Een groep die beneden modaal verdient zijn de schoonmakers. Een beroep dat zo weinig aandacht krijgt in de media en toch zo belangrijk is. Duizenden schoonmakers werken lange uren om bedrijven en openbare voorzieningen schoon te houden. Bijna allemaal moeten ze rondkomen van het minimumloon, ongeveer 1.400 euro bruto per maand. Gelukkig is het klassenbewustzijn van veel schoonmakers verbeterd. Ze durven nu te staken voor hoger loon en betere omstandigheden. Want de bazen van schoonmaak bedrijven behoren tot de ergste uitbuiters. Door de lonen laag te houden kunnen schoonmaak bedrijven flink concurreren met elkaar, dit terwijl veel schoonmakers door het lage loon moeite hebben om rond te komen. Volgens het CBS leven 69% van alle schoonmakers in armoede!
Maar ook schoonmakers die full-time bezig zijn hebben moeite. Met minimum loon is het lastig om een gezin te onderhouden. De eisen van de stakende schoonmakers zijn zeer gematigd. Slechts 50 eurocent per uur aan loonsverhoging willen ze, toch weigeren de eigenaren van schoonmaak bedrijven de lonen te verhogen. Want dat zou de concurrentie positie verslechteren en daar draait alles om. Schoonmaak kapitalisten noemen de eisen ''ondenkbaar'' en weigeren om met de FNV te praten!
Aangezien de bazen niet willen luisteren richten de schoonmakers zich nu tegen de opdrachtgevers. Dat zijn meestal openbare bedrijven zoals de Nationale Spoorwegen. Tijdens Koningsdag werden treinen dan ook niet schoon gemaakt, wat reizigers merkte. Ook al tonen opdrachtgevers zich '''begripvol'' wordt er niets ondernomen om de bazen van schoonmaak bedrijven te dwingen om eerlijke lonen te betalen!
De Internationale Socialisten vertellen over de reactie van de schoonmaak kapitalisten:
Om de stakingen te saboteren, zetten schoonmaakbedrijven regelmatig uitzendkrachten in. Dit wordt staking breken genoemd en is in Nederland illegaal. Werkenden hebben namelijk het recht om te staken. In reactie op het inzetten van stakingsbrekers gebruiken de schoonmakers een truc: start-stop-stakingen. Zodra er stakingsbrekers worden ingezet, gaan de schoonmakers direct weer aan het werk. De bazen zitten dan met dubbele kosten! Bron: www.socialisme.nu
Schoonmakers laten hun strijdbaarheid zien. Een voorbeeld voor veel arbeiders die minimumloon krijgen voor arbeid dat vies en zwaar is. Schoonmakers horen modaal te verdienen, want het is een schandalig dat zulk belangrijk werk gedaan wordt voor minimumloon!
Armoede is ook te vinden bij werkelozen. Mensen die in de bijstand terecht komen, vooral ouderen die nog te jong zijn om met pension te gaan. We praten dan hier over 50+'ers die nog niet 67 jaar oud zijn. Inderdaad, want de pensionsleetijd is van 65 jaar naar 67 jaar gegaan. Nu moeten ouderen nog twee jaar langer door werken, hier zitten de bazen natuurlijk niet op te wachten. Wie als 50+ ontslagen wordt, staat niet sterk op de arbeidsmarkt. Want er zijn voor vooroordelen over oudere arbeiders. Ze zouden minder flexibel zijn en langer nodig hebben om nieuw dingen te leren. Bazen willen daarom geen ouderen in dienst hebben. Liever hebben ze jongeren tussen 18 en 23 jaar. Vooral de horeca sector wil deze jongeren, want die zijn nog goedkoper dan arbeiders op minimumloon!
De bijstand is al een ramp. Vernederingen, sociale stigma's, angst, onzekerheid en wanhoop. Dat is de bijstand anno 2014. Wie erin terecht komt krijgt al snel te maken met de gemeente die een ''tegenprestatie'' van je eist. Doe je niet genoeg je best? Is jouw kleding niet marktconform? Dan wordt je gekort op je bijstandsuitkering, want jij leeft op kosten van de samenleving en volgens neoliberale logica ben je een ''last'' voor de samenleving. Rondkomen van net 800 euro per maand, tien keer per maand verplicht te solliciteren, mogelijkheid tot dwangarbeid.
De anarchistische organisatie Doorbraak zegt het volgende:
In Leiden zijn er plekken waar je naar toe moet vanwege je uitkering. Zoals: “Werkplein”, “Servicepunt Werk en Inkomen”, “Participatiecentrum”, “Startwerklocatie”, “Transfercentrum”. Wat is dat toch allemaal? Nou, in het Participatiecentrum moet je dwangarbeid doen. Dat is ons woord, niet van hen. Je moet onder dwang werken, gratis, zonder rechten. Wie niet werkt, zal niet eten. Dat proberen ze je in te prenten. Maar de overheid heeft een heleboel woorden verzonnen om het mooier te laten klinken dan het is, zoals:
“arbeidsactivering”, “arbeidsgewenning”, “arbeidsoriëntatie”, “iets terugdoen voor je uitkering”, “leerervaringsplek”, “leerwerkplek”, “leerwerktraject”, “onbeloonde werkzaamheden”, “opstapbaan”, “oriëntatieplaats”, “participatiebaan”, “participatieplaats”, “proefplaatsing”, “snuffelstage”, “sociale activering”, “springplank naar werk”, “stage nieuwe stijl”, “tegenprestatie”, “verplicht vrijwilligerswerk”, “werk met behoud van uitkering”, “work first”, “werk voorop”, “werkactiveringstraject”, “werkervaringsplaats”, “werkoriëntatie”, “werkstage”
Bron: www.doorbraak.eu
Maar armoede is er niet alleen voor mensen in de bijstand, armoede is er voor 664.000 Nederlanders. Deze mensen kunnen niet zomaar iets leuks doen, 50% van hun salaris gaat al op aan huur/hypotheek. Dan moeten ze nog geld uitgeven aan zorgkosten, voedsel, stroom en water. Voor velen is er nauwelijks geld over voor leuke dingen. Voor voedsel zijn sommigen toegewezen op een voedselbank. Ook de kringloopcentra's zijn een noodzaak voor mensen met een laaginkomen!
Maar voor het kabinet Mark Rutte 2 bestaat er geen armoede. Nee, meneer Rutte en zijn PvdA collega's leven met hun royaal salaris ver boven het ''armoedige'tuig''. Met zijn 120.000 euro bruto zit Mark Rutte als premier heel goed. Ook Diederik Samsom met 106.000 euro bruto zit er goed bij. Politici weten niet wat armoede inhoudt, ze voelen de pijn van hun neoliberale politiek niet. Maar een gezin dat van 1.100 euro netto in de maand moet rondkomen, voelt de bezuinigingen extra hard!
Revolutionair socialisten willen een minimumloon van 1.500 euro netto bij een 32 urige werkweek. Verder moeten alle grote bedrijven die onze economie domineren, genationaliseerd worden. Anders dan nationalisaties onder het kapitalisme wensen wij socialistische nationalisaties. Waarbij de winsten van het bedrijfsleven ( nu nog veilig op banken ) ter beschikking staan van de gemeenschap. Kapitalisten die massa ontslagen willen doorvoeren moeten bedreigt worden met nationalisatie van hun bedrijf zonder compensaties. Ze moeten niet denken dat ze zomaar mensen kunnen ontslaan puur om de winsten hoog te houden!
Van de 1,3 miljoen mensen met een laag inkomen
leven 664,000 in armoede!
