Linkse socialist uit Zuid Afrika gezet

De kapitalistische regering van Zuid Afrika onder leiding van het verraderlijke Afrikaans Nationaal Congres, heeft Liv Shange uit het land gezet. Shange woont al 12 jaar in Zuid Afrika en was getrouwd met een Zuid Afrikaan. Maar haar revolutionair socialistische opvattingen waren niet geliefd bij de corrupte ANC regering. Zeker omdat ze een actief lid is van de Workers and Socialist Party, die openlijk zich tegen het rechtse beleid van de overheid keert. Shange moet nu terugkeren naar haar geboorteland Zweden, maar zal alles in het werk stellen om terug te keren naar Zuid Afrika!

Rechtse nationalisten in Zuid Afrika zijn blij met haar deportatie. Met racistisch taalgebruik wordt ze omschreven als een ''anarchist'' en ''probleemzoeker''. Liv Shange wordt veroordeeld omdat ze als blanke vrouw de zwarte arbeiders van Zuid Afrika, oproept te strijden voor eerlijke lonen. Sommige ANC leden vinden dat ze als blanke niet het recht heeft om zich met het zwarte Zuid Afrika te bemoeien. Alleen rechtse nationalisten kunnen zo denken. Rechts in de zin dat ze haar beoordelen op huiskleur, wat racistisch is. Het ANC is al vaker beschuldigd van racisme, maar de werkelijke oorzaak voor Shange's deportatie is haar strijd tegen het kapitalisme!

Zuid Afrika lijdt al 21 jaar onder het neoliberale beleid van het Afrikaans Nationaal Congres. Nelson Mandela beloofde een progressief beleid te voeren in 1994, in plaats daarvan voerde hij het neoliberalisme in. Dit verraad is niet vast gelegd in de geschiedenisboeken, zeker omdat Mandela door de gehele wereld gezien werd als icoon. Maar voor de arbeiders was hij een verraad, ook al hebben zeer weinig dat begrepen. Jaren lang stemde het Zuid Afrikaanse proletariaat op het ANC uit dankbaarheid voor hun strijd tegen het Apartheid stelsel van de blanken. Maar datzelfde ANC liet haar socialistische idealen in de steek en Mandela zou de Wim Kok van Zuid Afrika worden!

De Workers and Socialist Party ( Arbeiders en Socialistische Partij - WASP  ) waar Liv Shange lid van is, werd opgericht na de massamoord op mijnwerkers in 2012. Toen werden 41 arbeiders gedood door de politie tijdens een staking. Het corrupte ANC had de opdracht gegeven om te schieten, maar weet zich achter de staatsbureaucratie te verschuilen. De WASP werd opgericht na deze moord met als doel de oprichting van een socialistisch Zuid Afrika. Helaas wist de kapitalistische media alle aandacht af te leiden van de WASP en stemde de meeste linkse tegenstanders van het ANC op de links populistische Economic Freedom Fighters - EFF. Deze Economische Vrijheidsstrijders worden geleid door een ex-leider van de ANC jongerenorganisatie. Hun organisatie is militaristisch opgebouwd, hun leider wordt ''commandant'' genoemd. Doordat de media alle aandacht aan het EFF gaf, won deze groep ook 1 miljoen stemmen!

Helaas won de WASP slechts 8.000 stemmen bij de laatste verkiezingen. Hierdoor zet de kapitalistische media Liv Shange neer als een ''mislukte'' politici en haar partij als ''onbenullig''. Revolutionair socialisten zijn echter van mening dat de EFF niet in staat zijn om een democratisch socialistisch Zuid Afrika op te bouwen. Hun voorbeelden zijn Robert Mugabe and diens ZANU-PF partij, die op dictatoriale wijze Zimbabwe besturen. Ook worden veel stalinistische opvattingen gesteund door de Economische Vrijheidsstrijders!

Liv Shange is al eerder door de Zuid Afrikaanse overheid tegengewerkt. Vijf jaar geleden probeerde men ook al om haar dwars te zitten. Toen werd haar Zweeds paspoort afgepakt en haar verblijfsvergunning ingetrokken. Dit bewijst dat de corrupte en ondemocratische overheid, niet gediend is van echte socialisten zoals Shange die openlijk de ware aard van het ANC bloot leggen. Ook de Zuid Afrikaanse Communistische Partij zal blij zijn dat Shange gedeporteerd wordt. Het waren de stalinisten geweest die in 1994 zeiden dat Mandela een kapitalistische koers moest gaan varen. De communistische partijen van China en Vietnam steunde de Zuid Afrikaanse stalinisten hierin! 

Ondertussen verliest het ANC de steun van grote vakbonden. De Nationale Unie van Mentaal Arbeiders - NUMSA werd uit de heersende Trojka van het land gezet, vanwege diens strijdbare oppositie tegen het neoliberale wanbeleid van het ANC. De Trojka bestaat uit het ANC, de communistische partij en de vakbond federatie COSATU. NUMSA wil nu een strijdbaar alternatief opbouwen tegen het ANC. Met haar 338.000 leden is NUMSA de grootste vakbond en haar royement heeft COSATU veel schade toegediend. Van de 22 vakbonden die ooit deel waren van de vakbond federatie, hebben zeven hun lidmaatschap opgezegd in solidariteit met NUMSA!   

Het wordt tijd om de ware aard van het ANC te ontmaskeren. De partij van Nelson Mandela is geen linkse partij meer, maar een corrupt neoliberaal boevennest. Hun wanbeleid heeft tot meer armoede en criminaliteit gezorgd onder de zwarte arbeidersklasse. Dit allemaal omdat Mandela en zijn opvolgers weigerde om het socialisme te realiseren waar ze ooit voor strijden. Wie als zwarte ( of blanke ) arbeider nog het ANC steunt moet wel heel naïef zijn. Het probleem is dat vele uit loyaliteit op het ANC stemmen en dat is nu precies wat fout is. Het ANC verdient de loyale stem van de arbeidersklasse niet meer! 

Liv Shange hier bij de Arbeiders en Socialistische Partij

Waarom SYRIZA capituleerde

Revolutionair socialisten vreesde al vanaf dag één, dat de Griekse partij SYRIZA niet een revolutionaire macht zou vormen. Sinds 2012 nam de voormalige Coalitie van Radicaal Links meer en meer afstand van haar socialistische opvattingen. SYRIZA wou praten met de neoliberale elite in Brussel en pogingen doen om een compromis te sluiten. Maar de Europese Unie weigerde en uiteindelijk zag SYRIZA geen uitweg meer en capituleerde. Neoliberale bezuinigingen die het Griekse volk in de armoede heeft gebracht worden ook onder deze niet-linkse regering doorgevoerd!

Burgerlijke nieuwspresentatoren brullen al maanden dat Griekenland geen keus heeft. Om binnen de neoliberale EU te blijven ( met name de Eurozone ) moet Griekenland de wetten van Brussel uitvoeren. Die wetten bevorederen het bedrijfsleven en niet de werkende klasse. Om het noodlijdende land weer concurrerend te maken in de Eurozone, moet Griekenland het neoliberalisme volledig van dienst zijn. Onder de vorige sociaal democratische en conservatieve regeringen werd politiek bedreven dat leidde tot armoede, honger en wanhoop. SYRIZA beloofde hier een einde aan te maken, maar het lukte hun niet om binnen de lijnen van de EU iets te veranderen. Daarom pleiten revolutionair socialisten ook voor een breuk met deze unie!

Dit doen wij niet uit nationalisme, wij denken niet dat een socialistisch Griekenland alleen zich kan ontwikkelen. Maar een Griekenland los van het neoliberale Europa kan haar eigen weg volgen en een voorbeeld land worden, als men de weg van het socialisme inslaat. Maar dat is nou precies wat de leiders van SYRIZA niet willen of durven. Hun gedachtegoed is zo beperkt dat ze niet verder kunnen denken dan de bestaande economische machtsstructuren. Wat vooral smerig is het feit dat premier Tsipras de bezuinigingen doorvoert, terwijl het volk net keihard NEE zei!

SYRIZA vraagt dus om een keihard NEE in een referendum om daarna het Griekse proletariaat te verraden. Dit bewijst waarom reformisten nooit in staat zullen zijn om socialisme te realiseren. De gematigde socialisten van Alexis Tsipras denken dat socialisme pas na een moeizame weg opgebouwd dient te worden, vermoedelijk zitten ze ook nog vast in de stalinistische opvatting dat je eerst het kapitaal moest versterken voordat de werkende klasse de macht overneemt!

Revolutionair links in Griekenland heeft een zware klap gekregen door het verraad van de SYRIZA leiding, maar er zijn ook leden van de partij die de politiek van hun leider niet steunen. Het is aan die linkse SYRIZA leden om in opstand te komen en verzet aan te tekenen tegen de regering. Want het is nu wel duidelijk dat veranderingen niet zullen komen vanuit de politiek. Daarvoor is de revolutionaire strijd op straat noodzakelijk. Stakingen, demonstraties en bezetting van ondernemingen en overheidsgebouwen moet de regering dwingen om van koers te veranderen. Het Griekse volk wil niet lijden en heeft genoeg van de bezuinigingen!

Wie vooral versterkt worden door dit verraad zijn de media kapitalisten. Zij zullen de politiek van SYRIZA omschrijven als ''Het ultime bewijs dat er geen alternatief is op het neoliberalisme''. Dit hoorde je vooral in de jaren 90, toen rechtse economen glashard brulde dat het socialisme mislukt was en dat allene het neoliberale kapitalisme kon werken. Door het verraad van de sociaal democratie werden hun opvattingen min of meer standaard en wie daarvan afweek werd ''gek'' of ''ouderwets'' genoemd. Sommige centrumlinkse partijen gingen zelfs praten over ''conservatisme'' als echte socialisten zich verzetten tegen marktwerking en privatiseringen. Partijen zoals GroenLinks vinden het heel ''progressief'' als de markt onze levens bepaald!

De Linkse Socialistische Partij in België, merkt heel duidelijk op hoe en waarom SYRIZA capituleerde:

LSP/PSL artikel

De weg van een breuk ( met de EU ) is niet zonder uitdagingen, maar deze weg valt te verkiezen boven de koers van de leiding van Syriza die uiteindelijk dezelfde neerwaartse spiraal van besparingen volgt. Het zou natuurlijk niet mogelijk zijn om enkel in Griekenland geïsoleerd te breken met de regels van het kapitalisme en te bouwen aan socialistische verandering. Maar de uitstraling van een breuk met het kapitalisme in Griekenland zou wellicht ook meteen opgepikt worden in de rest van het continent. Het perspectief van een geïsoleerd Griekenland is dan ook niet het meest waarschijnlijke.

De reactie van werkenden en jongeren doorheen Europa op de gebeurtenissen van de voorbije weken toont aan hoe snel gebeurtenissen in het ene land opgenomen worden in andere landen. Zoals een nederlaag een stap achteruit zou zijn in heel Europa, zou een breuk in de zwakste schakel van het Europese kapitalisme ook enorm veel kansen bieden voor de linkerzijde in de rest van het continent. Een open breuk met dit systeem met een massale betrokkenheid van onderuit zou bijzonder inspirerend zijn. Het zou de mogelijkheid vestigen van gelijkaardige fundamentele verandering in andere landen in de periferie wat het proces zou versterken van de opbouw van een ander Europa, een socialistisch Europa dat democratisch wordt georganiseerd door miljoenen mensen in plaats van door de miljonairs. 

''Ik kon er toch niets aan doen'' LEUGENAAR!!

Griekenland zegt NEE TEGEN BEZUINIGINGEN

Griekenland heeft zich verzet. Ondanks dreigingen, chantage en een stortvloed aan kapitalistische propaganda. Ongeveer 60% van de stemmers zei heel duidelijk NEE, tegen de Trojka van de Europese Centrale Bank, het Internationaal Monetair Fonds en de Europese Commissie. Deze neoliberale instituten eisen rechtse economische politiek en neoliberalisme. Maar het door armoede geteisterde Griekenland zegt duidelijk NEE. Dus wat nu? Enkel socialisme is het antwoord. Maar daar horen we SYRIZA niet over praten. Als Griekenland uit de EU gezet wordt, moet er iets gebeuren anders kunnen kapitalistische krachten groeien en weer aan de macht komen!

Artikel door Baptiste (Henegouwen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’ van de Linkse Socialistische Partij - CWI België

Bij het ter perse gaan van deze krant waren de spanningen tussen het Europese establishment en de Griekse regering onder leiding van Syriza eens te meer te snijden. De beruchte besparingsalliantie van het IMF, de Europese Centrale Bank en de Europese Commissie eist nieuwe aanvallen op de levensvoorwaarden van de Griekse bevolking. Die zou ‘boven zijn stand’ geleefd hebben. Dat terwijl er een humanitaire en economische ramp plaatsvindt in het land.

Deze nieuwe confrontatie was onvermijdelijk. Het eerste gedeeltelijke akkoord tussen de ‘instellingen’ en de pas gevormde Griekse regering onder leiding van Syriza in februari 2015 had vooral als doel om tijd te winnen. Toen werd beslist om de zogenaamde ‘steun’ aan Griekenland, in feite aan de hoofdzakelijk Franse en Duitse banken die op Griekse schulden speculeerden, nog enkele maanden overeind te houden. Dit gaf Syriza een zekere marge om enkele beperkte hervormingen door te voeren. Maar de kwestie van de schulden kwam natuurlijk gewoon terug op tafel.

Voor eind juni moest 1,6 miljard gevonden worden voor een schuld aan het IMF om toegang te krijgen tot de beloofde steun van 7,2 miljard euro. Die som stemt overeen met wat Griekenland in de zomermaanden moet terugbetalen aan de instellingen. De trojka stelt voorwaarden zoals nieuwe besparingen, een verhoging van de BTW en een nieuwe aanval op de pensioenen.

Breken met het besparingsbeleid!

De Griekse bevolking is de eindeloze aanvallen op de levensstandaard beu. De roep naar een breuk met de neoliberale agenda van economische plunderingen en sociale ellende weerklinkt luid. Dat is waarom de verkiezingsbeloften van Syriza zoveel succes kenden bij de kiezers en hoop op verandering teweegbrachten. De realisatie van deze al bij al beperkte hervormingen (zoals het terugkomen op een reeks privatiseringen en afdankingen, verhogingen van lonen en uitkeringen, stopzetting van uithuiszettingen, …) vereist een breuk met de terugbetaling van de publieke schulden.

De publieke schulden zijn opgelopen tot 310 miljard euro of 175% van het BBP. Dat is onmogelijk terug te betalen. Enkel nog maar de intresten op deze schulden afbetalen, zet de publieke middelen en de levensstandaard van de bevolking al danig onder druk dat de economische gevolgen ervan de recessie en dus het gewicht van de publieke schulden erger maken. Vijf jaar geleden bedroeg die schuld 120% van het BBP, na alle besparingen van de afgelopen jaren is het 175%. Het is een vicieuze cirkel. De institutionele schuldeisers zijn goed voor het grootste deel van de Griekse publieke schulden. Ze weten heel goed dat de betaling van de schulden onmogelijk is.

Het Europese establishment gebruikt de schulden als een lijfrente. Het toont hoe uitzichtloos dit systeem is. Bij gebrek aan een degelijk toekomstperspectief voor de komende generaties eisen de kapitalisten als rioolratten zelfs de laatste restjes reeds afgeknabbelde stukjes vlees.

Het spook van een “Grexit’

Het kapitalisme laat geen derde weg toe. Ofwel breken Tsipras en zijn regering met het besparingsbeleid, de schulden en de schuldeisers, ofwel eten ze uit de hand van de neoliberale haaien en laten ze de gepensioneerden, werkenden, jongeren en toekomstige generaties hiervoor betalen met ellendige levensvoorwaarden. Zelfs een programma van linkse hervormingen, zoals de verkiezingsbeloften in het programma van Thessaloniki, kan niet doorgevoerd worden zonder te breken met de logica van besparingen en terugbetaling van schulden.

Indien Griekenland de schulden niet betaalt, kan dit leiden tot een Grexit waarbij het land uit de eurozone wordt gezet en een eigen munt moet invoeren. Hoewel sommige Europese leiders – ‘onze’ minister Van Overtveldt op kop – verklaren dat de scenario’s voor een Grexit klaar liggen, betekent dit niet dat dit door het establishment gewenst wordt. Er zijn financiële onzekerheden, in de praktijk wordt er dan erkend dat de Griekse schuld niet zal terugbetaald worden wat een gevaarlijk precedent zou zijn voor andere leden van de eurozone. Maar er is ook de enorme politieke nederlaag voor het establishment, het zou niet alleen het falen van het besparingsbeleid bevestigen maar ook een belangrijke internationale instelling ten val brengen en een einde stellen aan alle illusies over een Europese integratie onder het kapitalisme.

Dat is waarom alle regeringsleiders in Europa de strijd aangaan en zoveel mogelijk druk op Tsipras en zijn regering zetten om toegevingen te doen en een nieuw akkoord te sluiten, zelfs indien het maar een tijdelijk akkoord is. De elite in Europa kan daarbij rekenen op alle traditionele ideologische instrumenten die de neokoloniale arrogantie tegenover Griekenland versterken, van de slaafse volgelingen in de grote media tot de denktanks.

Keep calm and smash capitalism

De schulden niet betalen en uit de Eurozone stappen, zal niet volstaan voor een verbetering van de situatie van de meerderheid van de Griekse bevolking. Een eigen munt invoeren om ze meteen te devalueren, betekent dat spaargeld minder waard is en import duurder wordt. Zolang de touwtjes van de economie in private handen blijven, kunnen de kapitalisten elke vorm van sabotage toepassen. Meer algemeen wordt geen enkel fundamenteel economisch probleem opgelost met een Grexit.

De Griekse regering staat met de rug tegen de muur. Het gebrek aan voorbereiding van de Griekse bevolking op de klassenoorlog van het establishment, verzwakt de positie van Syriza. Het ondermijnt de hoop op verandering. Er is nochtans een alternatief mogelijk. De weigering om de publieke schulden af te betalen moet gepaard gaan met een kapitaalcontrole en staatsmonopolie op de buitenlandse handel alsook de nationalisatie van de sleutelsectoren onder democratische controle van de gemeenschap. De bevolking moet actief gemobiliseerd worden met algemene vergaderingen in de wijken, op de werkplaatsen en een oproep tot solidariteit van de werkende bevolking doorheen Europa. Enkel dan is echte verandering mogelijk en kunnen de productie en distributie van de rijkdom georganiseerd worden in functie van de behoeften en niet van de winsten en de financiële dreigementen!

SYRIZA moet wakker worden uit haar illusie dat je met de 

Trojka een deal kunt sluiten!

Grieks Referendum, stem TEGEN

De Griekse regering heeft een referendum uitgeschreven over de vraag of Griekenland, de eisen van de EU en het IMF aanneemt. Grieken mogen stemmen of ze VOOR de eisen zijn of TEGEN. Na acht maanden van onzekerheid, dreigen en stijgende armoede zijn velen bereid om te capituleren. Een capitulatie voor het kapitalisme, zal een enorme ideologische nederlaag vormen voor alle arbeiders en tegenstanders van het neoliberalisme. Toch lijken de voorstanders van de bezuinigingen te winnen. Dit komt door de laffe/slappe houding van SYRIZA en haar leider Alexis Tsipras. Na acht maanden van onzekerheid, angst en felle dreigingen vanuit Brussel, zijn veel Griekse arbeiders gebroken!

Toen de Coalitie van Radicaal Links ( SYRIZA ) de verkiezingen in januari 2015 won, hoopte velen dat er nu een einde zou komen aan de asociale politiek. De vorige regering bestaande uit conservatieven en sociaal democraten voerde een keihard rechts beleid, dat vooral veel armoede veroorzaakte. Kinderarbeid groeide naar 40% wat ertoe leidt dat al 1/3 van alle kinderen uit een arm gezin komt. De Europese Unie denkt echter alleen in cijfers en eist dat Griekenland haar schulden afbetaald. Alexis Tsipras hoopte op compromissen, zoals elke centrum-linkse politicus gelooft hij in eerlijkheid en solidariteit. Maar het keiharde neoliberale Europa is genadeloos!

De Griekse regering hoopt door middel van het referendum steun te winnen. Steun die ze de laatste tijd aan het verliezen zijn. De euforie die in januari heerste is al voorbij, Grieken zien dat Europa niet buigt en vrezen meer armoede. Aanhangers van de bezuinigingen dringen erop aan om alle eisen van de EU en het IMF te accepteren. Onder deze Grieken helaas ook veel arbeiders die in hun wanhoop geen alternatief meer zien dan de EU eisen te steunen. Schuld hieraan is helemaal de Griekse overheid, die geen socialistisch alternatief heeft neergezet!

Sinds januari zeggen revolutionair socialisten dat SYRIZA niet moet luisteren naar de dreigingen en harde taal vanuit Brussel. Maar diep in zijn hart is Alexis Tsipras overtuigd dat dit Europa een sociaal hart heeft en dat Griekenland deel van de EU moet blijven. Hij vergeet echter dat deze EU nooit een sociaal hart heeft gehad. Deze EU is gemaakt voor het bedrijfsleven, haar hele bestaansrecht staat in dienst van grote Europese bedrijven. Het verdrag van Maastricht uit 1992, zegt dat elk bedrijf uit elk EU land zich mag vestigen in de unie. Hoe voordelig dat niet bleek voor westerse bedrijven, die al hun productiewerkzaamheden naar Oost-Europa verplaatste toen die landen lid werden!

Acht maanden trachtte Tsipras te onderhandelen. Maar neoliberaal Jeroen Dijsselbloem maakte met dreigende woorden duidelijk dat Griekenland lid is van een neoliberale unie en zich moet houden aan de afspraken. SYRIZA stond dus voor een dilemma, aan de ene kant willen ze deel blijven van de EU, aan de andere kant weten ze dat deze EU hun land kapot gaat maken. De zwakheid van deze partij ligt in haar reformisme of gematigd socialisme. Dit gematigde socialisme gaat ervan uit dat je een evolutionaire weg naar het socialisme moet zoeken. Compromissen sluiten met de kapitalistische instituten horen hier ook bij. De oude sociaal democratie dacht ooit ook zo, maar heeft ondertussen het socialisme volledig opzij gezet. Alle Europese sociaal democratische partijen steunen de bezuinigingen die Europa afdwingt op Griekenland!

Jeroen Dijsselbloem van de PvdA en zijn collega Martin Schulz van de SPD, leiden de aanval op Griekenland. Deze politici behoren niet tot de officiële neoliberale partijen. Het zijn geen liberalen nog christen democraten of conservatieven. Het zijn sociaal democraten, officieel linkse mensen. Alexis Tsipras wordt aangevallen door mensen die zich ''progressief en links'' noemen. De PvdA en SPD brullen in hun propaganda over ''eerlijkheid en solidariteit'', maar eisen ondertussen dat Griekenland haar economie privatiseert. De markt is God, concurrentie is Koning voor Jeroen Dijsselbloem en Martin Schulz, revolutionair socialisten kunnen alleen maar minachting hebben voor dit soort klassenverraders!

Revolutionair links in Griekenland doet het helaas ook niet beter. Verdeeldheid en sektarisme leidt ertoe dat er geen verenigd socialistisch front bestaat. De revolutionair linkse coalitie ANTARSYA weigert om ook maar samen te werken met SYRIZA en de Communistische Partij van Griekenland ( KKE ) is er heilig van overtuigd dat alleen zij de revolutie kunnen maken. Drie linkse krachten bestaan in Griekenland en toch is er geen eenheid voor socialisme. Een Helleense Socialistische Republiek kunnen SYRIZA, ANTARSYA en de KKE opbouwen. Daarvoor moet echter iets gebeuren, want tijd is er niet meer. Als de voorstanders van de EU dit referendum winnen dan zal dat een mokerslag zijn voor politiek links in de gehele wereld. Politiek rechts zal beweren dat ook radicaal links, zich moet onderwerpen aan de ''realiteit'' en dat bezuinigingen gewoon moeten!!

Op 5 juli mag Griekenland zich uitspreken. De kapitalistische pers schrijft dat er geen andere keus is, het bekende TINA ( There Is No Alternative ) effect. Maar is er juist wel een alternatief, wat echter niet door de grote kranten van het kapitaal overwegen wordt. Natuurlijk zullen ook kapitalistische partijen zoals Nieuwe Democratie, PASOK en zelfs de leiding van SYRIZA er niet over beginnen. Socialisme is namelijk het alternatief, maar dat vereist een totale breuk met de manier waarop Griekenland wordt gerund. Als SYRIZA echt tegen de neoliberale bezuinigingen wil strijden dan moet ze zich ook realiseren dat binnen de Europese Unie geen mogelijkheid hiertoe bestaat. Buiten de EU kan Griekenland een alternatief vormen minst ze radicaal breken met het neoliberale kapitalisme. Een kapitalistisch Griekenland buiten Europa zal zwak staan, daar hebben de kranten gelijk in. Maar geen enkele krant of televisie kanaal praat over een mogelijke Helleense Socialistische Republiek!

Ondertussen dreigen EU leiders er genadeloos op af. Met chantage en harde taal proberen rechtse leiders het Griekse volk bang te maken. Doordat SYRIZA geen duidelijk socialistisch alternatief voorstelt is het goed mogelijk dat een kleine meerderheid zich uit angst voor meer armoede uitspreekt voor de eisen van de EU en IMF. Vooral het Internationaal Monetair Fonds wil pas meer leningen geven als SYRIZA een beleid van privatiseringen gaat voeren net als PASOK in 2009. Mocht Tsipras inderdaad zwichten dan bewijst dit nogmaals waarom partijen zoals SYRIZA, de SP in Nederland en DIE LINKE in Duitsland juist sociaal democratisch van aard zijn!!