Net als de Communistische Partij van Vietnam en de Lao Volks-Revolutionaire Partij, heeft de Cambodjaanse Volkspartij haar wortels in de Indochinese Communistische Partij. Deze partij werd in 1930 opgericht door de verschillende communistische groepen te verenigen, die in Frans Indochina actief waren. Al snel kregen de Vietnamezen de leiding wat tot ethische spanningen leidde. Vooral de Khmer het inheemse volks van Cambodja, moesten niets weten van de Vietnamezen!
Na de tweede wereld oorlog werd de Indochinese Communistische Partij opgesplitst. De Vietnamese afdeling werd de Arbeiders Partij van Vietnam onder Ho Chi Minh. De Laos afdeling nam de naam Lao Volks-Revolutionaire Partij aan en de Khmer besloten om hun partij ook volks revolutionair te noemen. Zo waren er dus drie communistische partijen actief in Indochina.
In 1955 besloot de Khmer Volks-Revolutionaire Partij zich te hernoemen in de Arbeiders Partij van Kampuchea ( Cambodja ). Een opkomende ster in de partij was Saloth Sar, een jonge maoïstische revolutionair. Sar en zijn medestanders wisten de pro-Vietnamese partijleiding uit te schakelen en in de jaren 60 hadden zij de meerderheid in het Centraal Comité van de partij.
In september 1966 werd de naam van de partij weer veranderd. De Arbeiders Partij van Kampuchea werd de Communistische Partij van Kampuchea. Saloth Sar en zijn medestanders besloten om afstand te nemen van het klassieke stalinisme en zich vooral te richten op het maoïsme. Daarnaast bevorderde de partij het Khmer nationalisme. In de jaren 60 was de CPK een clandestiene beweging die vervolgt werd door het Koninkrijk Cambodja. Daarom nam Saloth Sar een revolutionaire schuilnaam aan. Deze naam zou hem enorm veel bekendheid opleveren, zijn schuilnaam was POL POT!
Om te strijden tegen de monarchistische overheid werd alles streng geheim gehouden. De laagste rangen van de Communistische Partij van Kampuchea wisten nauwelijks wie hun leiders waren en waar de partij echt voor stond. De top rond Pol Pot hield alles zo streng geheim dat niemand echt wist wie de partij leidde. Ook westerlingen hadden geen idee wie het verzet tegen het koninkrijk aanvoerde!
In 1970 werd het Koninkrijk Cambodja een republiek. Vijf onrustige jaren begonnen, de nieuwe Republiek Camobja was zeer instabiel en de bombardementen van de Amerikanen zorgde voor veel woede. De Rode Khmer van Pol Pot ( Khmer Rouge door de Fransen genoemd ) wisten behoorlijk wat steun te winnen onder de arme boeren. In april 1975 kwam een einde aan het bestaan van de drie kapitalistische regeringen in het voormalige Franse Indochina. De Republiek Vietnam, de Republiek Cambodja en het Koninkrijk Laos verloren de strijd tegen de linkse nationalisten!
Op 17 april viel de hoofdstad Phonm Penh, de soldaten van de Rode Khmer namen bezit van het land. Een klein jaar bleef de oude koning nog staatshoofd. Pol Pot gebruikte dat jaar om een nieuwe grondwet te schrijven en om alle oppositie tegen zijn nieuwe boerenstaat uit te rooien. Anders dan de meeste stalinisten wou hij geen arbeidersstaat maar een boerenstaat. Volgens zijn maoïstische opvattingen waren de boeren de revolutionaire voorhoede. Aangezien Cambodja een agrarisch land was met een zeer zwak proletariaat, had Pol Pot de meeste steun van arme boeren!
In januari werd de nieuwe boerse staat opgericht. Het nieuwe Cambodja droeg de naam; ''Democratische Kampuchea''. Pol Pot wou hiermee aantonen dat zijn regime democratisch van aard was. Maar al snel werd duidelijk dat dit regime niet goedaardig was. Iedereen die banden had met de voormalige Republiek Cambodja werd als ''klassenverrader'' opgepakt en opgesloten. De Rode Khmer gingen ook jacht maken op intellectuelen en mensen met westerse medische kennis. Pol Pot verbood westerse medicijnen wat leidde tot duizenden doden!
Het verenigde Vietnam moest niets hebben van Democratisch Kampuchea. Al in 1975 hadden Rode Khmer soldaten aanvallen uitgevoerd op Vietnamese dorpen. Hierdoor hadden de Vietnamezen een slechte indruk van de nieuwe maoïstische overheid. Internationaal steunde Pol Pot de Chinezen, terwijl de Vietnamezen achter de Sovjets stonden!
Na twee jaar verscheen Pol Pot, hij maakt zich bekend als leider van het land. Ook verklaarde hij dat de Communistische Partij van Kampuchea de leidende partij was. Bijna twee jaar wist niemand wie nu aan de macht was in Cambodja. Informatie kwam nauwelijks naar buiten aangezien alle westerse journalisten in 1975 verbannen waren uit het land!
Pol Pot had grote plannen. Alle stedelingen moesten boer worden. Bijna 2,5 miljoen arbeiders uit de steden werden gedeporteerd naar het platteland. Duizenden stierven omdat ze zich niet konden redden. Daarbij waren de Rode Khmer bijzonder wreed en meedogenloos. Van alle stalinistische regimes was Democratisch Kampuchea het meest wreed, zelfs maoïstisch China was minder wreed. In Vietnam gingen ze het ''rood fascisme'' noemen wat Pol Pot deed!
Al snel splitste zich enkele leden van de CPK af. Velen konden het moorden en het doden niet meer aanzien. In 1978 maakte Hanoi bekend dat anti-Pol Pot Cambodjanen met Vietnamese hulp een verzetsgroep hadden opgericht. Het Kampucheaanse Verenigde Front voor Nationale Redding werd gevormd om het land te bevrijden uit de klauwen van Pol Pot. Leiders van dit front waren Heng Samrin en Hun Sen!
De Socialistische Republiek Vietnam had uiteindelijk genoeg van het moorden door de Rode Khmer. Op 22 december 1978 vielen 120.000 Vietnamese soldaten Cambodja binnen. Phonm Phen viel op 10 januari en Democratisch Kampuchea hield op met bestaan. Pol Pot en de restanten van de Communistische Partij van Kampuchea vluchtte de jungle in. Heng Samrin en Hun Sen kregen een zware taak. Pol Pot had de hoofdstad totaal verwaarloosd, maar het ergste was dat 1/3 van alle Cambodjanen gedood was. Hoeveel doden er vielen is nooit helemaal duidelijk geworden. Maar zeker is wel dat minimaal één miljoen mensen stierven tussen april 1975 en januari 1979!
Heng Samrin en Hun Sen besloten om uit het Kampucheaanse Verenigde Front voor Nationale Redding, een politieke partij te stichten. Deze nieuwe stalinistische partij werd de enigst legale partij in het land. Op aanraden van Vietnam werd de Kampucheaanse Volks-Revolutionaire Partij opgericht. Heng Samrin werd generaal secretaris en daarmee leider van de nieuwe Volksrepubliek Kampuchea!
Maar de nieuwe volksrepubliek kreeg het lastig. Het hypocriete westen had de kant gekozen van de Volksrepubliek China in de ruzie die Beijing had met Moskou sinds de dood van Stalin. In 1972 waren de banden tussen China en het westen hersteld en de VS erkende Mao Zedong. De Verenigde Staten van Amerika waren woedend toen Vietnam een einde maakte aan het regime van Pol Pot. Washington noemde het een ''communistische misdaad''. Dus deed het westen alles om Vietnam en de Volksrepubliek Kampuchea dwars te zitten. In de Verenigde Naties bleef de vlag van Democratisch Kampuchea wapperen, geen enkel westers land erkende de Volksrepubliek Kampuchea van Heng Samrin!
Toen Pol Pot zag dat hij westerse steun kreeg, nam hij meteen afstand van zijn maoïstische opvattingen. In 1981 werd de Communistische Partij van Kampuchea, hernoemt in de Partij van Democratisch Kampuchea. De ideologie van de partij werd het ''democratisch socialisme'' een ironische bekering aangezien Pol Pot nooit democratische principes had. Ook maakte hij een coalitie met anti-Vietnamese monarchisten. Zo kwam het dat de Rode Khmer ging samenwerken met anticommunistische monarchisten en nationalisten!
In 1985 werd Heng Samrin vervangen door Hun Sen. Die deed veel pogingen om steun te krijgen van het westen tegen Pol Pot. Maar het westen weigerde hem te steunen zolang Vietnamese soldaten zich in Cambodja bevonden. Hun Sen probeerde vier jaar om internationale steun te krijgen. Maar alleen de Sovjet-Unie en de stalinistische Oostblok landen waren bereid om die steun te bieden. Toen het stalinisme in 1989 in elkaar stortte, moest Hun Sen dramatische maatregelen nemen!
Dus werd de naam van Cambodja veranderd, het land kreeg de naam Staat van Cambodja. Ook kwam een nieuwe vlag. Maar erkenning van het westen bleef uit en ook de Rode Khmer weigerde om te praten over vrede. Uiteindelijk capituleerde Hun Sen en de stalinistische bureaucratie van de Kampucheaanse Volks-Revolutionaire Partij. Met de ondergang van de Sovjet-Unie in 1991, begon hij aan vrede onderhandelingen. Die werden afgesloten in Parijs waarop Vietnam zich uit Cambodja terug trok. Hun Sen besloot om ook maar meteen afstand te nemen van het ''communisme''. Zijn partij kreeg de naam Cambodjaanse Volkspartij en hij legaliseerde oppositie partijen. De Verenigde Naties kregen tussen 1992 en 1993 het gezag in het land, totdat Hun Sen de eerste verkiezingen won!
Wetend dat het voormalige Koninkrijk Cambodja veel status had bij het westen, besloot Hun Sen om het Koninkrijk Cambodja te herstellen. Koning Norodom Sihanouk werd weer monarch van het land, echter de Cambodjaanse Volkspartij behield de werkelijke macht. De economische politiek na 1993 was extreem goed voor buitenlandse kapitalisten. Cambodjaanse arbeiders zijn de goedkoopste van geheel Azie. In 1995 begon de kapitalistische transformatie. De vrije markt werd God, concurrentie werd Koning!
Mensen werden slaven in buitenlandse fabrieken die spotgoedkope producten produceren. Vakbonden worden tegengewerkt door de staat van Hun Sen. In 2004 werd een belangrijke vakbondsleider vermoord. Dit geeft aan hoe gevaarlijk het is in Cambodja om te strijden voor rechtvaardigheid. De overheid is tot op het bot corrupt en gebruikt de politie om critici monddood te maken. Het hypocriete westen vindt dit allemaal prima. Die zijn al blij genoeg dat hun bedrijven gebruik mogen maken van Cambodjaanse arbeiders!
De verkiezingen in het huidige Koninkrijk Cambodja worden steeds gewonnen door de Cambodjaanse Volksrepubliek van Hun Sen. Ook in juli 2013 wint de partij weer een absolute meerderheid. Het is wel duidelijk dat fraude een grote rol speelt. Maar een echt socialistisch alternatief op Hun Sen is er niet. De oppositie bestaat voornamelijk uit burgerlijke liberalen, die net zo kapitalistisch denken als de Cambodjaanse Volkspartij!
Pol Pot en zijn Partij van Democratisch Kampuchea hebben de verkiezingen van 1993 niet erkend. Ze bleven nog tot 1998 door vechten. Saloth Sar ook wel Pol Pot stierf in 1998, met zijn dood kwam een einde aan de Rode Khmer. Sommige commandanten vochten nog iets langer door, maar tegenwoordig ( 2013 ) zijn alle Rode Khmer eenheden ontbonden. Toch is het Cambodja nog steeds niet gelukt om de misdadigers die verantwoordelijk waren voor de moorden te berechten. Zo komt het dat de voormalige top van de Rode Khmer nog steeds vrij rond loopt!
Heng Samrin is nog steeds een icoon voor de Cambodjaanse Volkspartij. Ondanks dat hij in 1985 werd vervangen door Hun Sen behoort hij tot de top van de partij. Daarmee kunnen wij revolutionair socialisten dat zowel Heng Samrin als Hun Sen nooit echte marxisten waren. Voor hun was het marxisme een propaganda ideologie, omdat Vietnam dit ook gebruikte. Onder invloed van de kapitalistische hervormingen in zowel China als Vietnam, namen deze twee leiders afstand van een ideaal waar ze als jongeren in geloofde. Uiteindelijk was de drang naar macht groter dan hun geloof in een socialistische wereld. Wij revolutionair socialisten kijken ook niet vreemd op dat Hun Sen nu een smerige kapitalistische dictator geworden is!
Hun Sen is nu al 28 jaar aan de macht!
