Partij!
Met Deng’s hervormingen begon de
economie van China te groeien. De centrale planeconomie was ineffectief en het
maoïstische boerenbeleid ook. China moest zich industrialiseren en onder Deng’s
leiderschap gebeurde dat. Helaas lokte deze hervormingen ook onrust uit. In
1989 kwamen studenten in opstand tegen het regime van de CCP. De gematigde
maoïsten waren in shock, sinds het neerslaan van de Rode Gardisten in 1968
hadden de jongeren nooit meer gedemonstreerd!
Met duizenden jongeren op het Plein
van Hemelse Vrede in Beijing werden de leiders echt bang. De massa’s eiste
democratie en vonden dat de regering moest stoppen met de liberalisatie van de
economie. Deng liet zich niet klein krijgen ( Groter dan 1.55 was hij toch al
niet ) en stuurde het leger en de politie op de jongeren af. Ongeveer 2500
werden gedood en nog veel meer werden opgesloten in staatsgevangenissen!
Na het neerslaan van de demonstratie
van studenten en arbeiders, konden de maoïsten verder gaan met hun
kapitalistische praktijken. Met de val van de Sovjet Unie in 1991 opende China
haar markten voor buitenlandse kapitalisten. De Chinese economie groeide enorm
in de jaren 90, de kloof tussen arm en rijk ook!
Op Taiwan waren ook politieke
veranderingen. Sinds de dood van dictator Chiang Kai-Shek was het land in politieke onrust. Studenten eiste een vrije democratie en na veel demonstraties gaf de KMT overheid toe aan hun eisen. In 1986 mochten oppositie partijen opgericht worden, daarmee was de
alleenheerschappij van de KMT voorbij. In 1991 gaf de Republiek China haar
pogingen op om het vasteland weer te veroveren!
De jaren 90 waren heel goed voor de nieuwe kapitalistische elite van de Volksrepubliek China. De economische hervormingen van Deng
Xiaoping zorgde voor de terugkeer van de bourgeoisie. Rijke eigenaren van
fabrieken konden zich zelf enorm verrijken, omdat de sociale wetgeving zeer
zwak is. In 2015 kent het land een rijke middenklasse die een westerse
levensstijl heeft. Van de 1,3 miljard Chinezen zijn er 120 miljoen rijk en
welvarend. 1,18 miljard Chinezen zijn echter arm en 236 miljoen van hun leven
onder de armoedegrens van 1 euro per dag!
De democratie heeft op Taiwan voor
meer welvaart gezorgd. Arbeiders konden zich eindelijk verenigen in vakbonden
en stakingen werden niet meer met brut geweld neergeslagen. Toch blijft Taiwan sociaal gezien een zwak
land, waar geld en hebzucht nog altijd heersen. Bij het aanbreken van het
millennium waren beidde China’s ver op het pad van het rechtse kapitalisme. De
Volksrepubliek China en de Republiek China groeide steeds meer naar elkaar toe. In
2015 zijn de verhoudingen niet meer zo heftig als tussen 1949-1991. Toch blijft
de Volksrepubliek, Taiwan zien als een deel van China. De gehele westerse
wereld schijnt dat voorbeeld ook te volgen. Als laffe honden keerde ze zich na 1972 af van het ''Vrije China'' op Taiwan, dat enkel nog door wat Afrikaanse landen erkent wordt!
De Olympische Spelen werden in 2008 gehouden
in Beijing. De gehele wereld deed vrolijk mee met het festijn. Geen kritiek kreeg
China op de barbarse methodes die gebruikt werden om stadions te bouwen. Geen
kritiek op de enorme schending van de mensenrechten in Tibet en elders. Nee, de
kapitalistische landen zijn veel te blij met het regime in China. Ze zijn blij
omdat hun kapitalisten nu veel winst kunnen maken in het land. Bedrijven zoals
Phillips maken enorme winsten, maar de
gewone Chinees ziet daar weinig van terug. Het is ironisch dat juist de
westerse kapitalisten hedendaags zo pro-China zijn. Tussen 1949 en 1983 steunde
het westerse kapitalisme de Republiek China op Taiwan. Maar toen de
Volksrepubliek China begon met kapitalistische hervormingen veranderde dat!
Ideologisch gezien is er tegenwoordig
weinig verschil meer tussen
de Volksrepubliek China en de Republiek China
Vroeger was dat duidelijk anders!
