Zoals Martin Sommer in de Volkskrant schrijft; ''Misschien is de SP net als destijds de PvdA op zoek gegaan naar een nieuwe achterban, omdat de echte arbeiders op zijn. Maar dit ontgaat de SP kiezers niet en dit is mijn typering van de stand van zaken: de SP is de PvdA, maar dan dertig jaar later.Misschien is de SP net als destijds de PvdA op zoek gegaan naar een nieuwe achterban, omdat de echte arbeiders op zijn. Maar dit ontgaat de SP kiezers niet en dit is mijn typering van de stand van zaken: de SP is de PvdA, maar dan dertig jaar later''
Revolutionair socialisten merken al sinds de jaren 90, dat de SP aan het verrechtsen is. Dat begon in 1990 toen de partij afstand nam van het marxisme in geheel. Niet alleen het stalinisme werd overboord geworpen maar ook de opvattingen van Lenin. Opvattingen die de SP van 1972 tot 1990 als dogma hanteerde. De partij zocht naar een Nederlands socialisme, typerend voor ex-stalinisten. Nog steeds is de SP behoorlijk nationaal ingesteld en heeft geen internationaal alternatief op de neoliberale EU. Zo wil de SP meer Nederland en minder Europa, dat is geen socialistisch alternatief. Socialisten horen te pleiten voor een verenigd socialistisch Europa dat zich verzet tegen imperialistische machtsblokken zoals Amerika, Rusland en China!
In november 2006 won de SP, 25 zetels in de tweede kamer. Een groot deel van de linkse kiezer was overgestapt naar de SP. Jan Marijnissen begon echter meteen met onderhandelingen om zijn partij in een kapitalistische regering met PvdA en CDA te krijgen. Die wouden de SP echter niet hebben en kozen voor een regering met de ChristenUnie. De kapitalistische media gaf Marijnissen de schuld, die zou niet genoeg compromissen gemaakt hebben. Sommige kiezers gingen dit geloven, dat de SP geen ''regeringsverantwoordelijkheid'' wou!
Na 2006 ging het berg afwaarts. Jan Marijnissen vertrok en werd opgevolgd door Agnes Kant, een vrouw die niet geschikt was voor het leiderschap. In 2010 nam Emile Roemer het over, hij toonde een vriendelijk gezicht. Echter achter de schermen was de SP vooral bezig om te flirten met de PvdA. Want Roemer wil dolgraag een kapitalistische regering vormen met deze bende klassenverraders. Ook liberaal; ''GroenLinks'' wil hij in zijn centrum-linkse regering en ook Democraten 66, die echt niet socialistisch van aard zijn!
De tweede kamer verkiezingen in 2012 leken een race te zijn tussen SP en VVD. Maar toen kwam Diederik Samsom op en werd het linke boegbeeld genoemd in de media. Emile Roemer was door zijn slappe houding niet in staat om tegenwind te geven en al snel steeg de PvdA in de peilingen. Linkse kiezers stemde op Samsom om Mark Rutte dwars te zetten. De verkiezingen werden gewonnen door VVD en PvdA, beiden hadden ze 69 zetels. De SP die ooit met 30 zetels in de peilingen stond, kwam uit op 15!
Weer bleef Roemer hameren op sociaal democratische standpunten. Hij nam geen revolutionaire houding aan en poogt niet voor de afschaffing van het kapitalisme, de nationalisatie van de economie onder democratische controle van arbeidersraden. Nee, de ''Sociaaldemocratische'' Partij wil slechts minder markt en meer staat, terug naar de jaren toen de burgerlijke overheid nog economische invloed had. De sociaal democratisering van de SP in een burgerlijke partij is hiermee voltooid. 24 jaar nadat de partij afstand nam van het marxisme-leninisme, kan gezegd worden dat ook het socialisme niet meer bereikt wil worden door de Socialistische Partij!
Het grote voorbeeld van Jan Marijnissen is de Noorse; Socialistische Linkse Partij. Een partij die in 2001 meer dan 300.000 stemmen ( 12.5% ) won. De partij kwam echter in een kapitalistische regering met de sociaal democraten en agrarische democraten. Noorse kiezers merkte al snel dat er van die linkse beloftes niets overbleef, de regering voerde een neoliberaal beleid. 11 jaar later won de Socialistische Linkse Partij nog maar 100.000 stemmen, een verlies van bijna 200.000 kiezers!
Waarom verloor de Noorse SV zo veel stemmen? Omdat ze hun idealen verkochten voor regeringsdeelname. De linkse kiezer wou in 2001 echte socialistische politiek. Maar wat deed de Socialistische Linkse Partij? Vlak voor de verkiezingen in 2005 kondigde de partij aan in een regering met de sociaal democraten te stappen, terwijl zo veel linkse kiezers de sociaal democratie wouden straffen voor hun rechtse politiek. Hierdoor verloor de SV haar eerste 100.000 stemmers. Toch stapte de partij in een kapitalistische regering. In 2009 verloor de partij 70.000 stemmen, maar bleef deel van de regering. De verkiezingen van 2013 vormde de afstraffing, nog maar 4,1% van de stemmers stemde op de SV ( vergelijk dit met 12,5% uit 2001 ). Hun bereidheid om in een neoliberale regering te stappen en linkse idealen te offeren, zorgde ervoor dat 2/3 van hun electoraat niet meer op de SV stemt!
Als de Nederlandse SP de route van de Noorse SV volgt, dan zal ze ook aan steun verliezen. Dan zit Nederland met drie sociaal democratische partijen, waar de linkse kiezers niets aan heeft. Ook PvdA en GroenLinks kraaien linkse taal uit tijdens verkiezingen, maar voeren kapitalistische politiek met rechts erna. Sociaal democraten werpen hun idealen dolgraag weg om ''regeringsverantwoordelijkheid'' te tonen. Want daar draait het allemaal om, een stabiele regering om het kapitalisme van dienst te zijn. Als de SP dat wil dan is ze zeker geen socialistische partij!
Joop den Uyl achter rode vlaggen, toen de PvdA nog
droomde het socialisme te bereiken. De huidige SP
praat er niet eens over!
