ONS INDIE, zo brulde de Nederlandse staatspropaganda. Dat moesten de soldaten gaan verdedigen tegen de nationalisten van Sukarno. Indonesië was van 1816 tot 1949 een kolonie van Nederland. Officieel waren de Nederlanders al langer in het gebied actief dat tegenwoordig Indonesië wordt genoemd. Maar in 1816 kreeg de gebied de naam Nederlands Indië en zou dat tot 1949 dragen. De strijd voor Indonesische onafhankelijkheid begon in Augustus 1945 en zou aan 150.000 vrijheidsstrijders het leven kosten. Nederland verloor 5.000 soldaten en werd uiteindelijk gedwongen om Indonesië af te staan aan de nationalisten van Sukarno, die de eerste president van het land werd!
Na de onafhankelijkheid van Indonesië werden de soldaten die voor het Nederlandse imperialisme vochten vereerd. Ook Albert Hoeben liep voorop bij militaire parades en kreeg altijd veel aandacht. Maar voor het feit dat de Nederlandse soldaten in Indonesië vochten om een volk te onderdrukken vergeet men liever. Nee, de soldaten waren helden, in geheel Nederland zijn 175 monumenten geplaatst voor deze ''dappere'' jongens die vochten voor het kolonialisme. Nergens staan monumenten ter eren van alle slachtoffers van het Nederlandse terreur. Geen eerbetoon aan alle Indonesiërs die vermoord werden door Nederlandse soldaten tussen 1945 en 1949!!
Natuurlijk moet ook vermeld worden dat de nationalisten van Sukarno niet bepaald tolerant waren tegenover die Indonesiërs die heulde met de imperialisten. Vermoed wordt dat de nationalisten alleen al op Java verantwoordelijk zijn voor de moord op minimaal 10.000 burgers. De wreedheid van de nationalisten is niet beperkt tot Indonesië, ook de Vietnamese nationalisten waren behoorlijk wreed tegen personen die heulde met de Franse koloniale bezetters. Aan de andere kant is dit gedrag bekender dan je denkt. Ook Nederlanders waren behoorlijk hard tegen meisjes die met Duitse soldaten omgingen. NSB vrouwen werden na de oorlog opgepakt en publieke vernederd. Veel collaborateurs kwamen terecht in kampen waar enkele honderden overleden!
De Indonesische onafhankelijkheidsstrijd begon toen sommige Japanse soldaten hun wapens afstonden aan de nationalisten. Hierdoor waren ze bewapend voor de strijd tegen de Nederlanders. De eerste gevechten waren niet tussen Nederlanders en Indonesische nationalisten, maar tussen Britten en Indonesiërs. Britse soldaten waren in Augustus 1945 het land binnen getrokken om de Japanners te ontwapenen. Pas in maart 1946 kwamen de eerste Nederlandse soldaten aan, om de taak van de Britten over te nemen. Willem Drees was de premier die het kolonialisme wou behouden, zijn uitsprak was ''Nederlandse soldaten zijn niets voor niets naar Indië gegaan''!
Willem Drees was een gematigde socialist ( sociaal democraat ) en eerste leider van de Partij van de Arbeid. Anders dan de revolutionair socialisten die altijd fel tegen kolonialisme streden, was Drees een voorstander van het Nederlandse overzeese bezit. Ondanks verzet van anti-koloniale sociaal democraten ging Willem Drees ook akkoord met de Tweede Politionele Actie in 1948. Hiermee bewees de Nederlandse sociaal democratie haar trouwheid aan de heersende klasse. Liberalen en conservatieven begonnen in te zien dat de PvdA geen gevaar vormde voor hun meesters ( de kapitalisten )!
Soldaten van het koloniale leger wisten de Indonesische nationalisten veel schade toe te brengen. Dat was logisch want de Nederlanders hadden gevechtservaring opgedaan in de Tweede Wereldoorlog. Indonesische nationalisten hadden daarnaast alleen de beschikking over Japanse geweren, zware wapens zoals tanks waren nauwelijks voorhand. Ook beschikte de Nederlanders over een goede luchtmacht. De nationalisten hadden wat Japanse vliegtuigen, maar die werden allemaal uitgeschakeld!
Het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger was de naam waaronder de kolonialisten vochten. Dit koloniale leger was in 1819 opgericht om Nederlandse heerschappij te waarborgen. In december 1941 verklaarde Nederland de oorlog aan Japan, terwijl het KNIL veel te zwak was om de Japanse legers tegen te houden. Toen die in 1942 aanvielen was het snel gedaan. Nederlandse soldaten capituleerde en moesten in lange rijen zich opstellen voor de Japanse gouverneur. Hoewel sommige nationalisten hoopte op onafhankelijkheid, bleek dit een illusie. Japan had geen behoefde aan een onafhankelijk Indonesië!
Toen Japan de oorlog verloor, waren sommige Japanse soldaten bereid om wapens af te staan aan de nationalisten. Ook sloten zich 3.000 voormalige Japanners zich aan bij het Republikeinse Leger. De socialisten en communisten probeerde een eigen socialistische staat op te richten. Maar de anticommunistische Sukarno sloeg de kort bestaande Indonesische Sovjet Republiek met brut geweld neer. Hierdoor begonnen de Amerikanen hem te steunen, die in de anticommunistische Sukarno een bondgenoot zagen.
Nederland werd uiteindelijk verplicht om zich terug te trekken. De imperialistische koningin van Nederland had hier enorm veel moeite mee. Als overtuigde aanhanger van het Nederlandse overzeese gebied was Wilhelmina diep teleurgesteld, zo erg zelfs dat ze afstand deed van de troon. Haar dochter Juliana zou de gesprekken gaan leiden met de vertegenwoordigers van de Republiek Indonesië. Op 27 december 1949 vond in Amsterdam de soevereiniteitsoverdracht plaats, daarmee kwam een einde aan ONS INDIE.
150.000 strijders van het Republikeinse Leger stierven. 5.000 Nederlandse soldaten verloren hun leven om het koloniale bezit van de Nederlandse heersende klasse te behouden. Zij zijn geen helden en horen niet vereerd te worden. De oorlog die zij vochten was FOUT, maar de Nederlandse overheid wil dat nog steeds niet herkennen. Indonesische vrijheidsstrijders worden nog steeds extremisten genoemd en Albert Hoeben en 40.000 andere koloniale soldaten, blijven op gelijke hoogte staan met de soldaten die Nederland bevrijden in 1945. Dat is in onze opvatting behoorlijk fout want in de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, waren de Nederlanders de bezetters. Albert Hoeben verdient geen eer en glorie. Hij en zijn kameraden gingen naar Indonesië om een volk te bezetten, daarmee staat hij op gelijke hoogte met de Nazi Duitsers van 1940-1945!
Maar de Nederlandse overheid kiest al sinds 1945, eenzijdig stelling voor de veteranen van de koloniale oorlog. Een vertegenwoordiger van de regering houdt elk jaar een toespraak om soldaten te eren die gingen strijden in Indonesië. Veel loof over deze soldaten, maar geen woord over de dappere Indonesiërs die in het verzet kwamen. Geen woord over het feit dat deze oorlog door en door fout was. Eervolle praatjes alleen voor de veteranen, niet voor de dienstweigeraars die weigerde om te vechten voor het kolonialisme. Geen eer en glorie voor hun die in de cel kwamen omdat ze weigerde om te moorden voor het imperialisme!
De belangenorganisatie; Comité Nederlandse Ereschulden heeft met veel pijn en moeite jarenlange rechtszaken moeten voeren om de overheid te dwingen om schadevergoedingen te betalen aan de nabestaanden van Indonesiërs die werden vermoord door Nederlandse militairen strijd. Steeds probeerde de overheid er onderuit te komen, maar de strijd gaat door ook 65 jaar na de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd. Want een aantal inmiddels hoogbejaarde weduwen wacht namelijk nog steeds op geld, excuses en respect uit Nederland
Net bevrijd van vijf jaar Duitse heerschappij, gingen Nederlanders
een volk onderdrukken. Want Indonesië was ONS INDIE!!
