De minachting voor politiek links

Er is best wat minachting voor politiek links. Veel Nederlanders voelen zich verraden en gaan in frustratie over tot het steunen van radicaal rechtse idealen. Terwijl 30 jaar geleden dit nog onmogelijk werd geacht. Dat een politicus zoals Geert Wilders openlijk kan pleiten voor ''Minder Macrokannen'' zonder massaprotesten. Het probleem is dat politiek links hier zelf aan schuldig is. De afkeer die werkende mensen hebben voor linkse idealen is helemaal de schuld van hypocriete politieke partijen, met name de PvdA en GroenLinks. Het zijn dan ook deze partijen waar veel Nederlanders een hekel aan hebben! 

De Partij van de Arbeid zit samen met de rechtse VVD sinds 2012 in een neoliberaal kabinet. Volgens de laatste peilingen van het IPSOS staat de PvdA op minder dan 15 zetels. Op dit moment hebben de sociaal democraten meer dan 30 zetels in de tweede kamer. De afkeer die zoveel Nederlanders ervaren is helemaal de schuld van de PvdA zelf. Ze hebben niet alleen hun linkse idealen verraden, maar ook het arbeidersvolk zelf. Sociaal democraten leven in een droomwereld waarin zijzelf nog links denken, maar in werkelijkheid rechts regeren. Dit allemaal onder het mom van ''verantwoordelijkheid'' en compromissen!

Nederlanders zijn het gedraai van de sociaal democratie zat. Ze hoopte door in 2012 massaal op de PvdA te stemmen, dat de rechtse VVD niet meer aan de macht kwam. Maar revolutionair socialisten wisten wel beter en we krijgen gelijk, toen Diederik Samsom zonder twijfels zich voegde aan het tweede kabinet Mark Rutte. Vanaf dat moment voerde de sociaal democraten trouw het beleid van Brussel en het neoliberalisme uit. Maar dat komt niet als een verassing. Sinds Wim Kok leider van de PvdA werd in 1986, is de Nederlandse sociaal democratie een werktuig van de heersende klasse geworden. Van oorsprong was de PvdA een burgerlijke arbeiderspartij die compromissen zocht met rechts, maar dat deed in het interesse van de arbeidersklasse. Dat ideaal verdween met Wim Kok. De PvdA beweerde een volkspartij te zijn voor arbeider en kapitalist, wat natuurlijk onmogelijk is omdat er altijd conflict zal zijn tussen arbeid en kapitaal!

Neem bijvoorbeeld de jaren 90, toen er massale privatiseringen worden doorgevoerd. Het kapitalisme kreeg enorm veel macht terwijl arbeiders in de steek gelaten werden. De rechtse populist; Pim Fortuyn wist door te dringen op het toneel met zijn duidelijk taalgebruik en harde aanvallen op het paarse kabinet. Fortuyn beweerde dat een kleine ''multiculturele'' elite, de Nederlandse normen liet vallen en de islamitische cultuur zou bevorderen. Hij speelde op de groeiende conflicten tussen inheemse Nederlanders en Nederlanders van Marokkaanse of Turkse afkomst. De moord op Pim Fortuyn versterkte de hetze tegen politiek links. Vooral de PvdA kreeg het zwaar omdat ze zich erg fel tegen de opvattingen van Fortuyn hadden uitgesproken!

Een andere politieke partij waar veel Nederlanders moeite mee hebben is GroenLinks. Deze partij is ontstaan als eenheidslijst tussen pacifistische socialisten, gematigde stalinisten en progressieve christenen. Na de ondergang van het stalinisme werd GroenLinks een eigen politieke partij, die zich echter ontwikkelde tot een partij voor de linkse hogeropgeleiden. Het proletarische karakter van de PSP en CPN verdween. Daarnaast nam de partij al onder de leiding van de ex-maoïst; Paul Paul Rosenmöller afstand van het socialisme in geheel. Net als de PvdA en SP sprak GroenLinks niet meer over het bereiken van een socialistische samenleving. Men accepteerde de kapitalistische beginselen!

Doordat politiek links zich voegde aan de dogma's van het kapitaal, stonden de arbeiders alleen. Vakbonden waren niets anders dan slappe bureaucratische instituten geworden, die liever met kapitalisten gingen praten dan stakingen organiseren. Zo ontstond bij vele het gevoel dat ze niets meer te zeggen hadden. Frustratie en woede was het resultaat dat de opkomst van het rechts populisme versnelde. Wat de Centrum Democraten van Hans Janmaat in de jaren 80 niet lukte, zou Geert Wilders met zijn Partij voor de Vrijheid wel lukken. In 2006 won hij zijn eerste kamer zetels, tot shock van politiek links!

De media beweert dat iedereen rechtser is geworden. Maar dat is niet waar, het probleem is dat linkse de werkende klasse verraden heeft. Dit wordt misbruikt door politiek rechts om verdeeldheid te zaaien. Schuld hieraan is niet enkel rechts. Doordat politiek links gecapituleerd heeft voor het kapitalisme, biedt het geen tegengeluid meer. PvdA en GroenLinks houden zich beperkt tot parlementaire kritiek en ook de SP zie je veel minder op straat. Dat is precies wat politiek rechts wil, verdeel en heers. Door de arbeidersklasse te verdelen tussen blanken en niet-blanken, hopen ze aan de macht te blijven. We zien dit ook in Noord Ierland dat behoort tot het Verenigd Koninkrijk. Noord Ierland is protestants christelijk en beschouwt zich Brits. Maar het katholieke gedeelte verwerpt dit en ziet zich Iers. Het religieuze sektarisme tussen de groepen wordt geleid door kapitalistische krachten, die juist verdeeldheid willen!

GroenLinks neemt het vaak op voor de etnische minderheden en krijgt de volle laag van rechtse populisten. Echter het beeld van de partij is niet bepaald proletarisch, daarom is GroenLinks niet aantrekkelijk voor arbeiders. Daarnaast is de partij enorm verrechtst en kan tegenwoordig eerder liberaal genoemd worden dan sociaal. Want GroenLinks stemde tegen een voorstel van de SP om het eigen risico in de zorg te beperken tot 200 euro. Daarnaast is de partij geen principiële tegenstander van bezuinigingen op de sociale zekerheid. Wie opkomt voor het behoudt van die sociale zekerheid wordt ''conservatief'' en ''ouderwets'' genoemd door de propaganda van deze groenen. Doordat ze zo'n elitair karakter hebben ontwikkeld, stemt dus maar een klein percentage ( rijkere ) Nederlanders op deze liberaal groene partij!

De laatste jaren weet GroenLinks niet waar ze voor staan. Doordat de partij zich net als de PvdA ontdaan heeft van haar socialistische opvattingen, zitten onze groenen in een identiteitscrisis. Bij de vorige verkiezingen kreeg GroenLinks nog maar vier zetels, het laagste aantal sinds begin jaren 90. De 29 jarige; Jesse Feras Klaver nam het roer over en is daarmee de jongste leider van een politieke partij in Nederland. Maar of de partij hierdoor weer stemmen gaat winnen is onduidelijk. Voor ons revolutionair socialisten is wel duidelijk dat GroenLinks geen socialistisch alternatief is op de kapitalistische politiek. Erger nog, deze partij is deel van het probleem. Door het bezuinigingsbeleid te steunen is de partij van Klaver, geen bondgenoot in de strijd voor een socialistisch Nederland!

Dan is er ook nog het foutieve beeld dat linkse partijen, zich liever inzetten voor buitenlanders dan voor de inheemse bevolking. Dit beeld is fictief en verspreid door rechtse populisten om de hetze tegen politiek links te versterken. Maar doordat linkse de arbeidersklasse in de steek heeft gelaten is de boodschap aangekomen. Arbeiders geloven de leugen van rechts, zeker omdat ze het gevoel hebben dat met name moslims beter behandeld worden dan zijzelf. Maar nogmaals dit is fictief want juist moslims leven van lagere lonen. Veel gezinnen van Marokkaanse of Turkse komaf hebben te maken met armoede. Dat linkse partijen zich enkel en alleen voor deze groep zouden inzetten komt ook omdat links traditioneel het opneemt voor de zwakkeren. Echter doordat diezelfde zwakkeren in de steek gelaten zijn door PvdA en GroenLinks, zien ze enkel en alleen het plaatje dat links het opneemt voor moslims als die gediscrimineerd worden. Het fictieve plaatje dat links alleen moslims steunt wint hierdoor aan kracht!

De enigste partij die rechtse populisten moeilijker kunnen pakken is de SP. Maar dat komt omdat deze partij heel stil blijft als het gaat om vluchtelingen en racisme. De ''Sociaaldemocratische'' Partij heeft goede redenen om stil te blijven, want een groot deel van hun achterban is ook vatbaar voor populistische opvattingen. Om hun electoraat niet te verliezen houdt Emile Roemer zich stil, zeker als het gaat om de strijd tegen het racistische icoon: Zwarte Piet. Daarnaast doet de SP ook niet aan massieve steun voor vluchtelingen en pleit zelfs niet voor een socialistische oplossing voor de conflicten in het midden oosten. Dat brengt hun meer in lijn met wat rechtse populisten denken. Het enigste verschil is dat de SP hun racisme afwijst, ook al is er een vorm van gematigd nationalisme vinden, bij deze sociaal democratische partij. Een restant uit het stalinisme, dat het ''socialisme in eigen land'' nastreeft en dus het eigen volk verheerlijkt. Een mooi voorbeeld hiervoor was de stalinistenleider; Todor Zikov, die Bulgaars nationalisme afdwong op de Turkse minderheid in Bulgarije. Na de ondergang van zijn Volksrepubliek Bulgarije kwam de aap uit de mouw en beweerde Zikov dat het marxisme volledige onzin was!

Links heeft niet een antwoord op de crisis, dat komt omdat ze hun ideologie overboord geworpen hebben en hierdoor steurloos zijn. Revolutionair socialisten zijn anders dan de gematigde socialisten van de SP, de sociaal democraten van de PvdA en de groenen van GroenLinks. Wij verwerpen het parlementarisme, het kapitalistische systeem en de monarchie. Dat zijn klassiek linkse opvattingen die SP, PvdA en GroenLinks echter verworpen hebben uit opportunisme. Daarom pleiten wij voor de oprichting van een nieuwe arbeiderspartij op een socialistisch programma. Zo'n partij kan de arbeidersklasse weer laten zien waar politiek links voor hoort te staan. De generatie na 1990 heeft nooit kennis kunnen maken met echte linkse politiek. Daarom zijn types zoals Paul Murphy uit Ierland en Kshama Sawant uit de VS, zo belangrijk voor onze strijd tegen het kapitalisme en diens marionetten!

Het boegbeeld van PvdA verraad: Jeroen Dijsselbloem 

Hij is de man die Griekenland chanteerde en neoliberalisme afdwong!

Rechts wint verkiezingen Argentinië

Politiek rechts heeft de verkiezingen in Argentinië gewonnen. Dit is het resultaat van diepe onzekerheid over het economische beleid van president Cristina Fernández Kirchner. Haar beleid was vooral gericht op het versterken van diens eigen kapitalistenklasse. Maar de corruptie en economisch mismanagement bleven groeien. Daarnaast beweerde politiek rechts dat Kirchner te veel subsidies gaf aan de armen om zo hun stemmen te winnen. Inderdaad was haar politiek populistisch van aard, echter enkel om haar steun voor de bourgeoisie te maskeren. Nu is rechts weer aan de macht en wil neoliberaal wanbeleid voeren, zoals in de jaren 90! 

Er is veel ongelijkheid in Argentinië. Vooral door het neoliberalisme in de jaren 90, stortte de economie in. Meer dan 25% van alle arbeiders kwam in de armoede terecht, maar daar had de politieke elite geen problemen mee. Want door de arbeiders te offeren zou het land weer ''economisch gezond'' worden, aldus de propaganda van rechts. Aan het einde van de jaren 90 had de nationale munteenheid, 70% van haar waarde verloren. Het volk was woedend en er waren veel rellen en plunderingen, omdat arbeiders niet genoeg geld hadden voor basis levensmiddelen! 

De grote klap kwam in 2001. Toen stortte alles in elkaar wat nog overeind stond. Het neoliberalisme had volledig gefaald, maar daar zwegen de economen uit Washington DC over. In Europa bleven kapitalistische leiders zoals Wim Kok en Gerrit Zalm, heilig verkondigen dat privatiseringen en markerwerking de best oplossingen zouden bieden voor de 21ste eeuw. In Argentinië leeft in het eerste jaar na de millennium wisseling bijna de helft van het volk in armoede. Van alle kinderen in het jaar 2002, leefde zeven van de tien in gezinnen die onder de armoedegrens vielen!

Néstor Kirchner beweerde het anders te doen. Hij kwam in 2003 aan de macht en beloofde vooral een einde te maken aan de ongelijkheid. Met populistische woorden wist hij de verkiezingen te winnen. Zijn bewind was protectionistisch van aard, hij beweerde het Argentijnse bedrijfsleven te beschermen van de roofkapitalisten uit Europa en Amerika. Ondanks dat het Néstor Kirchner lukte om de enorme staatsschulden te verminderen, bleef hij trouw aan het kapitalisme. Dit is ook de oorzaak waarom de armoede bleef heersen. Hoewel hij tot de linkse politici wordt gerekend is dit niet echt het geval. Zijn bewind was niet socialistisch, niet eens sociaal democratisch. Anders dan Hugo Chavez in Venezuela werden er nooit sociale programma's ingevoerd om de armoede terug te dringen. Kircher geloofde heilig dat de Argentijnse kapitalistenklasse de economie zou kunnen herstellen!

In 2007 won zijn vrouw de presidentiële verkiezingen. Cristina Fernández Kirchner gebruikte ook populistische trucs om vooral arbeiders en linkse Argentijnen aan haar kant te krijgen, tegen de traditionele rechtse kandidaat. Eenmaal aan de macht probeerde ze wat sociale programma in te voeren, waardoor ze echter conflicten kreeg met rechtse types die hoge functies hadden binnen de overheid. Het kwam tot bittere conflicten tussen de president en delen van de overheid, die glashard weigerde om haar politiek te uitvoer te brengen. Internationaal werd Cristina Kirchner neergezet als ''links'' omdat ze optrok met Chavez en ook harde taal uitsloeg tegenover westerse bedrijven!

Maar net als haar man is Cristina Kirchner een product van de heersende klasse. Ze is protectionistisch en populistisch, maar wil vooral niet dat de arbeiders aan de macht komen. Haar steun voor het Argentijnse kapitaal is duidelijk.  Er is echter een groot verschil tussen Kirchner's propaganda en haar manier van regeren. Tegenover haar aanhang gebruikt de links populistische woorden en zegt tegen het neoliberalisme te zijn. Maar tegenover de heersende klasse steunt ze weer minder regels en minder lasten voor het bedrijfsleven. Cristina Kirchner probeert zo om twee kampen voor zich te winnen, zowel de arbeiders als de kapitalisten. Maar wij revolutionair socialisten zien dat het de kapitalisten zijn, die het meeste winnen. Ook al hebben zij liever een volledig rechtse president!

Dan is er ook nog haar verhouding met de media. Er wordt vermoed dat 80% van alle kranten en televisie stations het beleid Cristina Kirchner kritiekloos steunen. Dit wordt versterkt omdat ze de staatsmedia omtoverde tot propagandamachine voor haar beleid. Daarnaast bezit ze indirect ook veel macht over kranten die wel privé bezit zijn, maar dan van haar aanhangers binnen de bourgeoisie. Vakbonden en arbeiders hebben zich ook ingezet voor haar bewind, zo kwam het dat zowel de media van de arbeidersklasse als die van de kapitalistenklasse zich voor de president uitspraken!

Toch bleef de corruptie bestaan, er kwamen zelfs berichten dat president Kirchner ook betrokken was bij een schandaal. Daarnaast is haar persoonlijk vermogen meer dan zeven keer verdubbeld sinds haar man president werd in 2003. De familie Kirchner heeft zich dus net zo verrijkt als de rest van de kapitalistenklasse. Dit versterkte de traditionele rechtse elite, die besloot om voor de presidentiële verkiezingen van 2015 een campagne te voeren op klassiek rechtse opvattingen. Zo beweerde rechts dat onder Kirchner, de economie kapot gemaakt was en dat enkel en alleen het neoliberalisme voor welvaart kon zorgen. Rechts wist de verkiezingen met enkele procenten te winnen en dus zal de rijke; Mauricio Macri de nieuwe president van Argentinië worden!

Macri is een typische neoliberaal. Geboren in een rijke familie, hij genoot luxe en welvaart. Dit maakt hem ideaal voor het Republikeinse Voorstel; een conservatief rechtse partij. Mauricio Macri wil meteen een einde maken aan de prijscontroles en de vrije markt met rust laten. Daarnaast moet er een einde komen op subsidies voor brandstof. We kunnen er gif opnemen dat veel arbeiders dit zullen merken. Dat deze rechtse kandidaat heeft kunnen winnen, ligt aan de zwakheid van politiek links. Ook al was er een socialistische alliantie genaamd het Arbeiders Front, bleef de meeste aandacht gericht op de partij van president Kirchner en Macri. Het Arbeiders Front won wel 700.000 stemmen wat een groot aantal is voor een radicaal linkse coalitie. Revolutionair links had nog 195.000 meer kunnen winnen, als de Beweging voor het Socialisme en de Arbeiders Socialistische Beweging deel waren geweest van het Arbeiders Front. Maar helaas heerst het sektarisme binnen deze trotskistische groeperingen en is eenheid vaak lastig te vinden!

Revolutionair socialisten roepen op tot massale eenheid van arbeiders om tegen het toekomstige neoliberale offensief van Mauricio Macri te vechten. Er moet een socialistisch alternatief worden neergezet. Dat kan via het Arbeiders Front minst ze bereid zijn om hun sektarisme opzij te zetten voor gemeenschappelijke socialistische doelen. Zoals:

- De nationalisatie van de grootste bedrijven, die de economie domineren 
- Opening van alle boekhoudingen, ontmasker rijke families zoals de Kirchner's 
- Arbeiders zelfbestuur in genationaliseerde ondernemingen zoals het Hotel Bauen 
- Geen staatscontrole over de media, maar ook geen kapitalistische controle
- Nee, tegen de afschaffing van subsidies op brandstof, tegen besparingen en kapitalisme
- Een socialistisch Argentinië als onderdeel van een vrijwillige socialistische federatie van Latijn Amerika  

De nieuwe president wil terug naar de tijden van het neoliberalisme!

SP congres, geen hoop op socialistische koers

De ''Sociaaldemocratische'' Partij houdt haar 20ste partijcongres binnenkort. Dan bepalen de vertegenwoordigers van de afdelingen, de koers en kiezen ze een nieuwe partijvoorzitter. Jan Marijnissen zal aftreden, nadat hij sinds 1986 partijvoorzitter was. Revolutionair socialisten vrezen dat dit congres niet zal kiezen voor een socialistische koers. Het lijkt eerder dat de SP haar verrechtsing in een sociaal democratische partij naar Scandinavisch model voortzet. Dit blijkt al uit de uitspraken van Sharon Gesthuizen, kandidaat voor het partijvoorzitterschap. Zij beweert dat de SP ook een ''werkgeverspartij'' kan worden. Die toon sloeg Wim Kok eind jaren 80 ook aan en zie wat er van de PvdA geworden is!

Partijleider Emile Roemer roept trots dat de SP de grootste partij op links is. Dat is een simplistische uitspraak, omdat de SP de enigste (centrum)linkse partij is. PvdA steunt het neoliberalisme en GroenLinks is ook helemaal in de ban van bezuinigingen en het verhogen van de lasten voor de werkende klasse. Zo stemde PvdA en GroenLinks tegen een SP voorstel om het eigen risico in de zorg te beperken tot 200 euro. Kapitalistisch links wil juist meegaan met de neoliberale dogma's en kan daarom niet als echt links worden omschreven. Maar Roemer dolgraag meeregeren en trapt hierdoor in precies dezelfde val als de Scandinavische socialisten!

Bijvoorbeeld in Noorwegen, waar de Socialistische Linkse Partij deel werd van een kapitalistische regering bestaande uit sociaal democraten en agrarische democraten. Die regeirng was kapitalistisch en omdat ook het Noorse kapitaal, besparingen eisten gingen de socialisten hierin mee. Want dat was ''regeringsverantwoordelijkheid'' nemen, aldus hun logica. Het resultaat: De linkse stemmers lieten de partij massaal in de steek. Dit lot staat de SP ook te wachten als ze in Nederland ooit in een regering komen. Revolutionair socialisten vinden het volledig onrealistisch om te beweren dat de SP in een landelijke regering kan komen. Zeker als die regering zich baseert op bezuinigingen, privatiseringen en het neoliberalisme. Elke regering sinds de jaren 80 heeft zich op deze principes baseert en het is idioot om te denken dat de SP hier iets aan kan veranderen, door in coalities met kapitalistische partijen te gaan zitten!

Dat de partij in provinciale staten en in gemeente colleges al heerst is problematisch. Want hierdoor moet de SP de bezuinigingen vanuit Den Haag uitvoeren. Als de partij echt zo tegen de bezuinigingen zou zijn dan zouden ze keihard NEE moeten zeggen. Maar dat accepteren coalitiepartners weer niet. VVD, CDA en PvdA eisen harde besparingen om zogenaamd; ''gezonde'' politiek te bedrijven. De SP moet hier niet voor kiezen, maar doet het wel. Waarom? Omdat men binnen die partij geen benul heeft hoe je een socialistische maatschappij opbouwt. Types zoals Jan Marijnissen, Emile Roemer en Tiny Kox komen allemaal uit het tijdperk toen de SP nog het stalinisme trouw was. Nadat men dit stalinisme opzij zette, verrechtste de partij omdat TINA ook invloed won binnen de SP. TINA staat voor ''There Is No Alternative'' en is een uitsprak van de Britse conservatieve leidster; Thachter. Zij beweerde dat na de val van de Sovjet-Unie, het socialisme gefaald had en dat alleen het neoliberale kapitalisme kon werken. Bij geheel politiek links is min of meer met die logica meegegaan. Zowel alle sociaal democraten, als ook een groot deel van de communistische partijen waaronder de SP!

Op het gebied van strijd tegen racisme en de vluchtelingencrisis blijft de SP zo goed als stil. De partij zou juist de leiding moeten nemen in de strijd tegen Zwarte Piet en het stigmatiseren van vluchtelingen door de PVV. Maar vanuit opportunistische en populistische overwegingen houdt de partij haar mond. Want de SP weet dat een groot deel van hun achterban, juist Zwarte Piet steunt. Dit is erg fout omdat socialisten juist tegen foutieve opvattingen moeten strijden. Het waren de socialisten ( en communisten ) die het racisme van rechts bevonden in het verleden. Tegenwoordig doet men dat nauwelijks, waardoor Geert Wilders nauwelijks oppositie vanuit links krijgt. Ironisch gezien zijn het de neoliberalen van D66, die zich het felst tegen het rechts populisme keren!

De congresstukken die men zal bespreken bieden geen antwoord op de problemen. Hierdoor zal dit congres geen stap richting een socialistische koers maken. Dit toont hoe laag het klassenbewustzijn van SP'ers is. Het zijn vermoedelijke best sociale mensen, met goede bedoelingen. Maar echte socialisten moeten beseffen wat het kapitalisme is en hoe je een alternatief hierop bouwt. Maar een socialistisch alternatief neerzetten heeft men bij de SP nooit gedaan, dit komt door haar stalinistisch verleden toen het socialisme slechts een dogma was!

Het is dus onwaarschijnlijk dat de ''Sociaaldemocratische'' Partij een andere koers zal inslaan. Ook met een nieuwe partijvoorzitter blijft men een soort nationale sociaal democratische partij. Nationaal omdat de SP ook niet voor een socialistisch Europa pleit. Meer Nederland willen ze, maar dat is juist onmogelijk. Nederland is deel van de Europese Unie en zit vast aan een internationale markt. Om die markt te vernietigingen moet er gevochten worden in alle landen van de huidige EU. Socialisme in eigen land is een stalinistische opvatting, bedoeld om nationale gevoelens boven het internationalisme te plaatsen. Vergeet niet dat het huidige kapitalisme ook internationaal van aard is. Daarom is het zo foutief om te denken dat we alles ''menselijker en socialer'' kunnen maken binnen de grenzen van Nederland!

Er is ook nauwelijks spraken van democratische discussies in de partij. Vrijheid van discussie en eenheid in actie komt niet voor. Het is vooral eenheid in actie, ook weer een restant uit het stalinisme. De kapitalistische media noemt dit ''democratisch centralisme'' de organisatiestructuur van de Bolsjewistische Partij. Maar het omgedraaide is juist wat er binnen stalinistische partijen gebeurd. Daar debatteert alleen de partijtop en eist men eenheid in actie rond hun standpunten. De partijleden kunnen dus nauwelijks tot niets inbrengen als de top al bepaald heeft. Dit staat haaks op de idealen van Lenin, die om alles moest knokken in de Bolsjewistische Partij. Zelfs het plan om een revolutie te beginnen eiste felle debatten, want er waren belangrijke bolsjewieken die tegen een revolutie waren in 1917!

Als de SP ooit wil groeien dan is een koers omdraai noodzakelijk. Doen ze dit niet dan is het goed mogelijk dat de SP stagneert en stemmers verliest. Vroeg of later zullen ook de veel SP leden uitgeput raken. We zien dit al aan het feit dat 6.000 mensen de partij verlaten hebben sinds 2006. Negen jaar geleden riep de partijtop trots dat de SP nu 50.000 leden had. Dat zoveel zijn weggelopen zegt iets. Natuurlijk waren sommigen het niet eens met de afdrachtsregeling, maar de meeste zijn vermoedelijk weg gegaan omdat ze merkte dat de partijtop weinig ruimte voor discussies liet. Revolutionair socialisten staan voor een partij waarin iedereen zijn mening mag zeggen. Maar daarnaast moet er ook eenheid in actie zijn rond besloten standpunten. Een socialistische partij zal voor een socialistisch Nederland knokken, sociaal democratische opvattingen passen daar niet bij. Als gematigde socialisten compromissen willen zoeken met rechts, dan moeten ze maar lid worden van de PvdA of GroenLinks. Maar een echte socialistische partij gaat niet in zee met partijen die het kapitalisme en imperialisme steunen!

Het partijbestuur wil geen socialisme, maar de sociaal democratie!

Meppel: Freedom Rides voeden hoop tegen racisme

Ruim tweehonderd activisten uit heel Nederland reden zaterdag 14 november met de Freedom Rides naar Meppel om te protesteren tegen het meelopen van Zwarte Pieten in de landelijke intocht. Het protest is een volgend hoogtepunt in de strijd tegen de racistische karikatuur. 

Door Thomas Hofland - Internationale Socialisten 

Tijdens de intocht vorig jaar in Gouda werden negentig activisten opgepakt terwijl zij een stil protest hielden – ze hadden enkel anti-Zwarte Piet kleding aan en maakten geen geluid totdat ze werden gearresteerd. Volgens een politierapport gebeurde dit op basis van een ‘links georiënteerd’ of ‘negroïde uiterlijk’. Dat was dit jaar anders, met tweehonderd mensen die zich luid en duidelijk lieten horen tegen de racistische karikatuur van Zwarte Piet. 

Voorstanders van Zwarte Piet probeerden de aanslagen in Parijs te gebruiken om activisten het zwijgen op te leggen. Jochem Meijer schreef op Facebook: ‘Zullen we vandaag uit respect voor gisteren even alle zwaarden begraven en de discussie op een andere dag zinvol voortzetten?’ Dit is opportunistisch om twee redenen. Als we willen rouwen, waarom dan wel de intocht zelf laten doorgaan? Plus: de voedingsbodem voor sektarisch geweld komt juist voort uit uitsluiting. We voeren de strijd tegen racisme voor een maatschappij waarin iedereen gelijke kansen heeft.

Politiebegeleiding

Vier Freedom Ride-bussen vol met activisten rijden vanuit Amsterdam en Rotterdam naar Meppel. In de bussen wordt het plan nog eens doorgenomen en worden de principes voor vreedzaam protest voorgelezen. Tien kilometer voor Meppel stoppen alle bussen bij een benzinestation. Vanaf hier rijden we verder onder politiebegeleiding. 

De bussen stoppen rond elf uur in het centrum van Meppel, vlakbij de protestlocatie. De plek ligt aan de route van de intocht, maar is tegelijkertijd met stevige festivalhekken afgescheiden van het ‘normale’ publiek. Dit zorgt ervoor dat tegenstanders zich moeilijker tussen ons kunnen mengen, maar weerhoudt ons er tegelijkertijd van om ons zelf te mengen onder het publiek.

Zwarte Pieten in de stoet

Als de stoet voorbij komt, beginnen we uit volle borst te roepen. ‘Racisme, nee! Blackface, nee! Zwarte piet, nee, nee, nee!’ en ‘Slavernij is voorbij, laat de Zwarte Pieten vrij!’ In de stoet lopen veel Zwarte Pieten mee, slechts af en toe komt er een roetveeg-Piet voorbij.

Een demonstrante is positief verrast. ‘Zoveel mensen die hiernaartoe zijn gekomen om te demonstreren! Hoewel er vandaag nog Zwarte Pieten meelopen, weet ik zeker dat het een kwestie van tijd is voordat Zwarte Piet verleden tijd is.’

Ook Eduard is blij dat hij meegegaan is. ‘De strijd moet doorgaan, vooral op het platteland worden nog veel kinderen geïndoctrineerd met Zwarte Piet. Volgend jaar zullen we de pro-Pieters nog wat harder achter de oren gaan krabben’. 

Kwestie van tijd

De dag verliep rustig. De enige smet waren een paar middelvingers en wat hatelijke opmerkingen van pro-Zwarte Pieters. Daarnaast waren er een aantal extreem-rechtse figuren aanwezig in ‘goodbye leftside’-hoodies, ook te zien op de video hieronder. Dit zijn geen onschuldige lui. Zij vielen vorig jaar drie activisten aan op Rotterdam centraal na afloop van een demonstratie tegen Zwarte Piet. Ook zijn ze lid van dezelfde groepen die aanslagen plegen op asielzoekerscentra. Dit extreem-rechts moet bestreden worden door de beweging tegen racisme en onderdrukking verder te verbreden. 

Het protest die dag krijgt ook nog een vervolg. Op een foto die geplaatst werd over de actie op het Facebook-account van het Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden en Erfenis (Ninsee) kwamen duizenden reacties. Grotendeels beledigend en racistisch. ‘Lekker de tyfus stikken in een pepernoot of donder op naar je eigen land’, schreef iemand. Dit deed denken aan de reacties op de selfie van oranje-voetballers eerder dit jaar. Dit racistische riool laat het belang zien van de strijd tegen Zwarte Piet. Het is goed dat activisten van Kick-Out Zwarte Piet hiertegen aangifte gaan doen.

De beweging tegen Zwarte Piet toont doorzettingsvermogen en geeft hoop. Deze beweging zal blijven groeien en het is slechts een kwestie van tijd voordat Zwarte Piet toch echt tot het verleden behoort. Het is belangrijk dat de druk de komende weken verder wordt opgevoerd met nieuwe en minder voorspelbare acties. 

Buiten het oog van de media vergt dit nog steeds veel moed, zoals het voorbeeld van Weesp afgelopen zaterdag liet zien. Een activiste werd hier door omstanders en de politie de mond gesnoerd. Protest tijdens de intocht mag namelijk geen onderdeel worden van de Nederlandse folklore!

Open grenzen? Weg ermee!

De hypocrieten van de Europese Unie laten nu hun ware aard zien. Voor de vluchtelingencrisis was het open grenzen, vrij verkeer van goederen en personen. Maar nu de EU te maken heeft met een vluchtelingenstroom uit het midden oosten, willen met name Oost Europese landen er alles aandoen om de grenzen te sluiten. De hypocrieten, eerst lullen dat ze lid willen worden van de Europese Unie, maar zodra ze te maken krijgen met vluchtelingen is het GRENZEN DICHT. Ook in West Europa brullen neoliberalen en rechtse populisten dat de grenzen weer dicht moeten. Want dat is de schuld van de vluchtelingen. Die zijn namelijk gevaarlijk en dus moeten we ons Europa beschermen tegen de overvloed aan ''enge'' mensen! 

Wat zo weinig Europeanen weten is dat de EU een grote rol heeft gespeeld bij de ellende in het midden oosten. Europa steunde tot 2011, dictaturen zoals dat van Ben Ali in Tunesië, Mubarak in Egypte, Gaddafi in Libië en ook Al-Assad in Syrië werd erkend. Hoewel Gaddafi ooit tot de vijanden van het westen behoorde, was hij sinds 2003 een bondgenoot in de strijd tegen het ''terrorisme''. Toen Libië begon met kapitalistische hervormingen waren Europese leiders graag te gast in Tripoli. Een bekende vriend van de Libische dictator was Silvio Berlusconi van Italië. Ook de Britse premiers Tony Blair en Gordon Brown schudde de hand van hun bondgenoot Muammar Gaddafi!

In Tunesië en Egypte hadden de dictators ook de luxe dat hun politieke partijen niet alleen erkend werden, maar ook deel waren van de pseudo-Socialistische Internationale. De RCD ( Democratische Grondwettelijke Bijeenkomst ) van Ben Ali en de NDP ( Nationaal Democratische Partij ) van Mubarak waren lid van de sociaal democratische club en dus officieel linkse partijen. In werkelijkheid gedroegen ze zich neoliberaal en was hun taalgebruik, net zo rechts als dat van de VVD. Toch heeft de ''Socialistische'' Internationale nooit stappen ondernomen om de RCD en NDP te royeren. Dat gebeurde pas na 2011, toen ze hun legers op demonstranten afstuurde!

De sociaal democraten hebben het dictatoriale beleid van de RCD en NDP getolereerd, hun als ''kameraden'' behandeld bij internationale evenementen van de ''Socialistische'' Internationale. Nadat de protesten tegen Ben Ali en Mubarak begonnen, royeerde de sociaal democratische club de twee partijen in stilte. Niemand in het westen ( met name de leden van sociaal democratische partijen ) heeft enig besef dat de politieke partijen van twee neoliberale dictators, lid waren van de ''Socialistische'' Internationale van sociaal democratische partijen!

Onze Europese regeringen hebben de dictaturen in het midden oosten gesteund. Onze geheime diensten werkte nauw samen met overheden, die de mensenrechten als een stuk papier aanzagen. Zo werkte de criminele CIA met de gehate Libische veiligheidsdienst om ''verdachten'' te ondervragen. Daarbij werd gebruik gemaakt van martelmethodes, waar de Libische dienst bekend om stond. Verschillende ''bekentenissen'' zijn dankzij Gaddafi's martelaars verkregen. Die informatie kreeg de CIA dan gratis te beschikking!

Toen de Syrische burgeroorlog in 2011 losbarstte ging het westen de rebellen steunen. Maar onze overheden merkte al snel dat die rebellen grotendeels islamistisch van aard waren en helemaal geen seculier democratisch Syrië wouden. Hun ideaal is het soennitische islamisme, een theocratische ideologie die gesteund wordt door Saoedi-Arabië. Met name het Al-Nusra Front werd bekend door oorlogsmisdaden zoals onthoofdingen en massa executies. Het meer gematigde Vrije Syrische Leger was dan wel niet radicaal islamistisch, maar werkt wel nauw samen met islamistische groeperingen. Wapens die de Europese regeringen leverde, kwamen dus meestal in de handen van groepen die he westen zou omschrijven als ''terroristisch''!

In 2013 sloot Al-Nusra zich aan bij Al-Qaida en kan gezien worden als de Syrische tak van de internationale terreurorganisatie. Nu had het westen een nog groter probleem, want Al-Qaida is de doodsvijand van de Amerikanen. Europese landen besloten om enkel wapens te leveren aan het Vrije Syrische Leger, maar het is wel zeker dat een deel van die wapens zeker in de handen van de radicale islamieten zal vallen. Daarnaast kreeg Al-Qaida in 2014 te maken met een concurrent, de Islamistische Staat in Irak en Syrië ( ISIS ). Deze nieuwe terreurgroep wist door het chaos in Irak door te dringen in Syrië!

Met de opkomst van deze ''Islamistische Staat'', sloegen enorm veel Syriërs op de vlucht. Ditzelfde gebeurd in Irak en Libië. Ondanks de val van Gaddafi in oktober 2011, kwam er geen vrede. De rebellen die een einde maakte aan het Libische Arabische Jamahiriya, gingen elkaar te lijf om sektarische oorzaken wat resulteerde in een tweede burgeroorlog vanaf mei 2014. Aanhangers van de Islamistische Staat maakte daar misbruik van en wisten wat kustdorpen te veroveren, waaronder de geboorteplaats van Gaddafi. Door de burgeroorlogen in Libië, Syrië en Irak, slaan bijna 1 miljoen mensen op de vlucht. Zij zoeken veiligheid in Europa, die echter niet zit te wachten op islamistische vluchtelingen!

Vooral Oost Europese regeringen willen geen vluchtelingen. Hun rechts populisme ligt aan de basis van hun afkeer. Met name de nationaal conservatieve regering van Hongarije is fel tegen moslim vluchtelingen. Viktor Orbán is sinds 2010 premier van het land. Hij is een rechtse conservatief, met een minachting voor moslims. In eigen land staat hij bekend om zijn nationalistische politiek, gericht op etnische Hongaren. Je kunt Viktor Orbán vergelijken met Geert Wilders, die ook aast op etnisch nationalisme. Omdat een groot deel van de Hongaren niet komt stemmen ( 39% ) winnen de conservatieven de meeste verkiezingen. Dit ook omdat de sociaal democraten net als onbetrouwbaar zijn als de rechtse partijen!

Veel vluchtelingen die via Hongarije naar West Europa vluchten, worden tegengehouden. In de rechtse media worden mannen, vrouwen en kinderen ''parasieten'' genoemd. Ze zouden het zuiver christelijke Hongarije willen bezetten en hun ''vreselijke islamistische'' opvattingen met dwang willen opleggen. Dit soort bangmakerij wordt ook verspreid door de premier van Slovenië, die zegt dat zijn volk niet kan leven volgens een multiculturele mentaliteit. Wat in feite inhoudt dat ze geen moslims willen als landgenoten. Dus bouwt Slovenië ( EU land ) een muur van prikkeldraad tussen hun en Kroatië ( ook EU land ). Dit is in strijd met de regels van de Europese Unie, dat juist vrij verkeer van goederen en personen bevordert. Maar blijkbaar geleden die regels niet meer als het gaat om ''je land te beschermen tegen een golf van moslim vluchtelingen''! 

Muren bouwen om mensen buiten te sluiten. Want Fort Europa moet beschermd worden tegen de moslim tsunami. Zo brullen rechtse populisten als Wilders en Orbán. Met christelijke vluchtelingen hebben ze geen problemen, die worden met open arme ontvangen. Maar moslims, nee die willen ze niet binnen hun landsgrenzen hebben. Want volgens hun racistische leer, zijn aanhangers van de islam allemaal middeleeuws in denken. Dit terwijl het juist rechtse populisten zijn die haat en verdeeldheid willen zaaien, dat is pas middeleeuws!

De houding van veel Europese regeringen is zo hypocriet als de pest. Vluchtelingen zijn welkom en moeten niet opgesloten worden in Asielzoekers Centrums. Probleem is dat veel Nederlanders denken dat vluchtelingen allemaal voorgetrokken worden door de overheid. Dit foutieve beeld wordt verspreid door rechts populisten. Daarnaast heerst natuurlijk een klimaat van wantrouwen en afkeer van de huidige politiek. Maar doordat er geen arbeiderspartij bestaat wordt de arbeidersklasse misleidt met rechts populistische opvattingen. Wilders en zijn PVV spelen daar heel goed op in. Ook de VVD kan met rechtse taal wat aanhang scoren. Politiek links zit nog steeds in een diep gat. Hun capitulatie voor het kapitalisme eind jaren 80, leidde ertoe dat de sociaal democratie de kant van de bourgeoisie koos, voorgoed. Revolutionair links bestaat nauwelijks, zelfs de SP is dat niet meer. Hierdoor kan politiek links geen socialistisch alternatief presenteren en groeit het rechtse populisme!

Revolutionair socialisten keren zich tegen de hetze die heerst tegen vluchtelingen. Wij wijzen op het feit dat Europa medeschuldig is voor de ellende in het midden oosten. Onze regeringen steunde de dictators daar en het zijn onze vliegtuigen die bommen werpen. Maar zodra Europeanen te maken krijgen met de gevolgen van hun politiek, willen ze liever niets anders dan de grenzen weer sluiten. Dit terwijl het verdrag van Maastricht uit 1992, juist bepaald dat binnen de Europese Unie er vrijheid van verkeer en goederen geldt. Nu ook de sociaal democratische regering van Zweden weer met grenscontroles begint, kun je het hele verdrag uit het raam werpen. Vrij verkeer enkel en alleen voor Europeanen, niet voor mensen die oorlog, armoede en vervolging ontvluchten!

Kapitalistische regeringen doen alsof ze zich geen raad weten. Dat is ook precies het probleem, men durft niets te doen uit angst voor woede onder de bevolking. Na jaren van sociale afbraak en groeide armoede is de haat tegen immigranten enorm toegenomen. De sociaal democratie kan niets tegen deze woede doen, omdat ze zelf voor het neoliberalisme heeft gezorgd. Ook in Scandinavië hebben de sociaal democraten zich na 1990, bereid verklaard om te snijden in sociale zaken. Hierdoor is de ongelijkheid gegroeid en winnen rechtse nationalisten zoals de Zweedse Democraten aan steun. Hun motto is ''Zweden voor de Zweden'', daarmee wordt de blanke christelijke bevolking bedoelt en niet de mensen van een andere etniciteit!

Rechts nationalisme viert hoogtij

door de zwakheid van politiek links

Kapitalistish beleid leidt tot ellende bij ex-staatsbedrijf

Koninklijke Nederlandse Munt is een voormalig staatsbedrijf waar 130 mensen werken. De organisatie heeft de taak om de Nederlandse euromunten te slaan. Tot juni 1994 was de KNM een staatsbedrijf, maar onder het eerste paarse kabinet van PvdA, VVD en D66 werd het geprivatiseerd. Want als commerciële onderneming zou men veel ''betere'' prestaties leveren. 21 jaar later dreigt het enigste bedrijf dat de euromunt mag slaan, failliet te gaan door wanbeleid. Het bewijst maar weer eens waarom de neoliberale privatiseringsgolf uit de jaren 90, hulpeloos mislukt is. Niet alleen bij de KNM, maar bijvoorbeeld ook bij de Nederlandse Spoorwegen en de energie bedrijven!

Revolutionair socialisten zijn tegenstanders van nationalisaties onder het kapitalisme. In zo'n situatie worden de verliezen genationaliseerd en de winsten weer geprivatiseerd. De belastingbetaler betaald dus voor de verliezen en moet de winsten weer vrij geven aan de markt. Bij de KNM was de staat, de enigste aandeelhouder. Maar het bedrijf werk op kapitalistisch basis, de staat is de kapitalist die winsten eist. Dus probeerde men allerlei avonturen om die winsten te behalen. De grootste ellende kwam toen het bedrijf problemen kreeg bij de productie van Chileense munten. Omdat men niet op tijd klaar was, moest de KNM hoge boetes aan Chili betalen!

Omdat de staat de enigste aandeelhouder is, moest het weer bijspringen om het bedrijf te redden. Dit wordt ook gedaan bij de NS, aangezien daar de staat ook groot aandeelhouder is. Revolutionair socialisten verwerpen de manier waarop de overheid, de rol van een kapitalist speelt. We moeten geen kapitalisten gaan spelen, maar nutsbedrijven zoals de NS en de KHM moeten onder democratische controle van de gemeenschap geplaatst worden. Geen kapitalistische bazen of staatsmanagers, maar vrije arbeidersraden moeten de directie vormen. Leiders van dit soort raden dienen een modaal salaris te verdienen om zich niet te vervreemden van hun arbeiders!

Niet alleen het mislukte avontuur in Chili heeft tot financiële problemen geleid. Intern schijnt er bij de KHM ook van alles mis te zijn. Niet alleen commercieel heeft het bedrijf gefaald, maar ook de organisatie is niet op orde. Dit bewijst weer eens waarom arbeiders het zelf moeten doen en niet kunnen vertrouwen op bazen aangesteld door aandeelhouders. Of die nu van de staat of van een andere groep kapitalisten komen. Een kapitalistische staat is niet beter dan de heersende klasse op zich. Want een staat die gelooft in de markt dictatuur is net zo fout!

Onder het socialisme zullen de grootste bedrijven eigendom zijn van de gemeenschap. Kleinere ondernemingen zullen niet meteen genationaliseerd worden. Wel is het de bedoeling dat privé bezit van ondernemingen niet meer voortvloeit onder het socialisme. Revolutionair socialisten pleiten voor een economie in dienst van de gemeenschap, niet in dienst van het kapitaal. Dit eist niet alleen participatie van de werkende klasse, maar ook een klassenbewustzijn en dat missen Nederlanders. Het bewustzijn dat we meer zijn dan loonslaven. We klagen over kapitalistisch wanbeleid en zien heel goed hoe de politiek en het bedrijfsleven ons arbeiders leegzuigen. Maar we zijn nog niet in staat om dat om te zetten in een bewustzijn voor het socialisme. Een ander rede hiervoor is de afwezigheid van een arbeiderspartij en slappe houding van de vakbonden. Want ook binnen de vakbeweging wordt niet gepleit voor socialisme, de meeste vakbondsleiders willen liever compromissen sluiten met de ''werkgevers'' dan strijden voor arbeidersrechten! 

Dat de superrijken weer rijker geworden zijn in 2015, komt niet onverwacht. Terwijl de arbeidersklasse lijdt onder baanverlies, armoede en het sociale stigma van de bijstand, heeft Nederland weer vier miljardairs erbij. Daarnaast zagen de top 500 rijkste Nederlanders hun vermogen groeien met 10%. Dit terwijl de groep die minder dan 17.000 euro per jaar verdient, met 100.000 personen is gegroeid naar 1,4 miljoen. Maar daar hebben de superrijken geen problemen mee. Die vinden het terecht dat ze zoveel geld hebben, terwijl steeds meer arbeiders moeite hebben met rondkomen!

Revolutionair socialisten pleiten daarom voor de hernationalisatie van bedrijven zoals de NS, de KNM en andere voormalige staatsbedrijven. Echter niet alleen nutsbedrijven dienen in de hand van de gemeenschap te komen. Ook grote multinationals zoals Shell en Phillips dienen genationaliseerd te worden. Compensaties mogen alleen betaald worden op bewezen behoefde. Dat de heersende klasse dit nooit zal accepteren is duidelijk. Helaas denken veel Nederlanders dat de markt beter in staat is om bedrijven te besturen dan de gemeenschap. Dit is een resultaat van leugens en bureaucratisch beleid dat bestond in het verleden bij staatsbedrijven. Dat waren bedrijven die werden bestuurd door staatsmanagers, die geen winst voor ogen hadden. Probleem was vaak inefficiëntie en verspilling van overheidsgeld. In de jaren 90 werd beweerd dat privatiseringen voor lagere prijzen zou zorgen. Het tegendeel bleek waar, maar de ideologische strijd hadden de aanhangers van het kapitalisme gewonnen. Revolutionair socialisten geloven echter dat de arbeidersklasse tot meer in staat is dan ze denken. Wij geloven in het principe van arbeiderszelfbestuur waarbij bedrijven bestuurd worden door vertegenwoordigers van de arbeiders die er werken!

Het paarse kabinet zorgde voor neoliberale privatiseringen!

De markt werd God, concurrentie werd Koning!

Seattle kiest weer voor Kshama Sawant

Na twee jaar gewerkt te hebben in de gemeenteraad van Seattle, stond Kshama Sawant van Socialistisch Alternatief weer voor de strijd om haar zetel. Dit keer werd ze uitgedaagd door Pamela Banks, een lid van de Democratische Partij die gesteund werd door het bedrijfsleven. Wat vooral een groot verschil is tussen de twee vrouwelijke kandidaten, was dat Sawant openlijk socialistisch is en Banks ( ondanks haar progressieve uitstraling ) geld aannam van grote bedrijven. Sawant weigerde om donaties te aanvaarden van de rijken en het kapitaal. Volgens de laatste berichten is het haar gelukt om Pamela Banks te verslaan!

Pamela Banks is behoorlijk progressief, zelfs voor de neoliberale Democratische Partij is ze eigenlijk te links. Je kan haar het beste met een GroenLinkser vergelijken binnen de VVD. Ze krijgt bijvoorbeeld de steun van de LGBT gemeenschap in Seattle. Anders dan in Nederland zoeken veel progressieven hun heil binnen de Democratische Partij. Revolutionair socialisten zijn altijd van mening geweest dat dit een foutieve tactiek is. Want de Democraten zijn altijd aanhangers geweest van het neoliberalisme. Kshama Sawant behoort tot een andere klasse progressieve Amerikanen dan Pamela Banks. Sawant is openlijk socialistisch, revolutionair socialistisch. Ze is niet lid van de Democratische Partij, maar van Socialistisch Alternatief. De Amerikaanse afdeling van het Comité voor een Arbeiders Internationale!

Echter ondanks dat beide vrouwen links te noemen zijn, is er wel verschil. Pamela Banks accepteert geld van het kapitalisme om te gebruiken tegen Kshama Sawant. Daarnaast staat Banks niet negatief tegenover het kapitalisme, Sawant daarin tegen wel. De strijd in District 3 van Seattle was dus tussen een zeer progressieve Democraat en een revolutionair socialist. Nu zou je denken dat de meeste Amerikanen zouden kiezer voor een aanhanger van het kapitalisme. Omdat vele in Europa denken dat alle Amerikanen heilig overtuigd zijn dat het kapitalisme werkt. Deze mythe begint echter langzaam uit elkaar te vallen en vooral jongeren merken, dat de markt economie hun geen toekomst kan garanderen. Seattle is daarnaast een progressieve stad, waar de radicaal rechtse; Republikeinse Partij geen enkele machtsfactor is. Alle gemeenteraadsleden zijn Democraten, met uitzondering van Kshama Sawant!

De race om de gemeenteraadszetel in District 3 was behoorlijk spannend. Omdat de strijd echt ging tussen kapitaal en arbeid. Hoe progressief Pamela Banks ook is, ze werd betaald door het kapitalisme om die ''lastige socialist'' te verslaan. Zeker omdat Kshama Sawant ervoor heeft gezorgd dat er een minimumloon van 15 dollar per uur komt in Seattle. Veel kapitalisten ergeren zich hier aan, omdat ze hierdoor minder winsten voor zichzelf overhouden. Dus werd er veel geld gedoneerd aan Banks om Sawant te verslaan. Als je kijkt naar de donaties van beide kandidaten, dan valt op dat Sawant vooral kleine donaties heeft gekregen van maximaal 100 dollars. Terwijl de donaties van Banks vaak groter waren dan 1.000 dollars. Zo doneerde de directeur van Alaska Airlines ( die in Seattle woont ) een grote som geld, om Sawant en haar socialistische politiek te verslaan!

Waar veel huisbazen bang voor zijn is vaste huurprijzen. Door de liberalisatie van de huurmarkt zijn veel huurders meer geld gaan betalen. Dit nekt vooral de arbeidersklasse, die meer kwijt zijn per maand aan huur. Kshama Sawant wil dat de gemeente ervoor zorgt dat de huurprijzen niet verder stijgen, waar de huisbazen fel tegen zijn. Ook in Nederland stijgen de huurprijzen per jaar. Revolutionair socialisten pleiten daarom voor een stop op huurverhogingen. Dit is ook een rede waarom het kapitaal, zoveel geld doneert aan Pamela Banks. Die willen liever een Democraat ( die ze kunnen beïnvloeden ) dan een socialist, die zich fel tegen het kapitalisme uitspreekt!

Terwijl de radicaal rechtse Republikeinen, de Democraten blijven omschrijven als ''gevaarlijke socialisten'' zie je in Seattle, juist hoe echte socialisten het opnemen tegen de Democraten. Nationaal is de sociaal democraat; Bernie Sanders in de race voor de nominatie van de Democratische Partij voor de aankomende presidentiële verkiezingen. Sanders noemt zich een ''democratische socialist'', maar is in feite een klassieke sociaal democraat. Hij wil een sociaal-kapitalisme opbouwen, waarbij de macht van het kapitalisme beperkt wordt door sociale wetgeving. Voor de super rijken en de Republikeinen is dit een nachtmerrie, omdat de heersende klasse dan veel geld en vooral macht kwijt zal raken. Daarom zullen ze alles op alles stellen om Hilary Clinton te laten winnen. Die is een gematigde Democraat en een voorstander van het neoliberalisme!

Kshama Sawant is opnieuw gekozen in District 3 van de stad; Seattle

Het slimme spel van Recep Tayyip Erdogan

Het is hem gelukt, het kostte ongeveer 1.500 tot 2.000 doden, maar met nationalistische propaganda en het onderdrukken van kritische kranten, wist dictator/president Recep Tayyip Erdogan van Turkije weer te winnen. De reactionaire leider van de AK-partij verloor bij de verkiezingen in juni, enorm veel stemmen. Hierop besloot Erdogan om het conflict met de PKK te herstarten. Door Noord Irak te bombarderen ontketende hij de woede van de Koerdistan Arbeiders Partij, die met aanslagen terug sloeg. Dit was precies wat Erdogan wou, een etnisch conflict uitlokken. Met nationalistische propaganda en een terreurcampagne tegen andersdenkenden won de AK-partij de verkiezingen. De linkse Volksdemocratische Partij verloor -2,6%, ook de extreem rechtse nationalisten verloren stemmen! 

Ahmet Davutoğlu is de partijleider van de ''Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling'' ( AK-partij ). Deze reactionaire conservatieve partij heerst sinds 2002 over Turkije. Anders dan de Republikeinse Volkspartij, weet de AK-partij vooral steun te halen uit Turken die in de binnenlanden wonen. Hoewel de partij een flinke nederlaag leed bij de verkiezingen van juni 2015, heeft Erdogan toch weer gewonnen. Dit mede door het conflict met de Islamistische Staat, maar vooral door de strijd met de Koerdistan Arbeiders Partij weer op te voeren. Het was Turkije die PKK stellingen in Noord Irak beschoot en daarmee een einde maakte aan het vredesproces!

Nu zijn partij weer de meerderheid van de zetels heeft in het Turkse parlement, zal Erdogan beginnen met de invoering van een presidentiële dictatuur in Turkije. Daarmee wordt de macht van het parlement beperkt en dat van de president vergroot. In feite doet hij wat Boris Yeltsin in 1993 deed in Rusland. Dat gebeurde met bloed en geweld toen de reactionaire president van de Russische Federatie, het parlement buitenspel zette en een presidentieel systeem invoerde. Rusland werd hierdoor een centralistisch land. waarbij veel politieke macht bij de president kwam te liggen. De huidige president/dictator: Vladimir Poetin is net zo'n type als Recep Erdogan!

Turkije glijdt verder af in een eenpartijstaat, de AK-partij gebruikt autoritaire methodes om haar politieke tegenstanders tegen te gaan. Haar grootste tegenstander is niet de links-nationalistische; Republikeinse Volkspartij, maar de Volksdemocratische Partij - HDP . Deze linkse partij is namelijk tegen het wrede Turkse nationalisme dat de AK-partij en andere rechtse nationalisten uitstralen. Daarnaast steunt de HDP het Koerdische volk, wat door de nationalistische media in Turkije als ''verraad'' wordt omschreven. Dat de HDP een frontorganisatie voor de PKK zou zijn, wordt ook door veel Turken gelooft!

De verkiezingsoverwinning van Recep Erdogan toont aan hoe slim deze man het spel gespeeld heeft. Verloren in juni, maar gewonnen in november. Hoe? Door gewoon een oorlogje te beginnen en een oude vijand heel boos te maken. Dat daarbij onschuldige Turken, Koerden en anderen gedood worden doet Erdogan niets. Hij wil aan de macht blijven en daarvoor heeft zijn AK-partij de meerderheid in het parlement nodig. Mocht Turkije straks een presidentieel systeem krijgen, is het parlement minder belangrijk. Maar zolang dit nog niet het geval is, heeft de reactionaire president de steun van het parlement nodig. Gelukkig voor hem heeft zijn conservatieve partij weer de meerderheid!

Revolutionair socialisten roepen de PKK op om geen zelfmoord aanslagen uit te voeren en het geweld te staken. Niet omdat we vinden dat ze geen recht hebben op verweer, maar omdat dit Erdogan juist versterkt heeft. Die 8% die de AK-partij in juni verloor bij de verkiezingen, hebben weer voor Erdogan gekozen. Vermoedelijk uit nationalisme en angst voor PKK aanslagen. De Volksdemocratische Partij heeft 2,6% van haar electoraat verloren, vermoedelijk door de ondemocratische houding van de overheid. Tussen juni en november hebben aanhangers van Erdogan en het Turkse nationalisme, verschillende HDP kantoren aangevallen en vernield. Daarnaast begon de politie met een heksenjacht op linkse activisten waaronder veel Koerden!

Etnisch nationalisme is altijd al een probleem geweest in Turkije. Dat begon al in 1923 toen de Republiek Turkije werd uitgeroepen. Dictator Mustafa Kemal en zijn Republikeinse Volkspartij waren bijna 30 jaar aan de macht en duldde geen oppositie. De communistische partij werd uitgemoord en andersdenkenden onderdrukt. Pas in 1950 verloor de Republikeinse Volkspartij haar absolute meerderheid. In de jaren 70 en 80 werd met westerse wapens en steun, jacht gemaakt op Turkse revolutionairen die zich verzette tegen de wrede nationalistische overheid. De PKK is ontstaan uit die strijd. Meer dan 3.000 Koerdische dorpen zijn door het Turkse staatsterreur vernietigd, waardoor de PKK verschillende terreuraanslagen uitvoerde in zowel Turkije als het buitenland. Om de dictatoriale overheid in Ankara van dienst te zijn, besloot Europa om de PKK op de terreurlijst te zetten!

Veel Turken waren echter nooit zo blij met het streng seculiere bewind van hun regeringsleiders. Die gebruikte namelijk het secularisme van Mustafa Kemal, als excuses om andersdenkenden ( met name islamieten ) te onderdrukken. Vrouwen mochten geen hoofddoeken dragen en elke vorm van religieuze symboliek was taboe. Hoewel veel stedelingen zich konden vinden in dit seculiere dogmatisme, was op het platteland een diepe kloof ontstaan tussen de politiek en de burger. Met de opkomst van de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling, dachten de plattelands Turken een stem te hebben. Recep Erdogan beweerde op te komen voor traditionele waarden, zonder direct te zeggen dat hij het islamisme bevordert. Want ondanks het secularisme, is de meerderheid van alle Turken wel gelovig. Probleem is dat de staat automatisch van een kind een moslim maakt, als de ouders ook moslim zijn. Kinderen van christelijke of joodse ouders worden meteen omschreven als christenen/joden. Je kunt je religie dus niet kiezen. Voor de Turkse overheid blijf je dus moslim, christen of jood. Andere religies/levensovertuigingen worden niet erkend!

De AK-partij heeft de steun van zeker 50%+- van de bevolking. Vooral de armere Turken die in het binnenland wonen, stemmen traditioneel op de AK-partij. Deze groepering is meestal apolitiek en stemt omdat een trotse Turk op de president hoort te stemmen. Daarnaast heerst er een sociaal stigma als het gaat om erkenning van etnische minderheden zoals Koerden. Rechtse nationalisten staan erom bekend dat de hun tegenstanders intimideren en lastig vallen. Met name de aanhangers van de Nationalistische Bewegingspartij ( MHP ). Deze extreem rechtse partij doet graag aan gewelddadige acties zoals het vernielen van HDP kantoren en het intimideren van linkse Turken. Aanhangers van de AK-partij werken vaak met extreem rechts samen om tegenstanders van Erdogan lastig te vallen!

Wat zal gebeuren nu het de AK-partij gelukt is om de meerderheid te winnen? Vermoedelijk zal Erdogan proberen zijn macht vergroten en van Turkije een presidentiële dictatuur maken na Russisch voorbeeld. Het parlement zal veel macht moeten inleveren, waardoor de president nog maar beslissingen zelfstandig kan nemen. Parlementaire verkiezingen zullen weinig waarde meer hebben en de presidentiële verkiezingen juist wel. Revolutionair socialisten verwerpen een presidentieel systeem, omdat het de macht centraliseert in een persoon. Daarnaast kan zo'n systeem makkelijk misbruikt worden om een autoritaire dictatuur op te richten. Bijna alle dictaturen hebben een sterk presidentieel systeem, met uitzondering van de stalinistische landen, waar de macht in een partij is gecentraliseerd. Maar de AK-partij is slechts een machtsmiddel voor Erdogan, hij zal zijn macht echt niet gaan delen met types zoals Ahmet Davutoğlu. Die mag slechts partijleider spelen, de grote baas blijft Recep Tayyip Erdogan!

Revolutionair socialisten van Socialistisch Alternatief in Turkije, blijven door vechten tegen het etnisch nationalisme van de AK-partij en extreem rechts. Wij steunen de Volksdemocratische Partij en roepen hun leden op om zich voor het socialisme in te zetten. De HDP kan een arbeiderspartij worden, minst ze een duidelijk socialistisch programma inneemt!

Turkije gaat een donkere toekomst tegemoet onder Recep Erdogan!