Haj Amin al-Husseini was een antizionistische geestelijke leider tijdens de tweede wereld oorlog. Hij was de groot moefti van Jeruzalem tot 1937, toen de stad nog deel van het Britse Mandaat Palestina. Al-Husseini was inderdaad fel tegen de joodse invloed in Palestina, maar daarmee verschil hij niet veel met de huidige Israëlische premier, die de moslims net zo minacht. Beiden mannen hebben een hekel aan elkaars religies. De groot moefti was fel anti-joods en de huidige premier van Israël is fel anti-islamistisch!
Wat minder bekend is in het westen, is de Arabische opstand in het Britse Mandaat Palestina tussen 1937 en 1939. De opstand der Arabieren had twee oorzaken, ten eersten wou men een onafhankelijke staat vrij van het Britse imperialisme. Ten tweede keerde zich de Palestijnse Arabieren zich tegen de massa immigratie van Europese joden, dat waren vooral vluchtelingen uit Duitsland. De opstand had twee fases. De eerste fase werd geleid door het Palestijnse Arabische Commando dat zich in de steden bevond. Hun acties waren gericht op burgerlijke ongehoorzaamheid en stakingen. Britse imperialisten dreigde de noodtoestand in te voeren en het leger op de stakers af te sturen. Toen de demonstranten zagen dat de soldaten kwamen begonnen ze zich te bewapenen!
In de 20ste eeuw werd het zionisme populair bij enkele joden. Die wouden in Brits Palestina een joodse staat oprichten. Ze waren echter een religieuze minderheid, want Palestina werd bewoond door moslims. Die moesten niets weten van een joodse staat. Toen de opstand in 1937 uitbrak vielen Arabische Palestijnen, joodse winkels en synagogen aan. De Britten begonnen hierop de joods milities te steunen, die zich verzetten en wraak gingen nemen door Palestijnen te doden. Een jaar in de opstand waren al 1500 doden gevallen, dat aantal zou nog groter worden toen de tweede fase begon in 1938!
Nadat de Britten de orde hadden hersteld in de steden, kwamen de Arabieren op het platteland in opstand. Hier sloegen joodse en Britse soldaten keihard terug en dode daarbij 3.000 Palestijnen. In totaal moeten meer dan 4500 Palestijnse strijders gedood zijn tussen 1937 en 1939. Het zou de Arabieren zo verzwakken dat de joodse milities in 1948, veel makkelijker in staat waren om Israël te stichten. Haj Amin al-Husseini moest vluchten en kwam in het Koninkrijk Irak aan. Toen de wereld oorlog uitbrak zocht de geestelijke leider contact met de nazi's. Hij stelde zich in dienst van het nazisme om de joodse invloed in Europa uit te roeien. In Bosnie werkte Haj Amin al-Husseini nauw samen met de Waffen SS om moslims te rekruteren voor de strijd tegen de ''joodse bolsjewieken''!
Toen de oorlog voorbij was in 1945, zocht al-Husseini toevlucht bij de Egyptenaren om niet opgepakt te worden voor zijn steun aan Adolf Hitler. Vanuit Caïro leidde hij de Arabische Palestijnen tijdens de eerste Arabisch-Israëlische oorlog van 1948. Doordat hij ook deze slag verloor begonnen de Palestijnen zich van hun groot moefti af te keren. De Egyptische president Nasser maakte dan ook in 1959 een einde aan de Palestijnse regering die al-Husseini had opgesteld. Men ging liever aandacht geven aan seculiere nationalisten van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. De rol van al-Husseini was in de jaren 60 marginaal en hij zou nooit meer zich de leider van de Palestijnen kunnen noemen, die rol was overgenomen door de jonge Yasser Arafat!
De zionistische massamoordenaar Benjamin Netanyahu beweert dus dat deze Haj Amin al-Husseini, aan Hitler de optie bood voor de Holocaust. Dit is natuurlijk wat de zionisten graag horen, dat de Arabieren verantwoordelijk zijn voor de massamoord op zes miljoen joden. In werkelijkheid was de moord op joden, communisten, zigeuners en andere ''minderwaardige'' groepen in 1942 gepland tijdens de Wannsee Conferentie. Haj Amin al-Husseini was helemaal niet aanwezig toen de NSDAP en SS besloten om de concentratiekampen om te bouwen tot vernietigingskampen. Daarnaast hadden Hitler en al-Husseini een belangrijk meningsverschil. De Palestijn vond dat het zionisme de oorzaak was voor het conflict tussen joden en moslims. Hitler daarin tegen zag de joden als grondlegger van het marxisme, kapitalisme en het verraad van de november revolutie in Duitsland in 1918. Al-Husseini was dan wel tegen het jodendom, maar eerder omdat zionistische joden in Palestina een joodse staat wouden oprichten!
Dat Benjamin Netanyahu beweert dat de groot moefti op het idee kwam, een massamoord te beginnen tegen joden is historisch gezien volledig fout. Maar dat weet de Israëlische premier best wel. Echter op dit moment in oktober 2015, is het zeer onrustig in Israël en de bezette gebieden. Palestijnen voeren weer wanhoopsaanvallen uit en worden daarbij massaal gedood door politie agenten. Dit versterkt de woede/haat en zorgt voor een opbloei van geweldsincidenten. Wie er te Arabisch uitziet kan al gedood worden, nu de Israëlische bezetstinsmacht iedere Arabier aanziet als potentiële terrorist. Netanyahu wil de joden ophitsen tegen de Palestijnen om zijn machtsbasis te versterken. Hij wint steun door angst, want dat heerst onder veel joden!
Als er iemand zou zijn die schuldig is aan massamoord op onschuldigen, is het Netanyahu wel. Vorig jaar liet hij zijn luchtmacht aanvallen uitvoeren op Gaza. Daarbij werden 2.000 Palestijnen gedood, Israël verloor slechts 64 soldaten. De woede over deze massamoord is nog erg goed te voelen, daarnaast leven de Palestijnen al 48 jaar onder Israëlische bezetting. Ondanks dat de VN zich tegen de joodse kolonisaties heeft gekeerd, blijven de Israëliërs doorgaan met het bouwen van nederzettingen op de westerse Jordaanoever. De Palestijnen leven ondertussen in slechte huizen, moeten langs grensposten waar ze vaak geïntimideerd worden door agenten en soldaten. Daarnaast doen de joodse kolonisten aan pesterijen en komen er altijd mee weg!
Dit drijft vooral jonge Palestijnen tot wanhoopsdaden. Revolutionair socialisten kunnen begrijpen waarom ze zo ver gaan, maar keuren het af als individueel terrorisme. De moordaanslagen van Palestijnen zullen de terreuracties van de Staat Israël alleen maar versterken. Klassenstrijd is nodig, van zowel Palestijnse als Israëlische arbeiders. Dit is lastig omdat er zoveel haat is tussen joden en moslims. Vooral arbeiders van joodse afkomst vrezen de Palestijnen en zijn hierdoor vatbaar voor de propaganda van zionisten. Ondertussen heeft de arbeidersklasse van Israël ook te lijden, maar daar geeft de rechtse Benjamin Netanyahu niet om. Hij is een aanhanger van het kapitalisme en wil vooral donaties ontvangen van rijke joden uit de Verenigde Staten. Dat joodse arbeiders het moeilijk hebben onder het kapitalisme doet de politieke elite niets!
De oplossing is voor ons makkelijk. Er moet een seculier socialistisch Palestina komen naast een seculier socialistisch Israël. Het zionisme en islamisme moeten verworpen worden en de politiek mag niet in dienst staan van het jodendom of de islam. Wetten die joden voortrekken moeten afgeschaft worden en Israël moet zich niet omschrijven als een joodse staat. Palestina moet tolerantie tonen voor joden en hun accepteren als Palestijnse burgers. Een socialistische federatie tussen de twee landen is dan de volgende stap. Gemeenschappelijk zou zo'n federatie een voorbeeld worden voor het midden oosten en de gehele wereld!
Haj Amin al-Husseini hier met Bosnische moslims, die voor de
Waffen SS gingen vechten!
