De Krim, Russisch Oekraïne

De Russische Federatie heeft troepen naar Oekraïne gestuurd. Militairen namen bezit van twee vliegvelden op het Krim schiereiland. Sinds de jaren 50 is dit Russisch sprekend schiereiland onderdeel van Oekraïne. Tot dan toe behoorde het gebied tot Rusland, maar Sovjet leider Nikita Khrushchev gaf de Krim aan de Oekraïense Socialistische Sovjet Republiek. Toen de Sovjet-Unie in 1991 uit elkaar viel werd de Krim een autonome republiek binnen de Republiek Oekraïne. Echter de Russisch sprekende bevolking moest weinig hebben van de etnische Oekraïners. Na het afzetten van president Viktor Yanukovych, keren veel Russisch sprekende gebieden zich tegen de nieuwe overheid in Kiev. Vooral in de Krim zijn veel tegenstanders te vinden van de ''Euromaiden'' beweging, die steunt krijgt van Europa en fel tegen Rusland is. Nu heeft Rusland gekozen om soldaten naar de Krim te sturen!

Het is nu al maanden onrustig in Oekraïne, een voormalige Sovjet republiek waar etnische Oekraïners en Russisch sprekende Oekraïners lijnrecht tegenover elkaar staan. Het wantrouwen van beidde groepen is al bijna 100 jaar oud. Oekraïne was tot 1917 een onderdeel van het Russische Keizerrijk. De Oekraïense taal en cultuur werd onderdrukt door de tsaren. Na de februari revolutie nam de lokale bourgeoisie de macht over. Deze werden gesteund door de mensjewieken en de sociaal revolutionairen. Omdat politiek rechts zeer zwak was in Oekraïne, moest de heersende klasse vertrouwen op deze gematigde socialistische partijen. Toen de arbeidsraden onder leiding van de bolsjewieken de macht grepen in november 1917, ontstond een conflict tussen de Oekraïense Nationale Republiek en de Oekraïense Sovjets!


De Oekraïense Nationale Republiek was de eerste onafhankelijke staat, opgericht met steun van de Duitsers. Het Duitse Keizerrijk steunde veel landen die ooit deel waren van het Russische Keizerrijk. Dat kwam omdat Rusland sinds 1914 in oorlog was met Duitsland. Toen de Oekraïense bourgeoisie de nationale republiek uitriep kregen ze Duitse steun. De aanhangers van de arbeidersraden stichtte de Oekraïense Volksrepubliek van Sovjets. Deze Sovjet republiek bestond maar enkele maanden en werd verwoest door de legers van de nationale republiek in maart 1918!


Het probleem van de Oekraïense Nationale Republiek was dat ze weinig bondgenoten hadden. Duitse steun viel in 1919 weg, waardoor de republiek er alleen voorstond. Sovjet Rusland veroverde grote delen van het land, maar werd door de anticommunistische Witte Legers gedwongen om zich terug te trekken. In november 1919, werden delen van oost Oekraïne bestuurd door anticommunistische Russen, die met steun van antisemieten jacht maakte op joden. Er wordt vermoed dat ongeveer 150.000 Oekraïense joden opgepakt en systematisch vermoord werden. Veel etnische Oekraïners deden hieraan mee, dat kwam omdat de Russisch Orthodoxe Kerk het antisemitisme predikte en de bevolking vergiftigd met haat. Joden en bolsjewieken waren het slachtoffer van dit Witte Terreur!


In 1920 bestuurd de Oekraïense Nationale Republiek nog maar een klein gebied in west-zuid Oekraïne. De Republiek Polen had ook een deel van het land in bezit genomen. De leiders van de nationale republiek gingen met Polen praten om een alliantie te vormen tegen de Witte Legers en het Rode Leger van Sovjet Rusland. Polen was bereid om de 
Oekraïense Nationale Republiek te helpen, maar alleen om hun eigen imperialistische ambities te vervullen. Sovjet Rusland had de Witte Legers grotendeels verslagen en met hun steun werd de Oekraïense Socialistische Sovjet Republiek gevormd. De Witte Legers bezaten alleen nog de Krim en het zuiden van Oekraïne!


Terwijl het Rode Leger de laatste Witte gebieden aanviel, besloot de Poolse-Oekraïense Alliantie om een verrassingsoffensief te beginnen. In juni 1920 probeerde ze de rug van de Oekraïense Socialistische Sovjet Republiek te breken. Echter door de ijzeren discipline van het Rode Leger werd de aanval afgeslagen. Nu was het de buurt aan de Sovjets om de soldaten van Polen en de Oekraïense Nationale Republiek terug te drijven. Na twee maanden van strijd werd de Poolse-Oekraïense Alliantie verslagen. De Oekraïense Socialistische Sovjet Republiek had de burgeroorlog gewonnen. In november 1921 probeerde de nationalisten via Polen, nog een aanval op Sovjet grondgebied. Die aanval werd keihard afgeslagen. Pas in 1990 zouden de anticommunisten ( dankzij stalinistisch verraad ) weer instaat zijn om Oekraïne te veroveren!


Tijdens de Sovjet periode in het land kwamen vooral veel Russen wonen. In de eerste tien jaar van de Oekraïense Socialistische Sovjet Republiek genoten de etnische Oekraïners veel culturele vrijheden. De Russisch taal en cultuur werd niet ongedwongen, Moskou gaf de voorrang aan de ontwikkeling van de Oekraïense taal en cultuur. Dit veranderde echter met de opkomst van Joseph Stalin. Als overtuigde Russische chauvinist begon hij in de jaren 30, met de invoering van het Russisch als administratieve taal. Daarbij zorgde de collectivisatie van de economie voor enorm veel doden in Oekraïne. Er is tegenwoordig een vurig debat over de aard van de grote hongersnood onder het stalinisme. Etnische Oekraïners zeggen dat het een genocide was, opzettelijk gedaan om de inheemse bevolking te verzwakken. Pro-Russische Oekraïners zeggen dat de hongersnood een resultaat was van de stalinistische economische politiek en dat het geen opzet was!

Etnische Russen vestigde zich in het oosten van het land. Toen Sovjet Rusland in 1954 de Krim aan Sovjet Oekraïne gaf, kreeg het land opeens een groot schiereiland vol met Russen. Die Russen zijn nooit blij geweest met het feit dat ze deel werden van Oekraïne. Onder het stalinisme was dat niet erg want Moskou zorgde ervoor dat hun taal en cultuur dominant was in de gehele Sovjet-Unie. Maar na 1991 werd dat anders. Toen ging de Republiek Oekraïne nadruk leggen op hun eigen taal en cultuur. Veel ouderen van Russische afkomst spreken niet de inheemse taal van hun land. Ook onder Russisch sprekende jongeren is de Oekraïense taal niet populair. Ze voelen zich Russisch en niet Oekraïens!


De Krim werd in 1991 een autonome sovjet republiek en een jaar later een autonoom onderdeel van de nieuwe Republiek Oekraïne. Pro-Russische partijen hebben altijd de verkiezingen in de Krim gewonnen. De conservatieve; Partij van de Regio's en de stalinistische; Communistische Partij van Oekraïne doen het goed bij de Russisch sprekende bevolking. Maar in de rest van het land worden de Russische Oekraïners geminacht. Etnische Oekraïners vinden dat de Russen zich maar moet aanpassen aan de Oekraïense taal en cultuur. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, etnische Oekraïners hebben veel sympathie voor rechtse nationalisten, die openlijk haat prediken tegen Russen, joden en marxisten. Ook wordt een nationalistisch verzetsleger vereert dat tussen 1941 en 1949 tegen de Sovjet-Unie vocht. Deze nationalisten pleegde misdaden tegen Sovjet burgers, maar in de ogen van etnische Oekraïners zijn het helden. In de ogen van de Russisch sprekende Oekraïners zijn het ''fascisten'' en moordenaars!


Nu de pro-Russische; Viktor Yanukovych afgezet is, voelt de Russisch sprekende bevolking van de Krim zich niet vertegenwoordigd. Ze weigeren daarom ook om de nieuwe regering in Kiev te erkennen. Bewapende mannen hebben al het parlement van de Krim bezet en de Russische driekleur gehesen. Nu heeft dictator Vladimir Poetin van Rusland, soldaten naar het schiereiland gestuurd. Allemaal ter ''bescherming'' van de militaire basis daar. Door soldaten naar de Krim te sturen speelt Poetin met vuur. Want de extreem rechtse "Svoboda" partij wil niets lever dan alle Russen deporteren. Deze rechtse nationalisten speelde een belangrijke rol bij het omver werpen van 
Yanukovych. "Svoboda" werd deel van de nieuwe Oekraïense regering, maar hun fanatiek nationalisme baart zorgen. Want tot 2004 droeg "Svoboda" de naam Sociale-Nationale Partij van Oekraïne, een openlijke neo-nazi partij die fascistische symbolen hanteerde en Waffen SS soldaten vereerde. Als Kiev besluit tot een aanval op de Krim ontstaat niet alleen een oorlog tussen Rusland en Oekraïne, maar ook een burgeroorlog tussen etnische Oekraïners en Russische Oekraïners


Revolutionair socialisten keren zich fel tegen de nationalistische regering in Kiev en de pro-Russische groepen. De leiding van zowel de etnische Oekraïners als de Russische Oekraïners wil oorlog en conflict. Met nationalistische propaganda wordt haat en afkeer verspreid. In west Oekraïne zijn al 90 beelden van Vladimir Lenin verwoest door rechtse vandalen. Rusland en bewoners van de Krim, noemen de nieuwe machthebbers in Kiev, ''gevaarlijke radicalen''. Verschillende pro-Russische groepen zijn al opgericht om Russische Oekraïners te ''beschermen''. Revolutionair linkse partijen en groepen hebben hun steun uitgesproken voor Moskou. Vooral stalinistische politieke partijen geven steun aan de Russisch sprekende Oekraïners, zonder erbij na te denken dat die pionnen zijn op het schaakbord van het Kremlin!


Want het Kremlin heeft haar eigen agenda en misbruikt de angst van miljoenen Russische Oekraïners om invloed uit te oefenen. Laten we niet vergeten dat Poetin geen vriend is van de werkende klasse, hij is een ex-KGB agent. Een man die werkte voor de stalinistische geheime politie. Een man die verkiezingen manipuleert, vriendjes is met rijke kapitalisten en het niet zo nauw neemt met arbeiders-rechten. Hij is geen bondgenoot, maar een vijand van alle arbeiders!


De werkende klasse van Oekraïne moet verder kijken dan etniciteit. We zijn allemaal mensen die hun arbeid moeten verkopen voor ons loon. Of je nu Oekraïens, Russisch, Nederlands of Engels spreekt. Nationalisme is gif dat de heersende klasse verspreid om ons te verdelen. Dat zien we in Oekraïne waar nationalisme wordt gebruikt om de aandacht af te leiden van het feit, dat het kapitalisme al 24 jaar voor armoede en ellende zorgt. Dat is de werkelijke oorzaak voor de woede die veel Oekraïners ervaren!



Jonge Oekraïense nationalisten. De jongen vooraan draagt
nog het symbool van de Sociaal-Nationale Partij van Oekraïne
De voorloper van "Svoboda" die openlijk fascistisch was!

Strijd, Solidariteit, Socialisme

Strijd, Solidariteit, Socialisme