Israëlische soldaten gestraft vanwege dans met Palestijnen

Het zionistische regime in Israël reageerde woedend toen hun soldaten samen met vreedzame Palestijnen aan het dansen waren. De soldaten van het Israëlische Leger waren in de stad Hebron aanwezig bij een dansfeest. In deze stad leven veel joden en moslims vreedzaam samen, maar het zionistische anti-Palestijnse regime verbied hun soldaten om met de ''vijand'' om te gaan. In de ogen van het Israëlische Leger hebben de soldaten zich in gevaar gebracht door met de Palestijnen te dansen!

De Staat Israël minacht het Palestijnse volk. Dat zien we vooral op de manier waarop ze met Palestijnen omgaan. In 1967 nam Israël bezit van de West-Bank en de Gaza Strook. De Gaza Strook werd in 2007 verlaten, maar op de West-Bank bouwt het misdadige zionistische regime nog steeds huizen voor joodse kolonisten. Volgens het zionisme hebben de joden recht op alle gebieden die ooit tot het Koninkrijk Judea behoorde. De Verenigde Naties hebben Israël al vaker bekritiseerd, maar nooit iets concreet gedaan mede door de kritiekloze steun van de VS aan Israël! 

In een rapport van de Verenigde Naties is gebleken dat Israël ook kinderen laat opsluiten en martelen. Revolutionair Socialistische Media heeft al eens eerder bericht gedaan over de marteling van jonge Palestijnse kinderen. Het is algemeen bekend dat het misdadige zionistische regime zich schuldig maakt aan het schenden van de mensenrechten. Natuurlijk doet de westerse wereld daar niets tegen. Want Israël is een bondgenoot van het westen en krijgt dus nauwelijks kritiek. Terwijl de Arabische landen genoeg leugens en haat over zich heen krijgen! 

Als opstandige Palestijnse tieners stenen naar Israëlische soldaten werpen, dan riskeren ze 20 jaar celstraf. In de gevangenissen worden ze dan ook nog gemarteld en geminacht. Het zionisme beschouwt hun als een minderwaardig volk. Dat maakt de hele ironie compleet. Dat juist de zionistische joden zo iets kunnen doen, terwijl ze zelf het slachtoffer geworden zijn van anti-Semitische acties door zoveel landen! 

Een makkelijke manier om Palestijnse kinderen te intimideren is door hun hardhandig te verhoren. De Palestijnen spreken Arabisch en geen Hebreeuws. Volgens het VN Comité voor de Rechten van het Kind, worden gearresteerde kinderen vaak verhoord in het Hebreeuws, een taal die ze vaak niet machtig zijn. Ook bekentenissen die ze moeten ondertekenen zijn vaak in het Hebreeuws. Door tegen kinderen te schreeuwen in een taal die ze niet begrijpen, is het makkelijker om ze te dwingen een bekentenis te tekenen! 

De Staat Israël is één van de meeste gemilitariseerde landen van de wereld. Het leger is enorm machtig en eist ook dat vrouwen dienst doen. Orthodoxe joden hoefde tot zeer recent niet het leger in. Maar dat heeft de overheid afgeschaft, nu moeten ook de strenge joden dienst doen. Israël geeft bijna 6,5% van haar jaarlijkse inkomsten uit aan het militair. In 2012 was het budget van het militair bijna 50 miljard dollar ( 37 miljard euro ). 

Revolutionair socialisten keuren het militarisme van de Staat Israël ten strengste af. Ook vinden wij dat die Israëlische soldaten geen straf verdienen. Dansen met vreedzame Palestijnen is geen misdaad. Natuurlijk kijken de paranoïde ogen van het militair daar anders naar. Zij zien in elke Palestijn een terrorist. Voor hun zijn dansende Palestijnen net zo gevaarlijk als de terroristen van Hamas. Het zionistische militair propagandeert haat en wil geen verzoening tussen de twee volkeren. Dat blijkt maar weer uit deze daad van het Israëlische leger!  

Politie en leger arresteren ook Palestijnse kinderen

die worden dan onder intimidaties 

vaak tot zware straffen veroordeeld!

De terugkeer van het kapitalisme in Indochina!

Indochina, in april 1975 vierde de communistische partijen van Vietnam, Laos en Cambodja feest. De kapitalistische regimes in Zuid Vietnam, Laos en Cambodja werden omver geworpen door bevrijdingslegers. Vietnam werd verenigd onder de vlag van Ho Chi Minh, in Laos kwam de nationalistische Pathet Lao aan de macht en in Cambodja de Khmer nationalisten van Pol Pot! Maar de stalinisten zouden geen socialisme kunnen realiseren. Daar waren verschillende oorzaken voor. Een belangrijke oorzaak was het totalitaire dogmatische gedachtegoed van zowel de gematigde stalinisten in Vietnam en Laos, als het extreme totalitaire regime van Pol Pot! 

Op 30 april 1975 viel de Republiek Vietnam. Het Zuid Vietnamese regime stond sinds 1963 onder militair bestuur en was in 55 dagen gevallen. Ondanks dat het Leger van de Republiek Vietnam beter bewapend was dan de Vietnam Volks Strijdkrachten van het noorden. In slechts 55 dagen wisten bijna één miljoen Noord Vietnamezen, gesteund door NLF rebellen, de hoofdstad Saigon te bereiken! 

De laatste dag van de Republiek Vietnam was in totale anarchie. Zuid Vietnamese soldaten lieten hun wapens en uniformen achter en sloegen massaal op de vlucht. Ook Vietnamese burgers die met de Amerikanen hadden samengewerkt probeerde Zuid Vietnam te verlaten. De rijken en de militaire elite waren al eerder gevlucht. De militaire president van Zuid Vietnam was op 21 april afgetreden. Men hoopte op een eervolle overgave aan de Noord Vietnamezen. Die wouden dat echter niet en zo had Zuid Vietnam geen keus en moest volledig capituleren!

Na de verovering van Saigon kwam Zuid Vietnam onder het bewind van de Tijdelijke Revolutionaire Overheid te staan. Deze revolutionaire overheid was al in 1969 gesticht en beweerde de enige legitieme heerser te zijn over het zuiden. Natuurlijk accepteerde de Amerikanen deze revolutionaire overheid niet. 

De Tijdelijke Revolutionaire Overheid van Zuid Vietnam werd echter al snel vervangen door de overheid van Noord Vietnam. In 1976 werden noord en zuid verenigd in de Socialistische Republiek Vietnam. Een echte socialistische natie zou Vietnam nooit worden. Dat lag ook aan het handelsembargo dat de westerse landen opstelde. Vooral in de VS was men woedend dat Zuid Vietnam verslagen was door Noord Vietnam! 

In augustus van het revolutie jaar 1975, viel ook de monarchistische overheid van Laos. De Pathet Lao stichtte de Lao Volks Democratische Republiek. Alleen de Lao Volks Revolutionaire Partij mocht blijven bestaan, alle anticommunistische oppositie werd onderdrukt. Vooral het Hmong volk kreeg het zwaar. Dit volk had met de CIA samengewerkt tegen de Pathet Lao. Nu zouden de Hmong de woede van Laos over zich heen krijgen. Sommigen spreken van een genocide onder de Hmong, terwijl de Laos overheid beweerd dat ze jacht maakten op terroristen! 

Terwijl Saigon viel ging het ook bergafwaarts met de Khmer Republiek. Deze rechtse dictatuur was in 1970 gesticht. De republikeinse overheid van Cambodja, steunde de VS en Zuid Vietnam. Toen de Noord Vietnamezen aan hun laatste offensief begonnen, viel ook het doek voor de Khmer Republiek. De Rode Khmer van de Communistische Partij van Kampuchea, gingen met steun van Noord Vietnam ook in het offensief. Zonder steun van de Amerikaanse luchtmacht, kon het leger van de Khmer Republiek niet stand houden. Phnom Penh viel op 17 april 1975, een paar dagen voor de definitieve ondergang van Zuid Vietnam!

Anders dan in Laos en in Vietnam, waren de Rode Khmer maoïstisch en racistisch van aard. Hun leider was Saloth Sar, een Khmer racist die droomde van een groot Khmer rijk. Hij kreeg in de jaren 60 het gezag over de Communistische Partij van Kampuchea en transformeerde de partij in een bolwerk van haat en afkeer. Naast zijn Khmer nationalisme was Saloth Sar ook maoïstisch ingesteld. Alle burgers van Cambodja moesten boer worden, want de boer was de revolutionaire voorhoede van de revolutie, althans zo dachten Saloth Sar en Mao Zedong!

Eenmaal aan de macht noemde Saloth Sar zich Pol Pot en zijn staat; Democratisch Kampuchea. Zijn communistische partij noemde hij niet bij naam, de leidende macht in het land kreeg de naam ''Angkar''. Democratisch Kampuchea werd een gigantisch concentratiekamp. Acht miljoen mensen werden gedwongen om boer te zijn. Duizenden stierven tijdens de evacuaties uit de steden.  Pol Pot had een hekel aan intellectuelen, dus iedereen die geen domme boer was stond gelijk aan een ''contrarevolutionair''. Kinderen werden opgevoed als spionnen, ze moesten hun ouders en andere volwassenen in de gaten houden voor Angkar!

In Vietnam en Laos was een stalinistisch regime opgebouwd volgens de methodes van de Sovjet-Unie. De rijken en de adel werden genadeloos onteigend en vervolgd. Duizenden Zuid Vietnamezen werden gedwongen om naar ''heropvoedingskampen'' te gaan. In de deze kampen moest men de dogmatische leer van Ho Chi Minh aanvaarden, wie dat weigerde kon flinke straffen oplopen! Velen zouden daar jaren in leven. Pas rond 1986 zouden de laatste kampen sluiten. 

Op economisch terrein was een planeconomie ingevoerd. Alle economische beslissingen lagen in de handen van de staat. Anders dan wat kapitalistische economen beweren is een planeconomie geen mislukt economisch model. Vietnam en Laos hadden echter een agrarische economie, de meeste productie middelen waren kleinschalig van aard. Vietnam was afhankelijk van handel met de stalinistische Sovjet-Unie en haar bondgenoten. Echter het handelsembargo dat het westen sinds 1975 had ingevoerd, beperkte de economische groei enorm. Ook bureaucratisch mismanagement en de verrijking van de partijtop beperkte de groei van de economie!   

De economie van stalinistisch Laos werd ook gepland. Economische productiviteit bleef echter laag. Het straatarme Laos was niet geïndustrialiseerd, net als in Vietnam was het land een agrarische natie. De stalinisten probeerde met dwang een socialistisch economie op te bouwen. Dit mislukte volledig, de arbeidsproductiviteit bleef laag omdat de boeren niets te zeggen hadden in de planning en productie. Ook de arbeidersklasse moest doen wat de partijbonzen bepaalde!

In Democratisch Kampuchea voerde Pol Pot een strikbewind. Economisch waren de Rode Khmer een ramp. Productie kwam tot stilstand omdat het land zich volledig afsloot van de buitenwereld. Doordat de Rode Khmer maoïstisch dachten, lag hun aandacht bij de ontwikkeling van een agrarische economie. Maar de productie middelen werden volledig verwaarlozend. Boeren hadden niet de materialen om hun land goed te bewerken. Ook dwong Pol Pot zijn mensen om 10 tot 12 uur per dag te werken op de collectieve boerderijen. Het was slavenwerk waar vele aan bezweken. 

De Socialistische Republiek Vietnam viel Democratisch Kampuchea in december 1978 binnen. Pol Pot had Vietnamese dorpen aangevallen en verklaard dat Vietnam de doodsvijand van Cambodja was. Bij aankomst in de hoofdstad Phnom Penh, merkte de Vietnamezen dat de stad zo goed als verlaten was. Slechts 10.000 mensen waren nog aanwezig in een stad die bijna 2,5 miljoen inwoners telde in 1975. Pol Pot en zijn Rode Khmer sloegen op de vlucht en zouden tot 1998 dood en verderf zaaien. De Vietnamezen stichtte de Volksrepubliek Kampuchea, een stalinistische volksrepubliek onder de alleenheerschappij van de Kampucheaanse Volks Revolutionaire Partij! 

Cambodja zou tot 1991 in een staat van burgeroorlog zijn. De Rode Khmer maakte een bondgenootschap met monarchisten en bleven de Volksrepubliek Kampuchea bevechten. Anders dan Vietnam en Laos, deden de leiders van Cambodja aan een gematigde economische politiek. Privé bezit was toegestaan en de staat was minder gericht op totale controle. In 1989 werd de Volksrepubliek Kampuchea, de Staat Cambodja en de stalinisten besloten om een markt economie in te voeren. Het westerse kapitalisme was hier zeer blij mee. Ook in Vietnam en Laos waren de stappen gezet om het kapitalisme weer vrij spel te geven! 

Het begon met Doi Moi, een ideologische omzwaai in de Communistische Partij van Vietnam. Doi Moi lijkt heel erg op Glasnost en Perestroika. Net als in de Sovjet-Unie probeerde de stalinisten nu kapitalistische methodes te gebruiken, om hun noodlijdende economieën te laten groeien. Na 1990 versnelde Vietnam haar hervormingen. Nu de Sovjet-Unie wegviel moest het land zich wel aanpassen aan de wereld econonie. Buitenlandse kapitalisten kregen na 15 jaar weer toegang tot de Vietnamese economie. Ook gaf Vietnam meer vrijheid aan Laos, die min of meer een satellietstaat van Vietnam geworden was sinds 1975!

Westerse landen reageerde heel positief. Vooral in de VS waren de kapitalistische hervormingen een teken dat het stalinisme mislukt was. Rechtse kranten brulde dat het kapitalisme superior was aan alle anti-kapitalistische ideologieën. Socialisme en communisme werden neergezet als ''verslagen'' zeker toen de stalinistische landen in Oost Europa, weer kapitalistisch werden. In Indochina was de omzwaai naar het kapitalisme nergens zo duidelijk als in Laos en Cambodja. De Lao Volks Democratische Republiek verwijderde de rode ster en de hamer & sikkel van haar embleem. De Lao Volks Revolutionaire Partij liet het kapitalisme min of meer gewoon toe. In Cambodja hernoemde de stalinisten zich om in de Cambodjaanse Volkspartij. Deze nieuwe partij steunde de heroprichting van het Koninkrijk Cambodja in 1993!

President Bill Clinton van de VS, bracht in 1994 een bezoek aan Vietnam. Dit was de eerste keer dat een Amerikaanse staatsman in Vietnam was sinds 1975. Na enkele gesprekken werd het handelsembargo opgeheven. De Vietnamezen mochten weer handel drijven met de VS. Natuurlijk waren de anticommunistische Vietnamezen in de VS, hier niet blij mee. Voormalige Zuid Vietnamezen zijn nog steeds dogmatisch anticommunistisch en minachten alles dat met socialisme en communisme te maken hebben. Ze beweren voor een democratie te strijden, maar gebruiken ondertussen wel de vlag van een dictatoriaal militair regime! 

De Cambodjaanse Volkspartij begon met enorme privatiseringen in 1995. Het arbeidersvolk van Cambodja werd blootgesteld aan de ''vrije'' markt economie. Een kleine elite wist steenrijk te worden, maar het overgrote deel van het bevolking blijft straat arm. Rechtse mensen zullen natuurlijk zeggen dat het kapitalisme voor meer welvaart heeft gezorgd. Dat is een feit, er is meer welvaart in Indochina sinds de kapitalistische hervormingen. Die welvaart is echter niet eerlijk verdeeld. De nieuwe bourgeoisie heeft de steun van de stalinistische partijen nodig. Vooral in Laos en Vietnam zijn goede contacten met de heersende partij, noodzakelijk voor elk bedrijf! 

In het jaar 2013 is de president van Vietnam; Truong Tan Sang. Hij werd in 2011 gekozen door de partij om het land te leiden. Anders dan in de voormalige Sovjet-Unie, is de president niet de partijleider. In Vietnam staat de partijleider los van het staatshoofd. Nguyen Phu Trong is de huidige leider van de Communistische Partij van Vietnam. Zowel Truong Tan Sang en Nguyen Phu Trong zijn oude mannen. Phu Trong is 70 jaar en Tan Sang 65 jaar! 

Ondanks de kapitalistische hervormingen, gelooft de Communistische Partij van Vietnam nog steeds in de superioriteit van hun marxistisch leninistische ( stalinistische ) leer. Revolutionair socialisten snappen de logica van de stalinisten wel. Zij denken dat ze eerst kapitalisme nodig hebben, om uiteindelijk socialisme in te voeren. De vraag is dan alleen, waarom eerst 11 jaar zonder kapitalisme ( 1975-1986 ) om dan uiteindelijk toch voor het kapitalisme te kiezen? 

Een antwoord is te geven. De stalinisten willen geen socialisme, ze willen alleen maar macht. Dit is ook te zien aan hun dictatoriale houding. Andersdenkenden in Vietnam worden opgepakt en berecht. Wie de ''socialistische'' omver wil werpen krijgt al standaard zeven jaar cel. Kritiek op de partij is niet toegestaan want de partij heeft altijd ''gelijk''. Revolutionair socialisten geven geen steun aan de Communistische Partij van Vietnam. Zeker omdat die partij verantwoordelijk is voor de terugkeer van het kapitalisme!

Minister president; Hun Sen van Cambodja is al bijna 28 jaar leider van het land. Hij kwam in 1985 aan de macht in de toenmalige Volksrepubliek Kampuchea. Hun Sen was een gematigde stalinist en liet het stalinisme dan ook als een baksteen vallen toen de Sovjet-Unie in elkaar stortte. Hij was het die in 1989 de Staat Cambodja uitriep en akkoord ging met de heroprichting van het Koninkrijk Cambodja. Hun Sen heeft zich ontwikkeld van een gematigde stalinist tot een kapitalistische leider. Met deze man doet het kapitalisme al vele jaren goede zaken!

In de Lao Volks Democratische Republiek is Choummaly Sayasone president en partijleider. Hij is ook een militair en vereent daarmee staat en partij onder zijn gezag. Sayasone is 77 jaar oud en behoort echt tot de oude garde van de Pathet Lao. Hij en zijn Lao Volks Revolutionaire Partij zijn alleen nog in naam socialistisch. Laos heeft het kapitalisme net zo makkelijk overgenomen als Vietnam. Alleen willen de buitenlandse kapitalisten nauwelijks investeren in het land. Vermoedelijk omdat Laos met haar 6,5 miljoen inwoners weinig te bieden heeft. Vietnam heeft 80 miljoen inwoners en is gericht op zaken en snelle winsten. Die zakelijke houding mist Laos!

Het kapitalisme heeft voor meer welvaart gezorgd, die echter oneerlijk verdeeld is. Wat de Indochinese volkeren nodig hebben is echt socialisme. Helaas worden Vietnam, Laos en Cambodja bestuurd door hebzuchtige kapitalistische leiders. Ook al beweren Vietnam en Laos nog trouwheid aan het socialisme, wij revolutionair socialisten zien dwars door hun leugens heen. Cambodja heeft iets meer politieke vrijheid, maar de Hun Sen's partij blijft veel macht hebben. Wij revolutionair socialisten willen een vrije samenleving voor Indochina, een socialistische samenleving zonder kapitalisme en uitbuiting! 

De presidenten: 

Rechts: Truong Tan Sang ( 65 jaar ) 

Links: Choummaly Sayasone ( 77 jaar )

73 jaar geleden: de aanslag op Leon Trotsky

Op 20 augustus 1940 werd Leon Trotski het slachtoffer van een dodelijke aanslag. Hij werd in zijn eigen huis vermoord met een ijs pikkel. Zijn moordenaar was Ramón Mercader, die in het geheim voor de NKVD werkte. Mercader kreeg de opdracht om Leon Trotsky te doden, die al sinds 1923 oppositie voerde tegen de stalinisten. Hij zocht contact met de Russische revolutionair en beweerde een aanhanger van zijn idealen te zijn. Zo raakte hij ook bevriend met de lijfwachten en kon hij makkelijk Trotsky's huis binnenkomen!

Het verhaal van Leon Trotsky is algemeen bekend. Hij was de leider van het Arbeiders en Boeren Rode Leger van 1918 tot 1925. Hij en Lenin waren het die in november 1917 poogde voor de machtsovername van de Sovjets. Als commandant van het Rode Leger was het de taak van Trotsky om de jonge Sovjet Republiek te beschermen tegen de Witte Legers en een buitenlandse invasiemacht van 200.000 soldaten!

Met het vertrek van de Japanners in juni 1922, had het Rode Leger de burgeroorlog gewonnen. Maar een nieuw gevaar dook op. De Russische Communistische Partij had enorm veel macht gekregen. Haar generaal secretaris was Joseph Stalin, die samen met Grigory Zinoview en Lev Kamenev het roer in handen namen. Sovjet leider Vladimir Lenin was te ziek om actief in de politiek te blijven. Na de oprichting van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken verliet Lenin de politiek en trok zich terug!  

Leon Trotsky maakte zich zorgen over de bureaucratisering van de Sovjet-Unie. Stalin, Zinoview en Kamenev deden alles om hem dwars te zitten. Vooral Stalin kon de intellectuele Trotsky niet uitstaan. Veel bolsjewieken hadden een hekel aan mensen die hun hersenen gebruikte. Er heerste zeker een anti-intellectueel klimaat in de Russische Communistische Partij. In 1925 werd Trotsky ontslagen als volkscommissaris van het leger. Grigory Zinoview en Lev Kamenev merkte veel te laat wat hun vriend Stalin werkelijk van plan was. Ze probeerde Stalin nog tegen te werken door met Trotsky de Verenigde Oppositie te stichten, maar het was te laat. Joseph Stalin liet hun in 1927 royeren uit de communistische partij!

Zinoview en Kamenev gingen door de knieën en capituleerde voor Stalin. Maar Trotsky weigerde om zich te voegen als stalinist. In januari 1928 werd hij verbannen naar de Sovjet Republiek Kazachstan. Ondertussen maakte Stalin bekend dat elke kritiek op het almachtige marxisme leninisme een anticommunistische daad was. De stalinisten royeerde iedereen die Stalin en zijn aanhang niet steunde, de meeste aanhangers van Trotsky zouden ook capituleren. Toch zou dat de meesten niet redden, want na 1930 liet Stalin bijna alle voormalige bondgenoten van Trotsky oppakken en opsluiten in de beruchte Goelag kampen!

In februari werd Trotsky verbannen naar Turkije. Daar was hij niet bepaald veilig want veel anticommunistische Russen waren naar het voormalige Ottomaanse Rijk gevlucht. Echter enkele Europeaanse trotskisten boden zich aan als lijfwachten. Hierdoor kreeg hij toch de noodzakelijke bescherming. Trotsky verliet Turkije na vier jaar en vestigde zich eerst in Frankrijk, toen in Noorwegen en uiteindelijk kwam hij in Mexico aan!

Leon Trotsky leefde enkele maanden bij een schilder en zijn vrouw. Maar nadat hij een affaire met de schilders vrouw kreeg, verhuisde Trotsky naar een beschermde villa. Daar leefde hij zwaar beveiligd, want de stalinistische NKVD probeerde hem te doden. Trotsky overleefde enkele aanslagen van NKVD agenten. In augustus 1940 lukte het echter Ramón Mercader om de grootste rivaal van Stalin dodelijk te verwonden. Met een ijs pikkel sloeg hij in op het hoofd van Leon Trotsky. Die was echter niet dood en verzette zich flink. De lijfwachten sloegen Mercader bijna dood als Trotsky hun niet had bevolen om hem in leven te laten!

De hoofdwond was zwaar en ondanks enkele operaties, stierf Leon Trotsky aan te veel bloedverlies. Ramón Mercader werd veroordeeld voor de aanslag op Trotsky. Hij kreeg 20 jaar celstraf en kwam in 1960 vrij. Zijn moeder ontving de Lenin Order van de stalinisten en hijzelf werd een held in de Sovjet-Unie. Na zijn vrijlating ging Ramón Mercader naar Cuba, waar Fidel Castro hem verwelkomde als ''kameraad''. In het jaar 1961 verhuisde de moordenaar naar Moskou, waar hij in 1978 overleed op 65 jarige leeftijd!

Nu is het 73 jaar geleden dat die aanslag plaats vond. De burgerlijke media geeft er weinig aandacht aan. Toch zal Leon Trotsky altijd een belangrijke rol blijven spelen voor alle revolutionair socialisten die strijden voor een socialistische raden-democratie. Zijn ervaringen met het tsarisme en stalinisme, zijn een waardevolle bron voor toekomstige revoluties!

Het graf van de moordenaar

als trotse held van de stalinistische

USSR!

Er is een socialistisch alternatief in de muil van de leeuw

De Verenigde Staten van Amerika, een land waar socialisten sinds 1917 geminacht en gehaat worden. Amerikanen groeien op met anti-socialisme in hun achterhoofd. De rechtse zender Fox News en duizenden liberalen en conservatieven brullen elke dag dat het socialisme niet werkt. Meestal wijst men dan naar Cuba, een land dat door de propaganda van de VS, socialistisch genoemd wordt. In werkelijkheid is Cuba een product uit de vorig eeuw. Een stalinistische volksrepubliek waarin de bureaucraten van de Cubaanse Communistische Partij het alleenrecht hebben om het land te besturen. Maar de kapitalistische media wil juist dat mensen de propaganda van de Cubaanse stalinisten geloven. Zodat men in Amerika gelooft dat socialisme een totalitaire ideologie is!  

Maar de economische crisis heeft veel mensen aan het denken gezet. Toen in 2008 een crisis ontstond begonnen mensen zich af te vragen of het kapitalistische systeem wel werkte. Barack Obama werd gekozen als president van de Verenigde Staten door te pleiten voor ''veranderingen''. De Amerikanen waren na acht jaar conservatieve heerschappij, toe aan veranderingen. Ook was Obama de eerste gekleurde president van de Verenigde Staten van Amerika. Veel Amerikanen hoopte dus op grondige veranderingen, maar die kwamen nooit!

De neoliberale Democratische Partij van Obama, deed niets om de macht van het kapitalisme te breken. Men ging juist met de conservatieve Republikeinse Partij samenwerken. Compromissen zoeken deed Obama, terwijl hij zowel in de Senaat als in het Amerikaanse Congres de meerderheid had. Al snel merkte de Amerikanen dat er geen veranderingen kwamen. Hierdoor verloren de Democraten de verkiezingen voor het Congres en zat Obama zonder een meerderheid. Nu moest Obama wel compromissen zoeken met de conservatieven, die alles deden om hun zin door te drukken!

Ondertussen zaten de antisocialisten niet stil. Obama had met zijn progressieve propaganda veel woede veroorzaakt onder de blanke heersende klasse. Sinds de jaren 70 had een presidentskandidaat niet zulke progressieve taal gebruikt tijdens zijn campagne. Vooral de blanke Republikeinen moesten niets weten van Obama en ze besloten om hun achterban in te zetten. Zo werd de Tea Party opgericht, deze beweging van conservatieven Amerikanen werd totaal gehersenspoeld met de leugen van Obama een socialist was, of erger een geheime communist!

Ondanks de ondergang van het stalinisme ( communisme in de ogen van de kapitalistische media ) zat de angst voor het ''Rode Gevaar'' nog diep in de conservatieve Amerikanen. De conservatieven waren opgevoed met keihard anticommunisme en Amerikaans patriottisme  Voor hun was de wereld verdeeld in twee kampen; De ''democratische'' USA en de ''communistische'' Sovjet-Unie. Alles dat naar linke ruikt is in hun ogen communistisch van aard. In de jaren 70 moesten veel conservatieven zich terug trekken, toen waren linkse idealen heel populair. Maar met de overwinning van Ronald Reagan keerde de afkeer van links weer terug. De rechtse president voerde neoliberale politiek en met steun van de media werd politiek links neergezet als niet-Amerikaans!

Tea Party conservatieven kregen steun van belangrijke rechtse Amerikanen. Ook de rechtse zender Fox News deed positieve berichtgeving over de demonstraties die Tea Party mensen begonnen tegen Obama. Het werd duidelijk dat deze mensen meestal totaal geen besef hadden van de werkelijkheid. Zo dachten vele dat Obama echt een socialist was, alleen maar omdat hun dat verteld werd door Fox News en Tea Party leiders!

Binnen deze Tea Party waren ook de Brithers. Deze groep conservatieven verzamelde zich rond een Amerikaanse Moldavische tandarts die beweerde dat Obama een Keniaan was en geen Amerikaan. Ze kreeg veel media aandacht en veel conservatieven steunde haar. De Brithers eiste dat Obama zijn geboorteakte openbaar maakte. Want Orly Taitz ( de Amerikaanse Moldavische tandarts ) beweerde glashard dat hij een Keniaan was en dat hij illegaal in de VS terecht was gekomen. Toen het Witte Huis de geboorteakte van Obama liet zien, geloofde Orly Taitz het niet. Ze begon meerdere rechtszaken tegen Obama die ze allemaal verloor!

Maar Fox News kon met Orly Taitz en andere Tea Pary leiders veel anti-Obama propaganda maken. Zo sloten zich radicale christenen aan bij de Tea Party beweging. Michele Bachmann is lid van het Congres voor de Republikeinse Partij. Een felle tegenstander van homoseksualiteit en progressieve idealen. Michele Bachmann vecht al sinds 2007 tegen wat ze noemt ''de linkse elite''. Net als de meeste Republikeinen steunt ze kritiekloos de Staat Israël. Verder is Michele Bachmann een radicale christen en vindt dat de Bijbel de grondlegger moet zijn voor de wetgeving van de VS!

Vaak genoeg zie je anti-Obama propaganda in de vorm van enorme reclame boorden langs de wegen. Op sommige boorden wordt Obama naast Hitler en Stalin gezet. Ook worden socialistische symbolen naast Obama geplaatst om hem als revolutionair socialist af te beelden. Allemaal om de Amerikanen te doen geloven dat hun president een ''gevaarlijke'' socialist is!

In werkelijkheid is Obama een neoliberaal. Op het politieke spectrum staat Obama niet ver van de Republikeinen, hij is een conservatieve neoliberaal. Maar dat is wat de Democraten en ook de Republikeinen niet willen vertellen. De Democraten spelen hierbij een smerig spel, door hun president neer te zetten als een progressieve liberaal. Maar zelfs de Democraten 66 van Alexander Pechtold komen progressiever over als we hun met Obama vergelijken!

Kshama Sawant is geen conservatief of een Tea Party aanhangster. Nee, Sawant is een Amerikaan van Indische afkomst. Een econoom, een activist en een revolutionair socialist. Ze is lid van Socialistisch Alternatief en haar is iets gelukt wat weinig socialisten gelukt is. In het muil van de leeuw, in het hart van de anticommunistische wereld won Kshama Sawant, 35% van de stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen voor de stad Seattle. Ze zal het nu openen tegen de liberaal Richard Conlin. Deze liberaal zit nu al 1997 in de gemeenteraad van Seattle en is nooit verslagen. Maar Kshama Sawant doet iets wat weinig progressieve Amerikanen durven te doen. Ze valt Conlin aan op zijn pro-kapitalistische politiek. Zijn politiek van neoliberale aanvallen op de levensstandaard van arbeiders, zijn diensten die hij bewees voor de grote kapitalisten. Hierdoor won ze als revolutionair socialist het vertrouwen van veel Amerikanen. De kapitalistische media was geshockt!

Al eerder bewees Kshama Sawant dat ze een strijdvaardige politici was. In 2012 deed ze mee voor de verkiezingen van het Parlement van de Staat Washington in het 43ste district. Toen won ze 29% van de stemmen. Hoewel ze niet verkozen werd, bewees ze dat een socialist in staat was om stemmen te winnen. Ondanks het geringe budget en het feit dat ze nauwelijks media aandacht kreeg, won ze toch 29%. Ook nu bij de verkiezingen voor de stad Seattle strijd Kshama Sawant. In de eerste ronde heeft ze 35% van de stemmen gewonnen, haar budget was nog geen 20.000 dollar. Vergelijk dit met het geld bedrag dat de liberaal Richard Conlin tot zijn beschikking heeft, hij kreeg minimaal 100.000 dollar!

Anders dan Kshama Sawant, vertrouwt Richard Conlin op steun van het bedrijfsleven en rijke inwoners van Seattle. Sawant zal geen dollar cent krijgen van het kapitalisme, zeker omdat haar socialistische opvattingen in direct conflict staat met die van het grote geld. Zo wil Kshama Sawant een minimum uur loon van: 15 dollar. Nu is het minimum uur loon: 9,13 dollar in de stad Seattle! 

Dat deze onbekende socialist in staat was om met een budget van 20.000 dollar meteen 35% van de stemmen te winnen, sloeg in als een bom bij de kapitalistische media. Opeens gingen de kranten schrijven over die Sawant en wat haar politieke overtuigingen waren. Natuurlijk is het best mogelijk dat de liberaal Richard Conlin de strijd kan winnen. Hij heeft meer geld, de steun van het bedrijfsleven en zit al sinds 1997 in de gemeenteraad. Conlin zal hoogstwaarschijnlijk ook gaan beweren dat de socialistische opvattingen van Sawant niet werken. Dat roepen de liberalen ook in Nederland. Ondertussen werken diezelfde de liberalen al jaren samen met de rijken en de groot kapitalisten, tegen de vakbonden en de arbeidersklasse. Het is de politiek van liberalen die niet werkt voor arbeiders. Natuurlijk werkt die voor de mensen die economisch bezit hebben, maar voor de klasse zonder dat bezit wordt het andere koek. De mensen die de productie middelen bezitten komen goed uit deze crisis!

Nergens is dat duidelijker dan in de stad Detroit. In 2013 moest deze stad als eerste Amerikaanse stad zich failliet laten verklaren. Al jaren ging het slecht met de economie van de stad. Het kapitalisme gebruikte Detroit ooit als productiestad voor auto's. Maar na de jaren 70 ging het mis. De productie van auto's werd verplaatst, de arbeiders van Detroit zaten zonder werk. Hierdoor nam de armoede toe, zeker in de jaren 80 en 90. Het ergste was in de jaren 2000-2010, toen 25% van de bevolking de stad verliet. In 2013 wonen 700.000 mensen in een stad, die ooit 1,8 miljoen inwoners telde. De rijken hebben zich al terug getrokken naar welvarende steden. Nu wordt Detroit bewoond door arbeiders met een laag inkomen. Het modaal inkomen in de stad is nu minder dan 20.000 dollar per jaar!

Het kapitalisme liet Detroit als een baksteen vallen. Armoede en criminaliteit zijn groot omdat de politie door bezuinigingen niet in staat is om de criminelen tegen te houden. Politie auto's worden niet meer gekocht, agenten worden ontslagen en de rest moet meer werk doen met minder personeel. Criminelen krijgen min of meer vrij spel. Dit versterkt de motivatie van inwoners om de stad te verlaten. 700.000 Amerikanen wonen nog in Detroit, de meesten hebben geen keus. Hun inkomen is te laag om te verhuizen. De ondergang van deze stad is het bewijs van de mislukking van het kapitalistische systeem!

Maar wij revolutionair socialisten zien ook positieve veranderingen. Het feit dat Kshama Sawant uit het niets de steun van zo veel Amerikanen kreeg, bewijst dat de antisocialistische propaganda aan werking verliest. Jongeren geloven de leugens van de heersende klasse niet meer en zoeken naar alternatieven. Kshama Sawant en Socialistisch Alternatief bieden die alternatieven. 35% zag het alternatief, we hopen dat het Kshama Sawant lukt om Richard Conlin te verslaan. Dat zou een grote overwinning zijn op de liberalen en conservatieven in de Verenigde Staten van Amerika!

Aanhangers van Kshama Sawant

Wat doet politiek rechts zo beetje?

Wat doet politiek rechts zo beetje? Wij revolutionair socialisten kijken niet op als rechtse mensen de meest lachwekkende dingen beweren. Klassieke rechtse taal zoals; NEDERLAND VOOR NEDERLANDERS, of EIGEN VOLK EERST zijn bijna oeroud. Maar rechts schrijft ook dat markt fundamentalisten zoals Reagan en Thatcher; “vrijheidsstrijders” en “voorbeeldige idealisten” met “verstandige ideeën'' waren. Dit terwijl het neoliberalisme van Reagan en Thachter voor een vechtmaatschappij gezorgd heeft, waarin kapitalisten alles kapot kunnen maken wat de werkende klasse dankzij klassenstrijd heeft opgebouwd. 

Hypocriete rechtse boeven vinden we vooral bij de Nederlandse Volks Unie ( NVU ). Deze neonazi partij beweert ''volks-nationalistisch'' te zijn, hun leider is clown; Constant Kusters. De NVU is fel tegen drugsdealers en vindt dat we deze mensen moeten executeren. Drugsdealers moeten volgens de NVU de doodstraf krijgen. Nu is het zo dat NVU kameraad; Patrick de Bruin opgepakt is door de politie. Deze neonazi is bekend doordat hij extreem rechtse concerten organiseert. Bij een inval van de politie in het huis van Patrick de Bruin vond men 1.200 hennenplanten, in Nederland mag je maar één hennenplant bezitten. We kunnen met zekerheid zeggen dat die 1.200 planten niet voor eigen gebruik waren. Wij revolutionair socialisten hopen dat kameraad Patrick de Bruin, meteen door een NVU executie peloton geëxecuteerd wordt. Jammer genoeg zal dat niet het geval zijn!  

Een concurrent van de NVU is de Nationalistische Volks Beweging ( NVB ). Deze beweging is meer fascistisch ingesteld dan neonazistisch. Als trotse nationalisten is de NVB dol op het Nederlandse volkslied het Wilhelmus. Alleen met een klein zinnetje in het volkslied heeft de NVB moeite. De zin ''de koning van Spanje heb ik altijd geëerd'' is onacceptabel voor de rechtse nationalisten, want een Spanjaard is geen Nederlander. Dus moet het Wilhelmus maar vervangen worden door een ''echt'' Nederlands volkslied. De NVB wil het lied “Alle man van Neerlands stam” invoeren als volkslied. Laat dit lied net een NSB ontwerp zijn. De rechtse nationalisten willen een NSB lied invoeren als volkslied. Dat gaat dus nooit gebeuren. Wij revolutionair socialisten houden ook niet van het Wilhelmus, maar we haten alles dat door de voormalige Nationaal Socialistische Beweging van Anton Mussert is gemaakt! 

De Stichting Taalverdediging behoort ook het rijtje nationalisten. Die schreeuwen moord en brand als mensen geen ''fatsoenlijk'' Algemeen Beschaafd Nederlands praten. Deze taal nationalisten minachten Engelse woorden die de jeugd tegenwoordig vaak gebruikt. Ook vinden ze het vreselijk als op verpakkingen Engelse instructies staan. Zo klaagde de Stichting Taalverdediging over hondenvoer. Op de verpakking van een diervoedingsbedrijf stond in het Engelse de instructies. Diezelfde instructies was ook in Nederlands te vinden, maar in kleinere letters. Omdat honden alleen de taal van hun baasje leren komen de Engelse woorden chaotisch over bij honden beweren de taal nationalisten. Tweetalige honden bestaan volgens hun niet, nou revolutionair socialistische honden kunnen echt wel Frans blaffen hoor ( WAF, WAF ) 

Op de website van de Partij voor de Vrijheid ( PVV ) is het rustig de laatste tijd. Natuurlijk is 2/3 van alle PVV propaganda gericht tegen de islam. Heel vaak heeft Geert Wilders bende het over de islam, de islam, de islam, de islam en – verrassing – de islam. Alles draait bij de PVV over de grote strijd tegen de islam. Zelfs de NSB van Mussert sprak nog over andere zaken dan alleen maar de strijd tegen het bolsjewisme. Ook kon je nog lid worden van de NSB, terwijl de PVV nog steeds maar één lid heeft en dat is Wilders. 

Ondertussen is de roversbende van Mark Rutte bezig met de volgende aanvallen op de werkende klasse. Er wordt bezuinigd op de (thuis)zorg en kinderopvang, de huren gaan omhoog en de lonen en uitkeringen liggen onder vuur, allemaal onder het motto van ''iedereen moet het met minder doen''. Met minder bedoelt de politiek de arbeidersklasse. Niet de politici die 8.900 euro bruto per maand verdienen ( met uitzondering van de vijftien SP tweede kamer leden ). Ook Mark Rutte zit met zijn 10.000 euro bruto per maand lekker, terwijl de modale arbeider met 2000 euro bruto het lastiger krijgt. Vrouwen met kinderen stoppen met werken omdat de kinderopvang niet te betalen is. Hierdoor verliezen veel gezinnen aan inkomen dat broodnodig is. Want als gezin leven op één modaal inkomen is in 2013 bijna niet te doen. Je moet al boven modaal verdienen om zonder zorgen te kunnen leven!

Website van de Nationalistische Volks Beweging

Kloon van de NSB? Jazeker!

Deze brochure is een antwoord op een artikel van Monty Johnstone in "Cogito" het blad van de jongerenorganisatie van de Britse Communistische Partij. Het brengt een hele reeks van historische en ideologische vragen naar voor, die van wezenlijk belang zijn voor elk actief lid van de arbeidersbeweging. Kwesties zoals de theorie van de permanente revolutie en de geschiedenis van de bolsjevistische partij kun je niet in een paar alinea's afhandelen. Wanneer je dat zou samenpersen in enkele regels, zou dat zeker tot fouten en verkeerde voorstellingen leiden. We zullen ons dan ook niet verontschuldigen voor de lengte van deze brochure.

Door: Alan Woods en Ted Grand, geschreven in 1969!

We hebben geprobeerd in te gaan op de voornaamste theoretische vraagstukken, die in het artikel aan de orde worden gesteld. Daarbij was het nodig de argumenten aan te pakken in de volgorde waarin ze in dat werk voorkomen, hoewel dit vaak zowel de logische en theoretische kwesties als de historische achtergrond doorkruist. Daardoor is een zekere mate van herhaling onvermijdelijk geworden, hoewel in het algemeen die kwesties die op verschillende plaatsen terugkeren, ook op verschillende manieren worden benaderd. Zo komen verschillende kanten van de theorie van de permanente revolutie naar voor in het gedeelte over de geschiedenis van het bolsjevisme, in het deel over het socialisme in één land en ook in het gedeelte onder de kop "Permanente Revolutie". Op dit punt, en op andere, zijn stilistische overwegingen opgeofferd ten gunste van politieke duidelijkheid.

Voor de citaten geldt hetzelfde. We hebben het vermeden afzonderlijke zinnen te citeren, die dan gemakkelijk gemanipuleerd en vervalst kunnen worden. De meeste passages worden in hun geheel weergegeven om de bedoeling van de schrijvers accuraat over te brengen. Dit draagt niet bij tot een vlotte leesbaarheid, maar het is een noodzakeIijke beveiliging tegen vervalsing.

Het was de bedoeling van Monty Johnstone om een werk in drie delen over Trotsky te publiceren. Het eerste deel, dat ingaat op de "ldeeën van Trotsky", is al verschenen. Deel 2 en 3 - over "Trotsky en de internationale arbeidersbeweging en "trotskistische politiek vandaag"- moeten het daglicht nog zien. Wij verwelkomen deze uitdaging en we zijn één en al bereid om de argumenten van kameraad Johnstone stuk voor stuk te beantwoorden. Daarom hebben we hier nagelaten op zijn toekomstige geschriften vooruit te lopen door argumenten naar voor te brengen over bijvoorbeeld de Chinese revolutie of de volksfronten. We hebben deze zaken enkel aangestipt als voorbeelden En als illustraties van de besproken kwesties. In een toekomstig werk zullen we op deze zaken uitgebreid ingaan.

Dit werk bevat een grote hoeveelheid materiaal uit de geschriften van Lenin. We hebben onderdelen van een aantal werken gebruikt, die aan de meeste leden van de KP niet bekend zijn omdat ze moeilijk of helemaal niet te krijgen zijn. Tenzij anders aangegeven komen citaten van Lenin uit de Engelse versie van zijn verzamelde werken in 42 delen, waarvan de uitgave kort geleden werd voltooid. Het is echter nodig om duidelijk te maken dat deze uitgave ver van volledig is. De Russische versie beslaat 54 delen en bevat veel materiaal, waaronder een reeks belangrijke brieven aan Trotsky, die kort voor Lenins dood geschreven werden. Deze zijn weggelaten uit de Engels editie.

Lenin en Trotsky: hun echte opvattingen