Tegenwoordig weten we allemaal dat de sociaal democraten nauwelijks nog links te noemen zijn. PvdA leider Wim Kok voerde in de jaren 90, het neoliberalisme in samen met de VVD en D66. Nadat hij het kapitalisme een grote dienst had gedaan, ging Wim Kok werken voor Shell. Daar keurt hij bonussen voor de bedrijfstop goed en heeft ook verantwoordelijkheid voor de salarissen van andere kapitalisten. Zo steunde Wim Kok de salaris verhoging van ING topman Tilmant met 500%. De sociaal democraat verdedigde zich met de woorden ''ik moest denken volgens het vennootschap'' in andere woorden ''Hij moest denken als een kapitalist en niet als een socialist''. Zo verraad de wereldwijde sociaal democratie, de arbeidersklasse vanaf het moment waarop ze de eerste wereld oorlog steunde in 1914!
Voordat de eerste wereld oorlog begon was de sociaal democratie, de verzamelnaam voor alle socialistische stromingen. Van revolutionair socialistisch tot reformistisch socialistisch. De reformistische socialisten wouden compromissen sluiten met de bourgeoisie en via een evolutionaire weg, het socialisme bereiken. Daar begon het allemaal mee, met de compromisbereidheid van enkele socialisten ( sociaal democraten ).
De revolutionair socialisten vonden hun heil in de marxistische leer, die door de reformisten werd verworpen. Eduard Bernstein kan gezien worden als de vader van het reformistische socialisme. Hij had felle kritiek op het Marxisme en vond dat de arbeiders via compromissen met de klein burgerij, sociale hervormingen konden afdwingen. Toen het Duitse Keizerrijk zich klaar maakte voor oorlog, steunde Bernstein de oorlogskredieten. Echter de oorlog zelf steunde hij niet.
Bernstein was medeoprichter van de Onafhankelijke Sociaal Democratische Partij van Duitsland in 1915. Hij voelde zich echter niet thuis tussen de revolutionair socialisten, die hij veel te radicaal vond. Toen de Duitse monarchie werd afgeschaft in november 1918, koos Bernstein weer de kant van zijn oude Sociaaldemocratische Partij van Duitsland. Deze SPD had nu kapitalistische regeringsverantwoordelijkheid en gebruikte de staat als wapen tegen de revolutionair socialisten. Hier had de reformistische socialist geen probleem mee, want de opstand van de arbeiders volgens marxistische idealen keurde hij toch af!
De SPD was de grootste Duitse sociaal democratische partij. Opgericht in 1875 na een fusie tussen twee socialistische partijen, was de SPD het gezicht van het socialisme in Duitsland. De imperialistische Duitse overheid moest niets hebben van deze socialisten en de conservatieve rijkskanselier Bismarck voerde dan ook een strenge antisocialistische politiek. Pas na diens aftreden werden de antisocialistische wetten afgeschaft!
Het eerste verraad van de Duitse sociaal democratie kan het steunen van de oorlogskredieten zijn. Het steunen van een imperialistische oorlog is een misdaad waar elke socialist tegen moet zijn. De SPD leiding was echter ervan overtuigd dat de arbeiders zich patriottistisch moesten opstellen en dat de oorlog een noodzakelijkheid was. Friedrich Ebert was de man die deze oorlogskredieten steunde. Hij was in 1914 leider van de SPD in de Reichstag. Ebert behoorde tot de reformistische socialisten en ging al zo ver dat hij zich sociaal democraat noemde en niet socialistisch!
Toen Ebert en de SPD leiding merkte dat Duitsland de oorlog ging verliezen, besloten ze om snel te handelen. De conservatieve bourgeoisie was sceptisch over de reformistische socialisten en vertrouwde hun niet. Pas nadat Friedrich Ebert duidelijk maakte dat de SPD geen socialistische revolutie steunde ging de bourgeoisie akkoord. In november 1918 werd de Duitse keizer afgezet en Friedrich Ebert werd Rijkskanselier van de Weimar Republiek!
De revolutionair socialisten wouden echter geen parlementaire democratie. Volgens de nieuwe Communistische Partij van Duitsland, moesten de arbeiders de macht grijpen en de hele Duitse staat vernietigen. Arbeidersraden werden inderdaad gevormd en Berlijn kwam zelfs onder revolutionair socialistisch bestuur. Friedrich Ebert en zijn reformisten riepen de Reichswehr om hulp en die zuiverde de hoofdstad van revolutionair socialisten. Met deze misdaad bewees de SPD haar loyaliteit tegenover het Duitse kapitalisme!
In Nederland speelde de reformistische socialisten ook een smerig verraderlijk spel. De Sociaal Democratische Arbeiders Partij was de grootste sociaal democratische partij in het Koninkrijk der Nederlanden. Anders dan in Duitsland was de splitsing tussen revolutionair socialisten en reformistische socialisten al eerder begonnen. Al in 1909 werden verschillende revolutionair socialisten uit de SDAP geroyeerd. Deze revolutionairen stichtte de Sociaal Democratische Partij, die in 1918 de naam CPH ( Communistische Partij Holland ) zou krijgen!
Het eerste reformistische verraad kwam in 1905. Toen steunde de SDAP het liberale kabinet van Theo De Meester. Dit liberale kabinet wou een algemene gezondheidszorg invoeren. De reformistische socialisten ( die in 1905 de leiding hadden in de SDAP ) vonden dat de partij deze regering moest steunen. Natuurlijk waren de revolutionair socialisten daar fel op tegen, want de regering De Meester, was kapitalistisch en imperialistisch.
In 1913 ging de SDAP samenwerken met liberalen in verschillende gemeentes. Hier begon de grote degeneratie van een arbeiders-partij in een kapitalistische partij. De SDAP moest kapitalistische politiek steunen en dat maakte de revolutionair socialisten nog woedender. Uiteindelijk was de reformistische partijtop de eeuwige kritiek van de revolutionair socialisten zat. Via ondemocratische handelingen werden revolutionair socialisten monddood gemaakt in de partij. De SDAP begon methodes te handhaven die later ook in de stalinistische partijen gebruikt zouden worden!
Ook in Nederland voelde men de effecten van de Duitse revolutie in november 1918. De reformistische socialist; Troelstra dacht dat het Nederlandse volk klaar was voor het socialisme. Anders dan Friedrich Ebert geloofde Troelstra wel in een socialistische revolutie, ondanks zijn reformistische houding. Echter het proletariaat was zich niet bewust van een socialistische revolutie. De Nederlanders steunde eerder Koningin Wilhelmina en de monarchie dan het socialisme. Al snel moest Troelstra erkennen dat hij een grote fout had gemaakt. De revolutionair socialisten van de Sociaal Democratische Partij wisten heel goed dat het klassenbewustzijn in Nederland nog te laag was voor een socialistische revolutie!
Door de fout van Troelstra en het feit dat de SDAP in 1913 geen regering wou vormen, was een perfect antisocialistisch propagandamiddel. De kapitalistische partijen verspreiden leugens en onwaarheden over de socialisten. Zo brulde men dat de SDAP een ''marxistische dictatuur wil'' anderen riepen dat de ''socialisten geen verantwoordelijkheid'' kennen. De Nederlandse bourgeoisie vertrouwde de SDAP totaal niet en sloot hun uit van elke regeringsonderhandeling. Dit maakte de reformisten wanhopig en ze besloten om nog meer compromissen te maken. In gemeentes waar de SDAP met de liberalen samenwerkte werden nog meer socialistische principes overboord geworpen!
In 1930 werd besloten om de SDAP om te vormen tot een volkspartij. De partij was bereid om het koningshuis te aanvaarden en ook het Nederlandse leger mocht versterkt worden. De reformistische socialisten domineerde de SDAP volledig en elk revolutionair socialistisch geluid werd keihard onderdrukt. De bourgeoisie begon langzaam vertrouwen te krijgen in de sociaal democratie. Echter in 1934 kwam daar weer de oude twijfel, toen de SDAP begrip toonde voor de muiterij op het Nederlandse marineschip, De Zeven Provinciën. De kapitalistische regering noemde de reformistische socialisten, landverraders en soldaten mochten geen lid worden van de SDAP.
Pas in 1939 waren de kapitalistische partijen bereid om met de reformisten samen te werken. Dat had vooral te maken met de naderende tweede wereld oorlog en de bourgeoisie vond dat alle parlementair democraten samen moesten werken. Zo kwam de SDAP in een kapitalistische regering en droeg ze verantwoordelijkheid voor het leed en ellende dat het Nederlandse kapitalisme en kolonialisme verspreidde!
In het laatste jaar voor de tweede wereld oorlog, was de SDAP een sociaal democratische partij geworden. Het socialistische element was vervaagd en de partijleiding was volledig ervan overtuigd dat het kapitalisme het enigste juist economische systeem was. De sociaal democraten vonden wel dat men het kapitalisme moest hervormen. In plaats van het brute onmenselijke kapitalisme, moest er een sociaal kapitalisme komen. Een kapitalisme met eerlijke lonen, goede arbeidsvoorwaarden en progressieve belastingen. De rijken moesten daar natuurlijk niets van weten. Echter na de oorlog en de dreiging van het communisme ( in de vorm van het stalinisme ) zorgde er voor, dat ook de rijken meer socialer gingen denken. Want een rijkere arbeider kan ook meer uitgeven!
In het Verenigde Koninkrijk van Groot Brittannië was de Arbeidspartij ( Labour ) de grootste sociaal democratische partij. De Labour Party was in 1900 opgericht als partij voor de arbeiders en de zwakkeren. Net als de wereldwijde sociaal democratie, was de partij verdeeld in reformistische socialisten en revolutionair socialisten. Ook in de Arbeidspartij kregen reformisten het snel voor het zeggen. Hun compromisbereidheid werd in 1914 duidelijk, toen de partij de eerste wereld oorlog steunde. Deze zet veroorzaakte felle protsten van socialisten die fel tegen de imperialistische oorlog waren. Echter de Britse reformistische socialisten vonden dat de arbeiders zich loyaal en pattriotistisch moesten opstellen. Want de vijand was Duitsland en die moest verslagen worden. De anti-oorlog socialisten merkte terecht op dat dit gedrag antisocialistisch was en velen waren dan ook fel tegen de reformistische partijleiding!
Om alles nog erger te maken, koos de Labour leiding om deel te nemen aan het Britse oorlogskabinet. De Onafhankelijke Arbeidspartij ( Independent Labour Party ) bevocht de oorlogspolitiek van Labour en ook de Britse Socialistische Partij zorgde voor stakingen en onrust. Het was tijdens de eerste wereld oorlog, dat Labour leiders zich echt sociaal democratisch gingen gedragen. Het socialisme was voor hun niet meer de dictatuur van het proletariaat, maar slechts het verbeteren van de arbeider. Het Britse koningshuis werd ook snel erkend door de meeste Labour leiders!
Na de oorlog kreeg de Arbeidspartij concurrentie van de revolutionaire Communistische Partij van Groot Brittannië. De reformistische socialisten moesten niets weten van de communisten en gebruikte de staat om een anticommunistische hetze te voeren tegen de CPGB. Men gebruikte de loyaliteit van de communisten tegenover Moskou, om de mensen bang te maken voor een ''communistische staatsgreep''. Labour was niet vies om dezelfde methodes te gebruiken die de bourgeoisie vroeger gebruikte tegen Labour!
Arbeiders kregen te horen dat men zich niet moest laten leiden door het revolutionaire idealisme van de communisten. Labour eiste dat de arbeiders zich koest hielden en trouw waren aan de staat en natuurlijk de Arbeidspartij. Veel arbeiders deden inderdaad wat de reformistische socialisten eisten. De opkomst van het stalinisme, gaf Labour een heel makkelijk anticommunistisch propaganda middel. Toen de communisten van Stalin het bevel kregen om de reformistische socialisten neer te zetten als ''sociaal fascisten'' verloor de CPGB veel steun onder de arbeiders. Want fascistisch was de Arbeidspartij absoluut niet!
In 1929 kwam Labour weer aan de macht. Maar ze kregen al snel te maken met de economische crisis. Het kapitalisme eiste strenge bezuinigingen en Labour zat in een dilema. Moest men streng zijn om de Britse Pond te redden? Of moest men de arbeiders redden? De keus was tussen kapitaal of arbeider. Labour koos voor het kapitaal en voerde strenge bezuinigingen door. Dit was tussen 1929-1931, bedenkt dat de sociaal democraten dit hedendaags ( 2008-heden ) weer doen met de huidige economische crisis.
De harde bezuinigingen waren zeer onpopulair bij de arbeidersklasse. Labour raakte haar geloofwaardig volledig kwijt. Ook het kapitalisme was niet tevreden, want de sociaal democratische ministers konden het niets eens worden. Liberalen en conservatieven hadden in 1931 genoeg van deze ''socialistische zwakheid''. Een nationale regering werd samengesteld toen de reformistische socialisten hun kabinet lieten vallen. De verkiezingen van 1931 was een enorme overwinning voor de burgerlijke partijen. Liberalen en conservatieven werkte nauw samen en dankzij enorme antisocialistische propaganda, wonnen ze een meerderheid. Nu konden de harde bezuinigingen snel en brut worden door gevoerd!
In de jaren 30 waren alle sociaal democratische partijen in Europa, bezig om het kapitaal te dienen. De vrees voor het communisme ( stalinisme ) was zo groot dat de sociaal democratie veel socialistische idealen in de steek liet voor regeringsdeelname. De zaden voor de verrechtsing van de sociaal democratie in een kapitalistische ideologie, waren al voor de tweede wereld oorlog geplant. Na 1945 zou de sociaal democratie zich volledig bekeren tot het kapitalisme. De laatste linkse principes werden na 1990 overboord geworpen. Anno 2013 voert de sociaal democratie trouw de wil van het kapitalisme uit. Asociale bezuinigingen en harde aanvallen op de levensstandaard van arbeiders, behoren tot de politiek van deze asociaal democraten!
Waarom voeren de media een hetze tegen de Abvakabo?
Het bestuur van de Abvakabo ligt al weken onder vuur van de gevestigde media. Zonder wederhoor toe te passen wordt de bondsleiding weggezet als een stelletje onbesuisde radicalen dat tegen de wil van haar leden een bom onder de polder legt. Kranten als het NRC en De Volkskrant kiezen zo openlijk partij in de richtingenstrijd in de vakbeweging.
Door Maina van der Zwan - Internationale Socialisten
‘De ruk naar radicaal links zal ten koste gaan van de service aan de leden’. ‘Bestuurders Abvakabo FNV steken bijverdiensten in eigen zak’. ‘Verzet binnen Abvakabo FNV tegen radicalere koers’. Dit zijn drie koppen van respectievelijk De Telegraaf, De Volkskrant en hetNRC. Met het Financieel Dagblad hebben deze kranten de afgelopen weken een serie artikelen gepubliceerd waarin het bestuur van de Abvakabo wordt aangevallen. Volgens de kranten zit de Abvakabo op een ‘radicale koers’, schoffeert het bestuur de ondernemingsraad die hier kritiek op levert, maakt ze misbruik van vacatiegelden en ondermijnt ze ook nog eens doelbewust de totstandkoming van een Sociaal Akkoord.
Drie zaken vallen op. Ten eerste de opzichtige partijdigheid van de media. De publicaties zijn stuk voor stuk tendentieus, misleidend en gebaseerd op onjuistheden. Er is geen wederhoor gepleegd en reacties van de Abvakabo werden niet geplaatst. Dit is geen nieuwsgaring, maar een politiek offensief.
Ten tweede het doelwit: het bestuur van de meest strijdbare vakbond die actief is in wat op dit moment de meest strijdbare sector is, de zorg. Door de marktwerking en bezuinigingen neemt de werkdruk daar toe en de kwaliteit van de zorg af. In de thuiszorg dreigen maar liefst 100.000 mensen hun werk te verliezen. Zorgwerkers zijn hier woedend over en daarom voert de Abvakabo met hen campagne.
Radicaal?
Voorzitter Corrie ten Brenk bijt dan ook terecht van zich af: ‘De Telegraaf verwijst in haar artikel “Abvakabo radicaal linksaf” nadrukkelijk naar onze campagne in de ouderenzorg. We zijn daar echt heel erg “radicaal” bezig. We luisteren namelijk naar onze leden, schrijven op wat ze vertellen en halen handtekeningen op. Dat noemen we een handtekeningenactie. Bijna alle activiteiten vinden buiten werktijd plaats. In een campagne van een jaar heeft in een paar instellingen drie keer een werkonderbreking plaatsgevonden; van 13-15 uur, als de bewoners slapen. We brengen geen incidenten, maar misstanden aan het licht. Bijvoorbeeld dat 370 miljoen, bestemd voor extra handen aan het bed, aan software en management wordt besteed. We brengen aan het licht dat veel bestuurders in de zorg meer salaris dan de minister-president ontvangen. Is dat radicaal? We laten zien dat de flexibilisering is doorgeslagen en slecht is voor de kwaliteit van zorg. We eisen niet meer geld voor de zorg, maar we eisen dat het maximale deel van het beschikbare geld naar handen aan het bed gaat. De waarheid is blijkbaar hard, en daardoor worden we weggezet als radicaal linksaf.’
Het derde wat opvalt is de timing van het offensief. Precies in de weken dat er verkennende onderhandelingen over een Sociaal Akkoord plaatsvinden, torpederen de media het bestuur van de Abvakabo. Waarom? Omdat het bestuur van de Abvakabo wil dat het voorlopige ledenparlement zeggenschap krijgt over de eisen bij de onderhandelingen, in plaats van dat deze volledig bepaald worden door een ongekozen federatiebestuur dat onder leiding staat van een voorzitter die tot voor kort namens de PvdA in de Tweede Kamer zat.
Richtingenstrijd
Maar er speelt meer. Dat De Telegraaf, spreekbuis van het meest rechtse deel van de heersende klasse, rabiaat tegen vakbondsactie is hoeft niemand te verbazen. Die krant staat aan de kant van Wientjes, Wiegel en Wilders en laat geen kans onbenut om de vakbeweging te schaden. Maar het feit dat De Volkskrant en het NRC zo fel campagne voeren is wel opmerkelijk. Die kranten staan stevig in de poldertraditie en klaarblijkelijk voelen ze zich genoodzaakt om in te grijpen. Waarom?
Polderen anno 2013 houdt in dat de bazenvereniging VNO-NCW en de regering de vakbondsbureaucratie uitnodigen om een alternatieve invulling te geven aan dezelfde bezuiniging. De richting staat vast en er mag hooguit bijgestuurd worden. In de praktijk betekent dat voor de vakbeweging achteruit onderhandelen en verslechtering na verslechtering accepteren. Agnes Jongerius was daartoe bereid. Ton Heerts beklaagde zich er onlangs openlijk over, maar dat kan een ritueel dansje zijn geweest.
De richtingenstrijd in de bond gaat over het voortzetten van deze polderkoers of ermee breken. Het deel van de vakbondsbureaucratie dat de lijn van Jongerius wil doorzetten vormt het kamp van de ‘onderhandelaars’. Dat deel van de bureaucratie dat niet zonder meer bereid is zich in die rol te laten dwingen, waar tot de grote schrik van de PvdA-strategen ook het nieuwe bestuur van de Abvakabo en voorzitter Henk van der Kolk van Bondgenoten toe behoren, vormt het ‘activistische’ kamp.
De PvdA
Dit is dus ook een gevecht over de invulling van de nieuwe vakbeweging. De polderpartijen en de polderkranten kiezen partij voor de ‘onderhandelaars’, het deel van de vakbondsbureaucratie dat zichzelf als steunpilaar van de gevestigde orde ziet. Dat deel wil zich middels een sociaal akkoord medeverantwoordelijk maken voor de miljardenbezuinigingen, de flexibilisering van de arbeidsmarkt en de verhoging van de werkdruk.
Als de PvdA spreekt over een ‘krachtige vakbeweging’ dan bedoelt ze een krachtige vakbondsbureaucratie die dit weet te realiseren en tegelijkertijd een massale vakbondsaanhang passief weet te houden. De PvdA-top denkt zich zodoende nuttig te maken voor de werkgevers en rechts, en daarbij tegelijk de SP te isoleren, discrediteren en dus klein te houden.
Dat is de strijd die schuilgaat achter de campagne tegen het Abvakabo-bestuur. Vakbondsleden die genoeg hebben van de poldercompromissen en actie willen omdat ze weten dat alleen actie loont, moeten weten wat er op het spel staat. Het is beter om geen sociaal akkoord te sluiten en te vechten voor verbetering dan je te laten binden aan een slecht akkoord.
Dat is de strijdbare houding die de Abvakabo in de zorgsector inneemt. De heren en dames in Den Haag zijn bang dat andere sectoren daar teveel een voorbeeld aan gaan nemen. Dat is precies wat er moet gebeuren en daarom verdient deze bond en haar campagne in de zorg steun van alle vakbondsleden. Hun strijd is onze strijd.
Door Maina van der Zwan - Internationale Socialisten
‘De ruk naar radicaal links zal ten koste gaan van de service aan de leden’. ‘Bestuurders Abvakabo FNV steken bijverdiensten in eigen zak’. ‘Verzet binnen Abvakabo FNV tegen radicalere koers’. Dit zijn drie koppen van respectievelijk De Telegraaf, De Volkskrant en hetNRC. Met het Financieel Dagblad hebben deze kranten de afgelopen weken een serie artikelen gepubliceerd waarin het bestuur van de Abvakabo wordt aangevallen. Volgens de kranten zit de Abvakabo op een ‘radicale koers’, schoffeert het bestuur de ondernemingsraad die hier kritiek op levert, maakt ze misbruik van vacatiegelden en ondermijnt ze ook nog eens doelbewust de totstandkoming van een Sociaal Akkoord.
Drie zaken vallen op. Ten eerste de opzichtige partijdigheid van de media. De publicaties zijn stuk voor stuk tendentieus, misleidend en gebaseerd op onjuistheden. Er is geen wederhoor gepleegd en reacties van de Abvakabo werden niet geplaatst. Dit is geen nieuwsgaring, maar een politiek offensief.
Ten tweede het doelwit: het bestuur van de meest strijdbare vakbond die actief is in wat op dit moment de meest strijdbare sector is, de zorg. Door de marktwerking en bezuinigingen neemt de werkdruk daar toe en de kwaliteit van de zorg af. In de thuiszorg dreigen maar liefst 100.000 mensen hun werk te verliezen. Zorgwerkers zijn hier woedend over en daarom voert de Abvakabo met hen campagne.
Radicaal?
Voorzitter Corrie ten Brenk bijt dan ook terecht van zich af: ‘De Telegraaf verwijst in haar artikel “Abvakabo radicaal linksaf” nadrukkelijk naar onze campagne in de ouderenzorg. We zijn daar echt heel erg “radicaal” bezig. We luisteren namelijk naar onze leden, schrijven op wat ze vertellen en halen handtekeningen op. Dat noemen we een handtekeningenactie. Bijna alle activiteiten vinden buiten werktijd plaats. In een campagne van een jaar heeft in een paar instellingen drie keer een werkonderbreking plaatsgevonden; van 13-15 uur, als de bewoners slapen. We brengen geen incidenten, maar misstanden aan het licht. Bijvoorbeeld dat 370 miljoen, bestemd voor extra handen aan het bed, aan software en management wordt besteed. We brengen aan het licht dat veel bestuurders in de zorg meer salaris dan de minister-president ontvangen. Is dat radicaal? We laten zien dat de flexibilisering is doorgeslagen en slecht is voor de kwaliteit van zorg. We eisen niet meer geld voor de zorg, maar we eisen dat het maximale deel van het beschikbare geld naar handen aan het bed gaat. De waarheid is blijkbaar hard, en daardoor worden we weggezet als radicaal linksaf.’
Het derde wat opvalt is de timing van het offensief. Precies in de weken dat er verkennende onderhandelingen over een Sociaal Akkoord plaatsvinden, torpederen de media het bestuur van de Abvakabo. Waarom? Omdat het bestuur van de Abvakabo wil dat het voorlopige ledenparlement zeggenschap krijgt over de eisen bij de onderhandelingen, in plaats van dat deze volledig bepaald worden door een ongekozen federatiebestuur dat onder leiding staat van een voorzitter die tot voor kort namens de PvdA in de Tweede Kamer zat.
Richtingenstrijd
Maar er speelt meer. Dat De Telegraaf, spreekbuis van het meest rechtse deel van de heersende klasse, rabiaat tegen vakbondsactie is hoeft niemand te verbazen. Die krant staat aan de kant van Wientjes, Wiegel en Wilders en laat geen kans onbenut om de vakbeweging te schaden. Maar het feit dat De Volkskrant en het NRC zo fel campagne voeren is wel opmerkelijk. Die kranten staan stevig in de poldertraditie en klaarblijkelijk voelen ze zich genoodzaakt om in te grijpen. Waarom?
Polderen anno 2013 houdt in dat de bazenvereniging VNO-NCW en de regering de vakbondsbureaucratie uitnodigen om een alternatieve invulling te geven aan dezelfde bezuiniging. De richting staat vast en er mag hooguit bijgestuurd worden. In de praktijk betekent dat voor de vakbeweging achteruit onderhandelen en verslechtering na verslechtering accepteren. Agnes Jongerius was daartoe bereid. Ton Heerts beklaagde zich er onlangs openlijk over, maar dat kan een ritueel dansje zijn geweest.
De richtingenstrijd in de bond gaat over het voortzetten van deze polderkoers of ermee breken. Het deel van de vakbondsbureaucratie dat de lijn van Jongerius wil doorzetten vormt het kamp van de ‘onderhandelaars’. Dat deel van de bureaucratie dat niet zonder meer bereid is zich in die rol te laten dwingen, waar tot de grote schrik van de PvdA-strategen ook het nieuwe bestuur van de Abvakabo en voorzitter Henk van der Kolk van Bondgenoten toe behoren, vormt het ‘activistische’ kamp.
De PvdA
Dit is dus ook een gevecht over de invulling van de nieuwe vakbeweging. De polderpartijen en de polderkranten kiezen partij voor de ‘onderhandelaars’, het deel van de vakbondsbureaucratie dat zichzelf als steunpilaar van de gevestigde orde ziet. Dat deel wil zich middels een sociaal akkoord medeverantwoordelijk maken voor de miljardenbezuinigingen, de flexibilisering van de arbeidsmarkt en de verhoging van de werkdruk.
Als de PvdA spreekt over een ‘krachtige vakbeweging’ dan bedoelt ze een krachtige vakbondsbureaucratie die dit weet te realiseren en tegelijkertijd een massale vakbondsaanhang passief weet te houden. De PvdA-top denkt zich zodoende nuttig te maken voor de werkgevers en rechts, en daarbij tegelijk de SP te isoleren, discrediteren en dus klein te houden.
Dat is de strijd die schuilgaat achter de campagne tegen het Abvakabo-bestuur. Vakbondsleden die genoeg hebben van de poldercompromissen en actie willen omdat ze weten dat alleen actie loont, moeten weten wat er op het spel staat. Het is beter om geen sociaal akkoord te sluiten en te vechten voor verbetering dan je te laten binden aan een slecht akkoord.
Dat is de strijdbare houding die de Abvakabo in de zorgsector inneemt. De heren en dames in Den Haag zijn bang dat andere sectoren daar teveel een voorbeeld aan gaan nemen. Dat is precies wat er moet gebeuren en daarom verdient deze bond en haar campagne in de zorg steun van alle vakbondsleden. Hun strijd is onze strijd.
De bezuinigingen in de zorg
Er wordt veel gesproken en geschreven over de bezuinigingen in de zorg. Het is inmiddels niemand ontgaan dat ook de zorgmedewerkers van zich laten horen. Maar wat zijn precies de bezuinigingen die het kabinet-Rutte II wil doorvoeren? En waarom is er zoveel ophef over? Annette Ekelschot kijkt naar de details.
Door de Internationale Socialisten!
Zo lang mogelijk thuis blijven wonen
Zorg in instellingen wordt gefinancierd op basis van zorgzwaartepakketten (ZZPʼs). Die zijn genummerd van 1 tot 10, waarin 1 de minst en 10 de meest intensieve zorg is. Vanaf 2013 hebben mensen met een ZZP 1 of 2 geen recht meer op zorg in een verzorgingshuis, vanaf 2014 geldt dit ook voor ZZP 3.
Met ingang van 2016 zullen zelfs mensen met een ZZP 4 geen gebruik meer kunnen maken van verblijf in een verzorgingshuis of in een instelling voor gehandicaptenzorg. ZZP 4 is bedoeld voor mensen die licht dementerend zijn, of slecht horen of zien. Hij wordt ook gebruikt voor mensen die psychiatrische patiënt zijn geweest en die intensieve begeleiding nodig hebben, en uitgebreide verzorging in een veilige omgeving.
Volgens de NOS sluiten door deze maatregel de komende jaren honderden verzorgingshuizen, tot 800 in 2020.
Huishoudelijke Hulp
Vanaf 2014 wordt het gemeentelijke budget voor huishoudelijke hulp (HbH) gekort met 75-80 procent en wordt het een ‘maatwerkvoorziening’ voor degenen die ‘het écht nodig hebben’ en ‘niet uit eigen middelen kunnen betalen’. Met name in de grote steden heeft het overgrote deel van de cliënten die gebruik maken van deze zorgvoorziening een minimuminkomen. Voor huidige cliënten gaat deze regeling in 2015 in.
Ondersteuning, begeleiding en dagbesteding
Vanaf 2015 worden gemeenten verantwoordelijk voor ondersteuning en begeleiding van bijvoorbeeld mensen met een (lichte) vorm van dementie, een verstandelijke beperking of een psychiatrisch probleem. Maar ook mensen die een beroep doen op verslavingszorg vallen in deze categorie. De gemeenten krijgen hiervoor slechts 75 procent van het geld dat tot nu toe beschikbaar was voor deze vorm van zorg. Vanaf 2014 vervalt het huidige recht op deze vorm van zorg echter al en er is nog geen oplossing voor 2014.
Persoonlijke Verzorging
Vanaf 2015 zullen gemeenten ook verantwoordelijk worden voor Persoonlijke Verzorging en ook hierop wordt bezuinigd. Er zal geen recht meer zijn op Persoonlijke Verzorging bij een indicatie korter dan 6 maanden, dus bijvoorbeeld na een ongeval of een ernstige ziekte. Daarnaast wordt de norm voor gebruikelijke zorg verhoogd van 60 naar 90 minuten per week, ofwel: de eerste 90 minuten zorg worden niet gegeven door een professionele zorgverlener, maar zal de cliënt zelf moeten organiseren (en eventueel betalen). Ook hier geldt dat het recht op deze zorg reeds vervalt in 2014.
Inkomensondersteuning chronisch zieken en gehandicapten
Tot slot zullen gemeenten in 2015 ook verantwoordelijk worden voor de inkomensondersteuning van chronisch zieken en gehandicapten. De Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg), de fiscale regeling voor aftrek van specifieke zorgkosten (TSZ) en de compensatie Eigen Risico worden afgeschaft. Gemeenten krijgen slechts 50 procent van het huidige budget om ‘maatwerk’ te verlenen. Deze regelingen worden eveneens in 2014 afgeschaft en er is nog geen oplossing voor 2014.
Gevolgen
Zowel thuiszorg als zorg in instellingen zijn dus aan de voorgenomen bezuinigingen onderhevig. Er is geen sprake van zorg die faalt of verdwijnt wordt opgevangen. Een aantal gevolgen:
• Huishoudelijke hulp verdwijnt grotendeels. Daarmee verdwijnt ook een belangrijke kans om problemen vroeg te onderkennen, de veelgenoemde ʻsignaalfunctieʼ. De grote bezuinigingen op zorg aan huis verergeren dit.
• Veel cliënten zullen door het wegvallen van diverse vormen van zorg minder kunnen deelnemen aan de maatschappij.
• Deze combinatie leidt tot een toename van vereenzaming, verwaarlozing, vervuiling en versnelde achteruitgang van psychische en fysieke gezondheid van de cliënt, en soms ʻoverlastʼ voor andere mensen.
• In tegenstelling tot het uitgesproken doel, zal langer thuis wonen steeds lastiger worden en zal het beroep toenemen op mantelzorgers — die nu al overbelast zijn.
• Ongeveer 100.000 thuiszorgmedewerkers raken werkloos. Voor de medewerkers in de instellingszorg is nog geen aantal bekend.
Door de Internationale Socialisten!
Zo lang mogelijk thuis blijven wonen
Zorg in instellingen wordt gefinancierd op basis van zorgzwaartepakketten (ZZPʼs). Die zijn genummerd van 1 tot 10, waarin 1 de minst en 10 de meest intensieve zorg is. Vanaf 2013 hebben mensen met een ZZP 1 of 2 geen recht meer op zorg in een verzorgingshuis, vanaf 2014 geldt dit ook voor ZZP 3.
Met ingang van 2016 zullen zelfs mensen met een ZZP 4 geen gebruik meer kunnen maken van verblijf in een verzorgingshuis of in een instelling voor gehandicaptenzorg. ZZP 4 is bedoeld voor mensen die licht dementerend zijn, of slecht horen of zien. Hij wordt ook gebruikt voor mensen die psychiatrische patiënt zijn geweest en die intensieve begeleiding nodig hebben, en uitgebreide verzorging in een veilige omgeving.
Volgens de NOS sluiten door deze maatregel de komende jaren honderden verzorgingshuizen, tot 800 in 2020.
Huishoudelijke Hulp
Vanaf 2014 wordt het gemeentelijke budget voor huishoudelijke hulp (HbH) gekort met 75-80 procent en wordt het een ‘maatwerkvoorziening’ voor degenen die ‘het écht nodig hebben’ en ‘niet uit eigen middelen kunnen betalen’. Met name in de grote steden heeft het overgrote deel van de cliënten die gebruik maken van deze zorgvoorziening een minimuminkomen. Voor huidige cliënten gaat deze regeling in 2015 in.
Ondersteuning, begeleiding en dagbesteding
Vanaf 2015 worden gemeenten verantwoordelijk voor ondersteuning en begeleiding van bijvoorbeeld mensen met een (lichte) vorm van dementie, een verstandelijke beperking of een psychiatrisch probleem. Maar ook mensen die een beroep doen op verslavingszorg vallen in deze categorie. De gemeenten krijgen hiervoor slechts 75 procent van het geld dat tot nu toe beschikbaar was voor deze vorm van zorg. Vanaf 2014 vervalt het huidige recht op deze vorm van zorg echter al en er is nog geen oplossing voor 2014.
Persoonlijke Verzorging
Vanaf 2015 zullen gemeenten ook verantwoordelijk worden voor Persoonlijke Verzorging en ook hierop wordt bezuinigd. Er zal geen recht meer zijn op Persoonlijke Verzorging bij een indicatie korter dan 6 maanden, dus bijvoorbeeld na een ongeval of een ernstige ziekte. Daarnaast wordt de norm voor gebruikelijke zorg verhoogd van 60 naar 90 minuten per week, ofwel: de eerste 90 minuten zorg worden niet gegeven door een professionele zorgverlener, maar zal de cliënt zelf moeten organiseren (en eventueel betalen). Ook hier geldt dat het recht op deze zorg reeds vervalt in 2014.
Inkomensondersteuning chronisch zieken en gehandicapten
Tot slot zullen gemeenten in 2015 ook verantwoordelijk worden voor de inkomensondersteuning van chronisch zieken en gehandicapten. De Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg), de fiscale regeling voor aftrek van specifieke zorgkosten (TSZ) en de compensatie Eigen Risico worden afgeschaft. Gemeenten krijgen slechts 50 procent van het huidige budget om ‘maatwerk’ te verlenen. Deze regelingen worden eveneens in 2014 afgeschaft en er is nog geen oplossing voor 2014.
Gevolgen
Zowel thuiszorg als zorg in instellingen zijn dus aan de voorgenomen bezuinigingen onderhevig. Er is geen sprake van zorg die faalt of verdwijnt wordt opgevangen. Een aantal gevolgen:
• Huishoudelijke hulp verdwijnt grotendeels. Daarmee verdwijnt ook een belangrijke kans om problemen vroeg te onderkennen, de veelgenoemde ʻsignaalfunctieʼ. De grote bezuinigingen op zorg aan huis verergeren dit.
• Veel cliënten zullen door het wegvallen van diverse vormen van zorg minder kunnen deelnemen aan de maatschappij.
• Deze combinatie leidt tot een toename van vereenzaming, verwaarlozing, vervuiling en versnelde achteruitgang van psychische en fysieke gezondheid van de cliënt, en soms ʻoverlastʼ voor andere mensen.
• In tegenstelling tot het uitgesproken doel, zal langer thuis wonen steeds lastiger worden en zal het beroep toenemen op mantelzorgers — die nu al overbelast zijn.
• Ongeveer 100.000 thuiszorgmedewerkers raken werkloos. Voor de medewerkers in de instellingszorg is nog geen aantal bekend.
Apartheid en racisme in de VS
Niet alleen Zuid Afrika had een apartheid stelsel. Nee, ook de Verenigde Staten van Amerika deed aan het scheiden van de rassen. Zo moesten zwarte mensen achterin de bus zitten en hun zit plaats afstaan aan blanken als een bus vol zat. Zwarten en blanken werden zo veel mogelijk van elkaar gescheiden, dat allemaal omdat men vond dat blanke Amerikaan, meer waard was dan de zwarte Amerikaan. Deze vorm van racisme bleef ook na de burgeroorlog ( 1861-1865 ) bestaan. Pas na 1968 begon de Amerikaanse overheid met het afschaven van deze apartheid wetten. In dit socialistische bericht gaan we dieper in het racisme van de VS en ontmaskeren we de bastion van de ''democratie en de mensenrechten'' als racistische staat!
Wie anno 2013 ontkent dat Amerika nog racistisch is, die moet eens gaan luisteren naar hoe bepaalde blanke groepen denken over zwarten. Vooral strenge protestantse christenen zijn nog diep racistisch. In hun wereld is de zwarte man afkomstig van Kane, de broer van Abel. Deze Kane vermoordde zijn zoon en God straften hem hierdoor. Volgens deze christenen zijn de zwarte mensen ontstaan uit de afstammelingen van Kane. Dit werd vooral gepropagandeerd door de Church of Jezus Christ of Latter-day Saints, ook wel de Mormonen Kerk genoemd. Tegenwoordig is de LDS ( Mormonen ) niet meer racistisch, maar de kerk heeft bijna 130 jaar zwarten gezien als minderwaardig!
George Corley Wallace Jr was gouverneur van Alabama in 1963. Hij was een vurige aanhanger van de Amerikaanse apartheid. Als overtuigde liberaal democraat vond hij dat zwarte studenten geen recht hadden op les in blanke universiteiten. We zeggen hier duidelijk dat Wallace een democraat was. Want de Democratische Partij van de VS, steunde de apartheid net zo hard als de Republikeinse Partij!
Wallace liet zijn racisme goed zien. In 1963 ging hij pal voor de deur van de universiteit van Alabama staan, om symbolisch verzet te bieden tegen twee zwarte studenten die zich wouden inschrijven. Op bevel van de Amerikaanse president ging gouverneur Wallace opzij. Maar dit incident bewijst het diepe racisme dat heerste bij de bourgeoisie van de VS. Het waren dan ook niet de burgerlijke democraten, die een einde maakte aan de apartheid. Nee, het waren linkse jongeren en revolutionair linkse partijen. Felle demonstraties tegen apartheid zorgde uiteindelijk ervoor dat na 1968 het scheiden van de rassen meer en meer afgeschaft werd!
Echter tussen 1865 ( einde burgeroorlog ) en 1968 was het heel normaal dat blanken met minachting naar de zwarten keken. Blanken vonden dat de zwarten gewoon een ''dom'' en ''minderwaardig'' volk waren. De protestantse kerken voedde die haat, door in kerken te prediken over de ''superioriteit'' van het blanken ras. Het is daarom ook logisch dat de zwarten nooit in de blanke kerken kwamen. Die hadden hun eigen kerken, waar bijvoorbeeld Dr. Martin Luther King zijn prediken hield tegen apartheid en de Vietnam Oorlog!
Een groep die vooral profiteerde van het racisme tegen zwarten was de Ku Klux Klan. Deze KKK was enorm machtig tussen 1914 en 1944. In de jaren 20 waren ongeveer vier miljoen Amerikanen lid van deze racistische protestantse groep. Haar oorsprong vindt de KKK in het zuiden van de VS, in de voormalige Confederale Staten van Amerika. De eerste KKK leden waren militairen geweest uit het zuidelijke leger. Deze hadden een diepe minachting voor de zwarten en waren felle tegenstanders van het afschaven van de slavernij!
De eerste KKK hield zich bezig met angst en terreur. Zwarten werd bang gemaakt door de angstaanjagende maskers die KKK leden droegen. De eerste Klan werd in 1870 uitgeschakeld toen de Amerikaanse overheid actie ondernam tegen de racisten Echter in 1915 dook de KKK weer op en bloeide tijdens de eerste vier jaar van de jaren 20!
David Curtiss "Steve" Stephenson, een KKK ''Grand Dragon'' zorgde ervoor dat bijna iedereen de Klan in de steek liet. Een verkrachtingszaak in 1924 maakte voorgoed een einde aan het brave burgerlijke karakter die de KKK propagandeerde. In de cel gaf Stephenson ook de namen vrij van bekende Amerikanen, die lid geworden waren van de KKE. Het schandaal zorgde ervoor dat vele de Klan verlieten. Slechts een kleine groep radicale racisten bleef bestaan!
Deze radicale KKK leden begonnen in de jaren 40 en 50 een heksenjacht op zwarten en iedereen die anti-KKK was. De politie keek meestal de andere kant op, want het ging toch om zwarten. Hierdoor kon de KKK veel aanslagen plegen en daarbij heel wat onschuldigen doden. In 1930 waren nog maar 30.000 mensen lid van de Klan, vergelijk dat met 1924 toen er vier miljoen lid van waren. David Stephenson heeft de KKK min of meer verwoest en dat is maar goed ook!
Één van de eerste mensen die landelijk bekend werd met haar verzet tegen apartheid was Rosa Parks. Deze 42 jarige vrouw weigerde op te staan voor een blanke man in de bus. In het jaar 1955 moesten zwarte mensen opstaan voor blanken als ze op een stoel zaten die voor blanken was gereserveerd. Rosa Parks weigerde om op te staan en werd gearresteerd door de racistische politie. Ze werd het voorbeeld van verzet en veel jonge zwarte Amerikanen begonnen burgerlijke ongehoorzaamheid te vertonen. De blanke politie was genadeloos en sloeg hard terug met veel arrestaties en intimidaties. Echter het verzet zou nooit gebroken worden!
Uiteindelijk weigerde veel zwarten om nog langer met de bus te reizen. Hierdoor dreigde de busmaatschappij failliet te gaan. Dus werd in 1956 besloten om de scheiding der rassen af te schaven bij de busmaatschappij. In totaal hebben meer dan 40.000 zwarte mensen in Montgomery, meer dan 354 dagen niet met de bus gereisd. Sommigen gingen gewoon vaak 20 kilometer lopen naar school en werk. Uiteindelijk besloot de gemeenteraad van de stad Montgomery om de apartheid in bussen af te schaven!
Ondanks haar bekendheid werd Rosa Parks nooit rijk. Ze doneerde veel geld aan de burgerrechten beweging en moest zelfs om geld vragen, vooral omdat haar ziektekosten erg hoog waren. Parks werd 92 jaar oud en stierf in 2005!
In de jaren 70 begon Amerika meer progressief te worden. De Democratische Partij zette zich neer als de partij van de burgerrechten. President Jimmy Carter kan gezien worden als de meest progressieve president. Echter met de opkomst van Ronald Reagan leek de burgerrechten beweging een flinke tegenstander te krijgen. Inderdaad, want Ronald Reagan moest niets hebben van de afkeer die het Congres had voor de apartheid in Zuid Afrika!
In 1986 sprak Reagan zijn veto uit over een wet die de apartheid veroordeelde. Echter de meerderheid van de Amerikaanse Senaat besloot om de veto niet geldig te verklaren. Zo kwam het dat de VS onder Ronald Reagan besloot om apartheid in Zuid Afrika te veroordelen. Reagan was natuurlijk niet blij dat de Amerikaanse politiek zich negatief uitsprak over Zuid Afrika. De Republikeinen wisten dat de racistische Zuid Afrikanen belangrijke anticommunisten waren!
Tegenwoordig bestaat racisme nog steeds. Vooral in het zuiden van de Verenigde Staten van Amerika kijken blanken nog neer op zwarten. Het zijn vooral kleine conservatieve dorpen, waar de afkeer van zwarten nog gepredikt wordt. Nationalisten mixen het Christendom met hun eeuwen oude haat tegen joden, communisten en zwarten. Binnen de conservatieve Republikeinse Partij zitten enkele zwarten, maar die zijn vooral rijk en worden alleen gebruikt om de Republikeinen neer te zetten als neutraal. In werkelijkheid doen Republikeinse politici aan allerlei trucs om het leven van zwarte arbeiders moeilijk te maken. Het conservatisme in de VS wordt steeds meer racistischer. Vooral na 2008 toen Barack Obama president werd!
De Tea Party is ook een voedingsbodem voor racisme. Onder Bill Clinton was er nooit spraken van een Tea Party. Nee, de Tea Party werd pas machtig doen Obama president van de VS werd. Zijn donkere huidskleur moet voor veel conservatieven een doorn in het oog geweest zijn. Toen Obama eenmaal president was, liet het kapitalisme de Tea Party los. Honderdduizenden kwamen demonstreren tegen Obama, die een ''smerige socialist, communist en fascist'' genoemd werd. Één van de Tea Party leiders was Glenn Beck!
Deze presentator bij Fox News verspreidde allerlei complot theorieën over progressieve Amerikanen. Zo was Obama een ''marxist'' omdat zijn vader socialistisch dacht. Alle Democraten waren socialisten en natuurlijk waren alleen anticommunistische conservatieven de ''Patriottistische Amerikanen''. Glenn Beck verdiende ondertussen 32 miljoen dollar bij Fox News, terwijl hij grote kritiek had op het elitaire leventje van Obama en zijn familie. Uiteindelijk ging Beck zelfs voor Fox News te ver. Het kapitalisme merkte dat hij te paranoïde werd, want de sponsoren trokken zich terug en wouden niet meer hun reclames uitzenden in het programma van Glenn Beck!
Anno 2013 heeft de Tea Party in kracht afgenomen. Zeker nadat Amerika weer voor Barack Obama koos in november 2012. Echter het racistische deel van de Republikeinen blijft groeien. Een geheim racisme dat niet zo snel zichtbaar is. Echter achter de schermen doen de Republikeinen alles om het de niet-blanken moeilijk te maken. Dat doen ze vooral omdat ze weten dat de Democratische Partij de meeste stemmen haalt bij de niet-blanke groepen. Zelfs onder de meer conservatieve Latijn Amerikanen is de Democratische Partij populairder geworden!
De economische crisis versterkt het racisme ook. Vooral in de zuidelijke staten van Amerika heeft men een pest hekel aan illegale migranten Vooral Mexicanen die de grens oversteken op zoek naar werk in de VS. Ze worden illegale buitenlanders genoemd en geminacht door een groot deel van het conservatieve publiek. Dat de conservatieven dom zijn bewijst al hun racisme. Dat de blanke Amerikaan zijn baan verliest is niet de schuld van de Mexicaan maar van de blanke kapitalist. Die neemt liever een goedkope illegaal in dienst, die hij/zij flink kunnen uitbuiten. Want zonder al die illegale arbeiders, zou de hele economie van de zuidelijke staten in elkaar storten. Maar dat vergeten die domme conservatieven!
Amerikanen noemen zich dan wel het land van de vrije mensen, maar dat is een leugen. Wie niet sterk staat op de kapitalistische arbeidsmarkt heeft pech gehad. Sociale zekerheid is er alleen voor mensen met geld. Kijk niet vreemd op als je duizenden dollars moet betalen aan gezondheidszorg per jaar. De vrije markt is God en concurrentie is Koning!
Waarom tolereren de Amerikanen dit racisme en kapitalisme? Omdat ze gehersenspoeld worden. Al vanaf het begin van de VS doet de bourgeoisie aan kapitalistische propaganda. Vooral Amerikaans nationalisme heeft een rechtse houding. Wie tegen ''good old'' Amerikaanse hebzucht is, wordt neergezet als een ''smerige'' communist. Want daar draait het kapitalisme ook op; anticommunisme. Vooral na 1917 werd het communisme neergezet als de grootste vijand van de VS. Tijdens de koude oorlog was de Sovjet-Unie inderdaad een bastion tegen het VS imperialisme. Toen de USSR wegviel in 1991, brulde het Amerikaanse kapitalisme dat ze gewonnen hadden. Dit wordt nog steeds door veel Amerikanen gelooft, zeker omdat Fox News, CNN en MSNBC daar wel voor zorgen. De gehele media is ook in bezit van drie machtige media bedrijven!
- News Corporation
- Disney
- Time Warner
Deze drie media imperialisten beheersen de Amerikaanse media. Disney is bekend van haar kinderfilms en animatie programma's. Maar in werkelijkheid is dit media imperium niet zo kindvriendelijk. Ook Walt Disney was een keiharde kapitalist, gericht op winsten en hebzucht. News Corporation is eigendom van Rupert Murdoch en staat bekend om zijn conservatieve houding. Time Warner is laatste in de rij en bezit filmstudio's zoals New Line Cinema, bekend van de The Lord of the Rings!
Wie anno 2013 ontkent dat Amerika nog racistisch is, die moet eens gaan luisteren naar hoe bepaalde blanke groepen denken over zwarten. Vooral strenge protestantse christenen zijn nog diep racistisch. In hun wereld is de zwarte man afkomstig van Kane, de broer van Abel. Deze Kane vermoordde zijn zoon en God straften hem hierdoor. Volgens deze christenen zijn de zwarte mensen ontstaan uit de afstammelingen van Kane. Dit werd vooral gepropagandeerd door de Church of Jezus Christ of Latter-day Saints, ook wel de Mormonen Kerk genoemd. Tegenwoordig is de LDS ( Mormonen ) niet meer racistisch, maar de kerk heeft bijna 130 jaar zwarten gezien als minderwaardig!
George Corley Wallace Jr was gouverneur van Alabama in 1963. Hij was een vurige aanhanger van de Amerikaanse apartheid. Als overtuigde liberaal democraat vond hij dat zwarte studenten geen recht hadden op les in blanke universiteiten. We zeggen hier duidelijk dat Wallace een democraat was. Want de Democratische Partij van de VS, steunde de apartheid net zo hard als de Republikeinse Partij!
Wallace liet zijn racisme goed zien. In 1963 ging hij pal voor de deur van de universiteit van Alabama staan, om symbolisch verzet te bieden tegen twee zwarte studenten die zich wouden inschrijven. Op bevel van de Amerikaanse president ging gouverneur Wallace opzij. Maar dit incident bewijst het diepe racisme dat heerste bij de bourgeoisie van de VS. Het waren dan ook niet de burgerlijke democraten, die een einde maakte aan de apartheid. Nee, het waren linkse jongeren en revolutionair linkse partijen. Felle demonstraties tegen apartheid zorgde uiteindelijk ervoor dat na 1968 het scheiden van de rassen meer en meer afgeschaft werd!
Echter tussen 1865 ( einde burgeroorlog ) en 1968 was het heel normaal dat blanken met minachting naar de zwarten keken. Blanken vonden dat de zwarten gewoon een ''dom'' en ''minderwaardig'' volk waren. De protestantse kerken voedde die haat, door in kerken te prediken over de ''superioriteit'' van het blanken ras. Het is daarom ook logisch dat de zwarten nooit in de blanke kerken kwamen. Die hadden hun eigen kerken, waar bijvoorbeeld Dr. Martin Luther King zijn prediken hield tegen apartheid en de Vietnam Oorlog!
Een groep die vooral profiteerde van het racisme tegen zwarten was de Ku Klux Klan. Deze KKK was enorm machtig tussen 1914 en 1944. In de jaren 20 waren ongeveer vier miljoen Amerikanen lid van deze racistische protestantse groep. Haar oorsprong vindt de KKK in het zuiden van de VS, in de voormalige Confederale Staten van Amerika. De eerste KKK leden waren militairen geweest uit het zuidelijke leger. Deze hadden een diepe minachting voor de zwarten en waren felle tegenstanders van het afschaven van de slavernij!
De eerste KKK hield zich bezig met angst en terreur. Zwarten werd bang gemaakt door de angstaanjagende maskers die KKK leden droegen. De eerste Klan werd in 1870 uitgeschakeld toen de Amerikaanse overheid actie ondernam tegen de racisten Echter in 1915 dook de KKK weer op en bloeide tijdens de eerste vier jaar van de jaren 20!
David Curtiss "Steve" Stephenson, een KKK ''Grand Dragon'' zorgde ervoor dat bijna iedereen de Klan in de steek liet. Een verkrachtingszaak in 1924 maakte voorgoed een einde aan het brave burgerlijke karakter die de KKK propagandeerde. In de cel gaf Stephenson ook de namen vrij van bekende Amerikanen, die lid geworden waren van de KKE. Het schandaal zorgde ervoor dat vele de Klan verlieten. Slechts een kleine groep radicale racisten bleef bestaan!
Deze radicale KKK leden begonnen in de jaren 40 en 50 een heksenjacht op zwarten en iedereen die anti-KKK was. De politie keek meestal de andere kant op, want het ging toch om zwarten. Hierdoor kon de KKK veel aanslagen plegen en daarbij heel wat onschuldigen doden. In 1930 waren nog maar 30.000 mensen lid van de Klan, vergelijk dat met 1924 toen er vier miljoen lid van waren. David Stephenson heeft de KKK min of meer verwoest en dat is maar goed ook!
Één van de eerste mensen die landelijk bekend werd met haar verzet tegen apartheid was Rosa Parks. Deze 42 jarige vrouw weigerde op te staan voor een blanke man in de bus. In het jaar 1955 moesten zwarte mensen opstaan voor blanken als ze op een stoel zaten die voor blanken was gereserveerd. Rosa Parks weigerde om op te staan en werd gearresteerd door de racistische politie. Ze werd het voorbeeld van verzet en veel jonge zwarte Amerikanen begonnen burgerlijke ongehoorzaamheid te vertonen. De blanke politie was genadeloos en sloeg hard terug met veel arrestaties en intimidaties. Echter het verzet zou nooit gebroken worden!
Uiteindelijk weigerde veel zwarten om nog langer met de bus te reizen. Hierdoor dreigde de busmaatschappij failliet te gaan. Dus werd in 1956 besloten om de scheiding der rassen af te schaven bij de busmaatschappij. In totaal hebben meer dan 40.000 zwarte mensen in Montgomery, meer dan 354 dagen niet met de bus gereisd. Sommigen gingen gewoon vaak 20 kilometer lopen naar school en werk. Uiteindelijk besloot de gemeenteraad van de stad Montgomery om de apartheid in bussen af te schaven!
Ondanks haar bekendheid werd Rosa Parks nooit rijk. Ze doneerde veel geld aan de burgerrechten beweging en moest zelfs om geld vragen, vooral omdat haar ziektekosten erg hoog waren. Parks werd 92 jaar oud en stierf in 2005!
In de jaren 70 begon Amerika meer progressief te worden. De Democratische Partij zette zich neer als de partij van de burgerrechten. President Jimmy Carter kan gezien worden als de meest progressieve president. Echter met de opkomst van Ronald Reagan leek de burgerrechten beweging een flinke tegenstander te krijgen. Inderdaad, want Ronald Reagan moest niets hebben van de afkeer die het Congres had voor de apartheid in Zuid Afrika!
In 1986 sprak Reagan zijn veto uit over een wet die de apartheid veroordeelde. Echter de meerderheid van de Amerikaanse Senaat besloot om de veto niet geldig te verklaren. Zo kwam het dat de VS onder Ronald Reagan besloot om apartheid in Zuid Afrika te veroordelen. Reagan was natuurlijk niet blij dat de Amerikaanse politiek zich negatief uitsprak over Zuid Afrika. De Republikeinen wisten dat de racistische Zuid Afrikanen belangrijke anticommunisten waren!
Tegenwoordig bestaat racisme nog steeds. Vooral in het zuiden van de Verenigde Staten van Amerika kijken blanken nog neer op zwarten. Het zijn vooral kleine conservatieve dorpen, waar de afkeer van zwarten nog gepredikt wordt. Nationalisten mixen het Christendom met hun eeuwen oude haat tegen joden, communisten en zwarten. Binnen de conservatieve Republikeinse Partij zitten enkele zwarten, maar die zijn vooral rijk en worden alleen gebruikt om de Republikeinen neer te zetten als neutraal. In werkelijkheid doen Republikeinse politici aan allerlei trucs om het leven van zwarte arbeiders moeilijk te maken. Het conservatisme in de VS wordt steeds meer racistischer. Vooral na 2008 toen Barack Obama president werd!
De Tea Party is ook een voedingsbodem voor racisme. Onder Bill Clinton was er nooit spraken van een Tea Party. Nee, de Tea Party werd pas machtig doen Obama president van de VS werd. Zijn donkere huidskleur moet voor veel conservatieven een doorn in het oog geweest zijn. Toen Obama eenmaal president was, liet het kapitalisme de Tea Party los. Honderdduizenden kwamen demonstreren tegen Obama, die een ''smerige socialist, communist en fascist'' genoemd werd. Één van de Tea Party leiders was Glenn Beck!
Deze presentator bij Fox News verspreidde allerlei complot theorieën over progressieve Amerikanen. Zo was Obama een ''marxist'' omdat zijn vader socialistisch dacht. Alle Democraten waren socialisten en natuurlijk waren alleen anticommunistische conservatieven de ''Patriottistische Amerikanen''. Glenn Beck verdiende ondertussen 32 miljoen dollar bij Fox News, terwijl hij grote kritiek had op het elitaire leventje van Obama en zijn familie. Uiteindelijk ging Beck zelfs voor Fox News te ver. Het kapitalisme merkte dat hij te paranoïde werd, want de sponsoren trokken zich terug en wouden niet meer hun reclames uitzenden in het programma van Glenn Beck!
Anno 2013 heeft de Tea Party in kracht afgenomen. Zeker nadat Amerika weer voor Barack Obama koos in november 2012. Echter het racistische deel van de Republikeinen blijft groeien. Een geheim racisme dat niet zo snel zichtbaar is. Echter achter de schermen doen de Republikeinen alles om het de niet-blanken moeilijk te maken. Dat doen ze vooral omdat ze weten dat de Democratische Partij de meeste stemmen haalt bij de niet-blanke groepen. Zelfs onder de meer conservatieve Latijn Amerikanen is de Democratische Partij populairder geworden!
De economische crisis versterkt het racisme ook. Vooral in de zuidelijke staten van Amerika heeft men een pest hekel aan illegale migranten Vooral Mexicanen die de grens oversteken op zoek naar werk in de VS. Ze worden illegale buitenlanders genoemd en geminacht door een groot deel van het conservatieve publiek. Dat de conservatieven dom zijn bewijst al hun racisme. Dat de blanke Amerikaan zijn baan verliest is niet de schuld van de Mexicaan maar van de blanke kapitalist. Die neemt liever een goedkope illegaal in dienst, die hij/zij flink kunnen uitbuiten. Want zonder al die illegale arbeiders, zou de hele economie van de zuidelijke staten in elkaar storten. Maar dat vergeten die domme conservatieven!
Amerikanen noemen zich dan wel het land van de vrije mensen, maar dat is een leugen. Wie niet sterk staat op de kapitalistische arbeidsmarkt heeft pech gehad. Sociale zekerheid is er alleen voor mensen met geld. Kijk niet vreemd op als je duizenden dollars moet betalen aan gezondheidszorg per jaar. De vrije markt is God en concurrentie is Koning!
Waarom tolereren de Amerikanen dit racisme en kapitalisme? Omdat ze gehersenspoeld worden. Al vanaf het begin van de VS doet de bourgeoisie aan kapitalistische propaganda. Vooral Amerikaans nationalisme heeft een rechtse houding. Wie tegen ''good old'' Amerikaanse hebzucht is, wordt neergezet als een ''smerige'' communist. Want daar draait het kapitalisme ook op; anticommunisme. Vooral na 1917 werd het communisme neergezet als de grootste vijand van de VS. Tijdens de koude oorlog was de Sovjet-Unie inderdaad een bastion tegen het VS imperialisme. Toen de USSR wegviel in 1991, brulde het Amerikaanse kapitalisme dat ze gewonnen hadden. Dit wordt nog steeds door veel Amerikanen gelooft, zeker omdat Fox News, CNN en MSNBC daar wel voor zorgen. De gehele media is ook in bezit van drie machtige media bedrijven!
- News Corporation
- Disney
- Time Warner
Deze drie media imperialisten beheersen de Amerikaanse media. Disney is bekend van haar kinderfilms en animatie programma's. Maar in werkelijkheid is dit media imperium niet zo kindvriendelijk. Ook Walt Disney was een keiharde kapitalist, gericht op winsten en hebzucht. News Corporation is eigendom van Rupert Murdoch en staat bekend om zijn conservatieve houding. Time Warner is laatste in de rij en bezit filmstudio's zoals New Line Cinema, bekend van de The Lord of the Rings!
De hoogste levensstandaard in de wereld
was er alleen voor de blanken
Arbeiders kunnen zo veel meer
Ons wordt al 23 jaar ( na de val van het stalinisme ) verteld dat alleen de kapitalisten in staat zijn om welvaart te produceren. Alsof alleen de ondernemers in staat zijn om geld te verdienen. Hoe zit het met de mensen die al het werk doen? De miljoenen arbeiders die hard werken voor de winsten van de top? Neem de arbeiders bij Shell, die olie produceren voor miljoenen motoren. Terwijl de top van Shell ( dankzij Wim Kok ) lekker genieten van asociaal hoge salarissen is de toekomst voor veel arbeiders onzeker. Tegenwoordig zeggen de kapitalisten dat niets zeker is. Dat maakt de arbeiders bang en hun onzekerheid, voedt de kapitalistische heerschappij. Want arbeiders die vrezen voor hun baan, zullen niet snel opkomen voor hun rechten!
De geschiedenis toont dat arbeiders zonder kapitalisten kunnen. Tijdens de Spaanse revolutie in 1936, werden in Zuid Spanje alle kapitalisten onteigend. Democratische arbeiders-raden namen de macht over. Deze raden werden geleid door anarchisten en revolutionair socialisten. Echter de stalinisten en sociaal democraten waren fel tegen de onteigening van kapitalisten. Want het Volksfront bestaande uit stalinisten en sociaal democraten bestuurde de Spaanse Republiek. Deze republiek was kapitalistisch en de sociaal democraten en hun stalinistische bondgenoten, hadden geen zin een socialistische revolutie te tolereren!
In de korte periode dat het proletariaat echt aan de macht was, heerste een periode van opwinding en revolutie. George Orwell beschreef de revolutionaire trots van arbeiders en arme boeren, toen ze de macht overnamen. De adel was op de vlucht gelagen, de eigenaars van fabrieken en bedrijven hadden niets meer te zeggen. Nu heerste de mensen die al eeuwen voor rijkdom gezorgd hadden. Was het niet voor het verraad van de stalinisten en sociaal democraten en de nationalistische overwinning, dan was de Spaanse Revolutie het socialistische voorbeeld geweest. Was Spanje in 1936 geheel socialistisch geworden, dan zou het land een bron van inspiratie geworden zijn voor alle revolutionairen. De stalinisten en sociaal democraten zouden ontmaskerd zijn en het proletariaat zou naar Spanje kijken en niet meer naar Stalin's Sovjet-Unie!
Helaas zorgde nationalistische overwinning in 1939 voor een fascistisch bewind in Spanje. Pas in 1975 kwam de democratie terug. Toen was de Spaanse Socialistische Arbeiders Partij al zeer verrechtst en totaal niet meer socialistisch. De PSOE steunde de monarchie en deed niet eens moeite meer voor de Spaanse Republiek. Alleen de stalinisten van de Spaanse Communistische Partij steunen nog de Republiek, die ze eens steunde tegen de socialistische revolutionairen!
Er zijn andere historische momenten waarop het arbeiders volk aan de macht kon komen. Zoals in 1989 bij de val van de Berlijnse muur. In de eerste maanden nadat de stalinisten, vrij toegang gaven tot West-Duitsland was er in de DDR geen spraken van een kapitalistische vereniging. Men sprak over een nieuw democratisch socialisme. Vrije debatten waren overal en vele dachten echt aan een socialisme op democratische beginselen. Maar toen kwam de christen conservatieve aanval. Helmut Kohl en zijn anticommunisten zorgde voor flinke rechtse propaganda in de DDR. Daarvoor gebruikte men de West Duitse economie en de hogere levensstandaard. Kohl beloofde de Oost Duitsers dezelfde welvaart, die de West Duitsers genoten. Zo won de Alliantie voor Duitsland ( conservatieven ) de eerste vrije verkiezingen in de DDR. Ook de afwezigheid van een arbeiderspartij in de DDR, leidde ertoe dat de linkse stem versnipperde tussen de gematigde SPD, de ex-stalinisten van de PDS en kleine revolutionair linkse partijen!
Ook in China waren studenten en arbeiders bezig met plannen voor een democratisch socialisme. De studenten hadden genoeg van de totalitaire heerschappij. Die wouden vrijheid en democratische verkiezingen. De Chinese arbeiders wouden een einde aan de kapitalistische hervormingen, die sinds 1983 versneld bezig waren. Dus verzamelde meer dan 250.000 demonstranten zich op het Tiananmen-plein in Beijing. De Chinese dictator; Deng Xiaoping moest er echter niets van weten. Hij beschuldigde de studenten en arbeiders ervan, westerse ''contrarevolutionairen'' te zijn. Xiaoping brulde dat de studenten en arbeiders erop uit waren om het westerse kapitalisme in te voeren. Een grotere hypocriet was Deng Xiaoping niet, want hijzelf was begonnen met kapitalistische experimenten. Het is best mogelijk dat enkele studenten een kapitalistische democratie wouden. Maar de meerderheid wou gewoon vrijheid van meningsuiting. Toch besloot de Chinese Communistische Partij om de demonstraties tegen hun regime met geweld neer te slaan!
In de huidige Volksrepubliek China heeft het stalinistisch dogmatisme, plaats gemaakt voor extreme kapitalistische hebzucht. Het is nu heel normaal om extreem kapitalistisch te denken, het wordt zelfs aangemoedigd door de Chinese ''Communistische'' Partij. Jonge studenten willen niets anders dan snel rijk worden. Zo erg is het gesteld met de jeugd van China. Daar speelt het misdadige kapitalisme een grote rol bij. Want de laatste 23 jaar brult het kapitaal, dat veel geld verdienen voor iedereen het hoogste doel in het leven moet zijn. Jongeren uit rijkere gezinnen geloven hier sterk in. De Chinese overheid doet daar nog eens keihard nationalisme bij en je krijgt de perfecte werknemers. Chinezen klagen over het algemeen niet vaak, dus versterk dat met een hoge drang naar geld en je krijgt de perfecte werknemer. Echter van die 120 miljoen Chinezen die welvarend geworden zijn door het kapitalisme, leven 800 miljoen Chinezen in armoede. Dat is de werkelijkheid die we moeten aanvaarden. Het kapitalisme is alleen maar goed, voor een kleine elite!
Arbeiders kunnen echter meer dan ze tot nu toe denken. De klasse zonder bezit weet heel goed hoe dingen in elkaar steken. Vroeger zei men dat arbeiders te dom zijn om iets te begrijpen. Dat was vaak het argument tegen democratie en het stemrecht. De werkende klasse moet al onze vrijheden afdwingen met klassenstrijd. Zonder deze klassenstrijd was er van onze welvaart weinig te zien. Natuurlijk zouden de kapitalisten nog wel rijk zijn, maar de meeste arbeiders zouden net zo arm zijn als mensen in Latijn Amerika of Azië!
Dat arbeiders het zelf kunnen bewijst ook het Argentijnse hotel; Bauen. Dit hotel bevindt zich in Buenos Aires en was tot 2003 bezit van een kapitalist. Deze kapitalist maakte er echter een bende van en het hotel dreigde failliet te gaan. 150 werknemers die er werkte besloten om bezit te nemen van het hotel, wat tot een flinke ruzies leidde met de overheid, die natuurlijk de kant van de bezitter koos. Echter het hotel bleef in werknemers bezit en maakt nu al jaren winst. Het is 150 arbeiders gelukt om van en failliete bende, een winstgevend hotel te maken. Dit voorbeeld bewijst dat arbeiders zeker in staat zijn om bedrijven te besturen!
Arbeiderszelfbestuur is een basis begrip voor het socialisme. Zonder arbeiderszelfbestuur is socialisme niet mogelijk. Want alleen arbeiders weten wat er zich in een bedrijf afspeelt. Alleen mensen die dagelijks er werken hebben verstand van zaken. Daarom moeten deze mensen ook hun directie kiezen. Een democratische economie kan alleen bestaan als mensen de macht hebben om hun leiding democratisch te kiezen, net zoals wij dat in de politiek doen. De kapitalistische media brult dat alleen de kapitalisten verstand hebben van zakendoen. Maar wie zegt dat de arbeiders niet in staat zijn om mensen te selecteren om precies dat werk voor hun te doen? Wat is er mis met economische democratie?
Dat is echter precies het probleem. De kapitalisten willen geen democratie. Dat hebben ze nooit gewild. De vrijheid van meningsuiting doet hun niets. Ze willen geld en rijkdom, daar draait het kapitalisme op. Het is niets voor niets dat alle grote bedrijven hun productie naar China en India verplaatsen. In die landen bestaat er nauwelijks democratie. In China zorgt de Chinese ''Communistische'' Partij voor een kapitalistisch vriendelijk klimaat en in India doen de sociaal democraten van de Indische Congres partij dat. Het gaat hier puur om hebzucht, menselijke waarden kent het kapitalisme niet. Daarom zal er altijd klassenstrijd nodig zijn. Want de kapitalist kan naar de staat lopen, die hem zal beschermen tegen arbeiders. Zo ging dat ook vroeger toen politie en leger werd ingezet om stakingen en revoluties neer te slaan. Daarom zijn revolutionair socialisten ook tegen de burgerlijke staat!
De geschiedenis toont dat arbeiders zonder kapitalisten kunnen. Tijdens de Spaanse revolutie in 1936, werden in Zuid Spanje alle kapitalisten onteigend. Democratische arbeiders-raden namen de macht over. Deze raden werden geleid door anarchisten en revolutionair socialisten. Echter de stalinisten en sociaal democraten waren fel tegen de onteigening van kapitalisten. Want het Volksfront bestaande uit stalinisten en sociaal democraten bestuurde de Spaanse Republiek. Deze republiek was kapitalistisch en de sociaal democraten en hun stalinistische bondgenoten, hadden geen zin een socialistische revolutie te tolereren!
In de korte periode dat het proletariaat echt aan de macht was, heerste een periode van opwinding en revolutie. George Orwell beschreef de revolutionaire trots van arbeiders en arme boeren, toen ze de macht overnamen. De adel was op de vlucht gelagen, de eigenaars van fabrieken en bedrijven hadden niets meer te zeggen. Nu heerste de mensen die al eeuwen voor rijkdom gezorgd hadden. Was het niet voor het verraad van de stalinisten en sociaal democraten en de nationalistische overwinning, dan was de Spaanse Revolutie het socialistische voorbeeld geweest. Was Spanje in 1936 geheel socialistisch geworden, dan zou het land een bron van inspiratie geworden zijn voor alle revolutionairen. De stalinisten en sociaal democraten zouden ontmaskerd zijn en het proletariaat zou naar Spanje kijken en niet meer naar Stalin's Sovjet-Unie!
Helaas zorgde nationalistische overwinning in 1939 voor een fascistisch bewind in Spanje. Pas in 1975 kwam de democratie terug. Toen was de Spaanse Socialistische Arbeiders Partij al zeer verrechtst en totaal niet meer socialistisch. De PSOE steunde de monarchie en deed niet eens moeite meer voor de Spaanse Republiek. Alleen de stalinisten van de Spaanse Communistische Partij steunen nog de Republiek, die ze eens steunde tegen de socialistische revolutionairen!
Er zijn andere historische momenten waarop het arbeiders volk aan de macht kon komen. Zoals in 1989 bij de val van de Berlijnse muur. In de eerste maanden nadat de stalinisten, vrij toegang gaven tot West-Duitsland was er in de DDR geen spraken van een kapitalistische vereniging. Men sprak over een nieuw democratisch socialisme. Vrije debatten waren overal en vele dachten echt aan een socialisme op democratische beginselen. Maar toen kwam de christen conservatieve aanval. Helmut Kohl en zijn anticommunisten zorgde voor flinke rechtse propaganda in de DDR. Daarvoor gebruikte men de West Duitse economie en de hogere levensstandaard. Kohl beloofde de Oost Duitsers dezelfde welvaart, die de West Duitsers genoten. Zo won de Alliantie voor Duitsland ( conservatieven ) de eerste vrije verkiezingen in de DDR. Ook de afwezigheid van een arbeiderspartij in de DDR, leidde ertoe dat de linkse stem versnipperde tussen de gematigde SPD, de ex-stalinisten van de PDS en kleine revolutionair linkse partijen!
Ook in China waren studenten en arbeiders bezig met plannen voor een democratisch socialisme. De studenten hadden genoeg van de totalitaire heerschappij. Die wouden vrijheid en democratische verkiezingen. De Chinese arbeiders wouden een einde aan de kapitalistische hervormingen, die sinds 1983 versneld bezig waren. Dus verzamelde meer dan 250.000 demonstranten zich op het Tiananmen-plein in Beijing. De Chinese dictator; Deng Xiaoping moest er echter niets van weten. Hij beschuldigde de studenten en arbeiders ervan, westerse ''contrarevolutionairen'' te zijn. Xiaoping brulde dat de studenten en arbeiders erop uit waren om het westerse kapitalisme in te voeren. Een grotere hypocriet was Deng Xiaoping niet, want hijzelf was begonnen met kapitalistische experimenten. Het is best mogelijk dat enkele studenten een kapitalistische democratie wouden. Maar de meerderheid wou gewoon vrijheid van meningsuiting. Toch besloot de Chinese Communistische Partij om de demonstraties tegen hun regime met geweld neer te slaan!
In de huidige Volksrepubliek China heeft het stalinistisch dogmatisme, plaats gemaakt voor extreme kapitalistische hebzucht. Het is nu heel normaal om extreem kapitalistisch te denken, het wordt zelfs aangemoedigd door de Chinese ''Communistische'' Partij. Jonge studenten willen niets anders dan snel rijk worden. Zo erg is het gesteld met de jeugd van China. Daar speelt het misdadige kapitalisme een grote rol bij. Want de laatste 23 jaar brult het kapitaal, dat veel geld verdienen voor iedereen het hoogste doel in het leven moet zijn. Jongeren uit rijkere gezinnen geloven hier sterk in. De Chinese overheid doet daar nog eens keihard nationalisme bij en je krijgt de perfecte werknemers. Chinezen klagen over het algemeen niet vaak, dus versterk dat met een hoge drang naar geld en je krijgt de perfecte werknemer. Echter van die 120 miljoen Chinezen die welvarend geworden zijn door het kapitalisme, leven 800 miljoen Chinezen in armoede. Dat is de werkelijkheid die we moeten aanvaarden. Het kapitalisme is alleen maar goed, voor een kleine elite!
Arbeiders kunnen echter meer dan ze tot nu toe denken. De klasse zonder bezit weet heel goed hoe dingen in elkaar steken. Vroeger zei men dat arbeiders te dom zijn om iets te begrijpen. Dat was vaak het argument tegen democratie en het stemrecht. De werkende klasse moet al onze vrijheden afdwingen met klassenstrijd. Zonder deze klassenstrijd was er van onze welvaart weinig te zien. Natuurlijk zouden de kapitalisten nog wel rijk zijn, maar de meeste arbeiders zouden net zo arm zijn als mensen in Latijn Amerika of Azië!
Dat arbeiders het zelf kunnen bewijst ook het Argentijnse hotel; Bauen. Dit hotel bevindt zich in Buenos Aires en was tot 2003 bezit van een kapitalist. Deze kapitalist maakte er echter een bende van en het hotel dreigde failliet te gaan. 150 werknemers die er werkte besloten om bezit te nemen van het hotel, wat tot een flinke ruzies leidde met de overheid, die natuurlijk de kant van de bezitter koos. Echter het hotel bleef in werknemers bezit en maakt nu al jaren winst. Het is 150 arbeiders gelukt om van en failliete bende, een winstgevend hotel te maken. Dit voorbeeld bewijst dat arbeiders zeker in staat zijn om bedrijven te besturen!
Arbeiderszelfbestuur is een basis begrip voor het socialisme. Zonder arbeiderszelfbestuur is socialisme niet mogelijk. Want alleen arbeiders weten wat er zich in een bedrijf afspeelt. Alleen mensen die dagelijks er werken hebben verstand van zaken. Daarom moeten deze mensen ook hun directie kiezen. Een democratische economie kan alleen bestaan als mensen de macht hebben om hun leiding democratisch te kiezen, net zoals wij dat in de politiek doen. De kapitalistische media brult dat alleen de kapitalisten verstand hebben van zakendoen. Maar wie zegt dat de arbeiders niet in staat zijn om mensen te selecteren om precies dat werk voor hun te doen? Wat is er mis met economische democratie?
Dat is echter precies het probleem. De kapitalisten willen geen democratie. Dat hebben ze nooit gewild. De vrijheid van meningsuiting doet hun niets. Ze willen geld en rijkdom, daar draait het kapitalisme op. Het is niets voor niets dat alle grote bedrijven hun productie naar China en India verplaatsen. In die landen bestaat er nauwelijks democratie. In China zorgt de Chinese ''Communistische'' Partij voor een kapitalistisch vriendelijk klimaat en in India doen de sociaal democraten van de Indische Congres partij dat. Het gaat hier puur om hebzucht, menselijke waarden kent het kapitalisme niet. Daarom zal er altijd klassenstrijd nodig zijn. Want de kapitalist kan naar de staat lopen, die hem zal beschermen tegen arbeiders. Zo ging dat ook vroeger toen politie en leger werd ingezet om stakingen en revoluties neer te slaan. Daarom zijn revolutionair socialisten ook tegen de burgerlijke staat!
Vecht voor arbeiderszelfbestuur!
De spook van het stalinisme, nog steeds in gebruik
Na bijna 23 jaar blijft het spook van het stalinisme bestaan. Revolutionair socialisten krijgen er mee te maken als ze hun boodschap verspreiden. Jaren van antisocialistische indoctrinatie heeft bij veel mensen een negatief gevoel achtergelaten. Bij het woord ''socialisme'' denken velen al aan grijze massa's, een totalitaire eenpartijstaat of een gemeenschap met te veel bureaucratie. Het is de burgerlijke pers gelukt om het socialisme zo negatief neer te zetten, dat vele heilig geloven dat het socialisme niet werkt. Schuldig daaraan zijn ook de sociaal democraten en de stalinisten, die elk medeverantwoordelijkheid dragen voor het huidige negatieve beeld dat mensen hebben over het socialisme!
De Sovjet-Unie was de bastion voor veel gelovigen, een kerk waar velen in geloofde. In die zin was het stalinisme een religie, een dogma waar helaas te veel in geloofde. Onterecht werd de USSR en andere stalinistische landen neergezet als het ''reëel bestaande socialisme'' dat was een tactische zet. Tactisch want dat diende zowel de antisocialistische, als de stalinistische zaak. De stalinisten konden hun dictatuur legitimeren en de anti-socialisten konden het socialisme hierdoor negatief neerzetten!
Het stalinisme stierf op 25 december 1991, toen de rode vlag werd neergehaald van het Kremlin. Maar in werkelijkheid was het stalinisme al twee jaar eerder begonnen met sterven. November 1989 kan gezien worden als het einden. Met de opening van de Berlijnse muur kwam een democratisering proces op, die een einde maakte aan de heerschappij van de stalinistische partijen. Het is tragisch dat de arbeidersklasse niet in staat was om zelf de macht te grijpen. Na 40 jaar stalinisme, vielen ze al een baksteen voor de illusies die het kapitalisme verspreiden!
Vladimir Lenin krijgt meestal de schuld, hij zou begonnen zijn met de ''communistische'' dictatuur. Dat beweert althans de burgerlijke media. Door Lenin op gelijke hoogte met Stalin te zetten probeert de media, jongeren af te schrikken. Want die moeten vooral geen positief beeld krijgen van de Bolsjewistische Partij en de Russische Revolutie. Zelfs na 96 jaar vreest de heersende klasse nog steeds de effecten van deze revolutie. Daarom moet Lenin neergezet worden als de ''vader van de communistische dictatuur'' en het leninisme moet een ''dictatoriale'' ideologie zijn. De antisocialistische geschiedenis schrijvers kunnen terug vallen op de eenpartijstaat en het rode terreur. Deze worden maar al te graag tegen revolutionair socialisten gebruikt!
Wat de anti-socialisten niet vertellen is het feit dat Stalin, 600.000 communisten vermoord heeft. Bijna 1/3 van de Unie Wijde Communistische Partij werd vermoord onder Jospeh Stalin. Het centraal comité van de bolsjewieken in 1917, bestond uit 26 mensen. Daarvan werden 13 geëxecuteerd door Stalin, 3 stierven tijdens de burgeroorlog ( 1917-1923 ) en 4 stierven tussen 1920 en 1930. Uiteindelijk zouden slechts 4 leidende bolsjewieken, de stalinistische zuiveringen overleven. Leon Trotsky was de laatste bolsjewiek uit 1917, die niet gecapituleerd had voor Stalin en nog leefde. Hij zou in augustus 1940 vermoord worden.
Hoe wordt het spook van het stalinisme nog gebruikt? We zien het vooral in de VS. Daar kwam in 2008 een president aan de macht die gekleurd was. Barack Obama was de eerste president van Afrikaanse afkomst. Daar hield de conservatieve elite in Amerika niet van. Vooral de extreem rechtse; Tea Party was niet te spreken over de gekleurde president. Men noemde hem een ''communist'' en een ''socialist'' omdat hij sprak over dingen die wij als normaal zien. Maar wat Nederlanders als normaal zien, wordt in het rechtse Amerika gezien als ''socialistisch''. Zoals progressieve belastingen, homohuwelijk en duidelijke scheiding tussen kerk en staat. In de VS brullen de conservatieven moord en brand, als je over hogere belastingen praat en het lef hebt om de christelijke invloed op de politiek tegen te werken!
Wie op Google zoekt naar ''Obama & Socialist'', krijgt al snel plaatjes te zien van Obama met socialistische symbolen om zich heen. De neoliberale president wordt naast Marx, Lenin en Stalin gezet en men beweert dat hij een ''gruwelijke'' communist is. Dit terwijl Obama zeer rechts denkt en in dienst staat van Wall Street. Hij gebruikte het geld van de Amerikanen om de grote bedrijven te redden van de ondergang. De bonus cultuur blijft gewoon bestaan en ook de imperialistische acties in het buitenland werden niet stop gezet onder Obama!
In Duitsland gebruikt de media ook graag het spook van het stalinisme. Vooral als leden van Die Linke praten over het socialisme, krijgt men meteen beelden te zien van de DDR. Toen de leidster van de partij over het verboden woord ( communisme ) begon, was de rechtse media er als eerste bij. Een vreselijke hetze tegen Die Linke ontstond. De Christen ''Democratische'' Unie stuurde haar jongeren naar partijkantoren van Die Linke, waar ze asociale leuzen riepen zoals; ''communisten eten kleine kinderen op''. Het stalinistische verleden van de partij wordt maar al te graag tegen ze gebruikt. Vooral de christen conservatieven brullen dat Die Linke geen democratische partij is ( de hypocrieten )!
Ook in Nederland wordt het spook gebruikt. Bij ons is het de Socialistische Partij die ervan langs krijgt. Vooral Jan Marijnissen werd vaak met Mao Zedong vergeleken. In 2007 probeerde de media een anti-SP hetze, vooral omdat de partij niet in een kapitalistische regering kon komen. Men noemde de partij laf en dat Marijnissen geen ''regeringsverantwoordelijkheid'' wou. Men vergeleek de SP ook met de oude maoisten, omdat de partijstructuur nog bureaucratische misvormingen toonde. Alsof de kapitalistische partijen zo open en democratisch zijn, neem maar de PVV die is niet eens democratisch!
Revolutionair socialisme is mogelijk, zeker in de deze tijd van neoliberale aanvallen op onze levensstandaard. In Griekenland is het verzet aan het groeien, echter in Nederland blijft het klassenbewustzijn laag. Dat heeft vooral ermee te maken dat de SP ideologisch zwak staat. SP leider Emile Roemer is gematigd en wil liever compromissen sluiten met de neoliberale elite. Ooit was de SP een activistische partij, maar in 2013 draagt de partij al verantwoordelijkheid voor verschillende bezuinigingen in gemeentes en provincies. Deze politiek van coalities en compromissen zal de SP vervreemden van het arbeiders volk. In de Scandinavische landen hebben gematigde socialisten al ''regeringsverantwoordelijkheid'' en moeten hierdoor kabinetten steunen die niet populair zijn!
De Sovjet-Unie was de bastion voor veel gelovigen, een kerk waar velen in geloofde. In die zin was het stalinisme een religie, een dogma waar helaas te veel in geloofde. Onterecht werd de USSR en andere stalinistische landen neergezet als het ''reëel bestaande socialisme'' dat was een tactische zet. Tactisch want dat diende zowel de antisocialistische, als de stalinistische zaak. De stalinisten konden hun dictatuur legitimeren en de anti-socialisten konden het socialisme hierdoor negatief neerzetten!
Het stalinisme stierf op 25 december 1991, toen de rode vlag werd neergehaald van het Kremlin. Maar in werkelijkheid was het stalinisme al twee jaar eerder begonnen met sterven. November 1989 kan gezien worden als het einden. Met de opening van de Berlijnse muur kwam een democratisering proces op, die een einde maakte aan de heerschappij van de stalinistische partijen. Het is tragisch dat de arbeidersklasse niet in staat was om zelf de macht te grijpen. Na 40 jaar stalinisme, vielen ze al een baksteen voor de illusies die het kapitalisme verspreiden!
Vladimir Lenin krijgt meestal de schuld, hij zou begonnen zijn met de ''communistische'' dictatuur. Dat beweert althans de burgerlijke media. Door Lenin op gelijke hoogte met Stalin te zetten probeert de media, jongeren af te schrikken. Want die moeten vooral geen positief beeld krijgen van de Bolsjewistische Partij en de Russische Revolutie. Zelfs na 96 jaar vreest de heersende klasse nog steeds de effecten van deze revolutie. Daarom moet Lenin neergezet worden als de ''vader van de communistische dictatuur'' en het leninisme moet een ''dictatoriale'' ideologie zijn. De antisocialistische geschiedenis schrijvers kunnen terug vallen op de eenpartijstaat en het rode terreur. Deze worden maar al te graag tegen revolutionair socialisten gebruikt!
Wat de anti-socialisten niet vertellen is het feit dat Stalin, 600.000 communisten vermoord heeft. Bijna 1/3 van de Unie Wijde Communistische Partij werd vermoord onder Jospeh Stalin. Het centraal comité van de bolsjewieken in 1917, bestond uit 26 mensen. Daarvan werden 13 geëxecuteerd door Stalin, 3 stierven tijdens de burgeroorlog ( 1917-1923 ) en 4 stierven tussen 1920 en 1930. Uiteindelijk zouden slechts 4 leidende bolsjewieken, de stalinistische zuiveringen overleven. Leon Trotsky was de laatste bolsjewiek uit 1917, die niet gecapituleerd had voor Stalin en nog leefde. Hij zou in augustus 1940 vermoord worden.
Hoe wordt het spook van het stalinisme nog gebruikt? We zien het vooral in de VS. Daar kwam in 2008 een president aan de macht die gekleurd was. Barack Obama was de eerste president van Afrikaanse afkomst. Daar hield de conservatieve elite in Amerika niet van. Vooral de extreem rechtse; Tea Party was niet te spreken over de gekleurde president. Men noemde hem een ''communist'' en een ''socialist'' omdat hij sprak over dingen die wij als normaal zien. Maar wat Nederlanders als normaal zien, wordt in het rechtse Amerika gezien als ''socialistisch''. Zoals progressieve belastingen, homohuwelijk en duidelijke scheiding tussen kerk en staat. In de VS brullen de conservatieven moord en brand, als je over hogere belastingen praat en het lef hebt om de christelijke invloed op de politiek tegen te werken!
Wie op Google zoekt naar ''Obama & Socialist'', krijgt al snel plaatjes te zien van Obama met socialistische symbolen om zich heen. De neoliberale president wordt naast Marx, Lenin en Stalin gezet en men beweert dat hij een ''gruwelijke'' communist is. Dit terwijl Obama zeer rechts denkt en in dienst staat van Wall Street. Hij gebruikte het geld van de Amerikanen om de grote bedrijven te redden van de ondergang. De bonus cultuur blijft gewoon bestaan en ook de imperialistische acties in het buitenland werden niet stop gezet onder Obama!
In Duitsland gebruikt de media ook graag het spook van het stalinisme. Vooral als leden van Die Linke praten over het socialisme, krijgt men meteen beelden te zien van de DDR. Toen de leidster van de partij over het verboden woord ( communisme ) begon, was de rechtse media er als eerste bij. Een vreselijke hetze tegen Die Linke ontstond. De Christen ''Democratische'' Unie stuurde haar jongeren naar partijkantoren van Die Linke, waar ze asociale leuzen riepen zoals; ''communisten eten kleine kinderen op''. Het stalinistische verleden van de partij wordt maar al te graag tegen ze gebruikt. Vooral de christen conservatieven brullen dat Die Linke geen democratische partij is ( de hypocrieten )!
Ook in Nederland wordt het spook gebruikt. Bij ons is het de Socialistische Partij die ervan langs krijgt. Vooral Jan Marijnissen werd vaak met Mao Zedong vergeleken. In 2007 probeerde de media een anti-SP hetze, vooral omdat de partij niet in een kapitalistische regering kon komen. Men noemde de partij laf en dat Marijnissen geen ''regeringsverantwoordelijkheid'' wou. Men vergeleek de SP ook met de oude maoisten, omdat de partijstructuur nog bureaucratische misvormingen toonde. Alsof de kapitalistische partijen zo open en democratisch zijn, neem maar de PVV die is niet eens democratisch!
Revolutionair socialisme is mogelijk, zeker in de deze tijd van neoliberale aanvallen op onze levensstandaard. In Griekenland is het verzet aan het groeien, echter in Nederland blijft het klassenbewustzijn laag. Dat heeft vooral ermee te maken dat de SP ideologisch zwak staat. SP leider Emile Roemer is gematigd en wil liever compromissen sluiten met de neoliberale elite. Ooit was de SP een activistische partij, maar in 2013 draagt de partij al verantwoordelijkheid voor verschillende bezuinigingen in gemeentes en provincies. Deze politiek van coalities en compromissen zal de SP vervreemden van het arbeiders volk. In de Scandinavische landen hebben gematigde socialisten al ''regeringsverantwoordelijkheid'' en moeten hierdoor kabinetten steunen die niet populair zijn!
''Ze komen weer'' brult dit anti-socialistische plaatje
Christelijk conservatisme
Wat is de christen democratie? Voor revolutionair socialisten is de christen democratie het conservatisme in Nederland. Het conservatisme in Nederland werd vele jaren gedomineerd door de christen democratische partijen. Van de Rooms-Katholieke Volkspartij tot aan de Christelijke Historische Unie en natuurlijk de Anti-Revolutionaire Partij. Vooral die ARP was de voorhoede van het christelijke conservatisme, want democratie en christendom gingen niet goed samen in het verleden. De staat werd vaak genoeg door de christenen gebruikt om socialisten monddood te maken en linkse activisten op te jagen!
Christelijke politiek op democratische normen? Dat is eigenlijk niet mogelijk. Want de christelijke leer is een totalitaire leer. Het christendom, de islam en het jodendom zijn godsdiensten die een theocratie nastreven. Een totalitaire theocratie, waarin men zich moet onderwerpen aan het gezag van een godheid. Islam in het Arabisch betekend letterlijk; onderwerpen aan een god. Veel christenen zullen zeggen dat ze niet in een theocratie geloven, net zoals de sociaal democraten zullen zeggen dat ze niet in het socialisme geloven. Het is ook niet mogelijk om als christen te zeggen dat je de heerschappij van de Bijbel wenst. Dan verlies je in het seculiere Nederland alle geloofwaardigheid!
Voor 1968 was het christelijke geloof almachtig in Nederland. Je had drie grote politieke partijen die zich baseren op het christendom. De reactionaire; ARP, de katholieke; KVP en de protestantse CHU. Van deze drie christelijke partijen was de ARP de oudste. Deze partij was in 1879 opgericht met als doel; het behoudt van de kapitalistische maatschappij. Vooral socialisten en liberalen waren de grootste vijanden van de ARP. Tot haar leden behoorde dan ook de top van de economische elite, zoals rijke zakenmensen en ambtenaren van de burgerlijke stand. Het was tot 1945 vaak onmogelijk om ambtenaar te zijn als revolutionair socialist. Je moest gekozen worden in een gemeenteraad, of lid van de tweede kamer zijn. Maar het rijk nam niet zomaar socialisten in dienst!
Als reactionaire partij had de Anti-Revolutionaire Partij de volgende standpunten
- De ARP was tegen gelijkheid van de mensen
- De ARP vond dat de Bijbel het absolute woord van God was
- De ARP was imperialistisch en pro-koloniaal
- De ARP was fel antisocialistisch en had een hekel aan linkse mensen
- De ARP was fel tegen abortus, vrouwenrechten en homoseksualiteit
- De ARP was monarchistisch en hun motto was; God, Kroon en Staat
Alles waar revolutionair socialisten voor strijden was de ARP tegen. Je kunt dus zeggen dat de christelijke conservatieven, de grootste vijanden van het socialisme waren!
Minder dogmatisch, maar wel erg traditioneel was de Katholieke Volkspartij. Deze KVP was ontstaan uit de Rooms Katholieke Staats Partij en probeerde na 1945, een partij te worden niet alleen voor de elite van de katholieken. De KVP wou een volkspartij zijn, ook voor katholieke arbeiders. Anders dan de reactionair-conservatieve ARP, was de KVP meer progressief en steunde een sociale markt economie. Hierdoor konden ze het beter vinden met de sociaal democratische PvdA, waar ook verschillende kabinetten mee gevormd werden!
Ironisch is dat de ARP na 1960 minder conservatief werd. Het was de Christelijke Historische Unie die een kleine twintig jaar zich neer kon zetten als de conservatieve protestantse partij. De anti-revolutionairen probeerde in de jaren 60 wat progressiever te worden, zeker na 1968. Toen het eerste kabinet; Den Uyl werd gevormd gaven de KVP en ARP steun er aan. Echter de CHU koos de oppositie samen met de liberalen. Uiteindelijk besloten de ARP, KVP en CHU te fuseren tot een Christelijke Democratisch Appél.
Dat CDA moest een balans vinden tussen het protestantisme en het katholicisme. De christelijke theocratie werd al snel overboord geworpen. Na 1968 hadden de christenen wel door dat de nieuwe generatie jongeren, geen behoefde had aan de dogmatische leer van de Bijbel. Dus werd de Bijbel een bron van inspiratie voor het nieuwe CDA, maar geen lijn draad. Echter één christelijke partij weigerde om de theocratie op te geven. Deze partij zit sinds 1918 in de tweede kamer en steunt nog steeds de christelijke dogma's. De Staatkundig Gereformeerde Partij wil een maatschappij waarin de Bijbel weer wetgever is. Gelukkig zullen deze christen fundamentalisten nooit echt aan de macht komen!
De fusie tussen ARP, CHU en KVP vond plaats in 1980. Het nieuwe CDA kon rekenen op steun van gematigde christenen en uiteindelijk zelfs van niet gelovige Nederlanders. Toch behield het CDA altijd een vorm van conservatisme. Progressief is de partij niet, men wil behouden wat bereikt is. Internationaal steunde het jonge CDA de NATO en de Europese Unie.
Het jaar 1994 was een groot drama voor de christelijke politiek. Het CDA verloor 20 zetels en hield nog maar 39 zetels over. Dit terwijl de partij altijd ongeveer 50 zetels won. Het kabinet Paars 1 werd gevormd tussen de PvdA en de neoliberale VVD. De Partij van de Arbeid zou in deze jaren haar linkse leveren inleveren voor rechtse standpunten. Tot overmaat van ramp zakte het CDA nog verder naar 29 zetels na de verkiezingen van 1998.
Echter de moord op Pim Fortuyn gaf nieuwe kansen aan het CDA. Als enigste partij die niet hard was tegen de populistische Fortuyn, kon het CDA opnieuw sympathie winnen. In 2002 won de partij 43 zetels onder leiding van een nieuwe leider; Jan Peter Balkenende. Deze onbekende politicus werd leider van een kabinet bestaande uit Lijst Pim Fortuyn, CDA en VVD. Nederland kreeg een rechts kabinet, want het CDA had veel van haar centrum standpunten ingeruild voor neoliberale opvattingen. Balkenende toonde het kapitalisme dat hij een trouwe pion was. Echter de LPF maakte er een bende van!
De Lijst Pim Fortuyn was een bende machtshongerige rechtse populisten, gemixt met sinistere zakenlui. Na vele ruzies tussen LPF ministers maakte Balkenende er een einde aan. Zijn eerste kabinet hield slechts 86 dagen stand. Het kapitalisme was niet blij met deze crisis. Toch hield het CDA zich internationaal sterk door de invasies van Afghanistan en Irak te steunen. Balkenende was een trouwe aanhanger van het Amerikaanse imperialisme en toen president Bush hem om hulp vroeg, stuurde hij het leger naar Irak om de Amerikanen te helpen!
Ondertussen werd een nieuwe christelijke partij opgericht in Nederland. De ChristenUnie werd gevormd na een fusie tussen de Reformatorisch Politieke Federatie en het Gedeformeerde Politiek Verbond in 2003. Deze christenen zijn orthodoxe protestants en dus radicaler dan de CDA christenen. Leden van de ChristenUnie zijn nog echt christelijk in de zin dat voor hun het geloof ook deel van hun politiek is. Anders dan de SGP is de ChristenUnie wel iets meer sociaal ingesteld!
De nieuwe ChristenUnie kreeg haar kans in 2006. Toen vormde het CDA, de PvdA en de ChristenUnie een neoliberaal kabinet. Toch was de regeringsdeelname van de partij niet positief. Het christelijke karakter drong niet door, het was duidelijk dat de ChristenUnie meer diende als tussenpartij om het CDA en de PvdA aan genoeg zetels te helpen voor een meerderheid. Het electoraat van de ChristenUnie vond dat het kabinet Balkenende 4 niet christelijk genoeg was. Dat leidde ertoe dat de partij van 6 zetels naar 5 zakte.
Na bijna 11 jaar Balkenende waren mensen het CDA weer zat. De partij was leeg en nutteloos geworden. CDA politici waren ver van de kiezers verwijderd en hun boodschap sloeg totaal niet meer aan. De afstraffing kwam in november 2012. Het ooit machtige CDA dat vroeger altijd 50-/+ zetels won, eindigde met maar 13 zetels. Zelfs de nationaal conservatieve PVV van Geert Wilders, won meer zetels dan de christen democraten!
Het christelijke conservatisme schijnt in Nederland nu uitgeschakeld te zijn. Wie stemt nog op een partij die een theocratie nastreeft? Helaas nog zeker 250.000 mensen, die op de SGP stemde. Maar de meerderheid van alle Nederlanders voelt niest voor een christelijke maatschappij. Het punt is dat het CDA alle christelijke verwijzingen overboord heeft geworpen. God is niet meer centraal binnen de partij. Dat is misschien de enigste uitweg. De C in de naam van het CDA, moet misschien maar staan voor Conservatief. Het Conservatief Democratisch Appél, want christelijk zijn ze net zo min als de PvdA nog socialistisch is!
Christelijke politiek op democratische normen? Dat is eigenlijk niet mogelijk. Want de christelijke leer is een totalitaire leer. Het christendom, de islam en het jodendom zijn godsdiensten die een theocratie nastreven. Een totalitaire theocratie, waarin men zich moet onderwerpen aan het gezag van een godheid. Islam in het Arabisch betekend letterlijk; onderwerpen aan een god. Veel christenen zullen zeggen dat ze niet in een theocratie geloven, net zoals de sociaal democraten zullen zeggen dat ze niet in het socialisme geloven. Het is ook niet mogelijk om als christen te zeggen dat je de heerschappij van de Bijbel wenst. Dan verlies je in het seculiere Nederland alle geloofwaardigheid!
Voor 1968 was het christelijke geloof almachtig in Nederland. Je had drie grote politieke partijen die zich baseren op het christendom. De reactionaire; ARP, de katholieke; KVP en de protestantse CHU. Van deze drie christelijke partijen was de ARP de oudste. Deze partij was in 1879 opgericht met als doel; het behoudt van de kapitalistische maatschappij. Vooral socialisten en liberalen waren de grootste vijanden van de ARP. Tot haar leden behoorde dan ook de top van de economische elite, zoals rijke zakenmensen en ambtenaren van de burgerlijke stand. Het was tot 1945 vaak onmogelijk om ambtenaar te zijn als revolutionair socialist. Je moest gekozen worden in een gemeenteraad, of lid van de tweede kamer zijn. Maar het rijk nam niet zomaar socialisten in dienst!
Als reactionaire partij had de Anti-Revolutionaire Partij de volgende standpunten
- De ARP was tegen gelijkheid van de mensen
- De ARP vond dat de Bijbel het absolute woord van God was
- De ARP was imperialistisch en pro-koloniaal
- De ARP was fel antisocialistisch en had een hekel aan linkse mensen
- De ARP was fel tegen abortus, vrouwenrechten en homoseksualiteit
- De ARP was monarchistisch en hun motto was; God, Kroon en Staat
Alles waar revolutionair socialisten voor strijden was de ARP tegen. Je kunt dus zeggen dat de christelijke conservatieven, de grootste vijanden van het socialisme waren!
Minder dogmatisch, maar wel erg traditioneel was de Katholieke Volkspartij. Deze KVP was ontstaan uit de Rooms Katholieke Staats Partij en probeerde na 1945, een partij te worden niet alleen voor de elite van de katholieken. De KVP wou een volkspartij zijn, ook voor katholieke arbeiders. Anders dan de reactionair-conservatieve ARP, was de KVP meer progressief en steunde een sociale markt economie. Hierdoor konden ze het beter vinden met de sociaal democratische PvdA, waar ook verschillende kabinetten mee gevormd werden!
Ironisch is dat de ARP na 1960 minder conservatief werd. Het was de Christelijke Historische Unie die een kleine twintig jaar zich neer kon zetten als de conservatieve protestantse partij. De anti-revolutionairen probeerde in de jaren 60 wat progressiever te worden, zeker na 1968. Toen het eerste kabinet; Den Uyl werd gevormd gaven de KVP en ARP steun er aan. Echter de CHU koos de oppositie samen met de liberalen. Uiteindelijk besloten de ARP, KVP en CHU te fuseren tot een Christelijke Democratisch Appél.
Dat CDA moest een balans vinden tussen het protestantisme en het katholicisme. De christelijke theocratie werd al snel overboord geworpen. Na 1968 hadden de christenen wel door dat de nieuwe generatie jongeren, geen behoefde had aan de dogmatische leer van de Bijbel. Dus werd de Bijbel een bron van inspiratie voor het nieuwe CDA, maar geen lijn draad. Echter één christelijke partij weigerde om de theocratie op te geven. Deze partij zit sinds 1918 in de tweede kamer en steunt nog steeds de christelijke dogma's. De Staatkundig Gereformeerde Partij wil een maatschappij waarin de Bijbel weer wetgever is. Gelukkig zullen deze christen fundamentalisten nooit echt aan de macht komen!
De fusie tussen ARP, CHU en KVP vond plaats in 1980. Het nieuwe CDA kon rekenen op steun van gematigde christenen en uiteindelijk zelfs van niet gelovige Nederlanders. Toch behield het CDA altijd een vorm van conservatisme. Progressief is de partij niet, men wil behouden wat bereikt is. Internationaal steunde het jonge CDA de NATO en de Europese Unie.
Het jaar 1994 was een groot drama voor de christelijke politiek. Het CDA verloor 20 zetels en hield nog maar 39 zetels over. Dit terwijl de partij altijd ongeveer 50 zetels won. Het kabinet Paars 1 werd gevormd tussen de PvdA en de neoliberale VVD. De Partij van de Arbeid zou in deze jaren haar linkse leveren inleveren voor rechtse standpunten. Tot overmaat van ramp zakte het CDA nog verder naar 29 zetels na de verkiezingen van 1998.
Echter de moord op Pim Fortuyn gaf nieuwe kansen aan het CDA. Als enigste partij die niet hard was tegen de populistische Fortuyn, kon het CDA opnieuw sympathie winnen. In 2002 won de partij 43 zetels onder leiding van een nieuwe leider; Jan Peter Balkenende. Deze onbekende politicus werd leider van een kabinet bestaande uit Lijst Pim Fortuyn, CDA en VVD. Nederland kreeg een rechts kabinet, want het CDA had veel van haar centrum standpunten ingeruild voor neoliberale opvattingen. Balkenende toonde het kapitalisme dat hij een trouwe pion was. Echter de LPF maakte er een bende van!
De Lijst Pim Fortuyn was een bende machtshongerige rechtse populisten, gemixt met sinistere zakenlui. Na vele ruzies tussen LPF ministers maakte Balkenende er een einde aan. Zijn eerste kabinet hield slechts 86 dagen stand. Het kapitalisme was niet blij met deze crisis. Toch hield het CDA zich internationaal sterk door de invasies van Afghanistan en Irak te steunen. Balkenende was een trouwe aanhanger van het Amerikaanse imperialisme en toen president Bush hem om hulp vroeg, stuurde hij het leger naar Irak om de Amerikanen te helpen!
Ondertussen werd een nieuwe christelijke partij opgericht in Nederland. De ChristenUnie werd gevormd na een fusie tussen de Reformatorisch Politieke Federatie en het Gedeformeerde Politiek Verbond in 2003. Deze christenen zijn orthodoxe protestants en dus radicaler dan de CDA christenen. Leden van de ChristenUnie zijn nog echt christelijk in de zin dat voor hun het geloof ook deel van hun politiek is. Anders dan de SGP is de ChristenUnie wel iets meer sociaal ingesteld!
De nieuwe ChristenUnie kreeg haar kans in 2006. Toen vormde het CDA, de PvdA en de ChristenUnie een neoliberaal kabinet. Toch was de regeringsdeelname van de partij niet positief. Het christelijke karakter drong niet door, het was duidelijk dat de ChristenUnie meer diende als tussenpartij om het CDA en de PvdA aan genoeg zetels te helpen voor een meerderheid. Het electoraat van de ChristenUnie vond dat het kabinet Balkenende 4 niet christelijk genoeg was. Dat leidde ertoe dat de partij van 6 zetels naar 5 zakte.
Na bijna 11 jaar Balkenende waren mensen het CDA weer zat. De partij was leeg en nutteloos geworden. CDA politici waren ver van de kiezers verwijderd en hun boodschap sloeg totaal niet meer aan. De afstraffing kwam in november 2012. Het ooit machtige CDA dat vroeger altijd 50-/+ zetels won, eindigde met maar 13 zetels. Zelfs de nationaal conservatieve PVV van Geert Wilders, won meer zetels dan de christen democraten!
Het christelijke conservatisme schijnt in Nederland nu uitgeschakeld te zijn. Wie stemt nog op een partij die een theocratie nastreeft? Helaas nog zeker 250.000 mensen, die op de SGP stemde. Maar de meerderheid van alle Nederlanders voelt niest voor een christelijke maatschappij. Het punt is dat het CDA alle christelijke verwijzingen overboord heeft geworpen. God is niet meer centraal binnen de partij. Dat is misschien de enigste uitweg. De C in de naam van het CDA, moet misschien maar staan voor Conservatief. Het Conservatief Democratisch Appél, want christelijk zijn ze net zo min als de PvdA nog socialistisch is!
Socialistische Omroep, broodnodig!
Een Socialistische Omroep, dat heeft Nederland zeker nodig. Want de VARA is alles behalve nog socialistisch. De burgerlijke media brult wel dat de Volkskrant en VARA nog links zijn, maar als we kijken naar het elitaire gedrag van veel presentatoren dan zien wel toch iets anders. De VARA begon als de Vereniging Arbeiders Radio Amateurs, een linkse progressieve omroep in november 1925. Anno 2013 is er niets meer over van het linkse gehalte van de VARA. Dat zien we ook in de lonen die presentatoren krijgen. Het is niet ongewoon dat men daar 150.000 tot 200.000 euro per jaar verdient. Dat terwijl VARA opgericht was als linkse progressief geluid tegen de rechtse media. Maar er is hoop, een nieuwe omroep probeert in 2015 deel te nemen aan het publieke stelsel. De Socialistische Omroep is nog klein, maar kan iets groots worden. Want Nederland heeft een linkse omroep nodig!
Er zijn in Nederland veel publieke omroepen, zoals de VARA, NCRV, TROS en natuurlijk de meer rechtse omroepen; POWNED en WNL. De Socialistische Omroep ( SO ) probeert in 2015 deel te worden van de publieke omroep. Maar daarvoor hebben ze leden nodig. Om zendtijd te krijgen moet een omroep minimaal 50.000 leden hebben. Natuurlijk zal het niet makkelijk zijn om die 50.000 leden te vinden, want de andere publieke omroepen staan in dienst van de bourgeoisie en het kapitalisme. Die zullen zeker antisocialistische propaganda verspreiden tegen de SO. Vooral POWNED en WNL zullen met maffia journalistiek proberen om de SO gelijk te schakelen met Stalin en Mao. Dat gebeurd ook vaak in Duitsland waar elke revolutionair socialist/communist, beelden te zien krijgt van de DDR wanneer hij/zij praat over het communisme!
Toch gelooft USP-RSM dat de SO broodnodig is. We hebben een omroep nodig die vanuit een socialistische hoek programma's uitzend. Want met twee rechtse omroepen en meer dan genoeg burgerlijke, heeft Nederland gewoon nood aan een socialistische progressieve omroep!
Er zijn in Nederland veel publieke omroepen, zoals de VARA, NCRV, TROS en natuurlijk de meer rechtse omroepen; POWNED en WNL. De Socialistische Omroep ( SO ) probeert in 2015 deel te worden van de publieke omroep. Maar daarvoor hebben ze leden nodig. Om zendtijd te krijgen moet een omroep minimaal 50.000 leden hebben. Natuurlijk zal het niet makkelijk zijn om die 50.000 leden te vinden, want de andere publieke omroepen staan in dienst van de bourgeoisie en het kapitalisme. Die zullen zeker antisocialistische propaganda verspreiden tegen de SO. Vooral POWNED en WNL zullen met maffia journalistiek proberen om de SO gelijk te schakelen met Stalin en Mao. Dat gebeurd ook vaak in Duitsland waar elke revolutionair socialist/communist, beelden te zien krijgt van de DDR wanneer hij/zij praat over het communisme!
Toch gelooft USP-RSM dat de SO broodnodig is. We hebben een omroep nodig die vanuit een socialistische hoek programma's uitzend. Want met twee rechtse omroepen en meer dan genoeg burgerlijke, heeft Nederland gewoon nood aan een socialistische progressieve omroep!
Weg met de monarchie!
Wie tegen de Nederlandse monarchie is kan afgevoerd worden door de politie. Nee, we praten hier niet over vroegere socialisten die de cel in gingen, maar over een 23 jarige student die afgevoerd werd omdat ze tegen de monarchie was. Kort voor de aankomst van de koningin stak studente Joanna vrijdag bij het Beatrixtheater een stuk karton omhoog met de tekst 'Weg met de monarchie, het is 2013'. Een halve minuut later werd ze weggeleid door agenten. Dit laat weer eens zien hoe goed de politie de monarchie tegen anti-monarchisten verdedigd. Daarom zeggen wij revolutionair socialisten ''WEG MET DE MONARCHIE''
Een monarchie is een achtergesteld instituut. Een symbool uit een tijd toen de werkende klasse onder gesteld was een een kleine groep elitaire types, die dachten dat ze door God uitgekozen waren om te heersen. Deze monarchisten waren imperialistisch en machtshongerig. Ook al ziet het koningshuis zich niet meer als uitverkoren om te heersen, toch blijven ze een elitair nest. Want Koningin Beatrix schijnt al bijna 1 miljard euro te bezitten!
Sommige mensen houden van de monarchie als een symbool. Maar zelfs dat is achtergesteld, wat dat zogenaamde ''neutrale'' symbool is anders wel behoorlijk pro-kapitalistisch. Koningin Beatrix reist de hele wereld over voor Nederlandse zaken interesses Op haar handelsmissies maakt ze goede vrienden met dictatoriale koningen zoals de Sultan van Brunei. De Staat Brunei Darussalam is een absolute monarchie, anti-monarchisten worden daar opgejaagd en opgesloten. Toch reist Koningin Beatrix naar dit land om samen met Bernhard Wientjes ( leider der kapitalisten in Nederland ) goede zaken te doen met de dictator Sultan!
De Oranje familie is onder Beatrix een echte zaken familie geworden. Juliana was nog een pacifistische naive vrouw, maar Beatrix weet zich nuttig te maken voor het Nederlandse kapitalisme. Ook bezitten de Oranjes aandelen bij grote bedrijven, dus het zijn zuivere kapitalisten. Dus niets ''neutraal'' symbool, maar een achtergesteld elitair nest dat meteen afgeschaft moet worden. Maar dat de Oranjes zo harde zakenmensen zijn, weten veel Nederlanders niet. Die zien alleen maar de ''goede'' Koningin en de liefde tussen Prins Willem-Alexander en zijn vrouw. Terwijl diezelfde Willen-Alexander veel moeite deed om het aandeel van Maxima's vader in de Argentijnse dictatuur wit te wassen. Dat is slechts één misstand in een lange rij van monarchistische misstanden!
Koningin Wilhelmina was ook een imperialistische Koningin. Onder haar regime werden socialisten en communisten het leven flink moeilijk gemaakt. Zoals Henk Sneevliet, die Adolf Hitler beledigde. Hitler was in 1933 een ''bevriend'' staatshoofd, dus ging Sneevliet de cel in. Daar had Wilhelmina geen probleem mee, het was toch maar een ''smerige socialist''. Diezelfde Wilhelmina hield niet van de parlementaire democratie. Liever had ze een absolute monarchie zoals Willem 1 had. Ook was Wilhelmina trots op het koloniale imperium van Nederland en was ze niet blij met de onafhankelijkheid van Indonesië!
We kennen allemaal de grootste boef van Oranjes. Bernhard van Lippe-Biesterfeld, die ook lid was van de SS. Over deze man kunnen we heel negatief schrijven, maar we laten het er maar bij dat hij steekpenningen aangenomen heeft van een groot Amerikaans bedrijf. Ook was Bernhard een anti-socialist en een tegenstander van de democratie. Zelfs de parlementaire monarchie had hij liever niet. Nee, hij hield van rechtse dictaturen, vooral dictaturen die jacht maakte op communisten en vakbondsmensen. Hij was niet trouw aan zijn Juliana en dat is de tragiek want Koningin Juliana was een pacifistische vrouw, zeer naïef en idealistisch. Echter Bernhard was een schoft, een smerige anticommunistische schoft van Oranje!
Helaas is de SP van Emile Roemer niet anti-monarchistisch, weer een bewijs van de degeneratie van deze partij. Emile Roemer was zelfs zeer positief over de rol van Beatrix. Wij revolutionair socialisten zijn niet anti-Beatrix. Wij geloven best dat mevrouw Beatrix een aardig iemand is. Maar haar functie keuren wij af. Wij willen geen monarchie, wij willen een socialistische raden-republiek. Dus Koning; Willem Alexander zal in ons geen bondgenoten vinden. De monarchie is achterhaald en moet af geschaft worden!
Een monarchie is een achtergesteld instituut. Een symbool uit een tijd toen de werkende klasse onder gesteld was een een kleine groep elitaire types, die dachten dat ze door God uitgekozen waren om te heersen. Deze monarchisten waren imperialistisch en machtshongerig. Ook al ziet het koningshuis zich niet meer als uitverkoren om te heersen, toch blijven ze een elitair nest. Want Koningin Beatrix schijnt al bijna 1 miljard euro te bezitten!
Sommige mensen houden van de monarchie als een symbool. Maar zelfs dat is achtergesteld, wat dat zogenaamde ''neutrale'' symbool is anders wel behoorlijk pro-kapitalistisch. Koningin Beatrix reist de hele wereld over voor Nederlandse zaken interesses Op haar handelsmissies maakt ze goede vrienden met dictatoriale koningen zoals de Sultan van Brunei. De Staat Brunei Darussalam is een absolute monarchie, anti-monarchisten worden daar opgejaagd en opgesloten. Toch reist Koningin Beatrix naar dit land om samen met Bernhard Wientjes ( leider der kapitalisten in Nederland ) goede zaken te doen met de dictator Sultan!
De Oranje familie is onder Beatrix een echte zaken familie geworden. Juliana was nog een pacifistische naive vrouw, maar Beatrix weet zich nuttig te maken voor het Nederlandse kapitalisme. Ook bezitten de Oranjes aandelen bij grote bedrijven, dus het zijn zuivere kapitalisten. Dus niets ''neutraal'' symbool, maar een achtergesteld elitair nest dat meteen afgeschaft moet worden. Maar dat de Oranjes zo harde zakenmensen zijn, weten veel Nederlanders niet. Die zien alleen maar de ''goede'' Koningin en de liefde tussen Prins Willem-Alexander en zijn vrouw. Terwijl diezelfde Willen-Alexander veel moeite deed om het aandeel van Maxima's vader in de Argentijnse dictatuur wit te wassen. Dat is slechts één misstand in een lange rij van monarchistische misstanden!
Koningin Wilhelmina was ook een imperialistische Koningin. Onder haar regime werden socialisten en communisten het leven flink moeilijk gemaakt. Zoals Henk Sneevliet, die Adolf Hitler beledigde. Hitler was in 1933 een ''bevriend'' staatshoofd, dus ging Sneevliet de cel in. Daar had Wilhelmina geen probleem mee, het was toch maar een ''smerige socialist''. Diezelfde Wilhelmina hield niet van de parlementaire democratie. Liever had ze een absolute monarchie zoals Willem 1 had. Ook was Wilhelmina trots op het koloniale imperium van Nederland en was ze niet blij met de onafhankelijkheid van Indonesië!
We kennen allemaal de grootste boef van Oranjes. Bernhard van Lippe-Biesterfeld, die ook lid was van de SS. Over deze man kunnen we heel negatief schrijven, maar we laten het er maar bij dat hij steekpenningen aangenomen heeft van een groot Amerikaans bedrijf. Ook was Bernhard een anti-socialist en een tegenstander van de democratie. Zelfs de parlementaire monarchie had hij liever niet. Nee, hij hield van rechtse dictaturen, vooral dictaturen die jacht maakte op communisten en vakbondsmensen. Hij was niet trouw aan zijn Juliana en dat is de tragiek want Koningin Juliana was een pacifistische vrouw, zeer naïef en idealistisch. Echter Bernhard was een schoft, een smerige anticommunistische schoft van Oranje!
Helaas is de SP van Emile Roemer niet anti-monarchistisch, weer een bewijs van de degeneratie van deze partij. Emile Roemer was zelfs zeer positief over de rol van Beatrix. Wij revolutionair socialisten zijn niet anti-Beatrix. Wij geloven best dat mevrouw Beatrix een aardig iemand is. Maar haar functie keuren wij af. Wij willen geen monarchie, wij willen een socialistische raden-republiek. Dus Koning; Willem Alexander zal in ons geen bondgenoten vinden. De monarchie is achterhaald en moet af geschaft worden!
Weg met de monarchie
Weg met de Oranjes
Abonneren op:
Posts (Atom)
Strijd, Solidariteit, Socialisme
