Toen de Coalitie van Radicaal Links ( SYRIZA ) de verkiezingen in januari 2015 won, hoopte velen dat er nu een einde zou komen aan de asociale politiek. De vorige regering bestaande uit conservatieven en sociaal democraten voerde een keihard rechts beleid, dat vooral veel armoede veroorzaakte. Kinderarbeid groeide naar 40% wat ertoe leidt dat al 1/3 van alle kinderen uit een arm gezin komt. De Europese Unie denkt echter alleen in cijfers en eist dat Griekenland haar schulden afbetaald. Alexis Tsipras hoopte op compromissen, zoals elke centrum-linkse politicus gelooft hij in eerlijkheid en solidariteit. Maar het keiharde neoliberale Europa is genadeloos!
De Griekse regering hoopt door middel van het referendum steun te winnen. Steun die ze de laatste tijd aan het verliezen zijn. De euforie die in januari heerste is al voorbij, Grieken zien dat Europa niet buigt en vrezen meer armoede. Aanhangers van de bezuinigingen dringen erop aan om alle eisen van de EU en het IMF te accepteren. Onder deze Grieken helaas ook veel arbeiders die in hun wanhoop geen alternatief meer zien dan de EU eisen te steunen. Schuld hieraan is helemaal de Griekse overheid, die geen socialistisch alternatief heeft neergezet!
Sinds januari zeggen revolutionair socialisten dat SYRIZA niet moet luisteren naar de dreigingen en harde taal vanuit Brussel. Maar diep in zijn hart is Alexis Tsipras overtuigd dat dit Europa een sociaal hart heeft en dat Griekenland deel van de EU moet blijven. Hij vergeet echter dat deze EU nooit een sociaal hart heeft gehad. Deze EU is gemaakt voor het bedrijfsleven, haar hele bestaansrecht staat in dienst van grote Europese bedrijven. Het verdrag van Maastricht uit 1992, zegt dat elk bedrijf uit elk EU land zich mag vestigen in de unie. Hoe voordelig dat niet bleek voor westerse bedrijven, die al hun productiewerkzaamheden naar Oost-Europa verplaatste toen die landen lid werden!
Acht maanden trachtte Tsipras te onderhandelen. Maar neoliberaal Jeroen Dijsselbloem maakte met dreigende woorden duidelijk dat Griekenland lid is van een neoliberale unie en zich moet houden aan de afspraken. SYRIZA stond dus voor een dilemma, aan de ene kant willen ze deel blijven van de EU, aan de andere kant weten ze dat deze EU hun land kapot gaat maken. De zwakheid van deze partij ligt in haar reformisme of gematigd socialisme. Dit gematigde socialisme gaat ervan uit dat je een evolutionaire weg naar het socialisme moet zoeken. Compromissen sluiten met de kapitalistische instituten horen hier ook bij. De oude sociaal democratie dacht ooit ook zo, maar heeft ondertussen het socialisme volledig opzij gezet. Alle Europese sociaal democratische partijen steunen de bezuinigingen die Europa afdwingt op Griekenland!
Jeroen Dijsselbloem van de PvdA en zijn collega Martin Schulz van de SPD, leiden de aanval op Griekenland. Deze politici behoren niet tot de officiële neoliberale partijen. Het zijn geen liberalen nog christen democraten of conservatieven. Het zijn sociaal democraten, officieel linkse mensen. Alexis Tsipras wordt aangevallen door mensen die zich ''progressief en links'' noemen. De PvdA en SPD brullen in hun propaganda over ''eerlijkheid en solidariteit'', maar eisen ondertussen dat Griekenland haar economie privatiseert. De markt is God, concurrentie is Koning voor Jeroen Dijsselbloem en Martin Schulz, revolutionair socialisten kunnen alleen maar minachting hebben voor dit soort klassenverraders!
Revolutionair links in Griekenland doet het helaas ook niet beter. Verdeeldheid en sektarisme leidt ertoe dat er geen verenigd socialistisch front bestaat. De revolutionair linkse coalitie ANTARSYA weigert om ook maar samen te werken met SYRIZA en de Communistische Partij van Griekenland ( KKE ) is er heilig van overtuigd dat alleen zij de revolutie kunnen maken. Drie linkse krachten bestaan in Griekenland en toch is er geen eenheid voor socialisme. Een Helleense Socialistische Republiek kunnen SYRIZA, ANTARSYA en de KKE opbouwen. Daarvoor moet echter iets gebeuren, want tijd is er niet meer. Als de voorstanders van de EU dit referendum winnen dan zal dat een mokerslag zijn voor politiek links in de gehele wereld. Politiek rechts zal beweren dat ook radicaal links, zich moet onderwerpen aan de ''realiteit'' en dat bezuinigingen gewoon moeten!!
Op 5 juli mag Griekenland zich uitspreken. De kapitalistische pers schrijft dat er geen andere keus is, het bekende TINA ( There Is No Alternative ) effect. Maar is er juist wel een alternatief, wat echter niet door de grote kranten van het kapitaal overwegen wordt. Natuurlijk zullen ook kapitalistische partijen zoals Nieuwe Democratie, PASOK en zelfs de leiding van SYRIZA er niet over beginnen. Socialisme is namelijk het alternatief, maar dat vereist een totale breuk met de manier waarop Griekenland wordt gerund. Als SYRIZA echt tegen de neoliberale bezuinigingen wil strijden dan moet ze zich ook realiseren dat binnen de Europese Unie geen mogelijkheid hiertoe bestaat. Buiten de EU kan Griekenland een alternatief vormen minst ze radicaal breken met het neoliberale kapitalisme. Een kapitalistisch Griekenland buiten Europa zal zwak staan, daar hebben de kranten gelijk in. Maar geen enkele krant of televisie kanaal praat over een mogelijke Helleense Socialistische Republiek!
Ondertussen dreigen EU leiders er genadeloos op af. Met chantage en harde taal proberen rechtse leiders het Griekse volk bang te maken. Doordat SYRIZA geen duidelijk socialistisch alternatief voorstelt is het goed mogelijk dat een kleine meerderheid zich uit angst voor meer armoede uitspreekt voor de eisen van de EU en IMF. Vooral het Internationaal Monetair Fonds wil pas meer leningen geven als SYRIZA een beleid van privatiseringen gaat voeren net als PASOK in 2009. Mocht Tsipras inderdaad zwichten dan bewijst dit nogmaals waarom partijen zoals SYRIZA, de SP in Nederland en DIE LINKE in Duitsland juist sociaal democratisch van aard zijn!!
