Verenigd rond de coalitie; Mesa de la Unidad Democrática ( MUD ), slaan de politieke partijen van het kapitalisme terug. Deze coalitie werd vijf jaar geleden opgericht als kapitalistische tegenhanger van de Partido Socialista Unido de Venezuela ( PSUV ). Tot nu toe won de PSUV elke verkiezing, mede door de steun van de armen en arbeiders aan de regering. Maar de dood van het icon Chavez en de slechte economische situatie, zijn niet gunstig voor de overheid. President Nicolás Maduro zit in een lastige situatie, hij heeft enorm veel steun verloren. Vooral binnen de arbeidersklasse zijn vele overgestapt naar de rechtse oppositie uit ontevredenheid. Dit is ook zichtbaar bij de opkomst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Slechts 58% van de stemmers kwam opdagen. Daarvan stemde 44% voor de staatspartij PSUV en 40% voor de kapitalistische MUD!
De coalitie van het kapitalisme wist 600.000 stemmers erbij te winnen. Dat zijn 600.000 mensen die de PSUV in de steek gelaten hebben. Nicolás Maduro beweert dat deze mensen allemaal verraders zijn aan Chavez en aan de zogenaamde ''Boliviaanse Revolutie''. De werkelijkheid is echter anders. Schuld aan het verlies van zo veel stemmers is Nicolás Maduro en vooral zijn bureaucratische overheid die steeds autoritairder wordt. Dit begon al onder Hugo Chavez toen die er niet in slaagde om de criminaliteit terug te dringen en de economische situatie te verbeteren. Chavez gaf de oppositie de schuld en het Amerikaanse imperialisme. Echter veel arbeiders vonden dat de schuld vooral lag bij de overheid, die dictatoriaal bezig is en zelfs de politie inzet tegen stakende arbeiders!
Waarom de PSUV tot nu toe nog de verkiezingen wint is het feit dat de werkende klasse zich bewust is van de kapitalistische oppositie. Men weet dat MUD ( Democratische Eenheid ) geen alternatief is op de PSUV. Vooral de armoede klasse en de lagere arbeidersklasse realiseren dat een stem op MUD, een stem is voor het kapitaal en de rijken. Dit is de rede waarom de PSUV nog kan rekenen op de meerderheid van de stemmen. Maar dit zal niet lang meer zo blijven, zeker als nog meer stemmers het vertrouwen verliezen in de politiek. De laatste landelijke verkiezingen in 2012 was een titanen strijd tussen twee persoonlijkheden. Hugo Chavez en Henrique Capriles gebruikte weinig politieke standpunten in hun strijd, het was meer een strijd tussen twee personen. Chavez won die verkiezing, maar alleen dankzij zijn populariteit bij de armen en de laag-loon arbeiders. Henrique Capriles wist 44% te winnen en daarbij zaten ook veel stemmen van arbeiders, die misleidt raakte door zijn sociaal democratisch taalgebruik. Zowel Chavez als Capriles gebruikte populistische slogans, vooral Capriles sprak niet over zijn neoliberale overtuigingen!
Dan is er het probleem van de PSUV. Deze politieke partij zou een arbeiderspartij moeten zijn, een socialistische partij voor arbeiders. Helaas is dit niet het geval, de PSUV werd opgericht door alle pro-Chavez partijen te verenigen. De partij is een voertuig voor de regering van Maduro en niet een strijdorgaan van de arbeidersklasse. Dit merkte de arbeiders, toen de PSUV zich opstelde als staatspartij voor de bureaucraten en de pro-Chavez bourgeoisie. Revolutionair socialisten die kritiek hadden op de bourgeois houding van de partij, kregen te horen ''verraders'' te zijn aan de ''Boliviaanse Revolutie''. Al snel werd duidelijk dat de PSUV een bureaucratische partij voorstelde en weinig verschil toont met de stalinistische partijen. Het enigste verschil met de stalinisten is dat de PSUV geen volksrepubliek heeft uitgeroepen en de oppositie massief vervolgt!
Bij de verkiezingen voor de gemeenteraden in december 2013, verloor de PSUV ook omdat ze kandidaten had opgesteld die niet gesteund werden door het linkse electoraat. Een goed voorbeeld is de stad Barinas, waar Abundio Sanchez; burgemeester was voor de PSUV. Hoewel hij zeer populair was bij het volk, werd hij niet kandidaat voor de verkiezingen. Daar had de broer van Hugo Chavez voor gezorgd, die blijkbaar niet tevreden was met Abundio Sanchez. Dus kwam de populaire burgemeester niet op de kieslijst. De PSUV verloor de verkiezingen in Barinas hierover!
Er is nog een rede waarom de PSUV stemmen verliest. Dat lig in de aard van Hugo Chavez, die van 1999 tot 2013 regeerde. Ondanks dat hij de armoede flink verminderde en veel sociale programma's ten uitvoer bracht, brak hij nooit met het kapitalisme. Dit was de grote zwakte van Chavez, die tijdens zijn regeerperiode steunde op de progressieve bourgeoisie. Vooral zijn eerste drie jaar als president waren behoorlijk gematigd. Pas na de mislukte rechtse staatsgreep in 2002, werd Chaves radicaler en begon hij het kapitalisme tegen te werken. Maar dat is precies wat hij deed, tegenwerken en niet uitschakelen!
De rijken konden via hun televisiezenders, de president zwart maken en deden dat ook dagelijks. Van de acht televisie netwerken in Venezuela, zijn zeven privé bezit en dus eigendom van kapitalisten. Deze zeven netwerken steunde allemaal de staatsgreep in 2002 en hebben nog steeds een anti-linkse, pro-kapitalistische houding. Alleen de staatsmedia stond aan de kant van Hugo Chavez, hoe eerlijk is dat? Zeven kapitalistische televisienetwerken die elke dag rechtse propaganda uitzenden, tegen één ''socialistische'' staatszender!
Het heeft wat jaren geduurd, maar de rechtse oppositie weet dat ze het ''socialistische'' experiment van Chavez kunnen vernietigingen. Voor 2008 was rechts verlamt door de vele nederlagen, ook vertrouwde de rijken niet op verkiezingen. Via staatsgrepen heeft de heersende klasse altijd hun status en rijkdommen veilig kunnen stellen. Maar Hugo Chavez wist steeds de verkiezingen te winnen ondanks het feit dat de zeven kapitalistische televisiewerken dagelijks met anti-Chavez programma's kwamen. Die varieerde tot praatprogramma's tot komedie shows, waarin Chavez zwart gemaakt werd. Ook waarschuwde de rechtse media dat de linkse president een ''gevaarlijke communist'' was. Dit deed de armoede klasse en de arbeiders klasse weinig. Die stemde massaal op Hugo Chavez, tot grote schrik van de kapitalistische elite!
De oprichting van Mesa de la Unidad Democrática ( MUD ) was de eerste stap in eenheid van kapitalistische partijen. Daar worden alle kapitalistische ideologieën mee bedoeld. Van liberalen, sociaal democraten en conservatieven, allemaal verenigd om de PSUV te bestrijden. De belangrijkste partijen binnen MUD zijn:
- Een Nieuw Begin - ( neoliberale ) sociaal democratische partij opgericht in 1999
- Rechtvaardigheid Eerst - Een neoliberale partij opgericht in 2000
- Democratische Actie - Een nationalistische partij opgericht in 1941
- Populaire Partij - Een christen democratische partij opgericht in 1946
Ondanks dat veel partijen binnen MUD een centrum ideologie aanhouden, is het neoliberale denken dominant binnen de coalitie. Henrique Capriles wil de heerschappij van de markten en goede relaties met de Verenigde Staten van Amerika. Dat is ook waarom de Amerikaanse politici hun steun hebben uitgesproken voor de rechtse oppositie. Vooral de Republikeinen in de VS steunen MUD omdat ze weten dat Henrique Capriles, ervoor zal zorgen dat Venezuela weer een typische bananenrepubliek wordt!
Het jaar 2014 zal niet makkelijk zijn voor de arbeidersklasse van Venezuela. De staat zal de prijzen op brandstof verhogen om zo de winsten te vergroten. Er is nood aan een echte arbeiderspartij, een partij voor het werkende volk die zich verzet tegen de PSUV en de rechtse MUD. Arbeiders tonen al hier en daar dat ze zich verzetten tegen de bureaucratische staat. Een echte arbeiderspartij op een socialistisch programma kan de steun van de armoede klasse en de arbeiders klasse winnen. Tot nu toe wint de PSUV die stemmen, maar hoe minder mensen uit armoede gezinnen stemmen, hoe sterker de rechtse oppositie wordt. Arbeiders hebben niets te winnen door de stemmen op de PSUV. Deze partij is nooit een arbeiderspartij geweest. Daarom moeten arbeiders via hun vakbonden een nieuwe partij oprichten!
Henrique Capriles, het gezicht van de kapitalistische oppositie
tegen de PSUV!
