Hoe komt het dat er weinig sociale huurwoningen beschikbaar zijn. Een grote oorzaak is het kapitalisme en het privé bezit van woningcorporaties. Die vertikken het om sociale woningen te bouwen, omdat ze dan niet maximale huur mogen vragen. Woningscorporaties zijn kapitalistische instanties die het maken van winst boven alles stellen. We kennen de verhalen over hoe deze corporaties zich schuldig maken aan allerlei wandaden. Daarnaast zijn veel voormalige sociale huurwoningen verkocht of in de vrije markt geplaatst. Hierdoor zijn de huurprijzen te hoog geworden voor mensen met een minimum inkomen. Probleem is echter ook dat zelfs mensen met een modaal inkomen van 1.800 euro per maand zich de stijgende huurprijzen niet meer kunnen veroorloven. Maar daar hebben de kapitalisten geen problemen mee. Hun directeurs en aandeelhouders verdienen genoeg om een mooie woning te kopen!
De woningscorporaties bouwen sinds twee jaar ook structureel minder sociale huurwoningen. Al in 2013 werd bijna 10% minder goedkope woningen gebouwd, terwijl dure huurwoningen met 5% toenamen. Het komt er in feite op neer dat de kapitalistische drang naar winsten, ervoor zorgen dat er voor 1,4 miljoen Nederlanders steeds minder plek komt om te woningen. Dit komt door de vrije markt politiek van de neoliberale overheid. Die heeft jaren geleden de controle en uitvoering van de woningmarkt volledig overlaten aan de corporaties. Natuurlijk beweerde men in Den-Haag dat die bedrijven zouden moeten werken volgens het MVO, maar welke kapitalist gaat nu sociaal denken als hij dikke winsten kan binnen halen? De geschiedenis heeft al laten zien hoe asociaal de woningscorporaties omgaan met het geld van huurders!
Hier een lijstje van misdaden waar woningscorporaties zich schuldig hebben gemaakt:
- Bouwfraude, stiekem prijsafspraken maken!
- Onverantwoord hoge beloningen voor bestuurders, we praten over miljoenen aan bonussen
- Riskante investeringen, met de drang om veel geld te scoren!
- Minder sociale huurwoningen bouwen om zo de huurprijzen hoog te houden!
- Extra dure huurwoningen bouwen om de huurprijzen hoger te maken
Natuurlijk is de kapitalistische drang van de woningscorporaties niet hun schuld. Ze doen slechts wat elk bedrijf zou doen. De echte schuldige is de overheid, die deze boeven hun gang liet gaan en dat nog steeds doet. VVD en PvdA zeggen dat de overheid zich niet met de economie moet bemoeien en dat de vrije markt voor alles zorgt. Revolutionair socialisten verwerpen deze opvatting omdat de werkelijkheid al toont dat alleen de bezittende klasse, er beter van wordt. In de afgelopen 25 jaar is de welvaart van de wereld enorm toe genomen, maar de ongelijkheid ook. 1300 Nederlanders bezitten een gezamenlijk vermogen van 100 miljard euro. 68% van onze 7 miljard wereldburgers bezit slechts 3% van de totale welvaart!
Rechtse politici verspreiden de leugen dat buitenlanders schuld zijn aan het feit dat er een tekort aan sociale huurwoningen zijn. Toen veel arbeiders uit Marokko en Turkije naar Nederland kwamen om te werken in de fabrieken werden ze geplaatst in slechte oude woningen. Deze sociale huurwoningen werden toen der tijd gegeven aan deze ''gastarbeiders''. Al in de jaren 70 klaagde ( blanke ) Nederlanders hierover. Zij vonden het oneerlijk dat ''hun'' woningen, ingepikt werden door buitenlanders. In 1972 vielen Rotterdamse havenarbeiders een wijk in de stad binnen om Turkse arbeiders te verjagen. Het conflict ontstond nadat een ( Nederlandse ) vrouw door haar ( Turkse ) huisbaas op straat werd gezet, omdat deze het pand wilde omvormen tot een gastarbeiderspension!
Woedde ontstond bij Nederlandse huurders die al jaren wachtte op een sociale huurwoning terwijl huurbazen van Turkse afkomst steeds meer huurwoningen opkochten om daar ''gastarbeiders'' onder te brengen. Deze kapitalisten verdiende daar goed geld mee, zeker omdat omdat ze weinig deden met de woningen en deze slecht onderhielden. Bij de Nederlanders groeide de afgunst, vooral omdat er een tekort was aan goedkope huurwoningen in Rotterdam begin jaren 70. Dat buitenlanders wel een woning kregen en Nederlanders niet, zorgde voor een enorme groei van racisme en ethische haat!
Revolutionair socialisten zeggen dat het etnisch conflict, typisch is voor een maatschappij waarin politiek links niet met socialistisch alternatieven komt. De Partij van de Arbeid was in 1972 al een burgerlijke partij geworden en de stalinistische CPN, was nergens te bekennen. Hoewel de jaren 70 het tijdperk waren waarin radicaal links populair werd, zagen veel arbeiders daar weinig van op straat. Radicaal links was populair bij intellectuelen en studenten, maar de arbeider moest vaak zijn eigen strijd voeren!
In de jaren die volgden is de mentaliteit nog altijd blijven heersen dat het de buitenlanders zijn die overal voorrang in kregen. Deze rechtse overtuiging is helaas bij veel arbeiders nog een feit. Ook al is het niet juist, toch denken vele dat zij als blanken minder geholpen worden dan bijvoorbeeld die ''gastarbeiders''. Toen het neoliberalisme eind jaren 80 opdook, werden vooral de sociaal zwakken aan hun lot overgelaten. Bij deze groep is de armoede ook extreem toegenomen. Het zijn echter juist arbeiders van Marokkaanse en Turkse afkomst, die behoren tot die 1,4 miljoen mensen met een inkomen lager dan 17.000 euro per jaar!
Om een einde te maken aan het tekort aan sociale huurwoningen moet het volgende gebeuren. Revolutionair socialisten pleiten voor:
- Een einde aan de privatiseringen. Voor een investeringsprogramma in het onderwijs, de gezondheidszorg, het openbaar vervoer en de nutsbedrijven om de jaren van bezuinigingen in te halen. Voor een (her)nationalisatie van deze vitale sectoren onder gemeenschapscontrole en -beheer. Voor gratis toegang tot deze diensten.
- Een grootscheeps programma van sociaal woningbouw om de enorme tekorten in goedkope en goede woningen op te lossen. Een einde aan de grondspeculatie die de huizenprijzen de pan doet uitschieten door middel van het onderbrengen van alle grond in gemeenschapshanden.
- Sociaal besteding van publieke gelden ook voor iedereen controleerbaar door middel van democratische raden waar zowel de arbeiders van deze diensten zitten als hun gebruikers.
- Een herstel van de sociale zekerheid. Alle uitkeringen en pensioenen omhoog naar 100% van het laatst verdiende loon met het minimumloon als ondergrens en een koppeling aan de lonen. De pensioen- en AOW-leeftijd verlagen naar 60 jaar, te beginnen met de zwaarste beroepen.
