Nu, 23 jaar na de val van de stalinistische regimes, maken sommigen socialisten/communisten nog steeds dezelfde fout, die veel revolutionairen tijdens de Koude Oorlog maakte. In naam van het anti-imperialisme werden regimes gesteund die alles behalve democratisch en socialistisch van aard waren. Revolutionair socialisten vanuit de trotskistische hoek, hebben daarom ook felle kritiek op die socialisten en communisten die kritiekloos achter dictators aanliepen!
De kapitalistische media brult dat alle revolutionair linkse personen, zich aangetrokken voelen tot ''socialistische'' dictaturen. Deels is dit inderdaad waar geweest. Veel linkse jongeren hadden grote sympathie voor landen zoals Cuba, Vietnam, Angola en Mozambique. Deze landen vochten namelijk tegen het imperialistische westen, onder andere tegen de Portugezen, Fransen en Amerikanen.
Linkse jongeren voelde zich verbonden met hun strijd tegen het imperialisme. Ook waren charismatische leiders zoals Fidel Castro en Ho Chi Minh, een manier om je af te zetten tegen je pro-kapitalistische ouders. Tijdens de jaren 60 en 70 steunde bijna alle linkse jongeren, de stalinistische regimes die tegen het imperialisme vochten. Revolutionair socialisten vanuit de trotskistische hoek, hebben altijd steun gegeven aan de massa's die tegen het kapitalisme en imperialisme vochten. Maar ze steunde nooit de dictatuur van een stalinistische partij. Dat is ook waarom veel trotskisten gehaat werden door de totalitaire stalinisten. Door hun kritiek op de eenpartijstaat werden ze ''contrarevolutionair'' genoemd!
Liefde voor stalinistische dictators zat er bij veel linkse mensen in. Waarom? Een antwoord is makkelijk te geven; blind idealisme. Het stalinisme leert mensen niet zelfstandig nadenken. Iedereen moet vertrouwen hebben in de leider ( in het geval van klassiek stalinisme ) of de partijleiding ( bij gematigde stalinisten ). Kritiek op de partij is vaak alleen toegestaan binnen partijcongressen, bij klassieke stalinisten is kritiek zelfs helemaal taboe!
De vraag is dan waarom zo veel jongeren zich aangetrokken voelde tot de totalitaire cultuur van veel stalinistische partijen? Weer blind idealisme en geloof in een betere wereld. In plaats van kritisch te zien werd de energie van duizenden linkse jongeren leeggezogen door het stalinistische dogmatisme. Uiteindelijk verloren velen hun geloof, zeker na de val van de Sovjet-Unie en de ondergang van het zogenaamde ''reëel bestaande socialisme''!
Door de ondergang van de Sovjet-Unie moesten veel socialisten/communisten erkennen dat ze fout waren geweest. In plaats van te zoeken naar het echte socialisme, kozen velen voor de capitulatie. Enkele socialisten/communisten besloten om sociaal democratisch te worden en het kapitalisme te aanvaarden. Andere communisten bleven zich communistisch noemen en weigeren nog steeds te aanvaarden dat de Sovjet-Unie volledig mislukt was. Sommigen zeggen dat de ondergang van de USSR het resultaat was van buitenlandse invloeden. Andere zeggen dat de corruptie en de bureaucratie daar schuld aan waren. Maar erkennen dat de USSR niet socialistisch was doen ze niet. Want dat zou betekenen dat de trotskisten gelijk hadden en dat ze jarenlang een vreselijke dictatuur steunde, dit willen veel stalinistische communisten niet accepteren.
Het steunen van anti-VS regimes is iets dat helaas enkele delen van revolutionair links doen. Bijvoorbeeld de bombardementen op Servië door de VS. De Nieuwe Communistische Partij van Nederland ( NCPN ) steunde de Servische overheid, die zeer nationalistisch van aard was. Toen het Libische volk in opstand kwam tegen dictator Gaddafi, kozen veel ( stalinistische ) socialisten/communisten de kant van de Libisch Arabische Jamahiriya. Waarom? Omdat islamistische groepen deel van de opstand werden. Ook steunde het ( hypocriete ) Westen, de opstand tegen Gaddafi. Omdat het westerse imperialisme steun gaf aan de Libische revolutionairen steunde ( stalinistisch ) revolutionair links de despotische dictator.
Dit zien we tegenwoordig ook terug in de Syrische burgeroorlog. Delen van revolutionair links geven openlijk hun steun aan dictator Bashar Al-Assad, weer omdat het ( hypocriete ) Westen steun geeft aan de Syrische rebellen. Het sektarische conflict in Syrië leidt ertoe dat delen van revolutionair links zich solidair verklaart met een regime dat begon met het moorden en doden!
Revolutionair socialisten hebben terecht kritiek op socialisten/communisten die dictatoriale regimes ondersteunen. Dit werkt de kapitalistische media alleen maar in de hand. Het beeld dat socialisme en communisme niets anders voorstelt dan dictatuur en onderdrukking wordt erdoor versterkt. Er zijn verschillende revolutionair linkse partijen, die met hun anti-imperialisme zover doorschieten dat ze steun verlenen aan regimes die enorm ondemocratisch van aard zijn!
De Amerikaanse; Partij voor Socialisme en Bevrijding ( PSL ) is zo'n partij. Op het eerste gezicht een eerlijke en oprechte revolutionair socialistische partij. Hun programma roept op tot socialisme en arbeiders macht. De PSL is tegen racisme, kapitalisme en uitbuiting. Prima zou je denken, maar er zit een adder onder het gras. Want de PSL komt uit de marxistisch leninistische ( stalinistische ) hoek. Hun oorsprong heeft de PSL in de Arbeiders Wereld Partij ( WWP ). Deze partij ontstond toen enkele trotskisten zich splitste van de Socialistische Arbeiders Partij ( SWP ).
Hoewel anti-stalinistisch van oorsprong werd de WWP een pro-Sovjet partij. Het was ook de WWP die fel tegen de Sovjet hervormingen was. Toen de hardliners van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie een staatsgreep pleegde in 1991, steunde de WWP hun. Echter de staatsgreep mislukte en kapitalistische contrarevolutionairen wisten de Russische arbeidersklasse achter zich te krijgen. Boris Yeltsin maakte een einde aan de Sovjet-Unie en werd president van de Russische Federatie!
In 2004 splitste zich enkele leden van de Arbeiders Wereld Partij af en stichtte de Partij voor Socialisme en Bevrijding. Na negen jaar is de PSL uitgegroeid tot en sterke partij, met best wat aanhang. Maar wat de partij zal blijven beperken is hun steun voor dictatoriale landen. Cuba kan rekenen op kritiekloze steun. Ook China wordt nog gesteund, ondanks het feit dat 75 billionairs lid zijn van de Chinese Communistische Partij.
Sektarisme zit helaas ook in de PSL. De partij weigert andere socialistische kandidaten te steunen bij verkiezingen die niet lid zijn van de PSL. Zo was het ook bij de verkiezingen voor de Amerikaanse president in 2012. In plaats van de kandidaat te steunen die een socialistische achtergrond heeft, steunde de partij opeens Roseanne Barr, die geen antikapitalistische achtergrond heeft!
Het steunen van anti-imperialistische dictators is niet wat socialisten en communisten moeten doen. De arbeiders beweging is hierdoor flink verzakt toen het stalinisme wegviel. Als de socialisten/communisten een onafhankelijke socialistische houding hadden gehad, dan stond de kapitalistische media zonder wapens. Want een machtig wapen van de heersende klasse, is de kritiekloze steun die veel linkse personen gaven aan dictatoriale regeringen!
Daarom moeten revolutionair socialisten aantonen hoe contraproductief het is om dictators te steunen. Ook Fidel Castro en Ho Chi Minh werden bekritiseerd door revolutionair socialisten, die heel goed wisten dat andersdenkende revolutionairen geen vrijheid van meningsuiting hadden in Cuba en Noord Vietnam. Er is een verhaal bekend over een bijeenkomst van Ho Chi Minh aanhangers. Een vertegenwoordiger van de Democratische Republiek Vietnam ( Noord Vietnam toen der tijd ) was ook aanwezig. Toen een revolutionair socialist hem vroeg over de moorden op trotskistische communisten in Vietnam, verliet de vertegenwoordiger de zaal. Stalinisten houden niet van feiten, want dat confronteert ze met de werkelijkheid.
Als de kapitalistische media denkt dat alle socialisten en communisten steun geven aan linkse dictators dan hebben ze het mis. Revolutionair socialisten vanuit de trotskistische ideologie zijn anders dan de socialisten van de PSL of de WWP. Zij steunen niet de eenpartijstaat en de bureaucratie van een communistische partij. Hoewel ze wel solidariteit tonen met volkeren die onderdrukt worden door het imperialisme, zullen revolutionair socialisten nooit politieke steun geven aan regimes die geen macht geven aan de arbeidersklasse!
De sekte CPGB-ML heeft slechts 50 leden
maar is duidelijk klassiek stalinistisch!
