Ongeveer 23 jaar geleden brulde de kranten en politieke partijen van het kapitalisme, dat alleen het neoliberalisme toekomst had. Socialisme en vooral communisme waren mislukt en de ondergang van het stalinisme zou dat bewijzen. Met deze giftige propaganda werden miljoenen arbeiders misleidt en wijs gemaakt dat klassenstrijd, iets uit het verleden was. In deze 23 jaar verrijkte zich de heersende klasse enorm. Terwijl de prijzen stegen voor de arbeiders, gingen de belastingen voor de rijken en de kapitalisten juist omlaag. De inkomstenbelasting voor de super rijken ging van 72% in 1990, naar 60% in 2001 en uiteindelijk naar 52%. Inderdaad, voor het jaar 1990 betaalde je nog 72% aan inkomsten belastingen als je een top salaris ''verdiende''!
De vakbonden speelde het kapitalisme in de hand. In plaats van de strijden voor arbeiders en hun belangen, gingen de vakbondsleiders mee met de neoliberale golf. Nergens is dit duidelijker dan in de persoon Wim Kok. Deze sociaal democraat was ooit een vakbondsleider in de jaren 80. In 1994 werd hij premier van het eerste paarse kabinet, een kabinet bestaande uit PvdA, VVD en D66. Dit kabinet begon Nederland om te vormen tot een neoliberaal paradijs voor de rijken en het bedrijfsleven. Toen Wim Kok de politiek verliet waren veel staatsbedrijven geprivatiseerd en het kapitalisme juichte hem toe. Hij mocht gaan werken bij Shell en vervult nu een hoge positie binnen dit kapitalistische bedrijf. Wim Kok begon zijn verraad in 1989, toen hij zei over het socialisme: "Er is geen alternatief voor de maatschappelijke constellatie ( kapitalisme ) die we nu hebben en dus heeft het geen enkele zin naar iets anders ( socialisme ) te streven." Aldus de vakbondsleider die zijn arbeiders verkocht aan het kapitaal!
Een peiling gedaan in 39 landen toont dat veel arbeiders zich grote zorgen maken. Terecht want in Griekenland is de werkeloosheid opgelopen tot 27% van de beroepsbevolking. Terwijl je in Nederland nog net ( ook maar net ) kunt rondkomen van een bijstandsuitkering, is dit in Griekenland niet het geval. Uitkeringen zijn daar net 600 euro per maand, terwijl de prijzen er niet lager zijn dan in Nederland. Lonen in Griekenland zijn nooit zo hoog geweest als in Noord Europa. Een Griekse arbeider verdient modaal tussen de 800 en 1300 euro bruto per maand. Toen het land in de problemen kwam begon de kapitalistische media, de Griekse arbeider neer te zetten als lui. De leugen dat alle Grieken met 50 jaar al met pension kunnen, werd massaal verspreid. In werkelijkheid gaan de meeste Grieken tussen de 61 en 65 jaar met pension!
De peiling gaf ook aan dat vele zich zorgen maken over de kwaliteit van het leven. Slechts 33% gaf aan dat de levensstandaard gelijk blijft voor hun kinderen. De meerderheid is ervan overtuigd dat hun kinderen te maken krijgen met meer armoede en minder welvaart. Europeanen zijn het meeste pessimistische over de toekomst. Slechts 28% van de Duitsers en 17% van de Britten gelooft nog dat hun kinderen dezelfde kwaliteit van leven zullen hebben als hunzelf. Dit bewijst de angst die in de arbeidersklasse zit, zeker omdat de heersende klasse met veel aanvallen komt. Vooral mensen in de bijstand worden zwaar geraakt. De neoliberale overheid wil dat dwangarbeid ingezet wordt om mensen te laten werken voor hun uitkering. Want het is vooral de schuld van de werkeloze dat hij/zij geen baan heeft. Dus moet hij/zij maar werk gaan doen dat de overheid bepaald, bijvoorbeeld werk doen dat ooit gedaan werd door betaalde werkkrachten. Gemeentes ontslaan mensen, alleen maar om ze weer aan het werk te zetten via de bijstand, met één groot verschil: 300 euro minder netto per maand aan inkomen!
Het vuur van de revolutie begint te groeien. Wat een socialistische revolutie vooral in de weg staat zijn niet de rechtse politici en hun propaganda machine. Het zijn de oude sociaal democratische partijen en communistische partijen. Deze partijen hebben de arbeiders massaal in de steek te gelaten de laatste 23 jaar. Vooral de sociaal democratie koos massaal de kant van het kapitalisme en voert dezelfde rechtse politiek als de liberalen en conservatieven. De communistische partijen zitten nog steeds vast in stalinistische richtlijnen. Vele hebben het kapitalisme aanvaard, sommigen gingen coalities aan met kapitalistische partijen en droegen verantwoordelijkheid voor bezuinigingen en aanvallen op arbeiders. Dit trof vooral de Heropgerichte Communistische Partij in Italië, ooit een machtige communistische partij met veel steun onder de arbeidersklasse. Dit veranderde toen de partij deel werd van de regering. Een groep parlementaire communisten wou binnen de regering blijven, terwijl de meerderheid van de Heropgerichte Communistische Partij de neoliberale regering rond 1998 wou verlaten. Aanhangers van de regering splitste zich af van de Heropgerichte Communistische Partij en stichtte de Partij van Italiaanse Communisten. Deze ''communisten'' bleven trouw aan premier Romano Prodi en diens neoliberale overheid!
De Italiaanse communisten leerde niet van hun steun aan een kapitalistische regering. In 2004 werden beidde communistische partijen lid van een centrum-linkse coalitie. Weer kwamen de communisten in een neoliberale overheid. Zowel de Heropgerichte Communistische Partij als de Partij van Italiaanse Communisten, verloren het vertrouwen van de Italiaanse arbeiders. De verkiezingen van 2008 waren een flinke afstraffing, beidde communistische partijen kregen geen zetels in het parlement. In 2013 wonnen de communistische partijen samen slechts 765.000 stemmen, vergelijk dit met 1987 toen de Italiaanse Communistische Partij bijna 10.000.000 stemmen won!
Ex-stalinistische partijen doen het ook niet beter. In Hongarije en Bulgarije kunnen de ex-stalinisten alleen steun winnen omdat ze de monopolie hebben op politiek links. Ze noemen zich nu sociaal democratisch en hebben het neoliberale kapitalisme helemaal aanvaard. De Bulgaarse Socialistische Partij en de Socialistische Partij van Hongarije vormen geen bedreiging voor het kapitalisme. Toch stemmen veel linkse stemmers nog steeds op die partijen uit vrees voor een overwinning van rechts. Dit terwijl deze sociaal democraten weinig linkse principes hanteren zodra ze aan de macht zijn!
De afwezigheid van echte arbeiderspartijen is de oorzaak waarom het vuur van de revolutie nog niet is aangeslagen in Europa. Er zijn wel nieuwe linkse formaties opgedoken sinds de val van het stalinisme. Maar deze formaties zitten vast in oude sociaal democratische opvattingen, van minder markt en meer staat. Voorbeelden hiervan zijn de ''Sociaaldemocratische'' Partij in Nederland, Die Linke in Duitsland, het Linkse Blok in Portugal en het Linkse Front in Frankrijk. Groot Brittannië heeft niet eens een nieuwe linkse partij die de hulpeloos verrechtste Arbeidspartij kan bevechten. De Britse sociaal democraten hebben nog een monopolie op de linkse stemmer, ondanks het vele verraad van de sociaal democraten aan de Britse arbeidersklasse!
In Afrika hebben vooral oude nationale bevrijdingspartijen, een monopolie positie op zowel politiek links als op de staat en media. Landen zoals Angola en Mozambique worden nog steeds bestuurd door partijen die zich ooit marxistisch-leninistisch ( stalinistisch ) verklaarde. Na 1990, draaide deze nationale bevrijdingspartijen 180% om en steunde de eisen van het IMF en de Wereld Bank. Alle verwijzingen naar Marx en Lenin werden uit de geschiedenis van deze partijen gewist, alsof ze nooit tot het revolutionaire socialisme behoorde. Ook het Afrikaans Nationaal Congres van Nelson Mandela volgde de kapitalistische route. Dit werd gedaan op advies van de Chinese en Vietnamese communistische partijen. Ook de Zuid Afrikaanse Communistische Partij had geen probleem met een kapitalistische koers, zo ideologisch failliet bleken de communistische partijen te zijn na de ondergang van de Sovjet-Unie!
Maar in Zuid Afrika waait een nieuwe wind. De arbeidersklasse zijn de armoede en de ongelijkheid zat. Van alle beursgenoteerde bedrijven zijn slechts 4% in handen van zwarte kapitalisten. De meerderheid van alle rijken in Zuid Afrika, blijft blank. Dit is de harde werkelijkheid, het ANC heeft het racisme afgeschaft, maar de economische macht blijft liggen in de zelfde handen die voor 1994 de boel bestuurde. De economische heersers van Zuid Afrika blijven de blanken en de niet de zwarte arbeidersklasse. Nadat de politie meer dan 40 stakende mijn-arbeiders doodschoot was de maat vol. Mijn-arbeiders en revolutionair socialisten kwamen samen en zo werd de Arbeiders en Socialistische Partij ( WASP ) opgericht. Ook de Nationale Unie van Metaal Arbeiders met 340.000 leden heeft haar steun aan het ANC en de communistische partij opgezegd!
Er is echter nog veel werk te doen. Hoewel veel arbeiders inzien dat het kapitalisme niet werkt, hebben vele dit nog niet gekoppeld aan de noodzakelijkheid van het socialisme. Hoe anders was dat in de jaren 80, toen het socialisme nog een alternatief was in de ogen van miljoenen mensen. De ondergang van het stalinisme en de enorme berg aan leugens en onwaarheden over het socialisme, hebben ervoor gezorgd dat een nieuwe generatie arbeiders opgroeide met het idee dat socialisme niet werkt. Zeker als je bedenkt dat bijna alle kranten en televisie programma's, het zelfde verhaaltje vertellen: ''Het socialisme werkte niet in Rusland, China en Oost-Europa, omdat het tegen de menselijke natuur in gaat''. Dat horen we steeds vaker, alsof mensen allemaal egoïstisch zijn en alleen aan zich zelf denken!
De nieuwe linkse partijen hebben ook nog niet aangestuurd op massief verzet tegen de bezuinigingen. Leiders zoals Emile Roemer in Nederland willen liever een ''menselijker'' en ''socialer'' kapitalisme in plaats van een socialistische samenleving. Ook in Duitsland is Die Linke een partij die vaart tussen socialisme en sociaal democratie in. Hun leiders zijn enorm bang om gelijk geschakeld te worden met het stalinisme, want dat krijgen Duitse socialisten elke keer weer te horen. Praat een Duitse socialist over het communisme, dan wordt de DDR erbij gehaald en krijgt hij/zij vooral te horen dat het socialisme/communisme mislukte en niet kan werken. Die Linke zegt heel duidelijk afstand te nemen van het ''staat-socialisme'' zoals ze het stalinisme noemen, maar spreekt ondertussen wel van een ''eerlijke poging tot realisatie van het socialisme in de DDR''. Alsof Walter Ulbricht en Erich Honecker ooit aan echt socialisme dachten!
In 2013 woonde 70% van alle mensen in steden. Hoe anders was dit 100 jaar geleden, toen veel mensen nog op het platteland woonde en boer waren. Veel landen waren economisch gezien nog niet klaar voor het socialisme, Marx had nooit gedacht dat een socialistische revolutie zou ontstaan in Rusland. Tegenwoordig zijn de meeste mensen op de deze wereld arbeiders en moeten hun arbeid verkopen om loon te ontvangen. Arbeiders zijn niet alleen mensen die in fabrieken werken, arbeiders zijn alle mensen die hun loon uit hun arbeid halen. Dat 70% van de mensheid nu in steden woont is goed voor een socialistische revolutie. Het kapitalisme zal niet snel verdwijnen en om het te verslaan is klassenstrijd en een socialistische bewustzijn nodig. Als dit eenmaal bereikt is dan zal het snel gaan. Zodra arbeiderspartijen opgericht zijn kunnen de partijen van het kapitalisme verslagen worden bij verkiezingen. In Venezuela won de Vijfde Republikeinse Beweging van Hugo Chavez ooit 60% van de stemmen bij de verkiezingen in 2005. Maar omdat deze partij geen echte arbeiderspartij bleek zonder een duidelijk socialistisch programma, brokkelt de steun voor deze partij af. Dat zelfde zagen we in Zuid Afrika, veel zwarte arbeiders dachten ( en denken helaas nog steeds ) dat het ANC hun partij was. Net als de partij van Chavez, bleek het ANC van Mandela juist niet socialistisch van aard te zijn!
Dat arbeiderspartijen noodzakelijk zijn blijkt al uit het stemgedrag van de Britten. Al 41% gaf aan bij de laatste verkiezingen niet te stemmen op een partij. 1/3 van de Britse stemmers bleef thuis en stemde in 2010 niet. Dit bewijst al dat een groot deel van het electoraat niet tevreden is met de politieke partijen. Terecht want de drie grootste partijen in het Verenigd Koninkrijk staan in dienst van de rijken en de kapitalisten. In Duitsland stemde 71% bij de verkiezingen in 2013 en in Nederland kwam 74% van de stemmers opdagen. Hieruit blijkt dat een redelijke minderheid geen heil ziet in de huidige politieke partijen!
In het jaar 2014 zullen verkiezingen voor het Europese parlement zijn. Daar staat Nederlanders ook niet warm voor. In 2009 stemde slechts 36,9% opdagen om te stemmen. De Europese Unie is niet geliefd bij de werkende klasse, ze zien de EU als een bureaucratisch bolwerk dat alleen maar geld kost. Rechtse populisten weten misbruik van de situatie te maken, vooral Geert Wilders en zijn PVV gooien de aandacht op buitenlanders, in plaats van op de werkelijke vijand; het kapitalisme!
In de VS leek het jaren lang onmogelijk om als socialist gekozen te worden in een publieke functie. De laatste socialist die 6% van de stemmen won was de leider van de Socialistische Partij van Amerika in 1912. Maar Kshama Sawant van Socialistisch Alternatief ( CWI in de VS ) ging de strijd aan en wist haar neoliberale tegenstander van de Democratische Partij te verslaan. Ondanks dat haar tegenstander gesteund werd door het kapitalisme en 16 jaar ervaring had, koos de bevolking van Seattle voor een socialist. Zo werd Kshama Sawant de eerste socialist in 100 jaar tijd die in een gemeenteraad gekozen werd. Hieruit blijkt dat het woord socialisme niet langer een ''vies'' woord is. Ook al brullen anticommunisten nog moord en brand, bij veel Amerikaanse arbeiders heerst het gevoel dat hun systeem niet werkt. Dit veroorzaakt angst en paniek bij de heersende klasse, die alles op alles zetten om president Obama neer te zetten als een ''gevaarlijke socialist''.
In de laatste 23 jaar is de welvaart enorm toegenomen, voor de rijken natuurlijk. Hun eigen vermogen groeide met maar liefst 400% tussen 1990 en 2010. Miljarden aan euro's liggen in banken, aandelen en luxe bezittingen van de rijken. Ook na 2008 bleven de rijken meer geld ontvangen. Dit terwijl de werkende klasse het met minder moet doen volgens de kapitalistische media. Wij moeten met minder leven, terwijl de kapitalisten en hun families het wel super goed hebben. Neem de familie Heineken maar met 7,2 miljard euro of de 75 miljardairs van de Chinese ''Communistische'' Partij. Hebben mensen echt zoveel geld nodig en hebben ze daar recht op? Nee, daarom moet een socialistische revolutie een einde maken aan de ongelijkheid die het kapitalisme veroorzaakt. Socialisme is het enigste alternatief op deze ellende en alleen de werkende klasse kan dit socialisme bereiken. Daarvoor is echter een bewustzijn nodig dat op dit moment nog niet bestaat. Pas als de werkende klasse zich bewust is van haar potentiaal zal socialisme mogelijk zijn. Dan zal ook het kapitalisme haar ware kleuren tonen, want zodra de massa's ontwaken zullen de kapitalisten alles op alles zetten om hun elitaire status te behouden, zo nodig met moord en doodslag!
Kshama Sawant, het eerste socialistische gemeenteraadslid
in 100 jaar voor de stad; Seattle
in 100 jaar voor de stad; Seattle
