Anticommunisme
Sociaal democratie
Stalinisme
De eerste stroming is het anticommunisme, een dogmatisch ideologie die het marxisme verwerpt en dies vernietiging nastreeft. Anticommunisten minachten alles dat naar rechtvaardigheid, eerlijkheid en solidariteit ruikt, ze minachten de heerschappij van het proletariaat en zullen alles doen om het communisme zwart te maken. Deze anticommunisten zijn vooral te vinden bij de heersende klasse, maar ook bij nationalisten en fascisten. De twee stroming is de sociaal democratie, ooit de verzamel naam voor alle socialistische ideologieën. Sociaal democraten keerde zich tegen het marxistische socialisme en degenereerde in een pro-kapitalistische ideologie. De laatste stroming die het socialisme tegenwerkt is het stalinisme. Hoewel zo goed als dood, wordt het stalinisme nog vaak geassocieerd met Lenin en diens opvattingen. Alsof Stalin de logische opvolger van Lenin zou zijn en dat de stalinisten allemaal loyale aanhangers van Lenin waren. Niet daarvan is waar!
De eerste stroming is het anticommunisme, een dogmatisch ideologie die het marxisme verwerpt en dies vernietiging nastreeft. Anticommunisten minachten alles dat naar rechtvaardigheid, eerlijkheid en solidariteit ruikt, ze minachten de heerschappij van het proletariaat en zullen alles doen om het communisme zwart te maken. Deze anticommunisten zijn vooral te vinden bij de heersende klasse, maar ook bij nationalisten en fascisten. De twee stroming is de sociaal democratie, ooit de verzamel naam voor alle socialistische ideologieën. Sociaal democraten keerde zich tegen het marxistische socialisme en degenereerde in een pro-kapitalistische ideologie. De laatste stroming die het socialisme tegenwerkt is het stalinisme. Hoewel zo goed als dood, wordt het stalinisme nog vaak geassocieerd met Lenin en diens opvattingen. Alsof Stalin de logische opvolger van Lenin zou zijn en dat de stalinisten allemaal loyale aanhangers van Lenin waren. Niet daarvan is waar!
De grote drie namen die ervoor zorgde dat het socialisme nooit opgebouwd kon worden. Deze drie stelde zich in dienst van de bourgeoisie en daarmee het kapitalisme. Anticommunisten waren vanaf 1917 bereid om marxisten uit te moorden. Al in november 1917 na de tweede Russische revolutie, werden de Witte Legers opgericht. Tsaristische officieren en leden van de Russische adel domineerde de anticommunistische legers. De generaals van het voormalige Russische Keizerlijke Leger moesten niets weten van de Sovjet regering die de macht van de Voorlopige Regering had overgenomen. Lenin en zijn Russische Sociaal Democratische Arbeiders Partij ( naam van de bolsjewieken tot maart 1918 ), waren een groot gevaar voor de elite van het voormalige Russische Imperium!
Anders dan het Rode Leger, hoefde de Witte Legers niet een volledig nieuw militair apparaat opbouwen. De generaals namen gewoon soldaten van het oude keizerlijke leger over. Vooral soldaten die fel anticommunistisch dachten werden meteen ingezet. Soldaten die de kant van de Sovjet overheid gekozen hadden werden direct vermoord. Tussen november 1917 en juni 1923 voerde de Witte Legers een terreur regime dat bekend staat onder de naam; het Witte Terreur. Hoewel het Rode Terreur van de bolsjewieken bekender is gemaakt door de hedendaagse media, was het Witte Terreur net zo wreed en misdadig. Vooral joden hadden te lijden onder het gezag van de witte generaals. Alexander Vasilyevich Kolchak was behoorlijk antisemitisch. Joden waren ´´bolsjewieken´´ in zijn ogen en moesten allemaal vermoord worden. Jodenhaat was al eeuwen oud in Rusland en het feit dat veel Sovjet leiders van Joodse afkomst waren, versterkte het antisemitisme in de Witte Legers!
Kolchak was van 1918 tot 1920 het gezicht van het Russische anticommunisme. Hij noemde zich zelf;´´Grote Leider van Rusland´´, als hij de Sovjet overheid verslagen had, dan was het fascisme een Russische uitvinding geweest en niet een Italiaanse. Alleen al in Yekatarinaburg werden 35.000 vrouwen en kinderen vermoord, meestal omdat hun mannen de revolutie steunde of omdat de van Joodse afkomst waren. De misdaden van het Witte Terreur werden grotendeels verzwegen in de westerse media, dit kwam omdat de imperialistische landen militaire steun gaven aan Kolchak en zijn generaals. Tussen 1917 en 1920 werden 250.000 soldaten uit 21 verschillende landen naar Rusland gestuurd om de socialistische revolutie neer te slaan. 40.000 Britse soldaten werden door de secretaris van oorlog ( Winston Churchil ) naar het oosten gestuurd. In Azerbaijan namen ze Stepan Shahumyan en 26 leiders van de Baku arbeidersraad gevangen. Onder Brits toezicht werden deze bolsjewieken geëxecuteerd!
De sociaal democratische mensjewieken speelde een contra-revolutionaire rol tijdens de Russische burgeroorlog. Hoewel ze behoorde tot de socialistische stroming keerde ze zich fel tegen het Congres van Sovjets dat in juli 1917 voor het eerst bij elkaar kwam. De mensjewieken waren de minderheid binnen de Russische Sociaal Democratische Arbeiders Partij. In 1912 splitste zich deze partij op in een bolsjewistische partij ( meerderheid ) en een mensjewistische partij ( minderheid ). De mensjewieken wouden geen raden-democratie en pleitte voor een parlementaire democratie onder behoudt van het kapitalisme. De revolutionaire sociaal democraten onder Vladimir Lenin waren hier fel tegen en poogde voor de absolute heerschappij van de arbeidersklasse via de sovjets ( arbeidersraden )!
In november 1917 besloot het Centraal Uitvoerde Comité van de Sovjets, om de Voorlopige Regering af te zetten. Deze was gevormd in februari toen de tsaar afstand deed van de macht. De Voorlopige Regering bestond uit mensjewieken, rechtse sociaal revolutionairen en burgerlijke liberalen. Hun leider was Alexander Kerensky die niets moest hebben van de bolsjewieken. Tussen februari en november 1917, probeerde hij de Russische Sociaal Democratische Partij ( bolsjewistische partij ) tegen te werken. Lenin moest zelfs onderduiken en zich verkleden als arbeider om niet opgepakt te worden. De Voorlopige Regering verloor echter de steun van de arbeidersklasse en arme boeren. Na bijna vier jaar oorlog was het Russische volk oorlogsmoe. Op 8 november ( oktober volgens de Russische kalender toen der tijd ) namen soldaten van de sovjets de Voorlopige Regering gevangen. Vladimir Lenin werd door het Congres van Sovjets gekozen tot voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen van de Russische Socialistische Federatieve Sovjet Republiek!
In november 1917 besloot het Centraal Uitvoerde Comité van de Sovjets, om de Voorlopige Regering af te zetten. Deze was gevormd in februari toen de tsaar afstand deed van de macht. De Voorlopige Regering bestond uit mensjewieken, rechtse sociaal revolutionairen en burgerlijke liberalen. Hun leider was Alexander Kerensky die niets moest hebben van de bolsjewieken. Tussen februari en november 1917, probeerde hij de Russische Sociaal Democratische Partij ( bolsjewistische partij ) tegen te werken. Lenin moest zelfs onderduiken en zich verkleden als arbeider om niet opgepakt te worden. De Voorlopige Regering verloor echter de steun van de arbeidersklasse en arme boeren. Na bijna vier jaar oorlog was het Russische volk oorlogsmoe. Op 8 november ( oktober volgens de Russische kalender toen der tijd ) namen soldaten van de sovjets de Voorlopige Regering gevangen. Vladimir Lenin werd door het Congres van Sovjets gekozen tot voorzitter van de Raad van Volkscommissarissen van de Russische Socialistische Federatieve Sovjet Republiek!
De sociaal revolutionairen waren lid van de Socialistisch Revolutionaire Partij. Deze partij was boers en streed voor een agrarische socialistische samenleving. Anders dan bij de bolsjewieken en mensjewieken waren de sociaal revolutionairen van mening dat de boeren de leiding moesten nemen. Rusland bestond uit 80% boeren, slechts 20% van haar bevolking was proletariër. De bolsjewieken wonnen de steun van de arbeidersklasse, maar de sociaal revolutionairen kregen de boeren achter zich. Echter na de november revolutie splitste zich de sociaal revolutionairen op in twee partijen. Een rechtse Socialistisch Revolutionaire Partij waaronder de aanhangers van Alexander Kerensky en een linkse Socialistisch Revolutionaire Partij, die een coalitie aanging met de bolsjewieken in de sovjets!
Rechtse sociaal revolutionairen ( SR ) en de mensjewieken liepen woedend weg toen het Congres van Sovjets, Lenin koos tot staatshoofd. Rechtse SR begonnen de witte legers te steunen. Ook de mensjewieken keerde zich tegen de sovjets, maar steunde niet direct de anticommunistische witten. De linkse SR bleven tot maart 1918 in coalitie met de bolsjewieken. Na de vrede van Brest-Litovsk keerde ook de linkse sociaal revolutionairen zich tegen de Sovjet overheid van Lenin. Een typische eigenschap van de sociaal revolutionairen was hun bereidheid tot individueel terrorisme. Tijdens het tsarisme pleegde de Socialistisch Revolutionaire Partij veel aanslagen. Lenin heeft dit verworpen omdat het de klassenstrijd niet van dienst was. Op 30 augustus 1918 werd hij door een sociaal revolutionair bijna vermoord. Mede door het verraad van zowel de rechtse SR als de linkse SR, stond de Russische Communistische Partij ( naam sinds maart 1918 ) er alleen voor!
In Duitsland speelde de sociaal democraten een smerig spel. Al in 1914 toonde de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland aan hoe anticommunistisch ze dachten. Tot dan toe was de SPD een partij voor zowel gematigde socialisten als revolutionair socialisten. Gematigde socialisten wouden compromissen zoeken met de keizerlijke overheid en waren bereid om de oorlog van Keizer Wilhelm in 1914 te steunen. Revolutionair socialisten waren fel tegen de oorlog, maar werden door de SPD leiding gedwongen om de oorlog te steunen. Karl Liebknecht en Rosa Luxemburg weigerde dit en stapte uit de SPD. Daarop werden in 1916 de Onafhankelijke Sociaaldemocratische Partij van Duitsland opgericht. De USPD keerde zich tegen de oorlog, maar was net als de SPD verdeeld in een reformistische vleugel en een revolutionaire vleugel!
Na de november revolutie in Duitsland in het jaar 1918, kwam de SPD aan de macht. Friedrich Ebert was toen der tijd partijleider. Hij wou een kapitalistische republiek uitroepen, maar kreeg de arbeiders en soldaten raden tegenover zich. Ebert wordt vereerd door sociaal democraten en burgerlijke democraten, omdat hij de Weimar Republiek oprichtte, de eerste burgerlijke democratie in Duitsland. Ter gelijk was Friedrich Ebert een contra-revolutionair, want hij duldde geen socialistische raden-republiek. Met steun van de rechter vleugel van de USPD werd een burgerlijke regering samengesteld in februari 1919. De linkse vleugel van de USPD weigerde deze regering te aanvaarden en samen met de Spartakisten ( voorloper van de Communistische Partij van Duitsland ) werd een raden-republiek opgericht in Berlijn!
De Vrije Socialistische Republiek Duitsland werd door Karl Liebknecht uitgeroepen, maar het anticommunistische Duitse leger en de rechts nationalistische Freikorpsen moesten daar niets van westen. Op bevel van Friedrich Ebert en zijn burgerlijke regering viel het leger de hoofdstad binnen en maakte een einde aan de vrije socialistische republiek. De Duitse revolutie werd met bloed en geweld neergeslagen. Tussen 1918 en 1921 werden 21.000 Duitse revolutionairen vermoord, waar onder Karl Liebknecht en Rosa Luxemburg. Allemaal mede mogelijk gemaakt door de sociaal democraten van de SPD onder Friedrich Ebert!
Overal in Europa keerde de sociaal democratische partijen zich tegen de revolutie. Vermoedelijk uit angst en lafheid. Want in Finland steunde de sociaal democraten wel de revolutie en dat kwam hun duur te staan. De Finse anticommunisten wisten met Duitse steun de Finse Socialistische Arbeiders Republiek omver te werpen. Ze executeerde meteen tussen 7.000 en 10.000 bolsjewieken en lieten nog eens 15.000 tot 20.000 sterven in concentratiekampen. Het Witte Terreur van de anticommunisten in Finland is nooit zo bekend geworden in het westen. Ook tegenwoordig houdt de kapitalistische media haar mond over de massa-executies van Finse revolutionairen!
Lafheid is precies het juist woord voor sociaal democraten. Na de tweede wereld oorlog kwamen sociaal democratische partijen vaak aan de macht. Maar altijd bleven ze trouw aan de kapitalistische logica, nooit maakte ze de stap naar het socialisme. De sociaal democraten beweerde dat socialisme alleen bereikt kon worden door compromissen te sluiten. Door die compromisbereidheid verloren de arbeiderspartijen echter aan geloofwaardigheid. Toch bleef het proletariaat van Europa de sociaal democratie zeker 40 tot 50 jaar trouw. Dat lag in de aard van de Koude Oorlog en de afkeer die veel arbeiders hadden van het stalinisme, dat door de communistische partijen gepropagandeerd werd!
De sociaal democratie en het stalinisme stonden tussen 1945 en 1989 lijnrecht tegenover elkaar. Sociaal democraten beweerde dat ze democratisch en socialistisch waren, de stalinisten beweerde marxistisch en socialistisch te zijn. Beidde waren fout, want de sociaal democratisch partijen waren niet bezig met de opbouw van een socialistische visie en de stalinisten volgde trouw de lijn die Moskou opstelde. Dat werd duidelijk in 1956 toen in Hongarije een arbeidersopstand uitbrak. Tegenwoordig verheerlijkt als een anticommunistische opstand door de kapitalistische media, was de ware aard van de Hongaarse opstand juist niet anticommunistisch. Hongaarse arbeiders deden precies dat wat revolutionair socialisten altijd al propaganderen. Er werden arbeidersraden opgericht die de macht van de corrupte stalinisten overnamen. Er werd gepraat over vrije verkiezingen en niemand had het over een kapitalistische economie. Men wou vrijheid, maar dat werd niet aan het kapitalisme gekoppeld!
Moskou zag in de Hongaarse opstand een gevaar voor de positie van de alleenheerschappij van de partijbonzen. Dus werden de Hongaarse arbeiders neergezet als ''fascisten'' en ''contra-revolutionaire nationalisten''. Veel communistische partijen moesten dit verspreiden, wie als communist kritiek had op de lijn van Moskou werd meteen geroyeerd. Zo verloren de communistische partijen in één klap enorm veel steun, want er vielen veel royementen. Pas na 1968 zouden de stalinisten weer meer steun krijgen, mede door het radicalisme van jongeren in de jaren 70!
Het anticommunisme werd uitgedaagd in de jaren 60 en 70 door radicale jongeren. Maar doordat het stalinisme achter het revolutionair idealisme zat, zoog het de jeugd leeg. In de jaren 80 waren de meeste studenten weer in de ban van het kapitalisme terecht gekomen. Door hun stalinistisch dogmatisme waren veel studenten nooit in staat geweest om Marx en Lenin echt te begrijpen. Nergens is dit duidelijker dan bij types zoals Paul Rosenmöller. Eind jaren 70 sloot hij zich aan bij de links radicale; Groep Marxisten Leninisten/Rode Morgen. De GML/Rode Morgen is ( bestaan nog steeds ) een maoïstische organisatie en steunde niet alleen de Volksrepubliek China, maar ook het bewind van Pol Pot in Cambodja. Zes jaar was Rosenmöller lid van de GML/Rode Morgen. Hij bezocht ook het stalinistische Albanië, dat zich verbonden had met China tegen de Sovjet-Unie!
Zeven jaar later dook Rosenmöller weer op, nu als groene progressief en lid van GroenLinks. Deze partij was ontstaan als fusie tussen de stalinisten, pacifistische socialisten en linkse christenen. GroenLinks poogde voor een groen gematigd socialisme, maar eind jaren 90 nam de partij daar ook afstand van. Tegenwoordig is GroenLinks een groene liberale partij. Een bourgeoisie partij die geen gevaar is voor het kapitalisme. GroenLinks is samen met D66 de grootste aanhanger van de neoliberale EU!
De sociaal democratie voerde in Scandinavië een progressief beleid. Niet beperkt door coalitiepartners zoals in Nederland, Duitsland en België, konden de sociaal democraten veel progressieve idealen ten uitvoer brengen. De landen Denemarken, Noorwegen en Zweden werden welvarend, mede omdat de heersende kapitalisten gedwongen werden om hun arbeiders goede lonen te betalen. Ook al poogde de kapitalisten via conservatieve en liberalen, de macht van de sociaal democratie te breken. Pas in het neoliberale tijdperk na 1979, kon het kapitalisme in Scandinavië een einde maken aan de sociaal democratische politiek, die zo almachtig was in de eerste 30 jaar na de tweede wereld oorlog!
Maar ondanks alle progressieve politiek die de sociaal democraten tussen 1945 en 1990 voerde, bleven ze vooral het kapitalisme trouw. De sociaal democratische partijen stelde zich anticommunistisch op en stonden aan de kant van de Verenigde Staten van Amerika. Tijdens de Koude Oorlog werd duidelijk dat de sociaal democratie inderdaad de interesses van het kapitalisme verdedigde. Toch zagen de arbeiders nog heil in de oude arbeiders partijen. Progressieve arbeiders bleven op de PvdA, SPD, PSEO en Arbeidspartij stemmen. De opbouw van een sociaal democratische partij was toen er tijd ook anders dan nu. Tussen 1945 en 1990 behoorde de meeste sociaal democraten tot de arbeidersklasse. Hoewel de leiding van de partijen zich pro-kapitalistisch opstelde, bestond de basis van de sociaal democratie uit arbeiders. Dit veranderde pas in de jaren 80, toen de sociaal democratie zich loskoppelde van het werkende volk!
Socialisten hebben geprobeerd om de sociaal democratie weer socialistisch te maken. Maar de marxistische socialisten waren altijd een minderheid binnen de arbeiderspartijen. Vooral de leiding en oudere sociaal democraten zoals Willem Drees, waren anti-marxistisch en fel tegen de politiek van Nieuw Links. Drees was premier van Nederland in de jaren 50 en verliet de PvdA, toen die in zijn ogen ''te links'' werd. Samen met anti-marxistische sociaal democraten sloot hij zich aan bij Democratische Socialisten 70. Deze partij bleef het strenge anticommunisme van de oude sociaal democratie trouw, terwijl Nieuw Links juist poogde voor erkenning van de stalinistische Oostblok landen!
In de jaren 80 hadden revolutionair socialisten best wat aanhang onder jonge socialisten binnen de arbeiderspartijen. Vooral in het Verenigde Koninkrijk was de gehele jongeren afdeling van de Arbeidspartij in handen van Militant, een revolutionair socialistische tendentie. Militant was in de jaren 60 opgericht door trotskistische socialisten die het stalinisme en de sociaal democratie verwierpen. Deze aanhangers van de verbannen Sovjet revolutionair; Leon Trotsky kregen steun bij jonge socialisten. Maar de anticommunistische partijleiding van de Arbeidspartij moest niets hebben van Militant. Eind jaren 80, met de ondergang van het stalinisme in zicht, besloot de partijleiding om via bureaucratische handelingen alle leden van Militant te royeren. Andere sociaal democratische partijen volgde dat voorbeeld en veel revolutionair socialisten werden uit de arbeiderspartijen gezet!
De communistische partijen hadden in de jaren 70 weer wat steun gekregen van radicale jongeren. Maar die steun viel al in de jaren 80 weer weg. Nederlandse stalinisten behoorde tot de eerste, die het dogmatisme van Moskou opzij zette. De Communistische Partij van Nederland begon zich te moderniseren en dat stootte op verzet. Een groepje dogmatische stalinisten stichtte in 1982 een fractie binnen de CPN. Heel ironisch want diezelfde stalinisten zouden elk partijlid geroyeerd hebben als hij/zij een fractie probeerde op te zetten, tegen de heersende partijlijn. Het Horizontaal Overleg van Communisten verliet de CPN toen het marxisme-leninisme werd afgezworen op het partijcongres in februari 1984. Doordat de CPN niet het verschil meer kon zien tussen stalinisme en leninisme, werd maar besloten om alles overboord te werpen. Dit zou het einde betekenen voor de communistische partij, die in 1986 al haar zetels verloor. De CPN werd deel van GroenLinks in 1989 en hief zich twee jaar later op. De stalinisten van het Horizontaal Overleg van Communisten stichtte de Nieuwe Communistische Partij van Nederland in 1992!
Met de opkomst van Mikhail Sergeyevich Gorbachev kwam een einde aan het stalinisme. Gorbachev was de enigste Sovjet leider die niet door Stalin in het Centraal Comité van de CPSU was gezet. Zowel Nikita Khrushchev als Leonid Brezhnev hadden hun carrière te danken aan Stalin. Gorbachev was jong voor een Sovjet leider, de meeste partijleiders waren al 60 tot 70 jaar oud. Met 56 jaar behoorde hij tot de jongere generatie partijleden, die snakte naar hervormingen. Gorbachev wist dat het anders moest, hij wou openheid en vooruitgang. Maar anders dan westerse mensen denken wou hij nooit democratie in de USSR. Pas in 1988 werden oppositie partijen gelegaliseerd. Gorbachev had nooit gewild dat de Sovjet-Unie uit elkaar zou vallen. Zijn concurrent Boris Yeltsin wist hem na de mislukte staatsgreep van augustus 1991, volledig buitenspel te zetten. Op 31 december 1991 werd de rode vlag neergehaald en op 1 januari 1992, werd de Russische Federatie geboren met Yeltsin als leider!
Het anticommunisme speelde tussen 1945 een 1990 een smerig spel. Vooral de Verenigde Staten van Amerika gedroegen zich als echte hypocrieten. Aan de ene kant beweerde Washington voor de vrijheid en de democratie te vechten. Met bergen van anticommunistische propaganda, werden mensen wijsgemaakt dat het communisme iets zeer slechts was. Dat in de VS tussen 1957 en 1960 duizenden linkse mensen vervolgt werden, bleef onbekend. Tijdens de periode van de Rode Angst, voerde de Amerikaanse overheid een schrikbewind. Communisten, socialisten en sociaal democraten werden ''vijanden'' van Amerika genoemd. Progressieve mensen moesten laten zien dat ze Amerikaans genoeg waren en wie zich tegen het kapitalistische karakter van het land uitsprak kon zijn/haar baan verliezen. Een slachtoffer van de Rode Angst in de jaren 50, was Charlie Chaplin. Deze acteur en film regisseur besloot om naar Zwitserland te vluchten, wetend dat hij in de VS niet meer vrij kon leven!
Anticommunistische landen kregen veel geld van de VS om hun bevolking te onderdrukken, in naam van de strijd tegen het internationale communisme. Amerika steunde de dictators; Chiang-Kai-Shek en Syngman Rhee. Twee corrupte autocratische leiders die de landen China en Korea bestuurde. Shek was sinds 1927, dictator van de Republiek China. Hij vocht een burgeroorlog tegen de communisten. Rhee was leider van Zuid Korea geworden in 1948. Voor deze bejaarde anticommunist was elke linkse Koreaan een aanhanger van het stalinisme. 30.000 Koreanen werden opgesloten in gevangenissen. Toen Noord Korea het zuiden binnen viel, liet Syngman Rhee meer dan 150.000 politieke gevangenen executeren. Pas in het jaar 2005 erkende Zuid Korea deze misdaad tegen de menselijkheid. Noord Korea was 55 jaar beschuldigd voor deze massamoord door zowel Zuid Korea als de VS!
In Afrika steunde de VS het racistische bewind van Apartheid in Zuid Afrika. In dit land waren de blanken sinds 1910 aan de macht. Dit terwijl het land bevolkt wordt door zwarte mensen, de blanken maken slechts 10% uit van de bevolking. Toch zagen de racistische blanken zich als verheven volk, dat boven de ''domme'' zwarten stond. Bijna 80 jaar was Zuid Afrika een racistische dictatuur, dit werd mede mogelijk gemaakt door het anticommunisme. Want de grootste verzetsbeweging tegen Apartheid was het Afrikaans Nationaal Congres van Nelson Mandela. Deze verzetsleider had een coalitie gesloten met de Zuid Afrikaanse Communistische Partij. Ook was Mandela behoorlijk socialistisch en steunde hij een vrij en socialistisch Afrika. Na 1990 zou Mandela afstand van zijn socialistische principes nemen en op aanraden van de stalinisten, het kapitalisme met rust laten in Zuid Afrika!
Maar het anticommunisme steunde ook zwarte leiders die zich tegen het marxisme keerde. Zo was er de kleptomaan Mobutu. Deze anticommunist werd met CIA hulp aan de macht gezet in Congo. Hij hernoemde het land om in Zaïre en bleef tot 1997 dictator. Mobutu kon het stalinisme overleven omdat het anticommunisme ( vertegenwoordigd door België en Frankrijk ) hem goed gezind was. De dictator van de Republiek Zaïre liet 186.000 Congolezen doden en leefde in een paleis, dat leek op het koninkrijk paleis van de Britse vorstin. Mobutu was een nationalist, maar anders dan veel Afrikaanse nationalisten een felle tegenstander van de gelijkheidsprincipes van het communisme. Als kleptomaan wou hij de rijkste Afrikaan worden en dat is hem dankzij het anticommunisme gelukt. Pas na 1990 merkte hij dat zijn oude westerse vrienden hem in de steek lieten. Amerika, België en Frankrijk begonnen opeens te klagen over mensenrechten en de enorme corruptie. Zeven jaar later werd Mobutu afgezet door zijn eigen aanhang. De Republiek Zaïre werd de Democratische Republiek Congo en is tegenwoordig in 2014, een verscheurd en armoedig land. Dit is mede mogelijk gemaakt door Mobutu en het anticommunisme!
Anticommunisme, sociaal democratie en stalinisme. Deze drie ideologieën stonden het socialisme in de weg. Dankzij deze drie werden de arbeiders misleidt door leugens en onwaarheden over het socialisme. Het anticommunisme brulde dat socialisme dictatoriaal en slecht was. De sociaal democraten brulde dat kapitalisme eerst nodig was en de stalinisten riepen dat een communistische partij het alleenrecht had om een land te besturen. Revolutionair socialisten moesten tegen deze drie leugenachtige stromingen vechten. Nu het stalinisme zo goed als dood is en de sociaal democratie haar socialistische principes volledig verworpen heeft, is het mogelijk om het socialisme opnieuw te ontdekken. Alleen het anticommunisme zal het marxistische socialisme in de weg blijven zitten. Maar zonder het stalinisme en de sociaal democratie als concurrenten kunnen socialisten zich sterker opstellen. Wel blijft het oppassen dat we niet in de valkuilen vallen van het stalinisme en de sociaal democratie. Want we zien dat bij ex-stalinistische partijen zoals de SP in Nederland. Deze partij was ooit stalinistisch, maar werd sociaal democratisch. Veel leden van communistische partijen werden na 1990, sociaal democraten. Dit is te zien in Oost Europa waar de ex-stalinisten grotendeels als sociaal democraten verder gingen!
Revolutionair socialisten blijven het marxisme en leninisme trouw. We zullen ons verzetten tegen de laatste stalinistische landen en pleiten voor vrije socialistische raden-democratieën. Want dat is wat Marx en Lenin wouden. De heerschappij van het werkende volk. Nu mag het kapitalisme nog heersen, maar er zal een moment komen waarop arbeiders zich beseffen dat ze meer zijn dan loonslaven. Daarom zullen we Karl Marx herhalen: De arbeiders hebben niets te verliezen dan hun ketenen, ze hebben een wereld te winnen. Proletariërs van alle landen verenigd U!!
Viering van het eerste jaar na de november ( oktober ) revolutie in 1918.
Vladimir Lenin is er ook bij, hij is de tweede van rechts bovenaan!
