Zorgpremie stijgt met 200 euro

Het neoliberale wanbeleid van de VVD en PvdA gaat nu zover dat kapitalisten en arbeiders alarm slaan. Ze zeggen dat het neoliberale kabinet Rutte 2, voor een stijging van de zorgkosten zorgt. Deze kosten kunnen oplopen tot meer dan 200 euro extra per maand. De vrees van het bedrijfsleven en vakbonden heeft te maken met de manier waarop het kabinet de langdurige zorg van de AWBZ wil overhevelen naar de Zorgverzekeringswet. Volgens hun leidt de overheveling tot onaanvaardbare en onnodige lastenverschuivingen.

In de jaren 90 werd ons verteld dat door marktwerking de lasten lager zouden worden. Met de privatisering van de Nationale Spoorwegen en diens opsplitsing, zou alles goedkoper worden. Althans dat brulde de VVD, PvdA en D66 onder Wim Kok. Maar de kosten voor een treinkaartje zijn juist gestegen. Marktwerking zorgde er ook voor dat de NS slechter ging rijden en het ''Project Fyra'' aanging!

Door marktwerking in de zorg zijn zorginstellingen concurrenten geworden. In plaats van samen te werken, concurreert men nu om de patiënt. Dit is niet goed voor de kwaliteit van de zorg en veel zorgverleners klagen dan ook over de drang naar snelle winsten van hun bazen. Tegenwoordig is het al zo erg dat mensen die zorg verlenen vaak binnen een tijdlimiet moeten werken. Want hoe langer men bezig is met een patiënt, des te meer geld dat kost. Zorgdirecteurs ''verdienen'' ook een belachelijk salaris. Karel Verweij was een typische zorgdirecteur. De bestuursvoorzitter van zorginstelling: Cordaan, die vorig jaar honderden werknemers ontsloeg, stapte daar eind 2012 ''in goed overleg'' op. Toen Verweij opstapte kreeg hij 280.000 euro mee ( gouden handdruk ). Dit stond los van zijn asociaal salaris van bijna 300.000 euro per jaar. Bedenk dat het salaris van zorgwerkers vaak niet hoger komt dan 30.000 euro per jaar!

Zorgwerkers zijn de marktwerking meer dan zat. Echter de politiek blijft heilig geloven in het principe; De Markt is God, Concurrentie is Koning. Liberalen, christen democraten en ook sociaal democraten, bleven het neoliberalisme in de jaren 90 trouw. Ook in de 21ste eeuw blijft het neoliberale gedachtegoed heersen. Toch is er veel woede, daarom hebben zorgwerkers een manifest opgesteld tegen de marktwerking die de zorg kapot maakt. In dat manifest staat het volgende:

Een Zorg Zonder Markt: tien punten

1. De zorg is van allen

Bij discussies over de zorg moet er een evenwicht zijn tussen economische en sociaal-maatschappelijke perspectieven. De zorg moet weer een publiek goed worden, waar de burger, de professional en de overheid op basis van méér dan alleen economische argumenten keuzes maken!

2. Stop met concurrentie in de zorg

De zorg hoort in het publieke domein. Daarbij past geen concurrentie maar samenwerking, met collega's en patiënten. Wij zeggen: geef de professional de taak, maar ook de mogelijkheden, om doelmatige en goede zorg te verlenen. We helpen de professional door deze niet alleen meer ruimte en samenwerkingsmogelijkheden te geven, maar ook te ondersteunen met een centraal landelijk kennisinstituut en een regionaal overleg over de inhoud en verdeling van de zorg!

3. Geen premie meer op productie

Dé grootste oorzaak van de stijging van de zorgkosten is het feit dat het huidige stelsel een premie op productie zet. Deze ontwikkeling willen we keren. Zorg leveren via decentrale budgetteringssystemen en professionele kwaliteitsnormen in plaats van economische normen is de beste manier om dat te bewerkstelligen. Evenals voor zorgverleners abonnementstarieven dan wel loondienstverband. De zorgverleners kunnen zich dan weer meer bezig houden met hun vak en de marktgedreven kostengroei wordt ingedamd!

4. Vertrouwen in professionals, minder bureaucratie

Door vertrouwen en transparantie anders te organiseren moet de professional weer de ruimte krijgen, om samen met zijn patiënten te kiezen voor goede, doelmatige zorg. DBC en DOT worden afgeschaft en vervangen door een sterk vereenvoudigd financieringsstelsel!

5. Regionale publieke zorgverzekeraars en budgetten

Zorgverzekeraars moeten publiekrechtelijke instellingen worden en worden verantwoordelijk voor de uitvoering van de organisatie van de regionale zorg. De overheid is echter eindverantwoordelijk voor het zorgaanbod en stelt de regionale budgetten democratisch vast. Een Regionaal Overleg Zorg verdeelt het budget. De overheid draagt er zorg voor dat patiënten/burgers, regionale zorginstellingen, zorgprofessionals en lokale overheden goed vertegenwoordigd worden in dit overleg!

6. Geen zorgautoriteit maar een kwaliteitsautoriteit

Door de marktwerking uit het stelsel te halen kan op middelen worden bespaard die nu naar de NMa en de NZa gaan. Uit deze middelen kan een mooi alternatief verrijzen: een landelijk kennis- en kwaliteitscentrum, met een sterke vertegenwoordiging van professionals en patiënten, naar voorbeeld van NICE in de UK. Het centrale doel van dit instituut is de kwaliteit van de zorg te verbeteren en te waarborgen. Het instituut wordt zo opgezet dat het als forum en kruispunt kan dienen voor patiënten, overheid, zorgprofessionals, beroepsverenigingen, zorginstellingen en wetenschappers!

7. Balkenendenorm in de zorg

Zorgprofessionals dienen een fatsoenlijk salaris te ontvangen voor het werk dat ze doen. Echter zorgbestuurders en specialisten die een veelvoud ontvangen van professionals die op de werkvloer zwaar en waardevol werk verrichten, vinden we niet uit te leggen. De Balkenendenorm als maximum is voor Den Haag genoeg, dan mag dat ook genoeg zijn in de zorg!

8. Inkomensafhankelijke zorgpremies

De toegankelijkheid van de Nederlandse zorg staat internationaal hoog aangeschreven, en dat moet wat ons betreft zo blijven. Zorgpremies dienen daarom inkomensafhankelijk te zijn!

9. Versteviging van de eerste lijn

Een sterke eerste lijn in de zorg voorkomt duurdere zorg. De afgelopen periode is een periode geweest waarin de eerste lijn alle zeilen bij moest zetten om te overleven. Hier zijn herstelwerkzaamheden op zijn plaats. Er mag geen financiële drempel opgeworpen worden voor hulp in de eerste lijn en huisartsen moeten voldoende (praktische en financiële) mogelijkheden krijgen om hun poortwachtersfunctie te kunnen vervullen!

10. Preventie en zorg dichtbij

Er is brede consensus voor de wens de zorg dichtbij de patiënt te leveren. Door het concurrentiemodel en verplichte aanbestedingen af te schaffen kunnen professionals weer beter samenwerken in de eerste lijn en in de buurt. Bewezen effectieve preventie dient prioriteit te krijgen!

Revolutionair socialisten zijn van mening dat de zorg gratis en openbaar moet zijn. Dit is niet mogelijk in een kapitalistisch land, omdat onze rijkdom in handen ligt van een kleine elite. Daarom moeten de miljarden van kapitalisten en de superrijken in de handen van de gemeenschap komen. Ook moeten zorgdirecteurs democratisch gekozen worden door zorgwerkers en niet meer verdienen dan het modale inkomen in een zorginstelling. Dus als een zorgwerker ongeveer 30.000 euro per jaar verdient, dan moet de directie dit bedrag ook krijgen. Ook moet de directie volledige verantwoording afleggen aan de zorgwerkers, dit kan via de arbeiders-raad die een zorgbedrijf zal besturen. Rechtse mensen beweren dat niemand in de directie wil voor een zorgwerkers salaris. Dit terwijl de meeste mensen in de zorg juist werken voor de medemens en niet voor het geld. Wij revolutionair socialisten geloven in arbeiders zelfbestuur, we hebben geen elitaire bazen nodig!

Ondertussen gaat de kapitalistische staat heel ver in het criminaliseren van gewone mensen. Terwijl groot kapitalisten, elitaire zorgdirecteuren en andere profiteurs ermee wegkomen, worden gewone mensen aangeklaagd en gegijzeld. Het Centraal Justitieel Incasso Bureau is daarin heel efficiënt. Kan iemand zijn schulden niet betalen, dan gaat men over tot gijzeling. Dat houdt in dat de politie je komt oppakken en je eindigt in de gevangenis. Dit gebeurde met Gisèle Somer, een voormalige ondernemer die haar café verloor door de crisis. Hierdoor raakte ze in de schulden en kwam in het vizier van het CJIB. Tweemaal werd ze opgepakt door de politie en als crimineel opgesloten in de gevangenis omdat ze haar schulden niet kon betalen. De kapitalistische staat valt kleine ondernemers en arbeiders keihard aan. Grote bedrijven ( zoals ABN-AMRO ) worden gered met miljarden, maar kleine ondernemers en arbeiders eindigen in de cel als ze hun schulden niet meer kunnen betalen. Dit is de wreedheid van een staat in dienst van het kapitalisme!

ZORG IS GEEN MARKT 

Op de zorgmarkt is uw leven geen cent waard

Vooruitzichten werk wajongeren niet best

Het Christelijk Nationaal Vakverbond ( CNV ) zegt dat jongeren met een arbeidshandicap niet aan werk komen. Ondanks de mooie beloftes van PvdA staatssecretaris Jetta Klijnsma, biedt het bedrijfsleven geen plek voor 100.000 jongeren met een wajong status. 80% van de werkgevers geeft aan geen werk te hebben voor deze groep. Logisch ook want iemand met een wajong uitkering kan niet werken volgens de eisen van de neoliberale economie. Toch wil Jetta Klijnsma dat de helft van alle wajongeren gewoon aan het werk gaat. Leuk allemaal, maar dan moet ze ook voor werk zorgen en dat doet deze (a)sociaal democraat niet. Ze denkt dat er werk is voor jongeren met een arbeidshandicap. Totaal fout gedacht want zoals het CNV al zegt, 80% van de werkgevers wil/kan geen werk leveren voor jongeren met een wajong status!

Van de 200.000 wajongeren wil de overheid in 2016, 100.000 aan een reguliere baan helpen. Hun propaganda zegt dat de meerderheid van alle wajongeren gewoon kan ''werken''. Hier ligt het probleem, vele kunnen best werken maar niet op het tempo van de huidige arbeidsmarkt. De eisen van werkgevers zijn anno 2014 te hoog gegrepen voor veel wajongeren. Tegenwoordig moet je sterke sociale vaardigheden bezitten, 40 uur per week kunnen werken en een sociaal netwerk hebben opgebouwd. Jongeren met een arbeidshandicap voldoen meestal niet aan die eisen. Bijvoorbeeld jongeren met autisme hebben moeite met sociale vaardigheden en kunnen niet altijd 40 uur per week werken!  

In het sociaal akkoord staat dat werkgevers tot 2026 voor 100.000 extra banen moeten zorgen. Maar aangezien Jetta Klijnsma al in 2016 meer dan 100.000 jongeren uit de wajong wil, wordt dit een sociaal drama. Waar moeten die 100.000 naartoe? Velen zullen eindigen in de bijstand, krijgen minder geld en kunnen dwang-arbeid worden opgelegd. Dit allemaal omdat een PvdA staatssecretaris asociale bezuinigingen wil doorvoeren. Nu is een wajong uitkering ongeveer 1000 euro in de maand. Een bijstandsuitkering is 800 euro in de maand en de verplichting om bijna tien keer per maand te solliciteren naar werk. Dit kunnen ook niet alle jongeren met een arbeidshandicap!

Wat is de wajong? De Wet werk en arbeidsondersteuning jonggehandicapten ( wajong ) is ontstaan in 1998, om jongeren met een arbeidshandicap te voorzien van een inkomen dat 75% is van het bestaande minimumloon. Dit geld alleen voor personen die na hun 18de levensjaar nog arbeidsongeschikt zijn bevonden door de staat. Er zijn verschillende vormen van wajong. Dit wordt berekend aan de hand van het arbeidsongeschiktheidspercentage. De hoogste van de wajong hangt dus af aan de hoogte van een percentage. Jongeren die 80% tot 100% zijn afgekeurd krijgen dan ook 100% wajong. Jongeren tussen 50% en 75% zijn afgekeurd krijgen dus minder wajong!

Door de jaren heen groeide het aantal jongeren met een wajong uitkering, van 119.000 in 1998 naar 198.000 in 2010. Zo snel dat vier jaar geleden een nieuwe wajong regeling werd ingevoerd. Jongeren die na 2010 een wajong aanvragen krijgen te maken met strengere eisen. Het is dan ook lastiger voor jongeren met een arbeidshandicap om zomaar aan een wajong te komen. De neoliberale overheid wil dat wajong alleen nog beschikbaar is voor personen die echt niet kunnen werken. Maar houdt in niet kunnen werken? Vele kunnen wel werken, alleen niet volgens de eisen van de huidige werkgevers. Echter het kabinet denkt zo ver niet na. Mark Rutte gaf dit aan tijdens een bezoek aan een sociale werkplaats. Hij zei dat de helft van alle cliënten die daar werkte, gewoon een reguliere baan aan kon. Zonder erbij na te denken ging Rutte ervan uit dat deze jongeren net zo goed . In werkelijkheid werken jongeren op een sociale werkplaats juist zo goed omdat ze beschermt worden. Er is niet veel prestatiedruk en de werkzaamheden zijn niet marktconform. Dit vergeet Mark Rutte en zijn neoliberale regering!

In 2016 moeten er herkeuringen komen. Dan gaat de overheid kijken wie nog wel recht heeft op wajong en wie niet. Doordat men 100.000 wajongeren uit de regeling wil hebben, zal de overheid heel streng gaan kijken. Dit zorgt nu al voor paniek bij ouders en jongeren, vooral ouders maken zich zorgen om de toekomst van hun zoon/dochter met een arbeidsbeperking. Zonder wajong komen vele terecht in de bijstand waar de overheid hun dwang-arbeid kan opleggen. Daarnaast zal de overheid hun dwingen om werk te zoeken, lukt hun dat niet dan kunnen ze gekort worden op hun bijstandsuitkering. Dragen ze niet de juiste kleding worden ze beboet, is hun gedrag niet marktconform dan worden ze beboet. In andere woorden, gedragen ze zich niet ''normaal'' dan worden ze beboet op hun uitkering. Want het is toch hun schuld dat ze in de bijstand zitten? Dit stigma krijgen veel mensen over zich heen die eindigen in de bijstand. Nog los van het feit dat een bijstandsuitkering nauwelijks genoeg is om van te leven. Veel wajongeren die nu nog kunnen rondkomen van 1000 euro in de maand ( de groep die ouder is dan 23 jaar ) zullen het flink lastig krijgen als ze 200 euro minder in de maand ontvangen, mochten ze in de bijstand komen!

 PvdA staatssecretaris Jetta Klijnsma heeft een fysieke beperking. 

Toch moeten 100.000 wajongeren in 2016 gewoon een ''normale'' baan hebben. 

Lukt dat niet, dan maar naar de bijstand en mogelijke dwang-arbeid!

85 rijksten net zo rijk als halve wereldbevolking

Nederland bezit 1300 superrijken, dat zijn mensen met een eigen vermogen dat groter is dan 30 miljoen euro. Wereldwijd zijn er 85 mensen ( waaronder Bill Gates ) die samen net zo rijk zijn als de halve wereld bevolking. Rijk zijn deze mensen geworden door economisch bezit van de productie middelen. Ze bezitten bedrijven, fabrieken en krijgen als eigenaars het volledige recht op alle winsten. Dit terwijl zeker 1/3 van de wereldbevolking in bittere armoede leeft. Revolutionair socialisten vinden het fout dat slechts 85 mensen, meer geld bezitten dan 3,5 miljard mensen. Schuldig hieraan is het kapitalistische systeem, dat een kleine groep mensen het alleenrecht geeft om te profiteren van alle winsten die gemaakt worden. 

Oxfam Novib deed een onderzoek naar de verdeling van welvaart op onze planeet. Hun bevinden tonen aan wat wij revolutionair socialisten al 24 jaar zeggen. Onder het kapitalisme ontstaat niet alleen armoede, maar ook een grotere kloof tussen arm en rijk. Liberalen, sociaal democraten en conservatieven brulde dat de vrije markt economie overal moest heersen, na de ondergang van het zogenaamde ''reëel bestaande socialisme''. De markt was God, concurrentie was Koning geworden. Wie daar tegen inging was ''dom'' en ''achtergesteld'', zo brulde de vrije markt fundamentalisten in de jaren 90!

Politici die ooit dienst deden voor het volk, werden werktuigen van het kapitalisme. Hoewel liberalen en conservatieven altijd al pro-kapitalistisch waren, werden deze na 1990 nog radicaler. Belastingen voor de rijken gingen omlaag, de vennootschapsbelasting ook. Van alle politieke ideologieën was het de sociaal democratie, die voorop liep in de golf van privatiseringen en marktwerking. Wereldwijd liet de sociaal democratie haar linkse idealen in de steek. Het neoliberale denken werd standaard voor sociaal democratische leiders zoals Wim Kok, Tony Blair en Gerhard Schröder!

Na 24 jaar neoliberaal wanbeleid heeft Oxfam Novib aangetoond wat het resultaat daarvan is. 85 superrijken bezitten de helft van onze welvaart wereldwijd. Opeens zijn hun resultaten groot nieuws, alsof wij revolutionair socialisten hiervoor niet jaren gewaarschuwd hebben. Maar nee, wij waren ''dom'' en ''achtergesteld'' met onze socialistische ideologie. Wij behoorde tot het ''verleden'' brulde de politiek en de kapitalistische media. Het markt fundamentalisme van de bourgeois politici heeft maar één sociale klasse goed gedaan en dat is de klasse van de bezitters!

Deze planeet produceert zoveel welvaart dat iedereen een fatsoenlijk bestaan kan krijgen. Het kapitalistische systeem zorgt er echter voor dat de meeste welvaart terecht komt bij mensen die economisch bezit hebben. Kapitalisten zoals Bill Gates en mevrouw Charlene Carvalho-Heineken. Ook al is meneer Gates een sociaal iemand die veel geld doneert aan liefdadigheid, blijft hij steenrijk met een eigen vermogen van 53 miljard euro. De Nederlandse kapitalist; Charlene Lucille de Carvalho-Heineken bezit een eigen vermogen van 11 miljard, alleen maar omdat ze groot aandeelhouder is van bierbrouwerij Heineken!

Oxfam Novib waarschuwt ook voor de macht van deze superrijken. Inderdaad, want deze groep kapitalisten heeft enorm veel invloed. Ze doneren massief aan rechtse politieke partijen, die dan pro-kapitalistische politiek voeren. In de VS dit is doodnormaal, de neoliberale Democratische Partij van president Obama krijgt miljoenen aan dollars. De rechts-conservatieve Republikeinse Partij is al helemaal een partij van de superrijken geworden. Elke Republikeinse senator is al een miljonair en zet zich 100% in voor het behoudt van het kapitalisme!

Waarom zijn deze superrijken zo machtig? Een antwoord daarop is makkelijk te geven. De laatste 24 jaar zijn de mensen in de ban geraakt van het neoliberalisme. Men liet zich misleiden door de propagandagolf die na de ondergang van het stalinisme over de wereld vloog. Politiek links capituleerde en gaf toe dat het socialisme ''mislukt'' was. Dit deden zowel de sociaal democratische partijen als de stalinistische partijen. Terwijl deze twee ideologieën juist gezien werden als ''links'' en ''socialistisch'' in de ogen van veel arbeiders. De sociaal democraten waren de ''evolutionaire socialisten'' en de stalinisten waren de ''revolutionaire communisten''. Politiek links was bijna 50 jaar verdeeld tussen sociaal democraten en stalinisten. Toen het stalinisme wegviel en implodeerde, gaf ook de sociaal democratie de strijd op en werd een volledige kapitalistische ideologie!

De superrijken wisten hiervan te profiteren en met hun lakeien in de politiek werd hun rijkdom alleen maar groter. Een voorbeeld is de inkomstenbelasting. Voor 1990 betaalde de superrijken in Nederland, 72% van hun inkomen aan de staat. Dat werd 60% in 1990 en 52% in 2001. In slechts 11 jaar tijd hoefde de superrijken -20% minder aan inkomstenbelasting te betalen. Het bedrijfsleven kreeg in 2007 een verlaging van de vennootschapsbelasting, die ging van 29,5% naar 25%!

Doordat de media in het bezit is van grote ondernemingen en dus de superrijken, zien mensen wat de eigenaars van de media willen laten zien. Socialistische programma's die het kapitalisme bestrijden worden natuurlijk niet uitgezonden door de kapitalistische media. Revolutionair socialisten willen dat dit stopt, de media moet bezit zijn van de gemeenschap en in dienst staan van ons allemaal. Commerciële zenders horen niet te bestaan in een socialistische maatschappij. Dit houdt echter niet in dat de staat gaat bepalen wat er op tv te zien is. Dit doen stalinistische landen waarin de bureaucratische staat gaat voorschrijven wat de tv zenders mogen uitzenden. Dat is niet zo fout als wat de commerciële zenders doen!

Sommigen willen terug naar de tijden van meer overheid en minder markt. Zo denken vooral linkse sociaal democraten. Maar het kapitalisme zal dat niet toestaan, in deze tijden zit het grote geld overal op de wereld. Als een land zoals Nederland strengere regels gaat opstellen en het kapitaal niet meer van dienst is, dan zullen veel bedrijven vertrekken naar het buitenland. Hierdoor zal werkeloosheid ontstaan omdat het creëren van banen een taak is van het bedrijfsleven vindt een kapitalistische overheid. In die zin worden wij in een houdgreep gehouden door het kapitalisme, dat is precies wat liberalen en conservatieven steeds brullen. ''We moeten de bedrijven hier houden anders vluchten ze naar China'' zeggen hun politici. Dat houdt dus in dat we buigen voor de eisen van die bedrijven. Eisen zoals; privatiseringen, lagere lonen en minder winst belasting. Dit hebben we gedaan de laatste 24 jaar!

Een andere groep die schuldig is aan de enorme ongelijkheid op deze wereld is de vakbeweging. Deze hebben geen sterke rug gehouden voor de arbeidersklasse. Bureaucratische vakbondsleiders doen liever aan compromissen met het kapitaal en durven tegenwoordig niets meer. Veel arbeiders willen stakingen en in verzet komen, echter de vakbond houdt hun meestal tegen met de woorden; ''maak ze niet te boos, straks liggen jullie allemaal op straat''. Via de media dreigt het kapitalisme de werkende klasse met ontslagen en armoede als ze het lef hebben om massief te staken!

Het meeste geld van de superrijken ligt veilig in banken. Vooral in banken die zich gevestigd hebben in belastingparadijzen. Revolutionair socialisten willen de volledige onteigening van iedereen die miljoenen bezit. Een maximum eigen vermogen van 500.000 euro zullen we toestaan, dit om te voorkomen dat een rijke elite ontstaan. Ook moet er een einde gemaakt worden aan de enorme salarissen van directeurs en zakenmensen. Een maximum loon van 5.000 euro netto in de maand moet gelden voor iedereen. Daarnaast moet er een minimum loon komen van 1.500 euro netto!

Rechtse mensen brullen dat directeurs niet voor minder willen werken. Is dat dat zo? Vroeger waren de verschillen tussen directeur en arbeider niet zo enorm massief. Toegegeven er was altijd wel verschil, maar niet zo enorm als tegenwoordig. Want tegenwoordig verdient een modale arbeider ongeveer 30.000 euro per jaar. Een directeur van een mega onderneming kan al zeker tot 1.000.000 euro per jaar ontvangen. Voor minder dan 200.000 euro doen ze het werk niet brullen veel rechtse types. Dit terwijl veel directeuren van kleine ondernemingen vaak al 60.000 euro per jaar krijgen. Sommigen doen het zelfs voor minder en toch werken ze. De logica van rechtse mensen is puur gericht op het in stand houden van de bonus cultuur!

Zolang het kapitalisme bestaat zullen er altijd superrijken blijven. Alleen het socialisme zal een einde maken aan deze ongelijkheid. Sociaal democraten en stalinisten hebben het socialisme een slechte naam gegeven. De sociaal democratie is haar geloofwaardigheid volledig kwijt, weinig mensen in Nederland zullen de Partij van de Arbeid nog zien als links. In Griekenland werd de Pan-Helleense ''Socialistische'' Beweging totaal afgemaakt tijdens de verkiezingen. Toch weten sociaal democraten nog wel de illusie hoog te houden, dat ze een linkse en progressieve beweging zijn. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de afwezigheid van een arbeiderspartij die daarop kan inspelen. Ook de stalinisten kunnen dat niet meer, zoals Marcus Bakker ooit zei; ''een sociaal democraat is zolang links zolang hij de hete adem van een communist in zijn nek voelt''. Toen de communistische partijen wegvielen, voelde de sociaal democraten er niets meer voor om links en progressief te blijven!

Revolutionair Socialistische Media USP-RSM strijdt voor een wereld zonder kapitalisme, zonder armoede en zonder ongelijkheid. Ons doel is de klasseloze communistische samenleving. Door kapitalistische leugens en sociaal democratisch/stalinistisch verraad zijn veel mensen tot de overtuiging gekomen dat het ras der mensheid ''egoïstisch'' is en niet kan leven volgens communistische idealen. Deze leugen is echter niet door de arbeidersklasse verteld, maar door de klasse die de media bezit. De egoïsten van deze wereld zijn juist die mensen, die ons willen doen geloven dat wij alleen maar volgens kapitalistisch logica kunnen leven. Homo Sapiens zijn niet egoïstisch als ras, wel hebben we egoïsten onder ons zitten. Deze egoïsten zijn meestal ook die types die rijk en machtig willen worden ten kosten van anderen!

Armoede bestaat niet volgens rechtse mensen

ook al is dit niet waar!

Wetenschap als dekmantel voor massamoord

Onder het motto van wetenschap heeft het kapitalisme genoeg moord en doodslag op haar geweten. De nazi's deden onder het motto van wetenschap gruwelijks handelingen met gevangenen van hun concentratiekampen. Duizenden joden, zigeuners en anderen werden het slachtoffer van ''wetenschappelijke'' experimenten van het nazistische regime. Anno 2014, is weer een groep levende wezens het slachtoffer van menselijke hebzucht. Onder het motto van de wetenschap proberen Japanse walvisvaarders elk jaar bijna 1000 walvissen te doden. Ze behoren tot het Institute of Cetacean Research, dat wetenschappelijk onderzoek koppelt aan de walvisjacht. Hoewel het ICR beweert dat ze werken binnen de grenzen van de wetenschap, is het overduidelijk dat hun schepen jagen op walvissen voor kapitalistische doeleinden. De overheid van Japan geeft het ICR zelfs subsidie voor hun ''onderzoek''. Dit terwijl de walvisjacht sinds 1986 verboden is door de Internationale Walvisvaartcommissie IWC!

Volgens de regels van het IWC mag walvisvlees, dat na wetenschappelijk onderzoek overblijft, verkocht worden op de vismarkt. Dit is wat de Japanners misbruiken, ook mag elk land zelf een quota bepalen voor het aantal walvissen die men voor ''wetenschappelijk'' onderzoek wil doden. Japan stelt deze quota op 1000 walvissen per jaar. Als je puur naar de regels kijkt dan mag het ICR inderdaad gewoon 1000 walvissen vermoorden, want de internationale wetgeving is vaag hierin. Aan de ene kant is het verboden om op walvissen te jagen, maar doordat de wet wel het doden van walvissen voor wetenschappelijk onderzoek toelaat kunnen de Japanse walvisvaarders dit misbruiken!

Tegenstanders van de walvisvaart hebben al lang geprotesteerd tegen de praktijken van het ICR. Om hun schepen binnen de wetten van het IWC te laren varen, hebben de Japanners overal het woord ''Research'' op het schepen geschilderd. Dit terwijl het moederschip van de walvisjagers, speciaal gebouwd is om honderden walvissen te verwerken in vlees producten. Als een walvis vermoord wordt, brengt een walvisjager het dier naar het moederschip. Dit schip neemt het dode dier aanbood en verwerkt het. Dan kunnen transportschepen het vlees meteen naar Japan brengen voor de verkoop. Dit ''wetenschappelijke'' moederschip dat overal het woord ''Research'' heeft staan, kan bijna 10 walvissen per dag omtoveren tot vleesproducten. 

Walvisvlees is niet echt populair in Japan. Slechts 5% van de bevolking schijnt het te eten. Toch is die 5% voldoende voor een lucratieve markt. Een walvis kan al een paar miljoen euro aan winst opleveren op de vismarkten in Japan. Met 1000 walvissen per jaar, verdient het ICR meer dan genoeg geld om flinke winsten te maken. Dit terwijl het IWC uitdrukkelijk verboden heeft om op walvissen te jagen. De Japanners geven daar echter niets om. Het is voor hun een traditie om op deze dieren te jagen. Japan is een vis-land en leeft van de jacht op zeedieren!

Aangezien alle kapitalistische landen niets doen om de walvissen te beschermen tegen het ICR, neemt een particuliere groep het recht in eigen handen. De Sea Shepherd Conservation Society geleid door Paul Watson nemen het op voor die 1000 walvissen die elk jaar in het vizier van het ICR komen. Watson stichtte de Sea Shepherd Conservation Society in 1977 nadat hij ontslagen werd door Greenpeace. Volgens hem was het team achter Greenpeace te pacifistisch en niet bereid om directe actie te ondernemen. Na zijn ontslag ging Paul Watson de strijd aan met illegale vissers en natuurlijk de walvisvaarders. Zijn bereidheid om zich schip en bemanning te riskeren, leidde tot felle kritiek van de kapitalistische media en Greenpeace. Maar het bracht hem ook steun op van activisten die niet bereid waren om doelloos toe te kijken terwijl dieren zomaar vermoord werden voor de hebzucht van het kapitalisme!

Paul Watson is heel duidelijk over de oorsprong van zijn organisatie. Hij zegt: "Ik heb de Sea Shepherd Conservation Society niet opgericht om te protesteren" "Ik ben niet al die jaren de zee opgegaan om alleen maar getuige te zijn van de gruwelen die walvisvaarders walvissen aandoen, de zachtaardigste en intelligentste zeedieren. We zijn politie op zee en werken volgens de gedragsregels van het World Charter for Nature van de Verenigde Naties. Deze voorzien in de handhaving van internationale wetten voor natuurbescherming door niet-gouvernementele organisaties in internationale rechtsgebieden."

Anders dan Greenpeace wil de Sea Shepherd Conservation Society, methodes hanteren die erop gericht zijn om walvisvaarders uit te schakelen. Het ICR noemt Watson een eco-terrorist, ze worden daarbij gesteunt door de kapitalistische regering van Japan. Ook de rechtse media is niet te spreken over de aanvallen van de Sea Shepherd Conservation Society op schepen van het Institute of Cetacean Research. Watson is echter heel duidelijk. De aanvallen zijn bedoeld om de jacht op walvissen tegen te houden, niet om mensenlevens in gevaar te brengen. Watson en zijn bemanning gebruiken dan ook geen wapens tegen de ICR schepen, alleen maar stinkbommen en chemisch materiaal waardoor walvisvlees onverkoopbaar wordt. 

In het verleden werden ook enkele schepen van walvisvaarders door Watson tot zinken gebracht. Maar sinds 1998 is dit niet meer gebeurd. Sea Sheperd claimt de volgende schepen tot zinken te hebben gebracht:

1979 - de walvisvaarder Sierra geramd en tot zinken gebracht in Portugal;

1980 - de walvisjagers Isba I en II verzonken in Vigo, Spanje;

1980 - de walvisjagers Susan en Theresa verzonken in Zuid-Afrika;

1986 - de walvisvaarders Hvalur 6 en 7 Hvalur gezonken in IJsland;

1992 - de illegale driftnetter Jiang Jae gezonken in Taiwan

1992 - de walvisvaarder Nybrænna gezonken in Noorwegen;

1994 - de walvisvaarder Senet gezonken in Noorwegen;

1998 - de walvisjager Morild in Noorwegen;

Tijdens Operation Musashi ramde het schip de Steve Irwin, de Japanse walvisvaarder; Yushin Maru 2. Hierdoor ontstond een internationaal conflict tussen de ICR en de Sea Shepherd Conservation Society. Sindsdien spoort het ICR de internationale gemeenschap aan om Paul Watson en zijn organisatie tegen te werken. Sommige overheden hebben inderdaad acties ondernomen, maar tot nu toe is het hun niet gelukt om de acties van Sea Shepherd volledig lam te leggen. Het lukte de Canadese staat om beslag te leggen op het Sea Shepherd schip Farley Mowat. Dit gebeurd in 2008 tijdens de jacht op zeehonden!

Paul Watson en zijn Sea Shepherd Conservation Society kregen internationale bekendheid door de televisie series; Whale Wars. Deze series werd uitgezonden door Animal Planet en toont de strijd tussen Watson en het ICR. Door de massamoord op walvissen kreeg Sea Shepherd veel steun, maar ook bittere vijanden. Vooral rechtse politici hekelen de methodes van Watson en zijn bereidheid om tegen de stroom in te varen!

Revolutionair socialisten zien de strijd tussen het Institute of Cetacean Research en de Sea Shepherd Conservation Society als een klassieke strijd tussen mensen en kapitaal. Het ICR is puur kapitalistisch en gebruikt de wetenschap als dekmantel. Dat is goed zichtbaar aan de manier waarop ze hun schepen proberen te maskeren als ''onschuldige'' onderzoeksschepen. Dit terwijl de walvisvloot een moederschip bezit dat 10 walvissen per dag omtovert tot vlees in blik. Het ICR misbruikt het verbod van de Internationale Walvisvaartcommissie om toch op walvissen te jagen. Puur vanuit een traditionele commerciële hoek, want Japanners hebben altijd op walvissen gejaagd. Dat is de motivatie van het ICR, veel geld verdienen met het verkoop van walvisvlees. Het is dan ook bespottelijk dat 1000 walvissen per jaar moeten sterven voor zogenaamd ''wetenschappelijk'' onderzoek!

Door de aanvallen van de Sea Shepherd op de walvisvaarders zijn al duizenden walvissen gered. Als Paul Watson en zijn bemanning verschijnen, dan lukt het de ICR vloot niet om 1000 walvissen te doden. Voor Watson is het een hele overwinning als er zo min mogelijk walvissen vermoord worden. Het is zijn taak om de vloot tegen te werken en wij revolutionair socialisten steunen hem hierin. Iedereen bij Sea Shepherd weet de risico's en als je niet bereid bent om de ICR tegen te werken, wil Paul Watson je ook niet aan boord hebben. In Japan heeft de Sea Shepherd Conservation Society, de status van een ''terroristische'' groepering. De Japanse staat, media en volk minacht iedereen die zich voor de walvissen wil inzetten. Japanse aanhangers van Paul Watson kunnen niet vrij voor hun mening uitkomen, zonder dat de Japanse media hun demoniseert als '' terroristen''. Terwijl de echte terroristen varen onder de naam; 

Institute of Cetacean Research!

Het Japanse moederschip Nisshin Maru kan 10 walvissen per dag

verwerken tot vleesproducten. Hier wordt een walvis moeder en haar

kind binnen gebracht, ze zijn dan al vermoord!

Meer schulden dan bezit bij veel huishoudens

24% van alle Nederlandse huishoudens bezit nauwelijks een eigen vermogen. Vele hebben een eigen bezit dat ligt tussen de 0 en 5000 euro. Daarnaast bezit maar 2% van alle Nederlandse huishoudens een eigen vermogen dat hoger is dan 1 miljoen euro. Door de crisis is het eigen vermogen/bezit flink omlaag gegaan. Vooral de groep die tussen de 200.000 en 500.000 euro bezat is armer geworden. Vorig jaar bezat een gemiddeld gezin, een eigen vermogen van 27.000 euro. Door de economische crisis wordt de arbeidersklasse echter steeds armer. Dit terwijl die 2% die meer dan 1 miljoen euro bezit, gewoon rijk blijft. Revolutionair socialisten vinden dat dit moet veranderen. Het mag niet zo zijn dat arbeiders armer worden, terwijl de heersende klasse gewoon rijk blijft doordat ze in bezit zijn van de productie middelen!

Tussen 2000 en 2010 zakte de armoede. Maar twee jaar na het begin van de economische crisis begon het aantal mensen met een inkomen lager dan 1000 euro netto te groeien. Anno 2014 zijn bijna 800.000 arbeiders die dit bedrag elke maand ''verdienen''. Ondertussen heeft Nederland bijna 1300 super rijken. Dat zijn mensen wiens eigen vermogen groter is dan 30 miljoen euro. We praten hier niet over de kleine miljonair, maar over de super miljonairs die meer dan 30 miljoen euro hebben!

In Griekenland zien we wat er gebeurd als het kapitalisme met haar aanvallen komt. 27% van de Grieken is arbeidsloos en moet van 600 euro netto in de maand rond komen. Daarnaast is het Griekse modaal inkomen tussen de 800 en 1300 euro netto in de maand. Bij ons is dat nog steeds 1800 euro netto. Maar dit bedrag zal gaan zakken als meer arbeiders, minder zullen gaan ''verdienen''. De Griekse elite zag de ellende al aankomen. Meer dan 54 miljard euro werd van de Griekse banken gehaald en veilig weggestopt in belangstinsparadijzen zoals Nederland. Terwijl de noodlijdende overheid in Griekenland enorme besparingen doorvoert en de arbeidersklasse laat bloeden, stoppen de rijken hun geld veilig weg. Dit bewijst de hebzucht en de slechtheid van de heersende klasse. Een socialistische overheid moet meteen overgaan tot de nationalisatie van alle banken en het onteigenen van alle miljonairs en super rijken!

Privé bezit van grote bedrijven is in een socialistische samenleving niet toegestaan. Onder het socialisme staat de economie in dienst van de werkende klasse en niet in dienst van een kleine groep kapitalisten. Via democratische arbeiders-raden bepaalt de arbeiders klasse de productie van goederen. Anders dan onder het kapitalisme zal hebzucht niet de motivatie zijn. De motivatie zal zijn het bevredigen van menselijke behoefde in overeenstemming met de natuur. Want waar het kapitalisme geen rekening houdt met de natuur en dieren, zal het socialisme dat wel doen. Minder vlees eten bijvoorbeeld of overstappen op andere voedingsbronnen!

Mensen komen makkelijk in de schulden anno 2014. Meestal krijg je het verwijt dat het allemaal je eigen schuld is, maar er zit meer achter. Het kapitalistische systeem maakt het ook makkelijk om in de schulden te maken. Het aanschaffen van ( te ) dure producten is via een credit card heel makkelijk. Vergeet ook niet de verleidelijke reclames overal. Het systeem spoort je aan om geld uit te geven. Want dat is wat de kapitalisten willen, dat jij geld uit geeft ongedacht of je dat wel kunt! 

Budgetteren is iets dat nog lang niet iedereen kan. Daarom is het zo belangrijk om te weten wat je netto per maand overhoudt. Helaas is dit bedrag niet bepaald hoog voor een grote groep arbeiders. Deze zullen inderdaad met minder moeten leven. Maar wat is minder? Minder luxe? Misschien, maar dat maakt het leven niet minder leuk. Wel kan het inhouden dat je zult moeten uitleggen aan je kinderen dat ze niet mee kunnen doen met ( dure ) activiteiten van leeftijdsgenootjes. Dit is behoorlijk moeilijk voor ouders met een laag inkomen. Maar er zit niets anders op dan de waarheid te vertellen. Want door meer uit te geven dan er binnen komt, raak je snel in de schulden!

Schuldig is echter niet altijd de persoon in kwestie. Iemand kan schrikbarend snel afzakken naar een minimum inkomen, maar kan voor een gedeelte een bestedingspatroon over hebben gehouden van de tijd dat hij modaal tot boven modaal verdiende. Dan hebben we ook nog dat alles duurder wordt. Huren gaan sterk omhoog, zorgpremies omhoog, eigen risico omhoog, energiekosten omhoog. Het leven wordt duurder, terwijl de lonen niet stijgen. In Nederland is minimum loon ongeveer 1400 euro bruto per maand, dat is ongeveer 1200 euro netto ( bron ). Het is inderdaad lastig als je een modaal inkomen gewend bent van 1800 euro netto of meer, om dan opeens naar 1200 euro per maand te gaan. Het gaat hier dan om een inkomen gebaseerd op een 36 tot 40 urige werkweek!

Politici maken zich echter geen zorgen om hun inkomen. Anders dan bijna 800.000 Nederlanders leven die op een gemakkelijk inkomen van bijna 9.000 euro bruto per maand. Premier Mark Rutte krijgt 144.000 euro bruto per jaar, ongeveer 12.000 euro bruto per maand. Revolutionair socialisten vinden dat politici modaal moeten verdienen. Als het modaal inkomen in Nederland, 1.800 euro netto per maand is dan moeten politici dit verdienen. Want anders voelen ze niets van de lastenverzwaring die ze het volk opleggen. Niemand in de tweede kamer ( met uitzondering van de Kamerleden van de SP ) zal het financieel lastig krijgen als ze 100 euro extra aan zorg kosten of misschien 50 euro extra aan boodschappen moeten betalen per maand. Maar iemand met een modaal inkomen moet echt gaan nadenken waar hij/zij moet op bezuinigen. Het verschil in inkomen tussen politici en jan modaal is al snel 4.000 euro netto verschil!

Rechtse mensen willen lagere belastingen. Veel Nederlanders zouden inderdaad graag een belastingverlaging zien. Maar dit is precies wat de laatste 24 jaar is doorgevoerd, alleen kwam die belastingverlaging terecht bij de rijken/ groot verdieners. In het jaar 1990 werd besloten om de hoogste belastingsschijf te verlagen naar 60%. Tot dat jaar was het heel normaal om 72% van je inkomen af te staan als je veel geld verdiende. In 2001 werd de hoogste belangstinsschijf weer verlaagt, dit keer ging de schijf naar 52%. Mensen met een laag inkomen kregen in 2012 zelf een verhoging. De laagste belastingschijf ging van 33% naar 37%. In bijna 24 jaar hebben de groot verdieners meer dan 22% minder aan inkomstenbelasting hoeven te betalen. 

Ook de vennootschapsbelasting ging omlaag. Van 29,6% naar 25,5% in 2007, mede mogelijk gemaakt door de Partij van de Arbeid. Diezelfde PvdA die de laagste belastingsschijf naar 37% bracht. Men klagen vaak over de hoge belastingen, maar voor de rijken en het bedrijfsleven zijn de belastingen juist verlaagt. Daarom zitten zoveel multinationals in Nederland, omdat ze via bureaucratische regeltjes, zelfs die 25,5% aan vennootschapsbelasting niet hoeven te betalen. Maar ook Nederlandse grote ondernemingen proberen alles om zo min mogelijk belasting te betalen. Daar komt nog eens bij dat de overheid weinig doet om dit tegen te gaan. Want zo zegt een neoliberaal; ''We hebben deze bedrijven nodig, ze zorgen voor werk''. Dus volgens zuivere neoliberale logica, moet je grote bedrijven met rust laten, omdat zij voor ''werk'' zorgen. We zien wat het resultaat van deze foutieve politiek is! 

  Sinds 2008 is het aantal mensen met schulden flink toegenomen! 

Toename mishandeling Palestijnen door zionistische kolonisten

Volgens de Verenigde Naties neemt de wreedheid van zionistische kolonisten tegen Palestijnse burgers toe. Het gaat hier om ultra-conservatieve joden die zich gevestigd hebben in bezet Palestijns gebied. Dit is mogelijk omdat de misdadige Staat van Israël, sinds 1967 delen van Palestina bezet houdt. Hierdoor kunnen zionistische kolonisten zich vestigen in wat ze noemen ''heilig'' gebied. Het gedrag van deze kolonisten is alles behalve sociaal. Ze intimideren Palestijnen, pesten hun kinderen en vallen moskeeën aan. Zelfs de politici van Israël zijn dit gedrag meer dan zat en noemen het zelfs terrorisme. Toch doet de Staat van Israël hier weinig tegen, ze beschermen juist deze zionistische criminelen tegen woedende Palestijnen wiens haat tegen Israël begrijpbaar is!

Sinds 2006 is het gedrag van de kolonisten aanzienlijk verslechterd. Ze minachten niet alleen de Palestijnen, maar ook de Staat van Israël. De zionisten vinden dat de overheid zich slap op stelt en zich niet 100% inzet voor de kolonisten in de bezette gebieden. Toen premier Ariel Sharon in 2005 alle zionistische kolonisten uit de Gaza Strook haalde, was de woede onder de ultra-conservatieve joden was enorm. Als vergelding besloten kolonisten in bezet Palestijns gebied, een terreur campagne op te zetten tegen de onderdrukte Palestijnen. Meer dan 1000 incidenten tegen Palestijnen vonden plaats in het jaar 2006. Dit versterkte de woede van veel Palestijnen tegenover de zionistische kolonisten en de Israëlische bezettingsmacht! 

In 2013 werden bijna 400 meldingen gedaan van zionistische aanvallen op onschuldige Palestijnen. Het geweld wordt ook wel omschreven als 'prijskaartjes'. Olijfbomen worden omgehakt, moskeeën worden beklad en Palestijnse boeren worden in elkaar geslagen. Dit soort aanvallen zijn volgens de kolonisten de prijs die de Israëlische regering betaalt, voor het beleid dat in hun ogen kolonisten benadeelt. Het leger van Israël tolereert, de pesterijen en intimidaties door de ultra-conservatieve joden. Dit versterkt de woede onder Palestijnse jongeren die in hun haat tegen deze kolonisten, vervallen in het web van het antisemitisme! 

Ondanks dat politici uit Israël de aanvallen veroordelen, blijft de bezetting bestaan. Zionistische joden mogen zich nog steeds vestigen in bezet gebied en doen dat maar al te graag. Hun gedrag is behoorlijk anti-democratisch en racistisch. Want in hun ogen zijn de Arabieren een minderwaardig volkje. Dit zie je in schoolboeken, waarin Arabieren als ''domme'' kameelrijders worden afgebeeld. Het Arabische volk wordt dan ook systematisch gedemoniseerd in de zionistische media, vooral in Israël en de Verenigde Staten van Amerika. Nergens is dit duidelijker dan in de duizenden films die Hollywood produceert. In veel Amerikaanse films worden Arabieren neergezet als terroristen, massamoordenaars en mensen vol met haat. Een bekende film die dat doet is ''Rules of Engagement''.

In deze film schieten Amerikaanse soldaten meer dan 80 Arabische demonstranten dood, waaronder veel kinderen. In de eerste instantie lijkt het erop dat deze Arabieren onschuldig waren en vreedzaam demonstreerde. Aan het einde van de film wordt duidelijk dat dit niet het geval was. De Arabieren waren bewapend, zelfs de kinderen droegen wapens om de Amerikaanse soldaten te doden. Hierdoor hadden de Amerikanen in de film, het ''recht'' om op de demonstranten te schieten. ''Rules of Engagement'' zet Arabische demonstranten neer als gewelddadig en gevaarlijk. Zelfs Arabische kinderen zouden gevaarlijk zijn!

Zonder dat wij westerlingen het weten worden wij opgevoed met anti-Arabische gevoelens. Het is niets voor niets dat ''blanke'' jongeren in Nederland een negatief beeld hebben van Arabieren. Jongeren van Marokkaanse ouders worden vaak neergezet als ''crimineel'' en ''asociaal''. Dit terwijl Marokkanen niet eens echte Arabieren zijn. Marokkanen zijn Berbers, een nomade volk dat door de Arabieren veroverd werd. Ondanks dat de taal van Marokko het Arabisch is, behoort het Marokkaanse volk historisch gezien niet tot de volkeren uit het Midden Oosten.

Revolutionair socialisten verzetten zich fel tegen de bestaande haat tegen Arabieren. Wij verzetten ons ook tegen de bezetting van Palestina. Ons alternatief is een seculier socialistisch Israël naast een seculier socialistisch Palestina. Beidde landen kunnen dan deel worden van een vrijwillige socialistische federatie van het Midden Oosten. Maar daarvoor moeten zowel de Israëliërs als de Palestijnen afzien van hun religieus extremisme en afstand nemen van het kapitalisme/imperialisme. Israëliërs moeten ophouden met het minachten van Palestijnen en hun legers volledig terugtrekken uit bezet gebied. De Palestijnen moeten ophouden met zelfmoord aanslagen en hun antisemitisme!

Een Palestijnse vrouw, uit haar huis gezet

door lachende zionistische kolonisten!

Racisme bij politie, weer een voorbeeld

Racisme was en is nog steeds een probleem. Door de verharding van de maatschappij is ook de politie, killer en harder geworden. Waar men vroeger nog zei dat de politie agent je best vriend is, is dat anno 2014 echt niet meer. Agenten zijn niet bang om grof geweld te gebruiken bij de kleinste vergrijpen. Hardhandig zijn tegen demonstranten, mensen arresteren die protesteren tegen koning of zwarte piet, met als toppunt de arrestatie van een meisje met suikerziekte in een HEMA winkel.

Yosra Aajir is 17 jaar oud en heeft suikerziekte. Ze moet hierdoor insuline nemen om haar suikerpijl stabiel te houden. Dit houdt in dat een injectie soms buitenhuis gedaan moet worden, als de persoon voelt dat dit nodig is. Zo was ook het geval toen Yosra met haar vriendin in een HEMA waren. Ze ging naar een pashokje om een injectie insuline te nemen. Echter de bewaking had haar in de gaten gehouden en vermoedde dat ze een junkie was. Om alles nog erger te maken verloor ze wat urine toen de bewakers haar in het pashokje confronteerde!

Ondanks dat haar vriendin bevestigde dat ze geen junkie was maar iemand met suikerziekte werd ze niet gelooft. De politie werd erbij gehaald, de 17 jarige Yosra werd opgepakt voor vandalisme omdat ze door de schrik wat urine verloor. Haar moeder probeerde nog naar de HEMA te komen om met de beveiliging te praten, maar ze mocht haar dochter niet zien. Die werd hardhandig vast gehouden en afgevoerd als een crimineel!

De politie geloofde haar verhaal ook niet. Ook toen Yosra haar medicijnen liet zien werd ze niet gelooft. De politie zei dat dit een truc was die veel ''allochtonen'' gebruiken. De 17 jarige diabetespatiënte werd vanwege haar afkomst niet gelooft, dit bewijst het bestaande racisme bij de politie. Men gaat er meteen vanuit dat ze een ''junkie-vandaal'' is en alle bewijzen die daar tegen spreken ( vriendin, medicijnen, moeder ) werden niet gelooft. Want ze is een ''allochtoon'' en veel ''allochtonen'' gebruiken trucjes om weg te komen!

Een arts in het ziekenhuis, die Yosra een dag later bezoekt voor een doktersverklaring, constateert dat ze op beide bovenarmen zwellingen en bloed uitstotingen heeft. Waarschijnlijk als gevolg van de hardhandige behandeling van de beveiligers. Die hadden geen enkele illusie, het 17 jarige meisje moest wel een junkie zijn en het feit dat ze urine verloor bewijst haar ''vandalisme''. Het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe bang ze geweest moet zijn. Zeker omdat ze door zowel de beveiliging van HEMA, als de Nederlandse politie vanwege haar afkomst niet gelooft werd. Want allochtonen zijn ''junkies'', allochtonen zijn vandalen en gebruiken trucjes zoals suikerziekte. Dit soort racistische overtuigingen bestaan bij de politie!

Door de afkeer van veel autochtone ( blanke ) Nederlanders tegenover de ''allochtoonse'' bevolking, is ook bij beveiligers en politie een foutief beeld ontstaan. De PVV mentaliteit is helemaal doorgeslagen, zeker in steden waar veel mensen wonen van buitenlandse afkomst. De media heeft sinds de moord op Pim Fortuyn en Theo van Gogh, veel moeite gedaan om een beeld neer te zetten van de ''asociale'' buitenlander. Het nieuws wordt nog steeds gedomineerd met verhalen over ''Marokkaanse'' jongeren die zich asociaal gedragen, dit terwijl we hier gewoon over Nederlandse jongeren praten met een Nederlandse nationaliteit.

Yosra Aajir is met de schrik vrij gekomen, maar andere hadden minder geluk. De 17 jarige Rishi Chandrikasing werd gedood omdat de paranoïde politie dacht dat hij een vuurwapen bezat. Het punt is dat de Nederlandse politie niet je best vriend is. De politie is een werktuig van de heersende klasse. Kapitalisten mogen arbeiders uitbuiten, maar politie agenten mogen stakende arbeiders in elkaar slaan. Kapitalisten mogen zich zelf verrijken, maar zwart werkers zijn meteen de grootste misdadigers!

De 17 jarige Yosra Aajir werd aangezien als junkie door

de HEMA beveiliging. Ze werd niet gelooft door politie

omdat haar verhaal een trucje moest zijn om vrij te komen!

Meer kapitalisme op Cuba en het westen is blij

Het hypocriete westen staat erom bekend dat ze enorm veel kritiek heeft op landen die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten. In 2/3 van alle gevallen zijn dat landen waar het westerse kapitalisme weinig macht bezit. Landen zoals Noord Korea, Cuba, Iran en tot kort Myanmar kregen erg vaak kritiek van westerse landen. Die kritiek is terecht want de mensenrechten worden systematisch onderdrukt door die landen. Echter er zijn ook naties waar het westen zeer goede banden mee heeft en waar ook de mensenrechten niet nageleefd worden. Neem Saoedi-Arabië, een tweede Islamistische Republiek Iran, alleen dan pro-westers. Of de andere Arabische olie staten, die allemaal absolute monarchieën zijn, daar hoor je de westerse regeringen nauwelijks tot nooit over klagen. Cuba is bezig met grote hervormingen en het westen is daar blij mee. Ze hopen natuurlijk op een economisch systeem dat hun kapitalisten weer toegang geeft tot de Cubaanse arbeidsmarkt. Datzelfde gebeurde in Azië, in zowel China als Vietnam.

Sinds Raúl Castro president is van de Republiek Cuba zijn er grote hervormingen doorgevoerd. 500.000 arbeiders werden ontslagen door de overheid en moesten zich zelf gaan redden als ''zelfstandige'' ondernemers. De stalinistische overheid hief verschillende regels op, zoals het verbod op mobiele telefoons en dvd spelers. Eind 2013 werd bekend dat Cubanen nu buitenlandse auto's mogen kopen. Tot dan toe was het hun alleen toegestaan om auto's te kopen, die voor de revolutie van 1959 al op Cuba reden. Probleem is alleen dat de prijzen voor geïmporteerde auto's door deze liberalisatie met 400% zijn toegenomen. De prijs voor een Peugeot 206 is al snel 67.000 euro. De meeste Cubanen verdienen een salaris tussen de 22 en 30 euro in de maand. Het is dus duidelijk dat niemand uit de arbeidersklasse een buitenlandse auto kan kopen!

Oorzaak voor de hoge prijzen zijn de belastingen door de staat en de winsttoeslag, want de Cubaanse staat wil de geïmporteerde auto's met winst verkopen ( heel kapitalistisch ). Dit bewijst de staats-kapitalistische tendentie binnen de Communistische Partij van Cuba, die sinds het aantreden van Raúl Castro nu meer kapitalistische besluiten neemt. Wat dit hele verhaal nog ironischer maakt is het feit dat Raúl, juist de dogmatische Stalinist was van de Castro broers. Jaren voordat Fidel Castro zich een ''Marxist'' noemde, was zijn jongere broer al in de ban van het marxisme-leninisme ( stalinisme ) zoals dat door de Sovjet-Unie werd gevoerd. Raúl werd in zijn jeugd jaren lid van de Socialistische Jeugd, de jongeren organisatie van de Populaire Socialistische Partij. Deze partij bestond uit Moskou trouwe stalinisten. Tijdens de Cubaanse revolutie waren hij en Che Guevara bijna de enigste marxisten binnen de Beweging van de 26 July. Het is daarom ironisch dat juist de Stalinist; Raúl Castro al deze kapitalistische hervormingen maakt. Typisch voor stalinisten, die in hun wanhoop besluiten nemen die juist behoorlijk antisocialistisch zijn!

De Cubaanse economie had het lastig in de jaren 90. Door het wegvallen van de Sovjet-Unie en het misdadige embargo, kreeg Cuba het zwaar. Fidel Castro noemde deze periode; Speciale Periode in de Tijden van Vrede. Het stalinistische regime kon tussen 1959 en 1991 voor best wat welvaart zorgen. Cuba behoorde zeker tot de betere ontwikkelde volksrepublieken. Maar doordat het eiland onder een handelsembargo lag, was het economisch afhankelijk van het Oostblok. Toen het stalinisme wegviel en het kapitalisme de macht in Rusland overnam was het gedaan met de goedkope grondstoffen. Cuba zat zonder brandstof en hierdoor moest de overheid maatregelen nemen, die niet bepaald socialistisch van aard waren. Natuurlijk had Fidel Castro het anders kunnen doen, hij had democratisch socialisme moeten opbouwen. Dan was het embargo ook verleden tijd geweest. 

In een socialistische democratie zou het embargo van de Amerikanen niet lang stand houden, omdat de hele wereld zich tegen de VS zou keren, mochten de Amerikanen er mee door gegaan zijn. Maar Castro vreesde dat Cuba net als de Sovjet-Unie en het Oostblok zou vergaan in een zee van armoede en ongelijkheid. Dus bleef hij dogmatisch vast houden aan het stalinisme en dies totalitaire politiek. Toch had Cuba harde valuta nodig, hierdoor nam Fidel het besluit om wat kapitalistische hervormingen door te voeren. Socialistische alternatieven waren mogelijk, maar omdat kapitalisme net als stalinisme dictatoriaal van aard is, past het best binnen een dictatuur. De eerste stappen richting een beperkte markt economie begonnen in 1994!

Om de staat van buitenlandse valuta te voorzien, werden hotels gebouwd voor buitenlandse toeristen. Er kwam een tweede Cubaanse munteenheid, die alleen door toeristen gebruikt mag worden. Rijke hotelondernemingen mochten zich gaan vestigen op Cuba en Cubanen in dienst nemen. Vele deden dit en dit bood enkelen de kans om meer geld te verdienen. Werken in een hotel is veel lucratiever, zeker omdat je dan meer geld verdient. Het modale inkomen op Cuba ligt tussen de 22 euro en 30 euro in de maand!

Doordat het economisch slecht ging met Cuba na 1991, werden ook dieren het slachtoffer van menselijke wanhoop. Straatdieren zoals honden en katten, verdwenen allemaal uit het straatbeeld. Waar je voor 1991 nog genoeg koeien kon zien grazen, werd dit al snel zeldzaam. Zo zeldzaam zelfs dat de overheid de koe ging beschermen en zwarte straffen oplegt aan iedereen die een koe doodt. Je kunt 10 jaar celstraf krijgen als je het lef hebt om een ''socialistische'' koe te doden en op te eten. Maar zo wanhopig waren enkele Cubanen, want door de economische crisis jaren ging de levensstandaard er flink op achteruit ( behalve natuurlijk voor de partij elite en de Castro broers ).

De harde bezuinigingen leidde ertoe dat het regime zich overeind kon houden. Fidel Castro gebruikte de ondergang van de Sovjet-Unie als propagandawapen en wees op de vreselijke armoede die ontstond in het nieuwe kapitalistische Rusland. Hoe erg de crisis op Cuba ook was, echte armoede zoals Rusland kende was er niet. Het stalinistisch dogmatisme bleef heersen en buitenlandse handel bleef beperkt, Cubanen mochten nog steeds niets kopen uit het kapitalistische westen. Het was een lastige periode, zeker voor jonge studenten die hadden gestudeerd in de Sovjet-Unie. Na hun terugkomst bleek dat er geen banen waren, vele moesten werk gaan doen waar ze niet voor gestudeerd hadden in het buitenland!

Vanaf 2012 mogen Cubanen meer dan 181 beroepen uitoefenen, waar de staat geen monopolie meer op neemt. Ook is het nu toegestaan om als kleine ondernemer te beginnen. Toch blijft het lastig voor zelfstandigen. Zeker omdat de overheid meer dan 500.000 mensen dwong om zelfstandig te worden, in het kader van een nieuwe ronde bezuinigingen. Het is heel oneerlijk dat een overheid zomaar verwacht van 500.000 mensen dat ze zich zelf economisch kunnen redden. Zeker als je bedenkt dat het Cubaanse stalinisme een grote rem was op de ontwikkeling van het eiland. Innovatie werd alleen toegestaan als de staat dat wou, in andere woorden alleen als Fidel Castro dat wou. Meestal toonde de staat zich niet bereid om innovatieve handelingen door te voeren. 

In 2011 werd al een stap richting een markt economie gemaakt, toen Cubanen hun huis mochten verkopen. Tot dan toe was dat verboden. Maar in 2011 werd dit mogelijk en sindsdien mag men op het eiland huizen kopen en verkopen. Probleem is alleen dat bijna niemand op Cuba een huis kan kopen. Veel Cubanen willen hun huis verkopen en zo meer geld krijgen. Maar de vraag naar huizen op Cuba is laag en het aanbod enorm. Rijkere Cubanen die hoge functie hebben binnen de staatsbureaucratie, zijn misschien de enigste groep die in staat zijn huizen te kopen. Een andere groep die dat mogelijk ook kunnen zijn Cubanen met familie in het buitenland. Veel families krijgen geld van familieleden in de VS, dit is sinds enkele jaren toegestaan door zowel de Cubaanse overheid als de Amerikaanse overheid!

In 1994 nam Cuba een tweede munteenheid aan. Deze convertibele peso wordt gebruikt in de toeristen sector en is gekoppeld aan de Amerikaanse dollar. Ook kunnen ( bepaalde ) Cubanen met de convertibele peso, producten kopen zoals mobiele telefoons, dvd spelers en andere luxe producten. Door de invoering van deze convertibele peso, ontstond een tweedeling in de maatschappij. Aan de ene kant de arbeidersklasse, die onder stalinistische dwang moest leven en een groep Cubanen, die dankzij hun toegang tot de convertibele peso, een beter leven konden opbouwen. Meestal zijn dat mensen die werken in de toeristen sector waar de convertibele peso meer waard is dan de normale peso. Cubanen die werken voor de kapitalistische hotels worden betaald met de convertibele peso, terwijl de meeste arbeiders op Cuba, betaald krijgen in de normale peso die veel minder waard is dan de convertibele peso. Anno 2013 werd bekend dat de Cubaanse overheid een einde wil maken aan de twee munteenheden!

Sinds 2008 is het kapitalisme bijzonder positief over de hervormingen van Raúl Castro. Maar de Amerikanen weigeren om het embargo op het heffen. Zij willen vooral dat er politieke hervormingen komen. Heel hypocriet aangezien de VS die nooit eiste in China en Vietnam. De Volksrepubliek China stond nooit onder een handelsembargo. Al in de jaren 70 waren de relaties tussen Washington en Beijing goed. Ook na de dood van Mao Zedong bleef China een bondgenoot van de VS tegen de Sovjets. De Chinezen vlogen met westerse vliegtuigen, anders dan andere stalinistische luchtvaartmaatschappijen vloog CAAC ( staatsluchtvaartmaatschappij tot 1987 ) vooral met Boeing toestellen. Sovjet vliegtuigen waren een minderheid in het arsenaal van CAAC. Noord Vietnam leefde sinds 1964 onder een handelsembargo, na 1975 kwam geheel Vietnam onder een westers embargo te staan. Pas in 1994 waren de Amerikanen ervan overtuigd, dat Vietnam zich had geopend voor hun bedrijven. Mocht Cuba zich ook openen voor Amerikaanse kapitalisten dan blijft het embargo niet lang leven. Want als het gaat om geld verdienen dan gaan de winsten voor de mensen, bij de Amerikanen!

Het stalinisme op Cuba blijft bestaan dankzij het idealisme van veel Cubanen. Hun geloof in een betere wereld is oprecht en dat heeft Fidel Castro goed gedaan. Maar wat Cuba nodig heeft in onze ogen is een raden-democratie. Een democratie waarin arbeiders-raden het voor het zeggen hebben. Geen centrale staatspartij of parlement, maar een Congres van Arbeiders Raden. Deze raden moeten de economie en de politiek vormen van een nieuwe Cubaanse Socialistische Raden-Republiek. Zo'n raden-republiek zal enorm verschillen met de huidige Republiek Cuba, die gebaseerd is op de burgerlijke staatsinrichting. De huidige wetgeving verbiedt het politieke partijen om campagne te voeren tijdens verkiezingen. Ook de communistische partij mag dat niet doen. Wel is het zo dat de staat bepaald wie mee mag doen met verkiezingen en wie niet. Critici van de communistische partij komen meestal niet op de kandidatenlijsten!

Wat zal het jaar 2014 brengen? Vermoedelijk meer kapitalistische hervormingen. Cuba zal langzaam afzakken naar een staats-kapitalistische maatschappij. Dit houdt in dat de staat nog eigenaar zal zijn van de productie middelen, maar dat staatsbedrijven volgens markt principes gaan werken. Winst maken zal belangrijker worden en Cubanen zullen snel merken dat solidariteit en menselijkheid niet binnen dit systeem passen. De vraag is of de Cubanen in staat zijn om de idealen van het socialisme net zo snel in te ruilen voor kapitalistische overtuigingen als de Aziaten deden!

China en Vietnam zijn al bijna 30 jaar bezig met markt hervormingen. Revolutionair socialisten vinden dat het stalinisme op Cuba aan het sterven is. Dat bleek al in 1991 toen het eiland zwaar geraakt werd door de ondergang van de Sovjet-Unie. De economische politiek van Cuba sindsdien meer gericht op het kapitalisme, dat zien we vooral door de invoering van een tweede munteenheid en het toestaan van buitenlandse hotel-kapitalisten. Nu ondernemerschap wordt ondersteunt is het nog maar de vraag hoe lang het zal duren voordat buitenlandse bedrijven weer toegang krijgen tot het Caribische eiland. Raúl Castro zal dat misschien nog niet steunen, maar hij is bejaard en leeft over 10 jaar vermoedelijk niet meer. Een nieuwe generatie Cubanen zal opgroeien met meer ongelijkheid als het staats-kapitalisme groeit!

Fidel Castro en zijn jongere broer ( links ) na de

overwinning in 1959. Raúl was toen al een dogmatische Stalinist, terwijl

Fidel pas in 1961 zich bekeerde tot het marxisme leninisme ( stalinisme )

2013, een jaar van strijd

Het jaar 2013 is voorbij. Het was een jaar van felle strijd waarin de arbeidersklasse zich verzette tegen de neoliberale aanvallen op hun levensstandaard. Overal in de wereld verzetten zich arbeiders en jongeren tegen het onmenselijke kapitalistische systeem. Neem de Zuid Afrikaanse mijn-arbeiders als voorbeeld. Na verschillende stakingen schoot de politie op de stakers en dode daarbij 44 van hun. Meer dan 300 arbeiders raakte gewond toen de criminele politie het vuur opende. De haat en afkeer tegen de corrupte ANC overheid werd nergens zo duidelijk toen president Jacob Zuma tijdens de begrafenis van Nelson Mandela, te maken kreeg met afkeer en boe geroep. In de Verenigde Staten van Amerika waren socialisten altijd geïntimideerd en zwart gemaakt. Niemand dacht dat een revolutionair socialist ooit nog gekozen zou worden in een politieke functie. Maar de stemmers van Seattle kozen Kshama Sawant, het eerste socialistische gemeenteraadslid in 100 jaar!

Ongeveer 23 jaar geleden brulde de kranten en politieke partijen van het kapitalisme, dat alleen het neoliberalisme toekomst had. Socialisme en vooral communisme waren mislukt en de ondergang van het stalinisme zou dat bewijzen. Met deze giftige propaganda werden miljoenen arbeiders misleidt en wijs gemaakt dat klassenstrijd, iets uit het verleden was. In deze 23 jaar verrijkte zich de heersende klasse enorm. Terwijl de prijzen stegen voor de arbeiders, gingen de belastingen voor de rijken en de kapitalisten juist omlaag. De inkomstenbelasting voor de super rijken ging van 72% in 1990, naar 60% in 2001 en uiteindelijk naar 52%. Inderdaad, voor het jaar 1990 betaalde je nog 72% aan inkomsten belastingen als je een top salaris ''verdiende''!

De vakbonden speelde het kapitalisme in de hand. In plaats van de strijden voor arbeiders en hun belangen, gingen de vakbondsleiders mee met de neoliberale golf. Nergens is dit duidelijker dan in de persoon Wim Kok. Deze sociaal democraat was ooit een vakbondsleider in de jaren 80. In 1994 werd hij premier van het eerste paarse kabinet, een kabinet bestaande uit PvdA, VVD en D66. Dit kabinet begon Nederland om te vormen tot een neoliberaal paradijs voor de rijken en het bedrijfsleven. Toen Wim Kok de politiek verliet waren veel staatsbedrijven geprivatiseerd en het kapitalisme juichte hem toe. Hij mocht gaan werken bij Shell en vervult nu een hoge positie binnen dit kapitalistische bedrijf. Wim Kok begon zijn verraad in 1989, toen hij zei over het socialisme: "Er is geen alternatief voor de maatschappelijke constellatie  ( kapitalisme ) die we nu hebben en dus heeft het geen enkele zin naar iets anders ( socialisme ) te streven." Aldus de vakbondsleider die zijn arbeiders verkocht aan het kapitaal!

Een peiling gedaan in 39 landen toont dat veel arbeiders zich grote zorgen maken. Terecht want in Griekenland is de werkeloosheid opgelopen tot 27% van de beroepsbevolking. Terwijl je in Nederland nog net ( ook maar net ) kunt rondkomen van een bijstandsuitkering, is dit in Griekenland niet het geval. Uitkeringen zijn daar net 600 euro per maand, terwijl de prijzen er niet lager zijn dan in Nederland. Lonen in Griekenland zijn nooit zo hoog geweest als in Noord Europa. Een Griekse arbeider verdient modaal tussen de 800 en 1300 euro bruto per maand. Toen het land in de problemen kwam begon de kapitalistische media, de Griekse arbeider neer te zetten als lui. De leugen dat alle Grieken met 50 jaar al met pension kunnen, werd massaal verspreid. In werkelijkheid gaan de meeste Grieken tussen de 61 en 65 jaar met pension!

De peiling gaf ook aan dat vele zich zorgen maken over de kwaliteit van het leven. Slechts 33% gaf aan dat de levensstandaard gelijk blijft voor hun kinderen. De meerderheid is ervan overtuigd dat hun kinderen te maken krijgen met meer armoede en minder welvaart. Europeanen zijn het meeste pessimistische over de toekomst. Slechts 28% van de Duitsers en 17% van de Britten gelooft nog dat hun kinderen dezelfde kwaliteit van leven zullen hebben als hunzelf. Dit bewijst de angst die in de arbeidersklasse zit, zeker omdat de heersende klasse met veel aanvallen komt. Vooral mensen in de bijstand worden zwaar geraakt. De neoliberale overheid wil dat dwangarbeid ingezet wordt om mensen te laten werken voor hun uitkering. Want het is vooral de schuld van de werkeloze dat hij/zij geen baan heeft. Dus moet hij/zij maar werk gaan doen dat de overheid bepaald, bijvoorbeeld werk doen dat ooit gedaan werd door betaalde werkkrachten. Gemeentes ontslaan mensen, alleen maar om ze weer aan het werk te zetten via de bijstand, met één groot verschil: 300 euro minder netto per maand aan inkomen!

Het vuur van de revolutie begint te groeien. Wat een socialistische revolutie vooral in de weg staat zijn niet de rechtse politici en hun propaganda machine. Het zijn de oude sociaal democratische partijen en communistische partijen. Deze partijen hebben de arbeiders massaal in de steek te gelaten de laatste 23 jaar. Vooral de sociaal democratie koos massaal de kant van het kapitalisme en voert dezelfde rechtse politiek als de liberalen en conservatieven. De communistische partijen zitten nog steeds vast in stalinistische richtlijnen. Vele hebben het kapitalisme aanvaard, sommigen gingen coalities aan met kapitalistische partijen en droegen verantwoordelijkheid voor bezuinigingen en aanvallen op arbeiders. Dit trof vooral de Heropgerichte Communistische Partij in Italië, ooit een machtige communistische partij met veel steun onder de arbeidersklasse. Dit veranderde toen de partij deel werd van de regering. Een groep parlementaire communisten wou binnen de regering blijven, terwijl de meerderheid van de Heropgerichte Communistische Partij de neoliberale regering rond 1998 wou verlaten. Aanhangers van de regering splitste zich af van de Heropgerichte Communistische Partij en stichtte de Partij van Italiaanse Communisten. Deze ''communisten'' bleven trouw aan premier Romano Prodi en diens neoliberale overheid!

De Italiaanse communisten leerde niet van hun steun aan een kapitalistische regering. In 2004 werden beidde communistische partijen lid van een centrum-linkse coalitie. Weer kwamen de communisten in een neoliberale overheid. Zowel de Heropgerichte Communistische Partij als de Partij van Italiaanse Communisten, verloren het vertrouwen van de Italiaanse arbeiders. De verkiezingen van 2008 waren een flinke afstraffing, beidde communistische partijen kregen geen zetels in het parlement. In 2013 wonnen de communistische partijen samen slechts 765.000 stemmen, vergelijk dit met 1987 toen de Italiaanse Communistische Partij bijna 10.000.000 stemmen won!

Ex-stalinistische partijen doen het ook niet beter. In Hongarije en Bulgarije kunnen de ex-stalinisten alleen steun winnen omdat ze de monopolie hebben op politiek links. Ze noemen zich nu sociaal democratisch en hebben het neoliberale kapitalisme helemaal aanvaard. De Bulgaarse Socialistische Partij en de Socialistische Partij van Hongarije vormen geen bedreiging voor het kapitalisme. Toch stemmen veel linkse stemmers nog steeds op die partijen uit vrees voor een overwinning van rechts. Dit terwijl deze sociaal democraten weinig linkse principes hanteren zodra ze aan de macht zijn!

De afwezigheid van echte arbeiderspartijen is de oorzaak waarom het vuur van de revolutie nog niet is aangeslagen in Europa. Er zijn wel nieuwe linkse formaties opgedoken sinds de val van het stalinisme. Maar deze formaties zitten vast in oude sociaal democratische opvattingen, van minder markt en meer staat. Voorbeelden hiervan zijn de ''Sociaaldemocratische'' Partij in Nederland, Die Linke in Duitsland, het Linkse Blok in Portugal en het Linkse Front in Frankrijk. Groot Brittannië heeft niet eens een nieuwe linkse partij die de hulpeloos verrechtste Arbeidspartij kan bevechten. De Britse sociaal democraten hebben nog een monopolie op de linkse stemmer, ondanks het vele verraad van de sociaal democraten aan de Britse arbeidersklasse!

In Afrika hebben vooral oude nationale bevrijdingspartijen, een monopolie positie op zowel politiek links als op de staat en media. Landen zoals Angola en Mozambique worden nog steeds bestuurd door partijen die zich ooit marxistisch-leninistisch ( stalinistisch ) verklaarde. Na 1990, draaide deze nationale bevrijdingspartijen 180% om en steunde de eisen van het IMF en de Wereld Bank. Alle verwijzingen naar Marx en Lenin werden uit de geschiedenis van deze partijen gewist, alsof ze nooit tot het revolutionaire socialisme behoorde. Ook het Afrikaans Nationaal Congres van Nelson Mandela volgde de kapitalistische route. Dit werd gedaan op advies van de Chinese en Vietnamese communistische partijen. Ook de Zuid Afrikaanse Communistische Partij had geen probleem met een kapitalistische koers, zo ideologisch failliet bleken de communistische partijen te zijn na de ondergang van de Sovjet-Unie!

Maar in Zuid Afrika waait een nieuwe wind. De arbeidersklasse zijn de armoede en de ongelijkheid zat. Van alle beursgenoteerde bedrijven zijn slechts 4% in handen van zwarte kapitalisten. De meerderheid van alle rijken in Zuid Afrika, blijft blank. Dit is de harde werkelijkheid, het ANC heeft het racisme afgeschaft, maar de economische macht blijft liggen in de zelfde handen die voor 1994 de boel bestuurde. De economische heersers van Zuid Afrika blijven de blanken en de niet de zwarte arbeidersklasse. Nadat de politie meer dan 40 stakende mijn-arbeiders doodschoot was de maat vol. Mijn-arbeiders en revolutionair socialisten kwamen samen en zo werd de Arbeiders en Socialistische Partij ( WASP ) opgericht. Ook de Nationale Unie van Metaal Arbeiders met 340.000 leden heeft haar steun aan het ANC en de communistische partij opgezegd!

Er is echter nog veel werk te doen. Hoewel veel arbeiders inzien dat het kapitalisme niet werkt, hebben vele dit nog niet gekoppeld aan de noodzakelijkheid van het socialisme. Hoe anders was dat in de jaren 80, toen het socialisme nog een alternatief was in de ogen van miljoenen mensen. De ondergang van het stalinisme en de enorme berg aan leugens en onwaarheden over het socialisme, hebben ervoor gezorgd dat een nieuwe generatie arbeiders opgroeide met het idee dat socialisme niet werkt. Zeker als je bedenkt dat bijna alle kranten en televisie programma's, het zelfde verhaaltje vertellen: ''Het socialisme werkte niet in Rusland, China en Oost-Europa, omdat het tegen de menselijke natuur in gaat''. Dat horen we steeds vaker, alsof mensen allemaal egoïstisch zijn en alleen aan zich zelf denken!

De nieuwe linkse partijen hebben ook nog niet aangestuurd op massief verzet tegen de bezuinigingen. Leiders zoals Emile Roemer in Nederland willen liever een ''menselijker'' en ''socialer'' kapitalisme in plaats van een socialistische samenleving. Ook in Duitsland is Die Linke een partij die vaart tussen socialisme en sociaal democratie in. Hun leiders zijn enorm bang om gelijk geschakeld te worden met het stalinisme, want dat krijgen Duitse socialisten elke keer weer te horen. Praat een Duitse socialist over het communisme, dan wordt de DDR erbij gehaald en krijgt hij/zij vooral te horen dat het socialisme/communisme mislukte en niet kan werken. Die Linke zegt heel duidelijk afstand te nemen van het ''staat-socialisme'' zoals ze het stalinisme noemen, maar spreekt ondertussen wel van een ''eerlijke poging tot realisatie van het socialisme in de DDR''. Alsof Walter Ulbricht en Erich Honecker ooit aan echt socialisme dachten!

In 2013 woonde 70% van alle mensen in steden. Hoe anders was dit 100 jaar geleden, toen veel mensen nog op het platteland woonde en boer waren. Veel landen waren economisch gezien nog niet klaar voor het socialisme, Marx had nooit gedacht dat een socialistische revolutie zou ontstaan in Rusland. Tegenwoordig zijn de meeste mensen op de deze wereld arbeiders en moeten hun arbeid verkopen om loon te ontvangen. Arbeiders zijn niet alleen mensen die in fabrieken werken, arbeiders zijn alle mensen die hun loon uit hun arbeid halen. Dat 70% van de mensheid nu in steden woont is goed voor een socialistische revolutie. Het kapitalisme zal niet snel verdwijnen en om het te verslaan is klassenstrijd en een socialistische bewustzijn nodig. Als dit eenmaal bereikt is dan zal het snel gaan. Zodra arbeiderspartijen opgericht zijn kunnen de partijen van het kapitalisme verslagen worden bij verkiezingen. In Venezuela won de Vijfde Republikeinse Beweging van Hugo Chavez ooit 60% van de stemmen bij de verkiezingen in 2005. Maar omdat deze partij geen echte arbeiderspartij bleek zonder een duidelijk socialistisch programma, brokkelt de steun voor deze partij af. Dat zelfde zagen we in Zuid Afrika, veel zwarte arbeiders dachten ( en denken helaas nog steeds ) dat het ANC hun partij was. Net als de partij van Chavez, bleek het ANC van Mandela juist niet socialistisch van aard te zijn!

Dat arbeiderspartijen noodzakelijk zijn blijkt al uit het stemgedrag van de Britten. Al 41% gaf aan bij de laatste verkiezingen niet te stemmen op een partij. 1/3 van de Britse stemmers bleef thuis en stemde in 2010 niet. Dit bewijst al dat een groot deel van het electoraat niet tevreden is met de politieke partijen. Terecht want de drie grootste partijen in het Verenigd Koninkrijk staan in dienst van de rijken en de kapitalisten. In Duitsland stemde 71% bij de verkiezingen in 2013 en in Nederland kwam 74% van de stemmers opdagen. Hieruit blijkt dat een redelijke minderheid geen heil ziet in de huidige politieke partijen! 

In het jaar 2014 zullen verkiezingen voor het Europese parlement zijn. Daar staat Nederlanders ook niet warm voor. In 2009 stemde slechts 36,9% opdagen om te stemmen. De Europese Unie is niet geliefd bij de werkende klasse, ze zien de EU als een bureaucratisch bolwerk dat alleen maar geld kost. Rechtse populisten weten misbruik van de situatie te maken, vooral Geert Wilders en zijn PVV gooien de aandacht op buitenlanders, in plaats van op de werkelijke vijand; het kapitalisme!

In de VS leek het jaren lang onmogelijk om als socialist gekozen te worden in een publieke functie. De laatste socialist die 6% van de stemmen won was de leider van de Socialistische Partij van Amerika in 1912. Maar Kshama Sawant van Socialistisch Alternatief ( CWI in de VS ) ging de strijd aan en wist haar neoliberale tegenstander van de Democratische Partij te verslaan. Ondanks dat haar tegenstander gesteund werd door het kapitalisme en 16 jaar ervaring had, koos de bevolking van Seattle voor een socialist. Zo werd Kshama Sawant de eerste socialist in 100 jaar tijd die in een gemeenteraad gekozen werd. Hieruit blijkt dat het woord socialisme niet langer een ''vies'' woord is. Ook al brullen anticommunisten nog moord en brand, bij veel Amerikaanse arbeiders heerst het gevoel dat hun systeem niet werkt. Dit veroorzaakt angst en paniek bij de heersende klasse, die alles op alles zetten om president Obama neer te zetten als een ''gevaarlijke socialist''.

In de laatste 23 jaar is de welvaart enorm toegenomen, voor de rijken natuurlijk. Hun eigen vermogen groeide met maar liefst 400% tussen 1990 en 2010. Miljarden aan euro's liggen in banken, aandelen en luxe bezittingen van de rijken. Ook na 2008 bleven de rijken meer geld ontvangen. Dit terwijl de werkende klasse het met minder moet doen volgens de kapitalistische media. Wij moeten met minder leven, terwijl de kapitalisten en hun families het wel super goed hebben. Neem de familie Heineken maar met 7,2 miljard euro of de 75 miljardairs van de Chinese ''Communistische'' Partij. Hebben mensen echt zoveel geld nodig en hebben ze daar recht op? Nee, daarom moet een socialistische revolutie een einde maken aan de ongelijkheid die het kapitalisme veroorzaakt. Socialisme is het enigste alternatief op deze ellende en alleen de werkende klasse kan dit socialisme bereiken. Daarvoor is echter een bewustzijn nodig dat op dit moment nog niet bestaat. Pas als de werkende klasse zich bewust is van haar potentiaal zal socialisme mogelijk zijn. Dan zal ook het kapitalisme haar ware kleuren tonen, want zodra de massa's ontwaken zullen de kapitalisten alles op alles zetten om hun elitaire status te behouden, zo nodig met moord en doodslag!

Kshama Sawant, het eerste socialistische gemeenteraadslid 
in 100 jaar voor de stad; Seattle