Griekenland staat op het puntje van een zwaard. De Griekse heersende klasse en de Europese Unie willen neoliberaal beleid dat al braaf was gevoerd door conservatieven en sociaal democraten. Echter SYRIZA en Tsipras behoren niet tot de loyale politici van Brussel. Althans dat laten ze doen geloven, want achter de schermen voert de gematigde vleugel van SYRIZA de leiding. De linkse oppositie wordt echter sterker nu het Griekse volk er achter begint te komen dat Tsipras niet bereid is om voor socialisme te knokken!
Tsipras houdt er van om met Europese leiders aan tafel te zitten, alleen om maar steeds het zelfde verhaaltje te doen aanhoren. Meneer Tsipras moet doen wat het IMF en de EU willen, namelijk neoliberaal beleid zoals; Bezuinigingen op salarissen, hogere BTW en lagere pensioenen. Leuke eisen voor een land waar het modaal inkomen net 1000 euro netto per maand is. Maar de EU en het IMF geven niets om het welzijn van de Griekse arbeidersklasse. Zij willen dat Griekenland weer kapitalistisch sterk staat zoals het als deel van de EU kan concurreren met andere imperialistische grootmachten zoals Amerika, China en Rusland!
Het beleid van SYRIZA toont de zwakte van veel linkse partijen aan. Aan de ene kant zijn ze niet volledig kapitalistisch ingesteld zoals de sociaal democratie is. Maar aan de andere kant zijn ze niet revolutionair van aard en zitten vast in burgerlijke opvattingen. Tsipras denkt vermoedelijk nog steeds dat hij een deal kan sluiten met het kapitalisme. Ondertussen leeft al 1/3 van alle kinderen in armoede, wat inhoudt dat er geen geld is voor leuke dingen. Deze armoede is het resultaat van neoliberaal beleid gevoerd door de voormalige conservatieve en sociaal democratische regeringen. Vooral ''Nieuwe Democratie'' ( conservatieven ) en de Pan-Helleense ''Socialistische'' Beweging zijn schuld aan het feit dat zo veel Grieken het moeilijk hebben. Daarom verloor PASOK ook bijna 35% van haar stemmers aan SYRIZA!
Een grote fout van Tsipras is dat hij denkt de bestaande kapitalistische staat te kunnen gebruiken om sociale politiek te voeren. Revolutionair socialisten verwerpen deze opvatting, omdat de staat altijd in dienst staat van de heersende klasse. Alles in een kapitalistisch land is gemaakt om deze klasse van dienst te zijn. De burgerlijke staat is geen staat van het werkende volk, maar een instrument van de kapitalisten. Ook nu nog blijft de economie van Griekenland in handen van haar kapitalisten klasse, de Griekse arbeidersklasse heeft geen enkele controle over de productie middelen!
De koers van SYRIZA is gebaseerd op wat gematigde socialisten ''Democratisch Socialisme'' of ook wel parlementair socialisme noemen. Dit socialisme zou via het burgerlijke parlement gaan en trouw blijven aan de bestaande machtsstructuren. Hier heb je precies weer de foutieve gedachte dat de burgerlijke staat gebruikt kan worden tegen de kapitalisten. Het ''democratisch socialisme'' is een product van desillusie in het revolutionaire marxisme, wat veel leden van de communistische partijen ervoeren na 1990. Hun geloof in het marxistische socialisme vergaan, door de implosie van hun icoon de Sovjet-Unie. In Griekenland leidde dit tot een scheuring in de communistische partij, Tsipras sloot zich aan bij de gematigde stalinisten die zich ''democratische socialisten'' gingen noemen. Ze verwerpen de socialistische revolutie en zien de parlementaire democratie en de burgerlijke staat als middel om ooit het socialisme te realiseren.
In Nederland is het ''Sociaaldemocratische'' Partij die net zo foutief denkt als SYRIZA. Ook de SP denkt via parlementaire wegen Nederland ''Menselijker en Socialer'' te maken. In Duitsland zweert Die Linke trouw te zijn aan de burgerlijke grondwet van de Bondsrepubliek Duitsland en al haar kapitalistische instituten. Het is logisch dat de anti-socialistische media vraagtekens zet als DIE LINKE praat over socialisme, terwijl ze trouw gezworen hebben aan de machtsstructuren van de BRD!
Het is aan linkse activisten om te pleiten tegen het parlementaire stelsel en geen illusies te hebben in de burgerlijke staat en haar instituten. Socialisme bereik je niet door via verkiezingen aan de macht te komen en dan niets radicaals te doen. Veel zelfverklaarde socialisten hebben landen geleid en nooit radicaal gebroken met het kapitalisme. We kunnen Venezuela als voorbeeld nemen. Hugo Chavez had een grote mond, maar hij bouwde nooit een socialistische republiek op. De rechtse oppositie in Venezuela is sterker geworden door het falen van de Chavez regering. Het lijkt erop dat de Verenigde Socialistische Partij van Venezuela niet in staat is om de verkiezingen te winnen. Dit zou betekenen dat de reactionaire krachten, weer de meerderheid krijgen in het parlement sinds het jaar 2000. Allemaal omdat de aanhangers van Hugo Chavez in 15 jaar tijd, nooit het socialisme realiseerde!
De EU en het IMF houden Griekenland in een houdgreep. Tsipras lacht voor de camera's, maar achter de schermen maken de wolven gehakt van hem. Revolutionair socialisten pleiten daarom voor een revolutionaire omslag. Griekenland moet NEE zeggen tegen de EU, het IMF en het kapitalisme. Dat betekend dat ze uit de Europese Unie gezet worden, maar dat is een logisch resultaat. De EU is gemaakt als kapitalistische unie voor het bedrijfsleven. Als Griekenland niet wil dansen voor het bedrijfsleven dan heeft het niets te zoeken in de EU. Natuurlijk moet een socialistische transformatie voorkomen dat de rijken en de kapitalisten, op de vlucht slaan. Hun rijkdom en bezit dienen genationaliseerd te worden, in genationaliseerde bedrijven dienen arbeidersraden de directie over te nemen!
In sommige Griekse bedrijven is al spraken van arbeiderszelfbestuur. Enkele kapitalisten sloegen al op de vlucht en lieten hun arbeiders in de steek. Raden werden opgericht en voeren nu de leiding binnen deze bedrijven. Natuurlijk is het lastig om te overleven in een kapitalistische economie en de arbeidersraden hebben niet de kapitalistische mentaliteit die vereist is in een markt economie. Daarom moet SYRIZA de burgerlijke staat ontmantelen. De steun daarvoor heeft Tsipras zeker, zo nodig voert hij nieuwe verkiezingen door. Als hij poogt voor socialisme en de Communistische Partij van Griekenland benadert voor een coalitie op socialistische principes, dan heeft hij genoeg steun!
Natuurlijk zijn er genoeg obstakels. De gematigde vleugel van SYRIZA, de sektarische leiding van de communistische partij en het onvermogen van Tsipras zelf om het socialisme te realiseren. Daarom is het aan de arbeidersklasse om SYRIZA te dwingen. Tsipras moet gedwongen worden door de arbeiders om het socialisme op te bouwen. Een Helleense Socialistische Republiek zal een voorbeeld worden voor de Balkan en bewijzen dat socialisme niet dat is wat de stalinisten ooit deden in het verleden. Een socialistisch Griekenland zal een revolutionair vuur doen ontwaken en angst en vrees verspreiden in de hoofden van de Europese kapitalisten klasse!
Ex-communist Tsipras hier met ex-socialist Schulz.
Meneer Schulz is een voorstander van neoliberale bezuinigingen
en een Duitse (a)sociaal democraat!
