Het enorme verraad van Alexis Tsipras

Het is nu wel duidelijk, Alexis Tsipras heeft de Griekse arbeiders verraden. Revolutionair socialisten waren er al bang voor en wat wij vreesde is toch uit gekomen. In plaats van te strijden voor een Helleense Socialistische Republiek, heeft de verrader Tsipras enkel en alleen geprobeerd om compromissen te zoeken bij de Europese Unie. Onder leiding van de (a)sociaal democraat Jeroen Dijsselbloem weigerde de Eurogroep en eiste privatiseringen en markt hervormingen. SYRIZA capituleerde uiteindelijk en volgde de weg van bezuinigingen die de sociaal democraten van PASOK, in 2009 ook kozen. 25 parlementairs van SYRIZA accepteerde dit verraad niet. Ze stapte uit de voormalige Coalitie van Radicaal Links en stichtte de Populaire Eenheid, een nieuwe linkse partij. De nieuwe partij is meteen de derde partij van het land met 25 zetels in het Griekse parlement!

Dat Alexis Tsipras de arbeiders heeft verraden betekend niet dat die nu opeens de strijd staken. Nee, de strijd tegen bezuinigingen en neoliberalisme gaat gewoon door. De Grieken hebben hierin geen keus. Armoede en sociale achteruitgang zijn sinds 2009 enorm gestegen. Pensioenen zijn verlaagt, het minimumloon is slechts 680 euro per maand, uitkeringen slechts 600 euro. Daar kun je in Griekenland niet van rondkomen, waardoor de armoede bij vele gezinnen enorm is. Jongeren werkloosheid is een enorm probleem, kinderarmoede is gestegen van 20% in 2009 naar 40% in 2015!

SYRIZA werd door vele gezien als een alternatief op de besparingspolitiek van de gevestigde partijen. Rechtse partijen zoals; Nieuwe Democratie en de sociaal democratische; PASOK werden enorm geminacht omdat ze voor zoveel ellende hadden gezorgd. Hun politici stonden ook te boek als corrupt en elitair. Dit is vooral te zien aan Evangelos Venizelos, hij was de sociaal democratische partijleider tussen 2012 en 2015. Een dikke man in een stak pak met stropdas, was hij verschillende keren minister in PASOK regeringen. Regeringen die altijd kapitalistisch van aard waren!

Het probleem van SYRIZA was dat ze met een links programma probeerde binnen de neoliberale EU te blijven. Hierdoor botste ze met Jeroen Dijsselbloem die als neoliberaal en President van Eurogroep, erop toe ziet dat landen zich houden aan de wetten van het neoliberalisme. Griekenland kan niet binnen de EU blijven en anti-kapitalistisch worden. Alexis Tsipras dacht dat hij deals kon sluiten met de Eurogroep, maar die wouden slechts geld zien. De naïviteit van de Griekse SYRIZA regering leidde uiteindelijk tot wanhoop en capitulatie. Er was een alternatief geweest, Griekenland stapt uit de EU en wordt socialistisch. Hoewel socialisme in één land niet op te bouwen is, kan het wel een voorbeeld worden voor andere landen. Vooral de Oost Europese landen zouden kunnen zien wat socialisme echt inhoudt en niet wat het stalinisme in het verleden deed!

Maar zover durfde de Griekse regering niet te gaan. Breken met de EU zou op massief verzet van de kapitalisten stuiten. Kapitaal vlucht zou ontstaan en veel bedrijven zouden met massa ontslagen dreigen. Prijscontrole had meteen ingevoerd moeten worden en de nationalisatie van de grootste bedrijven, maar daar dacht Alexis Tsipras niet aan. Pas veel te laat kwam er prijscontrole om te voorkomen dat de kapitalisten alles duurder zouden maken. Het probleem bleef echter bestaan, de heersende klasse bleef in bezit van de productie middelen. Na zeven maanden is duidelijk dat SYRIZA niet durfde te breken met het kapitalisme. De stalinistische; Communistische Partij van Griekenland had dit al voorspeld, maar weigerde ook glashard om samen met SYRIZA op te trekken voor een Helleense Socialistische Republiek. Als de stalinisten in een coalitie met Alexis Tsipras was gestapt op een socialistisch programma, wie weet wat dan mogelijk was geweest. Maar de stalinisten blijven sektarisch en zien alleen zichzelf als voorhoede partij van het proletariaat!

Wat ook bijzonder vaag was aan SYRIZA was hun programma. Het was niet revolutionair van aard, waardoor Alexis Tsipras in feite veel speelruimte had. Hij kon hierdoor compromissen sluiten en met rechts in zee gaan, zoals toen hij een coalitieregering opstelde met rechtse nationalisten van de Onafhankelijke Grieken. De enigste overeenkomst tussen die twee partijen was dat ze kritisch stonden tegenover de EU, maar op alle andere punten verschillen ze. Daarnaast stelde Tsipras, Prokopis Pavlopoulos aan als president van Griekenland. Deze Pavlopoulos is een rechtse conservatief en lid van Nieuwe Democratie. Ook al is het ambt van president een symbolische functie, het is gewoon onacceptabel dat een rechtse conservatief door een linkse regering wordt aangesteld!

Op dit moment zijn er veel Grieken die hun lidmaatschap van SYRIZA opzeggen. Helemaal begrijpbaar en terecht. Er heerst massieve desillusie, het euforische gevoel van januari is verdwenen. Griekse arbeiders, jongeren en ouderen voelen zich verraden en in de steek gelaten. Vele zullen capituleren voor het TINA effect en de leugens van de kapitalistische media accepteren. Die zullen brullen dat er geen alternatief was en dat Alexis Tsipras ''moest'' capituleren. Op 20 september 2015 worden weer verkiezingen gehouden. De opkomst zal lager zijn dan in januari. Dat vele geen vertrouwen meer hebben in de politiek zal rechts versterken. Want die profiteren van het feit dat veel kiezers thuis blijven!

De linkse vleugel van SYRIZA in het parlement heeft zich nu afgesplitst. Onder de naam Populaire Eenheid willen deze linksere socialisten een nieuwe strijdbare partij oprichten. Het programma van de partij zal veel radicaler zijn dan die van SYRIZA. Dit biedt mogelijkheden voor een toekomstig socialistisch Griekenland. De vraag is echter of Populaire Eenheid in staat is om kiezers te trekken. Zeker omdat er een grote desillusie heerst en radicaal links door het verraad van Tsipras, een ideologische nederlaag heeft geleden. Het beste zou zijn dat de linkse socialisten samen met de stalinisten en het revolutionaire bundel ANTARSYA, een coalitie vormen op een sterk socialistisch programma. Helaas kunnen we al zeggen dat de stalinisten hier niet toe bereid zullen zijn. ANTARSYA heeft ook de reputatie om sektarisch over te komen. Als er geen eenheid komt op radicaal links dan is de kans groot dat de gematigde socialisten van SYRIZA weer winnen en doorgaan met het besparingsbeleid van Brussel!

Terwijl de leiders van de SP in Nederland en Die Linke in Duitsland, pal achter Alexis Tsipras staan zeggen wij revolutionair socialisten, dat dit precies de zwakheid van gematigde socialisten aangeeft. Leiders zoals Emile Roemer en Bernd Riexinger zijn geen revolutionairen en willen net als Tsipras slechts het kapitalisme hervormen. Hoewel ze in de verre toekomst het socialisme zouden willen realiseren is hun politiek vooral gematigd. Roemer en zijn SP lijken daarom ook veel meer op een sociaal democratische partij. Revolutionair socialisten zullen steun geven aan Populaire Eenheid als ze echt komen met een programma waarmee het kapitalisme wordt afgeschaft en waardoor een Helleense Socialistische Republiek kan ontstaan. Het enorme verraad van Alexis Tsipras toont de zwaktes van veel linkse partijen in Europa aan. Partijen die linkser zijn dan de sociaal democratie, maar niet durven breken met het systeem. Dit is ook een resultaat van TINA en het feit dat de kapitalistische media elke linkse partij meteen vergelijkt met het stalinisme, als die ook maar praat over anti-kapitalisme!



De nieuwe politieke partij; Populaire Eenheid
Opgericht door de linkse vleugel van SYRIZA!

Strijd, Solidariteit, Socialisme

Strijd, Solidariteit, Socialisme