Volgens de regels van het IWC mag walvisvlees, dat na wetenschappelijk onderzoek overblijft, verkocht worden op de vismarkt. Dit is wat de Japanners misbruiken, ook mag elk land zelf een quota bepalen voor het aantal walvissen die men voor ''wetenschappelijk'' onderzoek wil doden. Japan stelt deze quota op 1000 walvissen per jaar. Als je puur naar de regels kijkt dan mag het ICR inderdaad gewoon 1000 walvissen vermoorden, want de internationale wetgeving is vaag hierin. Aan de ene kant is het verboden om op walvissen te jagen, maar doordat de wet wel het doden van walvissen voor wetenschappelijk onderzoek toelaat kunnen de Japanse walvisvaarders dit misbruiken!
Tegenstanders van de walvisvaart hebben al lang geprotesteerd tegen de praktijken van het ICR. Om hun schepen binnen de wetten van het IWC te laren varen, hebben de Japanners overal het woord ''Research'' op het schepen geschilderd. Dit terwijl het moederschip van de walvisjagers, speciaal gebouwd is om honderden walvissen te verwerken in vlees producten. Als een walvis vermoord wordt, brengt een walvisjager het dier naar het moederschip. Dit schip neemt het dode dier aanbood en verwerkt het. Dan kunnen transportschepen het vlees meteen naar Japan brengen voor de verkoop. Dit ''wetenschappelijke'' moederschip dat overal het woord ''Research'' heeft staan, kan bijna 10 walvissen per dag omtoveren tot vleesproducten.
Walvisvlees is niet echt populair in Japan. Slechts 5% van de bevolking schijnt het te eten. Toch is die 5% voldoende voor een lucratieve markt. Een walvis kan al een paar miljoen euro aan winst opleveren op de vismarkten in Japan. Met 1000 walvissen per jaar, verdient het ICR meer dan genoeg geld om flinke winsten te maken. Dit terwijl het IWC uitdrukkelijk verboden heeft om op walvissen te jagen. De Japanners geven daar echter niets om. Het is voor hun een traditie om op deze dieren te jagen. Japan is een vis-land en leeft van de jacht op zeedieren!
Aangezien alle kapitalistische landen niets doen om de walvissen te beschermen tegen het ICR, neemt een particuliere groep het recht in eigen handen. De Sea Shepherd Conservation Society geleid door Paul Watson nemen het op voor die 1000 walvissen die elk jaar in het vizier van het ICR komen. Watson stichtte de Sea Shepherd Conservation Society in 1977 nadat hij ontslagen werd door Greenpeace. Volgens hem was het team achter Greenpeace te pacifistisch en niet bereid om directe actie te ondernemen. Na zijn ontslag ging Paul Watson de strijd aan met illegale vissers en natuurlijk de walvisvaarders. Zijn bereidheid om zich schip en bemanning te riskeren, leidde tot felle kritiek van de kapitalistische media en Greenpeace. Maar het bracht hem ook steun op van activisten die niet bereid waren om doelloos toe te kijken terwijl dieren zomaar vermoord werden voor de hebzucht van het kapitalisme!
Paul Watson is heel duidelijk over de oorsprong van zijn organisatie. Hij zegt: "Ik heb de Sea Shepherd Conservation Society niet opgericht om te protesteren" "Ik ben niet al die jaren de zee opgegaan om alleen maar getuige te zijn van de gruwelen die walvisvaarders walvissen aandoen, de zachtaardigste en intelligentste zeedieren. We zijn politie op zee en werken volgens de gedragsregels van het World Charter for Nature van de Verenigde Naties. Deze voorzien in de handhaving van internationale wetten voor natuurbescherming door niet-gouvernementele organisaties in internationale rechtsgebieden."
Anders dan Greenpeace wil de Sea Shepherd Conservation Society, methodes hanteren die erop gericht zijn om walvisvaarders uit te schakelen. Het ICR noemt Watson een eco-terrorist, ze worden daarbij gesteunt door de kapitalistische regering van Japan. Ook de rechtse media is niet te spreken over de aanvallen van de Sea Shepherd Conservation Society op schepen van het Institute of Cetacean Research. Watson is echter heel duidelijk. De aanvallen zijn bedoeld om de jacht op walvissen tegen te houden, niet om mensenlevens in gevaar te brengen. Watson en zijn bemanning gebruiken dan ook geen wapens tegen de ICR schepen, alleen maar stinkbommen en chemisch materiaal waardoor walvisvlees onverkoopbaar wordt.
In het verleden werden ook enkele schepen van walvisvaarders door Watson tot zinken gebracht. Maar sinds 1998 is dit niet meer gebeurd. Sea Sheperd claimt de volgende schepen tot zinken te hebben gebracht:
1979 - de walvisvaarder Sierra geramd en tot zinken gebracht in Portugal;
1980 - de walvisjagers Isba I en II verzonken in Vigo, Spanje;
1980 - de walvisjagers Susan en Theresa verzonken in Zuid-Afrika;
1986 - de walvisvaarders Hvalur 6 en 7 Hvalur gezonken in IJsland;
1992 - de illegale driftnetter Jiang Jae gezonken in Taiwan
1992 - de walvisvaarder Nybrænna gezonken in Noorwegen;
1994 - de walvisvaarder Senet gezonken in Noorwegen;
1998 - de walvisjager Morild in Noorwegen;
Tijdens Operation Musashi ramde het schip de Steve Irwin, de Japanse walvisvaarder; Yushin Maru 2. Hierdoor ontstond een internationaal conflict tussen de ICR en de Sea Shepherd Conservation Society. Sindsdien spoort het ICR de internationale gemeenschap aan om Paul Watson en zijn organisatie tegen te werken. Sommige overheden hebben inderdaad acties ondernomen, maar tot nu toe is het hun niet gelukt om de acties van Sea Shepherd volledig lam te leggen. Het lukte de Canadese staat om beslag te leggen op het Sea Shepherd schip Farley Mowat. Dit gebeurd in 2008 tijdens de jacht op zeehonden!
Paul Watson en zijn Sea Shepherd Conservation Society kregen internationale bekendheid door de televisie series; Whale Wars. Deze series werd uitgezonden door Animal Planet en toont de strijd tussen Watson en het ICR. Door de massamoord op walvissen kreeg Sea Shepherd veel steun, maar ook bittere vijanden. Vooral rechtse politici hekelen de methodes van Watson en zijn bereidheid om tegen de stroom in te varen!
Revolutionair socialisten zien de strijd tussen het Institute of Cetacean Research en de Sea Shepherd Conservation Society als een klassieke strijd tussen mensen en kapitaal. Het ICR is puur kapitalistisch en gebruikt de wetenschap als dekmantel. Dat is goed zichtbaar aan de manier waarop ze hun schepen proberen te maskeren als ''onschuldige'' onderzoeksschepen. Dit terwijl de walvisvloot een moederschip bezit dat 10 walvissen per dag omtovert tot vlees in blik. Het ICR misbruikt het verbod van de Internationale Walvisvaartcommissie om toch op walvissen te jagen. Puur vanuit een traditionele commerciële hoek, want Japanners hebben altijd op walvissen gejaagd. Dat is de motivatie van het ICR, veel geld verdienen met het verkoop van walvisvlees. Het is dan ook bespottelijk dat 1000 walvissen per jaar moeten sterven voor zogenaamd ''wetenschappelijk'' onderzoek!
Door de aanvallen van de Sea Shepherd op de walvisvaarders zijn al duizenden walvissen gered. Als Paul Watson en zijn bemanning verschijnen, dan lukt het de ICR vloot niet om 1000 walvissen te doden. Voor Watson is het een hele overwinning als er zo min mogelijk walvissen vermoord worden. Het is zijn taak om de vloot tegen te werken en wij revolutionair socialisten steunen hem hierin. Iedereen bij Sea Shepherd weet de risico's en als je niet bereid bent om de ICR tegen te werken, wil Paul Watson je ook niet aan boord hebben. In Japan heeft de Sea Shepherd Conservation Society, de status van een ''terroristische'' groepering. De Japanse staat, media en volk minacht iedereen die zich voor de walvissen wil inzetten. Japanse aanhangers van Paul Watson kunnen niet vrij voor hun mening uitkomen, zonder dat de Japanse media hun demoniseert als '' terroristen''. Terwijl de echte terroristen varen onder de naam;
Door de aanvallen van de Sea Shepherd op de walvisvaarders zijn al duizenden walvissen gered. Als Paul Watson en zijn bemanning verschijnen, dan lukt het de ICR vloot niet om 1000 walvissen te doden. Voor Watson is het een hele overwinning als er zo min mogelijk walvissen vermoord worden. Het is zijn taak om de vloot tegen te werken en wij revolutionair socialisten steunen hem hierin. Iedereen bij Sea Shepherd weet de risico's en als je niet bereid bent om de ICR tegen te werken, wil Paul Watson je ook niet aan boord hebben. In Japan heeft de Sea Shepherd Conservation Society, de status van een ''terroristische'' groepering. De Japanse staat, media en volk minacht iedereen die zich voor de walvissen wil inzetten. Japanse aanhangers van Paul Watson kunnen niet vrij voor hun mening uitkomen, zonder dat de Japanse media hun demoniseert als '' terroristen''. Terwijl de echte terroristen varen onder de naam;
Institute of Cetacean Research!
Het Japanse moederschip Nisshin Maru kan 10 walvissen per dag
verwerken tot vleesproducten. Hier wordt een walvis moeder en haar
kind binnen gebracht, ze zijn dan al vermoord!
