In de jaren 90 werd ons verteld dat door marktwerking de lasten lager zouden worden. Met de privatisering van de Nationale Spoorwegen en diens opsplitsing, zou alles goedkoper worden. Althans dat brulde de VVD, PvdA en D66 onder Wim Kok. Maar de kosten voor een treinkaartje zijn juist gestegen. Marktwerking zorgde er ook voor dat de NS slechter ging rijden en het ''Project Fyra'' aanging!
Door marktwerking in de zorg zijn zorginstellingen concurrenten geworden. In plaats van samen te werken, concurreert men nu om de patiënt. Dit is niet goed voor de kwaliteit van de zorg en veel zorgverleners klagen dan ook over de drang naar snelle winsten van hun bazen. Tegenwoordig is het al zo erg dat mensen die zorg verlenen vaak binnen een tijdlimiet moeten werken. Want hoe langer men bezig is met een patiënt, des te meer geld dat kost. Zorgdirecteurs ''verdienen'' ook een belachelijk salaris. Karel Verweij was een typische zorgdirecteur. De bestuursvoorzitter van zorginstelling: Cordaan, die vorig jaar honderden werknemers ontsloeg, stapte daar eind 2012 ''in goed overleg'' op. Toen Verweij opstapte kreeg hij 280.000 euro mee ( gouden handdruk ). Dit stond los van zijn asociaal salaris van bijna 300.000 euro per jaar. Bedenk dat het salaris van zorgwerkers vaak niet hoger komt dan 30.000 euro per jaar!
Zorgwerkers zijn de marktwerking meer dan zat. Echter de politiek blijft heilig geloven in het principe; De Markt is God, Concurrentie is Koning. Liberalen, christen democraten en ook sociaal democraten, bleven het neoliberalisme in de jaren 90 trouw. Ook in de 21ste eeuw blijft het neoliberale gedachtegoed heersen. Toch is er veel woede, daarom hebben zorgwerkers een manifest opgesteld tegen de marktwerking die de zorg kapot maakt. In dat manifest staat het volgende:
Een Zorg Zonder Markt: tien punten
1. De zorg is van allen
Bij discussies over de zorg moet er een evenwicht zijn tussen economische en sociaal-maatschappelijke perspectieven. De zorg moet weer een publiek goed worden, waar de burger, de professional en de overheid op basis van méér dan alleen economische argumenten keuzes maken!
2. Stop met concurrentie in de zorg
De zorg hoort in het publieke domein. Daarbij past geen concurrentie maar samenwerking, met collega's en patiënten. Wij zeggen: geef de professional de taak, maar ook de mogelijkheden, om doelmatige en goede zorg te verlenen. We helpen de professional door deze niet alleen meer ruimte en samenwerkingsmogelijkheden te geven, maar ook te ondersteunen met een centraal landelijk kennisinstituut en een regionaal overleg over de inhoud en verdeling van de zorg!
3. Geen premie meer op productie
Dé grootste oorzaak van de stijging van de zorgkosten is het feit dat het huidige stelsel een premie op productie zet. Deze ontwikkeling willen we keren. Zorg leveren via decentrale budgetteringssystemen en professionele kwaliteitsnormen in plaats van economische normen is de beste manier om dat te bewerkstelligen. Evenals voor zorgverleners abonnementstarieven dan wel loondienstverband. De zorgverleners kunnen zich dan weer meer bezig houden met hun vak en de marktgedreven kostengroei wordt ingedamd!
4. Vertrouwen in professionals, minder bureaucratie
Door vertrouwen en transparantie anders te organiseren moet de professional weer de ruimte krijgen, om samen met zijn patiënten te kiezen voor goede, doelmatige zorg. DBC en DOT worden afgeschaft en vervangen door een sterk vereenvoudigd financieringsstelsel!
5. Regionale publieke zorgverzekeraars en budgetten
Zorgverzekeraars moeten publiekrechtelijke instellingen worden en worden verantwoordelijk voor de uitvoering van de organisatie van de regionale zorg. De overheid is echter eindverantwoordelijk voor het zorgaanbod en stelt de regionale budgetten democratisch vast. Een Regionaal Overleg Zorg verdeelt het budget. De overheid draagt er zorg voor dat patiënten/burgers, regionale zorginstellingen, zorgprofessionals en lokale overheden goed vertegenwoordigd worden in dit overleg!
6. Geen zorgautoriteit maar een kwaliteitsautoriteit
Door de marktwerking uit het stelsel te halen kan op middelen worden bespaard die nu naar de NMa en de NZa gaan. Uit deze middelen kan een mooi alternatief verrijzen: een landelijk kennis- en kwaliteitscentrum, met een sterke vertegenwoordiging van professionals en patiënten, naar voorbeeld van NICE in de UK. Het centrale doel van dit instituut is de kwaliteit van de zorg te verbeteren en te waarborgen. Het instituut wordt zo opgezet dat het als forum en kruispunt kan dienen voor patiënten, overheid, zorgprofessionals, beroepsverenigingen, zorginstellingen en wetenschappers!
7. Balkenendenorm in de zorg
Zorgprofessionals dienen een fatsoenlijk salaris te ontvangen voor het werk dat ze doen. Echter zorgbestuurders en specialisten die een veelvoud ontvangen van professionals die op de werkvloer zwaar en waardevol werk verrichten, vinden we niet uit te leggen. De Balkenendenorm als maximum is voor Den Haag genoeg, dan mag dat ook genoeg zijn in de zorg!
8. Inkomensafhankelijke zorgpremies
De toegankelijkheid van de Nederlandse zorg staat internationaal hoog aangeschreven, en dat moet wat ons betreft zo blijven. Zorgpremies dienen daarom inkomensafhankelijk te zijn!
9. Versteviging van de eerste lijn
Een sterke eerste lijn in de zorg voorkomt duurdere zorg. De afgelopen periode is een periode geweest waarin de eerste lijn alle zeilen bij moest zetten om te overleven. Hier zijn herstelwerkzaamheden op zijn plaats. Er mag geen financiële drempel opgeworpen worden voor hulp in de eerste lijn en huisartsen moeten voldoende (praktische en financiële) mogelijkheden krijgen om hun poortwachtersfunctie te kunnen vervullen!
10. Preventie en zorg dichtbij
Er is brede consensus voor de wens de zorg dichtbij de patiënt te leveren. Door het concurrentiemodel en verplichte aanbestedingen af te schaffen kunnen professionals weer beter samenwerken in de eerste lijn en in de buurt. Bewezen effectieve preventie dient prioriteit te krijgen!
Revolutionair socialisten zijn van mening dat de zorg gratis en openbaar moet zijn. Dit is niet mogelijk in een kapitalistisch land, omdat onze rijkdom in handen ligt van een kleine elite. Daarom moeten de miljarden van kapitalisten en de superrijken in de handen van de gemeenschap komen. Ook moeten zorgdirecteurs democratisch gekozen worden door zorgwerkers en niet meer verdienen dan het modale inkomen in een zorginstelling. Dus als een zorgwerker ongeveer 30.000 euro per jaar verdient, dan moet de directie dit bedrag ook krijgen. Ook moet de directie volledige verantwoording afleggen aan de zorgwerkers, dit kan via de arbeiders-raad die een zorgbedrijf zal besturen. Rechtse mensen beweren dat niemand in de directie wil voor een zorgwerkers salaris. Dit terwijl de meeste mensen in de zorg juist werken voor de medemens en niet voor het geld. Wij revolutionair socialisten geloven in arbeiders zelfbestuur, we hebben geen elitaire bazen nodig!
Ondertussen gaat de kapitalistische staat heel ver in het criminaliseren van gewone mensen. Terwijl groot kapitalisten, elitaire zorgdirecteuren en andere profiteurs ermee wegkomen, worden gewone mensen aangeklaagd en gegijzeld. Het Centraal Justitieel Incasso Bureau is daarin heel efficiënt. Kan iemand zijn schulden niet betalen, dan gaat men over tot gijzeling. Dat houdt in dat de politie je komt oppakken en je eindigt in de gevangenis. Dit gebeurde met Gisèle Somer, een voormalige ondernemer die haar café verloor door de crisis. Hierdoor raakte ze in de schulden en kwam in het vizier van het CJIB. Tweemaal werd ze opgepakt door de politie en als crimineel opgesloten in de gevangenis omdat ze haar schulden niet kon betalen. De kapitalistische staat valt kleine ondernemers en arbeiders keihard aan. Grote bedrijven ( zoals ABN-AMRO ) worden gered met miljarden, maar kleine ondernemers en arbeiders eindigen in de cel als ze hun schulden niet meer kunnen betalen. Dit is de wreedheid van een staat in dienst van het kapitalisme!
Op de zorgmarkt is uw leven geen cent waard
