Een persoonlijkheidscultus is een antisocialistisch fenomeen. Het is de kritiekloze verering van een persoonlijkheid en het verwerpen van elke vorm van kritiek. Russen zijn maar al te gewend aan een persoonlijkheidscultus. De tsaren vereerde zich zelf als ''goddelijke leiders'', gestuurd door God om Rusland te besturen. Ze werden daarbij gesteund door de Orthodoxe Kerk die maart al te graag de tsaristische familie op gelijke hoogte met heilige figuren stelde. Pas in februari 1917 kwam een einde aan de verering van de tsaar!
Tijdens de Russische burgeroorlog werd Vladimir Lenin een icoon voor veel revolutionairen. Hier lag de basis voor de latere Lenin cult. Hijzelf was hier fel op tegen, zo ook in 1920 bij zijn 50ste verjaardag. Sovjet leiders zongen loofliederen over Lenin, die daar niet van gediend was. Zijn verjaardag moest gepaster gevierd worden. Daarnaast was de eerste Sovjet leider niet bepaald blij met het zien van zijn afbeelding!
Lenin's dood op 21 januari 1924 luidde het startsignaal voor zijn persoonlijkheidscultus. De architecten hiervan waren vooral twee bolsjewieken. Joseph Stalin en Grigory Zinoview verheerlijkte de dode Sovjet leider en ook Leon Trotsky maakte de fout om Lenin te hemel in te prezen. Tussen 1924 en 1927 ging de strijd binnen de communistische partij vaak om ''wie nu de juist interpretatie van Lenin's ideeën had''. Hoewel Trotsky veel dichter in de buurt van Lenin stond, was het Stalin die de partij bestuurde. Hij had een machtig wapen en kon de Linkse Oppositie uitschakelen. Met de invoering van het marxisme-leninisme als dogma werd Lenin een ''heilig'' figuur!
Stalin begon zichzelf naast Lenin te zetten in de jaren 30. Overal waren Stalin en Lenin te zien, alsof ze tot elkaar behoorde. Niets daarvan was juist, aangezien de zieke Lenin in 1923 al afstand had genomen van de chauvinistische Stalin. De stalinistische propaganda creëerde de illusie dat de ''Grote Leider'' een trouwe volgeling van de heilige Lenin was geweest. Dat hij altijd trouw naast hem had gestaan, tijdens de revolutie en de burgeroorlog. Niet daarvan is waar, Stalin speelde geen belangrijke rol tijdens de Russische Revolutie van november 1917. Ook tijdens de burgeroorlog was Stalin slechts Volkscommissaris van Nationaliteiten. Zijn militaire handelingen waren vooral contraproductief en leidde tot conflicten met de leider van het Rode Leger: Trotsky. Lenin moest Stalin zelfs te hulp komen, omdat hij als militaire leider enorm faalde!
De persoonlijkheidscultus van Joseph Stalin zou vreemde vormen aannemen. Zo beweerde de propaganda dat Stalin altijd hard aan het werk was in het Kremlin. Ze duidde daarbij op een kamer die altijd verlicht was. Men zei dat ''Kameraad'' Stalin daar dag en nacht werkte. In werkelijkheid had de ''Grote Leider'' een eigen villa waar hij tot laat in de avond feestjes gaf. Daar werd hij stom dronken en genoot van luxe en genoeg te eten. Dit terwijl in Oekraïne meer dan 8 miljoen mensen stierven aan honger in 1932!
Angst speelde een grote rol in de Stalin cult. Wie niet een slaafse loyaliteit toonde kon direct opgepakt worden. Daar zorgde NKVD leider; Beria wel voor. Die was in 1938 aangesteld om de geheime politie van het stalinistenrijk te leiden. We zien deze vorm van angst en slaafse loyaliteit alleen nog in de ''Democratische Volksrepubliek'' Korea. Dit land werd na de tweede wereld oorlog opgericht door Stalin's Sovjet-Unie en nam bijna alle aspecten van diens persoonlijkheidscultus over. Al heel vroeg begon de Noord Koreaanse leider; Kim Il Sung zich op gelijke hoogte te plaatsen als Stalin en Lenin. Noord Korea was tot 1972 trouw aan het klassieke stalinisme, totdat Kim Il Sung zijn eigen ideologie invoerde genaamd; juche. In 2009 werden de laatste verwijzingen naar het communisme, geschrapt uit de grondwet van de DPRK!
Nikita Khrushchev maakte een einde aan Stalin's persoonlijkheidscultus in 1956. In vijf jaar tijd werden alle verwijzingen naar Joseph Stalin verwijderd uit het straatbeeld. Als laatste daad werd het lichaam van de ''Grote Leider'' uit Lenin's graftombe gehaald. Hiermee kwam een einde aan de slaafse verering van de tweede Sovjet leider. Khrushchev voerde een gematigde koers, hij koos voor meer vrijheden op het gebied van kunst en cultuur. Echter de neostalinisten vreesde dat de nieuwe Sovjet leider verder zou gaan. Dus werd Khrushchev in 1964 afgezet en vervangen door Leonid Brezhnev!
Deze nieuwe leider bouwde een persoonlijkheidscultus om zich heen. Echter niet zo uitgebreid als Stalin deed. Leonid Brezhnev was het voorbeeld van de enorme zelfverrijking der stalinisten. Zijn elitair leven stond haaks op dat van arbeiders, die vanaf de jaren 70 in lange rijen moesten wachten om brood en vlees te kunnen kopen. Dit terwijl de stalinisten in speciale winkels mochten komen en ze hadden toegang tot westerse producten. Brezhnev stierf in 1982, zijn begrafenis op het Rode Plein was een groot evenement. De gehele Sovjet-Unie werd verplicht om in diepe rouw te zijn voor een man die leefde als een lid van de bourgeoisie.
Tot aan de ondergang van de Unie van Socialistische Sovjet Republieken was er geen spraken meer van een persoonlijkheidscultus. Vladimir Poetin zou dit fenomeen weer nieuw leven in blazen. Hij begon met de oprichting van een jongerengroep in 2005, die hem kritiekloos steunt. ''Nasji'' zet zich neer als een ''democratische, anti-fascistische'' jeugdgroep, maar liberale oppositieleden in Rusland zien veel overeenkomsten tussen de stalinistische jeugdliga van de USSR en de Hitler-Jugend van Nazi Duitsland. ''Nasji'' is vooral Russisch nationalistisch en verheerlijkt de staat en diens leider. De oprichting werd gesteund door hoge functionarissen uit het presidentieel bestuur. In 2007 waren ongeveer 120.000 jongeren lid, waarvan de meeste tussen 17 en 25 jaar oud zijn. Later dat jaar werd ''Misjki'' opgericht, een kinderbeweging voor de jeugd van 8 tot 15 jaar!
''Nasji'' en ''Misjki'' vormen de jeugdorganisaties van Tsaar Poetin. Hun doel is het de jongeren hersenspoelen met groot Russisch chauvinisme, nationalisme en afkeer van liberale en socialistische opvattingen. Stalinistische opvattingen zijn alleen toegelaten zolang die Russisch van aard zijn. Dat houdt in dat je Stalin als ''Grote Russische Leider'' moet zien en dat USSR vooral een groot Russisch rijk voorstelde. Anti-imperialisme en anti-fascisme zijn ook alleen toegestaan zolang die gericht tegen het westen zijn. Kritiek op het Russische imperialisme is ''verraad'' aan het moederland!
Doordat de media in Rusland, de persoonlijkheidscultus van Poetin ondersteunt krijgen jongeren vaak alleen positief nieuws over hun president ( tsaar ) te horen. Kritische journalisten krijgen te maken met intimidaties, geweld en worden tegengewerkt door het Kremlin. De Poetin jeugd krijgt de opdracht om tegenstanders van hun leider tegen te werken en zo nodig te intimideren. ''Verraders aan Rusland'' roepen ze, ''spionnen van het westen'' krijgen critici van Poetin over zich heen geworpen door fanatieke jongeren van ''Nasji'' en ''Misjki''. Doordat veel Russische kinderen en tieners in armoede leven zijn de jeugdorganisaties van Poetin, de enigste manier om leuke dingen te doen. Zo organiseert men uitstapjes, concerten en activiteiten die normaal gesproken te duur zijn voor veel families. Zeker omdat het modaal inkomen in Rusland slechts 400 euro per maand is!
Het gezicht van Vladimir Poetin wordt anno 2015 overal gedrukt. Op t-shirts, vlaggen, boeken en posters. Poetin is vooral populair geworden door zijn acties in Oost Oekraïne. De media zet hem neer als ''beschermer'' van de Russische minderheid. Dit terwijl de ''tsaar'' keihard liegt wanneer hij beweert dat Rusland niets te maken heeft met de separatisten in Oost Oekraïne. Al een jaar stuurt de Russische Federatie in het geheim, soldaten naar deze gebieden toe. Officieel ontkent het Kremlin dat soldaten uit het Russische Leger mee vechten, maar de hele wereld weet dat Poetin soldaten heeft gestuurd. De staatsmedia beweert echter dat het westen en Oekraïne liegen en dat geloven veel Russen. Revolutionair socialisten die zich tegen de inmenging in Oekraïne hebben uitgesproken, ervaren dat veel Russen vooral nationalistisch denken en grotendeels geloven wat de staatsmedia zegt!
Poetin heeft een doel met zijn persoonlijkheidscultus. Het is een afleiding van het feit dat er veel armoede is in Rusland. Ondanks enkele verbeteringen leeft de arbeidersklasse nog steeds van een laag inkomen. Met nationalistische parades en propaganda, probeert het Kremlin de bevolking iets voor te houden. Men moet de armoede vergeten en vooral trots zijn op Rusland. Dat is wat het doel van de persoonlijkheidscultus is. Verheerlijking van moedertjes Rusland en diens president/tsaar, zo wil de bourgeoisie van Vladimir Poetin het hebben!
Tiener meiden van 2015, helemaal in de ban van de Poetin
persoonlijkheidscultus!
